Ομολογία

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ 4η (συνέχεια)

ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ,  ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ,

ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΕΣ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟΣ ΤΙΜΩΡΟΣ.

1oν

Αυτό είναι το τέλος της απάντησης στα γραφόµενα στους διαφόρους, που προσπάθησαν να σπιλώσουν αγίους και ενάρετους ανθρώπους.

Το όνοµα του κ. Μπούρδαλα, που αναφερθήκαµε αρκετές φορές, επί το πλείστον

οφείλεται στα δηµοσιεύµατα που ανάρτησε και αντιπροσωπεύουν όλους σχεδόν τους

διαστρεβλωτές των πραγµατικών γεγονότων.

Ελπίζουµε να αναγνωρίσουν το ΈΓΚΛΗΜΑ που έκαναν, στους αγίους αυτούς επισκόπους, όχι κατά τη συνήθη προσφώνηση αλλά στους αγίους πραγµατικά. Ώστε να

µην µείνουν τα ονόµατά τους ως των ψευδοµαρτύρων των µεγάλων αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας Αθανασίου, Χρυσοστόµου, Μαξίµου, Νεκταρίου…

Οι ηµέρες όλων είναι µετρηµένες, η ιστορία που γράφουµε, είναι αµείλικτος τιµωρός και δε

συγχωράει.

ΑΡΧΗ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ

Στις 8 Ιανουαρίου 1992 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, χωρίς να καλέσουν τον π. Θεολόγο, για να

τον δουν και να τον ακούσουν, τον επέβαλαν σε εξάµηνη διαθεσιµότητα, µε το

“δηµοκρατικό” Νόµο Κακλαµάνη που επιβάλλεται σε εν ενεργεία µητροπολίτη, εν τω µεταξύ

το Θεολόγο και τους άλλους διωκόµενους επισκόπους δεν τους αναγνώριζαν ως εν ενεργεία

µητροπολίτες.

Ήταν τις ηµέρες, που ο Σεραφείµ βρίσκονταν σε µια κατάσταση αλλοφροσύνης και

απειλούσε τους πάντες και τα πάντα “ως ταύρος ωρυόµενος εν υαλοπωλείω” και

εξαπέλυε – πολλά δε γράφονται – τα “χριστοµίµητα” αρχιεπισκοπικά λόγια αγάπης στον π.

Θεολόγο: “Ποιος είναι αυτός ο Θεολόγος;”, “Εγώ αγίους δε θέλω…”, “Τι τον θέλουµε

εδώ να µας ….;”, “Να πάει να κόψει το λαιµό του”, κ.ά.

Η Σύνοδος (ο Σεραφείµ) που συνεδρίασε, αποφάσισε ακόµα και το διορισµό ανακριτή το

Γρεβενών Σέργιο µε γραµµατέα το Χριστόφορο Παπαδόπουλο ηγούµενο της Μονής Πετράκη

ώστε να µεταβούν στη Λάρισα, για να πραγµατοποιήσουν εξπρές Ανάκριση.

Ο Ανακριτής ήρθε στη Λάρισα, αλλά ανάκριση δεν έγινε, επειδή διεκόπη, πριν αρχίσει και ο

λόγος; Ήταν η δήλωση του π. Θεολόγου – ότι είναι νόµιµος και κανονικός µητροπολίτης –

αυτό εξόργισε τον ανακριτή κ. Σέργιο, ο οποίος µάζεψε τα χαρτιά του και έφυγε από την

“Τοποτηρητεία” δηλώνοντας: “Διακόπτεται η ανάκριση” (αρ. πρωτ. 10/18-1-92 διακοπή) από

την εφηµερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” της Κυριακής 27/1/1992.

Ο Ανακριτής ανάκριση δεν έκανε, όµως όλως παραδόξως σε τρεις ηµέρες παρέδωσε στην

Ιερά Σύνοδο πόρισµα “κανονικής” ανάκρισης, το οποίο έγραφε: προς την “Ιερά Σύνοδο της

Εκκλησίας της Ελλάδος” αρ. πρωτ. 12/21-1-1992 «… Εκείνο όµως όπερ κατά την

ανάκρισιν έχει µείζονα την σηµασίαν, είναι ότι το γραφέν αυτό πρακτικόν το φέρον και

την υπογραφήν του κατηγορουµένου, ως Λαρίσης, και έχων γραπτάς τας πίστεις και

θέσεις αυτού περί το, δια των, εν λόγω ανακρίσεων ερευνώµενον θέµα, είναι ΠΛΗΡΗΣ

ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ περί της ενοχής αυτού και µάλιστα δι’ ΑΠΑΝΤΑ τα εις το κατηγορητήριο

διαλαµβανόµενα κανονικά παραπτώµατα.

Κατά συρροήν λοιπόν και εξακολουθητικώς, άνευ σταγόνος µεταµελείας και γυµνή τη

κεφαλή συνεχίζει ο κατηγορούµενος (Θεολόγος) την πρακτικήν ταύτην…». Διατελώ

Βαθυσεβάστως… ο Γρεβενών Σέργιος.

Για το ψευδέστατο αυτό “πόρισµα” το Συµβούλιο Πληµµελειοδικών µε την υπ’ αριθ. 26/1994

απόφασή του παρέπεµψε τον Ανακριτή κ. Σέργιο, να δικαστεί για α) “παράβαση

καθήκοντος ανακριτού”, β) για “συκοφαντική δυσφήµιση”, διότι έβλαψε την τιµή και την

υπόληψη του µητρ. Θεολόγου. Ο δε γραµµατέας του αρχιµ. Χριστ. Παπαδόπουλος

παραπέµφθηκε για “ψευδή αναφορά στην αρχή…”.

Όλες τις παράνοµες αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου (Σεραφείµ), -που δεν ήταν και λίγες,- το

Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Χώρας (ΣτΕ) συνεδρίαζε και τις καταργούσε. Ο Σεραφείµ

όµως απτόητος έχων βέβαια την κάλυψη της κυβέρνησης (γράψε Σουφλιάς) προχωρούσε

από παρανοµία σε παρανοµία, έτσι φθάσαµε την 12 η Ιανουαρίου 1993, που το Συνοδικό

Δικαστήριο καλούσε το Θεολόγο: “ίνα εµφανισθήτε αυτοπροσώπως… ίνα δικασθήτε

κατηγορούµενος επί … α) …, β) …, γ) …, δ) … αδικήµατα κατά συρροήν διαπραχθείς,

σαφώς προβλεπόµενοις και ρητώς τηρωµένοις υπό των θείων και ιερών Κανόνων…”.

Όλο το κατηγορητήριο ήταν στηριγµένο επάνω στο ανύπαρκτο και ψεύτικο ανακριτικό υλικό του Γρεβενών Σεργίου.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (παρωδία)

Ο π. Θεολόγος φεύγοντας από το Γενικό Νοσοκοµείο Νικαίας µε πολύ υψηλό πυρετό (39,6)

που τον βασάνιζε εκείνες τις ηµέρες από κάποια ίωση, η οποία προσέβαλε ακόµα και την

ακοή του, πήγε στο Συνοδικό Δικαστήριο (ήταν η µόνη φορά στα 20 χρόνια που τον

καλούσαν), αλλά λόγω του προβλήµατος υγείας ζήτησε µια µικρή αναβολή.

Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου, Μεγάρων και Σαλαµίνος Βαρθολοµαίος είπε τούτο το

αµίµητο: «Δεν είναι ανάγκη να ακούει ο κατηγορούµενος (Θεολόγος, αφού είναι

άρρωστος), όσα θα πούµε, εµείς θα διαβάσουµε τα χαρτιά και θα αποφασίσουµε…».

Ο δικαστής Δηµητριάδος Χριστόδουλος βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε, έθεσε

θέµατα δικονοµικών παραβιάσεων, αλλά όλες του απερρίφθηκαν χωρίς συζήτηση και τότε

έκανε τη δήλωση: «… συστηµατικώς απορρίπτονται – δικονοµικές παραβιάσεις – από την

εσχηµαζοµένην πλέον πλειοψηφίαν του Δικαστηρίου τούτου, θεωρώ περιττήν την

έκφρασιν οιασδήποτε γνώµης και περιορίζοµαι εις ακροατήν των εν τη αιθούση ταύτη

συντελουµένων».

Στην αίθουσα του Δικαστηρίου η κατάσταση ήταν εκρηκτική, οι φωνές ακούγονταν µέχρι

έξω. Τους συνηγόρους του “κατηγορούµενου” Θεολόγου δεν τους δέχθηκαν και τους

ανάγκασαν να αποχωρήσουν. Μετά λίγη ώρα καταπονηµένος αποχώρησε και ο π. Θεολόγος.

Στους δηµοσιογράφους που τον περίµεναν δήλωσε: «Πιστέψαµε ότι µας δίδονταν µία

µοναδική ευκαιρία, για να τελειώσει επί τέλους αυτή η υπόθεση που για τόσα χρόνια

τώρα ταλαιπωρούσε και ταλαιπωρεί την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δυστυχώς διαψευστήκαµε από την πρώτη στιγµή, όταν είδαµε τις διαθέσεις των

υπευθύνων να αποµακρύνουν τους συνηγόρους…»

Στα µισά της δίκης πετάχτηκε έξω από την αίθουσα του Δικαστηρίου ο δικαστής Πειραιώς

Καλλίνικος και τόβαλε στα πόδια, οι δηµοσιογράφοι που τον αντιλήφθηκαν, τον πρόλαβαν,

πριν µπει στο αυτοκίνητο, για να φύγει και µε απορία τον ρώτησαν, τι συνέβη και έφυγε;

Αγανακτισµένος τους απάντησε: «Δεν επιθυµώ να συµµετάσχω εις την παρωδίαν

δικαστηρίου…».

Ο Τύπος έγραφε την επόµενη: «… πρωτοφανής ήταν η σκληρότητα της πλειοψηφίας

του Δ.Σ. κατά του “αδελφού” τους. Δεν αποφάσισαν αναβολή, παρ’ ότι τον έβλεπαν

αδύναµο, άρρωστο και µε έντονο πρόβληµα ακοής από ίωση. Το ύφος τους ήταν

ψυχρό και οι ίδιοι πελιδνοί και σαν υπνωτισµένοι» (“ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”, 16/1/1993).

Όλος ο Τύπος την εποµένη ξιφούλκησε µε τις εξόφθαλµες νοµικές και κανονικές

παραβάσεις των “αγίων δικαστών”. Τούτο µόνο αναφέρω: «Οι δέκα µητροπολίτες, που

απετέλεσαν τους “δηµίους” του κ. Θεολόγου, κηλίδωσαν τη σύγχρονη εκκλησιαστική

ιστορία της χώρας µας. Η άδικη, παράνοµη και ανίερη πράξη τους θυµίζει στυγνές

κοσµικές εξουσίες σκοτεινών αιώνων που όλη η ανθρωπότητα θέλει να ξεχάσει»

(“ΤΥΠΟΣ” Κυριακής, 17/1/93).

Αυτά, κ. Μπούρδαλα, να τα ζητήσεις από το αρχείο – δηµοσιεύµατα και φωτογραφίες – του

φίλου σας Χάρη Ανδρεόπουλου που τότε ήταν ένας απλός δηµοσιογράφος και έγραφε και καµία αλήθεια, γιατί µετά προσπαθώντας να αρπάξει κάποιο κ….χαρτο (όπως το αποκαλούσε ο µακαρίτης υπουργός Βαγγέλης Γιαννόπουλος) πούλησε την ψυχή του στο διάολο

γράφοντας τα δύο βιβλία και κάτι δηµοσιεύµατα που είναι γεµάτα ψέµατα.

Η δίκη και η όλη διαδικασία που πραγµατοποιήθηκε, ήταν τόσο παράνοµη που ξάφνιασε

ακόµα και την πολιτική δικαστική εξουσία, αναγκάζοντας τον προϊστάµενο της Εισαγγελίας

Αθηνών, να ασκήσει δίωξη κατά των δικαστών που αποτελούσαν το Δικαστήριο. Το

αποτέλεσµα; Τον αρχιεπίσκοπο και τρεις δεκάδες ακόµα επισκόπους, τους πήγαν

κατηγορούµενους όχι για κάποιο ψύλλου πήδηµα, αλλά για “κατάχρηση εξουσίας”, “για

καταπάτηση των Νόµων”, “για παράβαση καθήκοντος”. Έγινε χαµός, ξεσηκώθηκε

σάλος, όταν η είδηση πέρασε στον Τύπο. Ο θόρυβος αφύπνισε συνειδήσεις, ο πιστός και

“άπιστος” λαός αγρίεψε, δεν περίµενε τέτοιες πράξεις ντροπής και διαφθοράς από την εκκλησιαστική ηγεσία.

Οι δεσποτάδες τροµοκρατήθηκαν ζυγίζοντας τις ευθύνες ότι θα καθίσουν στο εδώλιο και χωρίς χρονοτριβή, κίνησαν τους πάντες και τα πάντα, για να ταπώσουν τη δικαιοσύνη στην καταπακτή.

Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης, ο υπουργός Παιδείας Σουφλιάς και η υπουργός

Δικαιοσύνης κινήθηκαν µε ταχύτητα αστραπής και εισηγήθηκαν στο υπουργικό Συµβούλιο την

αναστολή της δίωξης µε πρότασή τους στο άρθρο 30 του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας, που

ήταν άσχετο µε το συγκεκριµένο πρόβληµα. Όπως και έγινε, “για να µην διαταραχτούν οι διεθνείς σχέσεις”.

Η απόφαση που ανακοινώθηκε, από τους άθλιους για το Θεολόγο δεσποτοδικαστές ήταν δέκα (10) χρόνια αργία από κάθε ιεροπραξία. O “καταδικαστείς” Θεολόγος άσκησε αµέσως έφεση, η έφεση σύµφωνα µε το Νόµο, σηµατοδοτεί και την αναστολή της ποινής. Η έφεση όµως αυτή δε δικάστηκε ΠΟΤΕ!

Στις 30 Απριλίου 1993 εκδικάζονταν στην Ολοµέλεια του ΣτΕ η προσφυγή του π. Θεολόγου για την ακύρωση της απόφασης για τη διαθεσιµότητα που του είχε επιβληθεί από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο στις 8 Ιανουαρίου 1992 εξ αποστάσεως, χωρίς να τον δούνε και να τον ακούνε!

Η εφηµερίδα το “ΕΘΝΟΣ” έγραφε στις 3 Μαΐου 1993: «… Την ακύρωση της απόφασης

της Ιεράς Συνόδου, που έθεσε σε διαθεσιµότητα τον Μητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγο…

ζήτησε ο εισηγητής Σύµβουλος Επικρατείας Σ. Σαρηβαλάκης…».

Άλλη εφηµερίδα έγραφε: «ΚΟΛΑΦΟ για τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και την Διαρκή Ιερά

Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος αποτελεί η εισήγηση του Συµβούλου Επικρατείας

που έθεσε σε διαθεσιµότητα η ΔΙΣ τον Θεολόγο, στην Ολοµέλεια του Ανωτάτου

Δικαστηρίου…» (“Ελεύθερος Τύπος”, 3 η Μαΐου 1993).

Μετά ένα µήνα (11 Ιουνίου 1993) δηµοσιεύεται η απόφαση και ακύρωνε τη διαθεσιµότητα

και κατέληγε, ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ: «Ακυρώνει την 76/8-1-1992 απόφαση της Διαρκούς Ιεράς

Συνόδου (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος (ΦΕΚ 5/21-1-1992 – Ν.Π.Δ.Δ.».

Ο Αρχιεπίσκοπος και η απόλυτα υποταγµένη Σύνοδος δήλωσαν ότι δε θα συµµορφωθούν

µε την απόφαση και ότι η Εκκλησία δεν πρόκειται να δεσµευτεί!

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Μπαίνοντας στο µήνα Ιούλιο 1993 σκάει η βόµβα µεγατόνων. Ήταν 5 Ιουλίου, όταν η

Εισαγγελία Αθηνών ανακοίνωσε την ποινική δίωξη κατά Σεραφείµ και όλων των δεσποτάδων

που εµπλέκονταν στο δικαστήριο και στις παράνοµες αποφάσεις στην υπόθεση Θεολόγου,

όπως γράψαµε παραπάνω.

Το γεγονός αυτό ήταν πρωτοφανές και πρωτόγνωρο στα παγκόσµια δικαστικά χρονικά,

δηλαδή να σέρνεται µια σχεδόν ολόκληρη πνευµατική διοίκηση µε τον επικεφαλή της για

κακουργηµατικές πράξεις! Ο Τύπος ξαφνιάστηκε και µε ποικίλα δηµοσιεύµατα επί µια και

πλέον εβδοµάδα διατραγωδούσε µε ρεπορτάζ και σχόλια, τα οποία δηµιούργησαν κατάσταση.

Για την ιστορία θα αναφερθούµε σε ένα µέρος από το δηµοσίευµα της εφηµερίδος, διότι

είναι µεγάλο και αναφέρει και τους λόγους για την παραποµπή:

«Όλο το παρασκήνιο – γράφει – για το πώς έφθασε η Εισαγγελία Πρωτοδικών στη δίωξη του Αρχιεπισκόπου Σεραφείµ και της Ιεράς Συνόδου ήρθε χθες στη δηµοσιότητα “φωτίζοντας” τα γεγονότα…

» Σύµφωνα µε στοιχεία από το δικαστικό ρεπορτάζ οι παρατυπίες του Αρχιεπισκόπου Σεραφείµ και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου απασχόλησαν την Τακτική Δικαιοσύνη επί  2,5 χρόνια, πριν προχωρήσει στην άσκηση ποινικής δίωξης για παράβαση καθήκοντος

εις βάρος της ηγεσίας του εκκλησιαστικού κλήρου.

» Ήδη ο εισαγγελέας κ. Π. Αγγελόπουλος, προχωρά µε γοργούς ρυθµούς την έρευνα (προανάκριση) για την άρνηση από την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος να

αποδεχθεί την απόφαση του ΣτΕ, σύµφωνα µε την οποία ο µητροπολίτης Λάρισας κ. Θεολόγος, αποκαθίσταται και τοποθετείται στη θέση του.

» Το χρονικό της διαµάχης που ξέσπασε στους κόλπους της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, έχει ως αφετηρία την άρνηση του προκαθηµένου της Εκκλησίας κ.

Σεραφείµ, να αποκαταστήσει στη Μητρόπολη της Λάρισας το µητροπολίτη κ. Θεολόγο, όπως ορίζει µε την απόφασή του (αριθ. 3795) το ΣτΕ…

» Την άρνηση της εκτελέσεως τριών αποφάσεων του ΣτΕ. Την απόφαση της Δ.Ι.Σ. να θέσει σε διαθεσιµότητα το µητροπολίτη Θεολόγο.

» Την παραποµπή του σε δίκη και τις δικονοµικές παραβάσεις του Πρωτοβαθµίου Συνοδικού Δικαστηρίου στη δίκη του κ. Θεολόγου.

» Οι δύο προκαταρκτικές εξετάσεις που διενεργήθηκαν για το “καυτό” αυτό θέµα, οδήγησαν στη δίωξη των ποιµένων της Εκκλησίας.

» Ειδικότερα, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείµ κατηγορείται:

α) Διότι δεν εισήγαγε στη ΔΙΣ τη διαφωνία µεταξύ του Μητροπολίτη Λαρίσης

Θεολόγου και του µητροπολίτη Γρεβενών Σεργίου, αλλά διαβίβασε το φάκελο της

υπόθεσης στον πρόεδρο του Πρωτοβαθµίου Συνοδικού Δικαστηρίου, χωρίς να κριθεί η

διαφωνία και να απολογηθεί ο κ. Θεολόγος.

β) Διότι κατά παράβαση του Συντάγµατος, του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας,

του υπ’ αριθ. 18/89 Π.Δ. και του κανονισµού εργασιών της ΔΙΣ, αγνόησε τις αποφάσεις

του ΣτΕ και ως προεδρεύων της ΔΙΣ, συγκρότησε την 135η περίοδο, χωρίς να καλέσει

κατά σειρά ηλικίας τους δικαιωθέντες και εν ενεργεία µητροπολίτες Θεσσαλιώτιδος και

Φαναριοφαρσάλων Κωνσταντίνο, Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδηµο και Λαρίσης και

Τυρνάβου Θεολόγο.

γ) Διότι είναι ηθικός αυτουργός στις παραβάσεις καθήκοντος των λοιπών ιεραρχών.

» Η δίωξη κατά των 20 µελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ασκήθηκε διότι: Ανέθεσαν

καθήκοντα µητροπολίτου στον ιερέα Δηµ. Καρανίκα, ο οποίος υπηρετεί στη

Μητρόπολη της Λάρισας.

» Ανέθεσαν καθήκοντα Εξάρχου στη Μητρόπολη Λαρίσης στο µητροπολίτη Θηβών

και Λεβαδείας κ. Ιερώνυµο. Όρισαν µε άλλες αποφάσεις τους στην ίδια µη χηρεύουσα

Μητρόπολη, τοποτηρητές µητροπολίτες.

«» Έθεσαν παράνοµα σε διαθεσιµότητα χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Ν.

590/77 του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας, τον εν ενεργεία µητροπολίτη κ.

Θεολόγο, ο οποίος επανειληµµένα δικαιώθηκε από το ΣτΕ.

» Όσον αφορά τα 13 µέλη του Πρωτοβάθµιου Συνοδικού Δικαστηρίου, αυτά

διώκονται, διότι παρέπεµψαν σε δίκη τον κ. Θεολόγο, χωρίς τις σύννοµες διαδικασίες.

» Διαδικασίες που αφορούν την προδικασία, αλλά και τη δίκη του κ. Θεολόγου, κατά

την οποία του απαγόρευσαν να έχει λαϊκούς συνηγόρους, δεν επέτρεψαν την

παρουσία στο ακροατήριο κληρικών και στον ίδιο να απολογηθεί.

» Επίσης επειδή, όταν έγινε αίτηση εξαιρέσεώς τους από το δικαστήριο, έκριναν

µόνοι τους την αίτηση, χωρίς να καλέσουν αναπληρωτές, όπως όφειλαν.

» Τέλος, ενώ µετά την αποχώρηση του µητροπολίτη Πειραιώς, θα έπρεπε να

αναβληθεί η εκδίκαση της υποθέσεως, αναπληρώθηκε ο Πειραιώς Καλλίνικος από το

µητροπολίτη Περιστερίου Χρυσόστοµο, ο οποίος αν και δεν είχε παρακολουθήσει τη

δίκη, πήρε µέρος στην ψηφοφορία των µελών του Συνοδικού Δικαστηρίου. Ήδη για το

θέµα αυτό διενεργείται προανακριτική εξέταση…» (“ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”, 10/7/1993).

Η κυβερνητική επιτροπή µε τον Πρωθυπουργό Μητσοτάκη συνεδρίασε επειγόντως, µε τον

υπουργό Παιδείας Γ. Σουφλιά και µε εισήγηση της υπουργού Δικαιοσύνης Α. Ψαρούδα-

Μπενάκη αποφάσισαν να καταθέσουν σε Νοµοσχέδιο άσχετο (πυροσβεστών) το άρθρο 30

του Κώδικα Ποινικής Δικονοµίας, ώστε να ανασταλεί κάθε δίωξη µε το αιτιολογικό, άκουσον-

άκουσον, ότι, “κινδυνεύουν… οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας” (!!!).

Σε κάποια στιγµή σε ερώτηµα δηµοσιογράφου στο Μητσοτάκη, γιατί το έκανε αυτό, αφού ο

ίδιος είχε δηλώσει: “ότι ο ίδιος θα πρωτοστατήσει εις την πιστή εφαρµογή των

Διοικητικών Δικαστικών αποφάσεων;”. Απάντησε: «Δεν µπορώ. Με απειλούν οι

Μασόνοι» (εφηµερίδα “ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ”).

Η κυβερνητική αυτή αναστολή αναπτέρωσε το ηθικό του Σεραφείµ, το δε περιβάλλον του

θριαµβολόγησε, διότι απαλλάχθηκαν από το φόβο να καθίσουν στο εδώλιο του

κατηγορουµένου. Τώρα ένιωσαν ελεύθεροι και δυνατοί, ώστε να συνεχίσουν τον εξοντωτικό

τους αγώνα.

Ο Σεραφείµ θριαµβευτής τώρα κάλεσε σε έκτακτη σύνοδο τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο για τις 13

του µήνα Ιουλίου και τη Σύνοδο της Ιεραρχίας για τις 15 Ιουλίου.

Η ΔΙΣ έγινε και αµέσως ακολούθησε η παρακάτω ανακοίνωση:

«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος συνελθούσα εκτάκτως σήµερον την

13 ην Ιουλίου 1993 προς συζήτησιν του “εκκλησιαστικού” λεγοµένου ζητήµατος υπό το κράτος

των προσφάτων εξελίξεων και εκτιµήσασα την µέχρι σήµερον αντιεκκλησιαστικήν

συµπεριφοράν των Σεβ. Μητροπολιτών κ.κ. Κωνσταντίνου Σακελλαροπούλου, Νικοδήµου

Γκατζιρούλη και Θεολόγου Πασχαλίδη οµοφώνως έκρινε επί τη βάσει των Ιερών και

απαρασαλεύτων εκκλησιαστικών Κανόνων ότι έθεντο εαυτούς εκτός του σώµατος της

Αγιωτάτης ηµών Εκκλησίαν, η οποία και ως φιλόστοργος µήτηρ εύχεται και αναµένει

την έµπρακτον µετάνοιάν των».

Το ανακοινωθέν προδίδει τις προθέσεις του Σεραφείµ και των Συνοδικών. Ενώ αναφέρει ότι

τους έκρινε µε βάση τους απαρασάλευτους Ιερούς Κανόνες, δίχως όµως να αναφέρει τον

Κανόνα ή τους Κανόνες που παραβίασαν και προχώρησαν σε αυτή την επιβληθείσα ποινή

και σε ποια Κανονική διάταξη την στηρίζουν. Επί πλέον γράφουν για αντιεκκλησιαστική

συµπεριφορά, αλλά χωρίς να την προσδιορίζουν και αν υποτίθεται ότι υπάρχει κάτι, γιατί δε

διέταξαν ανακρίσεις, ώστε να ερευνηθεί η υπόθεση; Ή και γιατί δεν τους παρέπεµψαν σε

κανονικό εκκλησιαστικό Δικαστήριο; Αλλά τους καταδίκασαν, χωρίς να τους δικάσουν;

Την εποµένη ηµέρα όλος ο Τύπος έδειχνε την “Ντροπή” και τη στάθµη της Εκκλησιαστικής

Διοίκησης. Η εφηµερίδα που είχε ένα ολοσέλιδο ρεπορτάζ µε τίτλο «Ιερά Εξέταση… έστησε

ο Σεραφείµ» και δηµοσιοποιούσε τις αλγεινές εντυπώσεις που προκάλεσε η συµπεριφορά

του αρχιεπισκόπου Σεραφείµ (σταχυολογούµε κάποια σηµεία) έγραφε:

«… Τη χείριστη υπηρεσία προς την Εκκλησία προσέφερε χθες ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείµ

µε την απόφαση στην οποία έσυρε τη διαρκή Ιερά Σύνοδο προκειµένου να “πάρει την

εκδίκηση” του από τους ιεράρχες µε τους οποίους βρίσκεται σε σύγκρουση, απλά και µόνο

επειδή αυτοί εφαρµόζουν τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης! Και µε την ενέργειά του

αυτή – που σίγουρα θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις από διάφορες πλευρές! – ο κ.

Σεραφείµ απειλεί πλέον ευθέως την ενότητα της Εκκλησίας, σε απόλυτα κρίσιµες για το έθνος

στιγµές…

» ΚΑΙ ως να µην έφθανε αυτή η πραξικοπηµατική και αµφισβητούµενης νοµιµότητας

ενέργεια, ακόµη και το “σκεπτικό” της αποφάσεως (κατά το οποίο οι ιεράρχες “θέτουν

εαυτούς εκτός σώµατος της Εκκλησίας”… - κάτι θυµίζει σε όλους και η µέθοδος και το

σκεπτικό και η νοοτροπία!), αποκαλύπτει ότι ο προκαθήµενος της Εκκλησίας δεν δείχνει καν

να νοιάζεται για το ότι µε το να αποτάξει (στην ουσία!) ιεράρχες χωρίς να τηρηθούν οι

προβλεπόµενες νόµιµες διαδικασίες (αποφάσεις πρωτοβάθµιες και δευτεροβάθµιες) πλήττει

και υπονοµεύει ο ίδιος τους “κανόνες” υπέρ των οποίων υποτίθεται ότι κόπτεται και

αγωνίζεται!

ΑΙΔΩΣ… άγιοι πατέρες!». (“ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”, 14/7/1993).

Η ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Την εποµένη ηµέρα 15 Ιουλίου µέσα στη βράση της ζέστης του Καλοκαιριού, έγινε η

σύναξις της Ιεραρχίας που ήταν σχεδόν καθολική και αυτή για µία µόνο ηµέρα. Θέµα:

“επικύρωση της ποινής που είχαν επιβάλλει η ΔΙΣ πριν δύο ηµέρες”.

Στην πρόταση του αρχιεπισκόπου Σεραφείµ προς το σώµα της Ιεραρχίας, η πλειοψηφία της

Ιεραρχίας αντέδρασε για µια τέτοια απόφαση, διότι

δεν µπορεί και ούτε έχουν τέτοιο δικαίωµα να αγνοούν τις αποφάσεις του Ανωτάτου

Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Χώρας. Βέβαια υπήρξαν και κάποια µέλη της Συνόδου που

υποστήριζαν για την επικύρωση.

Όλοι σχεδόν οι οµιλούντες ιεράρχες υποστήριζαν να λυθεί το θέµα σήµερα µε αποδοχή των

δικαστικών αποφάσεων. Και ενώ το θέµα βρίσκονταν στο οριστικό κλείσιµο, κάτι µεσολάβησε

(οι πληροφορίες λέγανε δάκτυλος Σουφλιά), ο Σεραφείµ διέκοψε για µερικά λεπτά τη συνεδρίαση

και όταν επέστρεψε στην αίθουσα κρατούσε στο χέρι του ένα χαρτί και µε τραχύ ύφος

διαβάζοντας το χαρτί, ανακοίνωνε τη “δική” του πρόταση, αγνοώντας τι επί εξάωρο

συζητούσαν και είχαν σχεδόν καταλήξει.

Τι έλεγε η πρόταση; Εάν ψηφίσετε ναι – είπε ο Σεραφείµ – τότε οι Μητροπολίτες αυτοί θα

τοποθετηθούν αντίστοιχα στις προσωποπαγείς µητροπόλεις. Ο Θεολόγος στα Νέα Λιόσια, ο

Νικόδηµος στην Αµαλιάδα και ο Κωνσταντίνος στα Φάρσαλα – Δοµοκό. Αν ψηφίσετε όχι,

αυτό σηµαίνει πως οι µητροπολίτες αυτοί κρίνονται καθαιρεταίοι. Περί τους δέκα µητροπολίτες

απεχώρησαν διαµαρτυρόµενοι για τον εµπαιγµό. Ο Σεραφείµ απαγόρευσε να συνεχιστεί

πλέον η συζήτηση και έδωσε αµέσως εντολή στην αρχιγραµµατεία να προχωρήσει στην

ψηφοφορία.

Η ανακοίνωση που βγήκε αµέσως µετά, έλεγε:

«Συνήλθε σήµερον εις έκτακτον συνεδρίασιν η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της

Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την προεδρίαν του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και

πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείµ.

Κατά την έναρξιν της συνεδρίας ο Μακαριώτατος Πρόεδρος εισηγήθη επί του

ιστορικού της υποθέσεως του “εκκλησιαστικού” λεγοµένου ζητήµατος υπό το κράτος

των προσφάτων εξελίξεων …

» Ακολούθως ο Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Σµύρνης κ. Αγαθάγγελος ανέγνωσεν

εισήγησίν του επί της αποφάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, δια της οποίας “οι

τρεις Μητροπολίται έθεντο εαυτούς δια των αντιεκκλησιαστικών των ενεργειών εκτός

Εκκλησίας” και ανέλυσε το σκεπτικόν αυτής… προτάσεις. Ετέθη εις ψηφοφορίαν

πρότασις του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείµ και η Ιερά

Σύνοδος της Ιεραρχίας εφαρµόζουσα την ειδικήν διαδικασίαν του άρθρου 12 του

Νόµου 1951 του 1991 κατ’ άκραν εκκλησιαστικήν οικονοµίαν ετοποθέτησεν εις τας

κάτωθι προσωρινάς, προσωποπαγείς και περιστασιακάς Ι. Μητροπόλεις:

α. Νέων Λιοσίων τον Σεβ. Μητροπολίτην κ. Θεολόγον Πασχαλίδην.

β. Αµαλιάδος τον Σεβ. Μητροπολίτην κ. Νικόδηµον Γκατζιρούλην.

γ. Φαρσάλων και Δοµοκού τον Σεβ. Μητροπολίτην κ. Κωνσταντίνον Σακελλαρόπουλον.

Η πρότασις εψηφίσθη µε 48 ψήφους θετικάς, 12 αρνητικάς και 7 αποχάς. Οι

τοποθετηµένοι εις τας ως άνω Ι. Μητροπόλεις Σεβ. Μητροπολίται εκλήθησαν όπως

δώσωσι αύριον ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου το µικρόν και το µέγα µήνυµα».

Αρκετοί αρχιερείς εξέφρασαν αµφιβολίες για τα συµβαίνοντα στη Σύνοδο της Ιεραρχίας και

για την ψηφοφορία, γι’ αυτό την εποµένη ο νοµικός σύµβουλος των τριών διωκόµενων

µητροπολιτών ζήτησε από τον Πρόεδρο της Συνόδου και αρχιεπίσκοπο Σεραφείµ τα πρακτικά της συνεδρίασης.

«Μακαριώτατε,

Μετά στην όξυνση που έχουν δηµιουργήσει κάποιες διαφορετικές απόψεις που έχουµε για τα γνωστά θέµατα, εγώ δεν έχω παύσει να Σας σέβοµαι, να Σας τιµώ και να ελπίζω στην τελική γενναιόφρονα κρίση Σας…

Από µέρους των τριών εντολέων µου Σεβασµιωτάτων Μητροπολιτών Σας παρακαλώ, µέσα στο πνεύµα της αγάπης που έχετε να δώσετε εντολή να χορηγηθούν

σε µας τα αντίγραφα των πρακτικών της χθεσινής συνεδριάσεως της Ι.Σ.Ι., για να τα µελετήσουµε, ώστε να είναι γονιµότερη η διερεύνηση του θέµατος.

Σας φιλώ το χέρι και ζητώ την ευχή σας» (ΔΗΜ. ΠΑΠΟΥΤΣΙΔΑΚΗΣ, 16/7/1993).

Αντί των άνω ζητηθέντων ο Σεραφείµ έστειλε τηλεγράφηµα στους “νεοτοποθετηθέντες”

µητροπολίτες, για να τους ειρωνευτεί εκφράζοντας δήθεν τη χαρά του (“πάνυ ασµένως”) για

την πραξικοπηµατική εκλογή τους (!) και τους κατασπάζεται (!!!) µε αγάπη.

«… Τ’ ανωτέρω πάνυ ασµένως ανακοινούµενοι τη υµετέρα Σεβασµιότητι παρακαλούµεν

όπως προσέλθητε, κατά τ’ αποφασισθέντα υπό της Ιεραρχίας, ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς

Συνόδου ίνα τελέσητε τα νενοµισµένα, το Μικρόν και το Μέγα ήγουν Μήνυµα.

Επί δε τούτοις, την υµετέραν Σεβασµιότητα κατασπαζόµενοι διατελούµεν µετά της εν Κυρίω

αγάπης».

Ο Αθηνών Σεραφείµ, πρόεδρος

Πότε ακούστηκε ή ποιός Ιερός Κανόνας αναφέρει ότι µπορεί κάποιος να ξαναµπεί σε

ψηφοφορία για τη µητρόπολη που είχε ήδη εκλεγεί; (περίπτωση Θεολόγου και Δ. Μπεκιάρη).

Ή για αλλαγή µητρόπολης (αυτό το απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες) δίνεις ξανά από την αρχή

Μικρό και Μεγάλο Μήνυµα;

ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Ο µοιχεπιβάτης µητρόπολης Αττικής & Μεγαρίδος Δωρόθεος εκείνες της ηµέρες

αιφνιδιαστικά πέθανε, ο κανονικός και νόµιµος µητροπολίτης ο π. Νικόδηµος, κάνοντας

χρήση τα νοµιµα και κανονικά δικαιώµατά του εγκαταστάθηκε στο µητροπολιτικό Μέγαρο και

άρχισε να εργάζεται. Ο Σεραφείµ, ο οποίος δεν ήθελε τον π. Νικόδηµο στην Αττική, διόρισε

παράνοµα (όπως έκανε και στη Λάρισα)Τοποτηρητή το Μεγάρων και Σαλαµίνος

Βαρθολοµαίο.

Την παραµονή της Μεταµορφώσεως του Σωτήρος (5-8-1993) το τµήµα Αναστολών του

Συµβουλίου της Επικρατείας, εξετάζοντας το διορισµό από τον αρχιεπίσκοπο Τοποτηρητή

στη µητρόπολη Αττικής και λόγω του εορτάζοντος του µεγαλύτερου ναού στην Κηφισιά,

θεώρησε το πρόβληµα σοβαρό, το τµήµα συνεδρίασε και αποφάσισε να αναστείλει το

διορισµό του Τοποτηρητή, επειδή θα δηµιουργήσει δυσλειτουργία και κίνδυνο στην άσκηση

των καθηκόντων του νόµιµου εν ενεργεία µητροπολίτη Νικοδήµου.

Μεταξύ άλλων η απόφαση έλεγε:

«… Επειδή, υπό τα ανωτέρω δεδοµένα η Επιτροπή κρίνει ότι η εκτέλεσις της

προσβαλλοµένης πράξεως θα στερήση τον αιτούντα της δυνατότητος να ασκή τα εκ

της θέσεώς του απορρέοντα θρησκευτικά και λοιπά καθήκοντα, θα δηµιουργήση δε τον

κίνδυνον συγχύσεως εις την άσκησιν των διοικητικών αρµοδιοτήτων του ως

Μητροπολίτου (βλ. και τας µνηµονευθείσας 2557 και 2559/1993 εγκυκλίους του

Αρχιεπισκόπου Αθηνών µε τας οποίας ζητείται από το πλήρωµα και τον κλήρον της

Μητροπόλεως Αττικής να αναγνωρίζουν ως νόµιµον τοποτηρητήν τον Μητροπολίτην

Μεγάρων, ο οποίος και θα εκδίδη τα µόνα έγκυρα εκκλησιαστικά έγγραφα).

Συνεπώς, πρέπει να ανασταλή προσωρινώς η εκτέλεσις της προσβαλλοµένης

πράξεως, της Επιτροπής επιφυλασσοµένης να κρίνη οριστικώς επί της αιτήσεως

αναστολής µετά την αποστολήν εις το Συµβούλιον της Επικρατείας του φακέλου της

υποθέσεως µε τις απόψεις της Εκκλησίας επ’ αυτής.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Αναστέλλει προσωρινώς, την εκτέλεσιν της από 2 ή 3 Ιουλίου 1993 πράξεως του Προέδρου

της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος περί ορισµού Τοποτηρητού εις την Μητρόπολιν

Αττικής».

Η απόφαση κοινοποιήθηκε, πριν το µεσηµέρι την παραµονή στον παυµένο Τοποτηρητή,

στον αρχιεπίσκοπο και στους Ιερείς του Ναού, για να λάβουν γνώση και να σεβαστούν τη

δικαστική απόφαση. Η αρχιεπισκοπική οµάδα την έγραψε στα παλιά των υποδηµάτων τους

και πραγµατοποίησαν το ανήκουστο. Ο “Τοποτηρητής” Μεγάρων… Βαρθολοµαίος, ο

Περιστερίου Χρυσόστοµος, ο Μεσογαίας Αγαθόνικος και µε κάποιους κληρικούς µπήκαν από

νωρίς το απόγευµα στον εορτάζοντα ναό, κλείδωσαν τις πόρτες και δύο ώρες νωρίτερα

άρχισαν τον πανηγυρικό εσπερινό.

Ο κόσµος που πήγαινε, να προσκυνήσει, έβρισκε τις πόρτες αµπαρωµένες, τα εξωτερικά

µεγάφωνα στη διαπασών να µεταδίδουν την ακολουθία. Ήταν φυσικό να δηµιουργηθεί

αναστάτωση. Οι προσκυνητές ζητούσαν να µπουν στο ναό, να ανάψουν κερί και να

παρακολουθήσουν την ακολουθία, κάποιοι εντός του ναού τους χλεύαζαν και δεν άργησε να

προκληθεί ένταση, καθώς είχε µαζευτεί πολύς κόσµος, ξαφνικά όρµησαν στην κεντρική πύλη

του ναού µε µερικές σπρωξιές και παλµικές κινήσεις η πόρτα άνοιξε, ο Τοποτηρητής

δεσπότης που χοροστατούσε εκείνη τη στιγµή κρύφτηκε στο ιερό, οι άλλοι δύο από την

πλαϊνή πόρτα του ιερού τόβαλαν στα πόδια.

Ο Σεραφείµ, ο οργανωτής αυτού του αποτυχηµένου εγχειρήµατος κατηγόρησε στον

Πρωθυπουργό και στους αρµόδιους υπουργούς ότι φταίνε για όλα αυτά τα όργανα της τάξης

(αστυνοµία) που δεν προστάτεψε τους εισβολείς δεσποτάδες που παραβίασαν τις δικαστικές

αποφάσεις και τους Νόµους του κράτους.

Η Εισαγγελία των Αθηνών µετά το θόρυβο που έγινε, διέταξε δικαστική έρευνα, αποφάσισε

να παραπέµψει τους τρείς καταληψίες µητροπολίτες σε τακτική δικάσιµο, “γιατί κατέλαβαν

παράνοµα το ναό” και γιατί θεωρήθηκαν ως υπεύθυνοι για την αναστάτωση που

προκλήθηκε.

Ο Σεραφείµ εξοργίστηκε και χωρίς καθυστέρηση, κάλεσε αµέσως – δεν περίµενε να περάσει

το δεκαπενθήµερο της Παναγίας – για τις 10 Αυγούστου Έκτακτη Σύνοδο και µε ταχύτητα

“EXPRESS” υπέβαλε στους τρεις δικαιωµένους µητροπολίτες Νικόδηµο, Κωνσταντίνο,

Θεολόγο το εντελώς αντικανονικό και εντελώς παράνοµο, “Επιτίµιο της ακοινωνησίας”,

που δεν προβλέπεται από κανέναν Ι. Κανόνα και ούτε Νόµο του κράτους.

ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (έλεγε)

«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος διαπιστώσασα δια µίαν εισέτι φοράν ότι οι Σεβ. Μητροπολίται κ.κ.

Νικόδηµος Θεολόγος και Κωνσταντίνος υπέπεσαν αµετανοήτως εις σωρείαν αντικανονικών

παραπτωµάτων, δηµιουργούντων εν τοις πράγµασι σχίσµα εντός των κόλπων της Εκκλησίας

της Ελλάδος, επιβάλλει εις αυτούς το επιτίµιον της αποκοπής εκ της εκκλησιαστικής

κοινωνίας, ήτοι το επιτίµιον της ακοινωνησίας. Κατά την περίοδο ταύτην ο δια του

επιτιµίου αυτού τιµωρηθείς δεν δύναται να τελή την Θείαν Λειτουργίαν πας δε µετ’ αυτού

λειτουργών υπόκειται εις την αυτήν ποινήν, κατά την θεµελιώδη κανονικήν αρχήν “ο

ακοινωνήτω κοινωνών ακοινώνητος”.

Προς τούτοις η Δ.Ι.Σ. κρίνει τους ως άνω Αρχιερείς καθαιρετέους και απογυµνωτέους πάσης

ιερατικής τιµής και αξίας δια τα κατά συρροήν αντικανονικά των παραπτώµατα και την

δογµατικήν και εκκλησιολογικήν των παρέκκλισιν εκ της Ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως, εις δε τους λαϊκούς, οι οποίοι προεπηλάκισαν Αρχιερείς και εδηµιούργησαν εις βάρος αυτών επεισόδια επιβάλλονται τα υπό του Γ. Κανόνας της εν Αγία Σοφία Συνόδου προβλεπόµενα επιτίµια.

Ωσαύτως απεφασίσθη υπό της Δ.Ι.Σ. πας κληρικός, οιουδήποτε βαθµού προσφυγών και

προσφεύγων κατά αποφάσεων των εκκλησιαστικών αρχών εις τα πολιτικά δικαστήρια θα

καθίσταται εκκλησιαστικώς υπόδικος επισύρων εις βάρος αυτού τα υπό του Α΄ Αποστολικού

Κανόνος προβλεπόµενα».

(Εκ του γραφείου της Ιεράς Συνόδου)

Το ίδιο δε ακριβώς κείµενο το µετέτρεψαν σε έγγραφο και το έστειλαν στους τρεις

“Ακοινώνητους” µητροπολίτες, αλλά αυτό τελείωνε µε: «Επί πάσι δε τούτοις,

κατασπαζόµενοι την υµετέραν Σεβασµιότητα εν Κυρίω, διατελούµεν µετ’ αγάπης». Ο

Αθηνών Σεραφείµ, πρόεδρος.

Ήταν µία ακόµα ειρωνεία!!!

Ο Σεραφείµ και οι συνοδικοί στην ανακοίνωση επικαλούνται τον Λ΄ Αποστολικό Κανόνα, για

να στηρίξουν την αντικανονικότητα ως κανονικότητα, αλλά στη βιασύνη, δεν τον µελέτησαν

και γι’ αυτό ίσως! Δεν τον δηµοσίευσαν, για να µη γίνουν ρεζίλι στον κόσµο, διότι ο Ιερός

αυτός Κανόνας άλλα εννοεί απ’ αυτά που θέλουν να επιβάλλουν: «Ει τις Επίσκοπος

κοσµικοίς άρχουσι χρησάµενος, δι’ αυτών εγκρατής Εκκλησίας γένοιτο, καθαιρέσθω,

και αφοριζέσθω. Και οι κοινωνούντες αυτώ πάντες». (Εκείνος ο επίσκοπος που θα

αρπάξει την επισκοπή µε την βοήθεια κοσµικού άρχοντα αυτός να καθαιρείται. Οµοίως

και όσοι θα συγκοινωνήσουν µε αυτόν κληρικοί, είτε οι χειροτονήσαντες αυτόν δηλαδή

Αρχιερείς, είτε Πρεσβύτεροι… όλοι λέγω, ως καθαιρούνται από τον κλήρον αυτών, και

ας αφορίζωνται), (Ιερό Πηδάλιο, έκδοσις “ΑΣΤΗΡ”, 1990, σελ. 32).

Τι σχέση έχει η αρπαγή επισκοπής που αναφέρει ο Κανόνας µε την προσφυγή κάποιου

αδικούµενου κληρικού στα Νοµικά και θεσµοθετηµένα δικαστήρια να βρει το δίκαιό του;

Εάν εφαρµόσουν τον Ιερό Κανόνα, όπως τον παρουσιάζουν πιό πάνω για τρεις

δικαιωµένους, τότε ο πρώτος που θάπρεπε να καθαιρεθεί, ήταν ο αρχιεπίσκοπος, για

πολλούς ιερακανονικούς λόγους, τώρα θα ασχοληθούµε µόνο µε δύο: Ο Πρώτος είναι ότι στο

νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας που ο ίδιος προήδρευε, συνέταξαν και ψηφίστηκε από

τη Βουλή των Ελλήνων (Νόµος 590/1977) στο άρθρο 57 παρ. 4 αναφέρει αυτά που τώρα ο

ίδιος ζητά, να τιµωρηθούν αυτοί που την εφαρµόζουν: «Προκειµένου περί αιτήσεως

παροχής δικαστικής προστασίας, υποβαλλοµένης εις οιονδήποτε πολιτειακόν

δικαστήριον υπό κληρικού, ουδεµία άδεια της οικείας εκκλησιαστικής αρχής

απαιτείται».

Με την ενέργειά του αυτή ο αρχιεπίσκοπος παραβίασε (ποδοπάτησε) το Λ΄ Αποστολικό

Ιερό Κανόνα που απαγορεύει την προσφυγή των κληρικών σε πολιτικά δικαστηρια και έν

τούτοις συµπεριέλαβε το παραπάνω σχετικό άρθρο στον Καταστατικό Χάρτη, ώστε να

επιτρέπεται η προσφυγή.

Αφήνουµε που προσέφυγε ο ίδιος µε τα µοναστήρια στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια για τη

µοναστηριακή περιουσία ή τις τριάντα οµόφωνες αποφάσεις και δύο της Ολοµέλειας του

Συµβουλίου της Επικρατείας, ενώ τον εκπροσωπούσε νοµικός σύµβουλος, µετά δεν τις

αναγνώριζε και όταν µία που βγήκε υπέρ του και µάλιστα κατά πλειοψηφία µε διαφορά δύο

µόνον ψήφους από τους είκοσι επτά δικαστές, τότε ξεσηκώθηκε και ζητούσε την άµεσο

εφαρµογή της!!! Είχε ξεχάσει πως έβριζε τους δικαστές!

Και δεύτερο, ότι θάπρεπε ο Σεραφείµ να καθαιρεθεί, διότι το διαλαλούσε παντού ότι θα γίνει

αρχιεπίσκοπος ακόµα και “µε ενάµιση δεσπότη, γιατί τον θέλουν αυτοί”. Ποιοι αυτοί; Ο

δικτάτορας Ιωαννίδης!

Φρίξτε µε την αφήγηση του αρχιεπισκόπου Ιακώβου Βαβανάτσου:

Γράφει: «Ήταν κανονισµένα όλα. Ο Ιωαννίδης θα τον εξέλεγε και µε δύο

Μητροπολίτες. Χαρακτηριστικά ο Σεραφείµ µας είπε: Έστω και µε ενάµιση δεσπότη θα βγω Αρχιεπίσκοπος, γιατί το θέλουν αυτοί… Έτσι µίλησε ο Σεραφείµ. Και γω

αναλογιζόµενος τι σκάνδαλο θα ήταν για την Εκκλησία να εκλεγεί από δύο δεσποτάδες, του είπα: “Όχι δα δύο. Τουλάχιστον πέντε κακοµοίρη µου…”» (εφ. “ΤΑ ΝΕΑ”, 17/9/1977).

Ο δε π. Γεώργιος Πυρουνάκης γράφει: Ήµουν στο σπίτι του Ιακώβου, όταν ήρθε ο Σεραφείµ, “έπεσε γονυπετής, αγκάλιασε τον Ιάκωβο και του είπε: «Συ µε έκανες παπά, συ Μητροπολίτη Άρτης, συ Ιωαννίνων και εσύ, αν θέλεις, θα γίνω αρχιεπίσκοπος…!»” .

ΟΙ παραβάτες των Ιερών Κανόνων και των Νόµων αντί να τιµωρηθούν, αυτοί κινούνται, να

καταδικάσουν τους τηρητές και εφαρµοστές των Ι. Κανόνων και των Νόµων του Κράτους.

ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟ “ΕΠΙΤΙΜΙΟ ΤΗΣ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ”

Μόλις ανακοινώθηκε το “επιτίµιο” στους µητροπολίτες ο καθ’ ύλην αρµόδιος καθηγητής του

Κανονικού Δικαίου Κ. Μουρατίδης έδωσε στα Μ.Μ.Ε. ανακοίνωση-γνωµάτευση που έλεγε:

«Το επιβληθέν εις τους τρεις Μητροπολίτας εκ µέρους της Δ.Ι.Σ. επιτίµιον της

“ακοινωνησίας” δεν προβλέπεται δια τους επισκόπους από τους Ιερούς Κανόνας και

είναι κανονικώς ανυπόστατον, µη παράγον ουδέν αποτέλεσµα.

Το εκδοθέν από 10.8.93 σχετικόν ανακοινωθέν του γραφείου τύπου της Ιεράς

Συνόδου είναι ακατανόητο και αντιφατικό κείµενο, νοηµατική κατασκευή προς εκβιασµόν και προς τον σκοπόν λαϊκής καταναλώσεως.

Η Δ.Ι.Σ. επιληφθείσα του θέµατος αυτού, πάλιν άνευ κλητεύσεως, ακροάσεως και

απολογίας των ενδιαφεροµένων, αντικανονικώς και αναρµοδίως απεφάσισε και

µάλιστα προλαµβάνουσα τα αρµόδια εκκλησιαστικά δικαστήρια περί της επιβληθησοµένης υπ’ αυτών ποινής καθαιρέσεως».

Κωνσταντίνος Μουρατίδης

Καθηγητής του Κανονικού Δικαίου

Πρόεδρος Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Κάθε ηµέρα υπήρχαν ανακοινώσεις, ρεπορτάζ στον Τύπο και στα Μ.Μ.Ε. για το

εκκλησιαστικό θέµα. Μέσα στο βαρύ κλίµα που υπήρχε, ο Σεραφείµ κάλεσε τη Διαρκή Ιερά

Σύνοδο για τις 25 Αυγούστου 1993.

Η Σύνοδος έγινε σε πλήρη αµηχανία, διότι δεν κατόρθωσαν να επιβάλλουν τις ποινές που

διοχέτευαν προς το λαό. Η δε ανακοίνωση που έδωσαν στη δηµοσιότητα, δείχνει τη σύγχυση

που επικρατούσε:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Της Τετάρτης 25 ης Αυγούστου 1993

«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος µετά την αρνητικήν απάντησιν των Σεβασµιωτάτων κ.κ.

Κωνσταντίνου (Σακελλαροπούλου), Νικοδήµου (Γκατζιρούλη) και Θεολόγου (Πασχαλίδη) δια

την υπό της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας αποφασισθείσαν την 15 ην Ιουλίου 1993 τοποθέτησίν

των εις τας προσωρινάς Μητροπόλεις Φαρσάλων, Αµαλιάδος και Νέων Λιοσίων αντιστοίχως

και την παρατεινοµένην εκ µέρους των διασάλευσιν της κανονικής τάξεως και της

αµετανοήτως επιδεικνυοµένην απειθαρχίαν των προς συµµόρφωσιν εις τας αποφάσεις της

Ιεράς Συνόδου, ου µην και δια την εκ νέου προσφυγήν των εις το ΣτΕ δια την εις αυτούς

επιβολήν υπό της Εκκλησίας του πνευµατικού επιτιµίου της ακοινωνησίας, το οποίον θεωρούν

ως δήθεν πράξιν της διοικήσεως εκτελεστήν, όπερ αποτελεί δογµατικήν και εκκλησιολογικήν

απόκλισιν, κρίνει αυτούς και πάλιν κατά τα υπό των ιερών κανόνων οριζόµενα καθαιρετέους

και απογυµνωτέους πάσης ιερατικής τιµής και αξίας διό και παραπέµπει το όλον θέµα ενώπιον

της Ιεραρχίας ίνα αύτη κατά τα υπό των ιερών Κανόνων προβλεπόµενα επιβάλη εις αυτούς τα

αρµοδίως επιτασσόµενα.

» Προς τούτο εξουσιοδοτείται ο Μακαριώτατος Πρόεδρος, όπως κατά την κρίσιν του

συγκαλέση προσεχώς την Ιεραρχίαν επί τω ως άνω τέλει…».

Ο Σεραφείµ µε το κονκλάβιο, πλήρωσαν πολύ αδρά από το κεράκι του λαού τους τρεις

καθηγητές Πανεπιστηµίου, να βρούνε µέσα από το “Ιερό Πηδάλιο” ή από το “Σύνταγµα

Θείων και Ιερών Κανόνων” των Ράλλη-Ποτλή ή από τας “κλεις των ιερών Κανόνων” του

Κορίνθου Παντελεήµονα ή από “Το Εκκλησιαστικόν Δίκαιον” του Νικ. Μίλαν), Κανόνες που

να είναι συµβατοί µε τις αποφάσεις που είχαν πάρει για τους τρεις δικαιωµένους

µητροπολίτες. Παρά τη µεγάλη έρευνά τους, δε βρήκαν τίποτα!

Στην ανακοίνωση όµως µνηµονεύουν τρεις Ιερούς Κανόνες, τους οποίους υποτίθεται ότι

παραβίασαν οι “ακοινώνητοι” µητροπολίτες. Αφού δακτυλογραφήθηκαν σε κείµενο, µετά

ανακάλυψαν ότι για άλλο πράγµα µιλούσαν και αντί να τους σβήσουν τελείως, κάποιο χέρι

τους “διέγραψε” µε µία γραµµή µολυβιού (υπάρχει το κείµενο). Ωσάν να τους µώρανε ο Θεός

για να αποκαλύψει τη δολιότητα!

Τι λένε οι τρεις Ι. Κανόνες; Ο πρώτος Λ΄ Αποστολικός Κανόνας διατάζει: “Ει τις Επίσκοπος

κοσµικοίς άρχουσι χρησάµενος…” (Ιερό Πηδάλιο, έκδοση “ΑΣΤΗΡ”, 1990, σελ. 32),

(Δηλαδή, εκείνος ο επίσκοπος που αρπάζει επισκοπή µε τη βοήθεια κοσµικού άρχοντα, αυτός

να καθαιρείται). Εδώ συµβαίνει το αντίθετο, προσπαθούν να τους πάρουν τις επισκοπές τους,

για τις οποίες είχαν εκλεγεί, χειροτονηθεί και εγκατασταθεί κανονικά και νόµιµα και τώρα

προσπαθούν µε τη δύναµη των κοσµικών και εκκλησιαστικών αρχόντων να τους τις πάρουν!

Δεύτερος Κανόνας ΛΣΤ΄ Αγίων Αποστόλων λέγει: “Ει τις χειροτονηθείς επίσκοπος, µη

καταδέχοιτο την λειτουργίαν, και την φροντίδα του λαού την εγχειρισθείσαν αυτώ

τούτον αφωρισµένον τυγχάνειν, έως αν καταδέξηται” (Πηδάλιο, έκδοση “ΑΣΤΗΡ”, σελ.

40). (Όποιος χειροτονηθεί δια τας θείας των ευχών ιεροτελεστίας, επίσκοπος µιας επαρχίας

και µετά αρνείται να υπηρετήσει το ποίµνιο και δεν υπάγει εις την λαχούσαν αυτού εκκλησίαν

αυτός να αφορίζεται, έως αναγκαστή να υπάγη). Εδώ συµβαίνει το αντίθετο, διότι οι τρεις

αρχιερείς αγωνίζονται να παραµείνουν στις µητροπόλεις για τις οποίες έχουν εκλεγεί και

χειροτονηθεί και δεν αποδέχονται να τοποθετηθούν σε άλλη µητρόπολη αντικανονικά, γι’ αυτό

τους πιέζουν οι άρχοντες της Εκκλησίας και της Πολιτείας.

Και ο τρίτος ΙΖ΄ Κανόνας της Αντιοχείας λέγει ακριβώς τα ίδια µε τον παραπάνω: “Ει τις

Επίσκοπος χειροθεσίαν Επισκόπου λαβών, και ορισθείς προεστάναι λαού, µη

καταδέξοιτο την λειτουργίαν, µηδέ πείθοιτο απιέναι ες την εγχειρισθείσαν αυτώ

Εκκλησίαν, τούτον είναι ακοινώνητον, έως αν αναγκασθείς κατεδέξοιτο” (Πηδάλιο,

έκδοση “ΑΣΤΗΡ”, σελ. 415).

Κύριοι Μπούρδαλα, Ανδρεόπουλε, δεσπότη Νανάκη, “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”, καθηγητά Κονιδάρη,

Πρωτοσύγκελε Μουρτζανέ και δύο-τρία ακόµα πρόσωπα, δεν µπορώ και δεν έχω δικαίωµα

να προσπεράσω “αβρόχοις ποσί” την επινόηση σκοπιµότητας, τα εφευρετήµατα του

παρασκηνίου, τη µεµπτή πρακτική των Συνοδικών διασκέψεων, τη στρεβλωτική ανάγνωση

των Ιερών Κανόνων, διότι η παραποίησή τους αποτελεί έγκληµα. Κάθε φορά που

επιχειρούσαν να αναφερθούν σε κάποιο Ιερό Κανόνα ή ανάγνωσή του άλλο εννοούσε, ή

σκόπιµα διαστρέβλωναν το νόηµα ή αλλοίωναν το κείµενο, για να δικαιώσουν την αυθαιρεσία

τους.

Οι Συνοδικοί Κανόνες δεν είναι σηµαίες ευκαιρίας, ούτε επιδέχονται ερµηνείες

σκοπιµότητας, είναι κείµενα θεοφώτιστα και αυστηρά, ενσωµατωµένα στην Ευχαριστιακή

λειτουργία της Εκκλησίας, φορτισµένα µε τη Χάρη του Παναγίου Πνεύµατος. Γι’ αυτό και ο

πολυγραφότατος Χάρης Ανδρεόπουλος στο πρώτο “βραβευµένο” βιβλίο “Η Εκκλησία κατά

τη Δικτατορία 1967-1974”, ενώ κάνει «ιστορική και νοµοκανονική προσέγγιση» και

αριθµεί περί τις 386 πυκνογραµµένες σελίδες – σε κανονική γραφή θα έφταναν κοντά στις

1000 σελίδες – χρησιµοποίησε περί στα 400 συγγράµµατα, εκατοντάδες πρακτικά της Βουλής

των Ελλήνων, της Ακαδηµίας Αθηνών, Ιεράς Συνόδου και της Ιεραρχίας, Συνοδικαί Εγκύκλιοι,

εκατοντάδες εφηµερίδες και περιοδικά κ.ά.

Και ενώ διαπραγµατεύεται νοµοκανονικά θέµατα, δεν αναφέρεται ούτε σε έναν Ιερό

Κανόνα, δεν είναι ΦΟΒΕΡΟ! Γιατί άραγε; Διότι δεν υπάρχει ούτε ένας να τον καλύψει!

Στο δεύτερο βιβλίο και αυτό “βραβευµένο”! «ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ 12» και αυτό

διαπραγµατεύεται, “ιστορική και νοµοκανονική προσέγγιση”, σε αυτό και στη σελίδα 43

αναφέρεται σε κάποια επιστολή του Ι. Διαµαντόπουλου και σηµειώνει: (φωτοαντίγραφο της

επιστολής του υποβάλλω συνηµµένως τη παρούση) που υποτίθεται εκεί µέσα αναφέρει

κάποιους Κανόνες. Επιστολή δεν υπάρχει και τους Κανόνες που αναφέρει, είναι άσχετοι και

περιστατικά ανοµοιογενή που στόχο έχουν, να µπερδέψουν και να καλύψουν άνοµες πράξεις,

για να µπορέσουν να “δικαιολογήσουν” τις αυθαιρεσίες τους.

Τριανταφυλλος Τασιοπουλος, εφημεριδα ΑΓΩΝΑΣ Λαρισας

ακολουθει το Β΄μερος