Ομολογία

ΧΡΗΣΙΜΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

Πῶς χρειαζόμαστε το Χριστό;

του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη



Οδός είναι ο Χριστός. Για όλους και για όλα. Δεν υπάρχει θέμα, που δεν το επιλύει. Είναι αδύνατο κάτι για τον Παντοδύναμο; Υπάρχει αδιέξοδος για Εκείνον, που είναι η Οδός; Φυσικά, αν χάσης την Οδό, εκτροχιάζεσαι, χρεωκοπείς. Όταν χάσουμε το Χριστό, ο μεν Χριστός θα υπάρχη, αλλά για σένα και για μένα θα έχη καταστῆ άχρηστος∙ Εκείνος, που είναι ο πλέον Χρήσιμος.

Φταίει ο Χριστός; Έπαψε να είναι η Οδός; Όχι. Εμείς πήραμε άλλο μονοπάτι. Και τι μονοπάτι; Χειρότερο από της διαφθοράς. Ναι, του Μαμωνά το μονοπάτι, ο δρόμος της πλεονεξίας είναι πιο βρώμικο από το δρόμο της πορνείας και οποιασδήποτε άλλης σαρκικής ακαθαρσίας. Έτσι τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος: «Παντός βορβόρου πλεονεξία χείρων∙ ψυχήν γαρ, ου σώμα μολύνει, και ποιεί δυσέκπλυτον» (Ε.Π.Ε. 25,186). Μετάφρασις: Η πλεονεξία είναι χειρότερη από κάθε βόρβορο, διότι μολύνει όχι το σώμα, αλλά την ψυχή, που δύσκολα πλένεται.

● Ο Χριστός είναι ο Σποριάς. Για όλους ο λόγος Του. Σποριάς όλου του κόσμου. Σπόρος κατάλληλος για να ξεπηδήση ένας καινούργιος κόσμος. Μα ο σπόρος Του δεν φύτρωσε παντού, μας λέει η παραβολή (Λουκ.ιστ΄19-31).

Ούτε ο σποριάς, ούτε ο σπόρος έφταιγε. Το χωράφι έφταιγε. Ούτε ο Χριστός, ούτε ο σπόρος Του, ο λόγος Του δεν είναι πρώτης διαλογής. Εμείς φταίμε. Τα αγκάθια και τις πέτρες προτιμάμε!

◙ Τα αγκάθια, με τα πάθη. Τα αγκάθια που μας πνίγουν.

◙ Τις πέτρες, την ύλη. Μ’αυτή, είπαμε, θα χτίσουμε τον πύργο της ευτυχίας μας! Οι πέτρες τώρα θα μας σπάσουν το κεφάλι και τα αγκάθια θα μας ματώνουν.

Γιατί; Γιατί βάλαμε το Χριστό στην αχρηστία. Θέσαμε το Ευαγγέλιο όχι απλώς σε εφεδρεία, αλλά σε αργία. Και όταν το Ευαγγέλιο μπαίνη σε αργία, τότε όλοι κάνουν απεργία, εκτός από τον Διάβολο∙ αυτός ούτε απεργία κάνει, ούτε ανεργία ξέρει.

● Ο Χριστός είναι η τροφή. Θα αλλάξη ο κόσμος, αν ο Χριστός γίνη για όλους «η τροφή του παντός κόσμου».

Δεν είναι ορεκτικό η επιδόρπιο ο Χριστός. Είναι το κυρίως γεύμα, είναι η κεντρική τροφή μας.

Τότε θα αλλάξη ο κόσμος, όταν ο Χριστός πάψη να είναι το διάλειμμα ανάμεσα στις εγκόσμιες ενασχολήσεις μας, αν πάψη να είναι η γιορταστική παρένθεσις, και γίνη το παν και το πλήρωμα.

Η αλλαγή προς το καλύτερο, δηλαδή, για να γίνη ο θάνατος ζωή, και η αποξένωσις κοινωνία, εξαρτάται από το τι γευόμαστε. Τρώτε και πίνετε, καλεί συνέχεια η Εκκλησία. «Λάβετε, φάγετε» - «Πίετε εξ αυτού πάντες».

Γιατί είναι άχρηστος ο Χριστός;

● Είναι άχρηστος ένας Χριστός, που Τον θέλουμε για τα πολλά και για το αύριο.

Αν Του εμπιστευτούμε τα αναγκαία και το σήμερα, θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Όπως ζούμε σήμερα, ως πολίτες της γης μόνο, και όχι ως πολίτες της Βασιλείας Του, θα πρέπη η Εκκλησία ν’απαγορεύση (τρόπος του λέγειν φυσικά) να λέμε το… «Πάτερ ημών». Εκεί κοντά στα άλλα λέμε: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον».

◙ Γιατί φτωχύναμε σαν χώρα; Διότι πολλοί πλούτισαν σαν άτομα.

◙ Και γιατί πλούτισαν σαν άτομα; Διότι δεν πίστεψαν πως όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου Πατέρα.

◙ Σκέφτηκαν οι πολλοί και σκέφτονται το δικό τους αύριο. Και το αύριο το επένδυσαν με πολλά χρήματα, σε καταθέσεις, σε ομόλογα, σε ακίνητα, σε τράπεζες εδώ, αλλά και της Ελβετίας και του Λιβάνου και όπου αλλού μπορεί να διαφύγη το μαύρο χρήμα.

◙ Γιατί φτωχύναμε σαν χώρα; Διότι οι πολλοί ξεφύγαμε από τα αναγκαία. Πήγαμε στα περιττά∙ τα αποκτήσαμε.

Και όταν εμείς έχουμε περιττά, τότε οι φτωχοί στερούνται τα αναγκαία.

Ο Χριστός δεν είναι άχρηστος, όταν ζητάμε τα αναγκαία και το σήμερα. Λέει ο Χρυσόστομος: « "Δος ημίν σήμερον". Μόνο για σήμερα παρακαλούμε, ώστε να μη κουραζώμαστε με την φροντίδα της αυριανής μέρας. Γιατί να μοχθής για τη φροντίδα μιας μέρας που το διάστημά της δεν το έχεις δεί;»

● Είναι άχρηστος ο Χριστός, γιατί τον βάλαμε στο αρχείο και το λόγο Του στην αχρηστία.

Βλέπει τους κλέφτες ο Χριστός. Και τους άλλους κλέφτες. Οι κλέφτες κλέβουν τους κλέφτες! Ο Χριστός, και προειδοποιεί. Ποιος τον ακούει; «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης, όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι» (Ματθ.στ΄19).

Οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος ποιοι είναι;

◙ Όσοι παίρνουν παραπάνω και δεν κουνάνε ούτε βήμα από τα κεκτημένα.

◙ Όποιος παίρνει διπλάσια από τον άλλον, που στερείται των αναγκαίων∙ είναι κλέφτης των αγαθών και των χρημάτων, που για όλους τα έχει ο Θεός.

◙ Κλέφτης είναι και εκείνος, που δεν δέχεται τη συνταγή του Προδρόμου, δεν αρκείται «τοις οψωνίοις», στο μισθό του, στον τίμιο ιδρώτα του, αλλά εισπράττει μαύρο χρήμα.

◙ Κλέφτης είναι όποιος δηλώνει 20.000 εισόδημα και έχει σε καταθέσεις 1.000.000 ευρώ.

◙ Κλέφτης και όποιος εκμεταλλεύεται τον πόνο του αρρώστου και παίρνει φακελλάκι, τον πόνο του πενθούντος και εισπράττει τυχερά στις κηδείες, στα τρισάγια, στα μνημόσυνα∙ και ο άλλος, που εκμεταλλεύται την οικονομική αγωνία και αρπάζει ως τοκογλύφος παράνομα και αδήλωτα χρήματα.

◙ Κλέφτης είναι κάθε πλεονέκτης. Το λέγει ο αμίμητος και στα κοινωνικά θέματα Χρυσόστομος: «Ο πλεονέκτης κλέπτης εστί, και ληστής εκείνου πολλῷ χαλεπώτερος, όσῳ και τυραννικώτερος» (Ε.Π.Ε. 22,564). Μετάφρασις: Ο πλεονέκτης είναι κλέφτης και ληστής πολύ χειρότερος από τον κοινό ληστή∙ και πιο τυρρανικός.

Αυτοί οι κλέφτες κάποτε βλέπουν μπροστά τους τους άλλους κλέφτες.

-Σε δέκα δευτερόλεπτα τα λεφτά σου, αλλιώς χάνεις τη ζωή σου!

Έτσι είπαν τρεις ληστές σε ένα πλαστικό χειρουργό. Του δένουν τα μάτια και το στόμα, του βάζουν μαχαίρι μυτερό στον ένα κρόταφο, περίστροφο αληθινό στον άλλο. Και συνεχίζουν:

-Που έχεις τα λεφτά;

Αν δεν είχε, θα πήγαιναν; Και πως θα ήταν δυνατό να έχη, αν είχε το νόμιμο μισθό, όπως κάθε εργαζόμενος; Σε λίγα δευτερόλεπτα τους ωδήγησε στα λεφτά. Μετρητά 170.000 ευρώ, εισπράξεις ίσως της μέρας!!! Πόσα θα έχη σε καταθέσεις!

Είστε, λοιπόν, υπέρ των κλεφτών; θα μας πουν. Όχι. Είμαστε όμως υπέρ της επαληθεύσεως των λόγων του Χριστού, που είπε: «Μη θησαυρίζετε. Κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι» (Ματθ. στ΄19).

◙ Ακολουθεί ο άλλος κλέφτης. Είναι η αρρώστια.

◙ Ύστερα από λίγο και ο άλλος κλέφτης. Αυτός τα αρπάζει όλα από την ιδιοκτησία σου: Ο θάνατος. Και τώρα; «Τίνι έσται;» (Λουκ.ιβ΄20).

Χριστός ελεημοσύνης άχρηστος;

Για τους πολλούς Έλληνες (ορθοδόξους) είναι:

● Άχρηστος ο Χριστός της αγάπης και της ελεημοσύνης! Χρήσιμος και φίλος είναι ο Μαμωνάς της κλεψιάς, της πλεονεξίας, της απάτης, της κομπίνας, του λαδώματος, της τοκογλυφίας.

● Άχρηστος ο Χριστός και ως σύνθημα. Το σύνθημά Του ανεπιθύμητο: «Μακάριόν εστί διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν». (Πράξ. κ΄35). Άλλο όμως σύνθημα επικρατεί: «Άρπαξε όσα μπορείς». «Όλα δικά μου! Τα δικαιώματά μου. Τα κεκτημένα μου!».

● Άχρηστος ο Χριστός ως κοινωνικός οδηγός. Μας οδηγεί στην πηγή της ζωής. Οι πολλοί όμως διψούν για χρήμα, για δόξα, για εξουσία.

● Άχρηστος ο Χριστός ως πρότυπο! Εκείνος πτώχευσε εκούσια, για να πλουτίσουμε εμείς με τη χάρι Του. Πτώχευσε Εκείνος∙ εμείς όμως πλουτίζουμε. Πλουτίζουμε και … εν ονόματί Του ακόμα!

● Σαν άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε το παν για ν’απομακρύνουμε τον αληθινό Χριστό από τη ζωή των ανθρώπων και προσφέρουμε ένα Χριστό με πανηγύρια, ένα Χριστό με χρυσά και ασήμια, με σύμβολα χωρίς αξίες∙ ένα Χριστό με τύπους, χωρίς ουσία.

Δίνουμε και δείχνουμε ένα Χριστό με εικόνες και πραγματικότητες. Οι άγιοι είναι πραγματικότητες, και μείς κρατάμε μόνο τις εικόνες τους, χωρίς την πραγματικότητά τους∙ τα προσωπεία και όχι τα πρόσωπά τους.

Χριστός, που δεν είναι λόγος και ζωή, χάρις και δύναμις στις καρδιές των πιστών, είναι φυσικά Άχρηστος.

Τι είναι εν προκειμένω ο Χριστός;

Αναζητείται λύσις μέσα στην κρίσι. Στο γνωστό Δ.Ν.Τ. καταφύγαμε. Και καταφρονήσαμε τον Ιησού Χριστό, που είναι το ευλογημένο Δ.Ν.Τ.

● Ο Χριστός είναι το Δ: Δωτήρ των αγαθών. Δεν δανείζει, αλλά μόνο χαρίζει.

● Ο Χριστός είναι το Ν: Νομοθέτης της αγάπης. Συγχωρεί, δεν τιμωρεί.

● Ο Χριστός είναι το Τ: Ταμείο σωτηρίας. Τράπεζα αίματος και θυσίας.

Χωρίς τον Ιησού Χριστό θα υπάρχη πάντοτε κρίσι. Την κρίσι δε, την προκαλούν οι Κροίσοι κάθε εποχής.

Με το Χριστό δεν έχουμε κρίσι αξιών και οικονομίας, γιατί υπάρχει η κρίσις του Θεού. Όποιος πιστεύει στην κρίσι του Χριστού, αυτός βλέπει τον κόσμο ως κοινωνία, όχι ως ατομισμό. Ως αδελφότητα, όχι ως φιλαυτία.

Τι είναι ο Χριστός;

● Είναι κοινό αγαθό. Όποιος κρατάει το Χριστό για τον εαυτό του και δεν Τον προσφέρει στους γύρω, αυτός έχει έναν άχρηστο Χριστό!

● Δεν είναι ένα θρήσκευμα ή ένα ιδεολόγημα. Είναι μια επανάστασις, η επανάστασις της αγάπης.

Άχρηστος ένας Χριστός, που δεν είναι του σώματος της Εκκλησίας, αλλ’ είναι του πτώματος μιας θρησκείας.

Μοιάζουμε σαν να καλύπτουμε ένα σωρό βρωμιές με ένα λευκό πέπλο. Βουνό τα σκουπίδια! Και πάνω στην κορυφή των σκουπιδιών… ένας Σταυρός λαμπερός, χρυσαφένιος! Ένας τέτοιος Χριστός δεν είναι μόνο άχρηστος∙ είναι ταυτισμένος με τα δικά μας συμφέροντα!

● Ο Χριστός δεν θέλει αδικίες, που γίνονται πιθανόν και σε μας, για να καταλάβουμε τις αδικίες στους άλλους.

Δεν θέλει να πεινάση ο λαός, αλλά θα πεινάση, ίσως και για να νιώσουμε την πείνα σε τόσες χώρες της γης.

Δεν θέλει συνδικάτα, που διεκδικούν δικά τους μόνο συμφέροντα και αδιαφορούν για τους άλλους.

Δεν θέλει δάνεια ο Χριστός, ούτε να δανειζώμαστε, ούτε να δανείζουμε. Θέλει τίμια εργασία για όλους.

● Τι είναι ο Χριστός;

◙ Είναι «η κοινωνία με το Θεό Πατέρα και αγαπητική προσέγγισις των αδελφών ανθρώπων, που συγκροτούν όλοι μαζί το άγιο Σώμα της».

◙ Είναι μια κοινωνία, «μια κοινότητα ανθρώπων, που τους τρέφει η αγάπη και τους ζωογονεί η ελπίδα»!

◙ Μην απελπίζεστε! Έχει ο Θεός! Πουλάκια Του, σπουργιτάκια Του είμαστε. Δεν θα μας αφήση.

◙ Μην απελπίζεστε! Θα μας πάρουν ίσως πολλά. Το Χριστό και την ψυχή μονάχα μη μας πάρουν.

◙ Μην απελπίζεστε! Υπάρχουν και φτωχότεροι από μας.

◙ Μην απελπίζεστε! Δεν είμαστε «σύστημα πίεσης για την απόκτησι προνομίων». Είμαστε αδελφοί, που θα ανοίξουμε όσα έχουμε στην άκρη για τους άλλους! Που θα ανοίξουμε το θησαυροφυλάκιο της καρδιάς μας.

Ζη Κύριος Παντοκράτωρ! Όποιος αγωνίζεται για τα μεγάλα του δικαιώματα, αυτός ας μην αγωνιά για τα μικρά, τα υλικά του δικαιώματα.