Ομολογία

ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΩΣ ΛΕΩΝ...

















Σήμερα πήγε να συναντήση, τό άλλο θηρίο του Βορρά, τον νοσταλγικό συναγωνιστή του αείμνηστο ρωμαλέο και ατρόμητο επίσκοπο
Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο



ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Σήμερα, 28-8-2010, παραμονή της εορτής της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου, στις 5 π. μ. κοιμήθηκε εν Κυρίω ο πρώην Φλωρίνης επίσκοπος π. Αυγουστίνος Καντιώτης.

Σαν αφιέρωμα στην κοίμησή του και στην προσωπικότητά του, αναδημοσιεύουμε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Εορδαϊκός Παλμός» της 1-12-1999, υπενθυμίζοντας το ιστορικό της συγγραφής του.

Στις 28-11-1999 (Κυριακή Γ΄ Λουκά), ο επίσκοπος τότε της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας, π. Αυγουστίνος Καντιώτης ήρθε και λειτούργησε στον ιερό ναό της Αγίας Σκέπης Πτολεμαΐδος.

Η επίσκεψη του αυτή ήταν η τελευταία στην πόλη της Πτολεμαΐδας, ως επισκόπου εν ενεργεία.

Στις 9-12-1999 υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία ενεργοποιήθηκε στις 15-1-2000. Κατά την επίσκεψη του αυτή ο τότε προϊστάμενος του ναού της Αγίας Σκέπης αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης, πριν μοιράσει αντίδωρο ο επίσκοπος, τον προσφώνησε ως ακολούθως και η προσφώνηση αυτή δημοσιεύτηκε τότε στην εφημερίδα «Εορδαϊκός Παλμός».

Έχουμε κοντά μας τον επίσκοπό μας και η χαρά μας είναι μεγάλη. Ήρθε απροειδοποίητα στη Πτολεμαΐδα και συμπροσευχήθηκε μαζί μας. Έμαθε ότι ολοκληρώθηκε ο ναός μας και ήρθε να μας ευλογήσει. Ο πατήρ Αυγουστίνος ήταν αυτός που έδωσε την ιδέα να γίνει ο ναός της Αγίας Σκέπης και το μνημείο το αφιερωμένο στους ήρωες του 1940 έξω από τον ναό. Αυτός βρήκε το οικόπεδο και ο ίδιος πρωτοστάτησε με εγκύκλιό του να παρακαμφτούν διάφορα εμπόδια και να εξευρεθούν χρήματα, ώστε να καταστεί δυνατή η ανέγερσή του. Χαίρεται λοιπόν που βρίσκεται σήμερα στον ολοκληρωμένο πλέον και μεγαλοπρεπή ναό της Αγίας Σκέπης, αλλά χαιρόμαστε και εμείς.

Δεν ξέρω αν ξέρετε ότι ο π. Αυγουστίνος χειροτονήθηκε διάκονος το 1935 και με την είσοδό μας στο 2000 συμπληρώνει 65 χρόνια λευιτικής διακονίας μέσα στο ράσο.

Θέλω να το κρατήσετε αυτό· γιατί όπως είπε ο αείμνηστος Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος, εσείς οι λαϊκοί βαριέστε το μαύρο. Αν καμμιά φορά πεθάνουν οι άνδρες νωρίς, κάποιες χήρες φορούν τα μαύρα 10 και 20 χρόνια και μετά τα βγάζουν και λένε· «Βαρεθήκαμε· πόσα χρόνια θα τα φοράμε; 50; 60;». Κι όμως ο επίσκοπός μας είναι ντυμένος στα μαύρα 65 ολόκληρα χρόνια. Και ξέρετε γιατί φοράμε μαύρα ράσα εμείς οι κληρικοί; Γιατί πενθούμε τις αμαρτίες του κόσμου και τις δικές μας.

Λοιπόν ο π. Αυγουστίνος πενθεί για όλες τις αμαρτίες του κόσμου 65 ολόκληρα χρόνια. Συμπληρώνει πάνω από μισό αιώνα εκκλησιαστικής διακονίας και έναν περίπου αιώνα ανθρώπινης θεολογικής ζωής.

Ο επίσκοπός μας δεν έχει πια την ηχηρή και γεμάτη πάθος φωνή· ούτε και την άνευ προηγουμένου δραστηριότητα που παρουσίαζε μέχρι και πριν λίγα χρόνια.

Ο πατήρ Αυγουστίνος τελευταίως σιωπά. Ελάχιστα μιλά. Βέβαια τα έχει 400. Το μυαλό του δουλεύει πλήρως. Κάνει πολλές διοικητικές ρυθμίσεις μέσα στην Μητρόπολη. Εμείς οι στενοί συνεργάτες του, που μας δίδετε η ευκαιρία να συζητούμε μαζί του, θαυμάζουμε το κουράγιο του. Θαυμάζουμε ακόμη και τώρα, στην ηλικία των 93 ετών, το μυαλό του που έχει αυτή τη διαύγεια.

Πάντως τα τελευταία χρόνια σιωπά. Να σας πω όμως κάτι; Και οι εικόνες των αγίων σιωπούν· δεν κηρύττουν, δεν κάνουν κοινωνικό έργο, δεν εμφανίζονται για να δώσουν συνεντεύξεις. Και όμως πόσο κατάνυξη, πόσο δέος μας προκαλούν και πόσο όλοι εμείς, κλήρος και λαός, θέλουμε να τις πιάσουμε, να τις ακουμπήσουμε, να τις φιλήσουμε, να τις θωπεύσουμε, γιατί πιστεύουμε ότι η χάρη του Θεού είναι επάνω τους και την μεταδίδουν σε μας. Έτσι και ο πατήρ Αυγουστίνος· είναι μια ζωντανή εικόνα που σκορπά την ευλογία του Θεού. Είναι μια ολοζώντανη ιστορία. Μόνο που τον βλέπουμε θυμόμαστε αγώνες, θυσίες, κόπους, διακονίες και περιπέτειες αμέτρητες για το ευαγγέλιο. Είναι από τους λίγους ιεράρχες της Εκκλησίας μας που κινδύνευσε τόσο, διώχτηκε τόσο, μισήθηκε τόσο και φθονήθηκε τόσο.

Τον θυμάμαι τόσα χρόνια απέριττο, απλό, ασκητικό. Ποτέ δεν είχε πολλές στολές. Ποτέ δεν είχε ακριβά άμφια. Ποτέ δεν είδαμε τον πατέρα Αυγουστίνο, εκτός από την ώρα της χειροτονίας του να φορά μίτρα. Ποτέ δεν τον είδαμε με ακριβά εγκόλπια και σταυρούς. Διάβασα στις εφημερίδες ότι οι στολές που φορούν μερικοί αρχιερείς φθάνουν στα 10.000.000 δρχ. εκάστη. Και αυτό έδωσε αφορμή στον αείμνηστο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον άγιο της λογοτεχνίας μας, να πει ότι οι επίσκοποι της Εκκλησίας μας δυστυχώς κατάντησαν χρυσοστόλιστοι και μιτροφορούντες σαν να είναι Μήδοι σατράπες της εποχής του Δαρείου. Με χρυσό, καμώματα, και επιτηδευμένες κινήσεις βγαίνουν να κηρύξουν για τον πτωχό, απλό, και ακτήμονα Ναζωραίο. Τίποτα απ’ αυτά δεν είχε ο π. Αυγουστίνος· και υπήρξε σ’ όλη τη ζωή του ριζοσπαστικός πολέμιος του εκκλησιαστικού κατεστημένου και πρωτοκόλλου.

Προσωπικά, αν βρίσκομαι στη Μητρόπολη Φλωρίνης, βρίσκομαι γιατί με ενέπνευσε το ήθος του, το παράδειγμά του, η ασκητικότητά του, η τόλμη του, το ακαταμάχητο θάρρος του να λέει “ τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη”. Μιλά γι’ αυτά πού ντρέπονται ιεράρχες και κληρικοί να μιλήσουν. Για καλλιστεία, για καρναβάλια, για μικτά λουτρά, για αποφυγή τεκνογονίας και για τόσα άλλα. Ακούτε σήμερα τέτοια κηρύγματα; Ακούτε να λένε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη; Ακούτε να λένε ότι “στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν! (Ματθ. 7,14). Κανένας δεν τα λέει.

Αργεί το κήρυγμα, σιωπά ο άμβωνας ή ανοηταίνει πολλές φορές, όταν μιλάνε εκπρόσωποι της Εκκλησίας.

Πάτερ Αυγουστίνε δεν χρειάζεται να μας πείτε τίποτα· μόνο η παρουσία σας και μόνο η μορφή σας και μόνο ότι ευρίσκεσθε μέσα εδώ στον ναό, που σεις δημιουργήσατε, αυτό μας αρκεί.

Παρακαλούμε μόνο να μας ευλογήσετε, να προσευχηθείτε στον Κύριο για όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς, και να μας δώσετε αντίδωρο.

Θα παρακαλέσω άνδρες και γυναίκες να περάσουν μα πάρουν αντίδωρο. Δεν θα μοιράσουμε σήμερα εμείς οι ιερείς. Ας μοιράσει με τα δυο του τα χέρια ο επίσκοπός μας, ώστε να πάρετε την ευλογία του.

Σεβασμιώτατε πάτερ Αυγουστίνε να ξαναέρθετε και ο Θεός να μας χαρίζει την παρουσία σας για πολύ καιρό ακόμη. Αμήν.

* * *

Ο πατήρ Αυγουστίνος, μετά την προσφώνηση του π. Μελετίου, ευλόγησε το εκκλησίασμα και είπε· «Ευλογημένοι να είστε πάντοτε. Βρισκόμαστε στον όμορφο αυτό ναό και χαιρόμαστε. Θα σας μοιράσω αντίδωρο και να έχετε την ευχή μου».

«ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ» 1-12-1999

* * *

Ας είναι η μνήμη σου αιώνια Γέροντα, ας έχουμε την ευχή σου, και σε παρακαλούμε να συνεχίσεις να ενδιαφέρεσαι για μας, μεσιτεύοντας στον Άγιο Τριαδικό Θεό, τον οποίον τόσο αγάπησες και για τον οποίον πολλαπλά και ποικιλότροπα και μαρτυρικά εργάσθηκες.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
Aρχιμανδρίτης

Από την ιστοσελίδα πμελέτιος