ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

• «O πατριάρχης Βαρθολομαῖος  μὲ τὴν συνένοχη σιωπὴ τῶν ἐπισκόπων ὁδηγεῖ τὸν ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ λαό στὴν παναίρεση τοῦ Oἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας!
  Ἀναζητοῦμε ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, ποὺ νὰ κηρύξουν στὸν λαό μετάνοια καὶ νὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὴν κρίση! Θέλουμε ἐπισκόπους μὲ ἁγιότητα, ποὺ νὰ τοὺς ἐκλέγει ὁ Θεός καὶ νὰ τοὺς διαλέγει ὁ λαός. Θέλουμε συγχρόνους μεγάλους πατέρας, ποὺ θὰ ἐφαρμόζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Θέλουμε γενναίους ἐπισκόπους ποὺ νὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ σχόλια τῶν παλιανθρώπων. Θέλουμε ἁγίους ἐπισκόπους γιὰ νὰ συγκρουονται μὲ τὶς σκοτεινές δυνάμεις! ΥΠΑΡΧΟΥΝ; Καὶ ἄν ὑπάρχουν τί φοβοῦνται καὶ δὲν μιλοῦν; Τὸν θάνατο; Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης τὰ ἔβαλε ἀκόμα καὶ μὲ Γερμανούς καὶ Ἰταλοὺς τὴν Κατοχή, Βγῆκαν ἐντάλματα συλλήψεως ἐναντίον του καὶ τί κατάφεραν; Νὰ τὸν ἁγιάσουν στὰ μάτια τοῦ λαοῦ. Ἐκοιμήθη πλήρης ἡμερων, στὴν ἡλικία 104 ἐτῶν, τὸ 2010. Στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ζωή μας καὶ ὄχι στὰ χερια τῶν μασόνων καὶ τῶν ἀθέων.
  Σήμερα κάποιοι ἐπίσκοποι μπῆκαν σαν κλέφτες ἀπὸ τὸ μαντρότοιχο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν θύρα, ἀφοῦ ἡ ἐκλογή τους δὲν ἔγινε μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία· ΨΗΦΩ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙ ΛΑΟΥ, γιὰ νὰ εἶναι θεόκλητοι καὶ δημόκλητοι. Ἐγιναν ἐπίσκοποι μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν μασονικῶν στοῶν, γι” αὐτὸ καὶ ὑπηρετοῦν τὸ σύστημα!

ΖΗΤEIΤAI ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ!

(Περιοδικὸ «Ἱερὰ Παρακαταθήκη», τ. 16/ Μάρτιος 2007)

Δὲν πρόλαβαν νὰ περάσουν 2 μῆνες ἀπὸ τὴν βδελυρὴ ἐπίσκεψι τοῦ Πάπα στὴν Κωνσταντινούπολι καὶ ἔχουμε νέες προκλήσεις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Κατὰ τὴν ἐπίσκεψί του στὴ Γαλλία μετεῖχε ἑσπερινῆς ἀκολουθίας, στὴν Παναγία τῶν Παρισίων, μετὰ τοῦ Καρδιναλίου τῶν Παρισίων, φορώντας τὸ ὠμοφόριό του. Τὰ ἴδια ἔγιναν καὶ στὸν ἱστορικὸ ναὸ τοῦ Στρασβούργου, ὅπου τὸν ὑποδέχθηκε ὁ καρδινάλιος Ζοζὲφ Ντορέ, ἐνῶ ἀπηύθυνε συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν ρωμαιοκαθολικῶν, προτεσταντικῶν, εὐαγγελικῶν καὶ ἀγγλικανικῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἐκκλησιῶν τῆς Ρωσσίας, τῆς Ρουμανίας καὶ τῆς Ἑλλάδος. Ὅλη ἡ πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν συνόδευσε τὸν Πατριάρχη ἐν πομπῇ μέχρι τὴν ἔξοδο τοῦ ναοῦ, ἐνῶ τὸν συνόδευαν τὰ μεγάλα ἁρμόνια τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ μὲ τὶς χορωδιακὲς ψαλμωδίες του. Ἔχει μπεῖ στὸ ἐκκλησιαστικὸ πρωτόκολλο, πλέον, σὲ κάθε ἐπίσκεψι τοῦ Πάπα τῆς Ἀνατολῆς, νὰ καταπατοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν συμπροσευχὴ μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Κι ἐνῶ ἡ κατρακύλα τοῦ Λατινόφρονος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔχει τέλος οὔτε σταματημό, στὸ περιβάλλον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας «φύλλο δὲν κουνιέται». Μιὰ ἀνεξήγητη ἀδράνεια βασιλεύει καὶ μιὰ φοβερὴ ἄπνοια ἐπικρατεῖ. Οὐδὲν κινεῖται. Τὰ πάντα εἶναι νεκρὰ ἢ ναρκωμένα. Οἱ, εἰς «τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ» εὑρισκόμενοι, ἐπίσκοποι ἔχουν ὡς πρότυπό τους τὸν ἐπίσκοπο τῶν Σάρδεων (Ἀποκ. 3,1) ὁ ὁποῖος ὄνομα εἶχε ὅτι ζοῦσε ἐνῶ πνευματικὰ ἦταν νεκρός. Φοροῦν τὰ ἐγκόλπια καὶ τοὺς σταυρούς τους, κρατοῦν τὶς ἀρχιερατικὲς ράβδους τους καὶ ὡς «χρυσοστόλιστοι καὶ μιτροφοροῦντες Μῆδοι σατράπες τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαρείου, ποιοῦντες διάφορες ἄκοσμες καὶ ἐπιτηδευμένες κινήσεις» ἀνέρχονται εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν θρόνον. Δύο λέοντες βρίσκονται στὴ βάσι τοῦ δεσποτικοῦ θρόνου, γιὰ νὰ θυμίζουν στοὺς ἀνερχομένους ἐπισκόπους, ὅτι πρέπει νὰ εἶναι λέοντες, ὄχι πρὸς τοὺς κατωτέρους τους κληρικοὺς καὶ νεωκόρους, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἀσεβεῖς καὶ αἱρετικοὺς καὶ ἀθέους καὶ ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου τούτου. Πρέπει νὰ εἶναι λέοντες πρὸς τοὺς αἱρετικὰ φρονοῦντες συνεπισκόπους τους, ἀρχιεπισκόπους καὶ πατριάρχες. Κι ὅμως, φωνὴ δὲν ἀκούγεται. Ὄχι βρυχηθμὸς λέοντος, ἀλλὰ οὔτε ὑλάκτισμα κυναρίου. Ὅλοι τους εἶναι ὡς «κύνες ἐνεοί» κατὰ τὸν Ἠσαΐα 56:10 «οἳ οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν», ποιμενικοὶ κύνες ἄφωνοι, ποὺ δὲν γαυγίζουν γιὰ νὰ προστατεύσουν τὸ ποίμνιο ἀπὸ τοὺς λύκους καὶ τοὺς ληστές. Λοιπόν, «ἦλθον εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ οὐκ ἦν ἐπίσκοπος», θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ Ἠσαΐας, ἐὰν ἐπισκέπτονταν τὴ Μονὴ Πετράκη, ὅπως ἐπισκέφθηκε παλαιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀναφώνησε «ἦλθον καὶ οὐκ ἦν ἄνθρωπος». Δὲν ὑπάρχει ἐπίσκοπος. Φοβερόν! Οὔτε ἕνας δὲν διαμαρτύρεται γιὰ τὰ τεκταινόμενα εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας. Φωνάζουν γιὰ τὸ νομοσχέδιο περὶ ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης, φωνάζουν ὑπὲρ ἢ κατὰ γιὰ τὸ ποιός ἔχει τὸ πάνω χέρι στὶς «Νέες χῶρες», φωνάζουν γιὰ «ψύλλου ζητήματα», καὶ γιὰ τὰ θέματα τῆς Ὀρθοδοξίας βασιλεύει «ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή». Ὡς ἰχθύες καὶ ὡς βάτραχοι καὶ ὡς λαγωοί. «Ἅγιοι»…σιώπιοι!!! Λοιπόν, ζητεῖται ἐπίσκοπος. Ἐπίσκοπος μὲ ἀνδρικὸ καὶ προφητικὸ φρόνημα. Ἐπίσκοπος μὲ ὀρθόδοξη πίστι. Ἐπίσκοπος εὐαίσθητος στὶς δογματικὲς παρεκκλίσεις. Ἐπίσκοπος ποὺ νὰ τηρῆ τοὺς ὅρκους ποὺ ἔδωσε κατὰ τὴν ὥρα τῆς χειροτονίας του. Ἐπίσκοπος ποὺ νὰ ἐλέγξη καὶ νὰ ἐπιτιμήση τοὺς κακοδοξοῦντες ἀρχιερεῖς, ἀρχιεπισκόπους καὶ πατριάρχες. Ἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος, ἐφαρμόζοντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες, θὰ σταματήση τὸ μνημόσυνο τῶν Λατινοφρόνων Βαρθολομαίου καὶ Χριστοδούλου. Ἐπίσκοπος μὲ φόβο Θεοῦ καὶ πατερικὴ συνείδησι. Ἂς μὴ φορᾶ μίτρα, ἐγκόλπια, σταυροὺς καὶ ὅλα τὰ συναφῆ τῆς κοσμικῆς αὐτοκρατορικῆς ἀμφιέσεως. Ἂς μὴ εἶναι χρυσοστόλιστος καὶ ἀδαμαντοπλουμιστός. Ἕνα ἁπλὸ ὠμοφόριο ἀρκεῖ. Μόνο νὰ ἔχῃ ἀποστολικὸ ἦθος, ὀρθόδοξο πιστεύω καὶ βίωμα. Θὰ βρεθῆ ἆραγε; Ἂς τὸ ἐλπίσουμε καὶ ἂς προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς ὁ Κύριος νὰ μᾶς τὸν χαρίσῃ.