Νικόλαος Σωτηρόπουλος:
Κριτική στο βιβλίο του Γ.Πατρώνου
«Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ,
Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ
ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση»
(5-τελευταίο)
Διαβάστε και Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Κριτική στο βιβλίο του Γ.Πατρώνου «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση» ΜΕΡΟΣ Α΄, ΜΕΡΟΣ Β΄ , ΜΕΡΟΣ Γ΄ και ΜΕΡΟΣ Δ΄
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 5/8/൨൦൧൧
ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Στὴ Β´ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ᾿Επιστολή, κεφάλαιο β´, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ σαφῶς, σαφέστατα, καὶ μὲ πολλὰ λόγια, τεκμήρια, γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ὡς πρόσωπο καὶ ἄνθρωπο, τὸν σατανικώτερο καὶ ἀπαισιώτερο ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Πλάνοι καὶ ἀπατεῶνες εἶχαν διαδώσει ὅτι ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα γίνεται ἡ δευτέρα παρουσία. Καὶ πολλοὶ πίστευσαν στὴ διάδοσι, ἔπαυσαν νὰ ἐργάζωνται, καὶ περίμεναν ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ νὰ ἐμφανισθῇ ὁ Χριστός... ῾Ο δὲ Παῦλος, γιὰ νὰ ἄρῃ τὴν πλάνη καὶ νὰ καθησυχάσῃ τοὺς πιστούς, ἔγραψε, ὅτι δὲν θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, «ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός» (Β´ Θεσ. β´ 3–4). Χρειάζεται ἑρμηνεία αὐτὸ τὸ χωρίο ὡς πρὸς τὴ φύσι καὶ τὸ χαρακτῆρα τοῦ ᾿Αντιχρίστου; Δὲν εἶνε αὐτονόητο; ᾿Ασφαλῶς εἶνε αὐτονόητο. ᾿Αλλ᾿ ὁ κ. Πατρῶνος δυστυχῶς μυωπάζει, δὲν βλέπει τὸ χωρίο ὡς σαφές, σαφέστατο, καὶ μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἑρμηνεύσωμε τὸ αὐτονόητο. Κατὰ τὸν κ. καθηγητὴ ὁ ᾿Αντίχριστος δὲν εἶνε κανένα μελλοντικὸ καὶ ἀναμενόμενο πρόσωπο, ἀλλὰ μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα σημαίνεται τὸ κακὸ κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ ὁποῖον ὑπάρχει σ᾿ ὅλους τοὺς χριστιανικοὺς αἰῶνες. Λάθος, κ. Πατρῶνε! Κατὰ τὸν ἀποστολικὸ λόγο ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ ἔλθῃ στὸ μέλλον. Θὰ ἔλθῃ «ἡ ἀποστασία πρῶτον», τὸ ἀποκορύφωματοῦ κακοῦ, καὶ τότε θὰ «ἀποκαλυφθῇ», θὰ ἐμφανισθῇ, ὁ ᾿Αντίχριστος. Καὶ ἀφοῦ πρῶτα ἔλθῃ ἡ ἀποστασία καὶ ὁ ᾿Αντίχριστος, ἔπειτα θὰ ἔλθῃ καὶ ὁ Χριστός. ῾Ο ᾿Αντίχριστος, λοιπόν, οὔτε στὴν ἀποστολικὴ ἐποχὴ ὑπῆρχε, καίτοι τὸ κακὸ κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας ὑπῆρχε, οὔτε στὶς ἡμέρες μας ἔχει ἀκόμη ἐμφανισθῆ, καίτοι εἶνε ἡμέρες ἀποστασίας ἀπὸ τὴν πίστι. Θὰ ἐμφανισθῇ στὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀποστασίας πρὸς τιμωρία ὅσων δὲν θέλησαν νὰ κυβερνηθοῦν ἀπὸ τὸ Χριστό, καὶ εἶνε ἄξιο καὶ δίκαιο νὰ κυβερνηθοῦν ἀπὸ τὸν ᾿Αντίχριστο.
῾Ως πρὸς τὴ φύσι καὶ τὸ χαρακτῆρα τοῦ ᾿Αντιχρίστου ρητῶς ὁ ᾿Απόστολος λέγει, ὅτι εἶνε «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας», ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν ἁμαρτωλὸς καὶ ἀσεβὴς ἄνθρωπος, ὁ χείριστος τῶν ἀνθρώπων. ᾿Επίσης λέγει, ὅτι εἶνε «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας, χαρακτηρισμὸς μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς χαρακτήρισε τὸν ᾿Ιούδα (᾿Ιωάν. ιζ´ 12), ἰσχύει δὲ γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο σὲ μεγαλύτερο βαθμό. ῾Ο ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας, τῆς καταστροφῆς, μὲ τὴν ἔννοια, ὅτι θὰ κλείσῃ τὴν ἀνθρωπότητα μέσα σ᾿ ἕνα ἠλεκτρονικὸ κουτί, θὰ τὴν ἐλέγχῃ καὶ θὰ τὴν καταστρέψῃ μὲ τὴν ἄνευ προηγουμένου σὲ σκληρότητα καὶ κακουργία δικτατορικὴ καὶ τυραννικὴ ἐξουσία του.
῾Ο Ταμερλᾶνος, ὁ Τσεγκὶς Χάν, ὁ Χίτλερ καὶ ὁ Στάλιν θὰ ὠχριοῦν πρὸ αὐτοῦ! ῾Ο ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας καὶ μὲ τὴ χειρίστη ἔννοια, ὅτι, ὅσους θὰ τὸν δεχθοῦν, θὰ ὁδηγήσῃ στὴν αἰώνια ἀπώλεια, καὶ ὁ ἴδιος θὰ ὁδηγηθῇ σ᾿ αὐτὴτὴν ἀπώλεια.
῾Ο ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε «ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα». Δηλαδὴ θὰ ἐναντιωθῇ καὶ θὰ σηκώσῃ τὸ κεφάλι του ἐναντίον κάθε ἄλλου, ποὺ ὀνομάζεται Θεὸς ἢ εἴδωλο. Θὰ εἶνε τόσο σατανικὸ καὶ ὑπερήφανο ὄν, ὥστε θὰ θέσῃ τὸν ἑαυτό του ὑπεράνω ὅλων τῶν Θεῶν, τῶν ψευδῶν καὶ τοῦ ἀληθινοῦ. Αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο ὅμοιο μὲ τὸ Σατανᾶ καὶ ῾Εωσφόρο, ἀφοῦ ὁ Σατανᾶς σημαίνει τὸν πρῶτον «ἀντικείμενον», καὶ ῾Εωσφόρος κατάντησε νὰ σημαίνῃ τὸν «ὑπεραιρόμενον», τὸ πλέον ὑπερήφανο ὄν. Τέτοια θὰ εἶνε ἡ ἀξίωσι τοῦ ᾿Αντιχρίστου γιὰ τὸν ἑαυτό του, «ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεὸς». ῾Ο ᾿Αντίχριστος δηλαδὴ θὰ ἐνθρονισθῇ στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός! ῾Ο Θεός, ὅπως φαίνεται, θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ κατασκευάσουν πάλι οἱ ῾Εβραῖοι τὸν ῾Εβραϊκὸ ναὸ καὶ ἐκεῖ νὰ ἐνθρονίσουν τὸν ᾿Αντίχριστο ὡς Μεσσία καὶ Θεό. Τὸν ᾿Ιησοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ λόγια διακήρυξε καὶ μὲ ἔργα ἀπέδειξε, ὅτι εἶνε ὁ Μεσσίας καὶ ὁ Θεός, οἱ ῾Εβραῖοι ἀπέρριψαν καὶ σταύρωσαν. Τὸν ᾿Αντίχριστο, τὸν ψευδομιμητὴ τοῦ Χριστοῦ, τὸν πίθηκο τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἔκφρασι τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, θὰ δεχθοῦν ὡς Μεσσία καὶ Θεό. Μὲ τὴ φράσι, «ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός», ὅπου ἡ λέξι «ἀποδεικνύντα» εἶνε μετοχὴ ρήματος ἀποπειρατικοῦ ἐνεστῶτος, ὁ ᾿Απόστολος θέλει νὰ εἰπῇ, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ προσπαθῇ ματαίως νὰ ἀποδείξῃ γιὰ τὸν ἑαυτότου, ὅτι Θεὸς εἶνε αὐτός, ὄχι ὁ ᾿Ιησοῦς.
Καὶ τώρα ἐρωτοῦμε· ᾿Αφοῦ ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας», «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», «ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος», ὁ ἀποδεκτὸς ἀπὸ τοὺς ῾Εβραίους, ὁ ἐνθρονιζόμενος «εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός», καὶ ὁ προσπαθῶν νὰ ἀποδείξῃ τὸν ἑαυτό του Θεό, δὲν εἶνε ἀπ᾿ αὐτὰ φανερὸ καὶ ὁλοφάνερο, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ παραστήσῃ τὸν ἑαυτό του ὡς «Θεόν»; Δὲν εἶνε ψευδομιμητὴς τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ;
῞Οπως ὁ ᾿Ιωάννης, ἔτσι καὶ ὁ Παῦλος δὲν θεωροῦσε τὸ θέμα τοῦ ᾿Αντιχρίστου παρωνυχίδα καὶ ἀνάξιο λόγου, ὅπως τὸ θεωροῦν μερικοὶ σήμερα. Καὶ ἄλλοτε ὁ Παῦλος εἶχε μιλήσει στοὺς Θεσσαλονικεῖς γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο, καὶ τώρα ἐπανέρχεται καὶ λέγει· «Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὤν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;» (στίχ. 5). Λησμονεῖτε ὅτι σᾶς ἔλεγα αὐτά, ὅταν ἀκόμη ἤμουν μαζί σας; Δυστυχῶς πολλοὶ χριστιανοὶ ἢ ἀγνοοῦν ἢ λησμονοῦν τὴ διδασκαλία τῆς Γραφῆς γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο καὶ ἐπηρεάζονται ἀπὸ ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις.
Στὸ στίχ. 6 ὁ ᾿Απόστολος γράφει· «Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ». Καὶ τώρα γνωρίζετε τί εἶνε ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο τὸν ἐμποδίζει, ὥστε νὰ ἐμφανισθῇ ὅταν ἔλθῃ ὁ καιρός του. Τὴν ἐποχὴ τῶν ᾿Αποστόλων καὶ μέχρι τὰ μέσα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος ὁ ᾿Αντίχριστος, ὁ ὁποῖος θὰ εἶνε καὶ πολιτικὸς ἄρχων, δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ ἐμφανισθῇ, διότι οἱ ᾿Ισραηλῖτες δὲν εἶχαν κράτος, ἦταν ὑπὸ κατοχή. Τώρα δὲν ὑπάρχει ἐμπόδιο, ἀφοῦ οἱ ᾿Ισραηλῖτες ἀπέκτησαν κράτος. ῾Ο καιρὸς τοῦ ᾿Αντιχρίστου εἶνε ἐγγύς. Πόσο ἐγγύς, ὁ Θεὸς γνωρίζει. Πάντως, ὅταν οἱ ῾Εβραῖοι κτίσουν τὸ ναό, θὰ ξέρωμε, ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ᾿Αντιχρίστου ἔφθασε. Μὲ τὴν παγκοσμιοποίησι προετοιμάζεται τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν παγκόσμιο δικτάτορα.
Στοὺς στίχ. 7, 8 ὁ ᾿Απόστολος λέγει· «Τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος». ῎Ηδη βεβαίως ἡ σκοτεινὴ ὑπόθεσι τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται. Πρέπει μόνο ν᾿ ἀναμένωμε, ἕως ὅτου φύγῃ ἀπὸ τὴ μέση ἐκεῖνος, ποὺ τώρα ἐμποδίζει. Καὶ τότε θὰ ἐμφανισθῇ ὁ ἄνομος (ὁ ᾿Αντίχριστος). Κατὰ τὸν κ. Πατρῶνο ὁ ᾿Αντίχριστος δὲν εἶνε πρόσωπο, ἀλλ᾿ εἶνε τὸ κακὸ κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ ὁποῖο ὑπάρχει σ᾿ ὅλους τοὺς χριστιανικοὺς αἰῶνες. ᾿Εδῶ τὸ κακὸ ὀνομάζεται «ἀνομία». ῾Ο δὲ ᾿Απόστολος κάνει διάκρισι μεταξὺ «ἀνομίας» καὶ «ἀνόμου». Καὶ γιὰ μὲν τὴν ἀνομία λέγει ὅτι εἶνε ἤδη παροῦσα, γιὰ δὲ τὸν ἄνομο λέγει, ὅτι δὲν εἶνε παρών, θὰ ἐμφανισθῇ στὸ μέλλον. Πῶς λοιπὸν ὁ κ. Πατρῶνος δὲν παραδέχεται ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο τοῦ μέλλοντος;
Εἴπαμε ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ὁ χειρότερος καὶ ἀπαισιώτερος ἄνθρωπος, ὁ μεγαλύτερος δικτάτωρ καὶ τύραννος τῆς ἀνθρωπότητος. Νὰ φοβηθοῦμε γι᾿ αὐτὸ τὸν ᾿Αντίχριστο; ῎Οχι! ῾Ο ᾿Αντίχριστος δὲν θὰ εἶνε αὐτοδύναμος. ῾Η δύναμί του θὰ εἶνε ἀπὸ τὸ Σατανᾶ. ῾Ο δὲ Σατανᾶς ἔχει περιωρισμένη δύναμι. «Μείζων ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ», γράφει στοὺς πιστοὺς ὁ ᾿Ιωάννης (Α´ ᾿Ιωάν. δ´ 4). ῾Ο Θεός, ποὺ εἶνε στοὺς πιστούς, εἶνε ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸ Σατανᾶ, ποὺ εἶνε στὸν κόσμο. Καὶ πόσο ἰσχυρότερος εἶνε ὁ Θεός; ᾿Ασυγκρίτως, διότι ἔχει ἄπειρη δύναμι καὶ εἶνε παντοδύναμος. Μπροστὰ στὸ Χριστό, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, ὁ ᾿Αντίχριστος καὶ ὁ Σατανᾶς εἶνε σχεδὸν μηδενικά! Γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο στὸ στίχ. 8 ὁ ᾿Απόστολος λέγει, «καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ». ᾿Εδῶ «ἐπιφάνεια» σημαίνει «λάμψις». ᾿Εδῶ ἐπίσης καὶ στὸν ἑπόμενο στίχ. 9 «παρουσία» σημαίνει «δύναμις» (Βλέπε ἑρμηνεία τοῦ Β´ Θεσ. β´ 8–9 στὸ ἡμέτερο ἔργο «῾Ερμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς Γραφῆς», τόμ. Γ´, σελ. 366–370). ῾Η ἔννοια τοῦ χωρίου εἶνε· Καὶ τότε θὰ ἐμφανισθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἐξολοθρεύσῃ μὲ τὴν πνοὴ τοῦ στόματός του καὶ θὰ καταργήσῃ μὲ τὴ λάμψι τῆς δυνάμεώς του. Τόσο ἰσχυρὸς εἶνε ὁ Κύριος, ὥστε μὲ ἕνα φύσημα τοῦ στόματός του καὶ μὲ τὴ λάμψι τῆς δυνάμεώς του θὰ διαλύσῃ τὸν ᾿Αντίχριστο. Νὰ μὴ φοβούμεθα λοιπὸν τὸν ᾿Αντίχριστο. Τὴν ἁμαρτία νὰ φοβούμεθα. Καὶ τὸ Χριστὸ νὰ παρακαλοῦμε, ἂν ὁ ᾿Αντίχριστος ἔλθῃ στὶς ἡμέρες μας, νὰ μᾶς δώσῃ δύναμι νὰ τὸν ἀντιμετωπίσωμε, ὅπως ἔδωσε δύναμι στοὺς μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς καὶ ἀντιμετώπισαν τοὺς πολεμίους τῆς Πίστεως.
Σφραγίζουμε τὴν κριτικὴ τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Πατρώνου «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση». Καὶ λέγουμε ὅτι ὁ κ. καθηγητὴς μὲ τὸ βιβλίο του δὲν ἔκανε «προσέγγιση» στὴν ᾿Αποκάλυψι, ἀλλὰ καὶ στὰ ἄλλα ἱερὰ κείμενα, ποὺ χρησιμοποίησε. ᾿Αντιθέτως μὲ τὴν «ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτική» του ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενα μὲ ὅση ἀπόστασι ἔχει ἡ γῆ ἀπὸ τὸν οὐρανό! Κατέταξε δὲ τὸν ἑαυτό του στοὺς εἰδήμονες καὶ εἰδικοὺς στὰ θεολογικά. ῞Οσους δὲ φρονοῦν, ὅπως οἱ Πατέρες, ὅτι ἡ ᾿Αποκάλυψι εἶνε προφητικὸ βιβλίο, ὁ ᾿Ιωάννης περιῆλθε σὲ ἔκστασι καὶ εἶδε ὁράματα, ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο κλπ., αὐτοὺς ὕβρισε ὡς ἀδαεῖς, ἐπιπολαίους, φανατικούς, νευρασθενεῖς, ψυχοπαθεῖς!
Ν᾿ ἀντιστρέψωμε τοὺς ἰσχυρισμούς τοῦ κ. Πατρώνου; Καὶ νὰ ἐπιστρέψωμε σ᾿ αὐτὸν τὶς ὕβρεις; ῾Ο κ. Πατρῶνος, λέγουμε σαφῶς καὶ ἀπεριφράστως, εἶνε αἱρετικός. Καὶ κάνει τοὺς πιστοὺς νὰ λένε· Εἶνε αὐτὸς καθηγητὴς τῆς ᾿Ορθοδόξου Θεολογίας; Δυστυχῶς εἶνε καὶ αὐτὸς καὶ ἄλλοι. Καὶ εὔχονται οἱ πιστοὶ νὰ μετανοήσουν καὶ ν᾿ ἀναγνωρίσουν δημοσίως τὰ αἱρετικά τους φρονήματα, γιὰ νὰ μὴ καταδικασθοῦν. ῾Η Διοικοῦσα ᾿Εκκλησία ἂς τοὺς ἐρευνήσῃ θεολογικῶς καὶ ἂς τοὺς βοηθήσῃ νὰ ἐπανέλθουν στὶς γραμμὲς τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας. ῾Η δὲ ᾿Αποστολικὴ Διακονία, γιὰ νὰ εἶνε ὄντως ᾿Αποστολική, ἂς μὴ ἐπαινῇ καὶ ἂς μὴ ἐκδίδῃ ἀντορθόδοξα βιβλία. ῍Ας ζητήσῃ δὲ καὶ ὁ κ. Πατρῶνος καὶ ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τῆς ᾿Αποστολικῆς Διακονίας Φαναρίου ᾿Αγαθάγγελος ἕνα συγγνώμην ἀπὸ τὸν ᾿Ορθόδοξο λαό. Δὲν θὰ εἶνε μειωτικό, ἀλλὰ τιμητικὸ γι᾿ αὐτούς. Καὶ θὰ εἶνε περισσότερο τιμητικό, διότι τὸ συγγνώμην στὴν ὑπερεγωιστικὴ ἐποχή μας εἶνε σπανιώτατο, σχεδὸν ἐξέλιπε. Θ᾿ ἀκουσθῇ ἆραγε τὸ συγγνώμην ἀπὸ τὸν καθηγητὴ καὶ τὸν ἐπίσκοπο; ῾Ο πιστὸς λαὸς ἀναμένει στὸ ἀκουστικό του.
῾Ως πρὸς τὴ φύσι καὶ τὸ χαρακτῆρα τοῦ ᾿Αντιχρίστου ρητῶς ὁ ᾿Απόστολος λέγει, ὅτι εἶνε «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας», ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν ἁμαρτωλὸς καὶ ἀσεβὴς ἄνθρωπος, ὁ χείριστος τῶν ἀνθρώπων. ᾿Επίσης λέγει, ὅτι εἶνε «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας, χαρακτηρισμὸς μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς χαρακτήρισε τὸν ᾿Ιούδα (᾿Ιωάν. ιζ´ 12), ἰσχύει δὲ γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο σὲ μεγαλύτερο βαθμό. ῾Ο ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας, τῆς καταστροφῆς, μὲ τὴν ἔννοια, ὅτι θὰ κλείσῃ τὴν ἀνθρωπότητα μέσα σ᾿ ἕνα ἠλεκτρονικὸ κουτί, θὰ τὴν ἐλέγχῃ καὶ θὰ τὴν καταστρέψῃ μὲ τὴν ἄνευ προηγουμένου σὲ σκληρότητα καὶ κακουργία δικτατορικὴ καὶ τυραννικὴ ἐξουσία του.
῾Ο Ταμερλᾶνος, ὁ Τσεγκὶς Χάν, ὁ Χίτλερ καὶ ὁ Στάλιν θὰ ὠχριοῦν πρὸ αὐτοῦ! ῾Ο ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας καὶ μὲ τὴ χειρίστη ἔννοια, ὅτι, ὅσους θὰ τὸν δεχθοῦν, θὰ ὁδηγήσῃ στὴν αἰώνια ἀπώλεια, καὶ ὁ ἴδιος θὰ ὁδηγηθῇ σ᾿ αὐτὴτὴν ἀπώλεια.
῾Ο ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε «ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα». Δηλαδὴ θὰ ἐναντιωθῇ καὶ θὰ σηκώσῃ τὸ κεφάλι του ἐναντίον κάθε ἄλλου, ποὺ ὀνομάζεται Θεὸς ἢ εἴδωλο. Θὰ εἶνε τόσο σατανικὸ καὶ ὑπερήφανο ὄν, ὥστε θὰ θέσῃ τὸν ἑαυτό του ὑπεράνω ὅλων τῶν Θεῶν, τῶν ψευδῶν καὶ τοῦ ἀληθινοῦ. Αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο ὅμοιο μὲ τὸ Σατανᾶ καὶ ῾Εωσφόρο, ἀφοῦ ὁ Σατανᾶς σημαίνει τὸν πρῶτον «ἀντικείμενον», καὶ ῾Εωσφόρος κατάντησε νὰ σημαίνῃ τὸν «ὑπεραιρόμενον», τὸ πλέον ὑπερήφανο ὄν. Τέτοια θὰ εἶνε ἡ ἀξίωσι τοῦ ᾿Αντιχρίστου γιὰ τὸν ἑαυτό του, «ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεὸς». ῾Ο ᾿Αντίχριστος δηλαδὴ θὰ ἐνθρονισθῇ στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός! ῾Ο Θεός, ὅπως φαίνεται, θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ κατασκευάσουν πάλι οἱ ῾Εβραῖοι τὸν ῾Εβραϊκὸ ναὸ καὶ ἐκεῖ νὰ ἐνθρονίσουν τὸν ᾿Αντίχριστο ὡς Μεσσία καὶ Θεό. Τὸν ᾿Ιησοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ λόγια διακήρυξε καὶ μὲ ἔργα ἀπέδειξε, ὅτι εἶνε ὁ Μεσσίας καὶ ὁ Θεός, οἱ ῾Εβραῖοι ἀπέρριψαν καὶ σταύρωσαν. Τὸν ᾿Αντίχριστο, τὸν ψευδομιμητὴ τοῦ Χριστοῦ, τὸν πίθηκο τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἔκφρασι τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, θὰ δεχθοῦν ὡς Μεσσία καὶ Θεό. Μὲ τὴ φράσι, «ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός», ὅπου ἡ λέξι «ἀποδεικνύντα» εἶνε μετοχὴ ρήματος ἀποπειρατικοῦ ἐνεστῶτος, ὁ ᾿Απόστολος θέλει νὰ εἰπῇ, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ προσπαθῇ ματαίως νὰ ἀποδείξῃ γιὰ τὸν ἑαυτότου, ὅτι Θεὸς εἶνε αὐτός, ὄχι ὁ ᾿Ιησοῦς.
Καὶ τώρα ἐρωτοῦμε· ᾿Αφοῦ ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας», «ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», «ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος», ὁ ἀποδεκτὸς ἀπὸ τοὺς ῾Εβραίους, ὁ ἐνθρονιζόμενος «εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός», καὶ ὁ προσπαθῶν νὰ ἀποδείξῃ τὸν ἑαυτό του Θεό, δὲν εἶνε ἀπ᾿ αὐτὰ φανερὸ καὶ ὁλοφάνερο, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ παραστήσῃ τὸν ἑαυτό του ὡς «Θεόν»; Δὲν εἶνε ψευδομιμητὴς τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ;
῞Οπως ὁ ᾿Ιωάννης, ἔτσι καὶ ὁ Παῦλος δὲν θεωροῦσε τὸ θέμα τοῦ ᾿Αντιχρίστου παρωνυχίδα καὶ ἀνάξιο λόγου, ὅπως τὸ θεωροῦν μερικοὶ σήμερα. Καὶ ἄλλοτε ὁ Παῦλος εἶχε μιλήσει στοὺς Θεσσαλονικεῖς γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο, καὶ τώρα ἐπανέρχεται καὶ λέγει· «Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὤν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;» (στίχ. 5). Λησμονεῖτε ὅτι σᾶς ἔλεγα αὐτά, ὅταν ἀκόμη ἤμουν μαζί σας; Δυστυχῶς πολλοὶ χριστιανοὶ ἢ ἀγνοοῦν ἢ λησμονοῦν τὴ διδασκαλία τῆς Γραφῆς γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο καὶ ἐπηρεάζονται ἀπὸ ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις.
Στὸ στίχ. 6 ὁ ᾿Απόστολος γράφει· «Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ». Καὶ τώρα γνωρίζετε τί εἶνε ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο τὸν ἐμποδίζει, ὥστε νὰ ἐμφανισθῇ ὅταν ἔλθῃ ὁ καιρός του. Τὴν ἐποχὴ τῶν ᾿Αποστόλων καὶ μέχρι τὰ μέσα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος ὁ ᾿Αντίχριστος, ὁ ὁποῖος θὰ εἶνε καὶ πολιτικὸς ἄρχων, δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ ἐμφανισθῇ, διότι οἱ ᾿Ισραηλῖτες δὲν εἶχαν κράτος, ἦταν ὑπὸ κατοχή. Τώρα δὲν ὑπάρχει ἐμπόδιο, ἀφοῦ οἱ ᾿Ισραηλῖτες ἀπέκτησαν κράτος. ῾Ο καιρὸς τοῦ ᾿Αντιχρίστου εἶνε ἐγγύς. Πόσο ἐγγύς, ὁ Θεὸς γνωρίζει. Πάντως, ὅταν οἱ ῾Εβραῖοι κτίσουν τὸ ναό, θὰ ξέρωμε, ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ᾿Αντιχρίστου ἔφθασε. Μὲ τὴν παγκοσμιοποίησι προετοιμάζεται τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν παγκόσμιο δικτάτορα.
Στοὺς στίχ. 7, 8 ὁ ᾿Απόστολος λέγει· «Τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος». ῎Ηδη βεβαίως ἡ σκοτεινὴ ὑπόθεσι τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται. Πρέπει μόνο ν᾿ ἀναμένωμε, ἕως ὅτου φύγῃ ἀπὸ τὴ μέση ἐκεῖνος, ποὺ τώρα ἐμποδίζει. Καὶ τότε θὰ ἐμφανισθῇ ὁ ἄνομος (ὁ ᾿Αντίχριστος). Κατὰ τὸν κ. Πατρῶνο ὁ ᾿Αντίχριστος δὲν εἶνε πρόσωπο, ἀλλ᾿ εἶνε τὸ κακὸ κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ ὁποῖο ὑπάρχει σ᾿ ὅλους τοὺς χριστιανικοὺς αἰῶνες. ᾿Εδῶ τὸ κακὸ ὀνομάζεται «ἀνομία». ῾Ο δὲ ᾿Απόστολος κάνει διάκρισι μεταξὺ «ἀνομίας» καὶ «ἀνόμου». Καὶ γιὰ μὲν τὴν ἀνομία λέγει ὅτι εἶνε ἤδη παροῦσα, γιὰ δὲ τὸν ἄνομο λέγει, ὅτι δὲν εἶνε παρών, θὰ ἐμφανισθῇ στὸ μέλλον. Πῶς λοιπὸν ὁ κ. Πατρῶνος δὲν παραδέχεται ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο τοῦ μέλλοντος;
Εἴπαμε ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ὁ χειρότερος καὶ ἀπαισιώτερος ἄνθρωπος, ὁ μεγαλύτερος δικτάτωρ καὶ τύραννος τῆς ἀνθρωπότητος. Νὰ φοβηθοῦμε γι᾿ αὐτὸ τὸν ᾿Αντίχριστο; ῎Οχι! ῾Ο ᾿Αντίχριστος δὲν θὰ εἶνε αὐτοδύναμος. ῾Η δύναμί του θὰ εἶνε ἀπὸ τὸ Σατανᾶ. ῾Ο δὲ Σατανᾶς ἔχει περιωρισμένη δύναμι. «Μείζων ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ», γράφει στοὺς πιστοὺς ὁ ᾿Ιωάννης (Α´ ᾿Ιωάν. δ´ 4). ῾Ο Θεός, ποὺ εἶνε στοὺς πιστούς, εἶνε ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸ Σατανᾶ, ποὺ εἶνε στὸν κόσμο. Καὶ πόσο ἰσχυρότερος εἶνε ὁ Θεός; ᾿Ασυγκρίτως, διότι ἔχει ἄπειρη δύναμι καὶ εἶνε παντοδύναμος. Μπροστὰ στὸ Χριστό, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, ὁ ᾿Αντίχριστος καὶ ὁ Σατανᾶς εἶνε σχεδὸν μηδενικά! Γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο στὸ στίχ. 8 ὁ ᾿Απόστολος λέγει, «καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ». ᾿Εδῶ «ἐπιφάνεια» σημαίνει «λάμψις». ᾿Εδῶ ἐπίσης καὶ στὸν ἑπόμενο στίχ. 9 «παρουσία» σημαίνει «δύναμις» (Βλέπε ἑρμηνεία τοῦ Β´ Θεσ. β´ 8–9 στὸ ἡμέτερο ἔργο «῾Ερμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς Γραφῆς», τόμ. Γ´, σελ. 366–370). ῾Η ἔννοια τοῦ χωρίου εἶνε· Καὶ τότε θὰ ἐμφανισθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἐξολοθρεύσῃ μὲ τὴν πνοὴ τοῦ στόματός του καὶ θὰ καταργήσῃ μὲ τὴ λάμψι τῆς δυνάμεώς του. Τόσο ἰσχυρὸς εἶνε ὁ Κύριος, ὥστε μὲ ἕνα φύσημα τοῦ στόματός του καὶ μὲ τὴ λάμψι τῆς δυνάμεώς του θὰ διαλύσῃ τὸν ᾿Αντίχριστο. Νὰ μὴ φοβούμεθα λοιπὸν τὸν ᾿Αντίχριστο. Τὴν ἁμαρτία νὰ φοβούμεθα. Καὶ τὸ Χριστὸ νὰ παρακαλοῦμε, ἂν ὁ ᾿Αντίχριστος ἔλθῃ στὶς ἡμέρες μας, νὰ μᾶς δώσῃ δύναμι νὰ τὸν ἀντιμετωπίσωμε, ὅπως ἔδωσε δύναμι στοὺς μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς καὶ ἀντιμετώπισαν τοὺς πολεμίους τῆς Πίστεως.
Σφραγίζουμε τὴν κριτικὴ τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Πατρώνου «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση». Καὶ λέγουμε ὅτι ὁ κ. καθηγητὴς μὲ τὸ βιβλίο του δὲν ἔκανε «προσέγγιση» στὴν ᾿Αποκάλυψι, ἀλλὰ καὶ στὰ ἄλλα ἱερὰ κείμενα, ποὺ χρησιμοποίησε. ᾿Αντιθέτως μὲ τὴν «ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτική» του ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενα μὲ ὅση ἀπόστασι ἔχει ἡ γῆ ἀπὸ τὸν οὐρανό! Κατέταξε δὲ τὸν ἑαυτό του στοὺς εἰδήμονες καὶ εἰδικοὺς στὰ θεολογικά. ῞Οσους δὲ φρονοῦν, ὅπως οἱ Πατέρες, ὅτι ἡ ᾿Αποκάλυψι εἶνε προφητικὸ βιβλίο, ὁ ᾿Ιωάννης περιῆλθε σὲ ἔκστασι καὶ εἶδε ὁράματα, ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο κλπ., αὐτοὺς ὕβρισε ὡς ἀδαεῖς, ἐπιπολαίους, φανατικούς, νευρασθενεῖς, ψυχοπαθεῖς!
Ν᾿ ἀντιστρέψωμε τοὺς ἰσχυρισμούς τοῦ κ. Πατρώνου; Καὶ νὰ ἐπιστρέψωμε σ᾿ αὐτὸν τὶς ὕβρεις; ῾Ο κ. Πατρῶνος, λέγουμε σαφῶς καὶ ἀπεριφράστως, εἶνε αἱρετικός. Καὶ κάνει τοὺς πιστοὺς νὰ λένε· Εἶνε αὐτὸς καθηγητὴς τῆς ᾿Ορθοδόξου Θεολογίας; Δυστυχῶς εἶνε καὶ αὐτὸς καὶ ἄλλοι. Καὶ εὔχονται οἱ πιστοὶ νὰ μετανοήσουν καὶ ν᾿ ἀναγνωρίσουν δημοσίως τὰ αἱρετικά τους φρονήματα, γιὰ νὰ μὴ καταδικασθοῦν. ῾Η Διοικοῦσα ᾿Εκκλησία ἂς τοὺς ἐρευνήσῃ θεολογικῶς καὶ ἂς τοὺς βοηθήσῃ νὰ ἐπανέλθουν στὶς γραμμὲς τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας. ῾Η δὲ ᾿Αποστολικὴ Διακονία, γιὰ νὰ εἶνε ὄντως ᾿Αποστολική, ἂς μὴ ἐπαινῇ καὶ ἂς μὴ ἐκδίδῃ ἀντορθόδοξα βιβλία. ῍Ας ζητήσῃ δὲ καὶ ὁ κ. Πατρῶνος καὶ ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τῆς ᾿Αποστολικῆς Διακονίας Φαναρίου ᾿Αγαθάγγελος ἕνα συγγνώμην ἀπὸ τὸν ᾿Ορθόδοξο λαό. Δὲν θὰ εἶνε μειωτικό, ἀλλὰ τιμητικὸ γι᾿ αὐτούς. Καὶ θὰ εἶνε περισσότερο τιμητικό, διότι τὸ συγγνώμην στὴν ὑπερεγωιστικὴ ἐποχή μας εἶνε σπανιώτατο, σχεδὸν ἐξέλιπε. Θ᾿ ἀκουσθῇ ἆραγε τὸ συγγνώμην ἀπὸ τὸν καθηγητὴ καὶ τὸν ἐπίσκοπο; ῾Ο πιστὸς λαὸς ἀναμένει στὸ ἀκουστικό του.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Η Ιερά Σύνοδος θα πρέπει να ορίσει αμέσως τον θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο υπεύθυνο παραδόσεως μαθημάτων Ορθοδόξου Θεολογίας σε ορισμένους καθηγητές των Θεολογικών μας Σχολών.
ΑπάντησηΔιαγραφή