Ομολογία

Ο ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ και η ΦΛΩΡΙΝΑ

κ. Διευθυντά,

Διάβασα τον ορυμαγδό που εξαπέλυσε ο Γ. Στρατάκης, π. νομάρχης Φλώρινας, κατά του, κατ’ αυτόν, καντιωτισμού, και λυπήθηκα για τη γλώσσα του και το περιεχόμενο της σκέψεώς του, διότι φαινόταν ευγενικός και λογικός.

Από την άλλη υπερεγκωμιαστικός ο Γιάννης μέχρι και αποθεωτής του σκηνοθέτη Θ. Αγγελόπουλου. Όσα γράφει όμως δεν είναι παρά η προσωπική του γνώμη. Και πρέπει να πούμε ότι η υποκειμενικότητα έχει την αξία της, αλλά δεν παύει να είναι υποκειμενικότητα.

Χωρίς να θέλω να θίξω τον αποβιώσαντα Θ. Αγγελόπουλο, που ο αγαπητός Γιάννης, και ολίγιστοι άλλοι, τον ενέταξε στον κόσμο των ημιθέων, ήθελα να ρωτήσω·

Πέρα από τα αέρινα λόγια, σε τί ωφελήθηκε ο πονεμένος λαός της Φλώρινας και της περιφέρειας από τα γυρίσματα του Αγγελόπουλου;

Ανέβηκε το βιοτικό του επίπεδο;

Αυξήθηκε το οικογενειακό του εισόδημα;

Λύθηκαν τα προβλήματά του;

Οι ταλαίπωροι κομπάρσοι που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο αδυσώπητο σινιάκι, τί λέγανε για την πληρωμή τους;

Ποιοι μαθητές ή σπουδαστές των εκπαιδευτηρίων της πόλεως χόρτασαν ή ζεστάθηκαν ή σπούδασαν με φαΐ, ζέστη, σπούδαστρα, από αγγελοπούλειες χορηγίες ή ανέγερση σχετικού ιδρύματος;

Τον Θ. Αγγελόπουλο αντιμετώπισε η τοπική Εκκλησία με λόγο, όχι με ανιστόρητα ή με δυσφήμιση.

Και θα μπορούσε ν’ αντιτάξει και αυτός τον αντίστοιχο αντίλογο.

Βία δεν άσκησε· ούτε τον παρέπεμψε σε δικαστήρια.

Αυτός όμως ήρθε στην πόλη σαν κατακτητής και σχεδόν έβαλε τα σκηνικά του στο προαύλιο του πρώτου ναού της τοπικής Εκκλησίας, ενέταξε σ’ αυτά και τα παραποτάμια σπίτια χωρίς εν πολλοίς τη συγκατάθεση των νοικοκυραίων, κάποιον δε τον έσυρε στα δικαστήρια για δήθεν συκοφαντική δυσφήμιση, και θα μπορούσε αυτός να του το ανταποδώσει με το ίδιο νόμισμα, αλλά επειδή αυτός είναι «απολίτιστος» και «συκοφάντης» δεν του το ανταπέδωσε του «πολιτισμένου» και «συκοφαντούμενου», μολονότι το δικαστήριο εξέδωκε αθωωτική.

Και όταν τον κάλεσε ο μητροπολίτης να μιλήσουν, απαξίωσε να προσέλθει.

Μήπως στο όνομα της δαιμονοποιημένης τέχνης έκανε του κεφαλιού του και δεν λογάριαζε κανέναν;

Ποιοι γέροντες και απόμαχοι της ζωής του βασανισμένου αυτού Τόπου, βεβαρημένοι από τις δεκαετίες της ηλικίας και όχι λίγες φορές εγκαταλειμμένοι από την αστοργία των οικείων τους, που -ποιος ξέρει;- ανατράφηκαν με θεάματα οιονεί αγγελοπουλικής επινοίας, έφαγαν ένα πιάτο ζεστό φαγητό, στεγάστηκαν σε ένα δωμάτιο ή σε ένα ίδρυμα αγάπης και ζεστασιάς, αναλώμασι του Θ. Αγγελόπουλου;

Πότε έσκυψε στον πόνο ή στην ανέχεια ή στην αρρώστια ή στην απόγνωση και σκούπισε τα δάκρυα ενός έστω Φλωρινιώτη ο περί ου ο λόγος;

Πόσο τονώθηκε το αίσθημα της αγάπης του εγκαταλειμμένου από τους πολιτικάντηδες λαού για τον Τόπο τους ή για την ιστορία τους ή για την Ελλάδα, από την παρουσία και τον κινηματογραφικό λόγο του Θ. Αγγελόπουλου;

Πόσο έγινε γνωστή η Φλώρινα από τον Θ. Αγγελόπουλο ανά την Ελλάδα και τον κόσμο και για ποιά καλά έργα του;

Ο Τόπος αυτός δεν έχει ανθρώπινες αξίες για να είναι αυτός που είναι, φιλόξενος, πρόθυμος, γελαστός, ώστε συνήθως ο κάθε επισκέπτης όταν έρχεται να τον αγαπά και μη θέλει να τον αποχωριστεί, και παίρνει την αξία του από καλλιτέχνες αμφιλεγόμενης αξίας;

Μήπως οι μοναδικές φυσικές της καλλονές της Φλώρινας, που από αβελτηρία και άλλες αρετές των πολιτικάντηδων δεν έγιναν πόροι οικονομικής ανάπτυξης, έγιναν μόνο για κάποιον το μπον- φιλέ, και ο χορτασμός τον παρορμούσε να φωνάζει με τη ντουντούκα;

Ακούστηκε ποτέ ο Θ. Αγγελόπουλος να κάνει κάποια χρηματική δωρεά για τον Τόπο αυτόν, που λέει ότι τον αγάπησε (πώς φαίνεται, άραγε, η αγάπη του;), έστω και συμβολική, ή να αναλάβει τις σπουδές ενός φτωχού Φλωρινιώτη φοιτητή;

Μήπως η ταπεινή και αθόρυβη Φλώρινα υπήρξε γι’ αυτόν και για κάποιους άλλους μόνο ένας «μαστός»;

Αφού στην πόλη αυτή ο Θ. Αγγελόπουλος, κατά τη γνώμη του Γ. Στρατάκη, παίρνει προστιθέμενη αξία, ας προσθέσει λοιπόν και μία ακόμη πρόταση μετονομασίας της Φλώρινας σε Αγγελοπουλόπολη, για να πάρει και άλλη αξία.

Μήπως τα αναφερόμενα στα ερωτήματα είναι μικρά, και είναι μεγάλα τα όσα υλοποιούσε η αδιαφανής φαντασία ενός στο Σακουλέβα με τον ομιχλώδη ιδεοληπτισμό (idee fixe) των σεναρίων και των ντεκόρ;

Γιατί τόση μονομέρεια από ανθρώπους που θέλουν να ναρκισσεύονται για πλουραλισμό;

Αθανάσιος Γ. Σιαμάκης, αρχιμανδρίτης

Φλώρινα, 7-2-2012