ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Μην φοβαστε και μην πτοεισθε απο τις ψευτοκαθαιρεσεις των Αιρετικων ή των Κοινωνουντων και Υποστηριζοντων τους Αιρετικους πατριαρχες ή Επισκοπους. Θεωρησατε αυτες ως μηδεποτε γενομενας, δηλαδη ανυπαρκτους, ως επραξε και ο αγιος Ιωαννης ο Χρυσοστομος, που οταν "καθαιρεθηκε" απο τους πατριαρχες της παρα την Δρυν συνοδου, εκεινος αγνοησε την ψευτοκαθαιρεσι του και συνεχισε να βαπτιζει, να λειτουργει και να χειροτονει επισκοπους, πρεσβυτερους και διακονους. Αυτο βεβαιωνει και ο Μεγας Φωτιος και ολοι οι ιστορικοι. "Και εδιδασκε και εχειροτονει πολλους μεν επισκοπους, πλειους δε πρεσβυτερους και διακονους. Επετελει δε και πολλα σημεια εν τη ΕΞΟΡΙΑ, ζων τε και μετα θανατον"(Μυριοβ.103,357C).Μετα δε την επιστροφη του στην εδρα του απο την πρωτη εξορια, ενω για μια στιγμη ψιθυρισε κατι περι αποκαταστασεως του απο συνοδο, εν συνεχεια την αγνοησε τελειως, την περιφρονησε και την προσπερασε χωρις να την υπολογιση και συνεχισε το εργο του χωρις να φοβαται οτι παρεβη καποιους Κανονες ή καποιες Δικαστικες αποφασεις επισκοπων. Και μαλιστα τον καταδικασαν οχι για λογους Αιρεσεως, αλλα για λογους Δικαιοσυνης και απο φθονον και μνησικακιαν, οπως μας το βεβαιωνει και ο ιδιος, δηλαδη πιστευε οτι ολες οι κατηγοριες εναντιον του, ησαν ψευδεις και ανυπαρκτες και πιστευε οτι ουδεν ατοπον επραξε, θεωρωντας τον εαυτον του αθωοτατον. Τους δε πατριαρχες και τους επισκοπους που τον "καθηρεσαν", χαρακτηριζε ως ΣΤΑΣΙΑΣΤΑΣ, τους δε επισκοπους και τους αλλους κληρικους και λαϊκους που τον υποστηριζαν και τον ακολουθουσαν, χαρακτηριζε ως ΖΗΛΩΤΑΣ. Τους δε διωκομενους και φυλακιζομενους για λογους δικαιοσυνης λαϊκους και κληρικους, αποκαλουσε ΑΓΙΟΥΣ και ΑΞΙΘΑΥΜΑΣΤΟΥΣ θαυμαζομενους απο ολη την Οικουμενη για τα κατορθωματα τους. Τι λενε σε ολα αυτα και αλλα πολλα που αποσιωπω, οι σημερινοι κληρικαλιστες και ρασοφολατρεις; Εχουν ΑΝΤΙΛΟΓΟ; Αν οχι ...βουλωμα το στομα!!!! Παρουσιαστηκε ποτε καποιος στην ιστορια να τον κατηγορηση για παραβατη Κανονων ή επισκοπικων συνοδων; Μονο τα ...ψυθιρισματα του επικαλουνται που ουτε τα ξανασκεφτηκε, ουτε τα ξαανεφερε. Μονο αυτα επικαλουνται οι αχαρακτηριστοι. Γι αυτο και οι δια λογους Πιστεως καταδικασθεντες σε οποιας μορφης καταδικες, αγνοουνται και δεν υπολογιζονται καθολου, οπως βεβαιωνει και ο Κανονολογος Καθηγητης του Εκκλησιαστικου Δικαιου της Νομικης σχολης του ΑΠΘ κ. Κυριακος Κυριακοπουλος. Διοτι ειναι αδικες καταδικες Αιρετικων και ενοχων Αιρετιζοντων επισκοπων ή και πατριαρχων και αρχιεπισκοπων. Περιφρονησατε τους, απαξιωσατε τους και αγνοησατε τους, σαν Θεοκαταρατους και Λαομισητους και Αναθεματισμενους απο τον Θεο και τους Αγιους Του, μαλλον και ως ξενα σωματα και αποβλητεα καταλοιπα Ψευδεπισκοπων και μαλλον και ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ, πραγματικων εν δορα προβατου Λυκοποιμενων.

ΚΑΝΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΝΣΙ

του καθητητου του Εκκλησιαστικου δικαιου της Νομικης Σχολης του ΑΠΘ  κ. Κυριακου Κυριακοπουλου,
περι υπαρκτης ή ανυπαρκτης συνεπειας της καθαιρεσης κληρικου απο Αιρετικους ή Οικουμενιστας Επισκοπους.

Είναι σύνηθες γεγονός στην Εκκλησιαστική Ιστορία Ψευδο-σύνοδοι να καταδικάζουν Ορθοδόξους κληρικούς σε καθαίρεση, η οποία, όμως, είναι εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη, επειδή διενεργείται από αιρετικούς επισκόπους (π.χ. η Ψευδο-σύνοδος της Ιερείας του 754 καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον ιερομόναχο Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, η Ενδημούσα Ψευδο-σύνοδος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα, με τη συμμετοχή των Πατριαρχών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, του 1344, καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον τότε ιερομόναχο Άγιο Γρηγόριο Παλαμά). 
Τούτο σημαίνει ότι, εάν μια Σύνοδος που ακολουθεί μια αίρεση, καταδικάσει σε καθαίρεση έναν Ορθόδοξο Ιερέα που ομολογεί και κηρύσσει δημοσίως τα Ορθόδοξα δόγματα και ασκεί θεολογική κριτική της ψευδο-συνοδικώς εισαχθείσας αιρέσεως ή της αιρέσεως που κηρύσσεται δημοσίως από τον Επίσκοπο, και παύει το μνημόσυνο του Επισκόπου, επειδή εκείνος ακολουθεί τις αιρετικές αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου ή επειδή εκείνος κηρύσσει δημοσίως την αίρεση, τότε ο εν λόγω Ιερέας που καταδικάστηκε σε εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη καθαίρεση, εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά, χωρίς να αναμένει την άρση της καθαιρέσεώς του από Ορθόδοξη Σύνοδο ή από Ορθόδοξο Επίσκοπο. 

Συγκεκριμένα, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Τρίτη Επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει: 

«ΑΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΑ ΣΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ Ή ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΛΑΪΚΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ. 
ΟΥ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΑ ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΓΝΩΚΟΤΑΣ ΣΑΙΣ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ ΨΗΦΟΙΣ, ΟΤΙ ΣΟΙ ΚΑΛΩΣ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΑΝΤΕΙΡΗΚΑΣΙ» 
(P.G. 77, 108A). 
Ο ίδιος Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Επιστολή του προς τους πιστούς της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως οι οποίοι έπαυσαν το μνημόσυνο ή την κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπό τους Νεστόριο, γράφει: 

«ΤΑΥΤΗΝ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΗΡΗΣΑΤΕ, ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (ΕΝΝΟΕΙ: ΝΕΣΤΟΡΙΩ), ΜΗΤΕ ΜΗΝ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΕΣ, ΕΙ ΜΕΝΕΙ ΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΛΟΙΤΟ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ. 
ΤΟΙΣ ΔΕ ΓΕ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, Ή ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ, Ή ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΠΑΡ’ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΥ ΤΗΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΟΝ ΨΗΦΟΝ, ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΟΝΘΟΤΑΣ, ΚΑΚΕΙΝΟ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ:
"ΕΙ ΟΝΕΙΔΙΖΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΥΜΑΣ ΑΝΑΠΕΠΑΥΤΑΙ"» (P.G. 77, 124A).