Ομολογία

Ποιον εκφράζει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στη συνέντευξή του εφ όλης της ύλης;

Άρθρο του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη

Η συνέντευξη έχει δύο αποκαλυπτικά χαρακτηριστικά που δεν πρέπει να αφήσουν κανένα αδιάφορο

Σύμφωνα με το δημοσίευμα: “Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης (σ.σ. εφημ. Φιλελεύθερος) έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος, μιλώντας μεταξύ άλλων για τη διάδοχη κατάσταση στη Μητρόπολη Πάφου και για το εάν οι άτεκνοι και άγαμοι Ιεράρχες μπορούν να έχουν θέση σε θέματα σεξουαλικότητας και ομοφυλοφιλίας, εάν η Εκκλησία της Κύπρου έφτασε ποτέ κοντά σε σχίσμα, σε ό,τι αφορά στο μάθημα των Θρησκευτικών και της πρωινής προσευχής στα σχολεία, αν μπορούν να γίνουν δότες οργάνων, αν μπορούν να εμπιστευτούν την τεχνολογία για την εξωσωματική γονιμοποίηση και το Κυπριακό”

Η ατζέντα της δαιμονικής και μασονοκίνητης Νέας Τάξης

Το πρώτο χαρακτηριστικό της συνέντευξης είναι πως αγγίζει ούτε λίγο ούτε πολύ όλα εκείνα τα ζητήματα που βρίσκονται στην ατζέντα της δαιμονικής και μασονοκίνητης Νέας Τάξης. Η ατζέντα αυτή λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός για τις θρησκείες και επιβάλλεται μέσω του θρησκευτικού συγκρητισμού, με απώτερο στόχο να υιοθετήσουν όλες οι θρησκείες την παναίρεση του Οικουμενισμού ως επίσημη διδασκαλία τους.

Αυτό προϋποθέτει τη δογματική εκτροπή ή όπως και ο ίδιος ο πατριάρχης Βαρθολομαίος δηλώνει πλέον ανοιχτά (απευθυνόμενος στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας): “Το μέλλον της Εκκλησίας σας έγκειται στο να είστε συμπεριληπτικοί και οικουμενικοί, με άλλα λόγια, μη δογματικοί”.

Βεβαίως οι δημοσιογράφοι είναι έμπειροι και αναλόγως με την ωριμότητα της κοινωνίας διατυπώνουν τις ερωτήσεις με τέτοιο τρόπο που να μη προκαλούν, και φυσικά διευκολύνουν τον συνεντευξιαζόμενο να απαντήσει, έτσι ώστε οι απαντήσεις του να επιδέχονται διαφορετικές ερμηνείες.

Ένας Αρχιεπίσκοπος που δεν εκφράζει τη συνείδηση της Εκκλησίας αλλά τη γνώμη του

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι πως σε μια συνέντευξη σε Κυριακάτικο φύλλο παγκύπριας και διεθνούς κυκλοφορίας, δεν είδαμε τον Αρχιεπίσκοπο να εκφράζει τη συνείδηση της Εκκλησίας αλλά τη δική του γνώμη.

Για τον πιστό λαό που εμπιστεύεται για την πληροφόρησή του ένα μέσο όπως η Κατάνυξη, που αποτελεί τη ζωντανή διαδικτυακή φωνή της Αποτείχισης από την αίρεση και μάλιστα την παναίρεση του οικουμενισμού, βαδίζοντας τον Ιεροκανονικό και Αγιοπατερικό δρόμο της ευλογημένης διακοπής μνημόνευσης αιρετιζόντων Επισκόπων και Κληρικών, είναι μείζον ζήτημα πίστεως. Απαιτούμε να εκφράζεται από τους Επισκόπους, τους Κληρικούς, τους Μοναχούς, τις Μοναχές και τους θεολόγους η συνείδηση της Εκκλησίας, όπως είναι διατυπωμένη στο Ευαγγέλιο με την ερμηνεία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, σύμφωνα με την Ιερή Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως οι Αγίες και Οικουμενικές και οι οικουμενικού κύρους Σύνοδοι εδογμάτισαν δια των Ιερών Κανόνων και η συμφωνία των Αγίων Πατέρων εκφράζεται μέσα από τα έργα τους.

Τι είπε σχετικά με τις απόψεις των Ιεραρχών για θέματα σεξουαλικής αγωγής – ομοφυλοφιλίας

“Υπάρχουν πολλοί άτεκνοι στην κοινωνία και έχουν τις απόψεις τους, έτσι κι εμείς. Δεν ζούμε εκτός της κοινωνίας. Το ότι η Εκκλησία απαιτεί από κάποιους να είναι άγαμοι για να πάρουν κάποιες θέσεις, δε σημαίνει ότι είναι και απόκοσμοι και είναι μακριά από τη γνώση κάποιων πραγμάτων. Και ευθύνη έχουμε και γνώση και μπορούμε να τοποθετηθούμε σε αυτά τα ζητήματα”.

Γιατί όμως δεν ανέφερε με παρρησία την Ορθόδοξη διδασκαλία επί του θέματος; Είναι άραγε τόσο αυτονόητη1;

“Αν δεν πούμε εμείς κάτι, δε σημαίνει ότι δεν τα ξέρουν. Τα γνωρίζουν, ίσως και με λανθασμένο τρόπο. Μια υπεύθυνη καθοδήγηση θα τα βοηθήσει να μείνουν μακριά από εκτροπές που δεν θέλουμε. Βάλαμε κάποιες προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και τη δεκτικότητα, να δέχονται και την αγωγή. Να διδάσκουν ειδικοί οι οποίοι έχουν κάποια εκπαίδευση και για το περιεχόμενο να ακούσουν εμάς αλλά και τους γονείς”.

Δεν βλέπει την κατάντια στην Ελλάδα, όπου ψηφίστηκαν νόμοι για την ελευθερία επιλογής αλλαγής φύλου σε 15χρονα, είδαμε άφωνοι Drag Queen που διάβασε παραμύθι σε νήπια και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας που διάβασε σε νηπιαγωγείο παραμυθάκι για αρκουδάκια… χωρίς φύλο.

Το μάθημα των θρησκευτικών, πρωινή προσευχή, δωρεά οργάνων και η εξωσωματική γονιμοποίηση

“Το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι αυστηρή κατήχηση. Θα διδαχθούν και για τις άλλες θρησκείες, ανάλογα και με την ηλικιακή δεκτικότητα των παιδιών. Σε μεγάλες τάξεις θα διδαχθούν και για τα ηθικά διλήμματα που προβάλλουν μπροστά τους, λόγω της τεχνολογίας, της επιστήμης και θέματα βιοηθικής. Για παράδειγμα το δίλημμα αν μπορούν να γίνουν δότες οργάνων, αν μπορούν να εμπιστευθούν την τεχνολογία για την εξωσωματική γονιμοποίηση”.

“Κάθε ον έχει μια εξάρτηση που είναι εκτός του κόσμου τούτου. Ακόμα και οι άθεοι πιστεύουν στην αθεΐα τους. Το να απευθύνονται προς τον Θεό οι άνθρωποι και να ζητούν τη βοήθεια του δεν είναι κάτι που τους μειώνει. Και ένας μαθητής όταν προσεύχεται, μπορεί να παίρνει δυνάμεις. Το πρόβλημα εισάγουν κάποιοι που θεωρούν ότι στα σχολεία φοιτούν παιδιά που δεν είναι ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ας στέκουν εκεί και ας προσεύχονται στο Θεό τους”.

Ενώ υπάρχει ήδη προηγούμενη εμπειρία και βλέπει πως προχώρησαν τα πράγματα στην ταλαίπωρη Ελλαδίτσα, με τους θεολογικούς “φωστήρες” του καιρού να επικρατούν σε θέσεις κλειδιά του ΙΕΠ και στο Υπουργείο παιδείας και να αποδομούν τον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών με μανία και να κοκορεύονται για το θρησκειολογικό του χαρακτήρα, κάνει λόγο για μια όχι “αυστηρή” κατήχηση. Βλέπει το σύνολο σχεδόν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, “χοροστατούντων” και των ακαδημαϊκών, που συμφωνούν γι’ αυτή την εκτροπή και προδίδουν έτσι την αποστολή τους, και αποφαίνεται για ”κάποιους που θεωρούν” κάτι ασαφές, θολό και τελικά θλιβερό. Η Ιεραρχία φλερτάρει αστόχαστα με την επιστήμη ωσάν να ήταν η Εκκλησία μια παραμελημένη φτωχή συγγενής και η Ορθοδοξία το πρόβλημα και όχι η λύση. Απαρνιέται όμως το Ευαγγέλιο, την Ιερή μας Παράδοση, την οδό των Αγίων Πατέρων και τελικά απαρνιέται την πίστη.

Ο δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν (Ματθ. 17,20)

Κυπριακό

“Δεν πρέπει να είμαστε η τελευταία γενιά σε αυτό τον τόπο. Η εποχή που ζούμε είναι η εποχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπήκαμε στην ΕΕ με χίλιες θυσίες του λαού μας. Μπήκαμε γιατί θέλαμε κάποια ασφάλεια. Όταν η Ευρώπη έχει γενικές αρχές, όπως ελεύθερη διακίνηση παντού, εγκατάσταση και απόκτηση περιουσίας παντού, εμείς γιατί να μην απολαμβάνουμε αυτά τα δικαιώματα, να εγκατασταθούμε στα σπίτια μας και όχι αλλού, όπως και να διακινούμαστε ελεύθερα σε όλη την Κύπρο; Είμαστε υπό την πίεση της κατοχής, αλλά όταν δεχόμαστε εκπτώσεις στα δικαιώματα μας, τότε τους δίνουμε το τέλειο άλλοθι να μας λέει βρείτε τα μεταξύ σας. Αυτό δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία, όταν αποδεχθούμε κάτι να βάζει διαρκώς νέες προϋποθέσεις, μέχρι που να κατακτήσει ολόκληρη την Κύπρο. Θα επιτρέψουμε να τουρκέψουμε; Αλλιώς να δεχτούμε τα τετελεσμένα και να φύγουμε από την Κύπρο. Θα περιμένουμε να ανατείλουν καλύτερες μέρες, μια αλλαγή στην περιοχή μας και να αξιοποιήσουμε τα νέα δεδομένα. Να διατηρήσουμε όμως και το ηθικό σθένος. Ότι όσος καιρός και να περάσει, διεκδικούμε τα δικαιώματα μας. Περάσαμε οκτώ αιώνες δουλείας. Μπορούμε να επιζήσουμε”.

Η γνώμη του για το Κυπριακό δεν είναι μείζον θέμα πίστεως και θα αποδειχθεί τελικά ποιο ρόλο θα διαδραματίσει. Οψόμεθα

Προσκυνηματικός οικουμενισμός

“Ένα παράδειγμα για το οποίο δεν θα έπρεπε καν να συμβεί, είναι πως, όταν ζούσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, απευθύνθηκα κοντά του και φέροντας την επιθυμία του λαού της Πάφου, του είπα να ζητήσουμε από την αρχαία Ρώμη την κάρα του Αποστόλου Παύλου να έρθει για προσκύνημα στην Πάφο, όπου κήρυξε ο Απόστολος Παύλος. Απευθυνθήκαμε στον Πάπα και δέχθηκε να βγει για πρώτη φορά η κάρα του Αποστόλου Παύλου από το Βατικανό. Μας πρόλαβε ο θάνατος του Αρχιεπισκόπου και βρέθηκα εγώ στη θέση του. Ζήτησα από τον νέο Μητροπολίτη να το δρομολογήσουμε. Αρνήθηκε, επειδή θα την φέρουν είπε οι Καθολικοί. Μα ο Απόστολος Παύλος είναι Απόστολος της Εκκλησίας ολόκληρης. Δεν ήταν πρέπουσα συμπεριφορά, με λυπεί, αλλά αφήνω τον ίδιο ακόμα να σκεφτεί, και τον κόσμο να τον επηρεάσει”

Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο εκείνο των απαντήσεων που επιλέχθηκε δημοσιογραφικά για να γίνει πρωτοσέλιδο: τη συμπεριφορά του Μητροπολίτη Πάφου. Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο “δεν ήταν πρέπουσα, τον “λυπεί” και αφήνει “”τον κόσμο να τον επηρεάσει”.

Ακολουθεί το πρότυπο “διαποίμανσης” Βαρθολομαίου και φυσικά δεν περνάει καθόλου από το μυαλό του μήπως χαροποιεί τον Θεό, η στάση του Μητροπολίτη Πάφου. Δεν διανοείται προφανώς να αφήσει τους Αγίους Πατέρες και αυτόν τον Απόστολο Παύλο να “τον επηρεάσει”.

Βλέπουμε εκατό χρόνια τώρα που οδηγούν την Ορθοδοξία τα οικουμενιστικά “κολλητιλίκια” με τους παπικούς και με τον αιρετικό συρφετό του ΠΣΕ.

Ο κόσμος μάλλον θα πρέπει να επηρεάσει τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου να απαντήσει ανοιχτά σε τρεις ερωτήσεις: Ο παπισμός είναι αίρεση; Ο οικουμενισμός είναι παναίρεση; Καταδικάζετε τα κείμενα της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου;

… ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ·
τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.
(Ματθ. ε´ 37)

Σχίσμα στην Εκκλησία της Κύπρου

“Και τώρα αν υπάρχουν διαφορετικές φωνές και διαφορετικές τοποθετήσεις, μπορεί να βγει κάτι καλύτερο. Στο τέλος οι αποφάσεις λαμβάνονται είτε κατά πλειοψηφία, είτε ομόφωνα. Αν φτάσουμε σε μεγάλη κρίση, υπάρχει τρόπος να βρούμε λύσεις”.

Το δαιμονικό πνεύμα του μασονοκίνητου Οικουμενισμού λειτουργεί μόνον υπό καθεστώς αμείλικτης Δεσποτοκρατίας. Το Συνοδικό σύστημα στην πράξη καταργείται και ανατέλλει μια μορφή διοίκησης που παραπέμπει στο παπικό μοντέλο. Να γεμίσει η Ορθοδοξία πολλούς μικρούς πάπες και όλοι υπό τον πάπα της Ανατολής τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Όταν διαβάζουμε τις αόριστες και γενικόλογες απαντήσεις ενός Αρχιεπισκόπου για το μείζον ζήτημα του Σχίσματος στην Εκκλησία, τότε η υπόθεση ζέχνει.

Πολλοί θεωρούν πως η στάση του στο Ουκρανικό του χάρισε και τον Αρχιεπισκοπικό του θώκο. Το Ουκρανικό με απόλυτη προσωπική ευθύνη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου γέννησε το νέο σχίσμα στην Ορθοδοξία. Πυροδότησε έναν εμφύλιο θρησκευτικό πόλεμο μεταξύ ομοδόξων. Αν η Εκκλησία είχε τρόπο να βρίσκει λύσεις, γιατί δε βρίσκει μια λύση και στο Ουκρανικό;

Η συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ήταν αποκαλυπτική και θα την χαρακτηρίζαμε τουλάχιστον ατυχή. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου είναι αξιόλογος άνθρωπος με πολλά χαρίσματα. Θα δώσει λόγο στον Θεό και έχει ανάγκη των προσευχών όλων μας, όπως κάθε Επίσκοπος. Θα μας δώσει μεγάλη χαρά και θα μας εμπνεύσει αν επιλέξει να γίνει επόμενος των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, κηρύττοντας το μεγαλείο της Ορθοδοξίας.

Καλή Μετάνοια!

• 1 Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, ακολουθούντες την διδασκαλία της Αγίας Γραφής, στηλιτεύουν και αυτοί κατά παρόμοιο τρόπο το πάθος και υποδεικνύουν τον τρόπο της θεραπείας του. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένους εξ’ αυτών: Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ονομάζει το πάθος αυτό «κολοφώνα των κακών». Ο Μέγας Βασίλειος στον Ζ΄ Κανόνα του συγκαταριθμεί τους ομοφυλοφίλους με τους κτηνοβάτες, τους φονείς, τους φαρμακούς, τους μοιχούς και τους ειδωλολάτρες: «Αρρενοφθόροι και ζωοφθόροι και φονείς και μοιχοί και ειδωλολάτραι της αυτής καταδίκης εισίν ηξιωμένοι, ώστε όν έχεις επί των άλλων τύπον και επί τούτων φύλαξον». Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, σχολιάζοντας τον παρά πάνω Ζ΄ Κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου, λέγει ότι: «Τόσον δε φοβερόν πράγμα είναι η αρσενοκοιτία, καθώς στοχάζεται ένας διδάσκαλος, ώστε οπού ο ίδιος ο Θεός ηθέλησε να καταβή προσωπικώς διά να ιδή αν τη αληθεία ενεργήται τοιαύτη αμαρτία, ωσάν να μην επίστευε καλά αν ήτο δυνατόν να ευρεθή επάνω εις την γήν μία τοιαύτη τερατώδης κακία» https://www.impantokratoros.gr