Το ψιθύρισμα του διαβόλου και η αφόρητη πλάνη του Μητροπολίτη Βελγίου.
Ο κ. Αθηναγόρας παρέστη συμπροσευχόμενος στην εις επίσκοπον «χειροτονία» του νέου παπικού «Αρχιεπισκόπου» Βρυξελλών, στον παπικό ναό Saint-Rombaut
Την Κυριακή 3η Σεπτεμβρίου, ο Μητροπολίτης Βελγίου, Αθηναγόρας, παρέστη συμπροσευχόμενος στην εις επίσκοπον «χειροτονία» του νέου παπικού «Αρχιεπισκόπου» Βρυξελλών, Luc Terlinden, η οποία έλαβε χώρα στον παπικό ναό Saint-Rombaut, στην πόλη Μαλίνες [1].
Αντορθόδοξη ανακοίνωση της Μητρόπολης Βελγίου
Με μία ντροπιαστική και αντορθόδοξη ανακοίνωση που θυμίζει περισσότερο έγγραφο του Βατικανού, η Μητρόπολη Βελγίου και Εξαρχία κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου, παρουσιάζει το άκυρο και ανυπόστατο μυστήριο της «χειροτονίας» του αιρετικού Λατίνου, ως έγκυρο και κανονικό, ενώ ταυτόχρονα:
– Περιγράφει την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως των Παπικών από τα χείλη του νέου «ποιμένα» (στο οποίο όμως έχει προστεθεί από τους Λατίνους η βλάσφημη αίρεση του Filioque)
– Εμφανίζει τον χωρίς αποστολική διαδοχή, πάπα Φραγκίσκο, – ο οποίος δεν έχει ιερωσύνη, δεν έχει μυστήρια και δεν έχει χάρη – , ως ένα ιεράρχη που ευλογεί:
«Πρὸ τῆς τελετῆς τῆς χειροτονίας του, ὁ νέος Ρωμαιοκαθολικὸς Ἀρχιεπίσκοπος, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ἔδωσε ὄρκο στὸν Πάπα στὸν κῆπο τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Μεγάρου καὶ ἀπήγγειλε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως
[…]
Μετὰ τὴν λιτανεία ὁ χειροτονούμενος ἔλαβε τὴν χειροτονία καὶ τὸ χρίσμα στὴν κεφαλή του.
[…]
Στὴν συνέχεια ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος ἔλαβε ἀπὸ τὸν Καρδινάλιο Jozef De Kesel τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὰ διακριτικὰ τοῦ Ἐπισκόπου, τὸ Ἐπισκοπικὸ δακτυλίδι, τὴν μίτρα καὶ τὸ σκῆπτρο. Ὁ Νούντσιος τοῦ ἐδώρησε τὸ πάλιο, τὸ ὁποῖο εὐλόγησε ὁ Πάπας Φραγκίσκος στὴ Ρώμη τὴν 29ην Ἰουνίου».
Η ανακοίνωση της Μητρόπολης Βελγίου σημειώνει ότι ο νέος «ποιμένας» των Λατίνων ευχαρίστησε τον κ. Αθηναγόρα για την «τιμητική του παρουσία» καθώς και για ένα δώρο που του προσέφερε, και ολοκληρώνεται αναγράφοντας:
«Ἔτη Πολλά στὸν νέο Ἀρχιεπίσκοπο!»
Παπισμός: Μήτρα αιρέσεων και πλανών
Η περίφημη «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» που συνέταξε η Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών τον Απρίλιο του 2009, και έχει υπογραφεί από τουλάχιστον 24.000 άτομα, καταγράφει το πλήθος αιρέσεων και πλανών που εκπορεύεται από την παρασυναγωγή του Παπισμού [2]:
«Διακηρύσσουμε ότι ό Παπισμός είναι μήτρα αιρέσεων καί πλανών· η διδασκαλία του Filioque, της εκπορεύσεως δηλαδή του Άγιου Πνεύματος και εκ του Υιού, είναι αντίθετη προς όσα ο ίδιος ο Χριστός εδίδαξε περί του Αγίου Πνεύματος. Σύνολος ο χορός των Πατέρων και σε συνόδους και ξεχωριστά θεωρούν τον Παπισμό ως αίρεση, διότι εκτός του Filioque παρήγαγε πλήθος άλλων πλανών, όπως το πρωτείο και το αλάθητο του πάπα, τα άζυμα, το καθαρτήριο πυρ, την άσπιλο σύλληψη της Θεοτόκου, την κτιστή Χάρη, την εξαγορά των αφέσεων (indulgentiae)· άλλαξε όλη σχεδόν την διδασκαλία και πράξη για το Βάπτισμα, το Χρίσμα, τη Θεία Ευχαριστία και τα άλλα μυστήρια και μετέτρεψε την Εκκλησία σε κοσμικό κράτος.
Ο σημερινός Παπισμός παρεξέκλινε πολύ περισσότερο του μεσαιωνικού Παπισμού από την διδασκαλία της Εκκλησίας, ώστε δεν αποτελεί πλέον συνέχεια της αρχαίας Δυτικής Εκκλησίας. Εισήγαγε πλήθος νέων υπερβολών στην «Μαριολογία», όπως την διδασκαλία περί της Θεοτόκου ως «συλλυτρώτριας» (corredemptrix) του ανθρωπίνου γένους. Ενίσχυσε την «Χαρισματική Κίνηση» πεντηκοστιανικών ομάδων, δήθεν πνευματοκεντρικών. Υιοθέτησε ανατολικές πνευματικές μεθόδους προσευχής και διαλογισμού. Εισήγαγε νέες καινοτομίες στη Θεία Λατρεία, όπως τους χορούς και τα μουσικά όργανα. Εσυντόμευσε και ουσιαστικά κατάστρεψε την Θεία Λειτουργία. Στον χώρο του Οικουμενισμού έθεσε τις βάσεις για την Πανθρησκεία με την Β’ Βατικάνειο Σύνοδο, αναγνωρίζοντας την «πνευματική ζωή» των αλλοθρήσκων».
Η αίρεση του Παπισμού καταδικασμένη από πλήθος Ιερών Συνόδων
Ο μακαριστός ομολογητής Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως, Αμβρόσιος, με μία καταπληκτική μελέτη που εκπόνησε την περίοδο των αδίστακτων ανοιγμάτων του μασόνου πατριάρχη Κων/πόλεως Αθηναγόρα προς την αίρεση του Παπισμού, κατέγραψε τη λίστα των Ιερών Συνόδων που καταδίκασαν τον Παπισμό και τις φοβερές πλάνες του [3]:
– «Η μεγάλη Σύνοδος του 879 εν Κωνσταντινουπόλει, η υπό πολλών θεωρουμένη ως Ογδόη Οικουμενική, δεχθείσα το Σύμβολον άνευ της προσθήκης του Φιλιόκβε, εδογμάτισε: «Πάντες ούτω φρονούμεν, ούτω πιστεύομεν. Τους ετέρως παρά ταύτα φρονούντας ή έτερον όρον αντί τούτου προβαλέσθαι τολμώντας, τω αναθέματι καθυποβάλλομεν. Ει τις παρά τούτο το ιερον Σύμβολον τολμήσειεν έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή αφελείν και όρον ονομάσαι αποθρασυνθείη, κατάκριτος και πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητος. Εί τις τοίνυν, εις τούτο απονοίας ελάσας, τολμήσειεν έτερον εκθέσθαι Σύμβολον και όρον ονομάσαι ή προσθήκην ή αφαίρεσιν εν τω παραδεδομένω ημίν παρά της αγίας και οικουμενικής εν Νικαία το πρώτον μεγάλης Συνόδου ποιήσαι, ανάθεμα έστω! » (αυτόθι, σελ. 263-264).
Ιδού, λοιπόν, βαρυτάτη, επισημοτάτη, πανηγυρικωτάτη και σχεδόν Οικουμενικού χαρακτήρος καταδίκη του αιρετικού και βλασφήμου Φιλιόκβε!
– Ότε ο Πάπας Ρώμης Σέργιος ο Δ΄εχρησιμοποίησε το Σύμβολον μετά της προσθήκης του Φιλιόκβε (1009), ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος.., μετ’ άπόφασιν Συνόδου, διέγραψε το όνομα του μνημονευθέντος Ρώμης Σεργίου εκ των διπτύχων της Ανατολικής Εκκλησίας, έκτοτε δε μέχρι σήμερον ουδέν παπικόν όνομα ετέθη εν αυτοίς» (Βασ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία, εκδ. α΄, σελ. 344).
Τα ονόματα των Προκαθημένων Εκκλησιών δεν διαγράφονται βεβαίως δια «τοπικά έθιμα», αλλα δι αιρέσεις!
– Τας Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασε και η εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος του 1054, οπότε εγένετο και το οριστικόν Σχίσμα, αποκαλέσασα ειδικώς το «Φιλιόκβε», όχι «τοπικόν έθιμον», αλλά «βλάσφημον δόγμα» (αυτόθι,σελ.344).
–Τας Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασαν και αι με τον Ησυχασμόν ασχοληθείσαι Σύνοδοι του 1341, του 1347 και του 1351.
– Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1440, Σύνοδος εν Ρωσία κατά το 1441, Σύνοδος εν Ιεροσολύμοις κατά το 1443, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1450, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1484, κατεδίκασαν και απεκήρυξαν την ψευδοσύνοδον της Φλωρεντίας, η οποία είχε δεχθή την «ένωσιν»επί ψευδούς και ασυστάτου βάσεως, ήτοι μη θεωρήσασα ως αιρέσεις τας καινοτομίας της Δύσεως.
– Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1722 καταδικάζει «της Λατινικής κακοδοξίας και κακοφροσύνης τα δόγματα» και αποφαίνεται ότι οι Λατίνοι δι αύτών «εξαπατώσι τους απλουστέρους, ευγάνοντές τους από τα ευσεβή Δόγματα της του Χριστού Εκκλησίας και σύροντές τους αθλίως εις τον βυθόν της απωλείας».(αυτόθι,το. Β΄,σελ. 823-824).
– Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1727 αποκηρύσει τας ετεροδιδασκαλίας των Λατίνων, παλαιάς τε και νέας και χαρακτηρίζει ταύτας» λήρον μακρόν και Κολακείας ψυχοβλαβούς εφευρέματα και ηπατημένης διανοίας γεννήματα» (αυτόθι, σελ.867).
– Σύνοδος εν Κωσταντινουπόλει κατά το 1838 καταδικάζει δριμύτατα τας ετεροδιδασκαλίας του Παπισμού, ως «βλασφημίας κατά της Ευαγγελικής αληθείας», ως «εωσφορικήν πλάνην», ως «απομάκρυνσιν από του Θεού και της αμώμου και αδόλου Πίστεως του Ιησού Χριστού» κ.λ.π.(αυτόθι,σελ.896,902).
– Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1848 καταδικάζει τον Παπισμόν ως αίρεσιν! «Τούτων των πλατυνθεισών, κρίμασιν οίς οίδε Κύριος, επί μέγα μέρος της Οικουμένης αιρέσεων, ήν ποτε ο Αρειανισμός, έστι δε την σήμερον και ο Παπισμός», όν χαρακτηρίζει ως ανατρέποντα πάσας τας Οικουμενικάς Συνόδους δια των πλανών του!(Αυτόθι, σελ.906).
– Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1895 καταδικάζει τας ετεροδιδασκαλίας του Παπισμού, ως «φρονήματα υπερφιάλου αλαζονείας», ως «καινοτομίας αθέσμους και αντιευαγγελικάς»,ως «ουσιώδεις περί την Πίστιν διαφοράς αναγομένας εις τα θεοπαράδοτα της Πίστεως Δόγματα, ως «αντιευαγγελικάς και παναθέσμους», ως «σπουδαίας και ουσιώδεις περί την Πίστιν διαφοράς», της νοθεύσεως των συγγραμμάτων των Εκκλησιαστικών Πατέρων και της παρερμηνείας της τε Αγίας Γραφής και των Ορων των Αγίων Συνόδων», και επάγεται: «Διό και δικαίως απεκηρύχθη και αποκηρύσσεται, εφ όσον αν εμμένη εν τη πλάνη αυτού»(αυτόθι, σελ.933,935,936,938,942)».
Το ψυθίρισμα του Σατανά και η Αγία Ανυπακοή
Οι αιρετίζουσες θέσεις και ενέργειες του πατριάρχη Κων/πόλεως Αθηναγόρα, οδήγησαν στη διακοπή μνημόνευσης του ονόματός του από τον όσιο Μητροπολίτη Φλωρίνης, Αυγουστίνο Καντιώτη, τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, τον Παραμυθίας Παύλο, καθώς και όλες τις Ι. Μονές του Αγίου Όρους (συμπεριλαμβανομένου και του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη), το διάστημα 1969-1972.
Ο μεγαλύτερος Θεολόγος της δεύτερης χιλιετίας, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, διδάσκει ότι την αίρεση του Filioque την ψιθύρισε ο Σατανάς στα αυτιά των υποτακτικών του Λατίνων [4].
Οι ασεβείς ενέργειες του Μητροπολίτη Βελγίου και η αποδοχή της αίρεσης του Παπισμού, μετά των αντικανονικών συμπροσευχών του στον παπικό ναό των δαιμόνων, επιβάλλουν την ορθόδοξη αντίσταση και αφύπνιση.
Η Αγιοπατερική, Ιεροκανονική Αποτείχιση όλων των μεγάλων Αγίων Πατέρων και ομολογητών, αποτελεί τον φωτεινό οδοδείκτη, απέναντι στα ψιθυρίσματα του αρχεκάκου διαβόλου και των πλανεμένων υποτακτικών του.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου