ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Διεξαγουμε εναν διαλογο αγαπης εν αληθεια. Ομως αυτο το δικαιωμα δεν μας το επιτρεπουν καποιοι...μας το απαγορευουν. Προτιμουν να επικρατει παντου η συγχυσι των κρανιακων φρενων. Το παρακατω κειμενο που μας εσταλη ειναι αξιολογο και κρινουμε σκοπιμο να το δημοσιευσουμε για την διαλευκανσι της Αληθειας. Και επειδη καποιοι ζητουν και Πατερικα στηριγματα στο κειμενο υπαρχουν αρκετα για το ζητημα.

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ 

ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 

ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ

 

Ποιο ειναι το ονομα του Αντιχριστου και ποιο ειναι το Χαραηγμα;

Η Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης Βοστώνης είναι κατηγορηματική για τον αριθμό του ονόματος του Αντιχρίστου και παραθέτει αρκετά κείμενα αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας για να στηρίξει τις απόψεις και την μαρτυρία της. 

«Το 666 είναι ο κώδικας με τον οποίο θα αποκρυπτογραφήσουμε το όνομα. Είναι η σημαδούρα που θα προσδιορίσει τον ύφαλο. Μας λέει η Αποκάλυψη πως όσοι έχουν νουν, να η σημαδούρα, να ο κώδικας, ας προσθέσουν τα γράμματα του ονόματος, κι’ από το άθροισμά τους θα αναγνωρίσουν τον πλάνο. Έτσι, μπροστά στο γενικό παραλήρημα της ανθρωπότητας που θ’ αποθαυμάζει και θα θεοποιεί τον νεοφανή, ενάρετο και ικανό ηγέτη και σωτήρα, οι πιστοί -με τον συνθηματικό τρόπο που προσφέρει η Αποκάλυψη- θα επισημάνουν αυτό που θα κρύβεται πίσω από ένα ελκυστικό προσωπείο. Με το χειροπιαστό σημάδι του αριθμού θα αναγνωρίσουν πίσω από τον θαυματοποιό, τον ίδιο τον Σατανά που θα εμφωλεύει σ’ ένα ανθρώπινο σώμα, το σώμα του Αντιχρίστου.

            Το 666 θα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τους ορθοδόξους. Ο Αντίχριστος δεν θα είναι ο κ. 666 όπως ήδη έχουν υποθέσει μερικοί. Θα έχει το δικό του όνομα. Ούτε θα είναι ένα τέρας στην όψη και την εμφάνιση, όπως τον θέλουν οι φωτογραφίες που με  ιεραποστολικό ζήλο αναδημοσιεύουν θρησκευτικά έντυπα (βλ. Ορθόδοξος Τύπος,  6.6.86), αλλά ένας ελκυστικός και δημοφιλής στην αρχή ηγέτης.

            Αυτοί που θα πάρουν  συνειδητά  το χάραγμα  θα τον αναγνωρίσουν βασιληά τους. Εκουσίως θα υποταχθούν σ’ αυτόν, θα του ζητούν και θα παρακαλούν να τους κυβερνήσει, θα ανευφημούν από τον ενθουσιασμό τους για τα ψευδή θαύματα που θα κάνει, θα τον προσκυνούν  και θα τον λατρεύουν σαν θεό.  Μέσα στην δίνη  και τις επευφημίες των ανθρώπων για το νέο ίνδαλμα, «ολίγοι οι μέλλοντες στήναι» λέει ο Αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης. Αυτοί οι λίγοι, έχοντας σωσίβιο τον αριθμό του ονόματος θα μπορέσουν λάθρα να διασωθούν από το γενικό ναυάγιο. Μέχρι τότε το κλειδί, η σημαδούρα, θα περιμένουν την κατάλληλη ώρα για να τεθούν σε ενέργεια: 

«Δει ουν τους τοιούτους, ειδότας τον υπό της γραφής μεμηνυμένον αριθμόν, τουτέστι των εξακοσίων εξήκοντα εξ, περιμένειν πρώτον μεν τον εις δέκα της βασιλείας μερισμόν, έπειτα δε τον αιφνιδίως επελευσόμενον, έχοντα όνομα εμπεριεκτικόν του προειρημένου αριθμού, τούτον αληθώς γινώσκειν είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως» (Αγ. Ειρηναίος).

           

 Όλος ο θόρυβος για τον αριθμό 666 είναι απλώς μια πρόωρη φιλολογία. Ο αριθμός προϋποθέτει το όνομα, και το όνομα προϋποθέτει την έλευση του ανόμου. Αλλ’ ούτε το όνομα μας είναι γνωστό, ούτε ο Αντίχριστος έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο. 

Λοιπόν, «... την ακρίβειαν της ψήφου, ως και τα λοιπά τα περί αυτού γεγραμμένα, ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσιν» (Ανδρέας Καισαρείας) » .

            «Είναι ευνόητο ότι το όνομα που θα πάρει ο άνομος, δεν θα είναι μοναδικό στον κόσμο. Πολλοί άλλοι άνθρωποι θα φέρουν το ίδιο όνομα. Τι λοιπόν θα πρέπει να κάνουν εκείνοι, αφού -κατά μια άποψη που τελευταία κυκλοφορεί- θα έχει συμπλακεί η ύπαρξή τους με το όνομα του Αντιχρίστου; Θα καταστούν αυτόματα αρνητές και προδότες και ακόλουθοί του; Η σωτηρία χιλιάδων και εκατομμυρίων ανθρώπων εξαρτάται από μια σύμπτωση; Μόνο η ιουδαϊκή νοημοσύνη θα μπορούσε να συναγωνιστεί μια τέτοια θέση. 

Ο αγ. Ειρηναίος θεωρεί πολύ πιθανό το όνομα Λατίνος: «Πάνυ αξιόπιστον εστί, λέει, επεί και εσχάτη Βασιλεία τούτο έχει το όνομα. Λατίνοι γαρ οι νυν κρατούντες». 

Αλλ’ αν είναι έτσι, το όνομα του Λατίνου, την λατινική ιδιότητα, φέρουν εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη. Ανάμεσα στους Πατέρες και τους αγίους επίσης της αρχαίας Εκκλησίας, πολλοί ήταν Λατίνοι. Είναι όλοι αυτοί συλλήβδην αποστατήσαντες; Δεν είναι λοιπόν κάθε ένας που θα φέρει το όνομα του ανόμου συμμέτοχος της αποστασίας εκείνου. Όπως κατά τον ίδιο τρόπο δεν είναι και κάθε 666 αριθμός, ο αριθμός του ανόμου. Ούτε ο αριθμός 666, ούτε το όνομα του θηρίου συνιστούν για τους Χριστιανούς άρνηση και προδοσία της πίστεως, αν δεν αποκτήσουν ειδική  σχέση  και  συγκεκριμένη ταύτιση με τον αποστάτη, πράγμα που δεν υφίσταται ούτε στις νέες ταυτότητες ούτε οπουδήποτε αλλού, τουλάχιστο μέχρι σήμερα.

            Ο Χριστός μας λέει, αν σας πουν εδώ Χριστός, εκεί Χριστός, μην τους πιστέψετε. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτή την περίπτωση. Αν σας πουν εδώ ο Αντίχριστος, εκεί ο Αντίχριστος, μην τους πιστέψετε. Ας θυμηθούμε εκείνη την διδακτική ιστορία με τον τσοπάνο και τους λύκους. Κάθε φορά που φώναζε σε βοήθεια και οι τσοπαναραίοι έτρεχαν, γυρνούσαν άπρακτοι γιατί έβλεπαν πως τους κορόϊδευε. Κι’ όταν ήρθαν πράγματι οι λύκοι, κανένας δεν έδωσε σημασία στις φωνές του τσοπάνου. Οι άλλοι τσοπαναραίοι είπαν, «ωχ, αδελφέ, πάλι αυτός φωνάζει», και γευμάτισαν οι λύκοι με την ησυχία τους.

            Χιλιάδες χρόνια τώρα σπουδάζει την τακτική του ο διάβολος. Και δεν έμαθε αυτό που ξέρουν κι’ οι απλοί στρατιώτες στον πόλεμο; Όταν θέλει να παραπλανήσει τον εχθρό δημιουργεί ένα εικονικό μέτωπο, μια δήθεν σύρραξη σε διαφορετική τοποθεσία, κι όταν τραβήξει εκεί την προσοχή του, επιτίθεται από κει που δεν περιμένει ο ανυποψίαστος εχθρός. «Εις τα μέλλοντα ουκ εσμέν ασύνετοι», έλεγαν οι παλαιοί. Και ο απόστ. Παύλος παραγγέλει στους Θεσσαλονικείς «μη ταχέως σαλευθήναι από του νοός μήτε θροείσθαι», βλέποντάς τους να έχουν άκαιρο ζήλο για τα μέλλοντα. Υπάρχουν προβλήματα που μόνο στον λογισμό μας έχουν υπόσταση. 

Ο αγ. Χρυσόστομος θα έλεγε:« Ιδού πάλιν έτερον ζήτημα, αλλ’ ουκ έστιν, εάν ορθώς προσέχωμεν».

            Με τέτοια ανύπαρκτα προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται ο Αντίχριστος. Ο θόρυβος για τον αριθμό, αν δεν υποθάλπεται απ’ αυτόν, πάντως τον ευνοεί. Ήδη, σε περιορισμένη κλίμακα, τα ψευδοσημεία του άρχισαν να κερδίζουν έδαφος στην φαντασία των αφελών, με επίκεντρο ακριβώς το 666».

            Ο π. Βασιλειος Βολουδάκης προχωρεί ακόμη περισσότερο πάνω στο θέμα αυτό τονίζοντας: 

«Γιατί η ανησυχία ειδικά για τις ταυτότητες; Μήπως επειδή ο αριθμός αυτός, σύμφωνα με τις ανεύθυνες διαδόσεις, θα επαναλαμβάνεται σε κάθε ταυτότητα; Ας υποθέσουμε όμως ότι υπήρχε περίπτωση να χαράζαν χριστιανοί άρχοντες σε κάθε ταυτότητα το Σταυρό του Χριστού. Μήπως αυτό θα μετέβαλε τους ασεβείς σε ενθέους; Ή θα ενεργούσε ο Σταυρός χωρίς την θέλησή τους; Ή θα εσήμαινε προσκύνησι του Σταυρού; Πως είναι λοιπόν δυνατόν ένας αριθμός (γιατί το 666 δεν είναι καν σύμβολο του  Αντιχρίστου)  να είναι ισχυρότερος του Σημείου του Χριστού; Μήπως ακόμη η ανησυχία οφείλεται στο ότι ο αριθμός 666 συνδυάζεται με την επιχειρηθείσα απάλειψι  της Χριστιανικής μας ιδιότητος  από τις πολιτικές μας ταυτότητες; Αλλά η απάλειψι αυτή (παρ’ ότι είναι σκόπιμη και δεν συνιστά πιστούς άρχοντες) δεν είναι δυνατόν να θεωρηθή άρνησι πίστεως για τον απλούστατο λόγο, ότι η ταυτότητα δεν είναι μια αυτοβιογραφία του πολίτου, ώστε να περιλαμβάνη πάντα τα σχετικά με το πρόσωπό του, αλλά είναι ένα χαρτί που περιέχει τόσα μόνον στοιχεία, όσα ενδιαφέρουν την κρατική εξουσία. Η αποσιώπησι εξ άλλου κάθε άλλο παρά άρνησι σημαίνει.

            Η ταυτότητα είναι ένα δημόσιο έγγραφο, που έχει χρησιμότητα στις βιωτικές μας συναλλαγές. Δεν είναι ομολογία πίστεως. Η πίστι μας ομολογείται με τη ζωή και το φρόνημά μας. Είναι κοινή διαπίστωσι, νομίζω, ότι τόσα χρόνια η ένδειξι «χριστιανός ορθόδοξος» στις ταυτότητές μας δεν συνετέλεσε στο να αλλάξη κανείς τη ζωή του ούτε εμπόδισε να χαθή η πίστις των πολλών» .

            Κάτι άλλο που επίσης χρειάζεται να διευκρινιστεί είναι εκείνο που αφορά το χάραγμα, τόσο στην κατά γράμμα, όσον και στην κατά πνεύμα εξήγησή του. Η Αποκάλυψη αναφέρει σχετικά: 

«Και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλούσιους και τους πτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού» (13, 16-17). 

Και αλλού αναφέρει: «Και ουκ έχουσιν ανάπαυσιν ημέρας και νυκτός οι προσκυνούντες το θηρίον και την εικόνα αυτού, και ει τις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού» (14, 11). 

Τι είναι όμως αυτό το χάραγμα και τι σημαίνει επί «της δεξιάς χειρός» και «επί του μετώπου»; Η κατά γράμμα ερμηνεία -όσο κι αν φαίνεται πιστή στο κείμενο- συχνά φέρνει σε αδιέξοδο. Στην Π. Διαθήκη λ.χ. αναφέρεται ότι: «άκανθαι φύονται εν χειρί του μεθύσου» (Παροιμ. 26, 9). 

Ποτέ όμως δεν είδαμε να φυτρώνουν αγκάθια στο χέρι των μεθυσμένων.

            Η Αγία Γραφή δεν ερμηνεύεται παντού ως είναι, κατά γράμμα. Αλλά και κατά πνεύμα. Και πρέπει να προσέχομε που είναι κατά γράμμα, και που δεν είναι.  Διαφορετικά  δεν  την  ερμηνεύομε  ορθά. Και λέμε άλλα αντ’ άλλων! 

«Ει δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε,  έξελε αυτόν  και βάλε από σου ..... και ει η δεξιά σου χειρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σου» (Ματθ. 5, 29-31). 

Αν το χωρίο αυτό ερμηνευθεί ως είναι, κατά γράμμα, τότε ερχόμαστε σ’ αντίθεση με την ίδια την Εκκλησία, που επιτιμά αυτόν που ακρωτηριάζεται! (Κανών ΚΔ΄ των Αγίων Αποστόλων). Επομένως η ορθή  εξήγησή του, είναι η κατά πνεύμα: Άμα ο άνθρωπός σου, πούναι για σένα το δεξί σου χέρι ή φως στη ζωή σου, γίνει εμπόδιο για την Βασιλεία του Θεού, κόψε μαζί του κάθε σχέση! (Ι. Χρυσόστομος, ομιλία ιζ, 3 στο κατά Ματθαίον).

            Σε πολλά χωρία της Αγίας Γραφής οι λέξεις «χείρα», «δεξιά σου» κ.ά. έχουν αλληγορική σημασία. Όταν θα’ ρθει ο Κύριος θάχει «όνομα γεγραμμένο» στην Αγία του κεφαλή (Αποκάλυψη 29, 12).  

Και «επί τον μηρόν αυτού γεγραμμένον βασιλεύς βασιλέων και κύριος κυρίων» (Αποκάλυψη 19, 16). 

Έτσι θα’ ρθει ο Χριστός; Όχι! Αλλά ... 

«Ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε» (Πράξεις 1, 11). Θα ξανάρθει, όπως ανελήφθη! Τα ονόματα στο κεφάλι Του και στο μηρό Του έχουν αλληγορική σημασία. Είναι ενδεικτικά της μεγάλης Δόξης του αγίου Σώματός Του και της παντοδυναμίας Του.

            Οι δίκαιοι «όψονται το πρόσωπο αυτού και το όνομα αυτού επί των μετώπων αυτών» (Αποκάλυψη 22, 4). 

 Και ’δω η σημασία είναι αλληγορική. Όπως το όνομα «γεγραμμένον» στην αγία Κεφαλή του Χριστού, δηλοί την Θεία Δόξα, έτσι και το όνομα του Χριστού στην κεφαλή των δικαίων δηλοί την δόξα τους. Την μετοχή τους στην δόξα του Χριστού. 

«Και οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες» (Ματθ. 13, 43). 

Αλληγορικά, ερμηνεύονται και τα χωρία, που μιλάνε για το σφράγισμα στο μέτωπο των δούλων του Θεού: «άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών» (Αποκάλυψη 7, 3). Και το: «ίνα μη αδικήσωσι, ... ει μη τους ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών» (Αποκάλυψη 9, 4).

            Το επίμαχο χωρίο που ομιλεί για χάραγμα στο χέρι και στο μέτωπο (Αποκ. 13, 16), πως θα ερμηνευθεί; Κατά γράμμα ή κατά πνεύμα; Ας πούμε ότι ερμηνεύεται κατά γράμμα. Τότε:

α/ Πρέπει και τα ανωτέρω χωρία να ερμηνευθούν κατά γράμμα, εφόσον συγγενεύουν μεταξύ τους. Και τότε πρέπει να περιμένομε τον Χριστό να ξανάρθει με επιγραφές στο μέτωπο και στο μηρό! Και να δούμε τους δικαίους μ’ ονόματα στο μέτωπό τους!  Και με σφραγίδα!

β/ Ή αν κάποιος έχει κομμένο το δεξί του χέρι, τι γίνεται; Αν σφραγισθεί στο αριστερό του χέρι, τι γίνεται; Είναι αρνητής του Χριστού; Ή αν εμείς δεν σφραγισθούμε στο μέτωπο, αλλά στο στήθος τι γίνεται; Είμαστε αρνητές του Χριστού; Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, δεν είμαστε! Στην Αποκάλυψη μιλάει καθαρά για δεξί χέρι και για μέτωπο!

            «Αλλ’ αν σταθούμε στο «γράμμα», τις λέξεις, χωρίς να μεταβούμε «από των φωνών επί τα σημαινόμαινα» (Γρηγ. Νύσσης), τότε ο κίνδυνος δεν είναι μικρός:

«Εάν μη θεοπρεπώς τα ρήματα δεχώθεμα, εις βαθύν κρημνόν ανάγκη κατενεχθήναι» (Ιω. Χρυσόστομος). 

Δεν μένει λοιπόν παρά να εγκύψουμε στις θεόπνευστες συγγραφές της Εκκλησίας για να βρούμε τη λύση στο προκείμενο. Να μια μικρή συγκομιδή:

«... εξάλειψον τα γράμματα, μάλλον δε τα χαράγματα, άπερ ο διάβολος ενετύπωσέ σου τη ψυχή ...» (Ιω. Χρυσόστομος)

«... το άγιον Πνεύμα λαβείν ενοικούν εν ημίν. όπερ σφραγίς βασιλική, εν η τα ίδια πρόβατα σφραγίζει ο Κύριος» (Ιω. Δαμασκηνός)

«... χάραγμα λέγει περιλαβόν αυτών το ηγεμονικόν και πρακτικόν. του γαρ ηγεμονικού τύπος η κεφαλή, ης μέρος το μέτωπον, η χειρ δε του πρακτικού» (Αγ. Οικουμένιος)

«Η του μετώπου γραφή το απηρυθριασμένον της των πλημμελημάτων δηλοί εκπληρώσεως και της καρδιακής συγχύσεως» (Ανδρέας Καισαρείας)

«Η δε του θηρίου προσκύνησις και το λαβείν αυτού την σφραγίδα, το τον Αντίχριστον ηγήσασθαι Θεόν, και λόγω ή έργω τα καταθύμια τούτω διεξιέναι και κηρύσσειν. Τούτο γαρ το επί του μετώπου και της χειρός χάραγμα σημαίνει, αντί του λόγου του μετώπου, και αντί του έργου της χειρός παραληφθέντων» (Αρέθας Καισαρείας)» .