Στην Εγκύκλιο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας αποκρύπτεται η αλήθεια!
Νικολάου Μάννη, εκπαιδευτικού
Στην πρόσφατη Εγκύκλιο που δημοσίευσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος [1] αποκρύπτεται δυστυχώς η αλήθεια.
Συγκεκριμένα:
Α. Ενώ πολύ σωστά γράφει πως "η πρώτη οργάνωση του Χριστιανικού Κόσμου ήταν σε Πέντε Πατριαρχεία", δηλαδή στα Πατριαρχεία Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, γράφει εσφαλμένα πως "στη δυτική Χριστιανοσύνη την πρωτοκαθεδρία (πρώτη θέση) έχει το Πατριαρχείο της Ρώμης, ενώ στην ανατολική Εκκλησία το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης (Νέα Ρώμη) θα έχει ισότιμη θέση και θα απολαμβάνει την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στα άλλα αρχαία Πατριαρχεία".
Η αλήθεια είναι πως στην μέχρι το Σχίσμα του 1054 (με το οποίο το Πατριαρχείο της Ρώμης αποκόπηκε από την Εκκλησία και έγινε αιρετική και σχισματική παρασυναγωγή, όπως διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες, αλλά προφανώς δεν το δέχεται ο κ. Θεόδωρος) και τα πέντε Πατριαρχεία ήταν ισότιμα, η δε πρωτοκαθεδρία αφορούσε απλά σε ένα εντελώς τυπικό στοιχείο τάξης και σειράς, χωρίς να είχε καμία σχέση με Πρωτεία εξουσίας πάνω σε όλη την Εκκλησία (όπως οραματίστηκαν οι Παπικοί της Ρώμης και οραματίζονται σήμερα οι Νεοπαπικοί της Κωνσταντινούπολης)!
Η Πενταρχία λοιπόν [2] διαστρέφεται ουσιαστικά από τον κ. Θεόδωρο και παρουσιάζεται ως Διαρχία (Ρώμη στη Δύση, Κωνσταντινούπολη στην Ανατολή)!
Είναι μάλιστα εμφανής η συγγένεια αυτής της θεωρίας της Διαρχίας [3] και με την αιρετική θεωρία των "δύο πνευμόνων" [4].
Β. Επίσης, ενώ πολύ σωστά γράφει ο κ. Θεόδωρος πως, κατά την παλαιά εποχή, "η ορθόδοξη Οικουμένη ήταν χωρισμένη στα τέσσερα αυτά Πατριαρχεία (και την Εκκλησία Κύπρου) και τα γεωγραφικά τους ὅρια ήταν διαχωρισμένα, ξεκάθαρα και σαφή", δεν αποκαλύπτει ποια ήταν τα όρια αυτά, φθάνοντας σήμερα στο σημείο να υποστηρίζει εντελώς ψευδή όρια, τόσο για το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (σαν ο όρος "Οικουμενικό", να μην είναι απλός τίτλος τιμής, αλλά να σημαίνει δήθεν εξουσία σε ολόκληρη την Οικουμένη), όσο και για το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ως έχοντα δικαιοδοσία "σε ολόκληρη την Αφρική και τα νησιά της"!
Επειδή λοιπόν ο κ. Θεόδωρος δεν παραθέτει τις αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων, που περιλαμβάνουν σαφώς τα όρια της δικαιοδοσίας ειδικά αυτών των δύο Πατριαρχείων, παραθέτουμε ενταύθα τις εν λόγω αποφάσεις για να αποδειχθούν οι ανακρίβειες αυτές που διαδίδονται:
i) Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος όρισε με τον ΣΤ΄ Κανόνα της [5] την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αίγυπτο, την Λιβύη και την Πεντάπολη (όπως ονομαζόταν τότε η Κυρηναϊκή, δηλαδή η ανατολική παράκτια περιοχή της σημερινής Λιβύης, που συνορεύει με την Αίγυπτο).
ii) Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος όρισε με τον ΚΗ΄ Κανόνα της [6] την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ποντική (δηλαδή στον Πόντο μέχρι την Τραπεζούντα [7]), την Ασιανή (δηλαδή την δυτική Μικρά Ασία μέχρι την Παμφυλία, διότι η ανατολική Μικρά Ασία υπαγόταν ακόμη στο Πατριαρχείο Αντιοχείας [8]) και την Θρακική (δηλαδή είτε ολόκληρη την επαρχία Θράκης με όλες τις προς την Δύση μητροπόλεις "μέχρι και αυτού του Δυρραχίου", όπως ερμηνεύει ο Βαλσαμών [9], είτε, όπως ερμηνεύει ο Ζωναράς [10], μόνο την γεωγραφική Θράκη, χωρίς τις μητροπόλεις "της Μακεδονίας δηλαδή και Θετταλίας, Ελλάδος τε, και της Πελοποννήσου, και της λεγομένης Ηπείρου, και του Ιλλυρικού", οι οποίες ανήκαν τότε στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ρώμης). Επιπροσθέτως η εν λόγω Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος έδωσε τότε στη δικαιοδοσία του Κωνσταντινουπόλεως και την πνευματική εξουσία επί των βαρβάρων που διέμεναν δίπλα στις παραπάνω περιοχές, δηλαδή στους Αλανούς (ανατολικά της Ποντικής) και τους Ρώσους (βόρεια της Θρακικής) [11].
Γ. Συνεχίζει ο κ. Θεόδωρος γράφοντας: "Στην νεώτερη εποχή κάποιοι λαοί που απέκτησαν τα δικά τους Κράτη θέλησαν να αποκτήσουν και τη δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία και πράγματι το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέκοψε εδάφη πού ήταν δικά του και δημιούργησε νέες ανεξάρτητες Εκκλησίες, που ονομάστηκαν Αυτοκέφαλες. Μία από αυτές είναι και η Ρωσική Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας) που έγινε Αυτοκέφαλη μόλις το 1589".
Και εδώ ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας πιάνεται αδιάβαστος!
Διότι η Ρωσική Εκκλησία δεν έγινε απλά "Αυτοκέφαλη", αλλά εξυψώθηκε σε Πατριαρχείο στη θέση του Πατριαρχείου Ρώμης για να αποκατασταθεί η Πενταρχία.
Μάλιστα η Πράξη αυτή δεν έγινε το 1589, όταν προσπάθησε αυθαίρετα ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας Β΄ να πράξει μόνος του, αλλά το 1593 με Πανορθόδοξη Σύνοδο!
Αναλυτικότερα, το 1589 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας Β΄ ο Τρανός, ευρισκόμενος στη Μόσχα ανακήρυξε αυθαίρετα τον Μητροπολίτη Ιώβ σε Πατριάρχη και έδωσε στο Πατριαρχείο Μόσχας την τρίτη θέση στη νέα Πενταρχία [12].
Έχοντας όμως επίγνωση της αντικανονικής του ενέργειας και της υπέρβασης των δικαιωμάτων του (στην οποία προέβη λόγω πολιτικών πιέσεων), μόλις επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη συνεκάλεσε τον Μάιο του 1590 Σύνοδο, στην οποία συμμετείχαν και οι Πατριάρχες Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, μαζί με ενενήντα πέντε Αρχιερείς, και η οποία αναγνώρισε την Ρωσική Εκκλησία ως Πατριαρχείο Μόσχας, πέμπτο κατά την τάξη [13].
Ο τότε Πατριάρχης Αλεξανδρείας όμως, ο Άγιος Μελέτιος Πηγάς, το σέμνωμα της Κρήτης και καύχημα της Ορθοδοξίας, ο μετά το σχίσμα νέος Φώτιος [14] , ο μέγας, κατά την εποχή εκείνη, Πατέρας και Διδάσκαλος της Εκκλησίας, ως λίαν ευαίσθητος περί τα Κανονικά ζητήματα, και καθόλου δουλοπρεπής ως προς τον "Οικουμενικό" (όπως άλλοι συμπατριώτες του μεν, αλλά σε καμία περίπτωση αληθινοί διάδοχοί του!) αντέδρασε και αξίωσε τη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου, ως μόνης αρμόδιας να αναγνωρίζει δικαιοδοσίες και να ορίζει τα όρια αυτών.
Σε επιστολή του προς τον Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία το 1591 έγραψε με λίγα λόγια πως η αναγωγή σε Πατριαρχείο μιας Μητροπόλεως δεν είναι αρμοδιότητα ενός Πατριάρχου (εκτός αν ακολουθεί την τακτική του Παπισμού), αλλά αρμοδιότητα Συνόδου και μάλιστα Οικουμενικής, δηλαδή Πανορθοδόξου, και μόνο αυτόν τον τρόπο γνωρίζει η Εκκλησία, για αυτό είναι αναγκαία η σύγκληση μιας τέτοιας Συνόδου, επειδή κανείς πατριαρχικός θρόνος δεν υπόκειται σε κάποιον άλλο [15]!
Και όντως, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Β΄, ο οποίος δεν φέρθηκε ως τύραννος Πάπας, αλλά ως ταπεινός Ορθόδοξος Πατριάρχης, υπάκουσε στη φωνή της Κανονικότητας που εξέφρασε ο, αξιοπρεπής και μη δουλοπρεπής, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Άγιος Μελέτιος Πηγάς, και δέχθηκε να συγκληθεί Πανορθόδοξος Σύνοδος το 1593.
Αυτή η "Αγία και Ιερά Μεγάλη Σύνοδος" [16] - όπως την αποκάλεσαν οι συμμετέχοντες Πατριάρχες και Αρχιερείς -, στην οποία προεξάρχοντα ρόλο ανέλαβε ο Άγιος Μελέτιος Πηγάς και η οποία αποτελεί κάρφο στον οφθαλμό των Νεοπαπικών της Κωνσταντινουπόλεως και των δορυφόρων της (για αυτό άλλωστε και την αποκρύπτουν), αποφάσισε την εξύψωση της Μητροπόλεως Μόσχας σε Πατριαρχείο και την υπαγωγή σε αυτό όλων των χωρών της Ρωσίας και των άλλων υπερβορείων περιοχών, οριοθετώντας πλέον συνοδικώς και πανορθοδόξως τη νέα δικαιοδοσία, αλλά και αναγνωριζόμενος ως ομοταγής (=τεταγμένος στην ίδια σειρά) και σύνθρονος, ίσος στην τάξη και την αξία [17].
Επομένως, αρμοδιότητα για την απόδοση "Αυτοκεφάλου" ή αναγωγή σε "Πατριαρχείο" έχει μόνο μία Πανορθόδοξος Σύνοδος με τη συμμετοχή και των πέντε κανονικών Πατριαρχών (υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι κανείς από αυτούς δεν έχει κατηγορηθεί για αίρεση).
Όσο ο κ. Θεόδωρος δεν έχει την τόλμη να ακολουθήσει τον προκάτοχό του, Άγιο Μελέτιο Πηγά, τον οποίο μάλιστα ατιμάζει διπλά (και λόγω καταγωγής και λόγω διαδοχής), και να βάλει φρένο στον εκκλησιοβόρο Νεοπαπισμό της Κωνσταντινούπολης, τότε ας μην στεναχωριέται για την ίδρυση Εξαρχίας της Ρωσικής Εκκλησίας στην Αφρικανική ήπειρο, στην οποία άλλωστε, όπως είδαμε, δεν έχει καμία αρμοδιότητα πλην της "Αιγύπτου, Λιβύης και Πενταπόλεως", όπως όρισε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.
[2] "Ο της Ρωμαίων νυνί πρωτόθρονος, ο της Κωνσταντινουπόλεως δευτερεύων, Αλεξανδρείας τε και Αντιοχείας και ο Ιεροσολύμων. Τούτο το πεντακόρυφον κράτος της Εκκλησίας" (Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου, PG 99, 1417).
[3] Μήπως άραγε πρόκειται για το δικέρατο θηρίο (Αποκ. ιγ΄ 13);
[4] Δημητρίου Τσελεγγίδη, Είναι οι ετερόδοξοι μέλη της Εκκλησίας; (https://www.imkythiron.gr/index.php/antiairetika/3690-)
[5] "Τὰ ἀρχαῖα ἔθη κρατείτω, τὰ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ Λιβύῃ καὶ Πενταπόλει, ὥστε τὸν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐπίσκοπον πάντων τούτων ἔχειν τὴν ἐξουσίαν...".
[6] "...Καὶ ὥστε τοὺς τῆς Ποντικῆς, καὶ τῆς Ἀσιανῆς, καὶ τῆς Θρακικῆς διοικήσεως μητροπολίτας μόνους, ἔτι δὲ καὶ τοὺς ἐν τοῖς βαρβαρικοῖς ἐπισκόπους τῶν προειρημένων διοικήσεων χειροτονεῖσθαι ὑπὸ τοῦ προειρημένου ἁγιωτάτου θρόνου τῆς κατὰ Κωνσταντινούπολιν ἁγιωτάτης ἐκκλησίας...".
[7] Βαλσαμών, Ερμηνεία στον ΚΗ΄ της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου.
[8] Στο ίδιο.
[9] Στο ίδιο.
[10] Ζωναράς, Ερμηνεία στον ΚΗ΄ της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου.
[11] Στο ίδιο.
[12] Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, Οι Πατριάρχαι Ιεροσολύμων ως πνευματικοί χειραγωγοί της Ρωσίας κατά τον ΙΖ΄ αιώνα, Ιεροσόλυμα, 1907, σελ. 14-15.
[13] W. Regel, Analecta Byzantino-Russica, Petropoli, 1891, p. 85-91.
[14] Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη (μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών), Μελέτιος Πηγάς, Αθήνα, 1971, σελ. 27.
[15] Το πρωτότυπο: "Οἶδα πρὸς τούτοις χαλεπῄνας ἐπὶ τῇ ἀναγωγῇ εἰς Πατριαρχεῖον τῆς Μοσκόβου Μητροπόλεως· οὐ γάρ σε διαλανθάνει, οὐχ ἑνὸς εἶναι τοῦτο Πατριάρχου (εἰ μὴ τῇ Παλαιᾷ Ρώμῃ ὑπακολουθεῖν ἔγνωκεν ἡ Νέα), ἀλλὰ Συνόδου καὶ Συνόδου Οἰκουμενικῆς (τῶν Ὀρθοδόξων δηλονότι)· τοῦτον γὰρ τρόπον, καὶ τὰ μέχρι σήμερον Πατριαρχεῖα κατέστη. Διὰ τοῦτο ἔδει σου τὴν ἱερὰν ψυχὴν καὶ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν συμπαραλαβεῖν τὴν ψῆφον, δεῖ γὰρ πάντας (ὡς κατὰ τὴν τρίτην Σύνοδον οἱ Πατέρες διορίζονται) εἰδέναι τὸ πραττόμενον, ὅτι περὶ κοινοῦ τινος πράγματός ἐστιν ἡ σκέψις. Φανερὸν δὲ ὅτι θρόνος οὐδεὶς Πατριαρχικὸς ἑτέρῳ ὑποκείται, ἀλλὰ τῇ Καθολικῇ συνδέεται Ἐκκλησία" (Μεθοδίου Φούγια, Επιστολαί Μελετίου Πηγά, Εκκλησιαστικός Φάρος ΝΒ΄ (1970), σελ. 232).
[16] Καλλινίκου Δελικάνη, Πατριαρχικών εγγράφων, τόμ. γ΄, Κωνσταντινούπολη, 1905, σελ. 10.
[17] Στο ίδιο. Το επίμαχο απόσπασμα (σελ. 16): "τὸν θρόνον τῆς εὐσεβεστάτης καὶ ὀρθοδόξου πόλεως Μοσκόβου εἶναί τε καὶ λέγεσθαι Πατριαρχεῖον, διὰ τὸ βασιλείας ἀξιωθῆναι παρὰ Θεοῦ τὴν χώραν ταύτην, πᾶσάν τε τὴν Ρωσσίαν καὶ τὰ ὑπερβόρεια μέρη ὑποτάσσεσθαι τῷ Πατριαρχικῷ θρόνῳ Μοσκόβου καὶ πάσης Ρωσσίας καὶ τῶν ὑπερβορείων μερῶν, κεφαλὴν εἶναι καὶ ἐπιγινώσκεσθαι... Ἀδελφὸν εἶναι καί λέγεσθαι τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν μετὰ ταύτης τῆς ἐπωνυμίας, ὁμοταγὴ καὶ σύνθρονον, ἴσον τε τῇ τάξει καὶ τῇ ἀξίᾳ ἐπιγράφεσθαι τε καὶ ὑπογράφεσθαι κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, Πατριάρχης Μοσκόβου καὶ πάσης Ρωσσίας καὶ τῶν Ὑπερβορείων μερῶν".
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου