Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012




Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

13 σχόλια:

  1. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:51 π.μ.

    Τι θέλει να μας πει δηλαδή το βίντεο;

    Ότι οι αρχές και οι εξουσίες πρέπει να είναι στα χέρια Χριστιανών Ορθοδόξων, που μάλιστα δεν είναι απλά κατ' όνομα, αλλά ζουν τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας;

    Αλλοίμονο αν δεν ήταν μασόνοι και κάθε είδους καταπιεστές οι εξουσιαστές, αφού εξ ορισμού είναι όργανα του Αντιχρίστου, γι' αυτό ο Παύλος λέγει χαρακτηριστικά:

    "ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις" (Εφ. 6. 12). Μ' αυτούς λοιπόν έχουμε να αντιπαλέσουμε, με τους κοσμοκράτορες του σκοτεινού τούτου κόσμου.

    Ως προς την απάλειψη του θρησκεύνματος από τις ταυτότητες, ο Πειραιώς Σεραφείμ διατείνεται, ότι πίσω από την ενέργεια αυτή βρίσκονται οι μασόνοι.

    Τον πληροφορούμε λοιπόν, αν δεν το γνωρίζει, ότι πίσω από τη διαγραφή βρίσκεται ο απ. Παύλος, που απαγορεέυει την αναγραφή του θρησκεύματος σε ταυτότητες! Του το ζήτησαν οι Κορίνθιοι και τους απέτρεψε και τους είπε, ότι η Πίστη δεν γράφεται με κοινό μελάνι σε χαρτί, αλλά με ανεξίτηλο μελάνι στις καρδιές μας (Κορ. Β΄ 3. 1-3).

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Silver6 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:22 μ.μ.

    @ ΙΚ : Αλλοίμονο αν δεν ήταν μασόνοι και κάθε είδους καταπιεστές οι εξουσιαστές, αφού εξ ορισμού είναι όργανα του Αντιχρίστου, γι' αυτό ο Παύλος λέγει χαρακτηριστικά:



    Νομίζω αδελφέ μου δεν έχεις "πιάσει" το εδάφιο του Αποστόλου Παύλου. Από που συνάγεται ότι εξ ορισμού κάθε εξουσία είναι όργανο του Αντιχρίστου;

    Αν "εξ ορισμού κάθε εξουσία είναι όργανο του Αντιχρίστου" τότε ο Απόστολος Παύλος θα μας έδινε εντολή να της κάνουμε υπακοή;

    Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν.

    ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν· οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρῖμα λήψονται.(Ρωμ. 13,1-2).



    Μελέτησέ το πάλι :

    Εφ. 6,11 Ενδυθήτε όλα τα όπλα του Θεού, δια να ημπορήτε να αντισταθήτε εις τας δολίας και πονηράς μεθόδους και παγίδας του διαβόλου.


    Εφ. 6,12 Διότι ο αγών, που έχομεν αναλάβει, δεν είναι αγών προς ανθρώπους με αίμα και σάρκα, αλλά προς τας πονηράς αρχάς και εξουσίας, προς τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, προς τους καταχθονίους κοσμοκράτορας, που κυριαρχούν επί ανθρώπων ευρισκομένων στο βαθύ σκότος του αμαρτωλού τούτου αιώνος. Ο αγών μας διεξάγεται αναντίον των πνευματικών αυτών πονηρών όντων και γίνεται χάριν της κληρονομίας της βασιλείας των ουρανών.

    Αυτονόητο για εμάς τους Χριστιανούς όταν η Εξουσία μας αναγκάζει σε αντίχριστες ενέργειες ισχύει το :

    πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις. (Πραξ.5,29).


    Νάσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 7:54 μ.μ.

      Α/

      Από την εμφάνιση της Εκκλησίας παρουσιάσθηκε το πρόβλημα της σχέσης της με την Πολιτεία. Αλλά και οι χριστιανοί πολίτες έπρεπε να πάρουν μια θέση στις σχέσεις τους, όχι μόνο με τους άλλους πολίτες, αλλά και στις σχέσεις τους με την Πολιτεία. Η Αποστολική περίοδος ξεκινάει με την ίδρυση της Εκκλησίας επί της γης κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και περιλαμβάνει τους τρεις πρώτους αιώνες τελειώνει δε με το τέλος του 3ου αιώνα, όπου κατά το διάστημα η Εκκλησία ήτανε τελείως χωρισμένη από την Πολιτική εξουσία.
      Στον ίδιο το Χριστό έθεσαν το πρόβλημα οι Σαδδουκαίοι. Πως το αντιμετώπισε; Δεν το αγνόησε, αλλά έφτασε στη ρίζα του και το έλυσε: «απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Ματθ. 22. 21). Ο Ωριγένης το ερμηνεύει αλληγορικά. Πρώτα θα παραδώσουμε το κακό στον Καίσαρα κι έπειτα το καλό στο Θεό.
      Άλλη μια φορά ασχολήθηκε με το θέμα του φόρου. Στην απαίτηση του φορατζή να πληρώσει φόρο, αντέτεινε ότι δεν υποχρεούται, αλλά τελικά τον πλήρωσε για να μη σκανδαλίσει (Ματθ. 17. 24-27).
      Σε μια άλλη περίπτωση αποσαφήνισε τη θέση της πολιτικής εξουσίας έναντι της θεϊκής. Στον Πιλάτο απαντάει: «ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ’ εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν» (Ιω. 19. 11). Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική εξουσία προέρχεται από το Θεό.
      Σχετική είναι και αναφορά περί της «βασιλείας των ουρανών». Στέλνει τους Αποστόλους με την εντολή: «πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 10. 7). Αλλού συνιστά: «ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6. 33). Αλλά και στην Κυριακή προσευχή το πρώτο μας αίτημα είναι: «ελθέτω η βασιλεία σου» (Ματθ. 6. 9-13). Όταν δε ρωτήθηκε για τη βασιλεία του Θεού απάντησε: «ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. 17. 21). Κι ο ληστής στο σταυρό παρακάλεσε: «μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23. 42).
      Ως προς την επίγεια βασιλεία, ο Χριστός αρνήθηκε δυο φορές να γίνει επίγειος βασιλιάς. Την πρώτη φορά, όταν ο διάβολος, θεωρώντας τον άνθρωπο, άρχισε να τον πειράζει: «σοι δώσω την εξουσίαν ταύτην άπασαν και την δόξαν αυτών, ότι εμοί παραδέδοται, και ω εάν θέλω δίδωμι αυτήν. συ ουν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, έσται σου πάσα». Έλαβε όμως την αποστομωτική απάντηση: «ύπαγε οπίσω μου, Σατανά. γέγραπται γαρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις» (Ματθ. 4. 6-8). Τη δεύτερη φορά αρνήθηκε την επίγεια βασιλεία που του προσφέρθηκε από τον όχλο μετά το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων: «Ιησούς ουν γνους ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος» (Ιω. 6. 15).
      Αλλά και για την πολιτική εξουσία το ξεκαθάρισε: «οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών» (Μάρκ. 10. 42). Τον Ηρώδη, που ήταν φορέας της πολιτικής εξουσίας τον χαρακτήρισε αλεπού, δηλ. κατεργάρη: «πορευθέντες είπατε τη αλώπεκι ταύτη» (Λουκ. 13. 32). Στις τρεις τελευταίες αυτές περιπτώσεις παρουσιάζεται ο Κύριος να χαρακτηρίζει την εξουσία καταπιεστική, πονηρή και δούλη του Σατανά.
      Στη συνομιλία του με τον Πιλάτο κάνει σαφή διάκριση μεταξύ ουράνιας και κοσμικής εξουσίας. Έτσι, όταν ρωτήθηκε από αυτόν, αν είναι βασιλιάς των Ιουδαίων, ο Κύριος απαντάει: «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιω. 18. 36). Ο ίδιος δε ανέχεται τη χρήση βίας από την πολιτική εξουσία. Αυτό φαίνεται στην αποστροφή προς τον Πέτρο να βάλει το μαχαίρι στη θήκη: «ή δοκείς ότι ου δύναμαι άρτι παρακαλέσαι τον πατέρα μου, και παραστήσει μοι πλείους ή δώδεκα λεγεώνας αγγέλων;» (Ματθ. 26. 53).

      ΙΚ

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 7:59 μ.μ.

      Β/

      Συμπερασματικά συνοψίζεται η διδασκαλία του Κυρίου πάνω στις εξουσίες:
      1.- Ο Χριστός είναι βασιλιάς στη βασιλεία του Θεού, την Εκκλησία, αυτή δε η εξουσία είναι διαφορετική από την πολιτική εξουσία.
      2.- Οι χριστιανοί είναι πολίτες της βασιλείας του Θεού, δηλ. της Εκκλησίας και επιδιώκουν την εγκαθίδρυση της βασιλείας αυτής στη γη.
      3.- Η επίγεια εξουσία είναι δοσμένη άνωθεν.
      4.- Οι χριστιανοί έχουν υποχρεώσεις έναντι της κοσμικής εξουσίας, τις οποίες οφείλουν να εκπληρώνουν.
      5.- Ο Χριστός απέφυγε την ανάληψη πολιτικής εξουσίας, πράγμα που σηματοδοτεί την μη ανάληψη τέτοιας εξουσίας από τους ευρισκόμενους εις «τύπον και τόπον Χριστού», δηλ. τους επισκόπους.
      6.- Επισημαίνονται οι καταδυναστεύσεις, οι καταπιέσεις και οι πονηριές της κοσμικής εξουσίας.
      7.- Ανέχεται την άσκηση της πολιτικής εξουσίας, ακόμη και εάν φθάνει μέχρι τη βία.
      Αξιοσημείωτη ακόμη είναι η προτροπή του Ιωάννη Προδρόμου για την μη κατάχρηση εξουσίας από τους εκφραστές της: «μηδένα διασείσητε μηδέ συκοφαντήσητε, και αρκείσθε τοις οψωνίοις υμών» (Λουκ. 3. 14). Ο ίδιος ελέγχει δημόσια την πολιτική εξουσία στο πρόσωπο του βασιλιά Ηρώδη: «Ο δε Ηρώδης ο τετράρχης, ελεγχόμενος υπ’ αυτού περί Ηρωδιάδος της γυναικός του αδελφού αυτού και περί πάντων ων εποίησε πονηρών ο Ηρώδης, προσέθηκε και τούτο επί πάσι και κατέκλεισε τον Ιωάννην εν τη φυλακή» (Λουκ. 3. 19-20).
      Στην Αποστολική εποχή οι χριστιανοί αδιαφόρησαν για την υπάρχουσα εγκόσμια κατάσταση και επομένως και με τις σχέσεις τους με την Πολιτεία. Αντίθετα από ότι έκανε ο Χριστός, οι πρώτοι χριστιανοί δεν πήραν θέση στα πολιτικά θέματα. Προσπαθούσαν να ζήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο του Αντιχρίστου, γιατί από στιγμή σε στιγμή θα έρθει ο Κύριος εν δυνάμει. Δηλαδή πίστευαν ότι σύντομα θα έρθει η Β’ παρουσία. Αυτή η σκέψη επηρέασε τους χριστιανούς και στις σχέσεις τους με την Πολιτεία: «ο Κύριος εγγύς. μηδέν μεριμνάτε, αλλ’ εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν» (Φιλιπ. 4. 6). Αλλά και αλλού αναφέρεται η «εγγύτητα»: «αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθίαν εν δυνάμει» (Μάρκ. 9. 1) και «αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη μέχρις ου πάντα ταύτα γένηται» (Μάρκ. 13. 30).
      Αποτέλεσμα των ανωτέρω εσχατολογικών επισημάνσεων είναι η σχηματισθείσα την αποστολική εποχή αντίληψη, ότι οι χριστιανοί πρέπει να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ’ αυτή τη γη. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος είναι σαφέστατοι: «αγαπητοί, παρακαλώ ως παροίκους και παρεπιδήμους, απέχεσθαι των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής, την αναστροφήν υμών εν τοις έθνεσιν έχοντες καλήν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, εκ των καλών έργων εποπτεύσαντες δοξάσωσι τον Θεόν εν ημέρα επισκοπής» (Πέτρ. Α΄ 2. 11-12). «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13. 14). Και ενώ στην επίγεια πολιτεία είναι σαν ξένοι, είναι συμπολίτες με τους αγίους. «άρα ουν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2. 19). Έτσι οι χριστιανοί αποτελούν το εκλεκτό γένος: «υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν» (Πέτρ. Α΄ 2. 9) και θα βασιλεύσουν επί της γης: «και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείς και ιερείς, και βασιλεύσουσιν επί της γης» (Αποκ. 5. 10), οπότε θα δημιουργηθεί μια καινούρια κατάσταση: «και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν» (Αποκ. 21. 1).
      Ειδικά, η Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς να καταργεί τις ιδιαίτερες Πατρίδες, κινείται πάνω και πέρα από αυτές, γιατί προσδιορίζεται από την «μέλλουσαν» και όχι την «μένουσαν πόλιν» (Εβρ. 13. 14). Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του αγίου Ιω, Χρυσόστομου, ότι όλος ο παρών βίος είναι «αποδημία» και ότι ο άνθρωπος δεν είναι απλώς «πολίτης», αλλά «οδίτης». Γι’ αυτό συνιστά: «Μη είπης έχω τήνδε την πόλιν, και έχω τήνδε. Ουκ έχει ουδείς πόλιν. Η πόλις άνω εστί. Τα παρόντα οδός εστιν».

      ΙΚ

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 8:02 μ.μ.

      Γ/

      Για την υποταγή των χριστιανών στην κοσμική εξουσία (στον Καίσαρα) έχουμε πάμπολλες αναφορές. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Παύλου και του Πέτρου: «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού. αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν. ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν. οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται. οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; Το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής. Θεού γαρ διάκονός εστί σοι εις το αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού. ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί. Θεού γαρ διάκονός εστιν, έκδικος εις οργήν τω το κακόν πράσσοντι. διό ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν. δια τούτο γαρ και φόρους τελείτε. λειτουργοί γαρ Θεού εισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες. απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, τω την τιμήν την τιμήν» (Ρωμ. 13. 1-7). «Υποτάγητε ουν πάση ανθρωπίνη κτίσει δια τον Κύριον. είτε βασιλεί, ως υπερέχοντι, είτε ηγεμόσιν, ως δι’ αυτού πεμπομένοις εις εκδίκησιν μεν κακοποιών, έπαινον δε αγαθοποιών….. πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε» (Πέτρ. Α΄ 2. 13-17). «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε. αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσαντες» (Εβρ. 13. 17).
      Τα τρία τελευταία κείμενα, είναι κείμενα «πολιτικής θεολογίας» και διδάσκουν τα εξής:
      1.- Υποταγή στους πολιτικούς άρχοντες. Το ίδιο διδάσκει και η Π. Διαθήκη: «Γιέ μου, να σέβεσαι τον Κύριο και το βασιλιά και με τους ταραξίες να μην ανακατεύεσαι. Γιατί άξαφνα η συμφορά τους θα φανεί και ποιος να ξέρει τι καταστροφές θα προκληθούν από τον ένα κι απ’ τον άλλο» (Παροιμ. 24. 21-22).
      2.- Ο χριστιανός πρέπει να υποτάσσεται στους άρχοντες για λόγους συνειδήσεως και όχι από φόβο.
      3.- Η κοσμική εξουσία είναι εκ Θεού. Το ίδιο καταγράφεται και στην Π. Διαθήκη: «Η εξουσία της γης είναι στα χέρια του Κυρίου, κι αυτός τον άνθρωπο που πρέπει θ’ αναδείξει πάνω της, όταν θα ‘ρθεί η στιγμή» (Σοφ. Σειρ. 10. 4).
      4.- Σκοπός της εξουσίας είναι να κρίνει με δικαιοσύνη τους πολίτες.
      5.- Η πολιτική εξουσία είναι όργανο του Θεού και υπηρετεί το θείο σχέδιο για τον κόσμο και η πληρωμή των φόρων είναι θεμιτή.
      6.- Ο αντίθετος στην πολιτική εξουσία είναι αντίθετος στη βουλή του Θεού
      7.- Ο άρχοντας εκτελεί τα καθήκοντά του με χαρά και όχι με γογγυσμό.
      8.- Δεν υπάρχει φόβος στην πολιτική εξουσία από τους υπάκουους πολίτες.
      9.- Η χρήση βίας από την πολιτική εξουσία είναι ανεκτή.
      Την περίοδο αυτή των τριών πρώτων αιώνων, δηλ. κατά την περίοδο πριν από τη σύζευξη εκκλησιαστικής και πολιτικής εξουσίας, οι Πατέρες προσθέτουν:
      1.- Οι άρχοντες τιμώνται, αλλά δεν προσκυνούνται.
      2.- Προσευχόμαστε για όλους εχθρούς και φίλους και επομένως και για τους άρχοντες: «Παρακαλώ ουν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι» (Τιμ. Α΄ 2. 1-2).
      3.- Να μην εφαρμόζεται ο πολιτικός νόμος, εάν συγκρούεται με τον νόμο του Θεού. Προέχει λοιπόν ο νόμος του Θεού: «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5. 29).

      ΙΚ

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 6:57 μ.μ.

    Το εβραικό λόμπυ λοιπόν που ζήτησε απ το Σημίτη την απάλειψη του θρησκεύματος απ τις ταυτότητες των νεοελλήνων είχε υπόψη τον απόστολο Παύλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 7:46 μ.μ.

      Όχι, βέβαια!

      Αλλά με τη διαστροφή που το διακρίνει, έκανε, άθελά του, αυτό που συμβουλεύει ο Παύλος: "όχι η Πίστη σε ταυτότητα".

      ΙΚ

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 8:01 μ.μ.

      Εκείνοι τη δουλειά τους, η Εκκλησία τη δουλειά της, που δεν την κάνει και σωστά, το Σχέδιο του Θεού θα γίνει. Ζητούμε (εθελοντικά μάλιστα), την υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, δηλ. το φακέλλωμα! Αγνοούμε τι λέει η Γραφή, οι Πατέρες και η Εκκλησ. Ιστορία (εισπηδούντες)!

      Η καταγραφή των Ορθοδόξων Χριστιανών δεν είναι δουλειά του Κράτους αλλά της Εκκλησίας. Το Κράτος πρέπει να εγγυάται ανεξιθρησκεία και η Εκκλησία οφείλει να του ανακοινώνει τα στατιστικά στοιχεία του συνολικού αριθμού μελών της, όχι τα ονόματα. Ξέρει όμως, μήπως, η Εκκλησία ποιοι και ...πόσοι είναι πιστοί της; Από τον Καίσαρα περιμένει;

      Χορήγησε στα μέλη της η Εκκλησία, εκκλησιαστικές ταυτότητες ώστε να μην μπαίνει ο άπιστος, ο αλλόθρησκος και ο άθεος στον Ναό, την ώρα που ο ιερεύς εκβάλλει ακόμα και τους κατηχούμενους Χριστιανούς;

      Αλλά, τι λέω; Ξέχασα! να μη θίξουμε εκείνο το έρμο το 98% !

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 7:29 μ.μ.

    Στην ερμηνεία του συγκεκριμένου χωρίου (Εφεσσ.6.12), ο αγών είναι οπωσδήποτε κατά πονηρών πνευματικών αρχών και εξουσιών, αλλά μήπως δεν είναι όργανά τους επίγειοι εξουσιαστές, επί γης τσιράκια και εντολοδόχοι τους; Ο Κύριος του Σύμπαντος είναι ο Απόλυτος Άρχων, "τάσσει" τις εξουσίες, όχι απαραίτητα γιατί είναι χριστιανικές, άγιες, άξιες, αλλά και κατά ανοχή, κατά παραχώρηση, κατά δικαιοσύνη -ανάλογα με τα έργα και την πίστη του λαού-, κατ' οικονομία, και πάντοτε υπό την Απόλυτη Κυριαρχία Του με σκοπό την ωφέλεια των Πιστών και την πραγματοποίηση του Σχεδίου Του.

    Νομίζω όλοι, συμφωνούμε στα: "εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω", "προσεύχεσθε υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν", και μόνο αν σε αναγκάσουν να απαρνηθείς το Χριστό, ή να κάνεις αντιχριστιανικές πράξεις τότε "πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις". Λέει ο Ν.Σωτηρόπουλος: " οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ, γιὰ νὰ συναλλάσσωνται χρησιμοποιοῦσαν τὸ ρωμαϊκὸ νόμισμα, καίτοι ἐπάνω του ἔφερε τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ἐπιγραφὴ τοῦ Καίσαρος, ὁ ὁποῖος εἶχε θεοποιηθῆ. ῞Οταν ὅμως οἱ ἐθνικοὶ ἔλεγαν στοὺς χριστιανοὺς νὰ εἰποῦν π.χ. γιὰ τὸν Νέρωνα “Κύριος Νέρων”, τουτέστι “Θεὸς Νέρων”, οι χριστιανοὶ δὲν ἔλεγαν τέτοιο λόγο, ἀλλὰ ἔλεγαν «Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός». ῞Οταν ἐπίσης οἱ ἐθνικοὶ ἔλεγαν στοὺς χριστιανοὺς νὰ ρίψουν θυμίαμα στὸ βωμὸ τοῦ αὐτοκράτορος, δὲν ἔρριχναν. Καὶ γι᾿ αὐτοὺς τοὺς λόγους, ἐπειδὴ δηλαδὴ δὲν ἀναγνώριζαν τὸν αὐτοκράτορα ὡς Θεό, συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν, θανατώνονταν, γίνονταν μάρτυρες" .

    Οι "κοσμικές" εξουσίες, συνήθως, όπως μαρτυρεί ο λόγος του Θεού σε δεκάδες αναφορές της Κ.Δ. και Π.Δ. (και των πατέρων που τις επαναλαμβάνουν) υπακούουν όχι στον Ιησού Χριστό, αλλά στον πονηρό. Γι' αυτό ονομάζεται "άρχοντας -και θεός!- του κόσμου τούτου": "ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ" (Β Κορ. 4΄4), "οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ᾿ ὑμῶν· ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν" (Ο Κύριος· Κατά Ιωάννη 14΄30), " ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται" (Κατά Ιωάννη, 16΄11)."νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου, νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω"(Ιωάν.12'31), Όταν ο πονηρός πείρασε τον Κύριο, λέγοντάς του ότι αν τον προσκυνήση θα του δώσει τα βασίλεια της γης, ο Κύριος δεν αμφισβήτησε την κυριαρχία του στον κόσμο. Οι Χριστιανοί δεν είναι εδραίοι πολίτες, στον κόσμο τούτο, είναι πάροικοι και παρεπίδημοι, είναι πολίτες της Ουράνιας Βασιλείας, Ουρανοπολίτες, παρακαλώντας βέβαια "ελθέτω η Βασιλεία Σου ως εν ουρανώ και επί της γης". Μακάρι κάποτε και ο επίγειος κόσμος να ζήσει σαν επουράνιος, στο τέλος, αλλά το νόημα είναι περισσότερο στην Εκκλησία. Το εξ ορισμού "μικρόν ποίμνιον". Μικρόν ποίμνιον μέσα στο κράτος, μικρό και μέσα στην θεωρούμενη εκκλησία. Αν η Εκκλησία ήταν ζωντανή, τα μέλη της θα ζούσαν σε ένα Κράτος του Θεού μέσα στο κοσμικό Κράτος και θα απολάμβαναν όλα τα αγαθά, αγάπη, αλληλοβοήθεια, συμπαράσταση, κοινές τράπεζες αγάπης, ειρήνη εν Χριστώ.

    Ο Σατανάς δεν έχει τη δύναμη να επηρεάσει πνευματικά τους αγίους, δηλ. τα μέλη της Εκκλησίας, έστω και με την εξουσία ως άρχοντος του κόσμου τούτου, μέσω των επιγείων εκπροσώπων του! "Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον"(Κατά Ιωάννη. 16,33) " μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ" (είναι μεγαλύτερος ο Θεός, που ευρίσκεται μέσα σας, που σας φωτίζει και σας ενισχύει, παρά ο σατανάς, που ενεργεί μέσα στον σκληρόν και αμετανόητον κόσμον) (Ιωάν.Α4,4).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:25 μ.μ.

    1/2

    Επεσαν οι μάσκες. Πραγματικός στόχος της τρόικας είναι η λεηλασία των εισοδημάτων του λαού μας. Γράφει ο Γιώργος Δελαστικ. www.ethnos.gr

    Τα παραμύθια τελείωσαν. Οι μάσκες έπεσαν. Ακόμη και οι τελευταίοι αφελείς Ελληνες που νόμιζαν ότι η τρόικα είχε έρθει εδώ για να διορθώσει το υπερβολικό δημόσιο χρέος και τα υπερβάλλοντα ελλείμματα του προϋπολογισμού, έχουν αντιληφθεί πλέον ότι εντελώς άλλη είναι η αποστολή της. Να φτωχύνουν δραστικά ή και δραματικά τους Ελληνες, όλους τους Ελληνες και πρωτίστως τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους θέλουν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτή είναι η αποστολή που τους έχει αναθέσει το Βερολίνο και ακριβώς αυτήν την αποστολή εκτελούν με εξαιρετική επιτυχία!

    Οι Γερμανοί θέλουν να κάνουν την Ελλάδα φτωχή επαρχία της γερμανικής Ευρώπης, του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ. Το ίδιο άλλωστε επιδιώκουν να κάνουν και την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, ενώ στην κατάσταση αυτή έχουν ήδη περιέλθει οι εξαθλιωμένες «ανατολικές επαρχίες του Ράιχ» - δηλαδή οι Βαλτικές και οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, συνοδευόμενες από τους Βαλκάνιους της Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Κροατίας...

    Το Βερολίνο επιδιώκει κατ' αρχάς να γυρίσει τον χρόνο μισόν αιώνα πίσω, στη δεκαετία του 1960 και στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Τότε που οι Ελληνες, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί συνέρρεαν κατά εκατομμύρια στη Γερμανία, για να κάνουν τις κατώτερες δουλειές σε όλους τους τομείς που ήταν απαραίτητες για να αναπτυχθεί η γερμανική οικονομία.

    Αν οι Γερμανοί πετύχουν να πετάξουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μισόν αιώνα πίσω, δεν θα είναι και τόσο δύσκολο ακόμη ένα πηδηματάκι προς τα πίσω: προς μια οικονομική επανέκδοση της δεκαετίας του 1940, όταν το Τρίτο Ράιχ προσπαθούσε και αποτύγχανε να επιβάλει μέσω της στρατιωτικής βίας τη γερμανική ηγεμονία σε όλη την Ευρώπη... Τώρα που βρισκόμαστε ακόμη σε σχετικά αρχικά στάδια της γερμανικής οικονομικής επέλασης, τα σχέδια του Βερολίνου μπορούν να αποκρουστούν - και μάλιστα με λιγότερα εκατομμύρια οικονομικά θύματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος6 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:26 μ.μ.

    2/2
    Οι Γερμανοί απαιτούν μέσω τρόικας όχι μόνο να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων τόσο ώστε να γυρίσουμε συγκριτικά μισόν αιώνα πίσω, αλλά και να περικοπούν δραστικά οι δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και την άμυνα της χώρας. Να ξαναγίνουν δηλαδή άθλια τα νοσοκομεία, να συρρικνωθεί η προληπτική ιατρική, να πεθαίνουν χωρίς φάρμακα οι βαριά ασθενείς. Να κλείσουν χιλιάδες σχολεία, να ξαναγίνουν οι τάξεις των γυμνασίων με 40 και 50 παιδιά, να κλείσουν πανεπιστημιακές σχολές και ΤΕΙ κατά δεκάδες.

    Οσο για την άμυνα, όταν λένε να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες, δεν εννοούν βεβαίως να αγοράζουμε λιγότερα γερμανικά τανκς ή πολεμικά αεροπλάνα και πολεμοφόδια ή πυραύλους και φρεγάτες. Εννοούν απλούστατα να μην πληρώνονται επαρκώς οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, να μην υπάρχουν σε επαρκή αριθμό αξιωματικοί για τη στελέχωση των μονάδων, να μην είναι σε θέση εν κατακλείδι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να αντισταθούν ούτε καν υποτυπωδώς σε τουρκική επίθεση.

    Στο πλαίσιο αυτό οι ρυθμίσεις στο Αιγαίο, στα νησιά, στο Κυπριακό, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη κ.λπ. θα γίνουν υπό το πρίσμα μιας εκ των προτέρων ηττημένης Ελλάδας, η οποία δεν θα έχει άλλη επιλογή από την απεμπόλιση των δικαιωμάτων της και τη δουλόφρονα υποταγή στις απαιτήσεις του Ράιχ και οποιουδήποτε επιβουλεύεται ελληνικά εδάφη, φυσικό πλούτο, κυριαρχικά ή διαχειριστικά δικαιώματα της χώρας μας.

    Κάποτε οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες έλεγαν στον κόσμο -αμφιβάλλουμε, πάντως, αν το πίστευαν ποτέ οι ίδιοι- ότι η ΕΕ θα διασφάλιζε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Η ζωή αποδεικνύει το εντελώς αντίθετο - ότι οι σημερινές απαιτήσεις της ΕΕ όχι μόνο εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό, αλλά και ενισχύουν τις επιβουλές εναντίον της χώρας μας.

    «Νέο 1938»
    Η Ελλάδα πρώτο θύμα του Δ' Ράιχ

    Η ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ, ο διαμελισμός της οποίας συνομολογήθηκε από τους Αγγλους και τον Αδόλφο Χίτλερ στις 30 Σεπτεμβρίου 1938, υπήρξε το πρώτο θύμα του Τρίτου Ράιχ , στις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελλάδα είναι φανερό ότι έχει επιλεγεί ως πρώτο θύμα του Τέταρτου Ράιχ καλούμενη να παίξει αντίστοιχο με την Τσεχοσλοβακία ρόλο εβδομήντα και πλέον χρόνια αργότερα. Οπως όμως το 1938 η κατάληψη και διάλυση της Τσεχοσλοβακίας αποδείχθηκε ανίκανη να κορέσει την όρεξη του Βερολίνου για πανευρωπαϊκή ηγεμονία, παρά τις ψευδαισθήσεις περί του αντιθέτου που έτρεφαν Λονδίνο και Παρίσι, έτσι και η καταβρόχθιση της Ελλάδας σήμερα αποκλείεται να κορέσει το πάθος της Μέρκελ για μια Ευρώπη υποτελή στη Γερμανία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Silver7 Φεβρουαρίου 2012 στις 6:38 π.μ.

    @ ΙΚ : Αλλοίμονο αν δεν ήταν μασόνοι και κάθε είδους καταπιεστές οι εξουσιαστές, αφού εξ ορισμού είναι όργανα του Αντιχρίστου,

    @ ΙΚ : Αλλά με τη διαστροφή που το διακρίνει (σ.σ. το αντίχριστο εβραϊκό λόμπυ), έκανε, άθελά του, αυτό που συμβουλεύει ο Παύλος: "όχι η Πίστη σε ταυτότητα".


    Έτσι έχουμε τα εξ ορισμού όργανα του Αντιχρίστου να εκτελούν τας βουλάς του Κυρίου Σαββαώθ : «όχι η Πίστη σε ταυτότητα»,

    και η Εκκλησία του Χριστού (Κλήρος και Λαός), να κάνει αγώνες για το : «ναι η Πίστη σε ταυτότητα».

    Άνευ δε αντιλογίας -- σύμφωνα με τον αδελφό μας ΙΚ —τα όργανα του Αντιχρίστου, εργάζονται για τις βουλές του Χριστού μας, ενώ η Εκκλησία Του με το : «ναι η Πίστη σε ταυτότητα», για τις βουλές του Αντιχρίστου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος7 Φεβρουαρίου 2012 στις 8:57 π.μ.

      Ναι, τα όργανα του Αντιχρίστου αφήνονται από το Θεό να εκετλέσουν τα ύπουλα έργα τους, κατά παραχώρηση και "δια τας αμαρτίας ημών", δια την παρακοή και είναι μια μεταπτωτική κατάσταση.

      Μην ξεχνάμε τη συμφωνία του Θεού με τον Σατανά, για την εξουθένωση του Ιώβ, δυο φορές μάλιστα, όπου ο Σατανάς έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει το Θεό, ότι "τα έκανε πλακάκια" με τον Ιώβ: "δεν έκανε δα κι άσχημη δοσοληψία (μαζί σου)" (Ιώβ 2. 4), δηλ. είχατε πάρε δώσε μεταξύ σας και ο Θεός κάθεται και ακούει την κατηγορία και δεν του λέγει: "ύπαγε οπίσω μου Σατανά"!

      Ως προς τις ταυτότητες τι θέλετε να πείτε; Ότι αφού η Εκκλησία (κλήρος και λαός) θέλει την αναγραφή του θρησκεύματος, εμείς θα ακούσουμε τον Παύλο, που λέει όχι; Και τι ξέρει ο Παύλος περισσότερο από εμάς;

      Και όταν λέτε Εκκλησία εννοείται το Σώμα του Χριστού ή το Σώμα του Χριστόδουλου, γιατί αν εννοείτε το δεύτερο, ναι εδώ έχουμε εφαρμογή των βουλών του Αντιχρίστου (όπως και στις μεταμοσχεύσεις) ή όχι;

      ΙΚ

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου