Αἱρετικὸς ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ

                                ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ

      ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ  

 

        ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ      


του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου

  Γεροντα π. Ιωαννη Διωτη. 

                             

                            14ον

Αἱρετικὸς ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Εἰς τὸ περιοδικὸν «Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου» (Φεβρουάριος 2012) τοῦ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ» (www.markoseugenikos.gr, e-mail: info@markoseugenikos.gr) ἀναγράφεται ὅτι: «Τελευταῖος ὀνοματολάτρης τοῦ 20οῦ αἰῶνος ὑπῆρξεν ὁ Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ». Οἱ Ὀνοματολάτραι (Ῥῶσοι μοναχοὶ) ἐκήρυττον τὴν αἱρετικὴν δοξασίαν ὅτι: «εἰς τὸ ὄνομα Ἰησοῦς ἐνυπῆρχε θεία ἰδιότης, ὅτι τὸ ὄνομα Ἰησοῦς εἶναι αὐτὸς ὁ Θεός» (Μεγάλη Ἀμερικανικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία, τ. 17, σελ. 508). Καὶ αἱρετικὸς λοιπὸν ὁ «ἅγιος» τοῦ Ναυπάκτου.

*

Εἰς ἕτερον φύλλον τοῦ αὐτοῦ περιοδικοῦ (Νοέμβριος 2010) ἀναγινώσκομεν: «Τὴν Κυριακὴν 12ην Νοεμβρίου 1967 ἔλαβε χώραν εἰς τὸν ὀρθόδοξον ναὸν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας (Λονδίνου) συλλείτουργον εἰς τὸ ὁποῖον προεξῆρχον ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καὶ ὁ αἱρετικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Λόρδος Michael Ramsey. Παρὼν καὶ συμμετέχων εἰς τὴν τοιαύτην μιαρὰν καὶ θεομίσητον τελετὴν ἦτο καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἔσσεξ Σωφρόνιος».

Καὶ τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἠσπάσθη ὁ ἀδίστακτος ἱδρυτὴς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Ἔσσεξ.

*

«Ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ (1896-1993), Ρῶσος τὴν καταγωγὴν καὶ ἐπὶ ὀκταετίαν βουδιστὴς (1916-1924). Μοναχὸς εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐμελέτησε κατόπιν συμβουλῆς τοῦ ψευδοϊερέως καὶ Ἄγγλου ἀρχικατασκόπου, ἀνθέλληνος καὶ ἐγκληματία πολέμου, Δ. Μπάλφουρ, τὸ βιβλίον τοῦ πλανεμένου παπικοῦ Ἰωάννου τοῦ Σταυροῦ ″Ἡ μαύρη νύκτα τῆς ψυχῆς‶ καὶ κατασκεύασε τὴν κακόδοξον θεολογίαν τῆς «θεοεγκαταλείψεως» («Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου», Μάιος 2009).

Ἡ Θεολογία τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ ἔχει ἐπηρεασθῆ πολὺ ἀπὸ τὰς κακοδοξίας αὐτοῦ τοῦ Ἱσπανοῦ ψευδοαγίου παπικοῦ Ἰωάννου τοῦ Σταυροῦ (παπικῆς Μονῆς), ὁ ὁποῖος ἔγραψε χυδαίας ἀνοησίας διὰ τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, τὰς ὁποίας ἀδυνατῶ νὰ παραθέσω. Καὶ ὅμως, ὁ Σωφρόνιος ἐκφράζει τὸν θαυμασμόν του διὰ τὸν αἱρετικὸν Ἰωάννην τοῦ Σταυροῦ: «Ὁ Ἰωάννης τοῦ Σταυροῦ μὲ κατέπληξε μὲ τὴ βαθειὰ ψυχολογική του ἀνάλυση» («Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου», Μάρτιος 2009).

*

«Τὸ 1925 ἐγγράφεται ὡς σπουδαστὴς εἰς τὸ τότε νεοϊδρυθὲν Ὀρθόδοξον Θεολογικὸν Ἰνστιτοῦτον τοῦ Ἁγίου Σεργίου εἰς Παρισίους. Μεταξὺ τῶν καθηγητῶν του ὑπῆρξε καὶ ὁ αἱρετικὸς ἱερεὺς Μπουλγκάκωφ. Αὐτὸς τὸν ἐπηρέασεν οὕτως ὥστε, χωρὶς φόβο Θεοῦ, νὰ βλασφημῇ τὴν Ἁγίαν Τριάδα, γράφοντας ἀργότερον, εἰς ὥριμον πλέον ἡλικίαν ″Τὰ τρία πρόσωπα τῆς Τριάδος ἀποκτοῦν τὴν ὑπόστασή τους κενώνοντας τὸ καθένα τὸν ἑαυτόν του γιὰ νὰ δῶσει ″χῶρο‶ στὸ ἄλλο. Ἡ ἀλληλοπεριχώρηση τῶν Τριαδικῶν προσώπων εἶναι μία ἀέναη κένωση, ἕνας αἰώνιος Σταυρός‶.

Αὐτὴν τὴν μεταφορὰν τῆς σταυρικῆς κενώσεως εἰς τὴν προαιώνιον ὕπαρξιν ἑνὸς ἑκάστου τῶν Τριῶν Ἀκτίστων Προσώπων τῆς Τριάδος, οὔτε αὐτὸς ὁ μισόκαλος διάβολος δὲν θὰ ἐτολμοῦσε νὰ διανοηθῇ» («Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου», Μάρτιος 2009).

*

«Στὴν Εὐρώπη ἡ Μονὴ εἰς τὸ Ἔσσεξ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ εἰσήγαγε πρὶν πολλὰ χρόνια νέο τρόπο Θείας Μεταλήψεως ὅπου μετὰ ἀπὸ εἰδικὴ ἐξάσκηση ἡ Θεία Κοινωνία ἀποτίθεται στὸ στόμα τοῦ πιστοῦ χωρὶς νὰ ἀγγίξῃ ἡ λαβίδα τὰ χείλη ἢ τὴν γλῶσσα του. Αὐτὴ ἡ μέθοδος ἐβαπτίσθη ″πατερικὸς τρόπος‶ Θείας Μεταλήψεως καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐφαρμόζεται μέχρι σήμερα».(«Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου», Αὔγουστος 2009). Σιχαίνονται τοὺς κοινωνοῦντας πιστούς.

Ἀπιστία !  Δὲν ἐγνώριζεν ὁ Σωφρόνιος ὅτι οὐδείς ποτε Ἱερεὺς ἐμολύνθη ἀπὸ τὴν Θείαν Κοινωνίαν;

Εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Ἑλλὰς - Ὀρθοδοξία» (8-3-2015) καταγράφεται ἄλλη μία βλασφημία τοῦ Σωφρονίου: «Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Essex ἔγραψεν ὅτι αἱ δύο ἐντολαὶ Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτὸν» δὲν εἶναι ἐντολαί, ἀλλὰ ἀποκάλυψη τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Θεοῦ (ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη) καὶ πρόσκληση γιὰ μίμηση αὐτοῦ τοῦ τρόπου.

«Ὁ τρόπος ζωῆς τοῦ Θεοῦ»: Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς κατὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ δὲν διαθέτει κτιστὸν τρόπον ζωῆς, ἀλλὰ Τρεῖς Ἀκτίστους Τρόπους Ὑπάρξεως. Ὁ Τρισυπόστατος Θεὸς ζεῖ ἀκτίστως, ἀνάρχως, ἀτρέπτως καὶ ἀτελευτήτως. Μίαν ζωὴν ἐν Τριςὶν Ὑποστάσεσιν. Ὁ κτιστὸς ἄνθρωπος δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μετάσχῃ εἰς τὴν Ἄκτιστον Ζωὴν τῶν Τριῶν Θείων Ὑποστάσεων παρὰ μόνον ἐὰν ἀξιωθῇ τῆς κατὰ χάριν θεώσεως. Ὅμως, εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν δὲν ἔχομεν μίμησιν, ὅπως διδάσκουν οἱ Παπικοὶ οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὴν Ζωὴν τοῦ Θεοῦ κτίσμα (ὅταν τὴν διακρίνουν ἀπὸ τὴν Θείαν Οὐσίαν). Διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν ὅλα τὰ Ἄκτιστα εἶναι καὶ Ἀμίμητα. Ἀντιθέτως, ὅταν ταυτίζουν οἱ Παπικοὶ τὴν Ζωὴν τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν Οὐσίαν Του (ὅπως πράττει εἰς ἄλλα γραπτά του καὶ ὁ Σωφρόνιος), τότε προκύπτει τὸ ἐξωφρενικὸν συμπέρασμα ὅτι ὁ Θεὸς ἀπευθύνει εἰς τοὺς ἀνθρώπους πρόσκλησιν νὰ μιμηθοῦν τήν… Οὐσίαν Του !!! Ἀποκλείεται πάντως – ὀρθοδόξως – τὸ ἐνδεχόμενον ὁ Θεὸς νὰ προσκαλῇ τὸν ἄνθρωπον νὰ μιμηθῇ ὁ,τιδήποτε Ἄκτιστον καὶ Ἀμίμητον. Τὸ ἀνωτέρω ἀπόσπασμα τοῦ Σωφρονίου ἀποτελεῖ ἓν ἀκόμη παράδειγμα φοβερᾶς συγχύσεως τῆς ὀργιώσης φαντασίας του, ἡ ὁποία καταλήγει καὶ πάλιν εἰς μίαν ἀκόμη βλασφημίαν ἐκ μέρους του.

Ἐπίσης, ἀπὸ καθαρῶς δογματικῆς ἀπόψεως, ἡ Ἀγάπη τὴν ὁποίαν διαθέτει ὁ Θεὸς κατὰ Φύσιν, εἶναι Ἄκτιστος. Εἶναι Φυσικὴ Ἐνέργεια τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ὄχι «τρόπος» Ζωῆς τοῦ Θεοῦ. Κατ’ ἀκρίβειαν, ὁ Θεὸς εἶναι Πηγὴ Ἀκτίστου Ζωῆς, ἀλλὰ ἡ Ἄκτιστος Ζωὴ τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι «τρόπος» διότι δὲν προέκυψεν ἀπὸ «τροπήν» τινα ἐκ τῆς Θείας Οὐσίας, ἀλλὰ εἶναι αὐθόρμητος Κίνησίς Της. Ὅλαι αἱ Ἄκτιστοι Ἐνέργειαι κατὰ τὸν ἅγιον Μάξιμον δὲν εἶναι «τρόποι» ἤ μορφαὶ τοῦ «πῶς εἶναι», τὸ ὁποῖον χαρακτηρίζει τὰ κτίσματα, ἀλλὰ φυσικαὶ ἐκφάνσεις τοῦ «ἁπλῶς εἶναι», τὸ ὁποῖον χαρακτηρίζει ὅλα τὰ Ἄκτιστα. Ἀκόμη καὶ τὸ ρῆμα «εἶναι» χρησιμοποιεῖται ἐπὶ Θεοῦ καταχρηστικῶς, διότι ὁ Θεὸς ὑπέρκειται τοῦ Εἶναι ὡς Ὑπερούσιος.

*

Ὀ ἀκατάστατος Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ γράφει εἰς τὸ βιβλίον του «ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ» (σελ. 129) τὰ ἑξῆς:

«Τὸ Θεῖο Ὄν… μπορεῖ νὰ ὀνομασθῇ ″Καθαρὰ Ἐνέργεια‶ (actus purus). Αὐτὴ φανερώνει πλήρως τὴν Οὐσία καὶ εἶναι, συνεπῶς ὅμοια μὲ αὐτήν».

Ἐδῶ, ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ταυτίζει τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ μὲ μίαν λεγομένην «Καθαρὰν Ἐνέργειαν» (actus purus). Αὐτὴ ἡ «Καθαρὰ Ἐνέργεια» (actus purus) «φανερώνει πλήρως τὴν Οὐσία», γράφει. Κύριε, ἐλέησον !  Φανερώνω = καθιστῶ γνωστόν. Δηλαδή, κατὰ τὸν Σωφρόνιον, ἡ «Καθαρὰ Ἐνέργεια» (actus purus) καθιστᾷ γνωστὴν τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα «πλήρως». Αἵρεσις ὁλκῆς. Καταργεῖται καὶ τὸ δόγμα περὶ ἀκαταλήπτου τοῦ Θεοῦ. Οὔτε οἱ ἄγγελοι γνωρίζουν τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ.

Ὡς γνωστόν, οἱ παπικοὶ σχολαστικοὶ δογματολόγοι ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσαίωνος ἔδωκαν ἀφρόνως ὁρισμὸν τῆς Οὐσίας τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ὠνόμασαν ″Καθαρὰν Ἐνέργειαν‶ (actus purus). Ἐταύτισαν δηλαδὴ ἀπολύτως οὐσίαν καὶ ἐνέργειαν ἐν τῷ Θεῷ, βασιζόμενοι εἰς τὸν Ἀριστοτέλη ὁ ὁποῖος ὅμως ταυτίζει οὐσίαν καὶ ἐνέργειαν εἰς τὸ σύμπαν, τὸ ὁποῖον σύμπαν διακρίνει μερικῶς μόνον ἀπὸ τὸν Θεόν. Τὴν βλασφημίαν αὐτὴν κατεδίκασαν τρεῖς «Παλαμικαὶ» Σύνοδοι ἐν Κωνσταντινουπόλει (1341, 1347, καὶ 1351) καὶ ἐδικαίωσαν πλήρως τὸν ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν τοῦ ὁποίου ὁ ἀντίπαλος Βαρλαὰμ (παπικὸς μοναχὸς) ἐπίστευεν ὅτι οὐσία καὶ ἐνέργεια ἐν τῷ Τριαδικῷ Θεῷ εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτό !!!

Γράφει ἀκόμη ὁ «ἅγιος» οὗτος τοῦ ἁγίου Ναυπάκτου ὅτι ἡ «Καθαρὰ Ἐνέργεια» (actus purus) εἶναι «ὁμοία μὲ τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ». Ὅμως, διὰ νὰ ἀποφανθῇ τις ὅτι αὐτὸ ταυτίζεται ἤ εἶναι ὅμοιον μὲ ἐκεῖνο, πρέπει νὰ ἔχῃ οὐσιαστικὴν καὶ ἐπισταμένην γνῶσιν καὶ τῶν δύο. Μὲ ποῖον τρόπον εἶχεν ἀποκτήσει τοιαύτην γνῶσιν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ; Εἶναι ὁ μόνος μέσα εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, μετὰ τὸν Εὐνόμιον, ὁ ὁποῖος ἐνόμισεν ὅτι ἐγνώρισε τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ;

Ἐδῶ ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ δέχεται τὸ actus purus, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ αἵρεσιν τῶν Φράγκων, δηλαδὴ ὅτι ἡ Οὐσία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ εἶναι μόνον «καθαρὰ ἐνέργεια», (actus purus) ὅπως μεταφράζεται τὸ actus purus.

*

Εἰς τὸ ὡς ἄνω βιβλίον του (σελ. 128) γράφει καὶ αὐτὰ τὰ τερατώδη ὁ θεολογικῶς παραπαίων Σωφρόνιος Σαχάρωφ:

«Κάθε Ὑπόσταση εἶναι ἀπολύτως ἡ ἴδια πρὸς τὶς ἄλλες δύο Ὑποστάσεις τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καὶ ἐπίσης, ἡ τέλεια αὐτὴ ταυτότητα δὲν μειώνει καθόλου τὴ μοναδικότητα κάθε Ὑποστάσεως».

Ἀποφαίνεται ὁ πρὸς ἁγιοκατάταξιν Ἱερομόναχος οὗτος ὁτι αἱ τρεῖς Ὑποστάσεις τῆς Ἁγίας Τριάδος, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ἐντελῶς διαφορετικὰ ὑποστατικὰ ἰδιώματα, ἤτοι τὸ Ἀγέννητον, τὸ Γεννητὸν καὶ τὸ Ἐκπορευτόν, ταυτίζονται, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ταύτισις «δὲν μειώνει καθόλου τὴ μοναδικότητα κάθε Ὑποστάσεως», ὡς γράφει. Τραγέλαφος !  Ἡ ταύτισις καὶ μάλιστα «ἡ τελεία αὐτὴ ταυτότης» οὐδὲν περιθώριον ἀφήνει περὶ «μοναδικότητος». Καὶ ἐδῶ ἔπεσεν εἰς αἵρεσιν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Οὐδαμῶς ταυτίζονται αἱ Ὑποστάσεις τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ τοιαύτη ταύτισις εἶναι καὶ παράλογος, διότι εἶναι συγκεκριμένοι καὶ διακεκριμένοι οἱ τρεῖς τρόποι ὑπάρξεως τῶν Ὑποστάσεων τούτων. Καὶ αὐτὴ ἡ Τριαδολογικὴ αἴρεσις εἶναι φρικιαστικὴ (Σαβελλιανισμός).

Εἰς τὸ ἴδιον βιβλίον του (σελ. 134) γράφει ἀκόμη καὶ αὐτὰ ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ: «Τὸ θεῖο Ὄν εἶναι καθαρὰ πραγματικότητα (actus purus) καὶ ἐκεῖνοι ποὐ εἰσέρχονται ″εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος‶ (Ἑβρ. ς΄ 19) … καθίστανται καὶ οἱ ἴδιοι ″καθαρὰ πραγματικότης‶» (actus purus), χάνουν δηλαδὴ καὶ τὸ σῶμα των !!!

Προηγουμένως κατεγράφη ἡ φοβαρὰ αἵρεσις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ κατὰ τὴν ὁποίαν οὗτος ταυτίζει τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἐνέργειαν τοῦ Θεοῦ. Φρικτὴ βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ.

Ἐδῶ ἔχομεν καὶ μίαν ἄλλην ἀκόμη τρομακτικὴν αἵρεσιν τοῦ Σωφρονίου. Ταυτίζεται ὁ ἄνθρωπος πλήρως μὲ τὸν Θεὸν καὶ ὡς πρὸς τὴν Οὐσίαν τοῦ ἀπερινοήτου Θεοῦ. Ἐγράφη ἀνωτέρω ὅτι οὔτε οἱ Ἄγγελοι γνωρίζουν τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ. Ὁ κ. Σαχάρωφ κατώρθωσε τὸ ἀκατόρθωτον. Κατεβίβασε τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἐπίπεδον τῆς γνώσεως καὶ τῆς παρατηρήσεως. Οὐαὶ τῷ Σωφρονίῳ.

Δὲν ἐξαντλοῦνται αἱ αἱρέσεις καὶ αἱ κακοδοξίαι τοῦ Σωφρονίου. Πάλιν εἰς τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον του («ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ», σελ. 133) γράφει τὰ ἑξῆς ἐξωφρενικά: «Δημιουργώντας τὸν ἄνθρωπο ″κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν‶ ὁ Θεὸς, ἐπαναλαμβάνει σὲ μᾶς τὸν Ἑυατό του».

Εἶναι πρωτοφανὲς καὶ πρωτάκουστον τὸ φαινόμενον τοῦτο τοὺ Σωφρονίου Σαχάρωφ νὰ φθάσῃ οὗτος εἰς τὸ τοιοῦτον ἄκρως βλάσφημον συμπέρασμα, νὰ ταυτίσῃ δηλαδὴ τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν οὐσίαν τοῦ ἀνθρώπου. Φρίκη !  Φρίκη !  Φρίκη !  Εἶναι κτίσμα ὁ Θεὸς, ὅπως ὁ ἄνθρωπος;  Ἀκουέτωσαν ταῦτα καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ καὶ θεολογικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται ἐντατικῶς διὰ νὰ καταταγῇ ὁ αἱρετικὸς Σωφρόνιος Σαχάρωφ μεταξὺ τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.

*

Ὅλη αὐτὴ ἡ ὡς ἄνω Θεολογία, ὡς Θεολογία τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, εἶναι «Θεολογία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῆς Ἐκκλησίας», κατὰ τὸν δυστυχῆ Μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεον Βλάχον, ὡς προεξετέθη. Σεβασμιώτατε, βλασφημεῖται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ διασύρεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον.

Τί νὰ εἴπωμεν διὰ τὸν συνταρακτικὸν θεολογικὸν ἐκτροχιασμὸν Σωφρονίου καὶ Ἱεροθέου; Ἐὰν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ δὲν εἶναι αἱρετικός, τότε δὲν ὑπάρχουν αἱρετικοί.

*