Δυστυχώς ο διάλογος διεξάγεται δίχως ουσιώδεις όρους και προυποθέσεις
Από σχόλιο ΕΔΩ
Η
πραγματικότητα δεν είναι αυτή που περιγράφει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος αλλά
τυγχάνει εξ ολοκλήρου διαφορετική.
Δυστυχώς ο διάλογος διεξάγεται δίχως ουσιώδεις όρους και προυποθέσεις με αποτέλεσμα να έχει αποβεί όχι μόνο ανωφελής, περιττός και μάταιος αλλά και βλαπτικός και επιζήμιος για τα συμφέροντα της Ορθοδοξίας.
Η
εκλεκτή γραφίδα του μακαριστού πανεπιστημιακού καθηγητή Θεολογίας Κωνσταντίνου
Μουρατίδη αποτυπώνει το μέγεθος της προσγενομένης, συνεπεία των διαλόγων,
πνευματικής ζημίας ως εξής:
"" «Ὁ παρὼν θεολογικὸς διάλογος δὲν φαίνεται νὰ ὁδηγεῖ στὴν ποθητὴ ἑνότητα,
ἀλλὰ στὴν "ἕνωση" τῶν "ἐκκλησιῶν". Οἱ προβλέψεις ὅσων ἔλεγαν
ὅτι ἡ Ρώμη δὲν ἔχει διάθεση γιὰ διάλογο “ἐν τῇ ἀληθείᾳ”, ἀλλὰ μᾶς παραπλανᾶ καὶ
στοχεύει σὲ ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα, ἐπαληθεύονται. Ἀντίθετα, ὅσοι ἀπὸ ἐνθουσιασμό,
κακὸ ὑπολογισμὸ ἢ ἄλλα κίνητρα μᾶς ἔσυραν στὸ διάλογο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἡ ἐκκλησία
βγαίνει τραυματισμένη, καὶ μᾶς διαβεβαίωναν γιὰ τὶς καλὲς προθέσεις τῶν παπικῶν,
ἀστόχησαν».
Ὁ Μουρατίδης ἐπίσης ἔγραφε, ὅτι ὅσοι συμμετέχουν στὸ διάλογο πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι διὰ τῆς συμμετοχῆς των «καλοῦνται νὰ συγκαλύψουν... τὴν πλεκτάνην τοῦ Βατικανοῦ πρὸς ἐξαπάτησιν...τοῦ Λαοῦ διὰ τὸν δῆθεν θεολογικὸν διάλογον… Κατὰ τὸ Παπικὸν σχέδιον… οἱ Ὀρθόδοξοι βλέποντες αὐτὸν τὸν συνεχῆ συγχρωτισμὸν Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, τὴν συμπροσευχήν… θὰ περιέλθουν σὺν τῷ χρόνῳ καὶ βαθμιαίως εἰς πλήρη σύγχυσιν» (Μουρατίδη Κ., Ἡ ἀλήθεια διὰ τὸν «Θεολογικὸν» διάλογον, “Κοινωνία”, 1980, τ. 2ο, σελ. 145-146).
Αλλά και ο μακαριστός αγιορείτης γέρων π.Γεώργιος Καψάνης, ανήρ εγνωσμένου κύρους και ορθοδόξου φρονήματος, καταθέτει τα εξής βαρυσήμαντα που ανατρέπουν άρδην τους υπέρ των διαλόγων πατριαρχικούς ισχυρισμούς:
"Ο μακαριστός π.Γεώργιος Καψάνης για τους ζημιογόνους διαλόγους: «Ὁ ΡΚαθολικισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ἰσότιμος Ἐκκλησία μὲ τὴν καθ’ ἡμᾶς Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία... Μετὰ τὴν ψευδο-σύνοδο Φερράρας... εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ Ὀρθόδοξοι ἀμνηστεύουν τὶς σοβαρὲς αἱρέσεις» τοῦ παπισμοῦ. «Καὶ ὁ μὲν παπισμὸς ἐπέτυχε ...ὅ,τι μὲ τὸν Διάλογο “ἀγάπης καὶ ἀλήθειας” ἐστόχευε, ἡ δὲ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία …ἐξῆλθε ἀπὸ τὸν διάλογο τετρωμένη» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, 1995, σ. 7-8).
Όσο για το ακανθώδες ζήτημα της δαιμονικής και επαράτου Ουνίας αυτό κι αν δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε με σφαίρες να παρακάμψει η Ορθόδοξη πλευρά. Και αποτελεί εξ αντικειμένου έναν απ τους πιο σοβαρούς ουσιώδεις λόγους διακοπής του αρξαμένου και διεξαγομένου διαλόγου. Και όμως! Ο διάλογος συνεχίζεται παρά την ύπαρξη και δράση της τελευταίας!
Τέλος ενδιαφέρον θα είχε ο υπό του πατριάρχη Βαρθολομαίου σχολιασμός του χαρακτηρισμού "ανούσιο παίγνιο", τον οποίο χρησιμοποίησε όχι κανείς "συντηρητικός", φωνασκών υπερ-ζηλωτής", "ταλιμπάν", "μουτζαχεντίν", "φονταμενταλιστής", "τζιχαντιστής", "ακραία ψυχοπαθολογική προσωπικότητα", "ορθοδοξοαμύντορας" (ζητώ συγγνώμη απ τους φίλους του ιστολογίου για την παράθεση του γλωσσικού "ανθολογίου" απ το οποίο αντλούν οι θεράποντες του οικουμενισμού όταν πρόκειται η"χαριτόβρυτη" γλώσσα και γραφίδα τους να πλήξει τους αντιτιθεμένους και ενισταμένους), αναφερόμενος στον εν θέματι διάλογο, αλλά ο ομόφρων του πατριάρχη, γνωστός και μη εξαιρετέος, αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός που χρημάτισε επί σειράν ετών ηγετικό στέλεχος της Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στους προαναφερθέντες διαλόγους.
Ὁ Μουρατίδης ἐπίσης ἔγραφε, ὅτι ὅσοι συμμετέχουν στὸ διάλογο πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι διὰ τῆς συμμετοχῆς των «καλοῦνται νὰ συγκαλύψουν... τὴν πλεκτάνην τοῦ Βατικανοῦ πρὸς ἐξαπάτησιν...τοῦ Λαοῦ διὰ τὸν δῆθεν θεολογικὸν διάλογον… Κατὰ τὸ Παπικὸν σχέδιον… οἱ Ὀρθόδοξοι βλέποντες αὐτὸν τὸν συνεχῆ συγχρωτισμὸν Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, τὴν συμπροσευχήν… θὰ περιέλθουν σὺν τῷ χρόνῳ καὶ βαθμιαίως εἰς πλήρη σύγχυσιν» (Μουρατίδη Κ., Ἡ ἀλήθεια διὰ τὸν «Θεολογικὸν» διάλογον, “Κοινωνία”, 1980, τ. 2ο, σελ. 145-146).
Αλλά και ο μακαριστός αγιορείτης γέρων π.Γεώργιος Καψάνης, ανήρ εγνωσμένου κύρους και ορθοδόξου φρονήματος, καταθέτει τα εξής βαρυσήμαντα που ανατρέπουν άρδην τους υπέρ των διαλόγων πατριαρχικούς ισχυρισμούς:
"Ο μακαριστός π.Γεώργιος Καψάνης για τους ζημιογόνους διαλόγους: «Ὁ ΡΚαθολικισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ἰσότιμος Ἐκκλησία μὲ τὴν καθ’ ἡμᾶς Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία... Μετὰ τὴν ψευδο-σύνοδο Φερράρας... εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ Ὀρθόδοξοι ἀμνηστεύουν τὶς σοβαρὲς αἱρέσεις» τοῦ παπισμοῦ. «Καὶ ὁ μὲν παπισμὸς ἐπέτυχε ...ὅ,τι μὲ τὸν Διάλογο “ἀγάπης καὶ ἀλήθειας” ἐστόχευε, ἡ δὲ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία …ἐξῆλθε ἀπὸ τὸν διάλογο τετρωμένη» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, 1995, σ. 7-8).
«Ἡ
ἀνεκτικὴ στάσις τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τοῦ παπισμοῦ δὲν δικαιολογεῖται γιὰ σοβαροὺς
λόγους: α) Διότι τὸ Βατικανὸ ὄχι μόνο δὲν ἀρνεῖται ἢ τουλάχιστον ἀποσιωπᾶ τὰ αἱρετικά
του δόγματα, ἀλλὰ τὰ ἀνανεώνει καὶ διακηρύττει…, β) Διότι τὸ Βατικανὸ ἐργάζεται
κατὰ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν μὲ τὴν οὐνία καὶ τὶς πολιτικοοικονομικές του ἐπεμβάσεις…,
δ) Διότι πολλοὶ δυτικοὶ χριστιανοὶ ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν ἔκπτωση τοῦ
ΡΚαθολικισμοῦ ἀναζητοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ τελικῶς δὲν τὴν εὑρίσκουν, διότι οἱ
διαλεγόμενοι... λέγουν: “Μείνατε ὅπου εἶστε. Εἴμαστε τὸ ἴδιο. Ἡ ἕνωσις ἐπίκειται”.
Ἔτσι κλείνεται ἡ θύρα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν σὲ πολλὲς ψυχὲς ποὺ ἀναζητοῦν τὴν
ἀλήθεια καὶ τὴ σωτηρία τους» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ
Παπισμός, 1995, σ. 8).
Όσο για το ακανθώδες ζήτημα της δαιμονικής και επαράτου Ουνίας αυτό κι αν δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε με σφαίρες να παρακάμψει η Ορθόδοξη πλευρά. Και αποτελεί εξ αντικειμένου έναν απ τους πιο σοβαρούς ουσιώδεις λόγους διακοπής του αρξαμένου και διεξαγομένου διαλόγου. Και όμως! Ο διάλογος συνεχίζεται παρά την ύπαρξη και δράση της τελευταίας!
Τέλος ενδιαφέρον θα είχε ο υπό του πατριάρχη Βαρθολομαίου σχολιασμός του χαρακτηρισμού "ανούσιο παίγνιο", τον οποίο χρησιμοποίησε όχι κανείς "συντηρητικός", φωνασκών υπερ-ζηλωτής", "ταλιμπάν", "μουτζαχεντίν", "φονταμενταλιστής", "τζιχαντιστής", "ακραία ψυχοπαθολογική προσωπικότητα", "ορθοδοξοαμύντορας" (ζητώ συγγνώμη απ τους φίλους του ιστολογίου για την παράθεση του γλωσσικού "ανθολογίου" απ το οποίο αντλούν οι θεράποντες του οικουμενισμού όταν πρόκειται η"χαριτόβρυτη" γλώσσα και γραφίδα τους να πλήξει τους αντιτιθεμένους και ενισταμένους), αναφερόμενος στον εν θέματι διάλογο, αλλά ο ομόφρων του πατριάρχη, γνωστός και μη εξαιρετέος, αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός που χρημάτισε επί σειράν ετών ηγετικό στέλεχος της Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στους προαναφερθέντες διαλόγους.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Aσφαλως και δεν διαλεγεται καν ο Βαρθολομαιος με τους αντπροσωπους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυτε φοβαται κατι για το οποιο δεν διλεγεται καν.
Απλα αποδεχονται οτι και αν τους ζητησουν οι ετεροδοξοι Παπικοι και οι Προτεσταντες.
Οταν υπεγραφαν την βαπτισματικη θεολογια τους και σημερα την εφαρμοζουν ακριβεστατα στις μητροπολεις του εξωτερικου με το να μην βαπτιζουν τους Λατινους
ασφαλως και δεν διαλεχθηκαν καν αυτο το ζητημα.
Να σας πω και κατι περισσοτερο;
Σταματησαν ακομα και το ΧΡΙΣΜΑ στους Παπικους.
Τους αποδεχονται σαν να μην ησαν ποτε αιρετικοι.
Υπεροχα.
Ω προδοτη Βαρθολομαιε.
Δεν ντρεπεσαι καθολου να λες ψεμματα δημοσια και να εξαπατας τους παντες.
Ο ιερός Χρυσόστομος :" Αγάπην δείκνυσι γνησίαν ου κοινωνία τραπέζης , ουδέ πρόσρησις ψιλή , ουδέ κολακεία ρημάτων , αλλά το διορθώσαι και σκοπήσαι το συμφέρον του πλησίον και τον πεπτωκότα διαναστήσαι " ( P.G. 54,623 ).
ΑπάντησηΔιαγραφή“Οὐ γὰρ νικῆσαι ζητοῦμεν,ἀλλὰ προσλαβεῖν ἀδελφοὺς ὧν τῷ χωρισμῷ σπαρασσόμεθα” (ΓΡ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ)
Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί των τελευταίων καιρών “την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς^ και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ’ ευδοκήσαντες εν τη αδικία” (Θεσσ. Β΄, β΄ 10-12).
Εκεί που φθάσαμε μόνο θαύμα μπορεί να μας σώσει, όσους βέβαια θέλουμε να σωθούμε.
Γιατί έχουμε μπροστά μας τη δαιμονική ειδωλολατρική πανθρησκεία με ορθοδοξοφανή πολλές φορές προσωπεία, και από πίσω μας δεν έχουμε την παράδοση και το παράδειγμα για να μας καθοδηγήσει και να μας στηρίξει
.
Εμείς, οι έσχατοι Χριστιανοί, δεν έχουμε δίπλα μας αγίους ανθρώπους για να μας δείξουν τον δρόμο, ζωντανοί πρός ζωντανούς, όπως γινόταν παλιά.
Έχουμε όμως σε αφθονία κάτι που δεν το είχαν οι παλιοί, έχουμε τα βιβλία των αγίων.
Ο Θεός οικονομεί για την κάθε γενεά με αγάπη και δικαιοσύνη. Άς επωφεληθούμε, λοιπόν, από το μερίδιο το δικό μας. Ο Θεός κάνει και σήμερα θαύματα, όπως παλιά, και θα μας σώσει αν δεν συμβιβασθούμε με κανένα ψέμα και αν αποφασίσουμε “πάντα παθείν διά την ευσέβειαν”.
Αν θέλουμε να μείνουμε αληθινοί μαθητές του Χριστού στα χρόνια των μεγάλων θλίψεων που έρχονται, πρέπει να πάρουμε την απόφαση να είμαστε αληθινοί σε όλα, έστω και αν χρειαστεί να μείνουμε μόνον δύο ή τρείς συνηγμένοι στό Όνομά Του....
Δεν αρκεί να ονομάζεται Ορθόδοξη μια Εκκλησία για να είναι και στην κυριολεξία. Η Αιρεση δεν είναι κάτι το καινούργιο το εγνώρισε η Εκκλησία από τα πρώτα της βήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημερα αποστασία δυστυχώς υπάρχει και κάτω από το τυπικώς ορθόδοξο ράσο, και κάτω από τους ορθόδοξους θόλους, και μέσα στον θρησκευτικό λαό Ιερείς ή λαϊκοί - που θέλουν να λέγωνται Ορθόδοξοι χωρίς να ακολουθούν την από αιώνων Αληθεια είναι παρείσακτοι, είναι τα ζιζάνια μέσα στό χωράφι του Χριστού.
Το σιτάρι και τα ζιζάνια έχουν το ίδιο χρώμα, και από μακριά δύσκολα μπορεί να τα ξεχωρίση κανείς, από κοντά όμως, όταν το σιτάρι το πλησιάσης, ξέρεις πώς είναι σιτάρι και το ζιζάνιο ζιζάνιο .
Διατί παραβαίνετε την εντολήν του Θεού διά την παράδοσιν υμών... και ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού διά την παράδοσιν υμών. Υποκριταί! καλώς προεφήτευσε περί υμών Ησαϊας λέγων εγγίζει μοι ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων... Τότε προσελθόντες οι μαθηταί αυτού είπον αυτώ οίδας ότι οι Φαρισαίοι εσκανδαλίσθησαν ακούσαντες τον λόγον; ο δε αποκριθείς είπε πάσα φυτεία ήν ουκ εφύτευσεν ο πατήρ μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται. Άφετε αυτούς οδηγοί εισι τυφλοί τυφλών τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.
Ο Θεοκήρυξ απόστολος Παύλος γράφει: «στήκετε και κρατείτε τας πααδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (Β’ Θεσς. 2,15). Και πάλιν: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ό παραλάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1,8-9). Ωσαύτως ο θεοφόρος Ιγνάτιος λέγει: «πάς αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν παρθενεύη, καν σημεία ποιή, λύκος σοί φαινέσθω εν προβάτου δορά, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος». Η δε Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «άπαντα τα παρά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν και την διδασκαλίαν και καινοτομηθέντα η μετά τούτο πραχθησόμενα ανάθεμα γ’» (Συνοδικόν της αγίας Οικουμ. Ζ’ Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας. Τριώδιον Κυριακή της Ορθοδοξίας). Ο δε σοφός Βρυένιος λέγει: «εί τι των δοκούντων τοις θεοφόροις Πατράσι σαλεύει τις τούτο ουκέτι οικονομίαν κλητέον, άλλα παράβασιν και προδοσίαν πίστεως και περί το θείον ασέβειαν».