Ομολογία

  Απάντηση στις παρεμβάσεις του Ι.Κ. στο άρθρο μου Τιμή στις γυναίκες (κυριακή μυροφόρων)

 του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη




Ευχαριστώ τον κ. Ι.Κ. για τις ευμενείς παρατηρήσεις, αν και οφείλω να πω, όχι πάντοτε πετυχημένες. Θαυμάζω την επιστράτευση και συσσώρευση μαρτυριών καθώς και την ευκολία καταγραφής τους, αλλά, θα μου επιτρέψει να πω (πάντα καλοπροαίρετα), ενίοτε όχι διακριτική ή κριτική χρήση τους, με αποτέλεσμα την ανακρίβεια. Είναι αυτονόητο ότι όλες οι μαρτυρίες για κάποιο θέμα -μιλάω γενικά- δεν είναι εξ ίσου έγκυρες ή αποδεκτές (Βλ. παρακάτω περί Ειρηναίου). Χρειάζονται κριτικό φίλτρο πριν από τη χρήση τους. Γράφω την επισήμανση αυτή με απεριόριστη εκτίμηση στον κ. Ι.Κ., ο οποίος, έχω την τιμή, να κάνει εκάστοτε τις καλοπροαίρετες παρεμβάσεις του στα ταπεινά μου δοκίμια.

 
Και τώρα στο θέμα. Ξέρουμε ότι το πάσχα των Ιουδαίων γιορτάζονταν 14-20 του μηνός Νισάν. Ήταν δηλαδή ακίνητη γιορτή σε αντίθεση με το χριστανικό που είναι κινητή. Γι' αυτό το σάββατο δεν ήταν πάντοτε η πρώτη ή η τελευταία ημέρα του έπταήμερου εορτασμού του ιουδαϊκού πάσχα.Σίγουρα όμως ήταν μέσα στις εφτά.Τη χρονιά που σταυρώθηκε ο Χριστός, γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες των Ευαγγελίων ότι το πάσχα άρχιζε σάββατο (14 Νισάν), κατά το οποίο ίσχυε η νομική αργία όπως και τα άλλα σάββατα. Ο Χριστός προεόρτασε το πάσχα στο μυστικό δείπνο την πέμπτη προς παρασκευή (12 προς 13 Νισάν), γι' αυτό και έφαγε ένζυμο άρτο, και όχι άζυμο, όπως κακώς φρονούν και πράττουν οι παπικοί, γι' αυτό και παρατέθηκε σ' αυτόν ζωμός και όχι ψητός αμνός. Οφείλω να διευκρινίσω ότι ο δαίμων του πληκτρολογίου ευθύνεται για το ότι στο ανωτέρω άρθρο μου γράφτηκε ότι το σάββατο ήταν "ή τελευταία" ημέρα της 7ήμερης εορτής, αντί του ορθού "η πρώτη".

Ως προς τα περί Πέτρου αναγραφόμενα του κ. Ι.Κ., πράγματι στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις αποδίδεται μια προτεραιότητα στον Πέτρο, αλλ' ήταν παράλειψη του κ. Ι.Κ. ότι δεν έκανε και κάποια διευκρίνιση, ότι παρά ταύτα, κακώς οι παπικοί θεωρούν τον Πέτρο βικάριο του Χριστού και εκμηδενίζουν τους άλλους αποστόλους, και τον πάπα τους βικάριο του Πέτρου, εκμηδενίζοντας τους άλλους επισκόπους (πρωτείο). Χωρίς τη διευκρίνιση αυτή δεν είναι απίθανο να επικαλεστούν τα γραφόμενα του κ. Ι.Κ. οι παπικοί, προς λύπη του, και επί αδικία της αληθείας. Επίσης θα ήθελα να κάνω και τις εξής παρατηρήσεις.

 
1. Η γυκαίκα του Ανανίου ήταν η Σάπφειρα, όχι η Σεπφώρα.

 
2.Ο Χριστός μετοικίζοντας στην Καπερναούμ, νοίκιασε σπίτι, μέσα στο οποίο εγκατέστησε και τη μητέρα του. Δεν είναι σωστή η ερμηνεία του Ι. Καραβιδόπουλου ότι καθέδρα του Χριστού ήταν το σπίτι του Πέτρου, για δύο κυρίως λόγους, διότι δεν θα εγκαθιστούσε μέσα τη μητέρα του, και δεύτερον διότι ο εν λόγω "ερμηνευτής" (στα φοιτητικά μου χρόνια ήταν βοηθός του Σάββα Αγουρίδη) ανήκει στην ομάδα των υιοθετούντων ερμηνείες των άκρων προτεσταντών της Τυβίγγης και του πάτρωνά τους ορθολογιστού Αγουρίδη.

 
3.Δεν φαίνεται πουθενά ο Πέτρος να περιήγε στις κηρυκτικές του περιοδείες τη γυναίκα του.Πιθανότερο είναι να χήρεψε στο μεταξύ και να ήταν ελεύθερος οικογενειακών υποχρεώσεων. Δεν φαίνεται επίσης να είχε και παιδιά.  Στο χωρίο  Α΄ Κο 9,5, που ο αγαπητός σχολιαστής επικαλείται, δεν νοείται η γυναίκα του, διότι δεν θα ετίθετο θέμα αν περιάγει ή  όχι γυναίκα, αλλά τόσο για τους αδελφούς του Κυρίου όσο και για τον Πέτρο νοούνται γυναίκες βοηθοί τους,άνω των 60 ετών.

 
4. Πράγματι αναφέρει η Α΄Επιστολή Πέτρου τις περιοχές Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας κλπ, αλλά δεν σημαίνει ότι περιώδευσε κιόλας ο Πέτρος σ' αυτές. Ο Σιλουανός, σταλμένος από το μελλοθάνατο Παύλο στον Πέτρο, και μαρτυρούμενος ως υπογραφεύς και επιμελητής της Επιστολής του Πέτρου, είναι αυτός που συνιστά στον Πέτρο να απευθυνθεί η Επιστολή του στις εκκλησίες των περιοχών αυτών, που έλαβαν την πίστη από τον Παύλο, διότι είχαν γεμίσει από το μίασμα του νικολαϊτισμού. Το κύρος του αυτόπτου και αυτηκόου Πέτρου ήταν απαραβίαστο και ενήργησε σαν κεραυνός, και το πλήγμα των νικολαϊτών σίγουρο.


5. Ο Πέτρος όχι μόνο δε μαρτύρησε στη "Ρώμη, αλλ' ούτε και πήγε ποτέ στην πόλη αυτή. Αυτή η παρανόηση ότι Βαβυλών νοείται τάχα η Ρώμη προέκυψε από βιβλίο αποκρυφογράφου, του οποίου την άποψη υιοθέτησε ο Ειρηναίος, που δέχτηκε άκριτα την πληροφορία, και απ' αυτόν την πήραν πολλοί από τους μεταγενεστέρους σχολιαστάς, και "έδεσε" στον ορθόδοξο χώρο η παρανόηση, και βόλεψε την παπική προπαγάνδα, ότι ο πάπας των παπικών είναι διάδοχος του Πέτρου. Τεκμηρίωση για το τελευταίο βλ. στη λίαν διαφωτιστική σημείωση του Κων. Σιαμάκη, στην έκδοση κειμένων του Δοσιθέου Ιεροσολύμων, (Τόμος χαράς, σελ. 307-311). Επομένως το γραφόμενο από τον κ. Ι.Κ. ότι ο Πέτρος "μαρτύρησε στη Ρώμη το 64..." κρίνεται αναθεωρητέο.

 
6. Το "άλλος σε ζώση" του Χριστού προς τον Πέτρο δεν σημαίνει οπωσδήποτε σταύρωση του Πέτρου και μάλιστα ανάστροφη από σεβασμό κλπ. Σημαίνει βίαιο ή μαρτυρικό θάνατο αδήλου είδους. Και

 
7. Το περι αλυσίδων του Πέτρου κλπ είναι παπικής κατασκευής και φαντασίας. Δεν μαρτυρείται από τα ιερά κείμενα της Κ.Δ. 


Ευχαριστώ. Αθανάσιος Γ. Σιαμάκης, αρχιμανδρίτης.