Ομολογία

 Πεντηκοστής, Πρξ 2,1-11

Η εξ ύψους δύναμη

του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Μετά την ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στο όρος των Ελαιών οι ένδεκα μαθηταί επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα και ανέβηκαν στον επάνω όροφο του σπιτιού όπου συνήθιζαν συχνά να συναντώνται στο υπερώο, όπως το έλεγαν. Πιθανότατα να ήταν το σπίτι του ευαγγελιστού Μάρκου. Εκεί ήταν και η μητέρα του Κυρίου Μαρία και τα νομιζόμενα αδέλφια του και άλλοι αρκετοί, συνολικά εκατόν είκοσι, οι οποίοι άλλοτε με εισήγηση του αποστόλου Πέτρου διάλεξαν με κλήρο το απόστολο Ματθία στη θέση του Ιούδα.

Κι όταν συμπληρώθηκε η ημέρα της πεντηκοστής, 50 μέρες μετά το ιουδαϊκό πάσχα, που οι Ιουδαίοι τη γιόρταζαν σαν ημέρα του θερισμού, όλοι οι πιο πάνω αναφερθέντες και ο Ματθίας, βρέθηκαν πάλι μαζεμένοι εκεί με μια καρδιά, για τη γιορτή. Και χωρίς να το περιμένουν, εντελώς ξαφνικά, κατά τις εννιά το πρωί, ακούστηκε ένας ήχος από τον ουρανό σαν σφοδρός και βίαια κινούμενος αέρας, που γέμισε όλο το σπίτι όπου κάθονταν οι απόστολοι και οι άλλοι. Κι εμφανίστηκαν μπροστά τους φλογοειδείς γλώσσες να διαμοιράζονται σ’ αυτούς, καθώς πάνω στον καθένα τους κάθονταν μια τέτοια γλώσσα.

Σχόλια. 1. Κατά την πεντηκοστή ο αναληφθείς Ιησούς έστειλε από τον ουρανό το Πνεύμα στους μαθητάς, όπως τους είχε υποσχεθεί.

2. Το Άγιο Πνεύμα ήρθε ως σφοδρός άνεμος, αφού «το Πνεύμα όπου θέλει πνει».

3. Ο ήχος γέμισε όλο το σπίτι, όπως γεμίζει η κολυμβήθρα με νερό (Χρυσόστομος), για να γίνει η με Πνεύμα άγιο βάφτιση των μαθητών, όπως πάλι τους είχε υποσχεθεί ο αναστάς Κύριος, ότι σύντομα θα βαπτιστούν «εν Πνεύματι αγίω και πυρί». Θα λάβετε δύναμη, τους είπε, όταν έλθει επάνω σας το άγιο Πνεύμα. Και όντως οι μαθηταί ντύθηκαν με ακατανίκητη δύναμη πολλών χαρισμάτων.

4. Σωστά είπε διαμοιράζονται οι φλογοειδείς γλώσσες, διότι οι γλώσσες διακλαδίζονταν σαν από μία ρίζα, για να εννοήσουμε ότι οι γλώσσες είναι ενέργεια του ενός Παρακλήτου, που στάλθηκε (Χρυσόστομος).

5. Δεν διαμοιράζονταν η φύση του Αγίου Πνεύματος, αλλά η δωρεά του Πνεύματος. Και το Πνεύμα ήταν το διαμοιράζον. Διότι το Πνεύμα δεν διαιρείται, αλλά διαιρεί τα χαρίσματα, και διαιρώντας ενώνει τους χαρισματούχους.

6. Όλα όσα τους υποσχέθηκε ο Κύριος εκπληρώνονται τόσο γρήγορα.

Και στη συνέχεια όχι μόνο οι δώδεκα, αλλά και όλοι όσοι ήταν μέσα, γέμισαν εσωτερικά με Πνεύμα Άγιο κι άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες κατά τον τρόπο που το Πνεύμα τους υπαγόρευε να λένε τα θεία λόγια. Εννοείται ότι δεν έλαβαν μόνο το χάρισμα των γλωσσών, αλλά πλήθος χαρισμάτων του αγίου Πνεύματος. Ένα απ’ αυτά ήταν αυτό των γλωσσών, που εκδηλώθηκε αμέσως. Τα άλλα φανερώθηκαν αργότερα κατά την άσκηση του αποστολικού έργου τους.

Και συνεχίζει η εξιστόρηση των Πράξεων· Βρέθηκαν τότε να κατοικούν στα Ιεροσόλυμα Ιουδαίοι, άνθρωποι ευλαβείς απ’ όλα τα έθνη της γης. Αυτοί ήταν προφανώς Ιουδαίοι της διασποράς, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε διάφορα έθνη και μιλούσαν τη γλώσσα εκείνων των εθνών. Κατά την εορτή της πεντηκοστής τους, και προφανώς και κατά τις άλλες τρεις ιουδαϊκές εορτές (αζύμων ή πάσχα, σκηνοπηγίας και εγκαινίων), όλοι αυτοί έρχονταν στα Ιεροσόλυμα για να συνεορτάσουν. Αυτούς εννοεί εδώ ο ευαγγελιστής και ιστορικός των Πράξεων Λουκάς.

Κι όταν ακούστηκε ο ήχος μαζεύτηκε το πλήθος των Ιουδαίων αυτών και καταλήφθηκαν από έκπληξη και απορία, διότι ο καθένας άκουγε να τους μιλούν οι μαθηταί του Κυρίου στη διάλεκτό του. Και με έκσταση και θαυμασμό έλεγαν ο ένας στον άλλο· Αυτοί που μας μιλούν δεν είναι οι γνωστοί μας αγράμματοι Γαλιλαίοι, μαθηταί του Ιησού; Πώς συμβαίνει να τους ακούμε ο καθένας μας στη διάλεκτο που μιλάμε στη γενέτειρά μας; Εδώ είμαστε Πάρθοι¹    Μήδοι²,  Ελαμίτες ³, Μεσοποτάμιοι, Ιουδαίοι, Καππαδόκες, Πόντιοι, Ασιάτες, Φρύγες, Παμφύλιοι⁴, Αιγύπτιοι, Λίβυοι⁵, Κυρηναίοι ⁶, Ρωμαίοι, Ιουδαίοι προσήλυτες, Κρήτες, Άραβες, που ακούμε στις γλώσσες μας τα μεγαλεία του Θεού. Πώς γίνεται αυτό; Και περιέρχονταν σε έκσταση και απορία και δισταγμό καθώς το συζητούσαν ο ένας με τον άλλο. Κάποιοι άλλοι έλεγαν με χλευασμό και περιφρόνηση ότι είναι μεθυσμένοι με μούστο και δεν ξέρουν τί λένε.

Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος είναι ο πνευματικός οπλισμός των μαθητών του Χριστού. Μέχρι τώρα δειλοί, ιδιοτελείς, ολιγόπιστοι, διστακτικοί. Απ’ εδώ κι εμπρός γενναίοι, ανιδιοτελείς, πιστοί, και αδίστακτοι θα κηρύξουν Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον και αναστάντα σ’ όλο τον κόσμο με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και με το αίμα τους. Αύτη η δεξιά του Υψίστου... Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών;

Σημειώσεις

1. οι Πέρσαι. Χώρα τους είναι η Πάρς ή Παρθία ή Περσίς ή Περσία με κυριότερο αστικό κέντρο την Περσέπολι. Πάρθοι είναι ελληνική λέξη και σημαίνει  πορθητές (Παρθία, Περσία). Τους έδωσαν οι Έλληνες αυτό το όνομα όταν οι Πέρσες εκπόρθησαν και κατέκτησαν τους Δωριείς.

2. Οι κάκοικοι της Μηδίας, χώρας κοντά στη Μεσοποταμία με κυριότερο αστικό κέντρο τα Εκβάτανα. Γειτόνευε με την Ασσυρία.

3. ή Ελυμαίοι ή Κίσσιοι, με κυριότερο αστικό κέντρο τα Σούσα. Γι’ αυτό λεγόταν και Σουσιανή. Απ’ αυτήν καταγόταν ο Κύρος ο Μέγας.

4. Νότια περιοχή της Μ. Ασίας, βορείως της Κύπρου.

5. Το γόνιμο χείλος της Σαχάρας, που καταλήγει στη Μεσόγειο, περίπου απέναντι από την ιταλική χερσόνησο, λαός συγγενής προς τους Αιγυπτίους. Λέγεται και Κυρηναϊκή από την κυριότερη πόλη της Κυρήνη.

6. Οι κάτοικοι της Κυρήνης, μεγάλης πόλεως της Λιβύης. (Για τις σημειώσεις βλ. Κ. Σιαμάκη, Το αλφάβηττο, 1,64-7).