Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Τι θα συμβη τελικα στην ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ;

Τι θα συμβη τελικα στην ΛΗΣΤΡΙΚΗ 

ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ;


Μεταφερουμε ενα νεο κειμενο του δημοσιογραφου Παπαθανασοπουλου στο οποιο φαινεται ενα λεπτο σημειο των συζητησεων στην λεγομενη ....καφενωβιο "ιεραρχια μας"- ο Θεος να την καμη!!!
Στη συνεχεια θα δημοσιευσουμε εμεις ενα κειμενο καποιας συνοδου που αποφασισθηκαν καποια πολυ σοβαρα πραγματα που φανερωνουν απολυτα τι θα αποφασισθη σε κεινη την Νεα ΛΗΣΤΡΙΚΗ συνοδο της Κρητης.
Και θα σας εξηγησουμε τι πληροφορηθηκαμε και τι συλλεξαμε απο εγκυρες πηγες και τι ακριβως θα αποφασιση εκεινη η Ανεκδιηγητη Συνοδος της Κρητης του Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου και της .... δεξιας ....βραχιονος του, που με τοσους κοπους και μοχθους οργανωσαν και θα επιβαλλουν κατοπιν εντολων των Σκοτεινων Δυναμεων.
Καλουμε κληρο και λαο ναναι ετοιμοι για μαχες υπερ της Ορθοδοξιας η οποια θα παυση να υπαρχη πλεον και θα δημιουργηθη ενα νεο συνονθυλευμα Αιρεσεων το οποιο θα αποκαλειται "Εκκλησια", αλλα θαναι πραγματι μια Παναιρεσι του Αντιχριστου.
 ============


            Η Ιεραρχία συζήτησε, μεταξύ των άλλων, επί των προτάσεων απορρίψεως, τροποποιήσεων και βελτιώσεων στο κείμενο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», που περιλαμβάνει 24 παραγράφους. Για το συγκεκριμένο κείμενο ορισμένοι Μητροπολίτες πρότειναν να αποσυρθεί τελείως από τον Κατάλογο των θεμάτων της Πανορθόδοξης Συνόδου. Ο λόγος; Επειδή «το εν λόγω κείμενο δικαιώνει τας καινοφανείς αντιλήψεις της <βαπτισματικής θεολογίας>, της <διηρημένης εκκλησίας>, των <δύο πνευμόνων> και <κλάδων> ή και άλλων ανορθοδόξων θεωριών, αι οποίαι είναι εντελώς αμάρτυροι εις την Θεολογίαν των Αγίων Πατέρων της καθ’ ημάς Ορθοδόξου Εκκλησίας, δια της δικαιώσεως αυτών των καινοφανών θεωριών εις την πραγματικότητα το επίμαχον κείμενον αναγνωρίζει εκκλησιαστικότητα εις την κακοδοξίαν και την αίρεσιν». Η πρόταση περί αποσύρσεως του κειμένου δεν εγκρίθηκε.

Σημειώνεται ότι η εισήγηση του  Μητροπολίτου Ηλείας περί ψηφοφορίας επί εκάστης προτάσεως δεν εγκρίθηκε. Αντί αυτής ο Αρχιεπίσκοπος σε κάθε  πρόταση ερωτούσε το Σώμα της Ιεραρχίας αν αυτή εγκρίνεται, στη συνέχεια ερωτούσε ποιός δεν την εγκρίνει και κατέληγε στο συμπέρασμα «εγκρίνεται», ή «δεν εγκρίνεται».

            Μετά την απόρριψη της πρότασης περί απόσυρσης ολόκληρου του κειμένου έγινε συζήτηση επί της παραγράφου 6, στην οποία αναγράφεται: «Κατά την οντολογικήν φύσιν της Εκκλησίας η ενότης αυτής είναι αδύνατον να διαταραχθή. Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ύπαρξιν άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής...». Επ’ αυτής Μητροπολίτες υποστήριξαν: «Επειδή ο πληθυντικός <των Εκκλησιών και...> είναι δυνατό να παρερμηνευθή και να νομισθή υπό τινων ότι το κείμενο αυτό αναγνωρίζει την ανορθόδοξη θεωρία των Κλάδων προτείνεται στην εν λόγω παράγραφο αντί <χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών...> να γραφεί «χριστιανικών Ομολογιών και Κοινοτήτων...». Το ίδιο να διορθωθεί και όπου αλλού αναφέρεται ο όρος «Εκκλησίες» για τους μη Ορθοδόξους και να αντικατασταθεί με τον όρο «Ομολογίες ή Κοινότητες». Η πρόταση αυτή εγκρίθηκε.

            Στη συνέχεια συζητήθηκε η πρόταση αι παράγραφοι του κειμένου 16,17,18,και 19, που αναφέρονται στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών να διαγραφούν τελείως. Η πρόταση απορρίφθηκε. Στην απόρριψη της πρότασης υπήρξε ισχυρή αντίδραση από Μητροπολίτες που ήθελαν να εγκριθεί η διαγραφή όλων των παραγράφων που αναφέρονται στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (ΠΣΕ) και έγινε καταμέτρηση τους. Ησαν δέκα επτά επί 79 παρόντων.

            Η από τη μία πλευρά έγκριση της αναφοράς ως Ομολογιών ή Κοινοτήτων των Ρωμαιοκαθολικών και των Προτεσταντών  στις παραγράφους 6 και 20 και, από την άλλη, η απόρριψη της διαγραφής των παραγράφων 16, 17, 18 και 19 για το ΠΣΕ προκαλεί μια σοβαρή αντίφαση στους προτεινόμενους όρους. Συγκεκριμένα στην παράγραφο 19 αναγράφεται: «Αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι – μέλη θεωρούν ως απαραίτητον όρον της συμμετοχής εις το ΠΣΕ το άρθρο – βάση του Καταστατικού αυτού, σύμφωνα με το οποίο μέλη αυτού δύνανται να είναι μόνο αι Εκκλησίαι και αι Ομολογίαι, αι αναγνωρίζουσαι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ως Θεόν και Σωτήρα κατά τας Γραφάς και ομολογούσαι τον εν Τριάδι Θεόν, Πατέρα Υιόν και Άγιον Πνεύμα κατά το Σύμβολον Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως...». Έτσι σύμφωνα με τις προτάσεις που εγκρίθηκαν ή απορρίφθηκαν στην Ιεραρχία στην παράγραφο 6 του κειμένου οι Αγγλικανοί λ.χ. αποτελούν «Ομολογία» και σύμφωνα με την παράγραφο 19 «Εκκλησία»!...Σημειώνεται ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί έχοντας την αντίληψη ότι αυτοί αποτελούν την  Εκκλησία δεν μετέχουν στο ΠΣΕ και επικοινωνούν με αυτό διαμέσου παρατηρητών... 
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

5 σχόλια:

  1. Ανώνυμος28 Μαΐου 2016 στις 3:56 μ.μ.

    Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος έκαμε μία από τις καλές εισηγήεις, στην Ιεραρχία, ως προς την "σύνοδο". Ας ελπίσουμε ότι το καλό θα υπερισχύσει του κακού και θα απομονωθούν διά παντός από τον Ορθόδοξο Λαό εκείνοι που επιμένουν ότι οι παπικοί είναι εκκλησία Χριστού, ενώ μόλις διαβάζουμε ότι οι ίδιοι οι παπικοί δεν δέχονται ως εκκλησία την ορθόδοξη. Πόσο χρήσιμοι βλάκες μπορεί να είναι μερικοί φιλόδοξοι οικουμενιστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος28 Μαΐου 2016 στις 4:29 μ.μ.

    1ον. Η παρέμβαση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου στην Ιεραρχία (Μάϊος 2016)Δημοσίευση: 26 Μαΐ. 16 (21:17)/ Ενημέρωση: 27 Μαΐ. 16
    πηγή κειμένου: amen.gr

    "Τά οὐσιαστικά προβλήματα μέ τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο"

    Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος πού πρόκειται νά συνέλθη τόν Ἰούνιο τοῦ 2016 στήν Κρήτη ἦταν «προσδοκία» πολλῶν, πού τήν ὁραμα­τίσθηκαν, ἑτοιμάσθηκαν, κουράστηκαν, καί τώρα ὁδηγεῖται πρός τήν σύγκλησή της.

    Τά ἐρωτήματα τά ὁποῖα τίθενται εἶναι ἐάν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος εἶναι αὐτή πού περίμεναν ὅσοι τήν ὁραματίσθηκαν. Γράφονται καί λέγονται πολλά γιά τό θέμα αὐτό, ἄλλοι ἐκφράζουν τήν χαρά τους, γιατί ἐπιτέλους ἦλθε αὐτή ἡ ποθητή ὥρα, ἄλλοι ἐκφράζουν ἔντονο προβληματισμό, ἔντονο δισταγμό καί ἄλλοι αἰσθάνονται πλήρη ἀπογοήτευση. Στήν μικρή αὐτή τοποθέτηση θά περιορισθῶ σέ μερικές ἐπιση­μάνσεις.

    1. Σύνοδος Προκαθημένων

    Ἡ μέλλουσα νά συνέλθη Σύνοδος ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, στήν πραγματικότητα ὅμως θά εἶναι Σύνοδος τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκ­κλη­σιῶν. Τήν ἄποψη αὐτήν τήν στηρίζω στό ὅτι ὅλες οἱ κρίσιμες ἀποφάσεις ἐλήφθησαν ἀπό τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθο­δόξων Ἐκκλησιῶν.

    Στίς 6-9 Μαρτίου τοῦ 2014 στήν Κωνσταντινούπολη οἱ Προκαθήμενοι ἔλαβαν τήν ἀπόφαση νά συγκληθῆ ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τόν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 2016 καί καθόρισαν τήν θεματολογία της.

    Στίς 27-28 Ἰανουαρίου 2016 οἱ Προκαθήμενοι στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης ἐψήφισαν τόν Κανονισμό λειτουργίας (ἐκτός τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας) καί τά ἑτοιμασθέντα κείμενα ἀπό τίς Ἐπιτροπές, πλήν ἑνός θέματος τό ὁποῖο δέν ὑπεγράφη ἀπό δύο Πατριαρχεῖα (Ἀντιοχείας καί Γεωργίας).

    Πρό τῆς ἐνάρξεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου οἱ Προ­καθήμενοι θά ὑπογράψουν τό μήνυμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τό ὁποῖο θά καταρτισθῆ ἀπό ἕναν ἐκπρόσωπο ἀπό ὅλες τίς Ὀρθό­δοξες Ἐκκλησίες.

    Τό πρόγραμμα τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνό­δου θά καταρτισθῆ ἀπό τούς Προκαθημένους.

    Τέλος δέ τά κείμενα στήν τελική τους μορφή θά ψηφισθοῦν καί θά ὑπογραφοῦν ἀπό τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

    Ἑπομένως, ὅπως φαίνεται ἀπό τά ἀνωτέρω ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι κυρίως Σύνοδος τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκ­κλη­σιῶν. Καί αὐτό εἶναι συμβατικό, γιατί ἕως τώρα ἦταν ἐλλιπής ἤ ἀνύπαρκτη ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας Ἰωάννου, ἀμφισβητεῖται δέ πρός τό παρόν ἡ παρουσία του κατά τίς ἐργασίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Ἑπομένως, οὔτε ὅλων τῶν Προκαθημένων εἶναι Σύνοδος.

    Θεωρητικά, βέβαια, ὑποτίθεται ὅτι οἱ Προκαθήμενοι ἐξέ­φρασαν ἤ ἐκφράζουν τίς ἀποφάσεις τῶν περί αὐτῶν Συνόδων. Αὐτό εἶναι θεωρητικό. Καίτοι τό σύστημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι συνοδικό, ἐν τούτοις ὅμως σέ πολλά θέματα δέν λαμβάνονται ἀποφάσεις ἀπό τίς Συνόδους.

    Δέν γνωρίζω ἐπαρκῶς τί γίνεται στίς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἀλλά γνωρίζω ἐκ τοῦ σύνεγγυς τί γίνεται στήν δική μας Ἐκκλησία. Γιά τήν ἀπόφαση συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου πού ἐλήφθη τόν Μάρτιο τοῦ 2014, γιά τά κείμενα πού ὑπεγράφησαν τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016 δέν ἐζητήθη ἡ ἄποψη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δέν συζητήθηκαν κατά τίς συνεδριάσεις της. Γιά τά ὑπόλοιπα, ὅπως γιά τό μήνυμα τό ὁποῖο θά ἐκδώση ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος, δέν γνωρίζω ἄν θά ὑπάρξη ἡ συγκατάθεση καί ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας μας.

    Ἑπομένως, ἡ μέλλουσα νά συγκληθῆ Ἱερά Σύνοδος εἶναι Σύνοδος τῶν Προκαθημένων καί ὄχι Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη­σιῶν.

    Ἐπιπροσθέτως, πρέπει νά τονισθῆ ὅτι σέβομαι ἀπολύτως τόν Μακαριώ­τατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ὁ ὁποῖος διευθύνει τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ σεβασμό στό Συνοδικό σύστημα, ἀκούει τίς ἀπόψεις τῶν Ἱεραρχῶν καί πάντοτε ἀποδέχεται τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας, χωρίς νά ἐπιδιώκη νά τήν χειραγωγῆ.

    Ὅμως, ὑπάρχει Πατριαρχικό Γράμμα, τό ὁποῖο ἀπεστάλη στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τήν 30ή Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1999, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχει Προκαθήμενον, ἀλλά Προκαθημένη εἶναι ἡ Ἱερά Σύνοδος. Μήπως μπορεῖ νά ἑρμηνευθῆ αὐτό ὡς ὑπαναχώρηση ἤ διαφορετικά;

    Τελικά, οἱ ὁποιεσδήποτε ἀπόρροιες τῆς Ἱερᾶς Αὐτῆς Συνό­δου θά εἶναι ἀποφάσεις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθο­δόξων Ἐκ­­κλη­­σιῶν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος28 Μαΐου 2016 στις 4:31 μ.μ.

    2ον. Η παρέμβαση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου (συνέχεια)

    2. Ἡ παράκαμψη Μεγάλων Συνόδων

    Ἡ Σύνοδος αὐτή σχεδιάσθηκε καί προετοιμάσθηκε ὡς μιά Οἰκουμενική Σύνοδος καί μάλιστα ἡ πρώτη σκέψη διατυπώθηκε τό 1923 μέ τήν 1600η ἐπέτειο τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἐτέθησαν περίπου ἑκατό (100) θέματα τά ὁποῖα προέκυψαν ὅλο τό διάστημα τῆς δεύτερης χιλιετίας, μέ τήν ἀπόσχιση τοῦ δυτικοῦ τμήματος τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας (8ο-11ο αἰώνα), τήν διαίρεση καί τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ (16ο αἰώνα), τήν ἀνάπτυξη ποικίλων ἰδεολογικῶν ρευμάτων, ὅπως τοῦ Διαφωτισμοῦ, τοῦ Ρομαν­τισμοῦ, τοῦ Γερμανικοῦ ἰδεαλισμοῦ, τοῦ ὑπαρξισμοῦ, ἀλλά καί τῆς ἐκκοσμίκευσης τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστιανισμοῦ.

    Τελικά, ὅλο αὐτό τό ὅραμα τῶν «Πατέρων» τῆς ἰδέας αὐτῆς κατέληξε στό νά γίνη ὄχι μιά Οἰκουμενική Σύνοδος, ἀλλά μία Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος πού δέν μπορεῖ ἀκόμη νά βρῆ τήν ταυτότητά της, μέ μόνον ἕξι θέματα ἄνευρα, ἀνεπίκαιρα, χωρίς ἰδιαίτερη στοχοθεσία, καί μερικά ἀπό αὐτά εἶναι ἀποδεσμευμένα ἀπό τήν παράδοση τῶν Πατέρων.

    Ἔχω ἀκούσει καί διαβάσει ὅτι ἀπό πολλούς ὑποστηρίζεται ὅτι ἔχει νά συγκληθῆ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος περίπου 1.200 χρόνια καί αὐτή συνέρχεται γιά πρώτη φορά μετά ἀπό μιά τέτοια μεγάλη χρονική περίοδο. Αὐτό δημιουργεῖ ἔντονο προβληματισμό σέ ὅλους ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τά θεολογικά γράμματα καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Μέ αὐτόν τόν λόγο, παρουσιάζεται ὡσάν νά ὑπάρχη ἕνα ἐκκλησιαστικό κενό μετά τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο πού ἔπρεπε νά καλυφθῆ, ἐνῶ ἔχουν συγκροτηθῆ μεγάλες καί σημαντικές Σύνοδοι, ὅπως ἐπί Μεγάλου Φωτίου (879-80), ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (1341-1351), ὅπως ἐπίσης σημαντικές Σύνοδοι ἔγιναν μεταξύ τοῦ 15ου-18ου αἰῶνος, μέ καθοριστικές ἀποφάσεις. Δίνεται, λοιπόν, ἡ ἐντύπωση ὅτι παρακάμπτονται καί περιθωριοποιοῦνται ὅλες αὐτές οἱ σημαντικές Σύνοδοι.

    Αὐτό τό θεωρῶ «προσβολή» ἐκ μέρους μας πρός τούς ἁγίους μας, Μέγα Φώτιο, ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ἁγίους Κάλλιστο καί Φιλόθεο Κόκκινο, Πατριάρχες Κωνσταντινου­πόλεως, ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό καί ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς, κατά τόν 15ο-18ο αἰώνα.

    Φυσικά, αὐτοί οἱ ἅγιοι δέν προσβάλλονται, ἀφοῦ οἱ διδασκαλίες τους ἔχουν ἀποκτήσει οἰκουμενικό κῦρος, ἡ ἀπόφαση τῆς Θ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (1351) ἔχει συμπεριληφθῆ στό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας, πού διαβάζεται κατά τήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἀλλά εἶναι προσβολή καί πτώση δική μας ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση.

    Φαίνεται ὅτι μέ τήν Σύνοδο αὐτή ἐπιδιώκεται νά ἀρχίση μιά νέα ἐποχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἀποστασιοποίησης ἀπό τήν θεολογία καί τήν ὁρολογία τῶν Οἰκουμενικῶν καί Πανορ­θοδόξων Συνόδων, ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί μετά. Ἔτσι, θά παρουσιασθῆ ὅτι ὑπάρχει ἕνα «κενό μνήμης», ἕνα «πνευματικό ἀλτσχάϊμερ» στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δέν ἐξηγοῦνται ἀλλιῶς μερικά σημεῖα τῶν κειμένων πού ἔχουν ἑτοιμασθῆ, ὅπως καί οἱ ἑρμηνευτικές ἀναλύσεις τῶν ὑποστη­ρικτῶν τους.

    Φαίνεται νά εἶναι μιά κακέκτυπη μίμηση τῆς Β΄ Βατι­κανῆς Συνόδου. Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος ὡς ἰδέα ξεκίνησε μέ τήν προσπάθεια γιά τήν σύγκληση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου. Ὅπως ἡ Β΄ Βατικανή Σύνοδος ἀνέπτυξε μιά «νέα ἐκκλησιολογία» πού ἀπό τήν ἔννοια «τῆς ἀποκλειστι­κότητας» πέρασε στήν θεολογία «τῆς περιεκτικότητας» ἤ «βαπτισματικῆς θεολογίας», κατά ἀνάλογο τρόπο μερικά σημεῖα τῶν κειμένων πού ἑτοιμάσθηκαν γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ὑπενθυμίζουν μιά «νέα ἐκκλησιολογία» καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐφ' ὅσον ἀναγνωρίζονται Μυστήρια καί ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος28 Μαΐου 2016 στις 4:38 μ.μ.

    7ον (συνέχεια) Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου Ιερόθεος στην Ιεραρχία για την επικείμενη σύνοδο προκαθημένων.

    7. Ἡ κακοδοξία τῆς ὀντολογίας τοῦ προσώπου

    Τό θέμα τοῦ προσώπου δέν εἶναι «σχολαῖο», δηλαδή σχολαστικό, εἶναι μεγίστης σημασίας. Ἔχει εἰσαχθῆ στήν ὁρολογία μας, τό χρη­σι­μο­ποιοῦμε συχνά, κάνουμε λόγο γιά τό «ἀνθρώπινο πρό­σωπο» καί τήν «ἱερότητά» του, γιά τήν διαφορά μεταξύ «προσώπου καί ἀτόμου» καί πολλά ἄλλα πού εἶναι ἄρνηση τῆς θεολογίας τῶν Πατέρων μας.

    Διάβασα τό κοινό ἀνακοινωθέν πού ὑπεγράφη στήν Μυτιλήνη μεταξύ τοῦ Πάπα, τοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Ἀρχιε­πισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος. Γίνεται λόγος γιά «προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς», γιά «ἀνθρωπιστική κρίση», γιά «παραβίαση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέ­πειας καί τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τους», γιά «κρίση ἀνθρωπιστική», ἀλλά ὄχι γιά «ἀνθρώ­πινο πρόσωπο».

    Δυστυχῶς, σήμερα ἔχει ἀντικατασταθῆ ἡ ὡραιότατη καί θεολογικότατη λέξη ἄνθρωπος ἀπό τίς λέξεις πρόσωπο, ἀνθρώπινο πρόσωπο, πού μοῦ θυμίζουν τήν παλαιότερη φράση «σοσιαλισμός μέ ἀνθρώπινο πρόσωπο», καί μέ αὐτή τήν ἔννοια ἀπό τήν θεολογία φθάσαμε στήν κοινωνιολογία γιά τά ἀνθρώ­πινα δικαιώματα. Βεβαίως, σεβόμαστε τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλά ἡ θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά περικλεισθῆ μόνον σέ αὐτά.

    Ἡ λέξη πρόσωπο καί ἄτομο γιά τόν ἄνθρωπο καί τά σχετικά μέ τήν «ὀντολογία τοῦ προσώπου» ἔχουν μιά διαδρομή ἀπό τόν Θωμᾶ τόν Ἀκινάτη μέχρι τόν Κάντ, τόν γερμανικό ἰδεαλισμό (Φίχτε, Σέλινγ, Χαῖγκελ), τήν ρωσική θεολογία καί τόν ὑπαρξισμό, καί χρησιμοποιοῦνται κυρίως ἀπό μερικούς Ὀρθοδόξους. Πρόκειται γιά μιά μορφή «θεολογικοῦ ἰοῦ», πού ἔχει προσβάλει τήν ὀρθόδοξη θεολογία μας.

    Καί μπορεῖ, ἴσως, νά χρησιμοποιοῦμε τόν ὅρο αὐτόν στήν καθημερινή μας γλώσσα, χωρίς νά τό ἀντιλαμβανόμαστε, ἀλλά ὅταν εἰσάγεται αὐτός ὁ ὅρος σέ ἐπίσημα συνοδικά καί ἐκκλησιαστικά κεί­με­να, τότε ἀποτελεῖ θεολογική παρεκτροπή. Οἱ σύγχρονοι θεολόγοι πού χρησιμοποιοῦν τίς φράσεις «ἀνθρώπινο πρόσωπο», «ἀναγκαιότητα τῆς φύσεως», «βούληση ἤ ἐλευθερία τοῦ προσώπου» σαφῶς παραβιάζουν τήν ὀρθόδοξη θεολογία ὅτι ἡ φύση εἶναι καλή, καί ὄχι ἀναγκαστική, ἡ θέληση-βούληση εἶναι ὄρεξη τῆς φύσεως καί ὄχι τοῦ προσώπου, τό πρόσωπο ταυτίζεται μέ τό ἄτομο κ.ἄ. Ἡ σύνδεση μεταξύ τῆς θέλησης καί τοῦ προσώπου καταργεῖ τόν Τριαδικό Θεό, εἰσάγει τριθεΐα, καί ἡ σύνδεση μεταξύ φύσεως καί ἀνάγκης ἀποδίδει μομφή στόν Θεό γιά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου.

    Ἔτσι, στό κείμενο πρέπει νά ἀντικατασταθοῦν τά περί προσώπου, μέ τήν λέξη ἄνθρωπος. Τί ὡραία εἶναι αὐτή ἡ λέξη μέ τό ὀρθόδοξο περιεχόμενο τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση! Φυσικά, κάθε ἄνθρωπο ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ πρέπει νά τόν σεβόμαστε καί δέν μπορεῖ νά τόν ὀνομάζουμε πρόσωπο γιά νά δείχνουμε τόν σεβασμό μας σέ αὐτόν.

    Ἐπειδή μερικοί ἐπικαλοῦνται τόν Γέροντα Σωφρόνιο πού ὁμιλοῦσε περί προσώπου θέλω νά ἐπισημάνω ὅτι ὅσα ἔγραφε ὁ Γέροντας δέν ἔχουν καμμιά σχέση μέ ἐκεῖνα πού ἀναλύουν οἱ σύγχρονοι θεολογοῦντες περσοναλιστές. Ὁ Γέροντας ταύτιζε τό πρόσωπο-ὑπόσταση μέ τήν πορεία ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίω­ση καί στήν πραγματικότητα μέ τόν ὅρο πρόσωπο «ζωγράφιζε» τόν ἅγιο Σιλουανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος28 Μαΐου 2016 στις 4:39 μ.μ.

    Συνέχεια και τέλος: Ναυπάκτου Ιερόθεος στην Ιεραρχία για την επικείμενη σύνοδο προκαθημένων:

    Συμπέρασμα

    Τά κείμενα πού ἔχουν γραφῆ καί ὑπογραφῆ ἀπό τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί πρόκειται νά συζητηθοῦν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο προκαλοῦν σέ μερικά σημεῖα, διότι στίς ἡμέρες μας παρατηρεῖται, ἀκόμη καί μέσα στήν Ἐκκλησία μιά σύγχυση μεταξύ τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῆς διδασκαλίας τῶν οὑμανιστῶν πολεμίων του. Τά κείμενα καταρτίσθηκαν χωρίς δημόσιο διάλογο καί θεολογική «δια­βούλευση», γι’ αὐτό δημιούργησαν θεολογικές ἀντιδρά­σεις, καί δικαίως.

    Ὅμως, μερικοί «ἔξυπνοι» ὁμίλησαν σκληρά γι’ αὐτούς πού δικαίως ἀντιδροῦν μέ θεολογικά ἐπιχειρήματα καί τούς ὀνό­μασαν «"στρατευμένη φράξια" μιᾶς ἰδεολογικῆς ὀρθο­δο­ξίας», τῆς «ὀρθοδοξίας "ἁγιατολάχ"». Στρέφονται ἐναντίον «τῆς σύναξης τῶν πεφωτισμένων καί θεουμένων γερόντων καί πνευματικῶν πατέρων», καί γράφουν: «Καιρός πιά, γιά τούς ὑπεύθυνους ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες καί ὅλους ἐμᾶς, νά τελειώνουμε μ’ αὐτήν τήν καρικατούρα τῆς δῆθεν πιστότητας στήν Παράδοση, μ’ αὐτούς τούς ὀρθοδόξους "ἁγιατολλάχ", πού θεωροῦν πῶς ἔχουν τήν εὐθύνη τῆς ἀνά τόν κόσμον ὀρθοδοξίας...».

    Τό πρόβλημα, λοιπόν, εἶναι ὅτι ἐπιχειρεῖται μιά χειρα­φέτηση ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό τήν 7η Οἰκουμε­νική Σύνοδο καί φθάνει μέχρι σήμερα, μιά ἀποδυ­νάμωση καί ἀπομάκρυνση ἀπό τήν διδασκαλία τῶν θεουμένων ἁγίων μας, κυρίως τοῦ Μεγάλου Φωτίου, τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί ὅλων τῶν ἄλλων Φιλοκαλικῶν Πατέρων.

    Ἄν δέν εἶναι ἔτσι, ἄς ὁμολογήσουν ἐπισήμως στό μήνυμα, πού θά ἐκπέμψουν, τήν πιστότητά τους στίς Μεγάλες Συνόδους μετά τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἤτοι στίς Συνόδους ἐπί Μεγάλου Φωτίου, ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί στίς ἐν συνεχείᾳ Συνόδους τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, κατά τήν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας. Εἶναι τόσο ἁπλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου