Αρχιμ. Xρυσόστομος Mαϊδώνης: Ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης και ο Όσιος Αμφιλόχιος της Πάτμου για την αντιμετώπιση των αιρέσεων Οἱ Ἅγιοι εἶναι αὐτοί πού μᾶς δείχνουν τόν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν διαφόρων αἱρέσεων. Σ᾽ ὅλες τίς ἐποχές δροῦσαν οἱ αἱρέσεις κατά τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλοιώνοντας τήν πίστη καί προσπαθώντας νά παραπλανήσουν ἀστήρικτους χριστιανούς. Ὑπῆρχαν πάντοτε οἱ Ἅγιοι, πού ἀντιλαμβάνονταν τήν αἵρεση καί ἀγωνίζονταν νά σταματήσουν τή δράση τους καί νά ἀπελευθερώσουν τά θύματα. Δύο σύγχρονοι Ἅγιοι πού ἐργάσθηκαν κατά τῶν αἱρέσεων εἶναι οἱ Ὅσιοι Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης καί Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου. α. Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος διακονώντας στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, ὡς ἐφημέριος-δάσκαλος καί ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ ἀντιστάθηκε κυρίως ἀπέναντι στούς Εὐαγγελικούς, πού εἰσέβαλαν στή μάνδρα τοῦ Χριστοῦ στή Μικρά Ἀσία καί κατά τῆς τρομοκρατίας τῶν Τούρκων, πού ἐνοχλοῦσαν τούς χριστιανούς. Οἱ Εὐαγγελικοί Ἄς δοῦμε πῶς ἀντέδρασε στήν ἐμφάνιση ἑνός προτεστάντη δασκάλου στήν Καππαδοκία. Γράφει ὁ Ὅσιος Παΐσιος στήν βιογραφία τοῦ ἉγίουἈρσενίου τοῦ Καππαδόκη. «Ἐπειδὴ ὁ Πατήρ εἶχε μεγάλη Ὀρθόδοξη εὐαισθησία, αἰσθα­νό­ταν πολύ βαθιά τήν μεγάλη εὐθύνη τοῦ ποιμνίου του καί ἐ­πα­γρυ­πνοῦ­σε πῶς νά τό προφυλάξη καί ἀπό τούς προβατόσχημους λύκους, τούς προτεστάντες οἱ ὁποῖοι ἔκαναν προπαγάνδα στήν Ἀ­να­το­λή μέ τούς δασκάλους πού ἔστελναν νά κάνουν προσηλυτισμό, γι᾽ αὐτό ὁ Πατήρ ἀναγκάσθηκε νά πάρη τρεῖς βοηθούς στό Σχο­λεῖ­ο, τούς πιό μορφωμένους τοῦ χωρίου, γιά δασκάλους καί νά μή δέχεται κανέναν ἀπ᾽ ἔξω. Ἐνῷ στίς ἀρχές ἦταν πολὺς ὁ φόβος ἀπό τούς Τούρκους καί τό Σχολεῖο τό εἶχε σάν τό κρυφὸ Σχολεῖο, ἀργότερα ἦταν χειρότερος ὁ φόβος ἀπό τούς προτεστάντες, διότι ἤθελαν νά μολύνουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη τῶν παιδιῶν. Μιά φορά εἶχαν στείλει ἕναν δάσκαλο προτεστάντη, ὁ ὁποῖος, μόλις ἔφθασε στά Φάρασα, ζήτησε τό σπίτι τοῦ προτεστάντη Κουψῆ ―πού τόν πλήρωναν νά κάνει προσυλητισμό― γιά νά ξεφορτώση τά πράγματά του καί νά μείνη σ᾽ αὐτόν. Ὅταν τό ἔμαθε γιά τόν δάσκαλο ὁ Πατήρ, πῆγε ἀμέσως, τόν συνάντησε καί τοῦ εἶπε «γρήγορα νά φύγης, ὅπως ἔχεις τά πράγματά σου, πρίν τά ξεφορτώσεις, γιατί στά Φάρασα ἄλλον προτεστάντη δέν θέλουμε (μᾶς φθάνει ὁ ἕνας πού ἔχουμε, καί ὁ ἕνας Τοῦρκος πού εἶναι ἀπό χρόνια». Μετὰ ἀπό αὐτά εἶπε καί στήν Ἐκκλησία ὁ Πατήρ: «ὁποῖος θά πῆ καλημέρα τοῦ Κουψῆ, νά τό ξέρη ὅτι θὰ βγῆ ἄλειωτος». Ἦταν ἡ μόνη λύση αὐτή γιά νά ἀπομονώσει τήν σφήκα, τόν Κουψῆ, ὁ ὁποῖος κέντριζε τούς νέους κυρίως, γιατί ἔχυνε στίς τρυφερές ψυχές τό δηλητήριο τῆς πλάνης του καί τούς ἀγρίευε μέ τό νά κατηγορῆ τόν Χατζεφέντη, ὅτι διώχνει τούς δασκάλους, γιά νά ἀφήση τά παιδιά ἀμόρφωτα. Ἀφοῦ πιά δέν μιλοῦσε κανείς τοῦ Κουψῆ, ἀναγκάσθηκε νά καταλάβη την πλάνη του. Πῆγε στόν Πατέρα Ἀρσένιο, τοῦ ζήτησε συγχώρεση καί ἐπανῆλθε στό κοπάδι του καί αὐτός, ἔτσι χάλασε πιά ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν. Μεγαλύτερο κακό ἔκαναν οἱ προτεστάντες στόν εὐλαβῆ Ὀρθόδοξο λαό τῆς Ἀνατολῆς, παρά οἱ Τοῦρκοι, γιατί οἱ Τοῦρκοι ὡμολογοῦσαν ὅτι εἶναι Τοῦρκοι, καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τούς ἀπέφευγαν σάν Τούρκους. Ἐνῷ οἱ προτεστάντες παρουσιάζονταν μέ τό Εὐαγγέλιο καί παρέσυραν τούς ἁπλούς στήν πλάνη τους καί κατέστρεφαν ψυχές». Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ αὐστηρή στάση τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου ἀπέναντι στόν προτεστάντη. Αὐτή ἡ συμπεριφορά τοῦ Ἁγίου σέ πολλούς σύγχρονους «εὐγενικούς» θά φαινόταν αὐστηρή καί ρατσιστική. Ὅμως οἱ Ἅγιοι πού ἔχουν Πνεῦμα Θεοῦ, ξέρουν πῶς νά συμπεριφερθοῦν στούς αἱρετικούς καί δέν χρειάζονται τή δική μας συμβουλή. Ὁ Ἅγιος τήν αὐστηρή στάση του τήν κρατοῦσε ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης του στό ποίμνιο του, ἀλλά καί στήν πραγματική του ἀγάπη στό θύμα. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἐπιστρέψει ὁ προτεστάντης. Ἀπό τό ἀποτέλεσμα φαίνεται καί ἡ ἐπιτυχημένη ποιμαντική τοῦ Ἁγίου. Γι᾽ αὐτό ἔχουμε ἀνάγκη τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ᾽ αὐτό τό δύσκολο ἀντιαιτερικό ἔργο, ὑπέρ «ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημένων». Οἱ Μουσουλμάνοι Ὁ Ἅγιος συγκινεῖτο μέ τούς δυστυχισμένους Μουσουλμάνους καί ἐκεῖνοι ἀπό τή μεριά τους τόν σέβονταν καί ἔσπευδαν σ᾽ αὐτόν γιά βοήθεια. Μέ τά θαύματά του στούς Τούρκους ἤθελε νά δείξει τή μεγάλη ἀξία τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τούς παρακινοῦσε νά τήν εὐλαβοῦνται. Θεράπευσε τήν τυφλή Τουρκάλα ὀνόματι Φάτμα ἀπό τούς Τελέληδες. Ἔβγαλε τό δαιμόνιο ἀπό δαιμονισμένη Τουρκάλα ἀπό ττίς Τσαχιροῦδες. Θεράπεσε τή βουβή Τουρκάλα ἀπό τίς Ἀϊντινοῦδες. Ἐλευθέρωσε ἀπό τό δαιμόνιο τό γιό τοῦ Τούρκου ἀξιωματικοῦ ἀπό τό Σίσι. Καθάρισε ἀπό τήν λέπρα τήν Τουρκάλα Ἀντζά, ἀπό τούς Τελέληδες. Προσπαθοῦσε νά κρατᾶ τούς χριστιανούς ἀγαπημένους γιά νά μή μποροῦν νά τούς χτυπήσουν οἱ Τοῦρκοι. Αὐτό εἶναι παράδειγμα ἀγάπης καί συμπόνιας σέ ἀλλόθρησκους! Ἔτσι προστάτευε τούς χριστιανούς, ὄχι μόνο ἀπό τόν ἐ­ξισ­λα­μι­σμό, ἀλλά καί τή σφαγή. β. Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς ὁ Γέροντας τῆς Πάτμου Ὁ Ἅγιος ἀντιστάθηκε στήν τακτική τῶν Ἰταλικῶν Ἀρχῶν Κατοχῆς, πού προσπαθοῦσαν νά ἐκλατινίσουν τούς Ὀρ­θο­δό­ξους τῶν Δωδεκανήσων. Ρωμαιοκαθολική Παροπαγάνδα Ὁ Ὅσιος ἀντέδρασε ἔντονα στή προσπάθεια τῶν Ἰταλῶν νά ἀποκόψουν τά Δωδεκάνησα ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί νά δημιουργήσουν Αὐτοκέφαλη Ἀρχιεπισκοπή. Ἔτσι θά μποροῦσαν εὐκολότερα νά στρέψουν τό λαό πρός τόν Ρωμαιοκαθολικισμό. Ἀκύρωσαν τήν ἐκλογή του ὡς Ἡγουμένου τῆς παλαίφατης Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Πάτμου, τόν συνέλαβαν καί τόν ἐξόρισαν στίς 25/1/1938 μαζί μέ μοναχές τῆς Μονῆς Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ στήν Ἀθήνα. Ὅταν ἐπέστρεψε ἀπό τήν ἐξορία, ὀργάνωσε τή φιλανθρωπία γιά νά προστατέψει τούς πτωχούς ἀπό τήν προπαγάνδα τῶν Ἰταλῶν καί τό 1947 ὀργάνωσε τό Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Ρόδου γιά νά προστατεύσει τά ὀρφανά κορίτσια ἀπό τήν προπαγάνδα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καλογριῶν. Τό ὀρφανοτροφεῖο αὐτό λειτουργεῖ μέχρι σήμερα. Ἀντιαιρετικό ἔργο Γιά τό ἀντιαιρετικό ἔργο του διηγοῦνται οἱ μοναχές τῆ Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ: «Τὸ ἔργον τῆς καταπολεμήσεως τῶν αἱρέσεων εἶναι ἐξόχως σοβαρόν καί σπουδαῖον. Πρέπει ὅμως ὅλαι αἱ ζωνταναί δυνάμεις τῆς Ἐκκλησίας νά ἐργασθοῦν πρός τήν κατεύθυνσιν αὐτήν. Νά γίνη εὐρυτάτη διαφώτισις, δι᾽ ὁμιλιῶν, διαλέξεων, ἐντύπων, βιβλίων, περιοδικῶν, τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ. Μεγάλον ρόλον δύναται νὰ διαδραματίση ὁ καλός ἐφημέριος εἰς τὴν ἐνορίαν του. Ὅταν ὁ ἱερεύς, ὡς καλός ποιμήν, γνωρίζη καλῶς τά πρόβατά του, δὲν δύναται ὁ λύκος, δηλαδή ὁ οἱοσδήποτε αἱρετικός, νά τά βλάψη». Βλέπουμε καί ἐδῶ τή συμπεριφορά αὐτή τοῦ Ὁσίου Ἀμφιλοχίου, καί τή φωτισμένη καί ασυμβίβαστη δράση του. Σώζει τούς Ὀρθοδόξους καί σώζει καί τήν Δωδεκάνησο γιά τήν Ἑλλάδα! Οἱ Ὅσιοι Ἀρσένιος καί Ἀμφιλόχιος, ἄς ἐνισχύσουν τόν δύσκολο ἀντιαιρετικό μας ἀγῶνα, πού εἶναι ταυτόχρονα καί ἐθνικός!

 Αρχιμ. Xρυσόστομος Mαϊδώνης:

Ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης και ο Όσιος Αμφιλόχιος της Πάτμου για την αντιμετώπιση των αιρέσεων

    Οἱ Ἅγιοι εἶναι αὐτοί πού μᾶς δείχνουν τόν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν διαφόρων αἱρέσεων. Σ᾽ ὅλες τίς ἐποχές δροῦσαν οἱ αἱρέσεις κατά τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλοιώνοντας τήν πίστη καί προσπαθώντας νά παραπλανήσουν ἀστήρικτους χριστιανούς. Ὑπῆρχαν πάντοτε οἱ Ἅγιοι, πού ἀντιλαμβάνονταν τήν αἵρεση καί ἀγωνίζονταν νά σταματήσουν τή δράση τους καί νά ἀπελευθερώσουν τά θύματα. Δύο σύγχρονοι Ἅγιοι πού ἐργάσθηκαν κατά τῶν αἱρέσεων εἶναι οἱ Ὅσιοι Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης καί Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου.

α. Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης

     Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος διακονώντας στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, ὡς ἐφημέριος-δάσκαλος καί ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ ἀντιστάθηκε κυρίως ἀπέναντι στούς Εὐαγγελικούς, πού εἰσέβαλαν στή μάνδρα τοῦ Χριστοῦ στή Μικρά Ἀσία καί κατά τῆς τρομοκρατίας τῶν Τούρκων, πού ἐνοχλοῦσαν τούς χριστιανούς.

 Οἱ Εὐαγγελικοί

Ἄς δοῦμε πῶς ἀντέδρασε στήν ἐμφάνιση ἑνός προτεστάντη δασκάλου στήν Καππαδοκία.

    Γράφει ὁ Ὅσιος Παΐσιος στήν βιογραφία τοῦ ἉγίουἈρσενίου τοῦ Καππαδόκη.

   «Ἐπειδὴ ὁ Πατήρ εἶχε μεγάλη Ὀρθόδοξη εὐαισθησία, αἰσθα­νό­ταν πολύ βαθιά τήν μεγάλη εὐθύνη τοῦ ποιμνίου του καί ἐ­πα­γρυ­πνοῦ­σε πῶς νά τό προφυλάξη καί ἀπό τούς προβατόσχημους λύκους, τούς προτεστάντες οἱ ὁποῖοι ἔκαναν προπαγάνδα στήν Ἀ­να­το­λή μέ τούς δασκάλους πού ἔστελναν νά κάνουν προσηλυτισμό, γι᾽ αὐτό ὁ Πατήρ ἀναγκάσθηκε νά πάρη τρεῖς βοηθούς στό Σχο­λεῖ­ο, τούς πιό μορφωμένους τοῦ χωρίου, γιά δασκάλους καί νά μή δέχεται κανέναν ἀπ᾽ ἔξω.

     Ἐνῷ στίς ἀρχές ἦταν πολὺς ὁ φόβος ἀπό τούς Τούρκους καί τό Σχολεῖο τό εἶχε σάν τό κρυφὸ Σχολεῖο, ἀργότερα ἦταν χειρότερος ὁ φόβος ἀπό τούς προτεστάντες, διότι ἤθελαν νά μολύνουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη τῶν παιδιῶν.

     Μιά φορά εἶχαν στείλει ἕναν δάσκαλο προτεστάντη, ὁ ὁποῖος, μόλις ἔφθασε στά Φάρασα, ζήτησε τό σπίτι τοῦ προτεστάντη Κουψῆ ―πού τόν πλήρωναν νά κάνει προσυλητισμό― γιά νά ξεφορτώση τά πράγματά του καί νά μείνη σ᾽ αὐτόν. Ὅταν τό ἔμαθε γιά τόν δάσκαλο ὁ Πατήρ, πῆγε ἀμέσως, τόν συνάντησε καί τοῦ εἶπε «γρήγορα νά φύγης, ὅπως ἔχεις τά πράγματά σου, πρίν τά ξεφορτώσεις, γιατί στά Φάρασα ἄλλον προτεστάντη δέν θέλουμε (μᾶς φθάνει ὁ ἕνας πού ἔχουμε, καί ὁ ἕνας Τοῦρκος πού εἶναι ἀπό χρόνια». Μετὰ ἀπό αὐτά εἶπε καί στήν Ἐκκλησία ὁ Πατήρ:

«ὁποῖος θά πῆ καλημέρα τοῦ Κουψῆ, νά τό ξέρη ὅτι θὰ βγῆ ἄλειωτος».

    Ἦταν ἡ μόνη λύση αὐτή γιά νά ἀπομονώσει τήν σφήκα, τόν Κουψῆ, ὁ ὁποῖος κέντριζε τούς νέους κυρίως, γιατί ἔχυνε στίς τρυφερές ψυχές τό δηλητήριο τῆς πλάνης του καί τούς ἀγρίευε μέ τό νά κατηγορῆ τόν Χατζεφέντη, ὅτι διώχνει τούς δασκάλους, γιά νά ἀφήση τά παιδιά ἀμόρφωτα. Ἀφοῦ πιά δέν μιλοῦσε κανείς τοῦ Κουψῆ, ἀναγκάσθηκε νά καταλάβη την πλάνη του. Πῆγε στόν Πατέρα Ἀρσένιο, τοῦ ζήτησε συγχώρεση καί ἐπανῆλθε στό κοπάδι του καί αὐτός, ἔτσι χάλασε πιά ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν.

    Μεγαλύτερο κακό ἔκαναν οἱ προτεστάντες στόν εὐλαβῆ Ὀρθόδοξο λαό τῆς Ἀνατολῆς, παρά οἱ Τοῦρκοι, γιατί οἱ Τοῦρκοι ὡμολογοῦσαν ὅτι εἶναι Τοῦρκοι, καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τούς ἀπέφευγαν σάν Τούρκους. Ἐνῷ οἱ προτεστάντες παρουσιάζονταν μέ τό Εὐαγγέλιο καί παρέσυραν τούς ἁπλούς στήν πλάνη τους καί κατέστρεφαν ψυχές».

     Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ αὐστηρή στάση τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου ἀπέναντι στόν προτεστάντη.

     Αὐτή ἡ συμπεριφορά τοῦ Ἁγίου σέ πολλούς σύγχρονους «εὐγενικούς» θά φαινόταν αὐστηρή καί ρατσιστική. Ὅμως οἱ Ἅγιοι πού ἔχουν Πνεῦμα Θεοῦ, ξέρουν πῶς νά συμπεριφερθοῦν στούς αἱρετικούς καί δέν χρειάζονται τή δική μας συμβουλή.

    Ὁ Ἅγιος τήν αὐστηρή στάση του τήν κρατοῦσε ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης του στό ποίμνιο του, ἀλλά καί στήν πραγματική του ἀγάπη στό θύμα.

Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἐπιστρέψει ὁ προτεστάντης. Ἀπό τό ἀποτέλεσμα φαίνεται καί ἡ ἐπιτυχημένη ποιμαντική τοῦ Ἁγίου.

    Γι᾽ αὐτό ἔχουμε ἀνάγκη τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ᾽ αὐτό τό δύσκολο ἀντιαιτερικό ἔργο, ὑπέρ «ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημένων».

 Οἱ Μουσουλμάνοι

     Ὁ Ἅγιος συγκινεῖτο μέ τούς δυστυχισμένους Μουσουλμάνους καί ἐκεῖνοι ἀπό τή μεριά τους τόν σέβονταν καί ἔσπευδαν σ᾽ αὐτόν γιά βοήθεια.

    Μέ τά θαύματά του στούς Τούρκους ἤθελε νά δείξει τή μεγάλη ἀξία τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τούς παρακινοῦσε νά τήν εὐλαβοῦνται.

     Θεράπευσε τήν τυφλή Τουρκάλα ὀνόματι Φάτμα ἀπό τούς Τελέληδες.

     Ἔβγαλε τό δαιμόνιο ἀπό δαιμονισμένη Τουρκάλα ἀπό ττίς Τσαχιροῦδες.

      Θεράπεσε τή βουβή Τουρκάλα ἀπό τίς Ἀϊντινοῦδες.

    Ἐλευθέρωσε ἀπό τό δαιμόνιο τό γιό τοῦ Τούρκου ἀξιωματικοῦ ἀπό τό Σίσι.

     Καθάρισε ἀπό τήν λέπρα τήν Τουρκάλα Ἀντζά, ἀπό τούς Τελέληδες.

   Προσπαθοῦσε νά κρατᾶ τούς χριστιανούς ἀγαπημένους γιά νά μή μποροῦν νά τούς χτυπήσουν οἱ Τοῦρκοι. Αὐτό εἶναι παράδειγμα ἀγάπης καί συμπόνιας σέ ἀλλόθρησκους!

    Ἔτσι προστάτευε τούς χριστιανούς, ὄχι μόνο ἀπό τόν ἐ­ξισ­λα­μι­σμό, ἀλλά καί τή σφαγή.

 β. Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς ὁ Γέροντας τῆς Πάτμου

    Ὁ Ἅγιος ἀντιστάθηκε στήν τακτική τῶν Ἰταλικῶν Ἀρχῶν Κατοχῆς, πού προσπαθοῦσαν νά ἐκλατινίσουν τούς Ὀρ­θο­δό­ξους τῶν Δωδεκανήσων.

Ρωμαιοκαθολική Παροπαγάνδα

Ὁ Ὅσιος ἀντέδρασε ἔντονα στή προσπάθεια τῶν Ἰταλῶν νά ἀποκόψουν τά Δωδεκάνησα ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί νά δημιουργήσουν Αὐτοκέφαλη Ἀρχιεπισκοπή. Ἔτσι θά μποροῦσαν εὐκολότερα νά στρέψουν τό λαό πρός τόν Ρωμαιοκαθολικισμό.

     Ἀκύρωσαν τήν ἐκλογή του ὡς Ἡγουμένου τῆς παλαίφατης Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Πάτμου, τόν συνέλαβαν καί τόν ἐξόρισαν στίς 25/1/1938 μαζί μέ μοναχές τῆς Μονῆς Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ στήν Ἀθήνα.

    Ὅταν ἐπέστρεψε ἀπό τήν ἐξορία, ὀργάνωσε τή φιλανθρωπία γιά νά προστατέψει τούς πτωχούς ἀπό τήν προπαγάνδα τῶν Ἰταλῶν καί τό 1947 ὀργάνωσε τό Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Ρόδου γιά νά προστατεύσει τά ὀρφανά κορίτσια ἀπό τήν προπαγάνδα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καλογριῶν. Τό ὀρφανοτροφεῖο αὐτό λειτουργεῖ μέχρι σήμερα.

 Ἀντιαιρετικό ἔργο

     Γιά τό ἀντιαιρετικό ἔργο του διηγοῦνται οἱ μοναχές τῆ Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ:

    «Τὸ ἔργον τῆς καταπολεμήσεως τῶν αἱρέσεων εἶναι ἐξόχως σοβαρόν καί σπουδαῖον. Πρέπει ὅμως ὅλαι αἱ ζωνταναί δυνάμεις τῆς Ἐκκλησίας νά ἐργασθοῦν πρός τήν κατεύθυνσιν αὐτήν. Νά γίνη εὐρυτάτη διαφώτισις, δι᾽ ὁμιλιῶν, διαλέξεων, ἐντύπων, βιβλίων, περιοδικῶν, τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ.     Μεγάλον ρόλον δύναται νὰ διαδραματίση ὁ καλός ἐφημέριος εἰς τὴν ἐνορίαν του.    Ὅταν ὁ ἱερεύς, ὡς καλός ποιμήν, γνωρίζη καλῶς τά πρόβατά του, δὲν δύναται ὁ λύκος, δηλαδή ὁ οἱοσδήποτε αἱρετικός, νά τά βλάψη».

    Βλέπουμε καί ἐδῶ τή συμπεριφορά αὐτή τοῦ Ὁσίου Ἀμφιλοχίου, καί τή φωτισμένη καί ασυμβίβαστη δράση του.

Σώζει τούς Ὀρθοδόξους καί σώζει καί τήν Δωδεκάνησο γιά τήν Ἑλλάδα!

   Οἱ Ὅσιοι Ἀρσένιος καί Ἀμφιλόχιος, ἄς ἐνισχύσουν τόν δύσκολο ἀντιαιρετικό μας ἀγῶνα, πού εἶναι ταυτόχρονα καί ἐθνικός!