Εκδήλωση – Μνημόσυνο

Εκδήλωση – Μνημόσυνο 

για την Άλωση της Πόλης 

στο Ιερό Κοινόβιο Οσίου 

Νικοδήμου (29 Μαΐου 2012)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΙΕΡΟΝ   ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ   ΟΣΙΟΥ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ  

ΤΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ   ΠΑΙΟΝΙΑΣ   ΚΙΛΚΙΣ

Τρίτη, 29 Μαΐου 2012

 

 

Πεντακόσια πενήντα ἐννέα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπό τήν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἁλώσεως τῆς Βασιλεύουσας ἀπό τούς Ἀγαρηνούς. Τό Ἱερό Κοινόβιο τιμᾶ κάθε χρόνο τήν θλιβερή αὐτή ἐπέτειο μέ ἱερό Μνημόσυνο καί ἐπίκαιρη ὁμιλία. Ἔτσι καί φέτος, μετά τήν θεία Λειτουργία, τελέσθηκε ἱερό Μνημόσυνο εἰς μνήμην τῶν σφαγιασθέντων στόν Ναό τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν θυσιασθέντων ὑπέρ Πίστεως στίς ἀλησμόνητες Πατρίδες, Κωνσταντινούπολη, Πόντο, Καππαδοκία, Μικρά Ἀσία, Ἀνατολική Θράκη, Ἀνατολική Ρωμυλία, Βόρεια Ἥπειρο καί Κύπρο.

 

Τήν ἐκδήλωση τίμησαν μέ τήν παρουσία τους ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ.Χρῆστος Γκουντενούδης, ὁ Δήμαρχος Παιονίας κ.Ἀθανάσιος Λαπόρδας, ὁ Διοικητής τῆς 33^ης Μ/Κ Ταξιαρχίας Πολυκάστρου Ταξίαρχος κ.Φώτιος Ζυμπερδίκας, ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής Κιλκίς κ.Νικόλαος Μπαντουβάκης, ὁ Ἀντιδήμαρχος Παιονίας κ.Κωνσταντῖνος Σιωνίδης, ὁ Προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἡμαθίας κ.Διονύσιος Διαμαντόπουλος, ὁ Πρόεδρος καί τά μέλη τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου», ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων Παιονίας καί πλῆθος προσκυνητῶν,  πού προσέτρεξαν ἀπό ὅλη τή Μακεδονία γιά νά ἀποτίσουν φόρο τιμῆς στούς ἥρωες καί μάρτυρες προγόνους μας ἀλλά καί νά ἀναβαπτισθοῦν στά ἀθάνατα νάματα τῆς Ρωμηοσύνης.

 

 

Κατόπιν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι ἀκολούθησε ὁμιλία ἀπό τήν ἐλλογιμωτάτη Καθηγήτρια τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ.Μαρία Μαντουβάλου, ἡ ὁποία ἀνέπτυξε τό θέμα: «Τά αἴτια τῆς Ἅλωσης καί τρόποι ἀποφυγῆς μελλοντικῶν ἁλώσεων». Κύριος ἄξονας τῆς ὁμιλίας της ἦταν ὅτι ἡ Πόλη δέν ἔπεσε λόγῳ στρατιωτικῆς, οἰκονομικῆς ἤ πολιτικῆς ἀδυναμίας, λόγοι πού συνήθως προβάλλονται ἀπό τούς ἱστορικούς. Ὁ λαός τῆς Αὐτοκρατορίας ἐκτέθηκε σέ μία μακροχρόνια καί συστηματική «ἐκ τῶν ἔσω» πολεμική, σ᾿ ἕναν «ἀόρατο πόλεμο», ὅπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε ἡ ὁμιλήτρια, ἐρανιζόμενη τήν ἀντίστοιχη ἔκφραση ἀπό τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ἕναν πόλεμο πού κατευθυνόταν ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί συνακόλουθα τῆς Αὐτοκρατορίας (Παπικοί, Ἑβραῖοι κλπ).

 

 

Οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως χρησιμοποιώντας τούς «ἐντός τῶν τειχῶν» πάντα πρόθυμους «γενιτσάρους» (εἴτε λατινόφρονες εἴτε πρόσωπα πού ἐπιζητοῦσαν πάσῃ θυσίᾳ νά προσποριστοῦν κάποιο προσωπικό ὄφελος, ἐξουσία, χρήματα κλπ –μήπως καί σήμερα ἔτσι δέν γίνεται;) προσπάθησαν νά ἀλλοιώσουν τό Ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ λαοῦ. Τότε μόνον ἐξασθένησε ἡ Αὐτοκρατορία, ὅταν, ὕστερα ἀπό μεγάλη ἐσωτερική διαπάλη, φάνηκε νά κάμπτεται καί νά ἀποδέχεται τήν προδοτική καί ψυχόλεθρη ἕνωση μέ τούς Παπικούς (οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἁλώσει τήν Πόλη τό ἔτος 1204!).

 

 

Παραθέτουμε χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐξαιρετική ὁμιλία τῆς κ. Μαντουβάλου.

«Τό μέλημα τοῦ λαοῦ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἶναι ἡ Πίστη του νά διατηρηθεῖ ἀλώβητη, ὅπως τήν ἔλαβε ἀπό τούς Ἀποστόλους καί τούς Πατέρες. Ἄλλωστε ἐπάνω στό αἷμα τῶν Μαρτύρων θεμελιώθηκε ὡς ὀρθόδοξη ἡ  Βασιλεύουσα καί μέ τό αἷμα τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορα, πού ἀγωνίστηκε μέ αὐτοθυσία καί ἔπεσε σάν ἥρωας, καί σφράγισε τή θυσία του μέ τήν κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, θά ὁδηγηθεῖ ἕνας ὁλόκληρος λαός νά διατηρήσει ἐπί 400 χρόνια τήν Πίστη του, αὐτή τή φορά καί μέ τό αἷμα τῶν Νεομαρτύρων, καί νά επιτύχει τήν Ἀνάστασή του. Δέν ἔπεσε, λοιπόν, ἡ  Πόλη ἀπό τίς δῆθεν θρησκευτικές διχόνοιες, ἔριδες, ὅπως τίς χαρακτηρίζουν ὑποτιμητικά οἱ ἐρευνητές, λές καί τσακωνόντουσαν ἰσότιμα Ὀρθόδοξοι καί αἱρετικοί, οὔτε ἀπό τίς πολλές της ἁμαρτίες, ἀλλά, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ἡ Πόλη ἔπεσε γιά νά διασωθεῖ ἡ Πίστη».

 

 

Ἡ Πατρίδα μας καί σήμερα ἀπειλεῖται μέ ἅλωση «ἐκ τῶν ἔσω». Εὐχή καί προσευχή τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου εἶναι τό Γένος μας νά μετανοήσει, νά ἐπιστρέψει στήν Πίστη τῶν Πατέρων του. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας ἀπό ὅλα τά σημερινά ἀδιέξοδα: πνευματικά, ἡθικά, οἰκονομικά, ἐθνικά. Ἔτσι θά ἀποφύγουμε τόσο τήν ἐπερχόμενη, ὅσο καί τυχόν μελλοντικές ἁλώσεις.