Ιερομονάχου Φιλίππου (Θωμάδων),
Ο Αλλάχ είναι ο Ουράνιος Πατέρας;
ΠΟΛΛΕΣ φορές διαβάζω καί ἀκούω τήν ἀπορίαν καί τήν ἐρώτησιν πολλῶν ἀνησύχων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν διά τά τῆς πίστεως, διά τήν σιωπήν τῶν Ἁγιορειτῶν.
Μερικοί ἐξ᾽ αὐτῶν μᾶς ἐχαρακτήρισαν θρησκειοκάπηλους,
ἐπαρχιώτας, λαϊκιστάς καί ὀργανωσιακούς φανατικούς.
Ἄλλοι, δεμένους εἰς
τό ἅρμα τῶν κρατικῶν κονδυλίων καί τῶν παντός εἴδους ὑποχρεώσεων.
Ἑπομένως ὀφείλομεν νά ἐκφρασθοῦμε διά τά περίεργα, πού γίνονται καί
λέγονται στήν δυστυχῆ ἐποχή μας.
Εἰς τό περιοδικόν ≪ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ≫ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τό τεῦχος τοῦ Ἰανουαρίου, εἰς τήν σελίδα 14, κάποιος Καριώτογλου γράφει ὅτι ὁ ἀείμνηστος Γέρων Παΐσιος ὅταν ἐπεσκέφθη τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Σινᾶ καί συνήντησε μουσουλμανάκια στήν αὐλή τούς εἶπε ≪τώρα νά φωνάξετε δυνατά “δόξα στόν ἀλλάχ”≫ κι ἐκεῖνα τό ἔκαναν μέ δυνατή φωνή.
Ἕνας Μοναχός παρεξηγήθηκε καί εἶπε ≪Τί πράγματα
εἶναι αὐτά, γέροντα, δόξα στόν ἀλλάχ, ἐμεῖς εἴμαστε ὀρθόδοξοι
χριστιανοί≫ καί ὁ ἅγιος γέροντας τοῦ ἀπάντησε ≪γιατί ἄλλος νομίζεις
εἶναι ὁ ἀλλάχ ἀπό τόν Θεόν Πατέρα;≫.
Ἀφοῦ ἀπευθύνομαι εἰς εὐλαβεῖς χριστιανούς εἶναι περιττά τά σχόλια.
Ἀλλά
πρέπει νά τονισθῆ ὅτι τό περιοδικό ἀπευθύνεται εἰς ἱερεῖς ὡς κατήχησις,
διά νά διδάσκουν αὐτήν τήν ὕβριν ἀφ᾽ ἑνός καί ἀφ᾽ ἑτέρου θέτει εἰς τό
στόμα τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος τήν ὡς ἄνω βλασφημίαν.
Ὡς γνωστόν, τόν ἐν
λόγῳ Γέροντα, πολλοί ἐκ τῶν ὀρθοδόξων, σέβονται ὡς Ἅγιον.
Πρό μηνός εὑρεθήκαμε προσκεκλημένοι εἰς Ἱ. Μονήν τῆς Β. Ἑλλάδος.
Εἰς
συζήτησιν μετά τόν Ἑσπερινόν εἷς ἱερεύς, δάσκαλος ἐκκλησιαστικῆς σχολῆς,
π. Νικόλαος Λουδοβῖκος, μᾶς εἶπε ὅτι ὁ Γέρων Παΐσιος τοῦ ἐνεπιστεύθη
ὅτι οἱ φράγκοι ἔχουν βάπτισμα.
Ἐπίσης ἐπέμενε μετά τοῦ προεξάρχοντος Ἐπισκόπου Προύσης κυρίου Ἐλπιδοφόρου, ὅτι δέν ἀπαγορεύονται αἱ συμπροσευχαί μετά τῶν αἱρετικῶν, φράγκων καί προτεσταντῶν.
Βεβαίως ἔλαβαν τάς καταλλήλους ἀπαντήσεις.
Ἀμφότεροι ὅμως διδάσκουν νέους,
μερικοί ἐκ τῶν ὁποίων στο μέλλον θά ἱερωθοῦν ἤ θά διδάσκουν στά σχολεῖα
τά παιδιά ≪θεολογία≫.
Ὁ Ἐπίσκοπος μάλιστα ἐφηῦρε καί μίαν νέαν διδασκαλίαν, θεωρίαν, ὅτι ὄχι ἡ οὐσία, ἀλλά ἡ μοναρχία τοῦ Πατρός ἀποτελεῖ κεντρικόν ἰδίωμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, διά νά στηρίξη μᾶλλον τήν ἐπί γῆς θρησκευτικήν ἐξουσίαν.
Ἀλλά καί τό Φιλιόκβε, διά νά στηρίξη τήν
φραγκοπαπικήν ἐξουσίαν, ἐφευρέθη καί ἐπεβλήθη εἰς τήν δύσιν.
Ἆραγε, θέλουν νά μᾶς ἀλλάξουν τήν πίστιν;
Ματαιοπονοῦν, διότι αὐτή ἡ
πίστις εἶναι θεϊκή.
Καί διεφυλάχθη πολλάκις ἀκόμη καί εἰς ἕν πρόσωπον,
π.χ. Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί πύλαι Ἅδου
οὐ κατισχύσουσιν Αὐτῆς.
Ὀφείλουν ὅμως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν, νά φροντίζουν νά ἀντικρούουν τίς πλάνες καί τίς νοθεῖες.
Εὑρίσκονται εἰς
τόπον καί τύπον τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Ἡ διδασκαλία μας εἶναι
Ἁγιοπνευματική καί δέν ἐπιδέχεται προσθαφαιρέσεις.
Ὡς ἐν ἐπιλόγῳ, προτείνουμε εἰς τούς κληρικούς καί λαϊκούς ὀρθοδόξους θεολόγους, ἄς ἔχουν πρό ὀφθαλμῶν των τήν διδασκαλίαν και ἐκκλησιαστικήν παρουσίαν τοῦ συγχρόνου Ὁμολογητοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Σέρβου.
Ἀποτελοῦσε ἐν ζωῇ
πρόβλημα, εἰς τούς φράγκους καί τούς οἰκουμενιστάς.
Συνεχίζει καί μετά
τήν ὁσιακήν κοίμησίν του νά εἶναι πρόβλημα, Ἴδιον τῶν ἀληθινῶν Ἁγίων,
εἶναι ὁ Διωγμός τους καί ἐν ζωῇ καί μετά τήν κοίμησιν.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 11/5/2012
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ:
Που ήσουνα π. Φιλιππε τοσα χρονια χαμενος;
Μαθαμε οτι απειληθηκες απο τον Αρχιαιρεσιαρχη "επισκοπο σου" και επαψες να μιλας.
Ειναι αληθεια;
Οι αλλοι οι Αγιορειτες γιατι δεν ομιλουν;
Τι επαθαν;
Μουγγαμαρα;
Οι αλλοι οι Αγιορειτες που ητο μαζι σου στις συνομιλιες, γιατι δεν συνυπογραφουν την επιστολη σου;
Γνωριζουμε οτι πολλα μοναστηρια και Οικουμενιστες επισκοποι, σας καλουν να ψαλλετε στις πανηγυρεις τους εναντι ...αδρας αμοιβης.
Και εσεις ψαλλετε και αδετε τα πολυχρονια τους αλλα και το πολυχρονιο του Αρχιαιρεσιαρχου του Φαναριου, εις ...ολους τους ηχους του Οκτωηχου!
Και αυτο ουδολως σας ενοχλει, οπως ενοχλει ημας τους απλους χριστιανους.
Βλεπετε ΣΗΜΕΡΑ η σκυταλη του Αντιφραγκολατινικου και του Αντιοικουμενιστικου Αγωνα περιηλθε - Θεια χαριτι - στην εκκλησιαστικη συνειδησι, στο σωμα των Πιστων, αφου οι μοναχοι και ιδιαιτερα οι Αγιορειτες, ξεπουλησαν τα παντα εναντι της ....δειλιας τους και του αθλιου ....αργυριου και χρυσιου...
Δεν το αμφισβητουμε, π. Φιλιππε, αυτο παραμικρως.
Και γι' αυτο που ειπε ο διαβοητος Λουδοβικος, δεν μας εκπληττει.
Αυτη η Ανωτερα της Θεσσαλονικης ...βριθει πολλων δαιμονιων...
Οσον αφορα για τον ξεπουπουλιασμενο τσαλαπετεινο Ελπιδοφορο Λαμπρυνιαδη δεν μας ξενιζει τιποτα.
Εκφραζει την φωνην του κυριου του, του Αρχιαιρεσιαρχου του Βοσπορου...αποτελει το alter ego του και "προηχθη" χατηρικα, ταχα για εθνικους και εκκλησιαστικους λογους, αλλα μαλλον για ....προδοτικους Οικουμενιστικους...
Τελος επαναλαμβανουμε το ερωτημα μας:
Γιατι πατερ Φιλιππε δεν ομιλει πλεον το Αγιον Ορος;
Γιατι πατερ Φιλιππε δεν ομιλει πλεον το Αγιον Ορος;
Γιατι δεν ακουγεται τιποτα απο εκει;
Τεθνηκε, το Αγιον Ορος;
΄Η ειναι υπνωτισμενο;
΄Η μηπως η Περιβολαρισσα Υπεραγια Θεοτοκος ετοιμαζεται, λογω της προδοτικης τακτικης των Αγιορειτων, να αναχωρηση απο αυτο;
`ΤΥΦΛΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΤΥΦΛΩΝ` ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές παρατηρήσεις πάνω στις απορίες και τα ερωτήματα του π. Φιλίππου:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ Ο "κάποιος" Καριώτογλου είναι ο γνωστός Δρ. Θεολογίας Αλέξανδρος Καριώτογλου, συγγραφέας πολλών βιβλίων και επιμελητής της έκδοσης του "Ιερού Κορανίου", Εκδόσεις Δημιουργία, 1994.
2/ Δεν είναι παράδοξο να είπε αυτά που είπε, ο γέροντας Παϊσιος. Δηλ. τι θα έλεγε σε Μουσουλμάνους, να υμνήσουν την αγία Τριάδα; Και είναι γνωστό, ότι τόσον οι Μουσουλμάνοι, όσο και οι Εβραίοι έχουν μοναδικό Θεό, τον Πατέρα, ενώ οι Χριστιανοί, τον Τριαδικό Θεό. Εξ άλλου στο Κοράνιο (= Qur'an = Ανάγνωσμα), ο Θεός αποκαλείται οικτίρμων, ελεήμων, κύριος του παντός και δεσπότης.
3/ Ναι, το βάπτισμα των Φράγκων (= ράντισμα) είναι έγκυρο και τούτοι γίνονται δεκτοί με λίβελλο και Χρίσμα, σύμφωνα με την Πανορθόδοξη Σύνοδο της ΚΠολης του 1484, αλλά και την ομολογίαν του Εφέσου αγίου Μάρκου, ότι: "χρίομεν τους εξ αυτών ημίν προσιόντας..... ως αιρετικούς όντας", δηλ. εντάσσει τους Λατίνους ως αιρετικούς στην ομάδα των Αρειανών κ.λπ. της Β΄ Οικουμενικής, παρ' όλον ότι γνωρίζει τον τύπον του ραντισμού, τον οποίον αποκηρύσσει (Ι. Καρμίρη: "Τα Δογματικά.....", σελ. 981-989).
4/ Οι συμπροσευχές με αιρετικούς απαγορεύονται από τους Κανόνες 10ο και 45ο Αποστολικούς και 33ο της Λαοδικείας (συμπροσευχή και συνευχή με αιρετικό). Αντίθετα επιτρέπεται η προσευχή για αιρετικό, σύμφωνα με τον Ι. Χρυσόστομο: «β΄. Μιμού τον Θεόν. Ει πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι, εικότως υπέρ απάντων δει εύχεσθαι, ει πάντας αυτός ηθέλησε σωθήναι, θέλε και συ, ει δε θέλεις, εύχου, των γαρ τοιούτων εστί το εύχεσθαι. Οράς πως πανταχόθεν την ψυχήν έπεισεν, ώστε και υπέρ Ελλήνων εύχεσθαι; Και το κέρδος δείκνυς όσον εκ τούτου τίκτεται, ίνα ήρεμον, φησί, και ησύχιον βίον διάγωμεν και το πολλώ τούτου μείζων, ότι και τω Θεώ τούτο δοκεί, και ότι όμοιοι αυτώ κατά τούτο γινόμεθα, κατά το τα αυτά αυτώ θέλειν. Ικανά ταύτα δυσωπήσαι και θηρίον. Μη τοίνυν φοβηθής υπέρ Ελλήνων ευχόμενος και αυτός τούτο βούλεται, φοβήθητι το κατεύξασθαι μόνον, τούτο γαρ ου βούλεται. Ει δε υπέρ Ελλήνων εύξασθαι χρη, και υπέρ αιρετικών δήλον ότι υπέρ γαρ απάντων ανθρώπων εύχεσθαι δει, ου διώκειν…» (PG 62, 536).
5/ Η Ανατολή διδάσκει, ότι η γενεσιουργός αιτία ύπαρξης του Πατέρα είναι το πρόσωπό του και όχι η ουσία του, όπως διδάσκει ο Παπισμός. Οι Πατέρες της Ανατολής (Καππαδόκες) δεν δίνουν προτεραιότητα στην ουσία, αλλά στο πρόσωπο, ενώ αντίθετα στον Αυγουστίνο δίνεται προτεραιότητα στην ουσία και όχι στο πρόσωπο. Πρώτα λέμε, ότι ο Θεός υπάρχει και μετά ρωτάμε πώς υπάρχει. Επίσης, ο Αυγουστίνος θέτει πρώτα την ουσία του Θεού και μετά το θέμα της Τριάδας, γι’ αυτόν ένας Θεός ίσον μία ουσία και όχι ένας Θεός ίσον ο Πατέρας. Το λάθος του Αυγουστίνου, δυστυχώς, έχει περάσει σε πολλές Ορθόδοξες Δογματικές και τονίζεται από πολλούς, ότι η Χριστιανική θρησκεία είναι μια από τις τρεις μονοθεϊστικές, ενώ για την Ορθοδοξία η Αγία Τριάδα είναι ο ένας Θεός. Επομένως, μεταξύ Δύσης και Ανατολής υπάρχει χάσμα τεράστιο ως προς την προτεραιότητα της ουσίας έναντι του προσώπου με άμεσο αποτέλεσμα την τεράστια διαφορά στην εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, του περίφημου Φιλιόκβε. Επιπλέον, με το να θεωρηθεί ως «θεός» η Ουσία, δεν υπάρχει υποταγή της ουσίας στο πρόσωπο, αλλά αντιθέτως, του προσώπου στην ουσία. Με άλλα λόγια, ο Πατέρας τότε, ΔΕΝ είναι αυτό που είναι επειδή το θέλει, αλλά επειδή τον υποχρεώνει η ουσία Του! Γίνεται κατανοητό έτσι το μέγεθος της βλασφημίας που εισάγει η παπική θεώρηση περί Θεού. Έχουμε έναν «θεό» με εξάρτηση από την ουσία του, έναν ΔΟΥΛΟ ΘΕΟ, που λειτουργεί βάσει αναγκαιότητας και όχι βάσει ελευθερίας και βούλησης, σαν τους ενδοσυμπαντικούς «θεούς» των ειδωλολατρών, που ορίζονται από την «ειμαρμένη», και όχι από την ελευθερία βούλησης που διαθέτουν, χώρια που η θεώρηση αυτή δημιουργεί την αίρεση της εκπόρευσης του αγίου Πνεύματος από την κοινή ουσία Πατρός και Υιού. Και ποιός είναι εκείνος, που καταφέρεται, κατά της αίρεσης του Φιλιόκβε; Μα, ένας οικουμενιστής, ο Περγάμου Ιωάννης, στη "Δογματική" του!
ΙΚ
Συνεπώς η μαρτυρία των Ορθοδόξων προς αλλοθρήσκους και αιρετικούς θα μπορούσε ασφαλώς να είναι η εξής: "εμπρός φωνάξετε δυνατά "δόξα στον "θεό" σας"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εάν άλλος ...μίζερος, περίεργος, φανατικός Ορθόδοξος τολμήσει να ψελλίσει "μα εμείς είμαστε Ορθόδοξοι"... μπορούμε να απαντούμε "γιατί, άλλος νομίζεις ότι είναι ο "θεός" τους από τον Θεό Πατέρα;
Δεν θεραπεύονται οι ψυχασθένειες χωρίς ψυχοφάρμακα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεγονός ότι ο Θεός των χριστιανών είναι τριαδικός δεν αποτελεί κώλυμα προκειμένου να καταταγεί ο χριστιανισμός στις μονοθειστικές θρησκείες.Τριάς η εν Μονάδι και Μονάς η εν Τριάδι.Πιστεύω εις ΕΝΑ Θεόν ομολογούμε στο σύμβολο της Πίστεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, το: "Τριάς η εν Μονάδι" δεν είναι το ίδιο με το: "Μονάς η εν Τριάδι":
ΔιαγραφήΣτην Ανατολική Εκκλησία ξεκινούμε από τα πρόσωπα και οδεύουμε προς την Ουσία: «Τριάς η εν Μονάδι» σημαίνει, ότι τα τρία πρόσωπα ενυπάρχουν σε μία και την αυτήν Ουσία. Από το πρόσωπο προχωρούμε προς την υπόσταση και από εκεί στην ουσία. Από την θεώρηση αυτή συμπεραίνεται, ότι όταν αποκαλύπτεται ο Θεός είναι παρόντα και τα τρία πρόσωπα, οπότε έχουμε προσωποκεντρική θεώρηση του Θεού και τελικά τριαδική Μοναρχία. Στη Δύση, ξεκινούν από την μια Ουσία στην οποία ενυπάρχουν τα τρία πρόσωπα: «Μονάς η εν Τριάδι» σημαίνει, ότι σε μια και την αυτήν Ουσία ενυπάρχουν και τα τρία πρόσωπα. Από την ουσία δηλ. προχωρούμε στην υπόσταση και από εκεί στα πρόσωπα. Από την θεώρηση αυτή συμπεραίνεται, ότι όταν αποκαλύπτεται ο Θεός δεν είναι απαραίτητο να είναι παρόντα και τα τρία πρόσωπα (π.χ. στη μεταβολή των τιμίων δώρων είναι παρών μόνον ο Χριστός), οπότε έχουμε ουσιοκεντρική θεώρηση του Θεού και τελικά τριαδολογικό ενωτισμό και όχι τριαδική Μοναρχία.
Παρατηρείται επίσης, ότι οι Kαππαδόκες ξεκινούν από την Τριάδα και ειδικά από το πρόσωπο του Πατέρα, ως αιτίας των πάντων, ενώ ο Αυγουστίνος ξεκινάει από τη φύση του Πατέρα και όχι από το πρόσωπό του. Οι Ανατολικοί ομιλούν για το Θεό και εννοούν το πρόσωπο του Πατέρα (μαζί με τα άλλα δυο), ενώ οι Δυτικοί ομιλούν για τη Θεότητα και εννοούν τη φύση του Πατέρα. Στον Αυγουστίνο είναι σαφές, ότι η Θεότητα είναι απρόσωπη, η Θεότητα είναι η θεία φύση, η θεία ουσία. Έτσι, προηγείται ο ένας Θεός, η ουσία και έπεται λογικά η Τριάδα, ως τρόποι με τους οποίους αυτός ο ένας Θεός υφίσταται. Δηλαδή και ο Πατέρας είναι δευτερογενής έννοια εν σχέσει με τον Θεό. Εδώ είναι το τεράστιο λάθος. Ποιος είναι ο ένας Θεός; Οι Πατέρες βέβαια είναι μονοθεϊστές, αλλά ποιος είναι ο ένας Θεός, στον οποίο πιστεύουν όλοι, όταν λένε: «Πιστεύω εις ένα Θεόν…..»; Εάν πούμε, ότι ο ένας Θεός είναι η ουσία, όπως έκανε ο Αυγουστίνος, τότε οι τρεις υποστάσεις, Πατέρας, Υιός, Πνεύμα, τοποθετούνται στην ίδια μοίρα από πλευράς οντολογικής ύπαρξης. Δεν είναι πλέον η αιτία ο Πατέρας με την απόλυτη οντολογική σημασία. Είναι μια πηγή, αλλά μια πηγή με την έννοια της Ουσίας, με τη σημασία ότι η Θεότητα προηγείται, δηλ. η Ουσία προϋπάρχει. Δεν είναι Αυτός που κάνει την ουσία να υπάρχει, η ουσία είναι η αιτία της ύπαρξής του. Ο ένας Θεός λοιπόν, είναι η μία ουσία και αυτό έχει περάσει σε πολλούς Ορθόδοξους, οι οποίοι λένε, ότι ο ένας Θεός είναι η μία ουσία. Στην Ανατολή ο Θεός δεν είναι η ουσία, είναι το πρόσωπο του Πατέρα και τα εξ αυτού άλλα δυο πρόσωπα.
Στη Δύση, το θέμα της προσευχής προς την Αγία Τριάδα παραμερίσθηκε. Εκεί προσεύχονται γενικά και αόριστα στην ουσία του Θεού ή κυρίως στο Χριστό. Επειδή ο Χριστός είναι και άνθρωπος, υπάρχει η δυνατότητα να τον νοιώθει κανείς περισσότερο υποστατικά σαν πρόσωπο, συναισθηματικά δηλαδή. Με τον Αυγουστίνο προσευχόμαστε αόριστα στον ένα Θεό και όχι αναγκαστικά σε πρόσωπα, εκτός από το πρόσωπο του Χριστού, που είναι συναισθηματικά πιο κοντά μας. Στην Ανατολή ήμαστε Τριαδολάτρες, στη Δύση είναι Χριστολάτρες (και Μαριολάτρες), οι δε Προτεστάντες Πνευματολάτρες.
ΙΚ
Σχόλιο επί σχολίου 12 Μαΐου 2012 11:00 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς ομολογούμε "Πιστεύω εις "ΈΝΑ Θεόν".
α) Δεν είναι δυνατόν να ομολογούμε ότι υπάρχουν και άλλοι Θεοί, έτεροι πλην Εκείνου και ότι είμαστε μια από τις μονοθεϊστικές θρησκείες. β) Εκτός αν ομολογήσουμε, ή ότι "ο ίδιος θεός είναι ο Ων, ο Τριαδικός" με τον πιστευόμενο από τις άλλες θρησκείες. Τότε να πάμε μαζί με όλους τις εκκλησίες, έστω τις μονοθεϊστικές και να κάνουμε μια πανθρησκεία. Και στις δυο περιπτώσεις α, β, εις μάτην η πίστις ημών, γι' αυτό λέμε πιο εξειδικευμένα, ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι μια από τις πολλές θρησκείες, είναι η Μία και μοναδική Πίστη εξ Αποκαλύψως η άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι Μία, αγία, καθολική και Αποστολική.