Ιστ΄
Ἀπειλές καί παγίδες
Ἡ ἐπιστροφή τοῦ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος στήν μητρόπολή του στήν Κηφισιά, σέ συνδυασμό μέ τήν ἄσκηση ποινικῆς διώξεως κατά 33 μητροπολιτῶν καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ξεσήκωσε πραγματικό τσουνάμι ἀντιδράσεων ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο. Ὁργισμένες δηλώσεις κατά τοῦ ὑπουργοῦ Παλαιοκρασᾶ (τόν ἀποκάλεσε «τενεκέ»), πού ἔκανε τήν πρόταση γιά τήν τροπολογία, γιά νά μποροῦν νά ἔχουν δικαστική προστασία καί οἱ ἐπιζῶντες ἐκ τῶν 12 μητροπολιτῶν ἀπό τίς αὐθαίρετες πράξεις τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμπρηστικές δηλώσεις καί ἀνακοινώσεις κατά τῆς πολιτείας ὅτι δῆθεν μέ ὅλα αὐτά διώκει (!) τήν Ἐκκλησία. Ἀποστολή γραμμάτων στά ἑλληνόφωνα Πατριαρχεῖα καί Ἀρχιεπισκοπές ἀπό τούς ὁποίους ζητάει ὑποστήριξη γιατί δῆθεν ἡ Ἐκκλησία διώκεται ἀπό τήν πολιτεία.
Ὅλος αὐτός ὁ θόρυβος, πού μέ τέχνη δημιούργησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἀποσκοποῦσε, μέσῳ τῆς παραπληροφόρησης, νά σταματήσει τήν ραγδαία ἐξέλιξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, εἰδικά μετά τήν ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Σ.τ.Ε. γιά τούς τρεῖς μητροπολίτες. Βέβαια, τά ἐρωτήματα τοῦ ἁπλοῦ πιστοῦ λαοῦ γιά τή στάση του αὐτή ἦταν ἀμείλικτα καί παρέμειναν ἀναπάντητα:
-Γιατί μόνοι 7 ἐπιζῶντες (ἐκ τῶν 12) μητροπολίτες νά εἶναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας καί νά μή μποροῦν νά προσφύγουν σέ δικαστήριο (διοικητικό), ἐνῶ ἄλλοι ἀδελφοί τους προσέφυγαν πολλές φορές στό παρελθόν; Ὅταν λοιπόν ἕνας ὑπουργός τούς δίνει τό δικαίωμα πού ἔχουν ὅλοι, ἰσότιμα, ὡς πολίτες τοῦ κράτους, κινεῖται στά πλαίσια τοῦ Συντάγματος καί αἴρει μιά ἀδικία πού ἐπέβαλε ἡ Συντακτική Πράξη τοῦ Ἰωαννίδη, τί ἄλλο κάνει παρά μιά πράξη δικαιοσύνης καί ἰσότητας ὅλων ἔναντι τοῦ νόμου;
-Γιατί, ὅταν οἱ κρατικές ὑπηρεσίες (εἰσαγγελία, ἀστυνομία, κ.ἄ.) ἐφαρμόζουν μιά ἀπόφαση τοῦ Σ.τ.Ε. καί ἐπιτρέπουν στόν Ἀττικῆς Νικόδημο νά εἰσέλθει στό κτίριο τῆς μητροπόλεώς του, «διώκουν τήν Ἐκκλησία»;
-Γιατί, ὅταν ἡ Εἰσαγγελική Ἀρχή ἀσκεῖ ποινική δίωξη γιά σωρεία ποινικῶν ἀδικημάτων σέ 33 μητροπολίτες καί στόν Ἀρχιεπίσκοπο, αὐτό ἀποτελεῖ «δίωξη τῆς Ἐκκλησίας» καί ὄχι δίωξη παραβατῶν τοῦ νόμου μητροπολιτῶν;
Αὐτά σέ σχέση μέ τίς ἀκραῖες δηλώσεις καί ἀνακοινώσεις πού σκοπό εἶχαν νά θολώσουν τά νερά. Παράλληλα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος χρησιμοποιώντας τά διοικητικά ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας (Διαρκής Ἱερά Σύνοδος -ΔΙΣ, Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας -ΙΣΙ) προσπάθησε νά ἀνατρέψει τήν δυναμική τῶν γεγονότων ὅπως ἐξελίσσονταν. Στίς 13-7-1993 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κάλεσε τήν ΔΙΣ. Ὁ λόγος προφανής. Ἔπρεπε ἔμπρακτα νά ἀποδείξει τήν ἀποφασιστικότητά του ὅτι δέν ἐπρόκειτο νά δεχθεῖ τήν κατάσταση ὅπως διαμορφώθηκε. Μετά τό τέλος τῆς συνεδριάσεως ἡ Σύνοδος ἔβγαλε τήν παρακάτω ἀνακοίνωση:
«Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συνελθοῦσα ἐκτάκτως σήμερον τήν 13ην Ἰουλίου 1993 πρός συζήτησιν τοῦ "ἐκκλησιαστικοῦ" λεγομένου ζητήματος ὑπό τό κράτος τῶν προσφάτων ἐξελίξεων καί ἐκτιμήσασα τήν μέχρι σήμερον ἀντιεκκλησιαστικήν συμπεριφοράν τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν κ.κ. Κωνσταντίνου Σακελλαροπούλου, Νικοδήμου Γκατζιρούλη καί Θεολόγου Πασχαλίδη ὁμοφώνως ἔκρινε ἐπί τῇ βάσει τῶν Ἱερῶν καί ἀπαρασαλεύτων ἐκκλησιαστικῶν Κανόνων ὅτι ἔθεντο ἑαυτούς ἐκτός τοῦ σώματος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία καί ὡς φιλόστοργος μήτηρ εὔχεται καί ἀναμένει τήν ἔμπρακτον μετάνοιάν των» (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, σελ. 467).
Ἡ διαλεκτική εἶναι παράξενη. Μέ τήν μή τεκμηριωμένη, γενικόλογη καί συγχρόνως πολύ σκληρή ἔκφραση «ἀντιεκκλησιαστική συμπεριφορά», πού ἀπευθύνεται παραδόξως καί πρός τούς τρεῖς μητροπολίτες (χωρίς νά προσδιορίζεται στόν καθένα ἡ συγκεκριμένη ἐνέργεια πού κρίνεται ὡς ἀντιεκκλησιαστική), κρίνει ἡ Σύνοδος πώς, μόνοι τους, ἔθεσαν τούς ἑαυτούς τους ἐκτός Ἐκκλησίας. Ἡ διατύπωση αὐτή ἀπετέλεσε μιά ἀπειλή πρός τούς τρεῖς, ὅτι, ἄν συνεχίσουν ἔτσι θά κινδυνεύσουν νά ἐξοστρακισθοῦν ἀπό τή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος καί οἱ ἄλλοι δύο ἀδελφοί του ἔμειναν ἀτρόμητοι παρ᾿ ὅλες τίς ἀπειλές καί συνέχισαν τόν ἀγώνα γιά τήν Κανονικότητα στήν Ἐκκλησία.
Δεύτερη ἀντίδραση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἦταν νά καλέσει στίς 15-7-1993 τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας. Δεῖτε πῶς περιγράφει ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος τίς ἐργασίες τῆς Ἱεραρχίας:
«Στήν καρδιά τοῦ καλοκαιριοῦ ἡ φωτιά τῶν παθῶν πυρπολοῦσε τό Συνοδικό Μέγαρο.
Γεγονός πού δέν ξανάγινε. Στίς 15 Ἰουλίου συνάχθηκε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Γιά μιά μόνη μέρα, γιά ἕνα καί μόνο θέμα. Τήν ἐξόντωση τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν.
Στήν ἀρχή τῆς Συνεδριάσεως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πρότεινε στό σῶμα τήν ἐπικύρωση τῆς ποινῆς, πού πρίν δυό μόλις μέρες εἶχε ἀποφασίσει ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος. Κάποιοι ἀπό τά μέλη τῆς Συνόδου καί στενοί συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὑποστήριξαν ὅτι πρέπει νά ἐπικυρωθεῖ αὐτή ἡ ποινή. Οἱ περισσότεροι, ὅμως, ἀντέδρασαν. Ὑποστήριξαν, ὅτι ἡ Ἱεραρχία εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀποδεχθεῖ τίς ἀποφάσεις τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου. Δέν εἶναι ἐπιτρεπτό νά ἀντιμαχεῖ ἡ Ἐκκλησία μέ τήν Δικαιοσύνη. Μέ τό σχῆμα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, πού ὑπάρχει στόν ἑλληνικό χῶρο, τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας εἶναι ἀρμόδιο νά ἐλέγχει τίς διοικητικές πράξεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν σωμάτων.
Ἴσαμε τίς 2 ἡ ὥρα μετά τό μεσημέρι, οἱ ἰεράρχες μιλοῦσαν καί ὑποστήριζαν ὅτι τό ἐκκλησιαστικό πρέπει νά λυθεῖ μέ τήν ἀποδοχή τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.
Στίς 2 ἀκριβῶς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος διέκοψε τή συνεδρίαση γιά ὀλιγόλεπτο διάλειμμα. Τά τηλέφωνα τῆς Συνόδου μετάφεραν πρός τά ἔξω τίς ἀγορεύσεις τῶν Μητροπολιτῶν καί τή βεβαιότητα ὅτι τό ἐκκλησιαστικό λύνεται ὁριστικά.
Ὅμως, μετά τό διάλειμμα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος γύρισε στήν αἴθουσα μέ ἕνα χαρτί στό χέρι. Περιεῖχε πρόταση, πού ἀμέσως τήν ἔθεσε σέ ψηφοφορία. Ἡ πρόταση δέν εἶχε καμμιά σχέση μέ τίς ἀγορεύσεις τῆς πλειοψηφίας τῶν Μητροπολιτῶν. Ἦταν ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό σχέδιο.
Ἐκεῖνοι πού εἶχαν ἐγγραφεῖ στόν κατάλογο τῶν ὁμιλητῶν ζήτησαν νά μιλήσουν καί νά διατυπώσουν τίς σκέψεις τους καί τίς προτάσεις τους. Ὁ πρόεδρος ἀρνήθηκε νά τούς παραχωρήσει τόν λόγο. Μερικοί ἐπανῆλθαν μέ κάποια ἐπιμονή. Ἀλλά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν ἀποφασισμένος νά μή δώσει συνέχεια στίς προτάσεις γιά ἀποδοχή τῶν ἀποφάσεων τῆς Δικαιοσύνης. Μέ ὕφος τραχύ ἔδωσε ἐντολή στήν ἀρχιγραμματεία νά προχωρήσει στήν ψηφοφορία. Καί ἡ πρόταση, τήν ὁποία ἔθετε στήν κρίση καί στήν ἐπιλογή τῶν Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν, ἦταν ἡ τοποθέτηση τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν στίς προσωποπαγεῖς μητροπόλεις, πού εἶχαν ἱδρυθεῖ τόν Μάϊο τοῦ 1991.
-Ἐάν ψηφίσετε ναί, εἶπε, οἱ Μητροπολίτες αὐτοί θά τοποθετηθοῦν ἀντίστοιχα, ὁ Κωνσταντῖνος στή Μητρόπολη Φαρσάλων καί Δομοκοῦ, ὁ Νικόδημος στήν Ἀμαλιάδα καί ὁ Θεολόγος στά Νέα Λιόσια. Ἐάν ψηφίσετε ὄχι, αὐτό σημαίνει πὼς οἱ Μητροπολίτες αὐτοί δέν ἐπιλέγονται γιά τίς Μητροπόλεις αὐτές καί ὅτι κρίνονται καθαιρετέοι.
Μέ τόν τρόπο πού ἔθεσε τό πρόβλημα καί δημιούργησε δίλημμα, κατάφερε νά ὑπερψηφιστεῖ ἡ πρότασή του. Ἔτσι, ἐνῶ ἴσαμε τίς 2 ἡ ὥρα τό μεσημέρι, ἡ πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας διατύπωνε τή θέλησή της καί τήν προτίμησή της νά λυθεῖ εἰρηνικά τό θέμα, μέ βάση τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, σέ μισή ὥρα ἀνατράπηκαν τά πάντα. Καί ἡ Ἱεραρχία σύρθηκε σέ ἀντικανονική πράξη καί σέ λύση πού δέν ἔφερε τήν εἰρήνη καί τήν ἀδελφωσύνη στήν ὀμήγυρη τῶν ἐπισκόπων καί τή γαλήνη στίς ταραγμένες συνειδήσεις τοῦ λαοῦ» (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, σελ. 472-473).
Ἀπό τά παραπάνω ὁδηγούμαστε στίς παρακάτω διαπιστώσεις:
-Ἀπό νωρίς ὅλη ἡ Ἱεραρχία κατανόησε ὅτι ὁ πιό ἴσιος δρόμος γιά νά δοθεῖ τέλος στό πρόβλημα εἶναι ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας νά συμβαδίσει μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε. Ἐξ ἄλλου τή στιγμή ἐκείνη καί στήν Ἀττική καί στή Λάρισα δέν ὑπῆρχε ἄλλος ἐπίσκοπος, ὅσο γιά τήν Καρδίτσα εἶχε γίνει ἀποδεκτό ἀπό τόν Κωνσταντῖνο νά ποιμάνει τά Φάρσαλα.
-Δεύτερη πικρή διαπίστωση εἶναι πόσο εὔκολα μέ τόν ἀπολυταρχικό του τρόπο μποροῦσε ὁ Σεραφείμ νά κατευθύνει τό μπουλούκι τῆς Ἱεραρχίας στά νερά του. Κατέβασε τή δική του πρόταση, ἐκτός κλίματος τῶν εἰσηγήσεων τῶν ἄλλων μητροπολιτῶν, ἀρνήθηκε τό διάλογο στήν πρότασή του καί ἔβαλε τούς μητροπολίτες στή λογική: «τό μή χεῖρον βέλτιστο».
-Τρίτη πικρότατη διαπίστωση: Τόν Μάιο τοῦ 1991 ἱδρύθηκαν οἱ μητροπόλεις δῆθεν γιά τακτοποίηση τῶν δικαιωθέντων μητροπολιτῶν. Πέρασαν 2 χρόνια καί 2 μῆνες καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέν ἔδειξε καμμιά διάθεση νά τακτοποιήσει τούς 3 ἐκ τῶν 6 μητροπολιτῶν. Ὅταν ὅμως βρέθηκαν 2 ἀπό αὐτούς (ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος καί ὁ Λαρίσης Θεολόγος) μέσα στά μητροπολιτικά μέγαρα τῶν μητροπόλεών τους, θυμήθηκε ὅτι ὑπάρχουν οἱ προσωποπαγεῖς μητροπόλεις. Ἡ μητρόπολη Λιοσίων, πού εἶχε δημιουργηθεῖ γιά τόν Ἀττικῆς Νικόδημο, ἀλλά θέλησε νά τοποθετήσει τόν Λαρίσης Θεολόγο. Τόν Ἀττικῆς προτίμησε καί αὐτόν νά τόν μεταθέσει στήν Ἀμαλιάδα. Μόνο τόν Κωνσταντῖνο τοποθέτησε στή μητρόπολη πού εἶχε ἀποδεχθεῖ στά Φάρσαλα. Μέ ἄλλα λόγια, πρό τοῦ ἀδιεξόδου θέλησε νά ἐμφανιστεῖ ὅτι ἔδωσε μιά λύση στούς τρεῖς καί νά τούς ἐμφανίσει ὅτι, ὡς ἀδιάλλακτοι, δέν δέχθηκαν.
-Καί τέταρτο στοιχεῖο, πού ἀποδεικνύει τόν ἐμπαιγμό τῶν «ἐκλογῶν» αὐτῶν, στίς ὁποῖες ἐξανάγκασε τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας νά προχωρήσει. Εἶναι τό παράδοξο νά μή στείλει οὔτε τόν Θεολόγο στή μητρόπολη Ἁγιᾶς καί Συκουρίου (τό Συκούριο ἦταν μικρό τεμάχιο ἀποσπασμένο ἀπό τήν μητρόπολη Λαρίσης), ἀφοῦ ἡ μητρόπολη αὐτή εἶχε ἤδη δοθεῖ στόν ἀπό Παραμυθίας Παῦλο, οὔτε στόν Νικόδημο τά Λιόσια (τεμάχιο μικρό ἀπό τήν μητρόπολη Ἀττικῆς), γιά νά εἶναι βέβαιος ὅτι δέν θά δεχθοῦν (γιατί εἶχαν σταθερή ἀρχή νά μή δεχθοῦν μετάθεση, ἀλλά νά παραμείνουν νά ποιμάνουν τά παιδιά τους). Μέ τήν κίνηση αὐτή θά μποροῦσε νά τούς ἐκθέσει ὅτι τούς ἔδωσε λύση πού δέ δέχθηκαν. Εἶναι δυνατόν ὅμως ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος νά προτείνει καί νά ψηφίζει λύσεις πού παραβαίνουν τό Πηδάλιο τῶν Κανόνων καί νά ἀπαιτεῖ ἀπό ἐπισκόπους συμμόρφωση μέ αὐτές;
-Καί μιά τελευταία ἐπισήμανση. Ἀπό τή μέρα ἐκείνη καί πέρα οἱ ἐκκλησιαστικοί παράγοντες διέδιδαν δολίως: Γιατί ὁ Νικόδημος δέν δέχθηκε τά Λιόσια; Αὐτό πέρασε στήν πλειονότητα τῶν πιστῶν, ὅτι ὁ Νικόδημος δέν δέχθηκε κομμάτι τῆς μητροπόλεώς του. Γράφουμε τήν ἀπάντηση στήν ψεύτικη αὐτή προπαγάνδα μέ μεγάλα γράμματα: Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΞΕΛΕΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΣΤΑ ΛΙΟΣΙΑ. Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΞΕΛΕΓΗ ΣΤΑ ΛΙΟΣΙΑ.
Στίς 16 Ἰουλίου συνέβη καί ἄλλο γεγονός, πού ἀπετέλεσε ντροπή καί καταισχύνη γιά τήν Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μέ πρόταση τῆς ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης Ἄννας Ψαρούδα-Μπενάκη ἡ κυβερνητική ἐπιτροπή ἀποφάσισε τήν ἀναστολή τῆς ποινικῆς δίωξης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῶν 33 μητροπολιτῶν. Θυμίζουμε πώς ἡ αἰτία τῆς παραπομπῆς ἦταν ἡ κατ᾿ ἐξακολούθηση λήψη ἀποφάσεων ἀπό 3 συνοδικές περιόδους (12+12+9 συνολικά μητροπολίτες), οἱ ὁποῖες στρέφονταν ἐνάντια στίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε., καθώς ἐπίσης καί ἀμέτρητες παραβάσεις τοῦ νόμου περί ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων. Δεῖτε πῶς περιγράφει τήν κίνηση αὐτή τῆς κυβερνητικῆς ἐπιτροπῆς ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος:
«Στό μεταξύ σημειώθηκαν κι ἄλλες ἐξελίξεις, πού ἄφησαν ἄναυδο τόν προβληματισμένο λαό. Στίς 16 Ἰουλίου συνεδρίασε ἡ Κυβερνητική Ἐπιτροπή. Κι ἀποφάσισε νά ἀναστείλει τήν ποινική δίωξη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῶν Μητροπολιτῶν. Τήν ἀναστολή τήν στήριξαν στό ἄρθρο 30 τοῦ Κ.Π.Δ., πού προβλέπει τήν ἀναστολή δίκης, ὅταν ὑπάρχει φόβος ὅτι θά διαταραχθοῦν οἱ διακρατικές ἐπικοινωνίες καί οἱ φιλικές σχέσεις μεταξύ τῶν λαῶν. Ἡ αἰτιολογία ὑπῆρξε ἀστεία. Ὡστόσο, ἡ Κυβέρνηση προχώρησε. Ἀρκέστηκε σέ μερικά τηλεγραφήματα καί ἐπιστολές, πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ συνεργάτες τοῦ ἐξεμαίευσαν ἀπό τούς ἑλληνόφωνους Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους. Καί σ᾿ αὐτές τίς ἐκδηλώσεις συμπαραστάσεως θεμελίωσαν τήν ἀναστολή τῆς ποινικῆς διώξεως.
Ὁ φτωχός κι ἀνυπεράσπιστος Ἕλληνας πολίτης σύρεται στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορούμενου γιά παραπτώματα μηδαμινῆς σημασίας. Οἱ ὑπεύθυνοι ὅμως διαχειριστές τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, οἱ κήρυκες τῆς ἐντιμότητας καί τῆς δικαιοσύνης, δέν δικάστηκαν γιά τίς παρανομίες τους. Καλύφτηκαν μέ μιά κυβερνητική ἀπόφαση καί δέν ὑποχρεώθηκαν νά δώσουν λόγο γιά μύριες παραβάσεις καί καταπατήσεις τῶν Νόμων καί γιά τήν παραβίαση τῶν ἐπισήμων ὅρκων τους» («Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ», σελ. 477).
Τό ἑπόμενο σκηνικό ξετυλίχτηκε στόν Ναό τῆς Μεταμορφώσεως Κεφαλαρίου. Ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος μέρες πρίν εἶχε εἰδοποιήσει ὅτι θά παραστεῖ στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό καί τήν ἑπομένη θά λειτουργήσει στόν πανηγυρίζοντα ναό. Ἀλλά καί ἀπό τήν λεγόμενη τοποτηρητεία ἀκούστηκε ἡ πληροφορία ὅτι ὁ Βαρθολομαῖος θά προστεῖ καί κεῖνος τῶν Ἀκολουθιῶν αὐτῶν.
Κάτι πού ἄλλαξε τελείως τά δεδομένα ἦταν ὅτι τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς (4 Αὐγούστου) ἐκδόθηκε ἡ ἀπόφαση τοῦ Τμήματος Ἀναστολῶν τοῦ Σ.τ.Ε. Ἡ ἀπόφαση αὐτή ἀνέστειλε τήν τοποθέτηση τοῦ τοποτηρητῆ στή μητρόπολη Ἀττικῆς Βαρθολομαίου. Δεῖτε πῶς περιγράφει τά γεγονότα πού ἀκολούθησαν ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος:
«Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου κοινοποιήθηκε μέ δικαστικό ἐπιμελητή στίς 5 Αὐγούστου καί στόν τοποτηρητή καί στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί στούς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως. Καί περιμέναμε ὅλοι μας πώς θά γίνει σεβαστή.
Ἀλλά τά πράγματα δέν ἐξελίχτηκαν ὁμαλά. Ὁ Μητροπολίτης Βαρθολομαῖος περιφρόνησε τήν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Ἀγνόησε καί τήν κοινοποίηση. Καί εἰσέβαλε σέ ξένη Μητρόπολη, γιά νά ἀσκήσει χρέη ποιμενάρχη.
Νωρίς τό ἀπόγευμα, τρεῖς Μητροπολίτες, ὁ "ὑπό ἀναστολή" τοποτηρητής κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Περιστερίου Χρυσόστομος κι ὁ Ἀγαθόνικος, μαζί μέ μερικούς κληρικούς τραμπούκους μπῆκαν στόν Ναό τῆς Μεταμορφώσεως καί κλειδώθηκαν. Καί, δυό ὧρες νωρίτερα, ἄρχισαν πανηγυρικό Ἑσπερινό.
Ὁ κόσμος ἄρχισε νά πηγαίνει γιά νά προσκυνήσει. Καί ἔβρισκε τίς πόρτες ἀμπαρωμένες. Τά ἐξωτερικά μεγάφωνα μετάδιναν τήν Ἀκολουθία. Ἀλλά σέ κανένα δέν ἐπιτράπηκε νά μπεῖ μέσα, νά ἀνάψει τό κερί του καί νά παρακολουθήσει τήν Ἱερή Ἀκολουθία.
Ἦταν πολύ φυσικό νά δημιουργηθεῖ ἀναστάτωση. Ὁ λαός φώναζε καί ζητοῦσε νά ἀνοίξουν οἱ πόρτες. Καί οἱ τραμποῦκοι, ἀπό μέσα, ἔδειχναν προκλητικά τά κλειδιά τῆς μεγάλης θύρας κι ἔλεγαν στούς ἀγανακτισμένους ἀνθρώπους, πώς δέν θά τούς ἐπιτρέψουν νά μποῦν.
Δέν χρειάστηκε ἄλλο ἔναυσμα γιά νά προκληθεῖ ἔνταση. Καθώς εἶχε μαζευτεῖ μεγάλο πλῆθος καί φώναζε καί διαμαρτυρόταν, ξαφνικά, ὥρμησε στήν πύλη τοῦ Ναοῦ καί μέ μερικές σπρωξιές καί παλμικές κινήσεις ξεκόλλησαν τήν πόρτα ἀπό τά στηρίγματά της καί τήν ἔρριξαν. Ἀμέσως ὅρμησαν στό ἐσωτερικό τοῦ Ναοῦ. Ὁ Μητροπολίτης, πού χοροστατοῦσε, κατέβηκε ἀπό τόν θρόνο καί κρύφτηκε μέσα στό Ἱερό Βῆμα. Ἡ Ἀκολουθία διακόπηκε. Οἱ ἱερεῖς διαπληκτίσθηκαν μέ τόν κόσμο. Ἄλλαξαν λόγια σκληρά. Ἔγινε σάλος. Μιά ἀπ᾿ τίς κάμερες τῆς τηλεοράσεως ἀπαθανάτισε κάποιο λειτουργό τῆς Ἐκκλησίας, τή στιγμή κατά τήν ὁποία τραβάει ἀπό τά μαλλιά μιά κοπέλα, πού τήν εἶχε καί κατηχήτρια στόν Ναό του.
Ἡ ἀστυνομία διευκόλυνε τούς Ἀρχιερεῖς νά φύγουν. Καί ἐπέβαλε τήν τάξη.
Ὅταν πῆγα γιά τήν κανονική Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἕνα ταραγμένο μελίσσι μέ ὑποδέχτηκε. Δέν εἶχα τήν εἰκόνα τοῦ τί εἶχε συμβεῖ. Ἡ μόνη πληροφορία πού μοῦ μεταδόθηκε, ἦταν ὅτι ὁ κόσμος ἔσπασε τήν κλειστή πόρτα καί μπῆκε μέσα στόν Ναό.
Μόλις τέλειωσε ἡ Ἀκολουθία, οἱ δημοσιογράφοι μοῦ ζήτησαν νά κρίνω τά γεγονότα. Ἀπάντησα πώς δέν εἶμαι ἐνημερωμένος καί δέν μπορῶ νά κάνω δηλώσεις. Καί κεῖνοι μέ πληροφόρησαν ὅτι ὁ κόσμος ἔσπασε τήν πόρτα τοῦ Ναοῦ.
Δίνω αὐτές τίς λεπτομέρειες, γιατί ἔχουν ἰδιαίτερη σημασία. Τά συνοδικά μεγάφωνα, ὕστερα ἀπό τά γεγονότα, ἐπινόησαν τόν μύθο ὅτι ὁ λαός κατάστρεψε ἱερές εἰκόνες καί βεβήλωσε τόν ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ. Ὅλες αὐτές οἱ κατηγορίες δέν ἀνταποκρίνονταν στά πραγματικά γεγονότα. Τό μόνο πού ἔγινε, ἦταν τό γκρέμισμα τῆς ἐξωτερικῆς πόρτας τοῦ Ναοῦ.
Κι ἐγώ δήλωσα στούς δημοσιογράφους ὅτι, ἄν ἤμουνα ἐκεῖ νωρίτερα καί ἔβλεπα τήν πόρτα τοῦ Ναοῦ κλειδωμένη, θά ἔδινα ἐντολή νά τήν ἀνοίξουν. Κανένας δέν ἔχει τό δικαίωμα νά κλειδώνει τήν Ἐκκλησία, καί μαλιστα σέ μέρα πού πανηγυρίζει, καί νά ἐμποδίζει τόν λαό νά μπεῖ μέσα γιά νά προσευχηθεῖ.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, σχεδιαστής καί ὀργανωτής τοῦ πραξικοπήματος ἐνοχλήθηκε, πού τό ἐγχείρημά του ἀπέτυχε. Καί μέ μακροσκελέστατο τηλεγράφημα, πού τό ἔστειλε στόν Πρωθυπουργό, στούς Ὑπουργούς Παιδείας καί Δημοσίας Τάξεως καί στούς Εἰσαγγελεῖς, ἐνοχοποίησε τά ὄργανα τῆς Ἀστυνομίας. Ἡ ἀπαίτησή του ἦταν νά προστατέψουν τούς εἰσβολεῖς Μητροπολίτες, πού ποδοπάτησαν τίς δικαστικές ἀποφάσεις καί μπῆκαν στήν ξένη ἐπαρχία. Καί νά διώξουν ἀπό τόν Ναό τόν κανονικό καί νόμιμο Μητροπολίτη» («Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ», σελ. 484-486).
Τό ὅτι οἱ τρεῖς μητροπολίτες ἐνίσχυαν συνεχῶς τή θέση τους μετά ἀπό τίς ἀλλεπάλληλες ἀποφάσεις τοῦ Ἀνώτατου Διοικητικοῦ δικαστηρίου, ἀπό τή μιά, καί ἡ θαρραλέα στάση τῶν τριῶν ἀπέναντι στίς ἀπειλές καί τούς ἐκφοβισμούς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἐναντίον τους, σηματοδοτοῦσε πλέον κινήσεις πιό σκληρές καί δόλιες, πού σκοπό θά εἶχαν τόν ἐκτοπισμό καί πάλι τῶν μητροπολιτῶν ἀπό τίς μητροπόλεις τους. Τίς ἐξελίξεις αὐτές, ὅμως, θά δοῦμε στή συνέχεια.
Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου