απομιμουνται
τους Αιρετικους Φραγκολατινους;
Ως γνωστον, ο εικονιζομενος ναος του Σωτηρος στην ερυθρα πλατεια της Μοσχας, ανατιναχθηκε σε σκονι και κονιορτο, απο τους Χριστομαχους και Χριστιανομαχους αντιχριστους Μπολσεβικους της Ρωσσιας με την Δικτατορια τους το 1917κ.
Με την πτωσι και κονιορτοποιησι Της και υστερα απο 80κ χρονια και με την αλλαγη των πολιτικων πραγματων, ανηγερθη και παλι ο ναος.
Ομως μας εκπλήσσει η εξωτερικη εικονα του ναού, που και εσεις βλεπετε.
Πατηστε επανω στην εικονα για να την μεγαλωσετε και μια και δυο φορες.
Επανω ακριβως απο τις πορτες υπαρχουν πολλα και διαφορα αγαλματα.
Επειδη αυτο το φαινομενο παρατηρειται μονο σε ναους των Αιρετικων Φραγκολατινων και απαγορευεται απο τους Ιερους Κανονες η τοποθετησι αγαλματων, ειτε εντος, ειτε εκτος των ορθοδοξων ναων, διερωτωμεθα, τι συμβαινει με τους Ρωσους;
Από πότε η Ορθόδοξη Εκκλησία απέκτησε αγάλματα;
Με την πτωσι και κονιορτοποιησι Της και υστερα απο 80κ χρονια και με την αλλαγη των πολιτικων πραγματων, ανηγερθη και παλι ο ναος.
Ομως μας εκπλήσσει η εξωτερικη εικονα του ναού, που και εσεις βλεπετε.
Πατηστε επανω στην εικονα για να την μεγαλωσετε και μια και δυο φορες.
Επανω ακριβως απο τις πορτες υπαρχουν πολλα και διαφορα αγαλματα.
Επειδη αυτο το φαινομενο παρατηρειται μονο σε ναους των Αιρετικων Φραγκολατινων και απαγορευεται απο τους Ιερους Κανονες η τοποθετησι αγαλματων, ειτε εντος, ειτε εκτος των ορθοδοξων ναων, διερωτωμεθα, τι συμβαινει με τους Ρωσους;
Από πότε η Ορθόδοξη Εκκλησία απέκτησε αγάλματα;
Από το Μ. Πέτρο και εδώ;
Ή πρόσφατα μετά τα Οικουμενιστικά ανοίγματα της Μόσχας, γέμισαν τον νεοκτιστο ναό του Σωτήρος, με αγάλματα;
Ποιος θα λυσει την απορια μας;
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Γιατί, τώρα το ανακαλύψαμε, ότι οι Ρώσοι απομιμούνται τους αιρετικούς φραγκολατίνους; Ας δούμε κάποιες περιπτώσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ/ Εθνοφυλετική διαφοροποίηση:
Η Ρωσική Εκκλησία ακολούθησε τη διαφοροποίηση των Φράγκων έναντι της Ορθόδοξης Ρωμαϊκής Εκκλησίας και θέλησε να διαφοροποιηθεί και αυτή από αυτήν, με την καλλιέργεια ενός πνεύματος ανθελληνισμού, ειδικά μετά την πτώση της Κων/πολης το 1453 και ειδικότερα με την ανάδειξη της Ρωσικής Εκκλησίας σε Πατριαρχείο το 1589, το πρώτο εθνοφυλετικό Πατριαρχείο στην ιστορία της Εκκλησίας. Σ’ αυτό το κλίμα κυοφορήθηκε η ιδέα της Μόσχας ως Τρίτης Ρώμης και η συγκρότηση μιας νέας «ορθόδοξης» αυτοκρατορίας, μετά το θάνατο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με έδρα τη νέα Ρώμη και την απόσχιση της πρώτης Ρώμης από την Ορθόδοξη Πίστη.
Έτσι, αρχίζει στη Ρωσία μια προσπάθεια διαφοροποίησης, σε εξωτερικά κυρίως στοιχεία, του εκκλησιαστικού βίου από τους Έλληνες, όπως ακριβώς έκαναν οι Φράγκοι 500 χρόνια πριν. Με την ίδια λογική των Φράγκων, οι Ρώσοι επέμειναν σε διαφοροποιήσεις, που καθιστούσαν αμέσως έκδηλη τη δική τους εθνοφυλετική ιδιαιτερότητα: ρωσικός τύπος σταυρού (με τρεις οριζόντιες κεραίες, εκ των οποίων οι ακραίες μικρότερες από τη μεσαία, κάθετες ή πλάγιες στον κάθετο άξονα), ιδιαίτερος ρωσικός τύπος σάκου, ρωσικός τύπος επανωκαλύμμαυχου, λευκά ράσα, μίτρα και σε Αρχιμανδρίτες, ιδιαίτερος ρωσικός τύπος εικονογραφίας (με έντονο το εξαϋλωτικό ιμπρεσσιονιστικό στοιχείο) και επηρεασμός από τη δυτική τεχνοτροπία, ρωσική εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, με έμφαση στον διακοσμητικό κρεμμυδόσχημο τρούλο και άλλες μικρότερης σημασίας μεταβολές. Αυτές οι διαφοροποιήσεις επιδιώκουν να λειτουργήσουν, σαν έκφραση εθνοφυλετικής ιδιαιτερότητας και δυναμικής πρωτοκαθεδρίας.
Ειδικά, ως προς την λευκή αμφίεση των ρώσων κληρικών, αυτή έχει έλθει, όπως πολλά άλλα πράγματα, από τη Ρώμη: Τα άσπρα λοιπόν, που φοράνε οι Ρώσοι, κάποια άσπρα καλιμαύχια, πανωκαλίμαυχα ή άσπρα άμφια, είναι μία λάθος παράδοση, η οποία μεταφέρθηκε από μια πλάνη, που ήρθε στη Ρώμη, από τη λεγόμενη Κωνσταντίνεια δωρεά. Είναι ένα ψέμα, το οποίο είπαν κάπου στη Ρώμη, ότι (δήθεν) ο Μέγας Κωνσταντίνος λίγο πριν πεθάνει, έκανε μια δωρεά στη Ρώμη και της δώρισε να είναι η πρώτη εκκλησία. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Και μαζί με αυτή τη δωρεά που έκανε, τους χάρισε και ένα άσπρο άμφιο (πράγμα που φοράει μόνον ο Πάπας) για να το φοράνε κ.λπ. και μεταφέρθηκε στη Μόσχα, ένα ολόκληρο παραμύθι. Υπάρχουν δύο ψέματα πάνω στα οποία στηρίχθηκαν κάποια στοιχεία θεολογίας της Βατικανείου εκκλησίας, όπως η Κωνσταντίνειος δωρεά και οι ψευτοϊσιδώρειες διατάξεις (πρωτ. Κων/νος Στρατηγόπουλος).
Πρόσφατο παράδειγμα της νοοτροπίας αυτής είναι η εικόνα που παρουσίασε η σύναξη των Ρώσων Επισκόπων, για την ανάδειξη του Πατριάρχη Μόσχας. Τοποθετημένοι και στοιχημένοι σε σειρές σύμφωνα με την χρωματολογική αμφίεση, η δε όλη εικόνα θύμιζε την αντίστοιχη βατικάνεια σύναξη!
Αλλά και η εξωτερική διακόσμιση του νέου Ι. Ναού του Σωτήρος στη Μόσχα, είναι παπικής έμπνευσης με το πλήθος των αγαλμάτων των αγίων και των αγγέλων, που τον διακοσμούν!
ΙΚ
Β/ Ρωσική Ακαδημαϊκή Θεολογία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η Θεολογία, που αναπτύχθηκε από διάφορους Ρώσους θεολόγους στη Δύση, οι οποίοι κατέφυγαν σ’ αυτή, αντιδρώντες στις εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις του Μ. Πέτρου. Κύριο κέντρο της αντίδρασης αυτής ήταν το Θεολογικό Ινστιτούτο του αγίου Σεργίου στο Παρίσι, γι’ αυτό και η τάση αυτή έλαβε το όνομα Παρισινή θεολογία και κοίταξε να παντρέψει τα υπαρξιακά προβλήματα των δυτικών με την Πατερική θεολογία.
Η Παρισινή αυτή θεολογία στη προσπάθειά της να υπερβεί την Πατερική θεολογία και αφού ανέπτυξε την περίεργη άποψη, ότι οι Ρώσοι θεολόγοι προχώρησαν ακόμη περισσότερο στη θεολογία των Ελλήνων και Ρωμαίων Πατέρων, διατύπωσε εσφαλμένες θεωρίες, περί του ανθρωπίνου προσώπου και προσπάθησε να βρει αντιστοιχίες του Τριαδικού Θεού με την Εκκλησία, την κοινωνιολογία, την παιδεία κ.λπ. τόλμησε δε να βάλει το δόγμα της αγίας Τριάδας στις οικογενειακές, ακόμη δε και στις συζυγικές σχέσεις!
Έτσι, η Παρισινή θεολογία προσπαθεί να θεολογήσει –όπως ακριβώς κάνει η παπική θεολογία-χρησιμοποιώντας τη λογική, τη φιλοσοφία και υπερβαίνοντας τόσο την ορολογία, όσο και τον τρόπο της Πατερικής θεολογίας. Η Παρισινή θεολογία θεωρεί, ότι προχώρησε ακόμη πιο πέρα από την Πατερική θεολογία, είναι ανώτερη από την Πατερική Παράδοση και θεωρεί τον εαυτό της ως νεοπατερική παράδοση, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο. Ακολουθώντας αυτή την αντίληψη, η Παρισινή θεολογία, μετετράπη τελικά σε μια σχολαστική και φιλοσοφούσα θεολογία και έτσι απομακρύνθηκε από τις βασικές προϋποθέσεις της Πατερικής θεολογίας, ακολούθησε δηλ. την ίδια πορεία της δυτικής παπικής σκέψης στην απομάκρυνσή της από τη Θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας.
Γ/ Ρωσική Εκκλησία Διασποράς:
Στην Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (του παλαιού εορτολογίου) σημειώνονται πλείστες όσες αντικανονικές ενέργειες:
- Είχε ενορίες με το παλαιό και το νέο ημερολόγιο.
- Είχε ενορίες με νέο ημερολόγιο, αλλά στις νηστείες εφάρμοζε το παλαιό
- Είχε κοινωνία με όλες τις νεοημερολογίτικες Εκκλησίες
- Είχε συμπροσευχές με αιρετικούς. Παρουσία Αγγλικανού Αρχιερέα με πλήρη στολή, στο ιερό Βήμα, το 1951, κατά τη χειροτονία του Μητροπολίτη Βιτάλιου (τ. Προέδρου της Συνόδου)
- Είχε συμμετοχή του Μητροπολίτη Φιλάρετου (1960) σε λιτανεία, μαζί με παπικό επίσκοπο και πήρε μέρος σε τέλεση παράκλησης σε παπικό ναό.
- Εκτελούσε χειροτονίες επισκόπων, με συμμετοχή επισκόπων του παλαιού και νέου ημερολογίου.
- Ορισμένοι επίσκοποι έφεραν στη θ. λειτουργία χειρόκτια και επίσης δακτυλίδι στο χέρι, όπως οι καρδινάλιοι.
- Συνομιλούσαν με το πατριαρχείο Μόσχας, για επικείμενη ένωση με αυτό, η οποία τελικά επιτεύχθηκε.
ΙΚ