Ομολογία

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη

Θεολόγου - Δημοσιογράφου - Συγγραφέως - Ἐκδότου

Ἀνοίγω ἓν πρωτοφανὲς καὶ ἄκρως λεπτὸν θεολογικὸν ζήτημα. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου π. Ἱερόθεος Βλάχος ἔγραψεν ὅτι «Ὁ Θεὸς σέβεται καὶ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαβόλου» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 10-8-2018). Τοιαύτη ἀπροσδόκητος καὶ ἀκατανόητος ἄποψις, καθ' ὅσον γνωρίζω, οὐδέποτε καὶ ὑπὸ οὐδενὸς ἔχει διατυπωθῆ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Εἶναι ἕν ἀκόμη ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀθεολογήτων τοῦ Ἀρχιερέως αὐτοῦ, κατὰ τὴν κρίσιν μου.

Κατ' ἀρχάς, κάμνω μίαν γενικὴν παρατήρησιν. Ἀκούεται ἀπὸ ἐπιστήμονας, ἀπὸ ἄλλα πρόσωπα τῆς κοινωνίας, ἀκόμη καὶ ἀπὸ κληρικοὺς παντὸς βαθμοῦ: «Σέβομαι τὴν ἄποψίν σου, ἀλλὰ διαφωνῶ ριζικῶς, καθέτως καὶ ὁριζοντίως». Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σέβεσαι κάτι τὸ ὁποῖον, ταυτοχρόνως, ἀποδοκιμάζεις ἐντόνως καὶ κατὰ τὸν πλέον κατηγορηματικὸν τρόπον; Αὐτὸ τὸ σχῆμα λόγου εἶναι πάνυ ἀντιφατικὸν καὶ πρέπει νὰ ἐκλείψῃ.

Ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἐὰν ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεκτείνῃ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ εἰς τὸν διάβολον, τότε σφάλλει δεινῶς διὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

1. Ὁ ἄνθρωπος, ἐκ τῆς φύσεώς του, ὡς πλασθεὶς «κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ» (Γέν. α΄26), ἔχει τὴν δυνατότητα καὶ τὰς προϋποθέσεις νὰ πράττῃ τὸ καλόν. Ὁσάκις ὁ ἄνθρωπος κάμνει κακὴν χρῆσιν τῆς ἐλευθερίας του καὶ πράττει τὸ κακόν, αὐτὸ εἶναι παρέκκλισις καὶ ἐκτροπὴ τῆς φυσικῆς του καταστάσεως νὰ πράττῃ πάντοτε τὸ καλόν. Ὅμως, ὁ διάβολος δὲν ἔχει οὐδεμίαν δυνατότητα καὶ οὐδεμίαν προϋπόθεσιν νὰ πράξῃ ποτὲ τὸ ἀγαθόν, διότι «ἀπ' ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει» (Α΄, Ἰω. γ΄ 8). Εὑρίσκεται εἰς συνεχῆ πώρωσιν καὶ τάσιν πρὸς τὸ κακόν.

2. Ὁ διάβολος εἶναι «ἐχθρὸς» (Μτθ. ιγ΄ 39) καὶ εἰς τὸν ἐχθρὸν δεν παρέχεται ἐλευθερία, ἀλλὰ αἰχμαλωσία. Ἀκόμη ὁ διάβολος εἶναι «παγίς» (Α΄ Τιμ. γ΄ 7), «ἀντίδικος» ἡμῶν καὶ «λέων ὠρυόμενος» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8). Πρὸς ἔτι δὲ εἶναι καὶ «πατὴρ τοῦ ψεύδους» ὁ διάβολος (Ἰω. η΄ 44).

3. Ὁ Χριστὸς «κατήργησε» τὸν διάβολον (Ἑβρ. β΄ 14). Συνεπῶς, δὲν εἶναι μόνον ἀθεολόγητον καὶ κακόδοξον, ἀλλ' εἶναι καὶ παράλογον νὰ σέβεται ὁ Θεὸς τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαβόλου, τὴν δύναμιν τοῦ ὁποίου ἔχει καταργήσει. Ὁ Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον, «ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α΄ Ἰω. γ΄ 8) καὶ ὁ Ποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου π. Ἱερόθεος Βλάχος γράφει ὅτι ὁ Θεὸς «σέβεται τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαβόλου». Δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἀφήνει τὸν διάβολον νὰ διαπράττῃ τὰ ἀνθρωποκτόνα ἔργα του, τὰ ὁποῖα ὁ Θεάνθρωπος ἦλθε νὰ καταργήσῃ; Τί συμβαίνει; Ἐδραπέτευσεν ἡ σοβαρότης; Ὄχι μόνον δὲν σέβεται τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαβόλου ὁ Θεός, ἀλλ' οὔτε κατ' ἀνοχὴν δέχεται τὴν ἐλευθερίαν αὐτήν. Ὁ διάβολος ἐνεργεῖ κατὰ παραχώρησιν τοῦ Θεοῦ, ὅπως συνέβη εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἰώβ. Ἐὰν ὁ διάβολος ἦτο ἐλεύθερος, θὰ εἶχε καταστρέψει ὁλόκληρον τὸν κόσμον.

4. Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι θεόσδοτον δῶρον. Ὁ Θεὸς ὅπως εἶναι αὐτοζωὴ εἶναι καὶ αὐτοελευθερία. Ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον τὴν ἐλευθερίαν τῆς βουλήσεώς του διὰ νὰ ἔχῃ ὁ ἄνθρωπος τὴν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν εὐθύνην τῶν πράξεών του. Ἐὰν ὀ Θεὸς εἶχε στερήσει τὸν ἄνθρωπον τῆς ἐλευθερίας του καὶ ἐξηνάγκαζε τὸν ἄνθρωπον νὰ εἶναι ἐνάρετος, τότε ἡ τοιαύτη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν θὰ εἶχεν οὐδεμίαν ἀξίαν. Ἐρωτᾶται ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου π. Ἱερόθεος Βλάχος: Διὰ ποῖον σκοπὸν ὁ Θεὸς παρεχώρησεν ἐλευθερίαν εἰς τὸν διάβολον καὶ τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς σέβεται; Ὑπάρχει ἀπάντησις, Σεβασμιώτατε;

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου γράφει καὶ αὐτὰ περὶ τῆς σχέσεως τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν διάβολον: «Ὁ Θεὸς παρεμβαίνει θεραπευτικὰ καὶ περιορίζει τὸ καταστροφικὸ ἔργο τοῦ διαβόλου». Δηλαδὴ ὁ Θεός, ὡς νὰ εἶναι εἷς δευτερεύων παράγων, κάμνει ἁπλῆν παρέμβασιν εἰς τὸ καταστρεπτικὸν ἔργον τοῦ διαβόλου μόνον διὰ νὰ ἐπιτύχῃ κάποιον περιορισμόν, ὁ δὲ διάβολος παραμένει κυρίαρχος. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὰ γραφόμενα τοῦ ἐν λόγῳ Ἀρχιερέως.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου π. Ἱερόθεος, ὡς κατ' ἐπανάληψιν διεπίστωσα, εἶναι καὶ ἀντιφατικός. Καὶ ἐδῶ ἐλέγχεται δι' ἀντίφασιν. Ἰδοὺ τί γράφει: «Ὁ Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ νικήσῃ τὸν διάβολον, τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν θάνατον». Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἦλθε διὰ νὰ νικήσῃ τὸν διάβολον, ὅπως καὶ τὸν ἐνίκησε, ὑπὸ ποίαν ἔννοιαν γράφει ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι «ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαβόλου»; Τοῦτο ἀκατάληπτον ἐστί.

Τὸ παρὸν κείμενόν μου θὰ τὸ προσθέσω εἰς τὸ ἀπὸ διετίας ἑτοιμαζόμενον βιβλίον μου ὑπὸ τὸν τίτλον «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ». Εἰς τὸ βιβλίον μου αὐτὸ συνέταξα καὶ τὸ κεφάλαιον «Τὰ ἐν τῇ πράξει ἀθεολόγητα τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου».

Εἶναι πολλὰ τὰ ἐν τῇ πράξει ἀθεολόγητα τοῦ Ναυπάκτου. Αὐτὰ κυρίως εὑρίσκονται διεσπαρμένα εἰς τὰ ἑξῆς τέσσαρα (4) βιβλία μου: «ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ», «ΒΑΝΑΥΣΑ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΙΝ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ», «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ» καὶ «ΑΔΙΚΙΑΙ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ - Πρωταίτιος ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος».

Ἡ αἰτία συγγραφῆς αὐτῶν τῶν βιβλίων μου εἶναι ἡ 20ετὴς ἄδικος, ἐκδικητική, λυσσαλέα καὶ δαιμονικὴ πολεμικὴ τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου π. Ἱεροθέου κατὰ τῆς ἐν Ναυπάκτῳ εὐφήμως γνωστῆς καὶ πέραν τῶν ὁρίων τῆς Ἑλλάδος Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.

Τὸ ἐκδικητικὸν μένος τοῦ Ναυπάκτου κατὰ τῆς Μονῆς αὐτῆς εἶναι ἀπερίγραπτον. Ὁ Ἐπίσκοπος οὗτος τῆς Ἐκκλησίας, μὲ παρανόμους ἐνεργείας του κατὰ τῆς Μονῆς, προεκάλεσε διακοσίας (200) καὶ πλέον ἀντιπαραθέσεις μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῆς Μονῆς ἐνώπιον δικαστικῶν Ἀρχῶν, χωρὶς νὰ δικαιωθῇ ὁ ἴδιος εἰς τὰς ἀντιπαραθέσεις αὐτάς. Παγκόσμιον ρεκὸρ δικαστικῶν ἀποτυχιῶν δημοσίου ἀνδρός. Κατ' αὐτὸν τὸν τρόπον, ὁ δεσποτικὸς Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος ἀπέκτησε καὶ τὰ προσόντα διὰ νὰ ἐγγραφῇ εἰς τὸ βιβλίον Γκίνες.

Ἐνέπλεξε καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ὁ σημερινὸς Μητροπολίτης Ναυπάκτου εἰς τὰς διωκτικὰς κατὰ τῆς Μονῆς ἐπιδιώξεις του μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πληγῇ τὸ Συνοδικὸν κῦρος κατὰ πρωτοφανῆ τρόπον, ὅπως ἐκτίθεται ἡ κατάστασις αὐτὴ εἰς τὸ ὡς ἄνω περὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου βιβλίον μου. Παρόμοιον βιβλίον περὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου οὐδέποτε ἐγράφη, διότι οὐδέποτε ὑπῆρξε τοιοῦτος πρωτοφανὴς ἐκκλησιολογικὸς ἐκτροχιασμὸς εἰς τὸ ἐν Ἀθήναις Συνοδικὸν Μέγαρον, ἐξ αἰτίας καὶ πρὸς χάριν τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου. Δὲν ὑπερβάλλω. Σέβομαι τὴν ὑπογραφήν μου.

Ἓν ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐκκλησιολογικὰ τερατουργήματα καὶ κακουργήματα, τὰ ὁποῖα ἐμεθόδευσεν ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος, εἶναι καὶ ἡ ἐπιβολὴ τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας εἰς τὴν ὡς ἄνω Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου. Τὸ ἐπιτίμιον αὐτό, κατόπιν ἐνεργειῶν τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου, ἐπεβλήθη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀναρμοδίως, ἀντικανονικῶς, παρανόμως, ἀντισυνταγματικῶς, αὐθαιρέτως καὶ ἀπανθρώπως καὶ ὡς πρὸς τὸ αἴτιον τῆς ἐπιβολῆς καὶ ὡς πρὸς τὸν δικτατορικὸν τρόπον τῆς ἐπιβολῆς καὶ ὡς πρὸς τὴν πολυετῆ συνεχιζομένην διάρκειαν πλέον τῶν δέκα (10) ἐτῶν. Ἐπὶ τόσα ἔτη, ἐξακολουθεῖ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, προφανῶς μὲ συνεχεῖς ἐπεμβάσεις τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου, νὰ διατάσσῃ τὰ μέλη τῆς ἀξιολόγου Μοναστικῆς Ἀδελφότητος (10 θεολόγοι καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες), ὄχι μόνον νὰ μὴ λειτουργοῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τοιοῦτον ἀντιχριστιανικὸν καὶ ἀπάνθρωπον φαινόμενον δὲν ἔχει παρατηρηθῆ ποτὲ εἰς ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας.

Ὁ φιλοκατήγορος Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου π. Ἱερόθεος Βλάχος, εἰς τὸ τέλος τοῦ κρινομένου ἐνταῦθα δημοσιεύματός του, γράφει: «Δυστυχῶς πολλοὶ σύγχρονοι Κληρικοὶ καὶ θεολόγοι ἠθικολογοῦν καὶ δὲν θεολογοῦν». Εἶναι εἰς τὴν συνήθειάν του νὰ κατηγορῇ τοὺς ἄλλους καὶ αὐτὸς νὰ αὐτοπροβάλλεται ὡς ὁ κορυφαῖος θεολόγος τῆς ἐποχῆς μας. Τὸ φιλοκατήγορον καὶ τὸ φιλόδικον τοῦ Ἀρχιερέως αὐτοῦ εἶναι ἀκατάσχετα.

Ὁ Ναυπάκτου ἤγειρε πολλὰς Ἀγωγὰς κατὰ δημοσιογράφων, Κληρικῶν, δικαστῶν καὶ ἄλλων, ἐπειδὴ ἤλεγξαν αὐτὸν διὰ τὸν ἄδικον διωγμόν του ἐναντίον τῆς προαναφερθείσης Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Μὲ τὰς Ἀγωγάς του αὐτὰς ὁ Δεσπότης ἐπεδίωξε νὰ εἰσπράξῃ τὸ τεράστιον χρηματικὸν ποσὸν τοῦ ἑνὸς ἑκατομμυρίου διακοσίων χιλιάδων (1.200.000) εὐρὼ περίπου, καίτοι ἔχει γράψει ὅτι δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ χρήματα. Ὅσαι ἀγωγαὶ ἐξεδικάσθησαν ἀπερρίφθησαν.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου ἔφθασεν εἰς τὸ οἰκτρὸν κατάντημα νὰ καταγγείλῃ ὅτι «οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέται ἐκμεταλλεύονται καὶ κατασπαράζουν τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα τοῦ λαοῦ μὲ διαφόρους τρόπους, χειροτέρους ἀπὸ τὸ κοινὸν ἔγκλημα» («Ἐκκλησιαστικὴ Παρέμβαση», Ἰούνιος 2010).

Ὁ Σεβασμιώτατος μὲ τὸ ὁριστικὸν ἄρθρον «οἱ» συμπεριλαμβάνει ὅλους τοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτας (καὶ τὸν ἑαυτόν του), δηλαδὴ τοὺς Πατριάρχας, τοὺς Ἀρχιεπισκόπους καὶ τοὺς Μητροπολίτας ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅλοι λοιπὸν αὐτοὶ εἶναι ἀσυνείδητοι, θεομπαῖκται καὶ λαομπαῖκται, κατὰ τὸν περίεργον τοῦτον θρησκευτικὸν ἡγέτην τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐκμεταλλεύονται καὶ κατασπαράζουν τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα τοῦ λαοῦ μὲ διαφόρους τρόπους, χειροτέρους ἀπὸ τὸ κοινὸν ἔγκλημα.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος Βλάχος ἐξ Ἰωαννίνων, ἐπειδὴ ἔγραψε πολλὰ βιβλία, βλέπει τοὺς πάντας ἀπὸ ὑψηλοτάτην θέσιν συγγραφικῆς ὑπεροχῆς. Ὡς ἐγράφη καὶ ἀνωτέρω, αὐτοπροβάλλεται ὡς ὁ κορυφαῖος θεολόγος. Διακατέχεται δὲ ὁ θεολόγος οὗτος καὶ ἀπὸ τὸ ψυχολογικὸν σύνδρομον τῆς μοναδικότητος. Εἰς τὸ βιβλίον του «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» ἐδημοσιοποίησε καὶ προέβαλεν ὑπερηφάνως ὅτι: «Δεύτερος Ἱερόθεος δὲν ὑπάρχει».

Ἐπίσης, εἰς δικόγραφόν του ἔγραψε καὶ αὐτὰ διὰ τὸν ἑαυτόν του: «Εἶμαι συγγραφεὺς καὶ θεολόγος μὲ φήμη σὲ ὅλη τὴν παγκόσμια Ὀρθοδοξία». Ὅταν ἐκδοθῇ τὸ προαναφερθὲν βιβλίον μου «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ», τί θὰ γράψῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του ὁ Δεσπότης;

Ὁ θεολόγος οὗτος Ἐπίσκοπος δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει ὅτι οὐδεὶς Ἀρχιερεὺς ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἔχει περιπέσει εἰς τόσας καὶ τοιαύτας θεολογικὰς πλάνας καὶ κακοδοξίας εἰς ὅσας ἔχει περιπέσει ὁ ἴδιος. Εἰς μερικὰς δὲ θεολογικὰς πλάνας του, δὲν θὰ περιέπιπτεν οὔτε πρωτοετὴς φοιτητὴς τῆς Θεολογίας μετρίας ἱκανότητος.