Ασυμμέτρων «Ανωνυμιών» έλεγχος (18 Σεπτ. 2018 – 5.23 μ.μ. και 18 Σεπτ. 2018 – 9.07 μ.μ.), του Νικ.Σακαλακη.

Στο πλαίσιο ενός Ορθοδόξου Διαλόγου, οι σημαντικές απόψεις – θέσεις από τη σκοπιά της πνευματικής ζωής και Εκκλησιολογίας εγείρονται πάντα επώνυμα.

Ο χαρακτήρας μιας θέσης – σκέψης δεν κρίνεται μόνο από την λογική θεολογία αλλά και από τις κανονιστικές αρχές – αξίες και μια τέτοια είναι και το όνομα του ανθρώπου.

Είναι εσωτερικά αντιφατικές η ομολογία πίστεως με την «Ανωνυμία». Η «Ανωνυμία» είναι, εν πολλοίς, η καθησυχαστική (βεβαιότητα) του λάθους.

Σε ότι αφορά τον «Ανώνυμο» (18/9/18 – 5.23 μ.μ.) έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Δίνεις πρυτανεύουσα δυναμική στην ερμηνεία (Αποκάλυψης) του κ. Τρεμπέλα. Ο ασφαλέστερος δρόμος είναι η ερμηνευτική λειτουργία που υποτάσσεται στον ευρύτερο ερμηνευτικό χώρο των αγίων της Εκκλησίας.

Η ερμηνευτική οπτική του κ. Τρεμπέλα στην «Αποκάλυψη» διαφέρει της οπτικής παλαιοτέρων ερμηνευτών και αγίων. Σε πολλά εδάφια της «Αποκάλυψης» είναι περισσότερο ένας παραδοσιακός (Δάσκαλος) Καθηγητής, παρά ένας νηπτικός ερμηνευτής.

Για παράδειγμα (μεταξύ των πολλών). Στο εδάφιο (19,16), διαβάζουμε: «και έχει επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού όνομα γεγραμμένον, βασιλεύς βασιλέων και κύριος κυρίων».

Ερμηνεία (Μετάφρασις) κ. Τρεμπέλα: «και έχει επάνω στο ένδυμά του και εις το μέρος, που το ένδυμα αυτό σκεπάζει τον μηρόν του όνομα γραμμένον: Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων».

Ερμηνεία Ανθίμου (Πατριάρχου Ιεροσολύμων, 1717 - 1808).

«Ιμάτιον του Υιού του Θεού εστίν η σαρξ και η ανθρωπότης, ην προσείληφε και ενεδύσατο ως πορφύραν βασιλικήν. Ο δε μηρός δηλοί, ότι εγένετο άνθρωπος ου κατά φαντασίαν, αλλά κατ’ αλήθειαν. Το δε γεγράφθαι επί του ιματίου και επί του μηρού αυτού το όνομα της θεότητος, υπαινίττεται, ότι ει και τέλειος άνθρωπος εγένετο, αλλ’ ουκ απέστη του είναι Θεός τέλειος, Βασιλεύς βασιλέων, και Κύριος κυρίων, τουτέστι βασιλεύς και δεσπότης πάντων μεν ανθρώπων ως Θεός, κατ’ εξαίρετον δε, των βασιλευσάντων και κυριευσάντων των διαβεβλημένων παθών, τουτέστι των κρατησάντων και νικησάντων τας του θυμού και της επιθυμίας αταξίας».

Παράδειγμα δεύτερο: (Κεφ. Κ΄ 1-3)

Ο κ. Τρεμπέλας γράφει (Εισαγωγή): «Εις την κατά του Αντιχρίστου και του ψευδοπροφήτου αυτού οριστικήν νίκην του Χριστού επακολουθεί χιλιετής βασιλεία αυτού, παρεμπίπτουσα μεταξύ της κατασυντριβής του Αντιχρίστου και της συντελείας των Αιώνων, ήτις θα επισφραγισθή δια της δευτέρας παρουσίας (οφθαλμοφανής), (η διευκρίνιση δική μου), της παγκοσμίου κρίσεως και της ανακαινίσεως του παντός κ.λ.π.».

Ερμηνεία Πατριάρχου Ανθίμου: (Κεφ. Κ΄,3)

«Αύτη η περικοπή σημαίνει την μετά Χριστόν γενομένην κάθειρξιν του διαβόλου, και την ακρωτηρίασιν της δυνάμεως αυτού, και την κατάργησιν των έργων αυτού, α έπαθε σαρκωθέντος του Κυρίου ημών…

Τα δε χίλια έτη ενταύθα,…, τουτέστιν άπαντα τον καιρόν του Ευαγγελικού κηρύγματος και την συμπλήρωσιν της ποσότητος των ευσεβών. Μετά δε την περαίωσιν τούτου του χρονικού διαστήματος, του μόνω Θεώ εγνωσμένου, ελεύσεται ο αντίχριστος, και βασιλεύει καιρόν ολίγον, ως προείρηται εν βίβλω Δανιήλ του Προφήτου…

Εν εκείνω ουν τω ολίγω του καιρού, δια το πληθυνθήναι την αμαρτίαν, παραχωρήσαντος του Θεού, αφεθήσεται ο διάβολος ενεργήσαι όσα και προ της ενσάρκου οικονομίας» (περισσότερα και στις ερμηνείες παλαιοτέρων και νεωτέρων ερμηνευτών, π.χ. Ανδρέου Καισαρείας, Εφραίμ Σύρου, π. Αθανασίου Μυριληναίου, π. Χαρ. Βασιλόπουλου, π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου κ.λ.π).

Σ’ αντίθεση με τους παλαιότερους ερμηνευτές, ο κ. Τρεμπέλας δέχεται την πλανεμένη θέση ότι μετά τον Αντίχριστο θα επικρατήσει το Ευαγγέλιο σ’ όλη την γη!

Η άποψη αυτή καταρρίπτεται και με πολιτικά – κοινωνικά επιχειρήματα, λαμβανομένου υπ’ όψιν της αποστολής των Εξουσιών και τη σημερινή υποδούλωσή τους στο πνεύμα του Διαβόλου.

Σε ότι αφορά τον «Ανώνυμο» (18/9/18 – 9.07 μ.μ.), παρακαλώ να αναφέρει:

- Πως συκοφάντησα τους κ. Τρεμπέλα και π. Επιφάνιο; Να καταγράψει την συκοφαντία (-ες).

- Γιατί οι θέσεις μου είναι «κατά της Ορθοδόξου διδασκαλίας»;

Οι εκκλησιολογικές «βεβαιότητες» του π. Επιφανίου (Δυνητική ερμηνεία) έχουν ξεπερασθεί και από τον κάματο που επέφερε στις Ορθόδοξες συνειδήσεις ο Οικουμενισμός. Δεν το βλέπουμε, ότι η ερμηνεία αυτή δημιουργεί αδιάκοπα αέναη αναταραχή; Όταν γνωρίζεις την ιστορική της πορεία και αντιλαμβάνεσαι τα αποτελέσματά της, τότε η προσπάθεια αναγωγής στις καθαρές Πατερικές αξίες είναι «συκοφαντία»;

Μια επισκόπηση της ερμηνείας του κ. Τρεμπέλα χρειάζεται, σήμερα, νεώτερες αναθεωρήσεις – συμπληρώσεις, ως σύνθεση γνώσης, πνευματικότητας και Πατερικής διδαχής.

Δεν απορρίπτουμε τον κ. Τρεμπέλα ως πρόσωπο, αλλά την θέση ότι η ερμηνεία του είναι «έσχατη πραγματικότητα». Ο κάθε ερμηνευτής έχει τα ανθρώπινα όριά του.

Η Εκκλησία (μάς) βάζει φραγμό στην «εμπάθεια» αλλά όχι περιορισμούς στην πρόοδο της πνευματικής γνώσης. Η κάθε ερμηνεία της Γραφής κρίνεται από τη διαχρονική Εκκλησία τόσο στην ουσία της, όσο και στις συνέπειές της, με οδηγό την Αλήθεια και την Επιστήμη.

Η βαθμολογία, που επιχειρείς λογικευτική στη φύση της, στον συγγραφέα και στα ιστολόγια δεν είναι άμεμπτη. Έχει «πολεμική» καταγωγή και εγγενή αυθαιρεσία. Μην υποκαθιστάς τον Κύριο και γίνεσαι «Εσύ» η Ελλανόδικος Επιτροπή!

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ