Ομολογία

 ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ  ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ 

ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ 

(σχέδιο προβληματισμού και διαλόγου)

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου (χημικός-

βιοχημικός)

«Δεύτε διαλεχθώμεν» (Ησ. 1, 18)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

 

Περιεχόμενα

-Η ημερολογιακή μεταρρύθμιση και οι εκκλησιολογικες διαστάσεις της

- Διέσπασε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

-Είναι το ημερολόγιο Θεματοφύλακας της πίστεως;

- Οι εγκύκλιοι του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου του 1950 και της Αυξεντιανής Συνόδου του 1974

- Περί των παραλλήλων Συνόδων ΓΟΧ

- Αποστολική Διαδοχή - Εγκυρότητα Μυστηρίων ΓΟΧ

- Παράρτημα- Ιερά Μονή Εσφιγμένου

 

Σημείωση για τους αναγνώστες -Όσοι επιθυμούν να σχολιάσουν τα γραφόμενα θα παρακαλέσω να ακολουθήσουν τους κανόνες του δημοκρατικού διαλόγου, μακριά από ζηλωτισμούς και φανατικές πρακτικές. -Τα σχόλια να είναι σχετικά με το περιεχόμενο του κεφαλαίου. Αυτά θα σχολιασθούν συνολικά σε καινούργια ανάρτηση μελλοντικά. π.Δ.Α

 

1. Θεωρώ ότι η ημερολογιακή μεταρρύθμιση του 1924 έγινε με λάθος και αντικανονικό τρόπο. Καταδικάζω τα εγκλήματα που έγιναν σε όσους διαφώνησαν στην ημερολογιακή μεταρρύθμιση, είτε από εκκλησιαστικούς, είτε από πολιτικούς. Δεν υπάρχει Ιουλιανό εορτολόγιο αλλά υπάρχει εκκλησιαστικό εορτολόγιο και Ιουλιανό Ημερολόγιο. Το εκκλησιαστικό εορτόλογιο προσαρμόζεται σε όλα τα ημερολόγια.

2. Πιστεύω ότι η Εκκλησία της Ελλάδος τότε δεν έγινε ούτε εν δυνάμει, ούτε εν ενεργεία σχισματική. Αυτό σημαίνει ότι η αποδοχή του Νέου Ημερολογίου δεν κατέστησε την Εκκλησία της Ελλάδος άμοιρο της Θείας Χάριτος, επειδή μόνο Πανορθόδοξη Σύνοδος αποφαίνεται γι΄αυτά. Ως εκ τούτου παρέμεινε Ορθόδοξος, Κανονική, Ταμειούχος της Θείας Χάριτος, έχουσα έγκυρα τα Μυστήρια με Χάρη Πνεύματος Αγίου και παρέχουσα Σωτηρία! Τα πράγματα όμως ανατράπηκαν με την Κολυμπάριο Σύνοδο του 2016. (περισσότερα στην ενότητα  περί μυστηρίων).

3. Πιστεύω ότι η αλλαγή του ημερολογίου είναι οικουμενιστικογενής, αλλά όχι υπό την έννοια που της δίδουν οι ΓΟΧ, δηλαδή, ότι φταίει το ημερολόγιο και αυτό είναι η αιτία του κακού, αλλά είναι οικουμενιστικογενής ως προς την κακή προαίρεση και πρόθεση αυτών που το άλλαξαν.

Το λάθος στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου άρχισε, όταν ο αγώνας τους επικεντρώθηκε στις 13 ημέρες, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί και να περάσει σε δεύτερη μοίρα η αιρετική θέση (που σήμερα τη βλέπουμε ξεκάθαρα στις συνέπειές της, αλλά τότε ήταν κάτι συγκεχυμένο) περί του χαρακτηρισμού π.χ. των Παπισμού και Προτεσταντισμού ως «αναδενδράδων» (=  διακλαδώσεων) της Εκκλησίας και ως εκ τούτου της προσεγγίσεώς τους διά των Διαλόγων με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν που διδάσκουν οι Πατέρες.

                  ------------------------------------------------------

4. Αποδέχομαι ότι το Ιουλιανό ημερολόγιο ΔΕΝ είναι δόγμα πίστεως, ούτε ότι η Α Οικουμενική Σύνοδος το ενέταξε ως απαράβατο όρο πίστεως  διαχρονικά. Ως εκ τούτου δεν αποδέχομαι τον ακραίο ζηλωτισμό ημερολογιο-λατρών, χρονολατρών, γιατί πιστεύω, ότι αναβιώνει αρχαίες πλάνες. Κάθε ημερολόγιο, ως ανθρώπινο κατασκεύασμα έχει τα μειονεκτήματά του και επειδή έχει ορισμένο χρόνο ισχύος, θα πρέπει να διορθώνεται, όταν απαιτείται. Παράδοση εκκλησιαστική είναι ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ. Η Εκκλησία, έχει το δικαίωμα να κρατήσει το ημερολόγιο ή και να το απορρίψει.  

5. Πιστεύω ότι η ημερολογιακή μεταρρύθμιση απέτυχε του σκοπού της, γιατί δεν άλλαξε κάτι από τα δόγματα της πίστεως, παρόλο που χρησιμοποιήθηκε το ημερολόγιο στα πλαίσια της οικουμενιστικής κίνησης. Απόδειξη του γεγονότος αυτού είναι ότι σήμερα οι πιο πολυάριθμες τοπικές Ορθόδοξες εκκλησίες ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο.(π.Εκκλησία Ρωσίας-Σερβίας-Ιεροσολύμων)

Επίσης πιστεύω ότι ούτε ακόμη η εορτολογική-ημερολογιακή ταύτιση με τους αιρετικούς έχει κάποια σημασία για τους Ορθοδόξους, εφόσον το φρόνημά μας είναι Ορθόδοξο και η προαίρεσή μας ορθή. Διότι διαφορετικά θα έπρεπε μετά το σχίσμα με τους Λατίνους να αλλάξουμε και το ημερολόγιο, προκειμένου να μην εορτάζουμε μαζί με τους αιρετικούς. Μετά το σχίσμα όμως, επί τέσσερις (4) και πλέον αιώνες, γιόρταζαν οι Ορθόδοξοι με τους αιρετικούς τις ίδιες ημερομηνίες κινητές ή ακίνητες εορτές, χωρίς να έχουν καμία απολύτως εκκλησιαστική κοινωνία.

6. Ακολουθώ το νέο διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο επιστημονικά είναι πιο ακριβές από το Ιουλιανό και το οποίο διαφέρει σε πολλά από το Γρηγοριανό, που καταδικάστηκε, λόγω μη εφαρμογής του Πασχαλίου, από τις Πανορθόδοξους Συνόδους του 16ου αιώνα.

Απαραίτητα ιστορικά στοιχεία Μετά τη Γρηγοριανή μεταρρύθμιση του ημερολογίου, το 1582, το νέο ημερολόγιο έγινε αμέσως αποδεκτό από τις καθολικές χώρες, όχι όμως και από τις διαμαρτυρόμενες, οι οποίες το αποδέχτηκαν σταδιακά. Στις αρχές του 20ού αιώνα άρχισαν να το αποδέχονται ως πολιτικό ημερολόγιο και οι ορθόδοξες χριστιανικές χώρες. Όσον αφορά τους Έλληνες Ορθοδόξους μόλις στις 16 Φεβρουαρίου του 1923 αποφάσισαν να δεχτούν το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Επειδή, όμως, υπήρχε μία καθυστέρηση περίπου13 ημέρων, η 16η Φεβρουαρίου στο παλαιό ημερολόγιο ονομάστηκε 1η Μαρτίου του νέου. Η Εκκλησία της Ελλάδος το 1924 αποδέχτηκε - αφού συμβουλεύτηκε το Οικουμενικό Πατρειαρχείο- όχι το Γρηγοριανό, αλλά το Νέο Διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο έκτοτε ακολουθεί. Πράγματι, ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Δ΄ (ο Μεταξάκης, 1922-1923) συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη Πανορθόδοξο Συνέδριο τον Μάϊο του 1923, στο οποίο έλαβαν μέρος το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Ρωσίας, το Πατριαρχείο Σερβίας, το Πατριαρχείο Ρουμανίας και οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες της Ελλάδος και της Κύπρου. Το σημαντικό γεγονός είναι ότι το Πανορθόδοξο Συνέδριο αποφάσισε ότι η αλλαγή του ημερολογίου ήταν επιβεβλημένη, αφού δεν προσέκρουε σε κανένα κανονικό ή δογματικό κώλυμα. Επιπλέον καθόρισε ως ημέρα της αλλαγής του ημερολογίου την 1η Οκτωβρίου του 1923, η οποία θα ονομαζόταν 14η Οκτωβρίου του 1923.  Η απόφαση του Συνεδρίου ήταν ότι δεν θα υιοθετείτο το Γρηγοριανό ημερολόγιο και υπεδείχθη νέος ημερολογιακός κύκλος 900 ετών, ακριβέστερος του γρηγοριανού κύκλου των 400 ετών. Η νέα ημερολογιακή πρόταση που έγινε από τον Σέρβο αστρονόμο ΜιλούτινΜιλάνκοβιτς, όριζε ότι από τα έτη που δείχνουν αιώνες (επαιώνια έτη) δίσεκτα θα θεωρούνται μόνον εκείνα των οποίων ο αριθμός των αιώνων διαιρούμενος δια 9, δίνει υπόλοιπο 2 ή 6. Για τα άλλα έτη ισχύει ο ιουλιανός κανόνας. Συνεπώς αντί των δίσεκτων ετών 400, 800, 1200, 1600, 2000 κ.ο.κ. του Γρηγοριανού ημερολογίου, καθιέρωνε ως δίσεκτα τα έτη 200, 600, 1100, 1500, 2000 κ.ο.κ. Εντός κύκλου 900 ετών περιέρχονται 218 δίσεκτα έτη και έτσι η μέση διάρκεια  του προτεινόμενου έτους είναι 365,24222222 ημέρες, δηλαδή το σφάλμα του είναι περίπου 2,03 δευτερόλεπτα ετησίως, που σημαίνει ότι αστρονομικά είναι το ακριβέστερο από όλα τα προταθέντα μέχρι σήμερα ημερολογιακά συστήματα. Εάν τώρα δεν έχει υιοθετηθεί από τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, οι λόγοι ασφαλώς δεν είναι επιστημονικοί.

Ακολουθώ το Νέο Ημερολόγιο διότι, επειδή δεν αποτελεί θέμα πίστεως, ούτε με βλάπτει ως προς την ευσέβεια, με βοηθά συγχρόνως να μην χρησιμοποιώ δύο ημερολόγια (άλλο για την εκκλησιαστική ζωή και άλλο για την πολιτική, καθημερινή κλπ.), το οποίο αναγκάζονται να κάνουν οι ακολουθούντες το Π. Ημερολόγιο. Επίσης ακολουθώ το νέο για να αποδείξω εμπράκτως  ότι η προσέγγιση σήμερα και ένωση των Ορθοδόξων δεν πρέπει να συσχετισθεί με κάποιο ημερολόγιο, εφ’ όσον οι μεν Οικουμενιστές με κακό σκοπό το άλλαξαν και οι Γ.Ο.Χ. το κακοποίησαν σε σημείο πλάνης και αιρέσεως, αλλά με την απομάκρυνση από την αίρεση του Οικουμενισμού γιά τους ακολουθούντας το Νέο Ημερολόγιο και την απομάκρυνσή από τις Συνόδους-παρατάξεις του Παλαιού  Ημερολογίου».

7. Αποδέχομαι πλήρως τους όρους για την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα, όπως καθόρισε η Α Οικουμενική Σύνοδος και θεωρώ απαραίτητο για τη σωστή εφαρμογή του (και όχι με πλαστά αστρονομικά δεδομένα) τη συνεργασία της διοίκησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την επιστήμη της Αστρονομίας και καθιέρωση (δια μιας Πανορθοδόξου Συνόδου) νέου ημερολογίου  με το οποίο θα υπολογίζεται σωστά η ημερομηνία εορτής του Πάσχα. Ο υπολογισμός της ημερομηνίας του Πάσχα βασιζόμενοι στο Ιουλιανό ημερολόγιο δημιουργεί λάθη και κατάργηση της νηστείας των Αγίων Αποστόλων κάποια χρόνια. (στους ακολουθούντας το ν.η).

8. Πιστεύω ότι ο Πασχάλιος Κανόνας με τους όρους εορτασμού του Πάσχα ορίστηκε έτσι ώστε να μην υπάρχει ταυτόχρονος εορτασμός του πάσχα των χριστιανών με το Εβραϊκό και δεν αποσκοπούσε να εξασφαλίσει ταυτόχρονο εορτασμό του πάσχα σε όλη την γη, αφού είναι αδύνατο η ισημερία να  συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλα τα γεωγραφικά μήκη της γης.

Ο  ιερός Χρυσόστομο  λέει:     «Ούτε και η Εκκλησία αναγνώριζε την υποχρεωτική και ακριβή τήρηση των καιρών. Αλλά, επειδή από την αρχή φάνηκε καλό στους Πατέρες, που ήταν διασκορπισμένοι παντού, να συνέλθουν και να ορίσουν την ημέρα αυτή [εννοεί του Πάσχα], η Εκκλησία τιμώντας πάντοτε την συμφωνία αποδέχτηκε την απόφαση… Γιατί δεν αποτελεί έγκλημα να νηστεύουμε αυτή ή την άλλη περίοδο, αλλά έγκλημα –και μάλιστα ασυγχώρητο και άξιο καταδίκης και προδοσία μεγάλης τιμωρίας– είναι η διαίρεση της Εκκλησίας, ο διαπληκτισμός, η διασπορά της διχόνοιας…

 

Επίσης τονίζω ότι εκτός της εορτής του Πάσχα, με την οποία ασχολήθηκε η Α Οικουμενική Σύνοδος, όλες οι άλλες εορτές καθορίσθηκαν με αποφάσεις των κατά τόπους Εκκλησιών.

9. Δεν αποδέχομαι την εγκύκλιο-ομολογία  των τριών Αρχιερέων, που προσχώρησαν στους ΓΟΧ το 1935 για τους παρακάτω λόγους:

α. Οι υπογράφοντες την εγκύκλιο Αρχιερείς είχαν υπογράψει την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του 1924 και ήταν μέλη της Συνόδου της Ελλάδικής Εκκλησίας από το 1924-1935 (συνολικά 11 χρόνια).Γράφουν χαρακτηριστικά: «Ημείς ανέκαθεν διεφωνήσαμεν προς την ημερολογιακήν ταύτην καινοτομίαν, αλλά συνεμορφώθημεν προς την γνώμη της πλειοψηφίας της Ιεραρχίας κατ' Εκκλησιαστικήν οικονομίαν• το μεν ίνα αποφύγωμεν το Εκκλησιαστικόν Σχίσμα, το δε, διότι είχομεν την ελπίδα, ότι η Ιεραρχία προς πρόληψιν της διαιρέσεως του ποιμνίου της, θα έσπευδε να επανέλθη εις την Ορθόδοξον ημερολογιακήν τροχιάν». Δηλαδή διαφωνούσαν, αλλά κατ΄οικονομία υπέγραψαν και μετά από 11 αναιρούν τα όσα υπέγραψαν.

β. Μεγάλο  μέρος της Εγκυκλίου ασχολείται μόνο με το ημερολόγιο, το οποίο θεωρεί θεματοφύλακα της Ορθοδόξου πίστεως, «ακρόπολιν» και  αμυντικό προμαχώνα των εθνικών ελληνοχριστιανικών παραδόσεων.

γ. Η ημερολογιακή μεταρρύθμιση συμπεριλαμβάνονταν μέσα στις Οικουμενιστικές εγκυκλίους  1902 και 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Στην παραπάνω εγκύκλιο όμως δεν γίνεται καμία αναφορά στις αιρετικές αυτές εγκυκλίους (που ως μέλη της Συνόδου γνώριζαν), ούτε στις αιρετικές απόψεις που εξέφραζαν.

δ. Επίσης υπάρχουν λάθη και εσφαλμένες απόψεις. Συγκεκριμένα:

-Ταυτίζουν οι Αρχιερείς  το νέο - διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο (νέο)  με το Παπικό Γρηγοριανό. Τα γραφόμενα περί του Πατριάρχη Ιερεμίου δεν αφορούν το νέο ημερολόγιο, αλλά το Γρηγοριανό.

-Σημειώνουν ότι  η ημερολογιακή μεταρρύθμιση διέσπασε  την ενότητα της Εκκλησίας.

-Διακηρύσσουν οτι το ημερολόγιο ήταν θεματοφύλακας της πίστεως. (εχώριζεν αισθητώς τους Ορθοδόξους από τους αιρετικούς και κακοδόξους) και ήταν «ενωτικός κρίκος της καθόλου Ορθοδοξίας, καθώς και ένας ακαθαίρετος Ορθόδοξος προμαχώνας κατά της αιρέσεως και της κακοδοξίας».

-Υποστηρίζουν ότι « Ιουλιανόν ημερολόγιον, συνδεθέν υπό των Θεοφόρων Πατέρων της Αης Οικουμενικής Συνόδου μετά του Πασχαλίου Κανόνος, του Ορθοδόξου εορτολογίου και του Κυριακοδρομίου απετέλεσε την συνισταμένην της Θείας λατρείας και ένα ενωτικόν κρίκον της καθόλου Ορθοδοξίας, καθώς και ένα ακαθαίρετονΟρθόδοξον προμαχώνα κατά της αιρέσεως και της κακοδοξίας».

-Χαρακτήρισαν την Ελλαδική Ιεραρχία  Σχισματική, λόγω της ημερολογιακής μεταρρύθμισης .Θεωρούν επίσης ότι το σχίσμα προκλήθηκε αποκλειστικά από την Ελλαδική Ιεραρχία.

-Διακόπτουν την εκκλησιαστική κοινωνία με την Ελλαδική Εκκλησία λόγω του ημερολογίου.

Διέσπασε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση την 

ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

10.Δεν αποδέχομαι την άποψη ότι η  ημερολογιακή μεταρρύθμιση διέσπασε  την ενότητα της Ορθόδοξης  Εκκλησίας και έθιξε  το Δόγμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας για τους παρακάτω λόγους:

α. «Η ενότητα, λοιπόν, της Εκκλησίας δεν είναι απλώς εξωτερική, αλλά εσωτερική-χαρισματική. Αυτό καταγράφηκε έντονα στις ευχές της θείας Ευχαριστίας, των Μυστηρίων και των ιερών ακολουθιών. Είναι το lexcredendi (κανόνας πίστεως), που στηρίζεται στην Αποκάλυψη του Θεού στους Αγίους, και το lexorandi (κανόνας προσευχής), που εκφράζεται στην προσευχή της Εκκλησίας. Αποκάλυψη και προσευχή, πίστη και μυστήρια, σφυρηλατούν την ενότητα των μελών της Εκκλησίας. Η διχοτόμηση μεταξύ  του lexcredendi και  του lexorandi διασπά και την ίδια την ενότητα των μελών της Εκκλησίας.

Επίσης, η ενότητα των Χριστιανών συγκροτείται με τον συνδυασμό μεταξύ theologiagloriae (θεολογία της δόξης) και theologiacrucis (θεολογία του σταυρού). Η θεολογία της δόξης είναι εμπειρία του Θεού, και η θεολογία του σταυρού δείχνει και τις προϋποθέσεις για την ανάβαση στην Πεντηκοστή, αλλά και τη διαφύλαξη αυτής της εμπειρίας. Όταν κανείς θέλει, να μετέχει του μυστηρίου της δόξης του Θεού, χωρίς το μυστήριο του σταυρού, δεν έχει αληθινή ορθόδοξη ζωή και επιφέρει τη διάσπαση της ενότητος. Βίωση των Μυστηρίων, χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις, δηλαδή χωρίς τη βίωση του σταυρού, ως καθάρσεως, φωτισμού και θεώσεως, είναι διάσπαση της ενότητος των Χριστιανών.

Από αυτήν τη διάσπαση μεταξύ του lexcredendi και του lexorandi και μεταξύ της theologiagloriae και της theologiacrucis δημιουργούνται οι αιρέσεις και τα σχίσματα που διασπούν την ενότητα των Χριστιανών και όχι της Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και δεν διασπάται ποτέ, αλλά οι αιρετικοί απομακρύνονται από αυτήν.» (Μητροπολίτης Ναυπάκτου-Ιερόθεος).

β. Ο καθηγητής Ανδρ.Θεοδώρου γράφει: «Τα ουσιώδη στοιχεία τα απεργαζόμενα την Εκκλησία σαν ένα σώμα συνεκτικό και συμπαγές είναι τρία: η ενότητα στην πίστη, στη λατρεία και στη διοίκηση.

-Η ενότητα στην πίστη, η οποία αποτελεί το σύνδεσμο τον συνάπτοντα τους πιστούς μεταξύ τους και με τον Κύριο, επικεντρώνεται στην ομολογία της ίδιας δογματικής διδασκαλίας, και στο οποίο τοποθετεί μεγάλο βάρος ο απόστολος Παύλος παραινώντας τους πιστούς να φυλάσσουν την παρακαταθήκη της πίστεως, καταπολεμώντας συγχρόνως τους ψευδοπροφήτες και τους ψευδοδιδασκάλους.

-Η λατρεία (φυσικά η δογματική), ως δοξολογική ανύμνηση του ονόματος του τριαδικού Θεού, εκφράζουσα ομοίως την πίστη του σώματος του Χριστού και ενιαίως τηρούμενη σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, είναι επίσης αξιόλογο συστατικό στοιχείο της ενότητας της Εκκλησίας. Τα ποικίλλοντα λειτουργικά έθιμα και οι παραδόσεις που παρατηρούνται στη λατρεία των κατά τόπους ορθόδοξων Εκκλησιών, φυσικά δεν καταργούν τη βασική ενότητα λατρείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

-Τέλος, η εν τη διοικήσει ενότητα της Εκκλησίας εκφράζεται δια της υποταγής των χριστιανών σε μίαν αρχή και αυθεντία, την ιεραρχία. Την ανάγκη αυτή απαιτεί η παράσταση της Εκκλησίας ως βασιλείας και ενιαίου σώματος και κοινωνίας, η οποία προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κύρος και αυθεντία, όπως άλλωστε αυτό συμβαίνει και σε όλα τα άλλα κοινωνικά σώματα και οργανισμούς του κόσμου τούτου.(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 143- 144)

Και ρωτάμε. Η  όντως αντισυνοδική, αντικανονική και αναμφιβόλως λανθασμένη  ενέργεια της  ημερολογιακής μεταρρύθμισης ποια από τα παραπάνω αλλοίωσε, οπότε διερράγη η ενότητα της Εκκλησίας;;;;;;(εννοείται ότι είναι λανθασμένη η άποψη ότι το 1924 εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο).

Ο ισχυρισμός των Αρχιερέων ότι «οι διοικούντες νυν την Ελληνικήν Εκκλησίαν δια της μονομερούς και αντικανονικής και αψυχολογήτου εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου, απέσχισαν εαυτού ς του καθόλου κορμού  της Ορθοδοξίας, και εκήρυξαν εαυτούς κατουσίαν Σχισματικούς απέναντι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, των ισταμένων επί του εδάφους των 7 Οικουμενικών Συνόδων και των Ορθοδόξων θεσμών και παραδόσεων και επί των Εκκλησιών Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Σερβίας, Πολωνίας, του Αγίου Ορους, του ΘεοβαδίστουΟρους Σινά κλπ» είναι ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΣ, όπως αποδεικνύεται με τα παρακάτω γεγονότα.

Το διορθωμένο ( παλαιό ) Ιουλιανό Ημερολόγιο-το νέο δηλαδή Ημερολόγιο-το ακολουθούν σήμερα οι Εκκλησίες Κων/λεως , Αλεξανδρείας , Αντιοχείας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Κύπρου, Ελλάδος, Αλβανίας, Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβακίας. Δηλαδή , 11 συνολικά Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ενώ το παλαιό-Ιουλιανό-Ημερολόγιο το ακολουθούν οι Εκκλησίες Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Γεωργίας και το Άγιον Όρος, παρότι ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, που ακολουθεί το νέο Ημερολόγιο. Δηλαδή 4 Ορθόδοξες Εκκλησίες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι, παρά τη διόρθωση του παλαιού Ημερολογίου, που υιοθέτησαν συνοδικά οι παραπάνω Εκκλησίες, δεν υπήρξε και ούτε υπάρχει διαταραχή στις Κανονικές σχέσεις με τις άλλες Εκκλησίες, που δεν έκαμαν τη διόρθωση και κράτησαν το παλαιό Ημερολόγιο. Δεν διαταράχτηκε η ενότητα των Εκκλησιών. Δεν χωρίστηκαν οι Εκκλησίες. Είναι ενωμένες πνευματικά και μυστηριακά.

Ας λάβουμε υπόψη και τα εξής: Μέχρι τον 7ο αιώνα, μεταξύ της Ανατολικής Εκκλησίας και της Δυτικής (τότε) Ορθόδοξης Εκκλησίας, όχι μόνο δεν υπήρχε πάντα εορτολογική-λειτουργική ενότητα, αλλά ούτε και κοινός Πασχάλιος εορτασμός υπήρχε πάντα.

Αυτή η κατάσταση δεν εμπόδιζε τους αγίους Πατέρες αυτών των αιώνων να έχουν πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ τους και μάλιστα, να συνέρχονται σε Οικουμενικές Συνόδους, συζητώντας άλλα θέματα και ποτέ τα περί «λειτουργικής-εορτολογικής ενότητας»!

Είναι το ημερολόγιο Θεματοφύλακας της 

πίστεως;

11.Δεν αποδέχομαι ότι το ημερολόγιο είναι θεματοφύλακας της πίστεως όπως αποδεικνύεται από τα δεδομένα της εκκλησιαστικής ιστορίας. Συγκεκριμένα

α. Από το 1054 (Μεγάλο Σχίσμα) μέχρι το 1582 (καθιέρωση στη Δύση του Γρηγοριανού ημερολογίου) οι χριστιανοί της Ανατολής και της Δύσης χρησιμοποιούσαν το ίδιο ημερολόγιο (ΙΟΥΛΙΑΝΟ)  και μάλιστα γιόρταζαν ημερολογιακά μαζί όλες τις μεγάλες εορτές. Αυτό όμως δεν αλλοίωσε ΚΑΜΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΟΓΜΑ. Η σύμπτωση των εορτών  μέχρι το 1582, αλλά και ο επιδιωκόμενος συνεορτασμός με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση τι απέδειξε μέχρι σήμερα. Ότι το ημερολόγιο ως μέσο της Οικουμενιστικής κίνησης απέτυχε του σκοπού του, επειδή σήμερα  οι οικουμενιστικότερες τοπικές εκκλησίες ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Β. Το πρώτο βήμα του Οικουμενισμού στην Ελλαδική Εκκλησία ήταν το αντικανονικό και αντιεκκλησιαστικό σχίσμα το 1833, με το οποίο  αποσχίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έγινε «Σχισματική», επί Ιουλιανού ημερολογίου. Τότε άρχισε η απαξίωση των μοναστηριών, της καρδιάς της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα και η απαξίωση  της εκκλησιαστικής παράδοσης μέσω δυτικόφερτων ιδεοληψιών και αιρετικών δογμάτων.

 

Οι εγκύκλιοι του πρώην Φλωρίνης 

Χρυσοστόμου 1950 και της Αυξεντιανής 

Συνόδου του 1974

12. Απορρίπτω ως «επαίσχυντα κείμενα» τις εγκυκλίους 1950 του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και της Αυξετιανής Συνόδου των ΓΟΧ του 1974 σύμφωνα με τις οποίες τα Μυστήρια της Εκκλησίας της Ελλάδος «στερούνται της αγιαστικής χάριτος. Ανανέωση των απόψεων της παραπάνω εγκυκλίου είναι και η Εγκύκλιος 1974 της Αυξεντιανής Συνόδου .

Κατά το Σωτήριον έτος 1935 εκηρύξαμεν την Εκκλησίαν των Καινοτόμων Νεοημερολογιτών Σχισματικήν· επαναλαμβάνομεν και αύθις την τοιαύτην διακήρυξιν και κατά συνέπειαν εντελλόμεθα την εφαρμογήν του Α´ Κανόνος του Μεγάλου Βασιλείου δεδομένου ότι τα υπό των Νεοημερολογιτών τελούμενα Μυστήρια, ως σχισματικών όντων τούτων, στερούνται της Αγιαστικής χάριτος. Ωσαύτως ουδένα Νεοημερολογίτην δέον να δέχεσθε εις τους Κόλπους της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας και κατά συνέπειαν να εξυπηρετείτε τούτον, άνευ προηγουμένης ομολογίας δι̉ ης να καταδικάζη ούτος την καινοτομίαν των Νεοημερολογιτών και να κηρύσση τηνΕκκλησίαν τούτων σχισματικήν. Προκειμένου δε περί βαπτισθέντων υπό των καινοτόμων να Μυρώνωνται διά Αγίου Μύρου ορθοδόξου προελεύσεως, το οποίον ευρίσκεται εν αφθονία παρ’ ημίν. Επί ταύτη δε τη ευκαιρία απευθύνομεν προς πάντας τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς, υστάτην έκκλησιν καλούντες αυτούς Πατρικώς, όπως προσέλθωσιν εις Ένωσιν μεθ’ ημών, ην επιβάλλει το συμφέρον του Ιερού υπέρ της Πατρώας ευσεβείας ημών αγώνος και αποτελεί τον διακαή πόθον πάντων ημών.(Απόσπασμα της εγκυκλίου 1950)

Οι λόγοι απόρριψης των εγκυκλίων αυτών 

είναι οι εξής:

α. Σχισματικός καθίσταται κανείς με δύο τρόπους. Πρώτον, αν εφαρμόζει ανυποχώρητα  κάτι που απαγορεύεται από τους Ιερούς Κανόνες, οπότε η Εκκλησία (ή και οι άλλες Εκκλησίες) τον χαρακτηρίζουν ως σχισματικό και δεύτερον, αν ο ίδιος αποσχίζεται για κάποιους λόγους (όχι δογματικούς)  από την Εκκλησία από την οποία μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε κοινωνία. Τι από τα παραπάνω συνέβη το 1924; Τίποτα. Ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος με την ημερολογιακή μεταβολή δήλωσε ότι αποσχίζεται, ούτε οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες τη θεώρησαν «ως αποσχισθείσα». Αφού λοιπόν οι άλλες Τοπικές Εκκλησίες της Ορθοδοξίας δεν θεώρησαν την Ελληνική και το Πατριαρχείο ως σχισματικό –μια που η μονομερής αυτή πράξη τους δεν έθιγε το σωτηριολογικό δόγμα– με ποιο ιεροκανονικό στήριγμα οι τρεις επίσκοποι έκριναν σχισματικές δύο Τοπικές Εκκλησίες; (την Ελλαδική και του πατριαρχείου Κπόλεως). Ποιος ιερός Κανόνας απαγορεύει τη μεταβολή των ημερολογίων; Κανείς. Ακόμα και ο κοινός εορτασμός της ημέρας του Πάσχα δεν τηρούνταν επί τρεις αιώνες μετά την Α΄Οικουμενική και καμία Εκκλησία δεν θεωρούσε κάποια άλλη σχισματική γι’ αυτόν τον λόγο.

β. Το δεύτερο κοινό σημείο των εγκυκλίων είναι η ακύρωση του Μυστηρίου του Χρίσματος στην πράξη.

γ. Ο κανόνας του Μ.Βασιλείου που επικαλείται η εγκύκλιος κατονομάζει τους κυριότερους σχισματικούς της εποχής του, οι οποίοι είναι οι Καθαροί και οι Εγκρατίτες. Προτείνει μεν τον τρόπο εισδοχής των εμφανώς αποκομμένων από την Εκκλησία και καταδικασμένων Σχισματικών, όχι όμως ενεργώντας αυτόνομα, αλλά λαμβάνοντας υπόψιν του την πράξη όλης της Εκκλησίας στην Οποία και μόνο αναγνωρίζει το δικαίωμα να λάβει έγκυρη απόφαση. Γι' αυτό και ο Άγιος Νικόδημος στην Ερμηνεία του ΜΖ΄ Κανόνος του Αγίου γράφει πως για τη γνώμη του Μεγάλου Βασιλείου ο ίδιος λέει πως "ἀνίσως καὶ ᾖναι ἀρεστὴ ἡ γνώμη αὕτη, πρέπει νὰ γένῃ Σύνοδος Ἐπισκόπων, διὰ νὰ ποιήσουν αὐτήν, γνώμην μερικὴν οὖσαν, Κανόνα Καθολικὸν καὶ ἀπαράβατον".

1.    Τί σχέση μπορεί να έχει η στάση του Αγίου Βασιλείου με τις αλλόκοτες απόψεις των παραπάνω Συνόδων ΓΟΧ;

2.   Ποια Σύνοδος είχε καταδικάσει, από το 1924  μέχρι το 1974, τους Νεοημερολογίτες ως Σχισματικούς;

3.   Ποια Σύνοδος καθόρισε τον τρόπο εισδοχής των Νεοημερολογιτών στην Εκκλησία;

 Αν τα μυστήρια των νεοημερολογιτών ήταν άκυρα, τότε άκυρες θα ήταν και οι χειροτονίες των πρώτων Αρχιερέων (π.Φλωρίνης Χρυσοστόμου-Γερμανού και Χρυσοστόμου) που υπέγραψαν την ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΤΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ήταν μέλη της νεοημερολογιτικής Ιεραρχίας.

 

Σημείωση: Ισχύουν σήμερα οι Εγκύκλιοι αυτές; Σε Ματθαιϊκες Συνόδους ισχύουν αναβαπτισμός, επανάληψη χρίσματος, αναχειροτονίες. Στην εγκύκλιο 2002/28-6-2002 της Φλωρινικής Συνόδου Καλλινίκου γράφονται και τα εξής: «Διά την εισδοχήν δε νεοημερολογιτών εις τους κόλπους της Εκκλησίας μας απαραίτητος προϋπόθεσις τυγχάνει, ομολογία πίστεως και χρίσις διά αγίου μύρου, συμφώνως προς τον Α' Κανόνα του Μ. Βασιλείου δια τους σχισματικούς και πολλώ μάλλον δια τους αιρετικούς οικουμενιστάς…… … Ουδεμία συγκατάβασις χωρεί εις τα της πίστεως, καθ' α και αυτό το βάπτισμα των νεοημερολογιτών θεωρείται άκυρον, διότι πέραν του οικουμενιστικού μανδύου που περιεβλήθη η Εκκλησία των, ούτε ο τύπος των τριών καταδύσεων επί το πλείστον τηρείται, αντικατασταθείς διά της επιχύσεως του ύδατος της κολυμβήθρας εις τον βαπτιζόμενον. Δηλαδή οι παραπάνω δοξασίες περί ΑΚΥΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ισχύουν και σήμερα!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Περί των παραλλήλων Συνόδων ΓΟΧ

13.Πιστεύω ότι οι τρεις Αρχιερείς που αποχώρησαν το 1935 από την Ελλαδική Ιεραρχία και ανέλαβαν την ποιμαντορία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών δεν έπρεπε να συμπήξουν "παράλληλη" Σύνοδο και να χειροτονήσουν "παράλληλους" Επισκόπους, επειδή οι τρεις Αρχιερείς δεν αποτειχίσθηκαν για λόγους πίστεως, όπως προβλέπει ο 31^ος Αποστολικός κανόνας και ο 15^ος κανόνας της ΑΒ Συνόδου. Εξάλλου οι τρεις Αρχιερείς το 1935 δεν θεωρούσαν ως αιρετικούς τους νεοημερολογίτες επισκόπους, αλλά ως υπόδικους επί σχίσματι για την ημερολογιακή καινοτομία, η οποία παρεπιπτόντως δεν αποτελεί δόγμα πίστεως.ΘΕΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Εφόσον η ένσταση των παλαιοημερολογιτών στηρίχτηκε στον 15ο κανόνα της ΑΒ συνόδου, πιστεύω  ότι έπρεπε  να λυθεί πρώτα η αντιδικία τους με την κρατούσα Εκκλησία και ύστερα να προχωρήσουν σε σύσταση Μείζονος συνόδου Ορθοδόξων. Και η αντιδικία λύνεται μόνο σε εκδίκαση μεταξύ των διαφερομένων, υπό άλλης Μείζονος συνόδου και όχι μονομερώς, έστω και εάν συμμετέχουν παλαιοημερολογίτες Επίσκοποι και άλλων χωρών. Η μη καταδίκη  της Ελλαδικής Ιεραρχίας δημιούργησε τα προβλήματα στη συνέχεια και άρχισαν να υπερισχύουν κατά περίπτωση διαφορετικές γνώμες και διασπάσεις.

14.Πιστεύω ότι η ύπαρξη παράλληλης (ΟΧΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ)  Συνόδου ΓΟΧ νομιμοποιείται προσωρινά, εφόσον στηριχθούν οι ΓΟΧ στις εγκυκλίους 1902 και 1920, όπου κηρύσσεται αίρεση. Σε περίοδο αιρέσεως κατά την οποία χάνεται η εξωτερική συνοχή των ορθοδόξων και το μείζον ζήτημα είναι η διαφύλαξη της Πίστεως, είναι δυνατόν να γίνουν ΠΑΡΑΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ενέργειες (προσοχή: όχι ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ) οι οποίες δεν προβλέπονται επακριβώς από τους Ιερούς Κανόνες, αλλά και δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν λόγω της φύσης και του εμπερίστατου των συνθηκών. Επίσης θεωρώ ότι ο αντιοικουμενιστής Επίσκοπος πρέπει να μην έχει τον τίτλο του (ακρίτου) οικουμενιστή και ο λεγόμενος Αρχιεπίσκοπος ΓΟΧ να έχει τον τίτλοΠρόεδρος της Συνόδου. Η έννοια του «προσωρινού» σημαίνει ότι η Σύνοδος αυτή θα εργασθεί για τη Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου για την καταδίκη των αιρετικών.

Αποστολική Διαδοχή - Εγκυρότητα 

Μυστηρίων ΓΟΧ

15. Αποδεχόμενος ότι μόνον η Αποστολική Διαδοχή  δημιουργεί έγκυρα μυστήρια, πιστεύω ότι έχουν έγκυρα Μυστήρια οι παρατάξεις των ΓΟΧ που έλκουν τις χειροτονίες τους από τη ΡΟΕΔ. Οι αυτοχειροτονημένοι και εκ του μηδενός αναδυόμενοι, άνευ Διαδοχής "παλαιοημερολογίτες", προφανέστατα και δεν έχουν Μυστήρια.

- Μπορεί ο τρόπος με τον οποίον ξεκίνησε  ο Ακάκιος Παππάς δηλαδή με υπερόριες χειροτονίες και δημιουργώντας παράλληλη Σύνοδο και παραλλήλους Επισκόπους- να είναι σαφέστατα αντι-Κανονικός, αλλά αυτό δεν αφαιρεί την εγκυρότατη Αποστολική Διαδοχή την οποίαν έλαβε από τη ΡΟΕΔ (ROCOR) η οποία ήταν αναγνωρισμένο μέλος της Εκκλησίας με έγκυρη Αποστολική Διαδοχή και σε πλήρη κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος και με όλες τις άλλες τοπικές Εκκλησίες και ιδίως από τη στιγμή που από το 1969 και μετά υπήρξε πλήρης και μάλιστα Συνοδική αποδοχή και επικύρωση των χειροτονιών Ακακίου Παππά και των μετέπειτα αυτού από τη ΡΟΕΔ (ROCOR) και μάλιστα υπό τον τότε Μητ. Νέας Υόρκης και Ανατολικής Αμερικής και σημερινό Άγιο της Εκκλησίας, Άγιο Φιλάρετο. Γι' αυτό δεν είναι εύκολο να συγκληθεί Σύνοδος η οποία θα καταδικάσει τους ΓΟΧ.

Άλλωστε, οι Οικουμενιστές σήμερα αναγνωρίζουν Διαδοχή και Μυστήρια στους αυτοχειροτόνητους λαΐκούς του Επιφανίου στην Ουκρανία (OCU), αλλά και στους αμετανόητους αιρετικούς και αναθεματισμένους Συνοδικά Παπικούς!!! (βλ. Balamand 1993, κοκ) Πώς θα μπορούσαν μετά από αυτά να αρνηθούν Διαδοχή και Μυστήρια στους αδελφούς μας ΓΟΧ;

Σημείωση Επειδή πιστεύω ότι οι περισσότεροι "νεοημερολογίτες" αδελφοί θα σκανδαλισθούν από τα λεγόμενα,  θα τους προέτρεπα να ψάξουν λοιπόν να δουν πως η μητέρα του Οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου, Μαρία, ήταν "παλαιοημερολογίτισσα" μέχρι που απεδήμησε για τη Ζωή και το λείψανό της ευωδίασε. Επίσης, πολλοί "παλαιοημερολογίτες" Άγιοι, όταν επέστρεψαν στην Εκκλησία, ούτε έγινε νέο Βάπτισμα, ούτε νέα κουρά, ούτε καν νέα χειροτονία, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου, κα. Η Οσία Σοφία της Κλεισούρας ήταν επίσης "παλαιοημερολογίτισσα" μέχρι τέλους, αν και νήστευε και με τα δυο ημερολόγια μετά το σχίσμα για να μην σκανδαλίζει κανέναν. Και όσοι κόπτονται ότι ήταν "νεοημερολογίτισσα" ας το ψάξουν λίγο βαθύτερα. Ο δε μακαριστός επίσκοπος Μητ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, αναγνώριζε τη Διαδοχή και τα Μυστήρια των ΓΟΧ. Την ιδία στάση είχε και ο όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.

 

 

Παράρτημα

Ιερά Μονή Εσφιγμένου

Υπό το φως των ανωτέρω, η κατάσταση με την Ιερά Μονή Εσφιγμένου έχει για ‘μένα ως εξής:

Από τη μια πλευρά βρίσκεται η παραδοσιακή, αντι-Οικουμενιστική και νόμιμη (από πλευράς διαδοχής) αδελφότητα υπό του Μεθοδίου η οποία εγκαταβιεί στην Ιερά Μονή, αρνούμενη να την εγκαταλείψει. Η εν λόγω αδελφότητα θα είχε προβεί στην ορθότατη και Ιεροκανονικότατη αποτείχιση από το Φανάρι, εάν δεν είχε υποπέσει σε αίρεση και σχίσμα από τη στιγμή (1972) που αποτείχισε ολόκληρο το Άγιον Όρος και ολόκληρη την Εκκλησία, και μάλιστα προσχώρησε σε Σύνοδο ΓΟΧ , υιοθετώντας και κάθε αίρεση, αγιομαχία και βλασφημία τους.

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται η νέα αδελφότητα της Εσφιγμένου υπό του Αρχιμ. π. Βαρθολομαίου, την οποία όρισε το Φανάρι.

Και εδώ είναι το μέγα δίλλημα. Πώς να τηρηθεί το «Πανταχοῦ δὲ φυλακτέον ἡμῖν, μὴ προφάσει μιᾶς ἐντολῆς, ἑτέραν φανῶμεν καταλύοντες» του Μεγάλου Βασιλείου; Τί είναι προτιμότερο; Να υπερισχύσει η αδελφότητα του Φαναρίου η οποία δεν είναι σχισματική αλλά είναι Οικουμενιστική, «μη κεκριμένη», ή να διαφυλαχθεί η Ορθόδοξη έδρα της Μονής, έστω και με σχισματική, επίσης μη Συνοδικά «κατεγνωσμένη και κεκριμένη Αδελφότητα»;

Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο ελπίζοντας ότι ο Θεός θα Φωτίσει όλους τους "παλαιοημερολογίτες" αδελφούς μας να σταματήσουν τουλάχιστον τη φοβερά Αγιομαχία και Θεομαχία που κάνουν με τις περιπτώσεις των  Αγίων, Πορφυρίου, Παϊσίου, κ.λ.π, και την απόρριψη των Μυστηρίων των "νεοημερολογιτών".

Και εάν πάλι κάποιοι αδελφοί "νεοημερολογίτες" σκανδαλισθούν με την ανωτέρω δήλωσή μου, ας αναλογισθούν πόσο υποκρισία είναι από μέρους μας, από τη μια να ελέγχουμε αυστηρά την Αγιομαχία των αδελφών μας "παλαιοημερολογιτών" περί των Αγίων Πορφυρίου, Παϊσίου, κ.λ.π, -και πρέπει να τους ελέγχουμε για τα κάρβουνα που βάζουν στην κεφαλή τους με την φοβερά αυτή βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος- αλλά από την άλλη να το καταπίνουμε αμάσητα σα να μην τρέχει τίποτε, όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης  αποκαλεί συλλήβδην τους Αγίους Πατέρες πλανεμένους από τον Εωσφόρο κ.λ.π

Συνεχίζεται…..