Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΚΑΙ Η ΤΥΡΕΙΑ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ” ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ του Αποτειχισμενου Θεολογου Νικολαου ΠΑΝΤΑΖΗ

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΚΑΙ Η ΤΥΡΕΙΑ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ” ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

του Αποτειχισμενου Θεολογου 

 

Νικολαου ΠΑΝΤΑΖΗ

“Τῆς σοφίας ὁδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τῶν ἀφρόνων παιδευτά,
καὶ πτωχῶν ὑπερασπιστά, στήριξον, συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα.
Σὺ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρός Λόγος. ἰδοὺ γὰρ τὰ χείλη μου, οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι·
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα” (Κοντάκιον Κυριακής της Τυρινής).

Κατά την τετάρτη Κυριακή του Τριωδίου, η Εκκλησία φέρνει στη μνήμη μας την καταδικαστική εκδίωξη και τραγική έξωση του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο. Τιμωρία ορόσημο στην ανθρώπινη πορεία επιβιώσεως και συγκλονιστικός σταθμός στο πρώιμο ιστορικό γίγνεσθαι. Αναθεματισμός-σεισμός και “τσουνάμι” ανατριχιαστικό ως απαρχή της πρώτης εν χρόνω Θεομηνίας.

Ο Παράδεισος είναι η πρώτη επί γης Εκκλησία. Δόξα και τρυφή του Παραδείσου είναι αντιστοίχως ο αγιασμός και η θέωση. Πρωταρχικό Σώμα του Χριστού η συν-δημιουργική Κοινωνία των Πρωτοπλάστων με τον Πλαστουργό τους. Μυστήρια αγιαστικά το “κατ’ εικόνα” και το “καθ’ ομοίωσιν”. Το διαχρονικό “εργάζεσθαι και φυλάττειν τον παράδεισον” είναι η εργασία των εντολών και η έως θανάτου διαφύλαξη της αδιάφθορης Αληθείας. Το “ου μη φάγητε” και “ακαθάρτου μη άπτεσθε” είναι η ακαθαρσία της αιρέσεως και η απαγόρευση της συγκοινωνίας “τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους”.

Υπάρχουν μεγάλες, φοβερές, αφάνταστες κι ανυπολόγιστες απώλειες στη ζωή μας. Είναι η απώλεια της ίδιας της ζωής, είτε είναι αυτή η σπαρακτική φονική καταστροφή των αγεννήτων βρεφών (η οποία με απόλυτη σατανική πανουργία ονομάζεται “διακοπή της κυήσεως”), είτε είναι αυτή η ξαφνική και συνταρακτική απώλεια της ζωής εκ νεότητος και διά “αιφνιδίου θανάτου” (όπως αναφέρεται στην Θεία Λειτουργία), είτε διά των καννιβαλικών μεταμοσχεύσεων, είτε δυστυχώς διά των διαβολικών αυτοκτονιών. Υπάρχουν και άλλες σοβαρές απώλειες όπως οι συντροφικές-συζυγικές, οι οικογενειακές-οικιακές, επιχειρησιακές, οικονομικές κλπ.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ όμως απώλεια είναι το να χάσει κανείς αυτήν την υιϊκή σχέση, τον αγαπητικό δεσμό, τον εξαγιαστική και θεωτική κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, την δόξα την πρώτη, την “στολή την πρώτη”, την Εκκλησία την πρώτη, τον Παράδεισο και από έναντι να σταθεί απέναντι, εναντίον του Θεού, εχθρός του Θεού και της Αληθείας Αυτού. Είναι η απώλεια της Ορθής Λατρείας και της Ορθής Δόξης, η απώλεια της Μελότητος του Σώματος του Χριστού και η απώλεια της ιερωσύνης και του αγιασμού. Είναι η απώλεια της ψυχής και της σωτηρίας μας. ΑΥΤΗ είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ απώλεια απ’ όλες. ΑΥΤΟΣ είναι ο χειρότερος κυριολεκτικά ΧΑΜΟΣ, να χάσει κανείς την ψυχή του. Όλα αυτά διά του ασπασμού μιας αιρέσεως, διά της δημοσίας διακηρύξεως “γυμνή τη κεφαλή” και παρουσίαση του ψεύδους αυτού ως δήθεν ορθής οδού, ως μέρους επί μέρους της μερικής αληθείας και ψευτοθεωρίας των κλάδων.

Αυτή η απώλεια, εξορία και έξωση από τον παράδεισο της Εκκλησίας επιτελείται επίσης διά μιάς αντιθέου και αντι-πατερικής κοινωνίας με αυτές τις “βαπτισματικές” αιρετικές ομολογίες, η ένωση και ενσωμάτωση μαζί τους με μία ισότιμη και ισόκυρη μελότητα σε ένα Εωσφορικό, Πανθρησκειακό και Αντίχριστο “Παγκόσμιο Συμβούλιο Βλασφημιών”. Ο Αδάμ, χάνοντας την ωραιότητα αυτή του Παραδείσου, αισθάνθηκε όχι μόνο αυτή την γύμνωση από την Θεϊκή χάρι και την απέκδυση του ενδύματος του Ακτίστου Φωτός, όχι μόνο αισθάνθηκε αυτήν την ξαφνική ανάγκη για ενδυμασία και κάλυψη της θλιβεράς γυμνώσεώς του, αλλά το χειρότερο, αισθάνθηκε την ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ του Θεού, την τυρρανική Θεϊκή ΟΡΦΑΝΕΙΑ!

Υπάρχει μια τέλεια περιγραφή των ψυχικών συναισθημάτων του Αδάμ, όπου εκεί παρακαλεί, ικετεύει ακόμη και τα φύλλα των δένδρων του Κήπου της Εδέμ, μέσα από τον ήχο και το θρόϊσμα του φυσήματος του βοριά της ερημώσεως, να πρεσβεύουν στον Πλάστη για το μέγα έλεος! Άλλη ωραιότερη και ποιητικότερη έκφραση υψίστης ιεράς λογοτεχνίας σπάνια συναντά κανείς στην θύραθεν παγκόσμια γραμματεία! Τέτοιο θείο φωτισμό με ανθρωπομορφικές κατακυριευτικής κατανύξεως εικόνες, μόνο στην Ορθόδοξη Υμνολογία απαντούμε!

“Λειμὼν μακάριε, φυτὰ θεόφυτα, Παραδείσου τερπνότης νῦν ἐπ’ ἐμέ, δάκρυα σταλάξατε, ἐκ φύλλων ὥσπερ ὀφθαλμῶν, τὸν γυμνόν, καὶ ξένον δόξης Θεοῦ” (Στιχηρόν δ’ Ωδής του Όρθου, Κυραικής της Τυρινής). Τα “Θεόφυτα Φυτά” είναι οι Πεφυτευμένοι εν Οίκω Θεού Μάρτυρες και οι “σταλαγματιές των δακρύων” είναι το ζεστό αίμα των Μαρτύρων που με σιγανές ψυχάλες χάριτος στάζει θυσία εσπερινή στον Στέφανο του Μαρτυρίου.

Παρομοίως εξαίσια και θαυμαστή είναι ετούτη συναφή στιχουργία:
“Συνάλγησον Παράδεισε, τῷ κτήτορι πτωχεύσαντι, καὶ τῷ ἤχῳ σου τῶν φύλλων, ἱκέτευσον τὸν Πλάστην, μὴ κλείσῃ σε” (Οίκος του Όρθρου, Κυραικής της Τυρινής). Ο ακατάπαυστος, διαπεραστικός και εκκωφαντικός “ήχος των φύλλων” είναι ο Ήχος Καθαρός Εορταζόντων Αγίων Πάντων, των αδιαλείπτως δοξολογούντων, ορθοδόξως θεολογούντων και βοόντων απαύστως Αγίων Πατέρων, στον Πολύφωτο Ουρανό της Εκκλησίας.

Διά της αλογίστου αποδόσεως μυθοπλαστικής και μεμψίμοιρης μομφής εναντίον του Τρισυποστάτου Πλάστου, ο Πρωτόπλαστος Αδάμ θέτει τον αξιοθρήνητο εαυτό του εκτός της δόξης και τρυφής του Παραδείσου. Δεν εκάθισε απλώς απέναντι του παραδείσου, όπως εκάθισαν και έκλαψαν οι Ισραηλίτες επί των ποταμών Βαβυλώνος στα αντίπερα της όχθης, αλλά κατεναντίον του Θεού και “καταντικρύ” του παραδείσου για να χρησιμοποιήσω μια πανέμορφη και επιτυχεστάτη έκφραση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: “τον Αδάμ εκβάλλων του παραδείσου, καταντικρύ του παραδείσου κατώκισεν ο Θεός!” (Εις τον Λάζαρον, Λόγος Β’ 897, C).

Υπάρχει λοιπόν και η σημερινή εκδίωξη και έξωση του πεπτοκότως εις αίρεσιν εκκλησιαστικού ανθρώπου. ΕΚΤΟΣ Σώματος Χριστού και Παραδείσου Αγιοπατερικού τίθονται όσοι διαφθείρουν την Ορθήν Δόξαν Αυτού και κηρύσσουν δημοσίως την Θεομίσητη Παναίρεση του Οικουμενισμού. Εκτός της Εκκλησίας Χριστού εκδιώκονται δικαίως και αυτοκατακρίτως όσοι συνευδοκούν, κοινωνούν με ακοινωνήτους και ενσωματώνονται με ασώματους κι αόμματους τον τε νούν και τα όμματα όντες.

Η Μεγάλη Σύνοδος ΕΙΝΑΙ και θα είναι νυν και αεί ΛΗΣΤΡΙΚΗ. Παρουσιάζω στην αγάπη σας ΠΕΝΤΕ κυρίως λόγους οι οποίοι εκ των πραγμάτων καθίστανται υπεραρκετοί και λίαν ικανοί ώστε λογικώς, νομοκανονικώς και κατασυντριπτικώς να μαρτυρήσουν και καταδείξουν αυτήν την ΛΗΣΤΡΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΙΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ και και ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ της Συνόδου αυτής, η οποία θέλει και ΕΠΙΜΕΝΕΙ να λέγεται “ΜΕΓΑΛΗ…” “Και της μεγαλοσύνης αυτής ουκ έστιν όριον…

ΠΡΩΤΟΝ:

Πρέπει πια να ΠΑΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ αυτή η μεγάλη κοροϊδία, βλασφημία και Θεομπαιξία. Πρέπει να πάψουν οι πάντες, ασχέτως θέσεως και τίτλου, ασχέτως προσωπικής τοποθετήσεως έναντι της Παναιρέσεως, να αποκαλούν και να ΑΝΑΜΑΖΟΥΝ την Σύνοδο ως “Μεγάλη”. ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ από τους Ιερούς Κανόνες και την Εκκλησιαστική Ιστορία τέτοια ΓΕΛΟΙΑ ονομασία και ΠΑΡΩΔΙΑ Συνόδου! Ή θα είναι ΤΟΠΙΚΗ, ή θα είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ. Ούτε “μεγάλη” ούτε “Μικρή”, ούτε Υπερτέλεια, ούτε Υπέρθεη και Θεοκρατική!

Πρώτο και κύριο μέλημα της Μεγάλης ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ πάντως Συνόδου, εάν θέλει αυτή να αναγνωριστεί ως Πανορθόδοξη και έπειτα ως Τοπική ή Οικουμενική, ΠΡΙΝ ΚΑΝ προβεί σε οποιαδήποτε προαποφασισμένη απόφαση και προμελετημένη, είναι απολύτως υποχρεωμένη να αναγνωρίσει την Σύνοδο του Μεγάλου Φωτίου ως 8η Οικουμενική καθώς και την Σύνοδο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ως 9η Οικουμενική, και έπειτα να προχωρήσουν στην οποιαδήποτε ημερήσια διάταξη.

Αυτό όμως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ποτέ διότι οι δύο αυτές Οικουμενικές Σύνοδοι, η Ογδόη και η Ενάτη Οικουμενική, είναι άκρως και κυρίως ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΕΣ. ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΝ τον Παπισμό ως ΑΙΡΕΣΗ και ΟΧΙ ως “Εκκλησία”, όπως την αναγνωρίζει επισήμως η ΛΗΣΤΡΙΚΗ αυτή Σύνοδος.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ:

Η Σύνοδος αυτή δεν θα ασχοληθεί, δεν θα αντιμετωπήσει, δεν θα καταδικάσει και δεν θα Αναθεματίσει καμία αίρεση! ΑΥΤΟ και μόνο την καθιστά ΛΗΣΤΡΙΚΗ! ΟΛΕΣ οι Οικουμενικές Σύνοδοι ως κυριότατο λόγο της συνεδριάσεώς των είχαν ΑΙΤΙΑ κι ΑΦΟΡΜΗ κάποια αίρεση! Ετούτη εδώ, η “Μεγάλη” και “Επιφανής” (μεγαλοπρέπεια εκεί να δεις), αποκαλεί ΟΛΕΣ τις αιρέσεις, πλάνες και βλασφημίες του Π.Σ.”ε” ως “ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ!!!! ΑΥΤΟ κι αν είναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ!!! Αυτό λέγεται σφετερισμός της εξουσίας και κλοπή ξένης ιδιοκτησίας. Έρχονται οι κλέπτες και ληστές της Θείας Χάριτος να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους δόθηκε αποκαλώντας τις αιρέσεις ως “Εκκλησία!”

Είναι η αιρετική ψευτοθεωρία των ΚΛΑΔΩΝ πως όλοι επί μέρους κατέχουμε μερικώς την Αλήθεια, καμία “εκκλησία” όμως δεν την έχει αποκλειστικώς και εξ’ ολοκλήρου! Με άλλα λόγια ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ όχι μόνο η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ της Εκκλησίας αλλά κυρίως η ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ. Κακώς το ιερατείο και οι θεολόγοι ερμηνεύουν την καθολικότητα ως “την Αλήθεια η οποία απευθύνεται καθ’ όλην την οικουμένην”. Αυτή είναι μόνο μία απο τις πολλές και δευτερεύουσες έννοιες αλλά όχι η κύρια και πρωταρχική. Η πρώτη και ανωτέρα έννοια είναι ότι η Ορθοδοξία κατέχει ασφαλώς και επαρκώς για την σωτηρία μας, ΚΑΘ’ ΟΛΑ και ΚΑΘ’ ΟΛΟΚΛΗΡΙΑΝ την ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!!

Αντιθέτως, (και Αντιθέως) η “Μεγάλη” και “Μεγαλόχαρη” Σύνοδος αυτή, προδικάζει και επισφραγίζει όλες τις αποφάσεις της ως τάχα αλάθητες, απαιτώντας και ΑΠΕΙΛΩΝΤΑΣ μάλιστα την ευρεία αποδοχή τους άνευ διευκρινήσεων και άνευ όρων! Δηλαδή, βγάλτε τον πανοικουμενικό σκασμό και καταπιείτε μας ως “Μεγάλους κι αλαθήτους Πάπες!”

ΤΡΙΤΟΝ:

Η “Μεγάλη” και Μεγαλομανής αυτή Σύνοδος, δημοσίως, γραπτώς και επισήμως διακηρύττει, πιστεύει κι’ αποδέχεται μιαν υποτιθέμενη “απωλεσθείσα (χαμένη) ενότητα της Εκκλησίας….” Αυτό είναι ΑΙΡΕΣΗ. Αυτό ΔΕΝ το πιστεύει Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ! Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χάνει ΚΑΜΙΑ ενότητα με την οποιαδήποτε αποχώρηση και αποκοπή των αιρετικών από αυτήν. Όταν οι αιρετικοί φεύγουν από την Εκκλησία, η Εκκλησία παραμένει ΕΝΩΜΕΝΗ, ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Οι αρετικοί φεύγουν και ΑΥΤΟΙ πρέπει να επιστρέψουν, ΟΧΙ εμείς να τρέχουμε πανικόβλητοι να συγκροτούμε “ΜΕΓΑΛΕΣ”, ύψιστες και υπερτέλειες Συνόδους για να ΒΡΟΥΜΕ (άκουσον-άκουσον!) “να βρούμε τη χαμένη μας ενότητα!!!!!” Μαζεύονται οι χαμένοι για να ξαναβρούν τη χαμένη τους νιότη με τον Πάπα Ιππότη και τον Βαρθολομαίο Πότη, μεθυσμένοι κι’ οι δυό από το κρασί της Οικουμενιστικής ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ Αγαπολογίας! Και ΜΗ “σκανδαλιστεί” κανείς για τον όρο “χαμένος”, δεν είναι δικός μου, της Αγίας Γραφής είναι και δεν θα γίνω ανώτερος και ευγενικώτερος από την Γραφή για να αρέσω σε τυπικότητες και καλούπια.

Οι Μεγαλειώνυμοι Συνοδικοί παρουσιάζουν σοκαριστική πώρωση Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας και διαστροφή Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας. ΔΕΝ υπολογίζουν τους Αγίους Πατέρες και ΔΕΝ υπακούουν στις Θείες Αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων! Αυτό κατά τους Ιερούς Κανόνες λέγεται “τυρεία, φατρία και απειθεία προς τας αποφάσεις της Εκκλησίας”. Κι έχουν μετά ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ το δαιμονικό, σαχλό και υποκριτικό να απαιτούν την δική μας “τυφλή υπακοή” στα Αντορθόδοξα, Αντίθεα, Οικουμενιστικά και Πανθρησκειακά τους Κελεύσματα! Τολμούν και κατηγορούν εμάς για “φανατικούς” και “ταλιμπάν” και ότι “θέτουμε τον εαυτό μας υπεράνω του Συνοδικού Συστήματος.”

Απαντούμε.

Ο Αρχι-Οικουμενιστής πατριάρχης και η δουλική του κλίκα, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ θέτουν τον υπερήφανο εαυτό τους υπεράνω Συνόδων και Πατέρων!


Απόδειξη πρώτη:

Οι Οικουμενικές Σύνοδοι καταδικάζουν και αναθεματίζουν τον Παπισμό ΩΣ ΑΙΡΕΣΗ! Ο Βαρθολομαίος και η “μεγάλη” του Σύνοδος αποκαλούν τον Παπισμό καθώς και τις λοιπές αιρετικές ομάδες “Εκκλησία!!” ΠΟΙΟΣ λοιπόν θέτει τον εαυτό του υπεράνω Συνόδων;;

Απόδειξη δεύτερη:

Οι Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες απομακρύνθηκαν από τους αιρετικούς: “Ως ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ απεστράφημεν αυτούς!” Ετούτοι οι ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ αυτοδιαφημίζονται ως “ΜΕΤΑ-πατέρες” που θα επανορθώσουν τις αποτυχίες και τα λάθη των ΘΕΟΦΩΤΙΣΤΩΝ Πατέρων και θα καταφέρουν όσα δεν κατάφεραν εκείνοι, την ένωση. Μία αντορθόδοξη “ένωση” όμως, η οποία δεν ακολουθεί τους όρους και τις προϋποθέσεις των Αγίων Πατέρων αλλά διέπεται από μιαν αιρετική και πλάνα “Αγαπολογία” η οποία καταφρονεί και εξαλείφει τα απαράβατα δόγματα ενώ μέσω των διαβολικών διαθρησκειακών διαλόγων, μαγικά “υπερπηδά όλα τα εμπόδια” και ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την διαμυστηριακή κοινωνία και τον κοινό εορτασμό του Πάσχα, ακυρώνοντας έτσι τους όρους της Α’ Οικουμενικής Συνόδου και καταπατώντας τον Θεωμένο Χορό των 318 Αγίων Πατέρων!
ΠΟΙΟΣ λοιπόν θέτει τον εαυτό του υπεράνω Συνόδων;;

ΤΕΤΑΡΤΟΝ:

Η Σύνοδος αρνείται πεισματικά από ΕΩΣΦΟΡΙΚΟ εγωισμό να αναγνωρίσει το κρισιμότατο και καταστρεπτικότατο αυτό λάθος των Διαθρησκειακών Μοιχειακών Διαλόγων. Αρνείται να παραδεχτεί ταπεινά και να ομολογήσει συνειδητά πως οι Οικουμενιστικοί Διάλογοι ΑΠΕΤΥΧΑΝ οικτρά και τραγικά! Περισσότερο ΚΑΚΟ και ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟ των αδυνάτων στην πίστη προξένησαν παρά καλό. Και ξέρουμε ΚΑΛΑ τι συνέστησε ο ΙΔΙΟΣ ο Χριστός για όσους σκανδαλίζουν την ΠΙΣΤΗ, την ΑΛΗΘΕΙΑ, την ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΗΤΑ των “μικρών” (ασήμων και αφανών): “Να ΦΟΥΝΤΑΡΟΥΝ στον Πηνειό με μεγάλη πέτρα στο λαιμό για να είναι εκ του ασφαλούς το φουντάρισμα!!” (Άγιος Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος).

Η τάχα “μεγάλη” Σύνοδος αυτή, κηρύττει διαστρεβλωμένη και πωρωμένη Εκκλησιολογία! Αρνείται πεισματικά να ΚΑΤΟΝΟΜΑΣΕΙ τους Αιρετικούς ως ΟΝΤΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ. Αρνείται να απορρίψει την ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ τους παρουσία, έστω και ως “τοποτηρητές”, (γράφε “πράκτορες”) και αρνείται να απαιτήσει ως όρο απαράβατο από αυτούς να ΑΡΝΗΘΟΥΝ οι ίδιοι τις αιρέσεις και τις πλάνες τους υπογράφοντας Λίβελο Μετανοίας, δηλώνοντας Επίσημο Ασπασμό και Αποδοχή όλων των Δογμάτων και Ορισμών Πίστεως, ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ Οικουμενικών ημών Συνόδων!

Διατείνονται οι Μεταπατέρες για τυφλή υποταγή στο Συνοδικό Σύστημα, στη Βουλή των ασεβών και καθέδρα των Καταφρονητών του Θεού ενώ επιχειρούν διπλωματικώς να νομιμοποιήσουν θεσμικώς την Παναίρεση του Οικουμενισμού “με το στανιό”, με καθαίρεση και αφορισμό.

ΠΕΜΠΤΟ:

Ως προς την φύση και την σύσταση της Συνόδου, αποδεικνύεται ένα τρομερό και καταθληπτικό ΕΛΛΕΙΜΜΑ Συνοδικότητος. Ο πρόεδρος αυτής δεν παρέχει δίκαιη, τίμια και ολοκληρωτική, πανοικουμενική απαρτία. Όχι μόνο δεν υπάρχει δίκαιη, ισάριθμη και ισόπλευρη εκπροσώπηση των Αρχιεπισκόπων και Μητροπολιτών, αλλά δεν παρέχεται και η κατά πάντα σεβαστή δίκαιη ακρόαση, αναθεώρηση, ανατροπή και απόρριψη των αιρετικών (κι όχι “προβληματικών” της θέσεων, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους). Αγαπητοί επικριτές της “Μεγαλοσχήμου” Συνόδου, ΔΕΝ χρειάζεται διπλωματία! Την δικαίαν κρίσιν ΚΡΙΝΑΤΕ, ευκαίρως-ακαίρως και επικαίρως. ΜΗΝ πέφτετε θύματα των Τελεβάντειων θεωριών περί “ασχημιών και αταξιών”… Δεν μιλούμε για μαθητούδια του Δημοτικού που παραφέρονται άσχημα εν ώρα μαθήματος. Μιλούμε για Επισκόπους “εις τόπον και τύπον Χριστού”.

Οι ξεγάνωτοι οργανωτές της Συνόδου αρνούνται την άκρως επιτακτική και απολύτως αναγκαία παρουσία νεοφανών Αγίων Χαρισματούχουν Γερόντων (υπάρχουν και σήμερα) ώστε να τεθεί επισήμως Επερώτηση προς αυτούς περί Οικουμενισμού, περί “Εκκλησιών” του βλασφήμου Πληθυντικού, περί αιρέσεων, Νέας Εποχής, Σιωνισμού, Μασονισμού, Παπισμού κλπ.

Απορρίπτουν λίαν υπόπτως την Θεοδίδακτη και Αγιοπατερικά θεσμοθετημένη παρουσία ΛΑΙΚΩΝ. “Εκκλησία” σημαίνει Κλήρος ΚΑΙ ΛΑΟΣ! Ποιόν νομίζουν πως εκπροσωπούν οι “μεγάλοι” κι “εκλεκτοί” δεσποτοκράτες όταν συσκέπτονται Συνοδικώς;; Τον εγωκεντρικό εαυτό τους; Την εγοπάθειά τους και την δεσποτοκρατική τους μεγαλοσύνη; ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ τους φυσικά! Τα πρόβατά τους τα λογικά! ΕΜΕΙΣ οι λαϊκοί τους εξουσιοδοτούμε όχι μόνο να μας εκπροσωπούν ενώπιον της Αγίας Τραπέζης αλλά και εν τη συστάσει Συνόδων.

Τοποθετούν τον αμαρτωλό και αχρείο εαυτό τους ΥΠΕΡΑΝΩ της Αγίας Γραφής, των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων, Ομολογητών και Μονομάχων της Ορθοδοξίας! Απαγορεύουν αυστηρώς την οποιαδήποτε αντικειμενική θεολογική κρίση εναντίον της “ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗΣ” της Συνόδου, των “ΜΕΓΑΛΩΝ” Συνοδικών και των “ΜΕΓΑΛΩΝ, ΜΕΓΙΣΤΩΝ” αποφάσεων αυτής. Αυτό καταργεί την ΕΝΤΟΛΗ του Χριστού: “ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΑΝ ΚΡΙΣΙΝ ΚΡΙΝΑΤΕ!” (Ιωάν. ζ’ 24).

Θεωρούν τον μικρό και μηδαμινό τους εαυτό ως ΑΛΑΘΗΤΟ και προειδοποιούν μάλιστα με απειλές-αστραπές και καταδικάζουν ως εχθρούς της Εκκλησίας όσους εκφέρουν κρίση εναντίον “του ανωτάτου Συνοδικού θεσμού” ότι καταλύουν έτσι την συνοδικότητα ως το ύψιστο κριτήριο της Αληθείας! ΛΑΘΟΣ! ΑΙΡΕΣΗ και ΠΛΑΝΗ Παμμεγίστη! Κριτήριο της Αληθείας ΔΕΝ είναι η ίδια η εκάστοτε Σύνοδος περί του εαυτού της αλλά Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ως αποδέκτης και εφαρμοστής των όποιων αποφάσεων. Ο Ορθόδοξος Πιστός Λαός του Θεού ΓΝΩΡΙΖΕΙ πότε θα εφαρμόσει το “ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΝ ΘΕΩ ΜΑΛΛΟΝ Ή ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ!” (Πράξ. ε΄ 29). Γνωρίζει από την όψη και την κόψη, ποιά Σύνοδος είναι πραγματικά Ορθόδοξη και ποία ΛΗΣΤΡΙΚΗ.

Υπάρχει μία μικρή ομάδα επισκόπων οι οποίοι αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτήν την παρωδία Συνόδου! Ενώ αρνούνται την συμμετοχή ως “έμμεση αποδοχή” των αιρέσεων, αρνούνται να κατονομάσουν και να καταδικάσουν ΑΜΕΣΑ τους φορείς του Οικουμενισμού, αρνούνται να απομακρυνθούν από αυτούς, αρνούνται να αποσύρουν την βέβηλη, βλάσφημη και μολυσματική συμμετοχή τους στο Π.Σ.”ε” και αρνούνται τέλος να εφαρμόσουν την Αγιοπατερική Στάση και Αγιοπνευματική Εντολή να ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ την Μνημόνευση των Οικουμενιστών Πατριαρχών και Αρχιερέων. Αρνούνται να ομολογήσουν! ΔΕΙΛΙΑΖΟΥΝ.

Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.

ΑΡΚΕΤΑ σας δουλεύουν οι ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ στη ΜΑΣΟΝΟΚΡΑΤΙΑ εκκλησιαστικοί σας ηγέτες! Μπροστά στα μάτια σας, “διά τον φόβο των Ιουδαίων”, σας κάνουν τον Ορθόδοξο, τον γνήσιο “Αντι-οικουμενιστή”, τον “γέροντα”, τον “παπούλη” και τον εμπειρότατο “καθοδηγητή” (“ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται” Ματθ. ιε’ 14), πισόπλατα όμως ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ, ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΙ με τους Οικουμενιστές, τους αιρετικούς επισκόπους και ΠΡΟΔΟΤΕΣ της Πίστεως!

Ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος ορθώς απεκάλεσε δημοσίως τον πατριάρχη Βαρθολομαίο ως τον “μαγαλύτερο αντίχριστο και χειρότερο αιρετικό όλων των αιώνων!” Τότε, ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ έχουμε να ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ με αυτούς οι οποίοι είναι χειρότεροι και από τον Άρειο ακόμη και να συγκοινωνούμε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους αυτού του Οικουμενιστικού, αναμένοντες την “σωστική” σύσταση της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ Συνόδου, αναμένοντες “Άχρι καιρού” το υποτιθέμενο “κοινό ποτήριο”;

Ας ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ και ας τους ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ πως δύναται μία Σύνοδος ΤΟΠΙΚΗ (όχι αναγκαστικά Ελλαδική) να επανασυσταθεί και επισήμως να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ετούτη την “μεγάλη” ως άκυρη και ΛΗΣΤΡΙΚΗ!

Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.

Εάν ερευνήσεις την Αποστολική Διδασκαλία και Πατερική Παράδοση θα μάθεις και θα δεις ότι κριτήριο της Απομακρύνσεως, της Αποτειχίσεως ΔΕΝ είναι το λεγάμενο “κοινό ποτήριο” αλλά η δημόσια διακήρυξη μιας αιρέσεως “γυμνή τη κεφαλή!” Αυτή υφίσταται ασύστολα δίχως καμία ντροπή.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και η Ορθόδοξη, Αγιοπατερική Φωνή. Ο Τριαδικός ημών Θεός να ΑΓΙΑΣΕΙ και να ΔΟΞΑΣΕΙ τους αληθινούς ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ αδελφούς αρχιερείς, ιερείς και ΛΑΙΚΟΥΣ της Μολδαβίας και της Ουκρανίας οι οποίοι:
* ΕΠΡΑΞΑΝ ΟΡΘΩΣ
* ΕΝΗΡΓΗΣΑΝ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΩΣ
* και με ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και ΚΥΡΟΣ,
ΕΠΑΥΣΑΝ την Μνημόνευση των επισκόπων τους και του Πατριάρχου της Ρωσίας Κυρίλλου. Οι Ορθόδοξοι Λαοί ξυπνούν και μας διδάσκουν! Εσείς, Έλληνες Ορθόδοξοι ιερείς και Λαϊκοί, ΠΌΤΕ θα ξυπνήσετε, πότε θα εγερθείτε και θα ενεργήσετε, πότε θα εξαλείψετε την ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙ-ΠΑΤΕΡΙΚΗ “υπακοή” σε γέροντες, είτε είναι αυτοί αγιορείτες, είτε “αμερικάνοι”, είναι ΠΑΝΤΩΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΙ!!!

Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.

Εχεις χρέος ΙΕΡΟ, καθήκον άγιο και ομολογιακό να ΜΗΝ δειλιάσεις, να ΜΗΝ ντραπείς έμπροσθεν των ανθρώπων να ομολογήσεις το Χριστό για να σε ομολογήσει και Αυτός στον Πατέρα Του, ως δικό Του, εν τη Δευτέρα και Φρικτή Του Παρουσία.
Έχεις καθήκον και ΕΝΤΟΛΗ να ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΙΣ την “μεγάλη” Σύνοδο αυτή ως αυθύπαρκτα και αποδεδειγμένα ΛΗΣΤΡΙΚΗ! Ακόμη «καὶ ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλάτας Α’, 8). ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΚΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΕΝ ΑΥΤΗ!
Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού.
ΜΗΝ μπαίνεις εκεί στη Μεγαλοσύνη της “Μεγάλης” Συνόδου. ΒΓΕΣ το γρηγορότερον, ΕΞΕΛΘΕ το ταχύτερον! ΑΚΟΥΣΕ την ΑΥΣΤΗΡΗ, ΣΕΙΣΜΙΚΗ και ΘΕΑΡΧΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ:
«Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε» (Β’ Κορ. στ’ 17).

ΠΩΣ θα εξέλθετε; Με την Διακοπή της Μνημονεύσεως, την Παύση του Μνημοσύνου! Με την διακοπή κοινωνίας, την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, δηλαδή την Απομάκρυνση από αιρετικούς ποιμένες οι οποίοι διαφθείρουν δογματικώς τον αμπελώνα Κυρίου.

Σας το επισημαίνουμε κι υπογραμμίζουμε ξανά, ποιώντας αυτά, ΔΕΝ εξερχόμαστε από την Εκκλησία του Χριστού αλλά ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ πιστώς ΕΝΤΟΣ Αυτής κι επί τα αυτά!

Μένουμε πιστά εντός του ΑΛΗΘΟΥΣ Σώματος του Χριστού, του Μικρού Ποιμνίου, της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού!

Ορθόδοξε Πιστέ Λαέ του Θεού, ΜΗ φοβηθείς!

“Σχίσμα” ΔΕΝ τελείς! Άκουσε τον Μέγα Φώτιο ο οποίος εν ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ αναφωνεί μέσω της Αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου: Οι Αποτειχισθέντες “ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον!” ΔΕΝ κομματιάζουν την ένωση της Εκκλησίας με σχίσματα, όσοι απομακρύνονται από αιρετικούς ποιμένες και από τις αναθεματισμένες ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ Συνόδους.

Τουναντίον, αυτοί οι Οικουμενιστές κατακομματιάζουν την Εκκλησία και γίνονται υπεύθυνοι σχισμάτων, όπως των Ημερολογιακών, νυν δε και εντός ολίγου, της “Μεγαλοσύνης των Μεγαλειοτάτων και Τρανών” Συνοδικών!

Η Ορθοδοξία όμως ΤΙ ΛΕΓΕΙ και ΠΩΣ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΖΕΙ την κάθε Ακολουθία, Ευχή και Προσευχή;

ΟΧΙ “δι’ ευχών των μεγάλων και ΛΗΣΤΡΙΚΩΝ συνόδων ημών”, αλλά….
«Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν!»