Ομολογία

ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

ΠΡΩΤΟΝ

του Θεολόγου-Φιλολογου Κων. Σιαμάκη Μὲ δικαστικὴ ἀπόφασι πρωτοδικείου τῶν Ἀθηνῶν ἀναγνωρίστηκε ὡς νόμιμο θρήσκευμα ἡ εἰδωλολατρία (ἐφημ. Καθημερινὴ 24 - 3 - 2006). χαρᾶς εὐαγγέλια! καὶ ἀσφαλῶς δὲν προσποιοῦμαι οὔτε εἰρωνεύομαι, ἀλλὰ σοβαρολογῶ. τώρα θ̉ ἀρχίσῃ νὰ χωρίζῃ ἡ δηλητηριώδης ᾖρα ἀπὸ τὸ εὐλογημένο σιτάρι. ἀργότερα μπορεῖ νὰ ἔρθῃ κι ὁ χωρισμὸς ἐκκλησίας καὶ κράτους. ἀπὸ τὴν ἀπόφασι αὐτὴ θὰ προκύψουν πολλὰ καλά. Καὶ πρῶτα πρῶτα θὰ καθαριστῇ ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ὑποκείμενα τῆς ποιότητος ποὺ κάνουν γιὰ εἰδωλολάτρες. σήμερα καμμία αἵρεσι καὶ κανένα θρήσκευμα στὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχει ὀπαδούς του ποὺ ἀνήκουν στὸν ὑπόκοσμο καὶ βρίσκονται στὶς φυλακὲς γιὰ ἐγκλήματα. ὅλοι οἱ τέτοιοι ἀνήκουν στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἐκκλησία. ὅλους τοὺς ἔχει χρεωμένους αὐτή. τώρα ὅμως, ὄχι ὅτι ὅλοι, ἀλλὰ πολλοὶ ἀπ̉ αὐτούς, οἱ χειρότεροι, θὰ προτιμήσουν τὴν εἰδωλολατρία. γιατὶ σ̉ ἐκείνη πολλὲς κακίες δὲν θεωροῦνται κακίες. Ἐπειδὴ εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολὺ δυνατοὺς θεολόγους τῆς εἰδωλολατρίας, τὴν ὁποία ἀσφαλῶς σιχαίνομαι καὶ βδελύσσομαι, θὰ μάθουν ἀπὸ μένα οἱ εἰδωλολάτρες δωρεὰν τὴ θεολογία τους καὶ τὴ δογματική τους. Θὰ μάθουν οἱ ἀγράμματοι βλᾶκες ὅτι δὲν ἔχουν μόνο δώδεκα θεούς, ἀλλὰ περίπου 8.000. ὁ Ὅμηρος, τοῦ ὁποίου ἡ Ἰλιὰς καὶ ἡ Ὀδύσσεια εἶναι τ̉ ἀρχαιότερα σῳζόμενα καὶ ἀναγνώσιμα εἰδωλολατρικὰ κείμενα τοῦ κόσμου, ἔχει 169 θεούς, 56 ἀρσενικοὺς κι 113 θηλυκές, ἀπὸ τοὺς ὁποίους πιὸ προβεβλημένοι στὴ φαντασία τῶν παρασκευαστῶν - λάτρεων φαίνονται 10, ἤτοι 7 ἀρσενικοὶ καὶ 3 θηλυκές˙ Ζεὺς (792 ἀναφορές), Ἀθήνη (394), Ἀπόλλων (216), Κρόνος (141), Ἄρης (133), Ἥρα (127), Ποσειδάων (87), Ἀίδης (83), Ἥφαιστος (59) καὶ Ἀφροδίτη (50). δὲν ὑπάρχει δωδεκάθεο τοὐλάχιστο μέχρι τὸν Γ’ μ. Χ. αἰῶνα ἐπὶ αὐτοκράτορος Σεπτιμίου Σεβήρου. ὁ Ἡσίοδος ἔχει περίπου 230 θεούς. μέχρι τὴ ῥωμαϊκὴ κατάκτησι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τῆς προχριστιανικῆς ἐποχῆς εἶχαν περίπου 300 θεούς, ἀρσενικοὺς θηλυκὲς καὶ κιναίδους. στὰ ἑλληνορρωμαϊκὰ χρόνια τῆς Κ. Διαθήκης οἱ θεοὶ τῆς ἑνιαίας μυθολογίας καὶ θρησκείας τῆς αὐτοκρατορίας ἦταν περίπου 8.000. Θὰ μάθουν οἱ ἀμαθεῖς νεόκοποι εἰδωλολάτρες ὅτι οἱ «δώδεκα θεοί», αὐτοὶ τοὺς ὁποίους οἱ δάσκαλοι ἀραδιάζουν στὰ σχολικὰ βιβλία, ἦταν πάντα τὸ λιγώτερο 15, καὶ δὲν ἦταν αὐτοὶ οἱ δώδεκα θεοὶ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων εἰδωλολατρῶν. Θὰ μάθουν ὅτι, ὅταν οἱ πρὸ Χριστοῦ Ἕλληνες εἰδωλολάτρες ἔλεγαν σπανίως δώδεκα θεούς, δὲν ἐννοοῦσαν αὐτοὺς ποὺ λὲν αὐτοὶ σήμερα «δώδεκα θεούς». ἦταν 12 ἄγνωστοι ἢ ἐλάχιστα ἀκουόμενοι μικροθεοὶ τῆς μυθολογίας, σχεδὸν ὅλοι ἀνώνυμοι, κατώτεροι κι ἀπὸ σατύρους κι ἀπὸ νύμφες, 6 ἀρσενικοὶ καὶ 6 θηλυκές, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ ἀρχαῖοι γνώριζαν μόνο ἕνα ὄνομα, τὴ μικροθεὰ Κανάκη (=Ἀντίλαλος). οἱ δώδεκα θεοί, ὅποιους ἀπὸ τοὺς 15 γνωστοὺς λὲν ἔτσι τώρα τὰ σχολικὰ βιβλία, εἶναι μιὰ συλλογὴ τοῦ Γ’ μ. Χ. αἰῶνος, ὅπως προανέφερα, τὴν ὁποία ἐπέβαλε ὁ τότε Σημίτης, δηλαδὴ Σύρος, αὐτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβῆρος, γιὰ νὰ ξέρῃ τὸ κράτος ποιοί ἑορτάζονται καὶ ποιούς νὰ προστατεύῃ ὁ νόμος. ἐπειδὴ δηλαδὴ οἱ θεοὶ εἶχαν φτάσει τὶς 8.000, ὁ Σεβῆρος διέταξε κάθε ἔθνος νὰ προτείνῃ γιὰ ἐπίσημους κι ἀναγνωρίσιμους θεούς του μόνο δώδεκα, κι αὐτοὺς μόνο νὰ προστατεύῃ ἡ αὐτοκρατορία. ὁ ἀριθμὸς δώδεκα, ἡ εἰκοσάδα νὰ ποῦμε τοῦ σημιτικοῦ ἑξαδικοῦ ἀριθμητικοῦ συστήματος, προκειμένου γιὰ τσοῦρμο θεῶν, τόσο κατὰ τὴν προκλασσικὴ καὶ κλασσικὴ ἀρχαιότητα ὅσο καὶ κατὰ τὴν ἑλληνιστικὴ κι ἑλληνορρωμαϊκή, εἶναι θεσμὸς σημιτικῆς προελεύσεως. οἱ Σημῖτες εἰδωλολάτρες λάτρευαν τὴ συλλογὴ θεῶν τὴ λεγόμενη Μαζουρώθ, ἤτοι «Ζῴδια». γι̉ αὐτὸ κι ὁ Σύρος αὐτὸς αὐτοκράτορας τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας διέταξε τὰ ἔθνη τῆς ἐπικρατείας του νὰ δηλώσουν τὸ καθένα ὡς «γνωστοὺς» δώδεκα μόνον ἀπὸ τοὺς θεούς του. καὶ οἱ Ἕλληνες τότε δήλωσαν ὡς δικούς των Μαζουρὼθ τοὺς δώδεκα ἐπικρατέστερους θεούς των, ποὺ λόγῳ τῆς πάντοτε γνωστῆς διχογνωμίας τῶν Ἑλλήνων, γιὰ τὴν ὁποία τοὺς κοροϊδεύουν ἀνέκαθεν ὅλα τ̉ ἄλλα ἔθνη, ἦταν 15, ἤτοι Ἀπόλλων Ἄρης Διόνυσος Ἑρμῆς Ζεὺς Ἥφαιστος Πλούτων Ποσειδῶν Ἀθηνᾶ Ἄρτεμις Ἀφροδίτη Δημήτηρ Ἑστία Ἥρα καὶ Περσεφόνη, ἑφτὰ ἀρσενικοὶ ἑφτὰ θηλυκὲς κι ἕνας κίναιδος. οἱ εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας χωρὶς κίναιδο θεὸ δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν˙ διότι ἤθελαν μὲ τὶς περὶ θεῶν φαντασιώσεις των νὰ καλύπτουν ὅλα τὰ βιώματά τους. Θὰ μάθουν ἐπίσης ἀπὸ μένα, τὸν ἐμβριθῆ ἀρχαιομαθῆ καὶ πολὺ καταρτισμένο θεολόγο τῆς θρησκείας των, οἱ νεόκοποι σημερινοὶ εἰδωλολάτρες, ὅτι μποροῦν, ὅπως καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πρόγονοί μας, νὰ παντρεύωνται τὶς ἀδερφές των, ἔτσι γιὰ νὰ βελτιώσουν καὶ τὰ γονίδιά τους, τὸ DNA τους, τόσο ἐπειδὴ ὁ θεός τους Ζεὺς παντρεύτηκε τὶς δυὸ ἀδερφές του Ἥρα καὶ Δήμητρα, καὶ τεκνογόνησε ἀπ̉ αὐτές – τὰ πραγματικὰ βιώματα τῶν λάτρεων ἦταν τότε τὰ ὑλικὰ γιὰ τὴν παρασκευὴ τῶν θεῶν‒, ὅσο κι ἐπειδὴ ἡ ἀποφυγὴ τῆς αἱμομικτικῆς ἀδελφογαμίας εἶναι σ̉ ὅλη τὴ γῆ πατέντα μόνο χριστιανική˙ ἡ Χριστιανικὴ πίστι ἔδωσε στὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος τὴν Π. Διαθήκη τὸ μόνο στὸν κόσμο βιβλίο ποὺ ἀπαγορεύει τὴν τέτοια αἱμομιξία, καὶ τὸ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν πολλὴ φρενοβλάβεια, στὴν ὁποία μούλιαζε˙ κι αὐτοὶ ἀσφαλῶς δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμόζουν «σημιτικῆς προελεύσεως» βιβλικὰ καὶ χριστιανικὰ μαθήματα. τὸ «ἀρχαῖο πνεῦμα ἀθάνατο», ὅπως τὸ εἶπε κι ὁ παγανιστὴς καὶ πολὺ ἀντιχριστιανὸς Κώστας Παλαμᾶς, ἦταν πολὺ φρενοβλαβές, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ σοφώτερος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων Ἀριστοτέλης, ὁ ὁποῖος στὴ Ῥητορική του (2,15) λέει ὡς αὐτόπτης ὅτι ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Σωκράτους κι ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Περικλέους κι ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Κίμωνος ἦταν φρενοβλαβῆ καὶ ἠλίθια. αὐτὸ συνέβη ἐπειδὴ ὁ Κίμων παντρεύτηκε τὴν ἀδερφή του, οἱ δὲ ἄλλοι δύο τὶς ἀνεψιές των, κάτι ποὺ ὁ Ἀριστοτέλης φυσικὰ δὲν τὸ ἤξερε, οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ἐξηγήσῃ. γιὰ δὲ τὸ Σωκράτη, ποὺ ἤθελε νὰ βελτιώσῃ τοὺς ἀνθρώπους διὰ τοῦ κιναιδισμοῦ, ὅπως καυχᾶται ὁ ἴδιος στὸν πλατωνικὸ διάλογο Φαῖδρος (248-249˙ 250-1), ὁ Ἀριστοτέλης μαρτυρεῖ ὅτι ἦταν κι αὐτὸς φρενοβλαβὴς μὲ ξεκουνημένα τὰ μυαλά του (Ἀριστ., Πολιτικὰ 2,5 1263b)˙ προφανῶς καὶ οἱ δικοί του γονεῖς ἦταν ἀδέρφια ἢ συγγενεῖς. προσθέτω δὲ κι ἐγὼ ὅτι κι ὅλοι οἱ βασιλεῖς τῆς δυναστείας τῶν Πτολεμαίων οἱ μετὰ τὸν δεύτερο ἦταν φρενοβλαβεῖς, ἐπειδὴ ὁ Πτολεμαῖος Β’ ὁ Φιλάδελφος παντρεύτηκε τὴν ἀδερφή του Ἀρσινόη. μὲ τέτοιους φαντασιωτικοὺς θεοὺς σὰν τὸν Δία, ποὺ παντρεύτηκε τὶς δυὸ ἀδερφές του, πῶς νὰ μὴν ἀποκτήσουν καὶ οἱ σημερινοὶ νεόκοποι εἰδωλολάτρες ἕνα τόσο ὡραῖο DNA μὲ «ἀρχαῖο πνεῦμα ἀθάνατο, ἁγνὸν πατέρα»; πολὺ «ἁγνόν». ὁ Παλαμᾶς εἶπε τὸ «ἁγνὲ πατέρα», ἐννοώντας ὅτι οἱ Ἕλληνες, ὅπως ὁ ἴδιος νὰ ποῦμε, δὲν εἶναι παιδιὰ των πατέρων τους Χριστιανῶν Βυζαντινῶν, ἀλλὰ κατ̉ εὐθεῖαν τῶν εἰδωλολατρῶν πάππων τους, ποὺ δὲν εἶχαν μολυνθῆ ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ πίστι. προφανῶς σὲ κάποιο ὑπόγειο τοῦ παρθενῶνος τῶν Ἀθηναίων οἱ ἀρχαῖοι μας εἰδωλολάτρες «ἁγνοὶ κι ὁλόαγνοι πατέρες» ἄφησαν τ̉ αὐγά τους, κι ἔπειτα ὁ Παλαμᾶς καὶ οἱ σημερινοὶ νεόκοποι εἰδωλολάτρες τὰ βρῆκαν μὲ ἀνασκαφές, τὰ ἔβαλαν σὲ κλωσσομηχανή, κι ἔβγαλαν τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες μὲ τὸ «ἁγνὸ» DNA τῶν προγόνων τους. φαίνεται δὲ ἡ ἀνόθευτη φρενοβλάβειά τους, ποὺ μαρτυρεῖ ὅτι αὐτοὶ τοὐλάχιστο παρέκαμψαν τὸ νοθευμένο DNA τῶν Χριστιανῶν Βυζαντινῶν πατέρων τους˙ ἀτόφια φρενοβλάβεια, οἰκολογική. (νὰ προσθέσω ἐδῶ καὶ ὅτι ἡ λέξι πνεῦμα –«ἀρχαῖο πνεῦμα ἀθάνατο»‒ μὲ τὴ σημασία ποὺ λέγεται ἐδῶ δὲν εἶναι λέξι ἑλληνικὴ ἀλλ̉ ἑβραϊκὴ καὶ βιβλική˙ τῆς Π. Διαθήκης. στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ σημαίνει μόνο «ἄνεμος» καὶ «ἀνάσα». ὁ Παλαμᾶς φυσικὰ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ξέρῃ αὐτό, ἐπειδὴ μόλις ποὺ εἶχε βγάλει τὸ γυμνάσιο, ὡς κακὸς μαθητὴς μάλιστα καὶ πολὺ καθυστερημένος. γι̉ αὐτὸ καὶ στὰ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἄμετρα ποιήματά του λέει ἄφθονες ἀρλοῦμπες, ποὺ δείχνουν ἄνθρωπο κατ̉ ἐξοχὴν ἀγράμματο καὶ ἀμαθῆ). Θὰ μάθουν ἀπὸ μένα οἱ σημερινοὶ νομιμοποιημένοι νεόκοποι εἰδωλολάτρες ὅτι μποροῦν νὰ εἶναι καὶ κίναιδοι κι ἀρσενοκοῖτες κι ἐπαμφοτερίζοντες (μπινέδες), ἐπειδὴ οἱ δικοί τους ἀρχαῖοι θρῆσκοι, ὅπως οἱ Αἰσχύλος Σοφοκλῆς Εὐριπίδης Σωκράτης Πλάτων Δημοσθένης, ἦταν τέτοιοι, καὶ οἱ θεοί τους Ὑάκινθος Διόνυσος Ἴακχος Ἄδωνις ἦταν κίναιδοι. μποροῦν δὲ νὰ εἶναι ὡς ἀρσενοκοῖτες καὶ παιδερασταὶ ἐπιβήτορες ἀνηλίκων ἀγοριῶν, ὅπως ἦταν τέτοιοι τόσο οἱ θεοί τους Ζεὺς Ποσειδῶν Ἀπόλλων κλπ., ποὺ ἀσελγοῦσαν σοδομιτικὰ στοὺς κιναίδους των Γανυμήδη Πέλοπα Ὑάκινθο κλπ., ὅσο καὶ οἱ ἄνθρωποί τους, ὁ Σόλων ποὺ ἀσελγοῦσε, ὅπως κοκορεύεται ὁ ἴδιος στὰ ποιήματά του, σὲ ἀνήλικα ἀγόρια καὶ στὸν ἐξάδερφό του Πεισίστρατο, ὁ Σωκράτης, ὁ Αἰσχύλος, ὁ Σοφοκλῆς, ὁ Εὐριπίδης ποὺ μαστίγωνε κιόλας τ̉ ἀγόρια του μέχρι νὰ κοντεύουν νὰ πεθάνουν, κι ὁ Λεωνίδας, καὶ οἱ 300 του, καὶ ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Σπαρτιᾶτες ποὺ δὲν προσέφεραν ποτὲ τίποτε στὴν Ἑλλάδα καὶ στὰ γράμματα παρὰ μόνο τὸ ὅτι μόνον αὐτοὶ εἶχαν γιὰ 350 χρόνια ῥαγιᾶδες ἕνα ἑλληνικὸ φῦλο, τοὺς Μεσσηνίους, κι ὁ Ἐπαμεινώνδας μὲ τὸν Πελοπίδα ποὺ ἦταν κιναιδικὸ ζευγάρι, καὶ ὅλος ὁ ἀήττητος λεγόμενος ἱερὸς λόχος ποὺ ἦταν ζεύγη κιναιδαριοῦ καὶ ποὺ ὁ δεκαοχτάχρονος Μ. Ἀλέξανδρος ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ πατέρα του τοὺς κατέσφαξε ὅλους μέσα σὲ μία ὥρα σὲ μάχη, καὶ πολλοὶ ἄλλοι εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας. Θὰ μάθουν ὅτι μποροῦν νὰ εἶναι καὶ κτηνοβάτες, ὅπως οἱ θεοί τους Ζεὺς Πᾶν Βορέης καὶ Ποσειδάων, καὶ οἱ γυναῖκες των μποροῦν νὰ βατεύωνται ἀπὸ ζῷα, ὅπως οἱ γυναῖκες τῆς σιχαμερῆς μυθολογίας των Εὐρώπη Πασιφάη Λήδα καὶ ἄλλες. τὴν Εὐρώπη μάλιστα, καθὼς πηγαίνει νὰ βατευτῇ μὲ τὸν ταῦρο τὴν ἔχουμε καὶ στὸ νόμισμα τῶν 2 εὐρωπίων. μὴν τὸ ῥίχνετε σὲ δίσκο ἐκκλησίας. Θὰ μάθουν ὅτι μποροῦν νὰ εἶναι πόρνοι καὶ μοιχοὶ καὶ ψεῦτες καὶ κλέφτες καὶ δολοφόνοι, ὅπως ἦταν σχεδὸν ὅλοι οἱ θεοί τους. Θὰ μάθουν ὅτι μποροῦν νὰ κάνουν ἀνθρωποθυσίες ὅπως ὁ Ἀγαμέμνων κι ὁ Κατσούλας, μποροῦν καὶ ν̉ ἀνθρωποφαγοῦν τελεστικῶς ὡς καννίβαλοι, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἰδωλολάτρες, κι ὅπως τοὺς παρώτρυναν σὲ φρεσκάρισμα τοῦ σεμνοῦ αὐτοῦ θεσμοῦ τόσο ὁ Εὐριπίδης στὶς μυσταγωγικώτατες Βάκχες του, ὅπου τρεῖς ἀδερφὲς κατασπαράζουν καὶ τρῶνε ζωντανὸ κι ὠμὸ τὸ γιὸ τῆς μιᾶς ἐπάνω στὴν ἱερὴ θεοφορία τους, ὅσο κι ὁ φιλόσοφος Διογένης ὁ κυνικός, ἐκεῖνος ὁ ἐνάρετος μὲ τὸ φανάρι ποὺ δὲν ἔβρισκε ἄλλον ἐνάρετο σὰν τὴν ἀνθρωποφάγο μούρη του ( Διογένης Λαέρτιος 6,73). Θὰ μάθουν ὅτι οἱ θεοί τους ἦταν καὶ τέρατα μὲ 50 κεφάλια κι 100 χέρια ὅπως οἱ ἑκατόγχειρες, καὶ μὲ ἀνθρωποφάγα ἔνστικτα καὶ δαγκάνες δεινοσαύρων καὶ μὲ τὸ κάτω μισό τους φίδι, καὶ στὸ κεφάλι τους βόδια μὲ κέρατα, καὶ ἄλλα τέτοια μὲ τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦν κι αὐτοὶ νὰ κατουριοῦνται ἀπὸ τὸ φόβο τους καὶ τὰ παιδιά τους νὰ φοβερίζουν, ὅταν δὲν τρῶν τὸ φαγητό τους. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. απο το Φιλολογκους