Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010
O Oικουμενισμός είναι πολυθεϊσμός.
Δεν έχει έλλειψι θεών, αλλά έχει πληθώρα θεών.
Απολέσας τον Θεόν δημιούργησε ψευδοθεούς και είδωλα.
Βρυκολακιασμένους θεούς και βρυκολακιασμένα είδωλα.
Ο Οικουμενισμός δεν έχει τον Θεάνθρωπον γι αυτό και επιτρέπει την αμαρτία, επιτρέπει το κακόν, επιτρέπει το έγκλημα.
Γιατί όλα αυτά επιτρέπονται χωρίς Θεόν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟ “ΒΟΙΩΤΟ”. Αγαπητοί κύριοι της ‘ ’ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ’’ . Όπως γνωρίζετε εσείς και πάρα πολλά άλλα ιστολόγια ότι δεν απαν... -
Εισαγωγικά Επειδή το κείμενο που ασκεί κριτική ο κ.Σαρρής δημοσιεύτηκε και στο ιστολόγιο ΟΜΟΛΟΓΙΑ δημοσιεύουμε την οφειλόμενη απάντηση : -...
-
- Παναγιώτης Ασημακόπουλος Σημειώσεις περί ομοφυλοφιλίας και πατερικών τοποθετήσεων με αφορμή τη διανομή φυλλαδίου σε μαθητές 1. Οι κ... -
ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ!!!! Ο ΛΑΦΤΣΗΣ ΔΕΝ ΧΑΛΑΕΙ ΧΑΤΗΡΙ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΨΗΤΑ, ας ειναι και Τεσσαρακοστη. Υπουργοί και 21 ... -
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
ΜΙΑ ΕΞΑΜΒΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ “12”» και ο Κος Ανδρεοπουλος, στο καταρρυπωμένο από ψεύδη βιβλίο (ΣΥΝΕΧΕΙΑ, αρ. φ. 321/Μάρτιος 202... -
Η ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «αρχή» των «Ακτίνων» : Αφήστε το σχόλιό σας και να είστε σίγουρος, πως αν εκφράζει την Παράδοση της Εκκλησίας,... -
ΣΠΟΡΟΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΕΣ “Αλήθειες & ψέµατα” Τι έλεγαν (δήθεν) ένθεν κακείθεν, οι νέοι όσιοι, Παΐσιος, Ιάκωβος, Πορφύριος… για τους “1... -
Ρωμανίδης: Ἄν φορᾶς τό ἐγκόλπιο γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς ὑπεροχή, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεων...
-
ΑΝΘΡΑΚΕΣ Ο ...ΘΗΣΑΥΡΟΣ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΤΕΣ ΑΔΕΛΦΟΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΕΧΕΙ ΔΙΚΗΟ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ, Ο ΟΝΤΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ. Η Π...
-
πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου. Συνεχίζονται οι δημοσιεύσεις στον ηλεκτρονικό τύπο που έχουν σχέση με το θέμα της θέσης του Εσταυρω...
Οδυσσεά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε παρακαλώ μπορείς να γράψεις ποια ονόματα επισκόπων και άλλα συμμετείχαν στο θέατρο συμπροσευχής στην Καμπέρρα εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Οδυσσέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόσεξες ποιοι συμμετείχαν εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδας στον οικουμενιστικό καρνάβαλο της Καμπέρας στην Αυστραλία;
Νεαπόλεως Διονύσιος, τότε Ανδρούσης και νυν Αλβανίας Αναστάσιος, τότε Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, Ζακύνθου Παντελεήμων, Κερκύρας Τιμόθεος, και
ΑΚΟΥΣΤΕ! ΑΚΟΥΣΤΕ!:
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ, και
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
Ωστε ο Σεβασμιότατος Νικοπόλεως δεν άρχισε να κάνει νερά μετά την άφιξη του παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου, του συγκρητιστή και του Νεοβαρλααμίτη.
Αλλά ο Ρωμανίδης και ο Περιστερίου τι γύρευαν στο παζάρι του Οικουμενισμού;
Μπορεί κανέις να μας πει περισσότερα; Επειδή ομολογώ ότι έπεσα από τα σύννεφα,
Γνωρίζει κανείς εάν ο Αναστάσιος Αλβανίας τελικά έκτισε εκείνη την ροζ απόχρωσης δια-χριστιανική "εκκλησία" στην Αλβανία που σχεδίαζαν παλαιότερα να χτίσουν?
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://orthros.org/Greek/Eidiseis/AlbaniaNaosTiranwn.htm
Θα με ενδιέφερε για να ειδοποιήσω να ετοιμαστεί ειδικό άρθρο προς ... τιμήν του...
Αυτό το ροζ τερατούργημα που μοιάζει με τζαμί προορίζει για καθεδρικό ναό στην Αλβανία ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος;
ΑπάντησηΔιαγραφήEίναι αλήθεια οτι και εγω επεσα απο τα συννεφα οταν ακουσα οτι πηγε και ο ...Ρωμανιδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι τους ειχαν μεσα τους τελικα το μικροβιο;
Εκτος αν πηγε απλως για ....προσωπικος παρατηρητης και ισως να μην ξαναπηγε.
Οπως θα πηγαινα ισως και εγω απο δημοσιογραφικο ενδιαφερον.
Για να τους τσακισω μετα τους γελοιους.
Εγω θα το ερευνησω παντως .
θα ρωτησω τους φιλους του.
Ενας εκ των οποιων ειναι και ο ...Θανασης, ειναι αληθεια αυτο.
Καποια στιγμη θα σας αναφερω και την δικη μου εμπειρια απο την ηθικη του Ρωμανιδη.(οχι σεξουαλικη, ασφαλως).
Εχω προσωπικη εμπειρια μαζι του.
Τι να κανω ρε παιδια πολλα και πολλοι περασαν απο τη ζωη μου.
Και δεν ημουνα και ...ανοιχτος, αλλα κλειστος τυπος.
Φαντασθητε να ήμουνα πιο ανοιχτός και πιο κοσμογυρισμενος τι θα εβλεπαν τα ματια μου και τι θα ακουγαν τα αυτια μου.
Μεχρι και ο Τελεβαντος ρε παιδια με γνωριζε απο 35ετιας και πλεον.
Και παρακολουθουσε τις σκεψεις μου και καποιους αγωνες μου.
Επομενως, λογω και παλαιας μας γνωριμιας, εχει αποκτησει περισσοτερα δικαιωματα μεσα σε αυτην την ιστοσελιδα.
Πως να το κανουμε δηλαδη.
Αντε σας αποκαλυψα και το μεγαλο μυστικο μου με τον αγωνιστη Τελεβαντο για να σας βγη η ...περιεργεια.
Το αιμα νερο δεν γινεται.
Αγαπητε μου Γιαννη Χ κανε μας περισσοτερη αναλυσι αυτων που λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοεις "εχτισε την ροζ αποχρωσης δια-χριστιανικη "εκκλησια" στην Αλβανια που σχεδιαζαν παλαιοτερα να χτισουν";
Πες μας περισσοτερα.
Ισως να ειναι ενδιαφεροντα.
Ειναι αληθεια οτι δεν ειχα ακουσει και εγω αυτες τις θαυμασιες και αποκαλυπτικοτατες κασετες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικα και μονο ειχα ακουσει λογω της γνωριμιας μου με καποιους απο τους Κυπριανιτες.
Ο αγαπητος αποτειχισμενος Αντωνιος μου γεμισε τα συρταρια μου απο σωρεια κασετων των οικουμενιστων και των Φιλοπαπικων τα οποια θα σας τα κοινοποιησω με τη σειρα ΟΛΑ.
Θα φριξετε και θα φριξω.
Υστερα απορουμε γιατι συμπροσευχονται σημερα.
Μα το μικροβιο αυτο το ειχαν κολησει απο... Αθηναγορα και μετα πολλοι, παρα πολλοι.
Τι γινεται αληθεια;
Τις καθαρος απο ρυπου;
Θα τους ..ξεπουπουλισουμε ολους...
Εμένα πάντως Οδυσσέα μου έκανε εξίσου κακή εντύπωση η παρουσία του Νικοπόλεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι μόνον το Ρωμανίδη. Και ο Ρωμανίδης φυσικά είναι αξιοπερίεργο ότι πήγε σε τέτοιο καραγκιοζιλίκι.
Από ότι φαίνεται ο Πρεβέζης είναι από καιρό που κάνει νερά.
Οχι μόνον τα τελευταία χρόνια που ο παπα-Κώστας Μπέης ο καθαιρετέος ασκεί ουσιαστικά καθήκοντα Μητροπολίτη στην Πρέβεζα με τον Ιαβέρη να εκτελεί καθήκοντα αστυνόμου.
Οντως, οντως ο φιλος μου ο Πρεβεζης, εκανε τετοιες αβαρειες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωριζε;
Γιατι τοκανε;
Ο π. Επιφανιος που ηταν φιλος του και ο π. Επιφανιος τον επαινουσε, τι θεσι θα λαμβανε εναντι αυτων των θεατρικων παραστασεων;
Εκεινος ηταν μοναδικος, ατεγκτος, αμολυντος, πεντακαθαρος, στα ζητηματα της Πιστεως.
Παντως καποια στιγμη που θα επικοινωνησω μαζι του, θα φερω το θεμα να δω τι θα μου πη.
Δεν γνωρίζω, αν κάποιος από τους κατηγόρους του Νικοπόλεως έχει συζητήσει μαζί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήταν ενδιαφέρον να το έκανε, για να πληροφορηθεί τις απόψεις του, για όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια.
ΙΚ
Περισσότερο σεβασμό όλοι σας στον π.Ιωάννη Ρωμανίδη. Για κατσε και λίγο φρονιμα μην τα πάρετε όλα σβάρνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟδυσσεά είπεςότι θα ρωτήσεις το Θανάση για τη συμμετοχή του Ρωμανίδη στα καραγκιοζιλίκια της Καμπέρας. Αλλά και από τον Πρεβέζης δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τον ρωτούσες τι συμβαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν ο Θανάσης λόγω Ρωαμανιδοπληξίας που εμπφορείται κάνει την πάπια ρώτησε τους άλλους από τους σωματοφύλακες της Ρωμανίδειας παρακαταθήκης.
Και ειδικά τον π. Γ. Μεταλληνό, που έχει διαιρέσει την εποχή, σε προ Ρωμνίδη και μετά Ρωμανίδη εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΚ
Επηδη δεν πηρε πριν τις λεξεις σε εισαγωγικα,ξαναδημοσιευω τα 4 μυνηματα μου.Ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο:Ακης-Αθηνα
Καλησπέρα αδερφια
Συγχαρητηρια για το κορυφαιο και αγωνιστικο σας blog
Περι του π.Ιωαννη Ρωμανιδη
ΜΕΡΟΣ Α
Απο το βιογραφικο βιβλιο που εχει γραψει ο π.Γεωργιος Μεταλληνος για τον π.Ιωαννη Ρωμανιδη με τιτλο (Πρωτοπρεσβυτερος Ιωαννης Ρωμανιδης-εκδοση 2003)
http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendId=203668027&blogId=400135278
http://www.parembasis.gr/2004/04_01_15.htm
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=82340
Μεσα απο το βιβλιο του π.Γεωργιου Μεταλληνου θα αντιγραψω ΜΟΝΟΝ καποια σημεια για τις επαφες του π.Ιωαννη με τους ετεροδοξους αιρετικους.Και για το εργο του,την αγωνια του,και τις πολυετεις προσπαθειες του να τους κυρηξει την Ορθοδοξια και να τους επαναφερει στην Ορθοδοξο Καθολικη Εκκλησια του Χριστου.Αδιαληπτως πολεμηθηκε και κατασυκοφαντιθηκε απο τους εξωθεν και εσωθεν εχθρους της Εκκλησιας μας.
Στην σελιδα 12 ο π.Γεωργιος Μεταλληνος αναφερει τα εξης:
"Στο βαθος του ομως γνωρισα τον π.Ιωαννη-κυριως- στα δεκατεσσερα χρονια (1978-1992) που συνεργασθηκαμε στον διαλογο με την "παγκοσμια Λουθηρανικη Ομοσπονδια" (World Lutheran Federation),εκεινος ως εκπροσωπος της Εκκλησιας της Ελλαδος και εγω εκπροσωπωντας την Εκκλησια της Κυπρου."
Στην σελ 13 αναφερει:
"Ειναι γεγονος ομως οτι ο π.Ιωαννης προκαλουσε,διοτι προκαλουσε η σαφως πατερικη θεολογια του,ολους τους ενσαρκωτες της κρυπτοφραγκικης "θεολογιας" η του αθεολογητου οικουμενιστικου στοχασμου,που συχνα τολμουν να εμφανιζονται ως Ορθοδοξια.Προκαλουσε,ακομη,και τους φραγκοθρεμμενους ευσεβιστες,διοτι δεν μπορεσαν να κατανοησουν την θεολογια του η να θεολογησουν οπως αυτος."
Στην σελ 58 αναφερει σε ενα σημειο απο τον επικηδειο λογο για τον π.Ιωαννη Ρωμανιδη:
σημειωση δικη μου:Ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης γεννηθηκε εις τον Πειραια,στις 2-3-1927..Εφυγε απο την Ελλαδα και μεταναστευσε στην Αμερικη στις 15 Μαιου 1927 με τους γονεις του και μεγαλωσε στην Νεα Υορκη.
Στην σελ 58 αναφερει σε ενα σημειο απο τον επικηδειο λογο για τον π.Ιωαννη Ρωμανιδη:
"Εξ ισου ομως μεγαλη υπηρξε η συμβολη και η προσφορα του στην Εκκλησια μας με την συμμετοχη του στους Θεολογικους διαλογους με Ετεροδοξους,ιδιαιτερα με τον Αγγλικανισμο,αλλα και Αλλοδοξους (Ιουδαισμο και Ισλαμ).Το γεγονος δε οτι η μητρικη του γλωσσα ηταν η Αμερικανικη του εξασφαλισε την ανεση που χρειαζοταν,για να αναπτυσει με καθε ακριβεια τις θεσεις της Εκκλησιας μας.Στον διαλογο με την Παγκοσμια Λουθηρανικη Ομοσπονδια (1978 κ.ε) ειχα την ευκαιρια να τον γνωρισω βαθυτερα,να συνδεθω μαζι του με ισχυρη φιλια και το κυριοτερο δι εμε να γινω πραγματικα μαθητης του περα απο την πολυετη και συνεχη μελετη των εργων του.Στους διαλογους αυτους εφαινετο η ευρεια γνωση του στην πατερικη παραδοση,αλλα και τις παραχαραξεις της,στην Ανατολη και την Δυση,κατ εξοχην δε η γνωση της θεολογιας του αγιου Γρηγοριου του Παλαμα,ακρογωνιαιου λιθου της Ορθοδοξου παραδοσεως.
Ο π.Ιωαννης υπεστηριξε την σχεση θεολογιας και αγιοπνευματικης εμπειριας,και τους σταθμους της πνευματικης πορειας των Αγιων:καθαρσις-φωτισμος-θεωσις,ως προυποθεση των Οικουμενικων Συνοδων και της αυθεντικης αποδοχης των,κατι που εχει χαθει στην Δυση,αλλα και στην δυτικιζουσα δικη μας θεολογικη σκεψη.Η στροφη αυτη στην πατερικοτητα,ως εκκλησιαστικη γνησιοτητα,συνεχισε και συνεπληρωσε την αναλογη κινηση του π.Γεωργιου Φλωροφσκυ,την πορεια του οποιου ακολουθησε στον Οικουμενικο Διαλογο,θεωρουμενος και αυτος συχνα ενοχλητικος και οχι ευκολος συνομιλητης.Καποτε θα γραφουν ολα,για να φανει η υπεροχικοτητα του εκλιποντος,αλλα και η αληθινη συμβολη του στην διεθνη και οικουμενικη παρουσια της Ορθοδοξιας,εστω και αν συχνα εμενε μονος..."
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερι π.Ιωαννη Ρωμανιδη
ΜΕΡΟΣ Β
Στην σελ 61 αναφερει:
"Χαρακτηριστηκε δε "ο μεγαλυτερος σιγουρα εν ζωη ορθοδοξων θεολογων,του οποιου τα συγγραμματα αποτελουν κριτικη μελετη του εργου του Αυγουστινου υπο το φως της πατερικης θεολογιας"
Στην σελ 68 αναφερει:
"Προκαλουσε πολλους,διοτι προκαλουσε η θεολογια του ολους εκεινους που παρεμειναν εγκλωβισμενοι στην βαβυλωνια αιχμαλωσια του σχολαστικισμου και του "φραγκισμου" μας."
Στην σελ 69 αναφερει:
"Μετεχωντας μαζι του στον διαλογο με την "παγκοσμια Λουθηρανικη Ομοσπονδια" (World Lutheran Federation) επι πολλα ετη,ειχα την ευκαιρια να διαπιστωσω τον σεβασμο,που ετρεφαν στο προσωπο του σοβαροι Λουθηρανοι θεολογοι,που αληθινα αναζητουσαν την Ορθοδοξη πατερικη παραδοση και δεν ησαν απλως φερεφωνα της οποιασδηποτε (εκκλησιαστικης;) πολιτικης.Αυτο,βεβαια δεν ισχυε για μερικους εκ των Ορθοδοξων εκπροσωπων,που τηρουσαν μια εμφανη αρνητικη σταση απεναντι στον π.Ιωαννη,διοτι ο θεολογικος,αυθεντικα αποστολικος και πατερικος,λογος του "ηλεγχε" (Ιω.3,20) τον δικο τους αποστεωμενο,"διανοουμενιστικο" και α-πατερικο λογο,που εκυριαρχειτο απο την εκδηλη προσπαθεια να ταυτισει την Ορθοδοξια με την Μη-Ορθοδοξια.
Ο π.Ιωαννης ηταν γι αυτο σε πολλους ενοχλητικος (το εδειχναν ηγετες του Π.Σ.Ε και αλλων Οικουμενι(στι)κων οργανων),διοτι αγωνισθηκε να συνεχισει σ αυτο την προσπαθεια του συνομιλου και συναγωνιστου του,αειμνηστου π.Γεωργιου Φλωροφσκυ (+1979),του επισης εκ των μεγιστων ορθοδοξων θεολογων του 20ου αιωνος.Οπως παρεμερισθη ο π.Φλωροφσκυ,διοτι δεν ικανοποιουσε τις τασεις και στοχοθεσιες του Π.Σ.Ε προς την πανθρησκεια της Νεας Εποχης (New Age),το ιδιο ενοχλουσε και η θεολογια του π.Ιωαννου,οταν μιλουσε για την διακριση ουσιας-ενεργειας στον Θεο,για τον Ιησου Χριστο-Γιαχβε στην ΠΔ,για την αληθινη σχεση Γραφης και Αποκαλυψεως,για τις προυποθεσεις των Οικουμενικων Συνοδων (καθαρσις-φωτισμος-θεωσις),απεριπτε την κτιστη Χαρη (gratia creata) στον Θεο κ.π.α.
Ολα αυτα και πολλα αλλα ανετρεπαν την "κατεστημενη" θεολογηση του στειρου ακαδημαισμου και οδηγουσαν στην αυθεντικη πατερικη παραδοση,που ειναι το μεγαλυτερο εμποδιο στην επιδιωκομενη συμβατικη και "πολιτικη" επανενωση του Χριστιανικου κοσμου και στην ιδεολογικοποιηση η εκφιλοσοφηση της "απαξ τοις Αγιοις παραδοθεισης πιστεως"(Ιουδα 3)Η εμμονη του στην πατερικοτητα και η απεραντη αφοσιωση του σ αυτην,χωρις την ελαχιστη διαθεση υποχωρησεων,αφου ως αλλος Αγιος Μαρκος Ευγενικος δεν ανεχοταν "συγκαταβασιν" εις τα της σωζουσης πιστεως,εδιναν αφορμες,για να πολεμειται φανερα η παρασκηνιακα,να αποκρουονται τα κειμενα του,που γρηγορα ο ειδικος ερευνητης τους θα τα χαρακτηρισει συνεχεια της Πατερικης Θεολογιας στην καταδειξη της αληθειας της Ορθοδοξιας,ως γνησιας προφητικο-αποστολικο-πατερικης παραδοσεως.
Μια μικρη συμβολη στην βαθυτερη γνωριμια με τον ανθρωπο π.Ιωαννη προσφερει το ηδη προωθουμενο προς εκτυπωση βιβλιο μας γι αυτον,στο οποιο δημοσιευεται μια ανεκδοτη αλληλογραφια του,που προσφερει πολλα ερμηνευτικα "κλειδια" για την κατανοηση της προσωπικοτητας του,της θεολογιας και εκκλησιαστικοτητος του.Εκει φαινεται ο φιλομοναχος,ασκητικος,νηπτικος,ο προσευχητικος (με το κομποσχοινι) ο κοσμοκαλογερος και "δια Χριστον σαλος"που οχι μονο δεν κατανοουσαν,αλλα και ανεντιμα συκοφαντουσαν οι φιλοκοσμοι πολεμιοι του.
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερι π.Ιωαννη Ρωμανιδη
ΜΕΡΟΣ Γ
Στην σελ 14 αναφερει:
Καποιοι μιλουν για τον π.Ιωαννη και σε ολους μας απαντα εκεινος με την γνωστη θεολογικη πληροτητα και ακριβεια του.Ετσι θα φανει το στιγμα της παρουσιας του ως ολοφωτου αστερος λαμψαντος στο θεολογικο μας στερεωμα επι πενηντα περιπου χρονια,ανοιγοντας νεους δρομους στην Δογματικη,αλλα και στην ιστορια και τη λατρεια,προς την αυθεντικη ορθοδοξη-ρωμαιικη παραδοση,για να φανει η αγαπη του προς αυτην και η ταυτιση του μαζι της.
Ως την τελευταια στιγμη της ζωης του γι αυτην την παραδοση αγωνιζοταν:"βομβαρδιζε" κυριολεκτικα τους Επισκοπους μας με θεολογικες επισημανσεις του,στις οποιες ομως μικρος σχετικα αριθμος ανταποκρινοταν.Γι αυτο ελεγε συχνα:"Το προβλημα μας στα προσεχη χρονια θα ειναι οι Επισκοποι μας η θεολογια και η σχεση τους με την παραδοση μας" Η αδιαφορια των πολλων τον απογοητευε,παρ ολο που μεγαλο μερος του πληρωματος μας εχει ηδη αποδεχθει την θεολογια του,που συνιστα αναβιωση της πατερικοτητος.Αλλα γνωριζε οτι οι ετεροδοξοι διαλεγονται με τις "κορυφες" και αυτες επιδιωκουν να επηρεαζουν.
Επομενως,εκ πρωτης οψεως,το "παιχνιδι" παιζεται στα υψηλα και δια πολλων τροπων ελεγχόμενα επιπεδα,αλλο αν στην Ορθοδοξια "φυλαξ της πιστεως" ειναι ο "Λαος" το εκκλησιαστικο σωμα.
Κυριως η συναντηση του Balamand (Ιουνιος 1993) και η καταξιωση της Ουνιας απο εννεα ορθοδοξες Εκκλησιες,με πρωτο το Οικουμενικο Πατριαρχειο,παρα τις προηγουμενες αποφασεις,κυριως του Freising (1990-καταδικη της Ουνιας και απο την ρωμαιοκαθολικη πλευρα στην ΣΤ Συνελευση της Μικτης Επιτροπης) τον λυπησε βαθυτατα,σε σημειο που να θεωρει καθε περαιτερω προσπαθεια,αν οχι ματαιη,τουλαχιστον αδυνατη να επηρεαση.
Ειχε διαγνωσει,αλλωστε,οτι η "Νεα Εποχη" μετα το 1989,εκαλπαζε και παρεσυρε στην ορμη της την ορθοδοξη Ηγεσια.Γι αυτο,οταν εκληθη σε εορτη της Ιερας Συνοδου να παραλαβει το απονεμηθεν σε Ομοτιμους Καθηγητας της Θεολογιας τιμητικο Μεταλλιον της Εκκλησιας (1999),με παρεκαλεσε να το παραλαβω εγω,διοτι και οι δυναμεις του ειχαν αρχισει να τον προδιδουν,αλλα και η απογοητευση δεν μπορουσε να μεινει κρυφη.Ετσι προχωρησε προς το επιγειο τελος..."
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερι π.Ιωαννη Ρωμανιδη
ΜΕΡΟΣ Δ
Τελος στις σελ 190-191 ανεφερει τα εξης:
"Οπως του ελεγα συνηθως,του οφειλουμε πολλα.Κυριως δε την αυθεντικη επανασυνδεση μας με την πατερικη παραδοση,οχι με μια διανοητικοστοχαστικη θεολογηση "του γραφειου" (da tavolino) αλλα μεσα απο την ασκητικονηπτικη εκφραση της,που την εζησε μεσα απο την αμεση και διαρκη σχεση του με το Αγιο Ορος,αυτο βεβαια που συνεχιζει την ησυχαστικη πραξη.
Μονο,λοιπον,οσοι λιγο γνωριζουν η εκτιμουν την παραδοση αυτη μπορουν να τον κατηγορουν για ευχητισμο,ωριγενισμο,η αυγουστινισμο,για να διευκοληνθει η οικουμενιστικα επιχειρουμενη προσεγγιση Ορθοδοξιας και Μη-Ορθοδοξιας.Περα δε απο τη "συνωμοτικη περι ιστοριας αντιληψη" (Popper) υπαρχει και η αγνοια των πηγων (σε ολο το φασμα τους) της ιστοριας και,συνεπως,η αδυναμια κατανοησεως της ερμηνειας της.
Το μονο που μενει ως παραπονο σε ολους τους φιλους του,ειναι οτι δεν ολοκληρωσε την Δογματικη του με ενα τουλαχιστον ακομη τομο για τις οικουμενικες Συνοδους Γ-Ζ.Σχεδιαζε,βεβαια,κατι σ αυτη την κατευθηνση.Το γραμμα,ομως,που ελαβε το 1996 απο το Οικουμενικο Πατριαρχειο-μετα την δημοσια αναφορα του π.Ι.στις αποφασεις του Balamand (Ιουνιος 1993) και την καταξιωση της Ουνιας απο εννεα Ορθοδοξες Εκκλησιες-με την αυστηρα και απειλητικη γλωσσα του εκαμψε τον ευαισθητο παπα-Γιαννη και προοδευτικα τον οδηγησε στην επιδεινωση της υγειας του και τελικα στον θανατο.
Οταν δε μου ελεγε με παραπονο οτι δεν κατορθωσε να δημοσιευσει οσα ηθελε,διοτι τεραστιο χρονο εδαπανησε στους διαφορους Διαλογους,του απαντουσα:"Πατερ Ιωαννη!Ο Θεος σας εστειλε στην Ελλαδα σε μια κρισιμη εποχη και πεταξατε μια πετρα στο σχολαστικο θεολογικο μας τελμα,ταρασσοντας το.Μας ξυπνησατε,συνεπως,απο τον ληθαργο μας και με τα δυο βασικα εργα σας (Το Προπατορικον Αμαρτημα και Ρωμηοσυνη),που θα μεινουν κλασικα,μας επαναφερατε στην τροχια της παραδοσεως μας και θεολογικα και ιστορικα.Αυτο ειναι η μεγαλη προσφορα σας..."Γιαυτο σε αλλο σημειο αυτου του βιβλιου,και χωρις να παραθεωρω τη συμβολη αλλων μεγαλων θεολογων μας,ετολμησα να καμω λογο για εποχη "προ" και εποχη "μετα" τον π.Ρωμανιδη.Διοτι και στο μελλον τα ετη 1956/1957,κατα τα οποια υπεβληθη και ανεκριθη η διδακτορικη διατριβη του,θα μενουν οροσημο ΜΙΑΣ ΑΝΑΤΑΣΙΜΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ.Αιωνια του η μνημη!
Περισσοτερα και ποιο αναλυτικα για τον π.Ιωαννη Ρωμανιδη στο ανωτερω βιβλιο.
Αυτό που έχω να καταθέσω από τη δική μου πλευρά, είναι η αντιπαράθεση που είχα με τον π. Γ. Μεταλληνό για ένα λεπτό, αλλά πολύ σημαντικό κατά τη γνώμ μου ζήτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μακαριστός π. Ι. Ρωμανίδης προσπάθησε να ανατρέψει και να αχρηστεύσει το θεολογικό, καλώς ή κακώς, όρο "θρησκεία". Τον θεώρησε υπεύθυνο για πλείστες θεολογικές (ή και εκκλησιαστικές) παρερμηνείες και ισχυρίστηκε ότι "η θρησκεία είναι ψυχοβιολογική ασθένεια". Ο ίδιος , ο πατήρ Ρωμανίδης και ο σύμφωνος με αυτόν π. Γ. Μεταλληνός, εξήγησαν τους λόγους.
Θεώρησα λίαν επικίνδυνη την έξωση της "θρησκείας" και υποκατάσταση αυτής υπό του όρου "εκκλησία", δοθέντος ότι, όπως υπάρχουν πολλές θρησκείες, υπάρχουν και ευάριθμες εκκλησίες. Εκτός αυτού, σε εποχές όπου παρατηρείτε τάση συγχώνευσης όλων των θρησκειών, θα ήταν αναμενόμενο την ίδια τύχη να έχει και η διαφοροποίηση μιας εκκλησίας από τις υπόλοιπες.
Καλώς ή κακώς, όπως έγραψα και προηγουμένως, ο θεολογικός όρος "θρησκεία" είναι παγιωμένος στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Είναι εντελώς άλλο ζήτημα, αν οι συνειδήσεις των απλοϊκών ανθρώπων δεν μπορούν να εμβαθύνουν στο αληθές νόημα του όρου αυτού. Αν δεν μπορούν να το κάνουν, διότι δεν βοηθήθηκαν - αν και εδώ που τα λέμε, στις άδολες ψυχές των απλών ανθρώπων αυτό δεν χρειάζεται - προς τούτο από τους αρμοδίους, είναι μάλλον απίθανο αυτό να συμβεί με όσα έγραψε ο π. Ρωμανίδης. Διότι το τελικό εξαγόμενο είναι: Αφού ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, δεν είναι ούτε και εκκλησία.
Μέσα από μια θρησκεία αναδείχθηκε η επ΄ αληθεία Θρησκεία, φυσικά, δια της Εκκλησίας. Δεν σημαίνει ότι, επειδή εφανερώθη η Εκκλησία, η Θρησκεία καταργήθηκε, όπως, καθ΄ όμοιο τρόπο, δεν καταργήθηκε η φιλοσοφία όταν εφανερώθη η Θεολογία. Σημειώνω, η Μία και μοναδική Θεολογία και όχι οι "θεολογίες" που εισέβαλαν μετά την καθιέρωση του filioque, από το οποίο βλάστησαν και οι ποικίλες "εκκλησίες".
Η Θεολογία χρησιμοποίησε τους φιλοσοφικούς όρους. Τους νοηματοδότησε όμως καθ΄ όν τρόπο ήρμοζε, όταν, κατά την προ Χριστού εποχή, το ανθρώπινο πνεύμα περιφερόταν εδώ κι εκεί, προσπαθώντας να ψαύσει το θείο, την Αλήθεια. Και κατ΄ αυτό τον τρόπο, μετά Χριστόν και με τον Χριστό, η μεν φιλοσοφία και οι φιλόσοφοι άρχισαν να θεολογούν, η δε θρησκεία συγροτήθηκε στο ιερό καθίδρυμα της Εκκλησίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει, το γράφω πάλι, ότι επήλθε η κατάργηση της Θρησκείας. Η Καινή Διαθήκη, άλλωστε, δεν κατάργησε και την Παλαιά.
Ουδείς σοβαρός άνθρωπος διαμφισβητεί την τεράστια προσφορά του π. Ιωάννη Ρωμανίδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό όμως δεν δικαιώνει την παρουσία του στον οικουμενιστικό καρνάβαλο της Καμπέρρας όπως δεν δικαιολογεί την παρουσία του Σεβασμιότατου Νικοπόλεως Μελέτιου.
Αφού γνώριζε σε μεγάλο βάθος τις πλάνες των Προτεσταντών τι γύρευε σε αυτόν τον καρνάβαλο ο π. Ιωάννης;
Παό πότε αρχίσαμε στην Ορθοδοξία να μιλάμε για διάκριση θρησκείας και Εκκλησίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τότε που κάποιοι είπαν στο παρελθόν, κάπου εκεί στο 1920 με ΄30, δεν θυμάμαι καλά, ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Κατ΄ επέκταση και η Ορθοδοξία. Αυτό ανανεώθηκε από τους Αλιβιζατο και Αγουρίδη και τελικά αναδιατυπώθηκε από τους Ρωμανίδη και Μεταλληνό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι από πού εμπνεύσθηκαν οι δικοί μας αλλά και Ρωμανίδης και μεταλληνός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οτι ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης παρευρεθηκε στις συναξεις-καρναβαλια των οικουμενιστων,αυτο δεν σημαινει οτι συμπροσευχηθηκε μαζι τους,ουτε μετειχε στα ψευδομυστηρια τους προσευχομενος κτλ.Διοτι μονο αν συμπροσευχηθει καποιος,τοτε μονο μετεχει των ψευδομυστηριων και γινεται κοινωνος,μονο δηλαδη αν κοινωνηση με τις αιρετικες κακοδοξιες τους μεσω των ψευδομυστηριων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναδικος του σκοπος ηταν η κατ-οικονομια παρευρεση του εκει για να τους κυρηξει την Αιωνια αληθεια της Ορθοδοξιας μας.Ισως να ηταν ο 2ος και ο τελευταιος Πραγματικος Ορθοδοξος μετα τον π.Φλωροφσκυ που σκοπο ειχε να τους κυρηξει την Αιωνια αληθεια της Ορθοδοξιας μας.Διοτι και ο π.Φλωροφσκυ παραμερισθη απο τους ηγετες του Π.Σ.Ε αλλα το ιδιο παραμερισθη,διωχθηκε και συκοφαντηθηκε υπογειως ο π.Ιωαννης διοτι εκει τους Ελεγχε και ενοχλουσε διαρκως ολα αυτα τα χρονια και τους ηγετες του Π.Σ.Ε αλλα και τους ψευδοορθοδοξους οικουμενιστες.
Και στο παραπανω video μα και σε κανενα video και πουθενα ποτε δεν προκειται να δουμε τον π.Ιωαννη να συμπροσευχεται η να μετεχει συμπροσευχομενος στα ψευδομυστηρια του διαβολου που γινονται εκει.Ουτε να πρατει τις ιεροσυλιες των ψευτοορθοδοξων οικουμενιστων.
O π.Ιωαννης Ρωμανιδης ακολουθόντας το παράδειγμα του Αποστολου Παυλου για οσα χρονια συμμετηχε στους διαλογους των αιρετικων επραξε ακριβως αυτο που μας λεει και ο απ.Παυλος στην Α Κορινθιους 9:19-22 :
"19 Ελευθερος γαρ ων εκ παντων πασιν εμαυτον εδουλωσα,ινα τους πλείονας κερδίσω 20 και εγενομην τοις Ιουδαιοις ως Ιουδαιος,ινα Ιουδαιοις κερδισω τοις υπο νομον ως υπο νομον,ινα τους υπο νομον κερδισω 21 τοις ανομοις ως ανομος,μη ων ανομος Θεω αλλ εννομος Χριστω,ινα κερδισω ανομους 22 εγενομην τοις ασθενεσιν ως ασθενης,ινα τους ασθενης κερδισω τοις πασι γεγονα τα παντα,ινα παντως τινα σωσω."
"Εαν κυρρητω το ευαγγελιον,αυτο δεν αποτελει δια εμενα αιτια καυχησεως αλλα μου επιβαλλεται ως αναγκη.Αλλοιμονον μου αν δεν κυρρητω το ευαγγελιον.Ειμαι ελευθερος χωρις εξαρτηση απο κανεναν και ομως εκανα τον εαυτον μου σκλαβον ολων δια να κερδισω οσο το δυνατον πιο πολλους.Αναμεσα εις Ιουδαιους συμπεριφερθηκα ως Ιουδαιος δια να τους κερδισω δια τον Χριστον κι ενω εγω δεν ειμαι πια κατω απο την εξουσια του νομου,αναμεσα εις αυτους που ειναι συμπεριφερθηκα σαν να ημουν και εγω,δια να τους κερδισω δια τον Χριστον.Παρομοια οταν ευρισκομουν με αυτους που αγνοουν τον Μωσαικον νομον,δια να τους κερδισω ζουσα και εγω σαν ξενος προς τον νομο χωρις αυτο να σημαινει πως δεν υπακουω εις τον νομον του Θεου,αφου ειμαι δεμενος με τον νομο του Χριστου.Με οσους εχουν αδυνατη πιστη,εγινα το ιδιο δια να κερδισω τους αδυνατους εις την πιστην.Δια τους παντες εγινα τα παντα,ετσι ωστε με καθε τροπον να σωσω μερικους"
http://users.otenet.gr/~gmcr/bible/C1.htm
Ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης ισως να ητανε η τελευταια Ορθοδοξη Φωνη εκει περα.Ο Ιησους Χριστος μας ακομα και εκει μεσα στην χειροτερη συναγωγη του Σατανα που εχει συμβει εδω και αιωνες,τους εστειλε καποιον ανθρωπο,καποιον αποστολο δικο του.Και για χρονια αυτο.Εκεινοι ομως τον παραμερισαν,τον αγνοησαν,δεν του δωσαν σημμασια πλην μερικων εξερεσεων,και τον πολεμισανε φανερα και παρησκηνιακα.Διωχθηκε εμμεσα μα και αμμεσα οπως διωχθηκαν ανα τους αιωνες οι Αγιοι πατερες μας.Επισης μερικοι οικουμενιστες θελησαν να διεστρευλωσουν υπουλα την διδασκαλια του για να συμφωνει ταχα με την πλανη τους,επηδη ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης ηταν καθηγητης κυρους και πολυ γνωστος παγκοσμιως δεν μπορουσαν να τον αντιμετωπισουν αμμεσα
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι χρησιμοποιουσαν πλαγιους τροπους για τους σκοπους τους.Ειτε με την νοθευση ειτε με τον φανερο η κρυφο πολεμο.
οπως γραφει στο βιβλιο του ο π.Γεωργιος Μεταλληνος
Στην σελ 69 αναφερει:
"Μετεχωντας μαζι του στον διαλογο με την "παγκοσμια Λουθηρανικη Ομοσπονδια" (World Lutheran Federation) επι πολλα ετη,ειχα την ευκαιρια να διαπιστωσω τον σεβασμο,που ετρεφαν στο προσωπο του σοβαροι Λουθηρανοι θεολογοι,που αληθινα αναζητουσαν την Ορθοδοξη πατερικη παραδοση και δεν ησαν απλως φερεφωνα της οποιασδηποτε (εκκλησιαστικης;) πολιτικης.Αυτο,βεβαια δεν ισχυε για μερικους εκ των Ορθοδοξων εκπροσωπων,που τηρουσαν μια εμφανη αρνητικη σταση απεναντι στον π.Ιωαννη,διοτι ο θεολογικος,αυθεντικα αποστολικος και πατερικος,λογος του "ηλεγχε" (Ιω.3,20) τον δικο τους αποστεωμενο,"διανοουμενιστικο" και α-πατερικο λογο,που εκυριαρχειτο απο την εκδηλη προσπαθεια να ταυτισει την Ορθοδοξια με την Μη-Ορθοδοξια.
Ο π.Ιωαννης ηταν γι αυτο σε πολλους ενοχλητικος (το εδειχναν ηγετες του Π.Σ.Ε και αλλων Οικουμενι(στι)κων οργανων),διοτι αγωνισθηκε να συνεχισει σ αυτο την προσπαθεια του συνομιλου και συναγωνιστου του,αειμνηστου π.Γεωργιου Φλωροφσκυ (+1979),του επισης εκ των μεγιστων ορθοδοξων θεολογων του 20ου αιωνος.Οπως παρεμερισθη ο π.Φλωροφσκυ,διοτι δεν ικανοποιουσε τις τασεις και στοχοθεσιες του Π.Σ.Ε προς την πανθρησκεια της Νεας Εποχης (New Age),το ιδιο ενοχλουσε και η θεολογια του π.Ιωαννου,οταν μιλουσε για την διακριση ουσιας-ενεργειας στον Θεο,για τον Ιησου Χριστο-Γιαχβε στην ΠΔ,για την αληθινη σχεση Γραφης και Αποκαλυψεως,για τις προυποθεσεις των Οικουμενικων Συνοδων (καθαρσις-φωτισμος-θεωσις),απεριπτε την κτιστη Χαρη (gratia creata) στον Θεο κ.π.α.
Ολα αυτα και πολλα αλλα ανετρεπαν την "κατεστημενη" θεολογηση του στειρου ακαδημαισμου και οδηγουσαν στην αυθεντικη πατερικη παραδοση,που ειναι το μεγαλυτερο εμποδιο στην επιδιωκομενη συμβατικη και "πολιτικη" επανενωση του Χριστιανικου κοσμου και στην ιδεολογικοποιηση η εκφιλοσοφηση της "απαξ τοις Αγιοις παραδοθεισης πιστεως"(Ιουδα 3)Η εμμονη του στην πατερικοτητα και η απεραντη αφοσιωση του σ αυτην,χωρις την ελαχιστη διαθεση υποχωρησεων,αφου ως αλλος Αγιος Μαρκος Ευγενικος δεν ανεχοταν "συγκαταβασιν" εις τα της σωζουσης πιστεως,εδιναν αφορμες,για να πολεμειται φανερα η παρασκηνιακα,να αποκρουονται τα κειμενα του,που γρηγορα ο ειδικος ερευνητης τους θα τα χαρακτηρισει συνεχεια της Πατερικης Θεολογιας στην καταδειξη της αληθειας της Ορθοδοξιας,ως γνησιας προφητικο-αποστολικο-πατερικης παραδοσεως.
Ο π. Μεταλληνός, μου έστειλε στο παρελθόν ένα εμπεριστατωμένο κείμενο - μονογραφία του π. Ρωμανίδη, τίτλος : "Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια, η δε Ορθοδοξία η θεραπεία της". Στο κείμεο αυτό ο π. Ρωμανίδης διαπραγματεύεται μεταξύ άλλων και το ζήτημα " Η νόσος της θρησκείας", όπως και πολλά άλλα. Που μας απαλλάσουν από θρησκεία και θρησκείες και μας εισάγουν στο χώρο της Εκκλησίας. Η οποία είνα για να θεραπεύει τους πληγέντας από τη θρησκευτική νόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άλλα λόγια, ο π. Ρωμανίδης και ο π. Μεταλληνός επιδίδονται στην αποθρησκειοποίηση του ποιμνίου και στην εκκλησιαστικοποίηση τούτου. Διότι "ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά τον έκαναν".
Δεν θα πω πολλά, ένα μόνο. Ότι η αποθρησκειοποίηση μας οδήγησε στην νεορθοδοξοποίηση και αυτό μας πήγε στον αφανισμό του εκκλησιαστικού φρονήματος και την καταβαράθρωση του ορθόδοξου βιώματος. Δηλαδή, του βιώματος αληθείας. Δρέπουμε όλοι τα αγαθά του βιώματος της ελευθερίας και ο καθένας επιλέγει το δικό του τρόπο υπάρξεως.
Πατερικότατος ο π. Ρωμανίδης και θεολογικότατος, καμιά αντίρρηση. Πλην όμως και προοδευτικότατος. Σε διαλόγους βρισκόταν συνεχώς με τους ετερόδοξους. Έγινε τίποτα; Μάλλον όχι. Μόνο εμείς βουτηχθήκαμε ακόμη περισσότερο στην παναίρεση του οικουμενισμού και οποία αντίφαση, της πανθρησκείας. Εκκλησίες δεν έφτιαξαν ακόμη οι λατρεύοντες τον Γιαχβέ, οι Μουσουλμάνοι και πολλοί άλλοι. Δεν μου φαίνεται να το κάνουν.
Απο:Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα 2 τελευταια μυνηματα ηταν δικα μου
19 Ιανουαρίου 2010 7:39 μ.μ.
19 Ιανουαρίου 2010 7:41 μ.μ.
Ανώνυμος : "O π.Ιωαννης Ρωμανιδης ακολουθόντας το παράδειγμα του Αποστολου Παυλου για οσα χρονια συμμετηχε στους διαλογους των αιρετικων επραξε ακριβως αυτο που μας λεει και ο απ.Παυλος στην Α Κορινθιους 9:19-22 ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΧ : Είναι τραγικό και συνάμα τρομερό λάθος να γίνεται σύγκριση του Απ. Παύλου με τους π. Ρωμανίδη, π. Φλωρόφσκι και άλλους που ενδεχομένως δεν γνωρίζω.
Ο Απ. Παύλος πήγαινε σε ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα περί Χριστού. Οι νέοι απόστολοι σε ποιους πηγαίνουν; Δεν γνωρίζουν τίποτα; Όλα τα ξέρουν, αλλά μένουν εγκλωβισμένοι στις αντιλήψεις τους. Όποιος νομίζει ότι θα τους κάνει να αλλάξουν αυταπατάται. Μόνοι τους πρέπει αυτό να το καταλάβουν. Δεν το καταλαβαίνουν επειδή κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους. Σκοπιμότητες πολιτικές/οικονομικές εξυπηρετούν και τίποτα άλλο.
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδερφε μου ειπες "Ο Απ. Παύλος πήγαινε σε ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα περί Χριστού"
Νομιζεις οτι στο Π.Σ.Ε εχουν ιδεα απο Χριστο?
Τι ειναι η αιρεση?Ειναι Τελεια Αθεια!Στο Π.Σ.Ε Σκοπιμα εχουν αντικαταστηση τον Χριστο με τους εαυτους τους.
Ο Χριστος ακομα και στους ποιο αμετανοητους επιτρεπει και στελνει ανθρωπους να τους μιλησουν.Ωστε καποτε να μην εχουν την δικαιολογια να πουν "οτι εμεις δεν γνωριζαμε".
Ανεκαθεν σε καιρους κρισης στελνει παντου Ομολογητας κατα την διαρκεια της ιστοριας,οπως π.χ με τον Νωε η τον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο και τοσους Αγιους πατερες της Ορθοδοξιας μας.
Ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης αγωνιουσε και πραγματικα ενδιαφεροταν για τους ετεροδοξους να τους ξυπνησει απο την πλανη και ομολογουσε την Ορθοδοξια εκει περα καθως ο πατερικος του λογος τους Ελεγχε εκει μεσα.Γιαυτο και πολεμηθηκε φανερα και παρασκηνιακα,τα ιδια και ο π.Φλωροφσκυ πριν απο αυτον.
Ηταν πραγματικοι και ισως οι μοναδικοι Ομολογητας εκει μεσα γιαυτο και παραμερισθηκαν και πολεμηθηκαν.Καμια σχεση εννοηται με τους σημερινους που εκπροσωπουν ταχα την Ορθοδοξια εκει ψευδως.
Για το παραδειγμα με τον αποστολο Παυλο θα συμφωνησω απλα ηταν καθαρα δικη μου και προσωπικη διατυπωση αυτη απλα για να εξηγησω οτι ο αποστολος δινει ενα παραδειγμα (κατ-οικονομιαν) οπου μπορει καποιος να προσεγγισει τους αιρετικους και να τους κυριξει την αληθεια της Ορθοδοξιας.
Με λιγα λογια ο Χριστος δινει ευκαιρειες στους αιρετικους παρα πολλες να σωθουν ακομα και στους ποιο αμενατοητους αιρετικους.
Ο Ιδιος ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης λιγα ετη πριν κοιμηθει απογοητευτηκε απο την αμετανοησια των ετεροδοξων.
Οπως γραφει ο π.Γεωργιος Μεταλληνος:
"Ως την τελευταια στιγμη της ζωης του γι αυτην την παραδοση αγωνιζοταν:"βομβαρδιζε" κυριολεκτικα τους Επισκοπους μας με θεολογικες επισημανσεις του,στις οποιες ομως μικρος σχετικα αριθμος ανταποκρινοταν.Γι αυτο ελεγε συχνα:"Το προβλημα μας στα προσεχη χρονια θα ειναι οι Επισκοποι μας η θεολογια και η σχεση τους με την παραδοση μας" Η αδιαφορια των πολλων τον απογοητευε,παρ ολο που μεγαλο μερος του πληρωματος μας εχει ηδη αποδεχθει την θεολογια του,που συνιστα αναβιωση της πατερικοτητος.Αλλα γνωριζε οτι οι ετεροδοξοι διαλεγονται με τις "κορυφες" και αυτες επιδιωκουν να επηρεαζουν.
Επομενως,εκ πρωτης οψεως,το "παιχνιδι" παιζεται στα υψηλα και δια πολλων τροπων ελεγχόμενα επιπεδα,αλλο αν στην Ορθοδοξια "φυλαξ της πιστεως" ειναι ο "Λαος" το εκκλησιαστικο σωμα.
------------------------------------------
"Ειχε διαγνωσει,αλλωστε,οτι η "Νεα Εποχη" μετα το 1989,εκαλπαζε και παρεσυρε στην ορμη της την ορθοδοξη Ηγεσια.Γι αυτο,οταν εκληθη σε εορτη της Ιερας Συνοδου να παραλαβει το απονεμηθεν σε Ομοτιμους Καθηγητας της Θεολογιας τιμητικο Μεταλλιον της Εκκλησιας (1999),με παρεκαλεσε να το παραλαβω εγω,διοτι και οι δυναμεις του ειχαν αρχισει να τον προδιδουν,αλλα και η απογοητευση δεν μπορουσε να μεινει κρυφη.Ετσι προχωρησε προς το επιγειο τελος..."
-------------------------------
"Το γραμμα,ομως,που ελαβε το 1996 απο το Οικουμενικο Πατριαρχειο-μετα την δημοσια αναφορα του π.Ι.στις αποφασεις του Balamand (Ιουνιος 1993) και την καταξιωση της Ουνιας απο εννεα Ορθοδοξες Εκκλησιες-με την αυστηρα και απειλητικη γλωσσα του εκαμψε τον ευαισθητο παπα-Γιαννη και προοδευτικα τον οδηγησε στην επιδεινωση της υγειας του και τελικα στον θανατο.
Οταν δε μου ελεγε με παραπονο οτι δεν κατορθωσε να δημοσιευσει οσα ηθελε,διοτι τεραστιο χρονο εδαπανησε στους διαφορους Διαλογους"
-----------------------------------
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδερφε δεν εχεις αδικο οταν λες οτι η λεξη: "θρησκεια" ειναι καθιερωμενη και ότι είναι δύσκολο να την "διαγράψουμε" από τη σκέψη των ανθρώπων.
Άλλωστε και η ίδια η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξη!!! (Θρησκεία καθαρή και αμίαντος...)
Με τη διαφορά, ότι στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ εποχή, η λέξη έχει υποστεί αλλοίωση, και έχει καταντήσει ως έννοια "πακέτου δογμάτων", και όχι με την έννοια του ΒΙΩΜΑΤΟΣ με την οποία αναφέρεται στην Αγία Γραφή.
Γι’ αυτό και πολύ σωστά ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ, (αλλά όχι απαραίτητο), αν μπορούσαμε, να διαχωρίζαμε την Εκκλησία από μια τέτοια ΣΥΓΧΡΟΝΗ έννοια.Και με αυτή την έννοια μιλάμε, όσοι τασσόμαστε κατά του σύγχρονου όρου.
Η Εκκλησία δεν είναι θρησκεία με τη ΣΗΜΕΡΙΝΗ παραφθαρμένη έννοια του όρου δηλαδη δεν είναι θρησκεία υπό την έννοια που κατονομάζουμε έτσι τις άλλες θρησκείες.Προσωπικα πιστευω οτι η ίδια η ιστορία θα επιλέξει τους όρους που θα επικρατήσουν στο κάθε τι, με τον καιρό...
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνοψιζοντας 3 επιπλεον λογοι περα απο οσα αναφερθηκαν που ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης ηταν στους διαλογους ειναι οτι:
1)Πρέπει να γίνεται ΔΙΑΚΡΙΣΗ μεταξύ πλάνης της θρησκείας, και ΠΡΟΣΩΠΟΥ που έχει παρασυρθεί στην αίρεση. Και αυτοί χρειάζονται κάποιον να τους βοηθήσει (για τους καλοπροαιρετους μιλω παντα που ειναι προθυμοι να ακουσουν και να γνωρισουν την Αιωνια Αληθεια της Ορθοδοξια μας και οχι για τους αμετανοητους ηγετες που σκοπιμα εν γνωση τους εξυπηρετουν διαφορους σκοπους.Περα απο τους αμετανοητους ηγετας των αιρεσεων υπαρχει και αλλος κοσμος που παει εκει που δεν κατεχει θεσεις κτλ)
Οσοι προσωπικα εχουμε περασει απο απο καποια αιρεση στο παρελθον(οπως και εγω και αλλοι γνωστοι μου) ως πρώην αιρετικοί κατανοούμε αυτή την ανάγκη, και χαιρόμαστε βλέποντάς τη, χωρίς να περιμένουμε πολλά σε βελτίωση θρησκειών, αλλά ΠΡΟΣΩΠΩΝ που παρίστανται σε αυτούς τους διαλόγους.
2)Κείμενα του π. Ιωάννη, όπως το:"Ιησούς Χριστός η ζωή του κόσμου", που δόθηκε στο Παγκ. Συμβούλιο των θρησκειών, έδωσαν ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ στους αιρετικούς, τις Ορθόδοξες θέσεις, και ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ από πολλούς εξ αυτών, βελτιώνοντας τη θεολογία τους.
3)Αλλά επίσης, γνωρίζοντας την ΚΑΚΗ ΠΡΟΘΕΣΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ πολλών δικών μας, που παρίστανται σε τέτοιους διαλόγους, θα ήταν πολύ ανεύθυνο από μέρους ανθρώπων σαν τον π. Ιωάννη, να αφήσει τις επαφές αυτές στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, χωρίς αληθώς Ορθόδοξες φωνές.
Αυτοί ηταν τρεις επιπλεον λόγοι που παρεβρισκοταν ο π.Ιωαννης Ρωμανιδης στους διαλογους.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ "ΑΚΗ-ΑΘΗΝΑ". ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΣ ΣΥΝΕΤΙΣΤΟΥΝ ΛΙΓΟ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ.
Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τη διαφορά, ότι στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ εποχή, η λέξη έχει υποστεί αλλοίωση, και έχει καταντήσει ως έννοια "πακέτου δογμάτων", και όχι με την έννοια του ΒΙΩΜΑΤΟΣ με την οποία αναφέρεται στην Αγία Γραφή.
ΚΧ :
Βεβαίως και η σημερινή εποχή, όπου κυριαρχεί η αίρεση, έχει διαφθείρει τις λέξεις και τις έννοιες που έχουν.
Όμως, η στρατηγική να θέλεις να διαγράψεις τη Θρησκεία και στη θέση της να βάλεις την Εκκλησία είναι λάθος. Διότι, αν με τη λέξη "θρησκεία" αναφερόμαστε στην Παλαιά Διαθήκη και με τη λέξη "εκκλησία" στην Καινή, δεν μπορούμε να πούμε ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι νευροβιολογική ασθένεια. Αυτό ισοδυναμεί με την απόρριψή της, αφού "μας πλαβώνει".
Τι θλελω να πω με αυτά; Ότι Θρησκεία και Εκκλησία είναι αδιαχώριστα και όποιος τα διασπά κάνει τρομερό λάθος. Αν θεωρήσουμε ότι πρέπει να αφαιρέσουμε από τον άνθρωπο το "θρησκευτικό συναίσθημα" και να το αντικαταστήσουμε με το "εκκλησιαστικό" (σημ. ο άνθρωπος γεννιέται με θρησκευτικό "έδαφος" και όχι εκκλησιαστικό, άλλωστε η θρησκεία προηγείται της εκκλησίας), η αρχέγονη και ορμέμφυτη θρησκευτική τάση που ενυπάρχει στον άνθρωπο εκ γενετής δημιουργεί αναπόδραστα ένα ψυχολογικό κενό στα βάθη του ασυνειδήτου. Αν αυτό το κενό το συμπληρώσουμε επιγενώς με το εκκλησιαστικό συναίσθημα, αυτό θα μετατραπεί αμετάκλητα στο ασυνείδητο στην ορμέμφυτη και αρχέγονη θρησκευτική τάση που όλοι έχουμε. Κι έτσι, η αποθρησκειοποίηση δια της εκκλησιαστικοποίησης, την οποία προτείνουν οι νεοτεριστές, μετατρέπεται σε άκρως αντιφατική και καταστροφική εκκλησιαστικότητα. Όρος που προφανώς δηλώνει εμπλοκή και μπέρδεμα αξεδιάλυτο, εξ ού και τα βιβλία επί βιβλίων, οι διατριβές επί διατριβών και τα ντοκτορά επί "ντοκτορών".
Για να τελειώσω, το θρησκευτικό συναίσθημα οφείλει να καλλιεργηθεί δια της Θρησκείας, το δε εκκλησιαστικό οφείλει να αναδείξει ποιά είναι αυτή η Θρησκεία και τι λογής είναι αυτό το συναίσθημα μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο όπου αυτό καλλιεργείται. Αυτό, αποκλειστικά, αφορά στην Εκκλησία, όχι φυσικά εκείνη που έχει αντικαταστήσει τη Θρησκεία.
Απο:Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδερφέ η Π.Δ.είχε τη μορφή αυτή,ΜΟΝΟ ως σκιά των Μελλόντων, και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ως την εμφάνιση του Σωτήρα. Εάν λοιπόν εξακολουθεί να διατηρεί την ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ δοσμένη μορφή της, παρά το ότι εκπλήρωσε τον σκοπό της, τότε πράγματι ισοδυναμεί με "νευροβιολογική ασθένεια"
Θυμήσου τα λόγια που λέμε στις ημέρες του Πάσχα: "ως της ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ και της Χριστοκτονίας... των προφητοκτόνων".
Αυτοί που είτε στο παρελθόν, είτε σήμερα, εμμένουν σε μια τέτοια λατρεία, παρά το ότι ο σκοπός της εκπληρώθηκε, βεβαίως "παλαβώνουν".
Ο ξερός και νεκρός τύπος λοιπόν της Π.Δ. πράγματι είναι νευροβιολογική ασθένεια. Αλλά η ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ της διάσταση, είναι ΕΚΚΛΗΣΙΑ. (Εκκλησία του Ισραήλ).
Συνεπώς, εμμένω στη θέση ότι θρησκεία, (με την έννοια του θρησκεύειν, του βιώματος), βεβαίως είναι εφικτό και επιτρεπτό.
Αλλά με την έννοια που η λέξη έχει υποστεί στην εποχή μας, ΟΧΙ, είναι απαράδεκτη η χρήση της. Και δυστυχώς όσο δεν υπάρχουν κριτήρια αυτής της διάκρισης, το "τσουβάλιασμα" της Εκκλησίας με τις θρησκείες (=δογματικά πακέτα, που αποτελούν ουσιαστικά "ιώσεις" της σκέψης), είναι απαράδεκτο.
Το πολύ – πολύ να πούμε: "Η Εκκλησία είναι μια θρησκεία με πολύ διαφορετική έννοια από τη συνήθη χρήση του όρου "θρησκεία", γιατί είναι κυρίως ψυχοθεραπευτική εμπειρία του θρησκεύειν, και όχι "δογματικό – φιλοσοφικό πακέτο".
Έτσι μάλιστα!
Αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να κάνεις αυτή τη διευκρίνιση ΚΑΘΕ φορά που μιλάς για "θρησκεία". Γι’ αυτό και δεν είναι δόκιμος όρος, χωρίς την επεξήγησή του.
Ακόμη και ως ιεράν αδολεσχία δεν θα μπορούσα να δεχθώ, ειδικά για την εποχή μας, τη ενασχόληση με το αν η θρησκεία είναι η δεν είναι, "νευροβιολογική" ασθένεια (υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα). Ο όρος "νευροβιολογική" είναι επιστημονικά ατυχής, αφού έχει να κάνει με ζήτημα ψυχοβιολογικό και όχι νευροβιολογικό. Τα θρησκευτικά-θεολογικά θέματα δεν άπτονται του νευρικού μας συστήματος αλλά αφορούν στο χώρο της ψυχής. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής νοσεί, το σώμα γίνεται "θρεπτικό υλικό" για να εκδηλωθούν πλείστα νοσήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, φέρει εκών άκων και ένα οδυνηρό παρελθόν: Το προπατορικό αμάρτημα, που αν θέλεις, βρίσκεται καταχωνιασμένο στο ασυνείδητο - όλοι το έχουμε. Σχηματικά θα μπορούσε το ασυνείδητο να τοποθετηθεί - με ψυχιατρικούς επιστημονικούς όρους, αφού τους προτιμά ο μακαριστός π. Ρωμανίδης - στη θεολογική σφαίρα της Παλαιάς Διαθήκης, ένθα και ο παλαιός άνθρωπος που όλοι μας κουβαλάμε. Αυτό εξηγεί και τη θρησκεύουσα ψυχή που έχουμε εκ γενετής.
Όμως, με το ιερό Μυστήριο του Χρίσματος και της Βαπτίσεως, δεχόμαστε την Χάρι του αγίου Πνεύματος να άρουμε πλήρως την αμαύρωση του κατ΄ εικόνα και να οδηγηθούμε στο καθ΄ ομοίωση. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι ο παλαιός άνθρωπος, ο θρησκεύων άνθρωπος, θα πάψει να υπάρχει. Θα εξακολουθήσει να υπάρχει και να θρησκεύει, για να επαληθεύει, αν βούλεται, όλα όσα προφητικά και σωτηριολογικά προλέγονται στην Παλαιά Διαθήκη. Τότε, κατά το μέτρο του φωτισμού που θα του δοθεί, η Καινή Διαθήκη - Ευαγγέλιο της σωτηρίας δια της θείας Ενανθρωπήσεως, γίνεται πραγματικό βίωμα. Και τότε, εντός Εκκλησίας πλέον και με την Χάρι και το έλεος του αγίου Θεού, ο άνθρωπος χαλιναγωγεί τη γλώσσα του, δεν απατά την καρδίαν του και η θρησκεία του δεν είναι μάταιη "κατά τα εντάλματα και διδασκαλίας ανθρώπων".
Απο:Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιπες:
"Ακόμη και ως ιεράν αδολεσχία δεν θα μπορούσα να δεχθώ, ειδικά για την εποχή μας, τη ενασχόληση με το αν η θρησκεία είναι η δεν είναι, "νευροβιολογική" ασθένεια (υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα)"
Απαντηση:
Το ότι υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα, δεν δικαιολογεί τα μικρότερα ατοπήματα. Εάν δηλαδή υπάρχει ο φόνος, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αθωώνεται η κλοπή.
Ειπες:
"Ο όρος "νευροβιολογική" είναι επιστημονικά ατυχής, αφού έχει να κάνει με ζήτημα ψυχοβιολογικό και όχι νευροβιολογικό. Τα θρησκευτικά-θεολογικά θέματα δεν άπτονται του νευρικού μας συστήματος αλλά αφορούν στο χώρο της ψυχής. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής νοσεί, το σώμα γίνεται "θρεπτικό υλικό" για να εκδηλωθούν πλείστα νοσήματα"
Απαντηση:
Αντιθέτως! Το νευρικό σύστημα, (ως προέκταση του εγκεφάλου που είναι), είναι αυτό που εξαρτά ΑΜΕΣΑ την ψυχή και το σώμα. Είναι ο σύνδεσμος σώματος και ψυχής, μια και χωρίς τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου η ψυχή χάνει τη λογική της ενέργεια, και χωρίς τα νεύρα του σώματος χάνει τον έλεγχό του. Ομοίως, βλάβες του νευρικού συστήματος οδηγούν σε βλάβες του λογικού του θυμικού και του επιθυμητικού της ψυχής. Πιστεύω ότι η εμμονή σου στις εσφαλμένες απόψεις σου περί θρησκείας, σε τυφλώνει ακόμα και σε ζητήματα προφανέστατα και επιστημονικά αποδειδειγμένα.
Ειπες:
"Ο άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, φέρει εκών άκων και ένα οδυνηρό παρελθόν: Το προπατορικό αμάρτημα, που αν θέλεις, βρίσκεται καταχωνιασμένο στο ασυνείδητο - όλοι το έχουμε. Σχηματικά θα μπορούσε το ασυνείδητο να τοποθετηθεί - με ψυχιατρικούς επιστημονικούς όρους, αφού τους προτιμά ο μακαριστός π. Ρωμανίδης - στη θεολογική σφαίρα της Παλαιάς Διαθήκης, ένθα και ο παλαιός άνθρωπος που όλοι μας κουβαλάμε. Αυτό εξηγεί και τη θρησκεύουσα ψυχή που έχουμε εκ γενετής."
Απαντηση:
Το προπατορικό αμάρτημα, είναι κυρίως η έλλειψη Αγίου Πνεύματος με την οποία γεννιόμαστε, κάτι που αποκαθίσταται με το άγιο Βάπτισμα.
Τελος ειπες:
"Όμως, με το ιερό Μυστήριο του Χρίσματος και της Βαπτίσεως, δεχόμαστε την Χάρι του αγίου Πνεύματος να άρουμε πλήρως την αμαύρωση του κατ΄ εικόνα και να οδηγηθούμε στο καθ΄ ομοίωση. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι ο παλαιός άνθρωπος, ο θρησκεύων άνθρωπος, θα πάψει να υπάρχει. Θα εξακολουθήσει να υπάρχει και να θρησκεύει, για να επαληθεύει, αν βούλεται, όλα όσα προφητικά και σωτηριολογικά προλέγονται στην Παλαιά Διαθήκη. Τότε, κατά το μέτρο του φωτισμού που θα του δοθεί, η Καινή Διαθήκη - Ευαγγέλιο της σωτηρίας δια της θείας Ενανθρωπήσεως, γίνεται πραγματικό βίωμα. Και τότε, εντός Εκκλησίας πλέον και με την Χάρι και το έλεος του αγίου Θεού, ο άνθρωπος χαλιναγωγεί τη γλώσσα του, δεν απατά την καρδίαν του και η θρησκεία του δεν είναι μάταιη "κατά τα εντάλματα και διδασκαλίας ανθρώπων".
Απαντηση:
Εδώ συμφωνούμε απόλυτα.
Στον Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ) Για την πρώτη απάντηση :
Όταν αγνοούμε βασικά δογματικά ζητήματα, και άλλα συμπαρομαρτούντα, το να ασχολούμαστε με το αν η θρησκεία είναι ή όχι "νευροβιολογική" νόσος, για μένα τουλάχιστον, είναι φλυαρία.
Β) Στη δεύτερη απάντηση :
Ένας από τους λόγους για τους οποίους στο παρελθόν ό κλάδος της Νευρολογίας/Ψυχιατρικής ήταν ενιαίος, οφειλόταν στο ότι τα ψυχικά νοσήματα θεωρούντο ότι σχετιζόταν άμεσα με τη Νευρολογία. Όμως οι δυο τομείς αυτοί ξεχώρισαν . Θεωρούμε πλέον ότι είναι διαφορετικοί κλάδοι και αφορούν σε εντελώς ξεχωριστό πεδίο έρευνας και θεραπείας. Παράδειγμα, η κατά πλάκας σκλήρυνση όπου έχουμε αμιγή προσβολή της εγκεφαλικής ουσίας, όπου η ψυχική σφαίρα μένει ανεπηρέαστη. Υπάρχει και πλήθος άλλων νοσημάτων, όπως υπάρχουν και Νευρολογικά νοσήματα (εκφυλιστικές εγκεφαλοπάθειες) με επίπτωση στην ψυχική σφαίρα. Όλα όμως τα νοσήματα επιδρούν είτε στη διανοητική, την κινητική, την ψυχική ή ακόμη και σε αυτή τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων. Ενιαία ψυχοσωματική οντότης είναι ο άνθρωπος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα τα διακρίνουμε κατά τον τομέα ο οποίος κυρίως παραβλάπτεται. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο έγραψα : "Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής νοσεί, το σώμα γίνεται "θρεπτικό υλικό" για να εκδηλωθούν πλείστα νοσήματα". Συμφωνώ ότι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα μονομερείς και να ξεχωρίζουμε τα ψυχικά από τα νευρολογικά και από τα άλλα σωματικά νοσήματα. Με αυστηρά επιστημονικούς όρους όμως, έχουμε εν προκειμένω δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα: Νευροβιολογικό και Ψυχοβιολογικό. Νομίζω, δεν είμαι και τόσο τυφλός. Δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σου.
Γ) Στην τρίτη απάντηση :
Το προπατορικό αμάρτημα δεν είναι η έλλειψη, αλλά η απώλεια της Χάριτος του Θεού. Έλλειψη δεν σημαίνει απώλεια. Μπορεί να καταλαβαίνουμε ότι κάτι μας λείπει χωρίς να ξέρουμε τι είναι αυτό. Απώλεια όμως σημαίνει να γνωρίζεις τι σου λείπει, τι είχες και τι έχασες. Γνωρίζουμε ότι οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα δεν είχαν την ανάγκη του Θεού. Αφού, πλασθέντες κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση, ήταν ανενδεείς. Ο Θεός δεν έφτιαξε τους πρωτόπλαστους με ανάγκες. Η ανάγκη είναι επείσακτος και εκτός φύσεως. Με την θεία ενανθρώπηση του Κυρίου και την από μέρους του ανθρώπου αποδοχή του μηνύματος της Σωτηρίας - υπάρχουν οπωσδήποτε οι απαραίτητες συντεταγμένες - ο άνθρωπος εννοεί ότι μια και μοναδική είναι η ουσιαστική ανάγκη που έχει : Την ανάγκη του Θεού και με αυτήν, υπερβαίνει ακόμη και την εντός της Χάριτος προπτωτική θεία του τρυφή.
Οι πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν θα παρέμεναν άφθαρτοι, αλλά τι ακριβώς θα συνέβαινε το αποσιωπούν. Άλλωστε, δεν έχει και ενδιαφέρον.
Τι θέλω με αυτά να πω; Ότι την έλλειψη του αγίου Πνεύματος μπορούμε να την αντικαταστήσουμε, να την υποκαταστήσουμε ή ακόμη και να προσφέρουμε θεραπευτικά ψυχοφάρμακα του τύπου "σχέση με το Θεό". Αυτά είναι φάρμακα που λέγονται στην Ιατρική placebo. Κάτι δηλαδή όπως τα ομοιοπαθητικά. Υποκαθιστούν ένα φάρμακο, ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι αυτό που χρειάζεται, αλλά μέσα έχει σκέτο αλεύρι. Προσωρινά τον θεραπεύει, αλλά τον κάνει εξαρτημένο. Αν το σταματήσει, η αρρώστια πάλι θα παρουσιαστεί. Άλλοι, βέβαια, μπορεί να χειροτερέψουν, άλλο θέμα αυτό. Για τη συζήτηση που κάνουμε, μια και το έφερε ο λόγος στα ιατρικά λημέρια, τα φάρμακα εδώ λίγα έχουν να προσφέρουν. Νυστέρι χρειάζεται και μάλιστα να κόβει καλά : "Ζων γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος ... και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας". Αν κριτικά θυμηθούμε αυτό που είχαμε, αλλά το χάσαμε - όχι αυτό που μας λείπει - "διικνούμενοι άχρι μερισμού ψυχής και πνεύματος" (: φτάνοντας ως το χωρισμό της ψυχής και του πνεύματός μας) τότε θα πετάξουμε τα placebo των σχέσεων με το Θεό. Η περιτομή της καρδίας θα έχει συντελεσθεί και ο άνθρωπος θα αρχίσει να γεύεται το αιώνιο και το άφθαρτο, κατά την χάριν που του εδόθη από το άγιον Πνεύμα Θεό.
Θέλω να ελπίζω ότι με αυτά, θα καταπαύσει και η φιλόθρησκος συζήτηση που είχαμε.
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδερφε μου ειπες:
"Ένας από τους λόγους για τους οποίους στο παρελθόν ό κλάδος της Νευρολογίας/Ψυχιατρικής ήταν ενιαίος, οφειλόταν στο ότι τα ψυχικά νοσήματα θεωρούντο ότι σχετιζόταν άμεσα με τη Νευρολογία. Όμως οι δυο τομείς αυτοί ξεχώρισαν . Θεωρούμε πλέον ότι είναι διαφορετικοί κλάδοι και αφορούν σε εντελώς ξεχωριστό πεδίο έρευνας και θεραπείας. Παράδειγμα, η κατά πλάκας σκλήρυνση όπου έχουμε αμιγή προσβολή της εγκεφαλικής ουσίας, όπου η ψυχική σφαίρα μένει ανεπηρέαστη. Υπάρχει και πλήθος άλλων νοσημάτων, όπως υπάρχουν και Νευρολογικά νοσήματα (εκφυλιστικές εγκεφαλοπάθειες) με επίπτωση στην ψυχική σφαίρα. Όλα όμως τα νοσήματα επιδρούν είτε στη διανοητική, την κινητική, την ψυχική ή ακόμη και σε αυτή τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων. Ενιαία ψυχοσωματική οντότης είναι ο άνθρωπος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα τα διακρίνουμε κατά τον τομέα ο οποίος κυρίως παραβλάπτεται. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο έγραψα : "Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής νοσεί, το σώμα γίνεται "θρεπτικό υλικό" για να εκδηλωθούν πλείστα νοσήματα". Συμφωνώ ότι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα μονομερείς και να ξεχωρίζουμε τα ψυχικά από τα νευρολογικά και από τα άλλα σωματικά νοσήματα. Με αυστηρά επιστημονικούς όρους όμως, έχουμε εν προκειμένω δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα: Νευροβιολογικό και Ψυχοβιολογικό. Νομίζω, δεν είμαι και τόσο τυφλός. Δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σου."
Απαντηση:
Ο λόγος που ξεχώρισε η Νευρολογία από την Ψυχιατρική, είναι επειδή η μεν πρώτη ασχολείται με ΣΑΦΕΣ αντικείμενο, (το Νευρικό Σύστημα), ενώ η ψυχιατρική έχει ασαφές ακόμα και το αντικείμενό της, που είναι η ΨΥΧΗ. Για τη δε ψυχή, δεν υπάρχει καν ενιαία θεώρηση, ούτε καν ορισμός κοινά αποδεκτός από την ψυχιατρική. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν την Ψυχιατρική ως μη επιστήμη, (ψευδοεπιστήμη), ή ως επιστήμη χωρίς αντικείμενο. Γιατί πώς είναι δυνατόν να θεραπεύεις κάτι το οποίο δεν ορίζεις καν, και για το οποίο δεν υπάρχει η παραμικρή επιστημονική παρατήρησή του ως ουσία; Αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία από την άλλη, είναι η ΜΟΝΗ αληθής Ψυχιατρική επιστήμη, μια και ορίζει σαφώς την ψυχή, και έχει 2000 χρόνια καταγεγραμμένες ιατρικές παρατηρήσεις, αλλά και πλήθος θεραπευμένων, τους αγίους. Αν λοιπόν η Νευρολογία μπορεί να "κολλήσει" με κάτι, αυτό είναι η Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία, και όχι η Ψυχιατρική, η οποία μικρή μόνο σχέση έχει με τη Νευρολογία, και μόνο σε επίπεδο συμπτωμάτων.
Ειπες:
"Γ) Στην τρίτη απάντηση :
Το προπατορικό αμάρτημα δεν είναι η έλλειψη, αλλά η απώλεια της Χάριτος του Θεού. Έλλειψη δεν σημαίνει απώλεια. Μπορεί να καταλαβαίνουμε ότι κάτι μας λείπει χωρίς να ξέρουμε τι είναι αυτό. Απώλεια όμως σημαίνει να γνωρίζεις τι σου λείπει, τι είχες και τι έχασες.."
Απαντηση:
Είναι δυνατόν να έχεις απωλέσει κάτι, χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει. Π.χ. αν ανοίξεις το πορτοφόλι σου και δεις να λείπει η ταυτότητά σου, και δεν τη βρεις πουθενά, δηλώνεις "απώλεια" στο Αστυνομικό Τμήμα. Και δηλώνεις ότι την έχασες "μετά την τάδε ημερομηνία που την είχες χρησιμοποιήσει για τελευταία φορά" μια και αγνοούσες ότι την είχες χάσει στο μεταξύ. Άρα μπορείς να έχεις απωλέσει τη Θεία Χάρη κατά τον ίδιο τρόπο, έστω και αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι την έχεις απωλέσει.
Αυτό όμως ΜΟΝΟ ως προς την ορολογία. Ως προς την ουσία συμφωνούμε πλήρως. Λέμε το ίδιο με άλλα λόγια.
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιπες:
Γνωρίζουμε ότι οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα δεν είχαν την ανάγκη του Θεού. Αφού, πλασθέντες κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση, ήταν ανενδεείς. Ο Θεός δεν έφτιαξε τους πρωτόπλαστους με ανάγκες. Η ανάγκη είναι επείσακτος και εκτός φύσεως.
Απαντηση:
Είχαν ανάγκη από την τροφή μια και δεν ήταν ακόμα στην αφθαρσία, αλλά σε μια μέση κατάσταση προς την αφθαρσία.
Ειπες:
Με την θεία ενανθρώπηση του Κυρίου και την από μέρους του ανθρώπου αποδοχή του μηνύματος της Σωτηρίας - υπάρχουν οπωσδήποτε οι απαραίτητες συντεταγμένες - ο άνθρωπος εννοεί ότι μια και μοναδική είναι η ουσιαστική ανάγκη που έχει : Την ανάγκη του Θεού και με αυτήν, υπερβαίνει ακόμη και την εντός της Χάριτος προπτωτική θεία του τρυφή.
Οι πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν θα παρέμεναν άφθαρτοι, αλλά τι ακριβώς θα συνέβαινε το αποσιωπούν. Άλλωστε, δεν έχει και ενδιαφέρον.
Απαντηση:
Έχε υπ’ όψιν σου, ότι (λόγω ορολογίας και όχι λόγω ουσίας), οι περιγραφές των αγίων Πατέρων επ’ αυτού διαφέρουν, μια και άλλοι τους αναφέρουν άφθαρτους, και άλλοι όχι. Αλλά είναι αυτό που είπαμε, ότι ήταν "κάπου στη μέση" σε πορεία αφθαρσίας, γι’ αυτό και δεν υπάρχει ταύτιση στην ορολογία.
Ειπες:
Τι θέλω με αυτά να πω; Ότι την έλλειψη του αγίου Πνεύματος μπορούμε να την αντικαταστήσουμε, να την υποκαταστήσουμε ή ακόμη και να προσφέρουμε θεραπευτικά ψυχοφάρμακα του τύπου "σχέση με το Θεό". Αυτά είναι φάρμακα που λέγονται στην Ιατρική placebo. Κάτι δηλαδή όπως τα ομοιοπαθητικά. Υποκαθιστούν ένα φάρμακο, ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι αυτό που χρειάζεται, αλλά μέσα έχει σκέτο αλεύρι. Προσωρινά τον θεραπεύει, αλλά τον κάνει εξαρτημένο. Αν το σταματήσει, η αρρώστια πάλι θα παρουσιαστεί. Άλλοι, βέβαια, μπορεί να χειροτερέψουν, άλλο θέμα αυτό
Απαντηση:
Αυτό ακριβώς είναι που αρχίσαμε να συζητάμε. Ότι η θρησκεία (με τη σημερινή έννοια), είναι το υποκατάστατο, ενώ η Εκκλησία (όταν τη βιώνεις βέβαια), δίνει το Άγιο Πνεύμα με όλα τα ψυχοθεραπευτικά του αποτελέσματα, ως τον Φωτισμό και τη Θέωση.
Ειπες:
Για τη συζήτηση που κάνουμε, μια και το έφερε ο λόγος στα ιατρικά λημέρια, τα φάρμακα εδώ λίγα έχουν να προσφέρουν. Νυστέρι χρειάζεται και μάλιστα να κόβει καλά : "Ζων γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος ... και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας". Αν κριτικά θυμηθούμε αυτό που είχαμε, αλλά το χάσαμε - όχι αυτό που μας λείπει - "διικνούμενοι άχρι μερισμού ψυχής και πνεύματος" (: φτάνοντας ως το χωρισμό της ψυχής και του πνεύματός μας) τότε θα πετάξουμε τα placebo των σχέσεων με το Θεό.
Απαντηση:
Εδώ να σου διευκρινίσω ότι το "πνεύμα" στο εδάφιο που χρησιμοποιείς, είναι το Άγιο Πνεύμα, και όχι το ανθρώπινο πνεύμα, που είναι το ανώτερο μέρος της ψυχής, και συνεπώς δεν διαχωρίζεται από την ψυχή. Όταν βεβαίως εισέλθει και μπει σε λειτουργία το Άγιο Πνεύμα, τότε έχουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ σχέση με τον Θεό και παύει η αρρώστια της θρησκείας, που είναι ένα υποκατάστατο της αληθινής σχέσης ως βιώματος της Θεότητας.
Τελος ειπες:
Η περιτομή της καρδίας θα έχει συντελεσθεί και ο άνθρωπος θα αρχίσει να γεύεται το αιώνιο και το άφθαρτο, κατά την χάριν που του εδόθη από το άγιον Πνεύμα Θεό.
Θέλω να ελπίζω ότι με αυτά, θα καταπαύσει και η φιλόθρησκος συζήτηση που είχαμε.
Απαντηση:
Είναι ευχάριστο να βλέπουμε ότι επί της ουσίας συμφωνούμε, απλώς χρησιμοποιούμε διαφορετικές λέξεις για το ίδιο πράγμα.
Επανέρχομαι καταχρηστικά για μικρές διευκρινίσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ψυχιατρική δεν έχει σαφώς οριοθετημένο γνωστικό αντικείμενο έρευνας. Σωστά, αλλά και η Υγεία, δεν είναι κάτι το σαφώς οριοθετημένο. Δεν αναφέρω παραδείγματα για να μην μακρηγορώ. Ασαφής ο ορισμός της ψυχής, ασαφής και ο ορισμός της υγείας (τίποτα δεν μας λέει το "well being sense"). Παρένθεση, ασαφής δεν είναι ο ορισμός της ψυχής, σύμφωνα με το "εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν" - μετά το "ενεφύσησεν" - που σημαίνει ότι "ψυχή" ίσον "ζωή" και είναι άλλο πράγμα, ότι μπορεί να υπάρχουν και ψυχές νεκρές. Το τελευταίο μπορούμε να το δούμε κάτω από διαφορετική ορολογία : "και εκπορεύσονται (...) οι τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως". Η παρένθεση κλείνει.
Αν λοιπόν είναι ασαφής η ψυχή, όπως και η υγεία, αυτό επιτρέπει στην Ψυχιατρική να ενασχολείται με την ψυχή χωρίς κανείς να την υποχρεώνει να δέχεται τον άλφα ή τον βήτα αντικειμενικό ορισμό της ψυχής. Αλλά δεν μπορούμε να της αποκλείσουμε τον ,έστω, αυτοχαρακτηρισμό της (ψυχιατρική). Όρος σημειωτέον περιεκτικός και γενικός, αφού συμπεριλαμβάνει και την Ιατρική. Η Νευρολογία είναι μέρος, κλάδος της Ιατρικής, όπως φερ΄ ειπείν και η Παθολογία, όχι το όλον.
Ο χαρακτηρισμός της θρησκείας ως "νευροβιολογικής ασθένειας" επιμένω ότι είναι επιστημονικά ατυχής. Ατυχής και η μεθοδολογία αποκατάστασης της υγείας. Διότι όπως δεν μπορούμε να εξειδικεύσουμε τη Ιατρική στον επί μέρους τομέα της Νευρολογίας και να υπαγάγουμε τα ψυχικά νοσήματα στη νευροβιολογία, δεν μπορούμε να εξειδικεύσουμε και τη Θρησκεία στις επί μέρους εκκλησίες και τα αιρετικά νοσήματα να τα αποδώσουμε στη Θρησκεία. Οι νοσηρές αντιλήψεις για τη Θρησκεία εκπορεύονται από νοσηρές εκκλησίες ή άλλου είδους εκφράσεις και εκφάνσεις της θρησκευτικότητας. Όρος, να σημειώσω, που δηλώνει τις βαθύτερες κοσμολογικές και ανθρωπολογικές μας αντιλήψεις. Δεν φταίει η Θρησκεία. Ούτε και διότι υπάρχουν - ανέκαθεν υπήρχαν - διαφορετικές θρησκείες. Νοοτροπίες άλλου είδους Ιατρικής υπάρχουν επίσης. Μήπως φταίει η Ιατρική γι΄ αυτό;
Να δεχθώ, τέλος, ότι "επί της ουσίας" λέμε τα ίδια πράγματα. Ας είμαστε όμως ακριβείς, όταν πρόκειται για θέματα ουσίας.
Απο Ακης-Αθηνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς, επί της ουσίας συμφωνούμε, αλλά διαφωνούμε ως προς τη σκοπιμότητα των εκφράσεων. Δεν πειράζει, αυτό είναι μέσα στα πλαίσια της Ορθόδοξης πίστης, και ο χρόνος θα δείξει ποιος από τους δύο μας έχει δίκιο.