με ντουφέκια και γιαταγάνια
πολεμούσαν σαν λιοντάρια
Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες Ἕλληνες σπορά τῆς ἐβραιουργιᾶς πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν ἁγια πίστη,τήν ὀρθόδοξη,διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντῦμα ὀρθόδοξον.
Καί κάθησα κι ἔκλαιγα γιά τά νέα παθήματα.
Καί ἐπῆγα πάλι εἰς τούς φίλους μου τούς ἁγίους.
Ἄναψα τά καντήλια καί λιβάνισα λιβάνι καλόν ἁγιορείτικον.
Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα ''Δέν βλέπετε πού θελουν νά κάνουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα;
βοηθεῖστε διότι μᾶς παίρνουν αὐτοί οἱ μισέλληνες καί ἄθρησκοι ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν ἔχομεν.
Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τά τρισκατάρατα τοῦ πάπα...
μήν ἀφήσετε ἅγιοί μου αὐτά τά γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες κάνοντας περισσότερο κακό ἀπ'αὐτό πού καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας''.
Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν στό σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μας Χριστόν καί Παναγία διότι θά μᾶς παρεξηγήσουν οἱ ἰσχυροί.
Καί βγῆκαν ἀκόμη νά 'ποτάξουν τήν ἐκκλησία διότι ἔχει πολλήν δύναμη καί τήν φοβοῦνται.
Καί εἶπαν λόγια ἄπρεπα διά τούς παπάδες.
Ἐμεῖς μέ σκιάν μας τόν Τίμιον Σταυρόν ἐπολεμήσαμεν ὁλοῦθε σέ κάστρα,σέ ντερβενια,σέ μπογάζια καί σέ ταμπούρια.
Κι αὐτός ὁ Σταυρός μᾶς ἔσωσε.
Μᾶς ἔδωσε τή νίκη κι ἔχασε ὁ ἄπιστος Τοῦρκος.
Τόση μικρότητα στό Σταυρό,στόν σωτήρα μας;
Καί βρίζουν οἱ πουλημένοι εἰς τούς ξένους καί τούς παπαδες μας τούς ζυγίζουν ἄναντρους κι ἀπόλεμους.
Ἐμεῖς τούς παπάδες τους εἴχαμε μαζί εἰς κάθε μετερίζι εἰς κάθε πόνο καί δυστυχίαν ὄχι μόνο διά νά βλογᾶνε τά ὄπλα τά ἱερά ἀλλά καί αὐτοί μέ ντουφέκι καί γιαταγάνι πολεμῶντας σάν λιοντάρια.
Ντροπή Ἕλληνες.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Σας ευχαριστούμε κύριε Οδυσσέα που με κείμενα όπως της αναρτήσεως μας ξαναθυμίζετε τις αλήθειες, και τις όμορφες και τις πικρές, όπως τις είδε το καθαρό βλέμμα του Στρατηγού, που μας τις άφησε στα απομνημονεύματά του. Δε χαρίζεται σε κανέναν εκεί ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, τα λέει "χύμα και τσουβαλάτα" για όλους, και για τα προτερήματα και για τα ελαττώματα των Ελλήνων, και για τους ξένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν εγκληματία όμως τον αντιμετώπισε ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ το Ελληνικό Κράτος, ναι, αυτόν που έχυσε το αίμα του και έδωσε την περιουσία του για να το κάνει Κράτος Ελεύθερο.
Τον Πολύτεκνο, με τα 12 παιδιά!
"Οι ενέργειές του για παραχώρηση Συντάγματος οδήγησαν σε κατ’ οίκον περιορισμό του, συνέχισε ωστόσο να αγωνίζεται και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843. Το 1851 συνελήφθη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και ύστερα από δίκη καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του τελικά δεν εκτελέστηκε και ο ίδιος αποφυλακίστηκε το 1854 με ενέργειες του Δ. Καλλέργη. Από τότε αποσύρθηκε στο σπίτι του και μόνο μετά την έξωση του Όθωνα ξαναπήρε τιμητικά τον τίτλο του υποστράτηγου και το 1864 του αρχιστράτηγου".
Σε μεγάλη ηλικία έμαθε γράμματα ο Μακρυγιάννης, για να γράψει την αλήθεια, διότι διάβαζε σε κάποιες εφημερίδες του ελεύθερου κράτους παραποιημένα τα γεγονότα. Ήθελαν να του τα κλέψουν, τα χειρόγραφα, τα φύλαξε σε μια αποθήκη σε κάτι ντενεκέδες και πώς δεν χάθηκαν, είναι θαύμα!
Δωρεάν γρήγορο κατάβασμα των απομνημονευμάτων σε pdf από εδώ:
http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2010/12/apomnimon.pdf
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματα στις 26 Φεβρουαρίου του 1829 στο Άργος και ενώ έχει τοποθετηθεί «Γενικός Αρχηγός της Εκτελεστικής Δυνάμεως της Πελοποννήσου». Μέχρι το 1832 είχε ολοκληρωθεί η συγγραφή του μισού έργου, που συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε στο Ναύπλιο και την Αθήνα. Περίπου στα 1840, οι αρχές είχαν την πληροφορία ότι ο Μακρυγιάννης καταγράφει γεγονότα, τα οποία δεν ήθελαν να βγουν στο φως της δημοσιότητας. Έτσι ο Μακρυγιάννης αναγκάστηκε να σταματήσει το γράψιμο και να κρύψει σε ένα ασφαλές μέρος τα χειρόγραφά του. Συνέχισε τη συγγραφή του μετά από τα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, στην οποία είχε πρωτοστατήσει με κύριο αίτημα την παραχώρηση Συντάγματος από τον βασιλιά Όθωνα. Τα Απομνημονεύματα φτάνουν χρονικά μέχρι το 1850. Το έργο δεν εκδόθηκε από τον ίδιο τον Μακρυγιάννη. Ο στρατηγός, φοβούμενος πιθανούς ελέγχους των αρχών της εποχής του, είχε κρύψει τα χειρόγραφα των Απομνημονευμάτων (που αποτελούνταν από 460 σελίδες). Έτσι έμειναν ξεχασμένα μέχρι το 1901. Τότε ο λογοτέχνης Γιάννης Βλαχογιάννης σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχε με ένα από τα παιδιά του Μακρυγιάννη, τον Κίτσο Μακρυγιάννη, του ζήτησε να ψάξει μήπως ο πατέρας του είχε κρατήσει πουθενά κρυμμένα χειρόγραφα. Πραγματικά μετά από έρευνα, βρέθηκε το χειρόγραφο σε έναν τενεκέ στο υπόγειο του σπιτιού του Κίτσου Μακρυγιάννη και ο Γιάννης Βλαχογιάννης ανέλαβε το δύσκολο έργο να το επεξεργαστεί. Στο πρωτότυπο δεν υπάρχουν τόνοι και σημεία στίξεως και ο Βλαχογιάννης κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να είναι συνεπής στην απόδοση του περιεχομένου. Το έργο εκδόθηκε πρώτη φορά στα 1907 από το τυπογραφείο του Σ. Κ. Βλαστού. (www.e-alexandria.gr)
ΑπάντησηΔιαγραφή