ΟΜΟΛΟΓΙΑ:Οι σημερινοι αρχιερεις, ποια σχεσι και ποια ομοιοτητα εχουν με τον Ανυποδητο και Παμπτωχο Ιησου τον Ναζωραιο ή με τον τυπο των περιγραφομενων στο αρθρο αρχιερεων; Δυστυχως, απολυτως ΚΑΜΜΙΑ.

 Οι σημερινοι αρχιερεις, ποια σχεσι και ποια ομοιοτητα εχουν με τον Ανυποδητο και Παμπτωχο Ιησου τον Ναζωραιο ή με τον τυπο των περιγραφομενων στο αρθρο αρχιερεων; Δυστυχως, απολυτως ΚΑΜΜΙΑ.


ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Αρχιερεύς! Το ύψιστον θρησκευτικόν αξίωμα εν τη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη. Ο Θεός ώρισε την ιερωσύνην και την αρχιερωσύνην. Προς τι δε;Κυρίως προς τέλεσιν των θυσιών

Μεγάλη η δόξα του Ιουδαίου αρχιερέως. Ήτο ο αρχηγός του ιερταείου, ο κύριος μεσίτης μεταξύ Θεού και λαού, ο καθημερινώς, πρωί και εσπέρας,προσφέρων δώρα τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών. Ο τελών την εορτήν του Εξιλασμού και ο μόνος κατ αυτήν εις τα Άγια των Αγίων εισερχόμενος, ίνα θυμιάση και ραντίση διά του αίματος του θύματος το ιλαστήριον επίθεμα της Παλαιάς Διαθήκης, ο φορών το εφώδ και διά των ουρίμ και θουμμίμ το θέλημα του Θεού δοκιμάζων. Ο χρίων τον βασιλέα. Ο μετά την επιστροφήν εκ της Βαβυλωνείου αιχμαλωσίας συν τη αρχιερατική και την ανωτάτην πολιτικήν εξουσίαν ασκών. Ο πρόεδρος του Μεγάλου συνεδρίου. Η υψίστη αυθεντία εν τω Ισραήλ. Ο τύπος του Μεσσίου και Μεσίτου και αρχιερέως Ιησού. Ανάλογος δε προς το ύψος του αξιώματός του έπρεπε να είναι και η καθαρότης και αγιότης του. Όπως έλαμπε η περίφημος αρχιερατική στολή, την οποίαν πρώτος ενεδύθη ο Ααρών, ο πρώτος Ιουδαίος αρχιερεύς, ούτως έπρεπε να λάμπη και αυτός ο αρχιερεύς. Αλλ έλαμπεν;

Όπως συμβαίνει εις όλων των ειδών τους αξιωματούχους, ούτω συνέβη και εις τους αρχιερείς. Άλλοι ήσαν άξιοι και άλλοι ανάξιοι. Άλλοι ένδοξοι και άλλοι επαίσχυντοι.

Εν'ω παλαιότερον ο αρχιερεύς ήσκει την αρχιερατικήν εξουσίαν μέχρι τέλους της ζωής του, βραδύτερον, εις χρόνους καταπτώσεως, η αρχιερωσύνη κατήντησε πρατή και ωνητή, επωλείτο δηλαδή και ηγοράζετο από του ενός προσώπου και απεδίδετο εις το άλλο! Επί δε της εποχής του Χριστού η αρχιερατική εξουσία ήτο ενιαύσιος!

Εκ του Β Μακκαβαίων αναφέρομεν δύο Ιουδαικά αρχιερατικά καθάρματα, τον Ιάσονα και τον Μενέλαον.

Ο Ιάσων είχεν αδελφόν αρχιερέα, τον Ονίαν, άνδρα άγιον. Και επεβουλεύθη τον άγιον αδελφόν του και εσφετερίσθη το αρχιερατικόν αξίωμά του. Πώς;

Υπεσχέθη εις τον βασιλέα Αντίοχον τον Επιφανή-τύπον του Αντιχρίστου-, μέγα χρηματικόν ποσόν και διαφθοράν των νόμων, της λατρείας, των ηθών και της πίστεως των Ιουδαίων υπέρ των ειδωλολατρών Ελλήνων. Και πράγματι ο Ιάσων έγινεν όργανον του ειδωλολάτρου βασιλέως και, ενώ ήτο Ιουδαίος αρχιερεύς, ειργάζετο διά την κατίσχυσιν της ειδωλολατρείας και των εθίμων των Ελλήνων. Επί των ημερών του οι ιερείς των Ιουδαίων παρημέλουν τα καθήκοντά των, εγκατέλειπον τας θυσίας και έτρεχον εις τας παλαίστρας (όπως σήμερον ανάξιοι αρχιερείς και ιερείς τρέχουν εις γήπεδα και φωνάζουν και κραυγάζουν υπέρ των ποδοσφαιριστών). Ο ίδιος δε ο Ιάσων, ο αρχιερεύς του αληθινού Θεού, προσέφερε χρήματα διά την τέλεσιν ειδωλολατρικής θυσίας! Όταν δε άλλος ήρπασε την αρχιερατικήν εξουσίαν από αυτόν, κατέφυγεν εις εχθρικήν χώραν και προς εκδίκησιν επήλθεν έπειτα κατά της Ιερουσαλήμ με 1.000 άνδρας και προέβη εις ανηλεή σφαγήν συμπατριωτών του. Εξ αιτίας δε τούτου ο Αντίοχος, θεωρήσας το γεγονός ως αποστασίαν της Ιουδαίας, εξωργίσθη, κατέλαβε την πόλιν και έαφαξεν 80.000 άτομα. Με αρμόζουσαν γλώσσαν η βίβλος των Μακκαβαίων χαρακτηρίζει τον τυχοδιώκτην, ο οποίος δεν εδίστασε να ικανοποιήση την κενοδοξίαν του και την πλεονεξίαν του διά του ιερωτέρου αξιώματος. "Ασεβής" και "μιαρός" και "ουκ ων αρχιερεύς". Ψευδοαρχιερεύς και κάθαρμα. Εγκληματίας και προς την Θρησκείαν και πτος την Πατρίδα.

Από τον Ιάσονα την αρχιερατείαν ήρπασεν ο Μενέλαος, διότι εκολάκευσε τον βασιλέα και υπεσχέθη εις αυτόν περισσότερα χρήματα. Ο Μενέλαος ήτο άνθρωπος απάνθρωπος, "της μεν αρχιερωσύνης ουδέν άξιον φέρων, θυμούς δε ωμού τυρράνου και θηρός βαρβάρου οργάς έχων". Όσοι δεν δύνανται να επιβληθούν δι αγιότητος , προσπαθούν να επιβληθούν δι αγριότητος. Και όχι μόνον δι αγριότητος, αλλά και διά ποικίλων ατιμιών.

Ο Μενέλαος ήρπαζεν, επώλει και διέθετεν, ως εάν ήσαν ατομική του περιουσία, πλήθος χρυσά αντικείμενα του ναού, και δι αυτών εξηγόραζε ισχυρούς της ημέρας, και ούτως επετύγχανε να μένη εις την εξουσίαν και να πραγματοποιή τους ανιδιοτελείς και ανοσίους σκοπούς του. Επειδή δε ο Ονίας τον ήλεγχεν δια τας ιεροσυλίας, επεδίωξε και επέτυχε την δολοφονίαν του. Όταν δε ο ειδωλολάτρης βασιλεύς Αντίοχος κατετόλμησε να εισέλθη εις τον Ιουδαικόν ναόν και να βεβηλώση αυτόν και τα ιερά σκεύη, ο ανάξιος αρχιερεύς έγινεν οδηγός του βεβήλου βασιλέως! Χάριν της εξουσίας κατεπρόδωσε τα ιερά και τα όσια της Πίστεως και της Πατρίδος.

Οι φίλοι αναγνώσται ας μελετήσουν τα κεφάλαια δ' και ε' των Μακκαβαίων διά να ίδουν αρχαίας αθλιότητας αρχιερέων και να...παρηγορηθούν διά συγχρόνους και εν πολλοίς πανομοιοτύπους αθλιότητας.

Ερχόμεθα εις τους αρχιερείς των χρόνων του Χριστού. Ήσαν πολλοί. Διότι, ως είπωμεν, η αρχιερατεία είχε καταντήσει ενιαύσιος. Έν πρόσωπον εξηγόραζεν εκ των Ρωμαίων την αρχιερατικήν εξουσίαν, ήσκει αυτήν επί έν έτος, και κατόπιν την παρέδιδεν εις άλλο πρόσωπον. Διετήρει, όμως, τον τίτλον του αρχιερέως μέχρι του θανάτου του και διετέλει μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου.

Πολλοί οι αρχιερείς επί της εποχής του Χριστού. και ουδέ εις αναφέρεται ως καλός! Και πώς ήτο δυνατόν να υπάρχη μεταξύ αυτών καλός , αφού ελάμβανον το αξίωμα διά σατανικών μέσων, διάκολακείας, ραδιουργίας και χρημάτων; Ελάμβανον το αξίωμα δια χρημάτων και και διά χρήματα. Φιλάργυροι όντες προσέφερον εις τους Ρωμαίους χρήματα, διά να κερδίσουν κατόπιν περισσότερα., Ο ναός, όπου εκατομμύρια επισκεπτών και προσκυνητών συνέρρεον εκ του εσωτερικού και του εξωτερικού, ιδίως εις τας εορτάς και μάλιστα το Πάσχα, είχε τεράστια έσοδα, εις τα οποία απέβλεπον οι εποφθαλμιώντες και καταλαμβάνοντες το αξίωμα. Ο ναός είχε μεταβληθή εις τεραστίαν οικονομικήν επιχείρησιν, εκ της οποίας έχων πλουσίως οι αρχιερείς και οι ιερείς. Ο ναός είχε γίνει οικονομική εταιρεία των συγγενών αρχιερέων Άννα-Καιάφα και της συντροφίας αυτών. Επ αυτών ο Οίκος του Θεού και της προσευχής είχε καταντήσει οίκος εμπορίου και σπήλαιον ληστών. Και πώς ήτο δυνατόν να συμβή άλλως , αφού οι αρχιερείς ως επί το πλείστον προήρχοντο εκ των Σαδδουκαίων, οι οποίοι ήσαν υλισταί, αρνούμενοι την ύπαρξιν πνεύματος, μεταθανατίου ζωής και αναστάσεως;

Είναι φοβερόν να σκέπτεται κανείς ότι το αρχιερατικόν αξίωμα είχε περιέλθει εις τοιούτους ανθρώπους, επισήμως κεκηρυγμένους υπέρ του υλισμού. Η αθλία κατάστασις του ναού εξήγειρε την ιεράν αγανάκτησιν του Ιησού, ο οποίος επανειλημμένως κατασκεύασε φραγγέλιον και εξεδίωξεν τους εμπόρους και θεοκαπήλους εξ αυτού. Αλλά τούτο εξήγειρε και το πάθος των αρχιερέων και του λοιποί ιερατείου εναντίον του Ιησού. Βλέποντες ούτοι, ότι εκινδύνευον τα τα οικονομικά συμφέροντά των ώμοσαν εξόντωσιν του Ιησού. Εις αυτό δε το πάθος προσετίθεντο και τα πάθη του εγωισμού, του φθόνου, της κακίας και της μοχθηρίας, επειδή η ασύγκριτος υπεροχή του Ιησού ως αγίου, διδασκάλου και θαυματουργού και η τεραστία υπεροχή του επί του λαού ήσαν πράγματα ανυπόφορα διά τους μικρούς αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι ήθελον να παριστάνουν τους μεγάλους. Ενώπιον του Ιησού οι άνθρωποι αυτοί είχον εξοφλήσει.

Διά ταύτα οι αρχιερείς αυτοί, εκπρόσωποι της Θρησκείας, σπουδασταί των Γραφών και τύποι του αρχιερέως Χριστού, είχον το θλιβερόν προνόμιον να ίδουν και να ακούσουν τον Αρχηγόν της Θρησκείας και εμπνευστήν των Γραφών και προφητευόμενον υπό των Γραφών αληθινόν Αρχιερέα και Χριστόν, χωρίς να τον αναγνωρίσουν και να τον πιστεύσουν. Τουναντίον δε, τον κατεδίωξαν, τον συνέλαβον, εσκηνοθέτησαν μίαν δίκην, τον κατεδίκασαν και τον παρέδωκαν εις τον πλέον φρικτόν και ατιμωτικόν θάνατον. Και μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα, τα αποία παρηκολούθησαν την σταύρωσιν, και μετά την ανάστασιν ουδείς εκ των αρχιερέων λέγεται ότι επίστευσεν, ενώ εκ των ιερέων επίστευσαν πολλοί. Οι αρχιερείς εκείνοι απεδείχθησαν τα πλέον εγκληματικά και πεπεωρωμένα όντα, αντίχριστοι, θεοκτόνοι, και περισσότερον του Ιούδα υιοί Διαβόλου και γεέννης.

Οι αρχιερείς της Παλαιάς Διαθήκης ήσαν τύποι του Χριστού. Οι αρχιερείς της Καινής Διαθήκης είναι ασυγκρίτως περισσότερον. Είναι αντιπρόσωποι του Χριστού, προσφέροντες θυσίαν όχι πλέον ζώα, αλλ αυτόν τούτον τον Χριστόν εν τω φρικτώ μυστηρίω της Θείας Ευχαριστίας.

Αλλ έχουν οι σημερινοί αρχιερείς του Έθνους μας, του νέου περιουσίου λαού, συνείδησιν του λειτουργήματός των;

Τιμώμεν την αρχιερωσύνην, άνευ της οποίας Εκκλησία δεν νοείται. Αλλά τα πρόσωπα, τα οποία φέρουν το αξίωμα της αρχιερωσύνης, υπόκεινται εις κριτικήν και έλεγχον.

Ασφαλώς οι αρχιερείς μας έχουν την ιδέαν, ότι διαφέρουν των κακών αρχιερέων της εποχής των Μακκαβαίων και του Ιησού Χριστού. Αλλ ως τα πράγματα αποδεικνύουν, οι περισσότεροι αρχιερείς μας έχουν μεγάλην ομοιότητα με εκείνους. Διότι και εκ των σημερινών αρχιερέων πόσοι έλαβον το αρχιερατικόν αξίωμα αξίως; Πόσοι δεν το επεδίωξαν με λύσσαν και μανίαν; Πόσοι δεν μετήλθον κοσμικά μέσα; Πόσοι θα εξελέγοντο ψήφω κλήρου κα λαού; Και πόσοι ασκουν την πνευματικήν εξουσίαν ακενοδόξως και αφιλαργύρως; Πόσοι είναι πρόθυμοι να ελέγξουν τους ισχυρούς της γης και να θυσιάσουν τους θρόνους των και την ζωήν των; Πόσοι δίδουν μάχας διά την πίστιν και την ηθικήν, διά την αλήθειαν και το δίκαιον;

Πόσοι εκτιμώνται υπό του πιστού λαού ως αληθινοί αντιπρόσωποι του Εσταυρωμένου Ιησού και ως αληθινοί ποιμένες του λαού;

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1978