ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙ
του Δρ
Φιλολογιας κ. Κων. Σιαμάκη
Μεταφεραμε την
πληροφορια που εξεδωσαν καποιοι καθηγητες ότι είναι μυθος ότι οι Σπαρτιατες
ερριχναν τα αδυναμα βρεφη στον Καιαδα, στον γνωστο επιστημονα και συγγραφεα πολλών
πρωτοτυπων επιστημονικων βιβλιων Δρ.
της Φιλολογιας κ. Κων. Σιαμακη και μας εδωσε
την παρακατω απαντησι:
Δεν ξερω, ουτε
θελω να μαθω ποιοι το ειπαν αυτο, αλλα αυτοι που το ειπαν δεν ειναι
επιστημονες, ειναι αγραμματοι τσαρλατανοι.
Στον Καιαταν ή
Καιαδαν, οι Σπαρτιατες ερριχναν μονο τους ενηλικους καταδικους ή τους
αιχμαλωτους πολεμου.
Τα βρεφη και τα
νηπια τα ερριχναν στους ΑΠΟΘΕΤΕΣ του Ταϋγετου.
Πλουταρχος,
Λυκουργος 16,2.
Μύθος ότι οι Σπαρτιάτες έριχναν τα αδύναμα βρέφη στον Καιάδα!
Σύμφωνα
με την παράδοση, οι Λακεδαιμόνιοι έριχναν στον Καιάδα τους
καταδικασμένους σε θάνατο κακούργους, τους αιχμαλώτους πολέμου και τα
ασθενικά βρέφη. Η μέχρι σήμερα ερευνητική προσπάθεια στο γνωστό ως
Καιάδας, σπηλαιοβάραθρο της Τρύπης δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει την παρουσία οστών βρεφών ή
μικρών παιδιών, ενώ έχει εντοπίσει στο εσωτερικό του μεγάλο αριθμό
σκελετικών ευρημάτων, τα οποία ανήκουν κατά κύριο λόγο σε άνδρες
βιολογικής ηλικίας 18-35 ετών. Έτσι, σύμφωνα με τον καθηγητή Αρχαιολογίας κ. Π. Θέμελη, το σπηλαιοβάραθρο της Τρύπης πρέπει να χρησιμοποιήθηκε από τους Σπαρτιάτες, κυρίως, στη διάρκεια των μεσσηνιακών πολέμων (8ος-5ος αι. π.Χ.) για τον «καταποντισμό» των εχθρών τους ή και κοινών καταδίκων.
Αυτά
αναφέρει σε συνέντευξή του στο Μηνά Παπαγεωργίου ο καθηγητής κος
Πίτσιος (μέλος της ερευνητικής ομάδας) και τονίζει ότι η ανάπτυξη της
Φυσικής Ανθρωπολογίας ή της Ανθρώπινης Βιολογίας μας δίδει πλέον τη
δυνατότητα να μελετήσουμε περισσότερα ευρήματα και με μεγαλύτερη
ακρίβεια, αλλά τα ευρήματα δεν επιβεβαιώνουν το μύθο. Αναφέρει επίσης
ότι είναι λίγες και πολύ γενικές οι αναφορές, από την αρχαιότητα, στη
συγκεκριμένη διαδιακασία και ότι ο μύθος δημιουργήθηκε τα νεότερα
χρόνια.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
"Πλην Λακεδαιμονιων"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια άλλη μελέτη περί Σπαρτιατών του κ.Κώστα είναι συγκλονιστική, τεκμηριώνει πως οι μεν αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν είχαν και τόσο εκλεκτές συμπεριφορές όπως νομίζουμε και τους θαυμάζουμε, και εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, οι δε σημερινοί Σπαρτιάτες δεν είναι απόγονοί τους.
Εμείς μαθαίνουμε τις γνώσεις από τα βιβλία και τους ερευνητές, ο κ.Κ.Σιαμάκης είναι Ερευνητής των πηγών. π.χ. http://e-homoreligiosus.blogspot.com/2010/02/dr-siamakis-ketef-hinnom-inscription.html
Πλην όμως να μη ξεχνάμε, ότι οι Σπαρτιάτες είναι και αυτοί απόγονοι του Αβραάμ: «Ο Άρειος, βασιλειάς των Σπαρτιατών, στέλνει χαιρετισμούς στον αρχιερέα Ονία. Βρέθηκε γραμμένο για τους Σπαρτιάτες και τους Ιουδαίους ότι είναι αδελφοί λαοί και κατάγονται και οι δυο λαοί από τον Αβραάμ. Τώρα λοιπόν που το ανακαλύψαμε αυτό, γράψτε μας, παρακαλούμε, σχετικά με την ευημερία σας» (Μακκ. Α΄ 12. 20-22).
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΚ
Μια περιήγηση στο διαδίκτυο δείχνει ότι αρκετές ιστοσελίδες αιρετικών, αρνητικής κριτικής, αρχαιοθαυμαστών, έχουν μένος κατά του Κ.Σ. ιδίως για τις απομυθοποιήσεις που αποδεικνύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ιστοσελίδα όπου παραπέμπει το πρώτο σχόλιο, e-homoreligiosus, επιχειρούν ανεπιτυχώς να αμφισβητήσουν από το άρθρο του Κων/νου Σιαμάκη "ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ" (Μελέτες τεύχος 3, 2008) τα λεγόμενά του ότι "στὰ δυὸ ἀργυρᾶ μικροσκοπικὰ εἰλητάρια τοῦ Ζ’ π.Χ. αἰῶνος συναντᾶται γιὰ πρώτη φορὰ σὲ σῳζόμενα χειρόγραφα τὸ "τετραγράμματον" –κι ἀργότερα κι "ἀνεκφώνητον"– ὄνομα τοῦ Κυρίου στὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα καὶ γραφὴ τοῦ Μωϋσέως˙ Ιαυε... δηλαδὴ τὸ ὄνομα εἶναι ΙΑYΕ, καὶ μὲ πεζὰ γράμματα Ιαυε ἤτοι Ἰαυέ".
Αλλά και για τους μη ειδικούς, μόλις δουν την φωτογραφία της γραφής, το Α, που αμφισβητούν οι αρνητικοκριτικοί, είναι ολοφάνερο.
Νιαου νιάου. τι κάνει;
Στο άρθρο "Αρχαιότερο χειρόγραφο της Βίβλου", σπουδαία είναι τα στοιχεία περί φυλακτηρίων -ειληταρίων, η ορθή χρονολόγηση από τον Κ.Σ. των χρόνων της Βίβλου, και επίσης η εκεί παρουσίαση των αποδόσεων της λέξης Ιαυέ. Γράφει ο Κ.Σιαμάκης: "Τὸ ὄνομα Ιαυε μεταφράστηκε στοὺς Ο’ μία μὲν φορὰ μὲ τὴ μετοχὴ τοῦ ὑπαρκτικοῦ ῥήματος εἰμὶ ὡς Ὤν (Ἔξ 3,14 βλ. καὶ Ἀπ 1,4), ὅλες δὲ τὶς ἄλλες φορὲς μὲ τὸ ῥηματικὸ ὄνομα τοῦ ἐπίσης ὑπαρκτικοῦ ῥήματος κυρῶ ( = εἰμὶ) τὸ Κύριος, στὴ λατινικὴ μετάφρασι τοῦ Ἱερωνύμου (vulgata) Dominus ( = Κύριος˙ ἀλλὰ τὸ λατινικὸ Dominus εἶναι ἄσχετο μ̉ ὁποιοδήποτε ὑπαρκτικὸ ῥῆμα), στὴ γερμανικὴ τοῦ Λουθήρου (1534) Herr, στὴ γαλλικὴ τοῦ Olivétan (1535) Seigneur, στὴν ἰταλικὴ τοῦ Diodati (1607) Signore, καὶ στὴν ἀγγλικὴ τοῦ Ἰακώβου Α’ (1611) Lord. σὲ καμμία γλῶσσα δὲν ἔχει σχέσι μὲ κάποιο ῥῆμα ὅπως στὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο καὶ στὴν ἑλληνικὴ μετάφρασι τῶν Ο’. τὸ δὲ ἑβραϊκὸ ῥῆμα, τοῦ ὁποίου μετοχὴ εἶναι τὸ ὄνομα Ιαυε - Ἰαυέ, εἶναι, ὅπως ἀνευρίσκεται στὸ βραχυγραφημένο κι ἄστικτο ἑβραϊκὸ - ἀραμαϊκὸ κείμενο τῆς Π. Διαθήκης, τὸ ειε, τὸ ὁποῖο συναντᾶται λ.χ. στὶς Βασιλεῖες (Γ’ Βα 13,32) ὡς ειε ιειε καὶ στοὺς Ο’ μεταφράζεται γινόμενον ἔσται. ἐπαναλαμβάνω, τὴν αὐθεντικὴ μεταγραφὴ καὶ προφορὰ τοῦ ὀνόματος Ἰαυὲ ἔχουν οἱ Κλήμης, Ἐπιφάνιος, Ἱερώνυμος, καὶ Θεοδώρητος".
"Αλλά και για τους μη ειδικούς, μόλις δουν την φωτογραφία της γραφής, το Α, που αμφισβητούν οι αρνητικοκριτικοί, είναι ολοφάνερο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου το είδατε κύριε μου το Α;
Τρεις είναι οι κάθετες γραμμές του (πρώτου από αριστερά) χε, όπως ακριβώς και του επόμενου. Αν ήταν Α θα έπρεπε να έχει δύο κάθετες συγκλίνουσες γραμμές. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Πρόκειται για δύο όμοια χε, που αποδίδει παραδόξως ο κ. Σιαμάκης στη μία περίπτωση ως Α και στην επόμενη ως Ε.
Δύο καθαρά χε δείχνει η εικόνα. Σε αυτή την περίπτωση αλλοιώνονται τα δεδομένα ώστε να υποστηριχθεί με τρόπο αυθαίρετο και εσφαλμένο το Α που σώζεται σποραδικά σε έργα εκκλησιαστικών συγγραφέων/πατέρων που είχαν παντελή άγνοια της Εβραϊκής.
Σεβαστή η έρευνα του λόγιου κ. Σιαμάκη, αλλά είναι κωμικοτραγικός ο ισχυρισμός ότι μια συμφωνική γλώσσα όπως η Εβραϊκή έχει λέξεις που περιέχουν μόνο φωνήεντα! Μάλιστα, ακόμη περισσότερο για έναν αρχαίο εβραϊκό όρο όπως το Τετραγράμματο.