Ομολογία

Η επίσκεψη

του πάπα των παπικών

στη Βρετανία

Επίσημη επίσκεψη πάπα στη Βρετανία είχε να γίνει από το 1534. Αυτό σημαίνει το μέγεθος της αποστροφής και απέχθειας των προτεσταντών προς τους παπικούς. Και οι προτεστάντες, παρακαλώ, προήλθαν ως σχίσμα από τους κόλπους του παπισμού. Φανταστείτε τι σκάνδαλα και τι αυθαιρεσίες είδαν τα μάτια τους στην αυλές των εκάστοτε παπών και ευρύτερα, και έφτασαν στο σημείο όχι μόνο να φύγουν σκανδαλισμένοι, αλλά και να αρνούνται επί 500 περίπου χρόνια να τους επισκεφτεί πάπας.

Η απέχθεια των προτεσταντών προς το πρόσωπο αυτό θα λέγαμε πέρασε στη βιολογική τους φύση και μεταδίδονταν κληρονομικά από γενιά σε γενιά. Και ο αναίσχυντος Ράτσιγκερ, αντί να αισχύνεται, τόλμησε να επισκεφθεί τη χώρα του μείζονος προτεσταντισμού.

Και να είναι τάχα ο μόνος λόγος που θα έπρεπε να ντρέπεται να πάει τη Βρετανία; Υπάρχει και ο πιο «φρέσκος» λόγος, ότι οι κληρικοί του πάπα στη χώρα αυτή, που αποτελούν μειονότητα σε σχέση με τον προτεσταντισμό, (ανέρχονται στο 10%), κατόρθωσαν να δημιουργήσουν αμέτρητα σκάνδαλα παιδεραστίας (δεν υπολογίζω τα σκάνδαλα πορνείας, μοιχείας και ομοφυλοφιλίας, γιατί αυτά το αμβλυμένο πλέον αισθητήριο της έκφυλης σημερινής κοινωνίας δεν τα λογαριάζει για εγκλήματα ούτε και γι’ αυτούς ακόμη τους άγαμους παπικούς κληρικούς, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν το Χριστό), σε βαθμό που εμπνέεται φόβος στη Βρετανία για την ασφάλεια του ανεπιθύμητου πάπα Ράτσιγκερ, αυτός δε να προσποιείται τον ψύχραιμο και να δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι δεν ανησυχεί για ενδεχόμενες εκδηλώσεις εχθρότητας κατά την επίσκεψή του, αλλά προχωρεί με μεγάλο θάρρος (σ.σ. μάλλον θράσος) και με χαρά.

Δεν μπορώ να εξηγήσω, αγαπητοί μου, την αναισθησία του παπισμού στα θέματα των σεξουαλικών σκανδάλων. Μία λύση που θα μπορούσα να δώσω είναι ότι ο παπισμός όχι μόνο δεν θεωρεί έγκλημα την παιδεραστία, αλλά και την έχει αναγάγει σε υποχρεωτικό δικαίωμά τους, όλων τους, από τον μεγαλύτερο, τον εκάστοτε πάπα, μέχρι το μικρότερο. Αλλιώς πως εξηγείται ότι ουδείς ουδέποτε ουδαμού παρ’ ουδενός παιδεραστής άγαμος «κληρικός» του παπισμού (και είναι όλοι τους τέτοιοι) δεν έχει τιμωρηθεί ουδέ με την παραμικρή ποινή. Η μόνη «τιμωρία» που είναι συνηθισμένη είναι η μετάθεση, η οποία, σημειωτέον είναι μάλλον προαγωγή παρά τιμωρία, αφού στη νέα θέση του ο σάτυρος κληρικός μπορεί να κάνει τρις χειρότερα σε άλλα ανύποπτα παιδιά που δεν τον ξέρουν.

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι και ο σημερινός πάπας Βενέδικτος, έχοντας και αυτός βεβαρημένο παρελθόν στο ζήτημα αυτό, όπως ανέγραψαν στο παρελθόν εφημερίδες και περιοδικά, προκαλούμενος από τους δημοσιογράφους να τοποθετηθεί, μιλάει με νωθρό και άνευρο τρόπο, που όχι μόνο δεν δείχνει άμεσο ενδιαφέρον για τα παρατράγουδα αυτά των πρωταγωνιστών του, αλλά στην ουσία η απάθειά του αυτή είναι συστηματική συγκάλυψη των ανοσιουργημάτων των «κληρικών» του. Αυτή την αναισθησία την καταλαβαίνουν οι πάντες σ’ όλο τον κόσμο και αισθάνονται μέσα τους κύμα αγανακτήσεως και εξοργισμού εναντίον του πάπα και της απαθούς στάσεώς του.

Σαφής ένδειξη της αγανακτήσεως είναι η σκληρή και δηκτική δήλωση της Ζοέλ Καστέξ, μέλους των οργανώσεων κατά της παιδεραστίας των παπικών κληρικών (φανταστείτε έχουν ιδρυθεί και οργανώσεις για την αναχαίτιση αγρίου και απειλητικού κύματος της παιδεραστίας των παπικών κληρικών!! και ο προκομμένος ο Βαρθολομαίος ντε και καλά θέλει να ενωθεί με τους τοιούτους), στην οποία λέει· «Είναι ανέντιμο να λες ότι οι αρχές της εκκλησίας ήταν αργές και δεν επέδειξαν επαγρύπνηση. Αντιθέτως ήταν γρήγορες και επαγρυπνούσαν, αλλά για να κρύψουν και όχι για να προλάβουν αυτές τις τρομερές ενέργειες. Οι επίσκοποι (εννοεί τους παπικούς) σε ολόκληρο τον κόσμο συνεχίζουν σκοπίμως να επιλέγουν τη μυστικότητα και την εξαπάτηση σε βάρος της ασφάλειας (των παιδιών) και της εντιμότητας στις περιπτώσεις παιδεραστίας. Αυτή είναι η καθαρή και θλιβερή αλήθεια. Η μόνη πρόοδος που έκανε το Βατικανό όσον αφορά την παιδεραστία ήταν τόσο λίγη, που είναι ουσιαστικά ασήμαντη. Λειτουργώντας υπό τεράστιες πιέσεις το Βατικανό είπε στους επισκόπους να καλούν την αστυνομία για περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, αν τους υποχρεώνει να το κάνουν η τοπική νομοθεσία».

Αυτό το τελευταίο, «Αν το υποχρεώνει η τοπική νομοθεσία», νομίζω είναι σκέτη κοροϊδία. Και η νομοθεσία του Θεού για άμεση καθαίρεση των τοιούτων, κ. Ράτσιγκερ, πάπα των παιδεραστών; ούτε καν μνημονεύεται, πράγμα που ουσιαστικά δείχνει ότι ο πάπας είναι άπιστος και άθεος και ο παπισμός απιστία και αθεΐα. Και αν η τοπική νομοθεσία δεν το προβλέπει, κ. Ράτσιγκερ; Σύμφωνα με το πνεύμα της δηλώσεώς σου, το αφήνουμε να περάσει σιωπηρά ή με άλλα λόγια το συγκαλύπτουμε, ή μάλλον το ενθαρρύνουμε και το ενισχύουμε; Αυτό θέλεις να πεις; Διότι η συγκάλυψη είναι ενθάρρυνση και επιβράβευση. Σημειωτέον ότι αυτή η εμπαικτική στάση του εκάστοτε πάπα απέναντι στο μίασμα της παιδεραστίας έχει αποθαρρύνει 13 κακοποιηθέντες, οι οποίοι, μη αντέχοντας άλλο το όνειδος, αυτοκτόνησαν.

Δυο άλλα τελευταία σχόλια· Το ταξίδι του κ. Ράτσιγκερ στη Βρετανία θα κοστίσει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των δημοσιογράφων, (κρατείστε την αναπνοή σας) 14,4 εκατομμύρια ευρώ! Τέτοια σπάταλα και πολυδάπανα ταξίδια έκανε ο Χριστός; Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσεως που διανύουμε, τέτοιες ειδήσεις, είναι αβάσταχτες προκλήσεις και δημόσια σκάνδαλα. Και το άλλο. Η κάθε θέση του προσερχομένου καθολικού στην υπαίθρια λειτουργία, πωλείται, όπως γίνεται με τις θέσεις των γηπέδων στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις. Χριστεμπορία, κ. Ράτσιγκερ; ‘Εκμεταλλεύεσαι και το στοιχειώδες καθήκον του εκκλησιαστμού του απλού πιστού, και τον χαρατσώνεις. Ντροπή! Λέτε ότι έχετε σχέση και με το Χριστό!

Τέλος, βούιξε όλος ο κόσμος με τις απρόκλητες αναπάντεχες αιχμηρές και υποτιμητικές για τους Βρετανούς δηλώσεις του υψηλόβαθμου καρδιναλίου Βάλτερ Κάσπερ, του γνωστού μας ως μέχρι πρό τινος αντιπροσώπου του Βατικανού στις συναντήσεις διαλόγου με του ς ορθοδόξους, (παραιτήθηκε τον περασμένο Ιούνιο), ότι η Βρετανία θυμίζει τριτοκοσμικές χώρες και ότι διαθέτει έναν επιθετικό νεοαθεϊσμό.

Οι δηλώσεις του Κάσπερ, που έκαναν χαλάστρα το κλίμα της επισκέψεως του πάπα των παπικών στη Βρετανία, είναι ενδεικτικές του ψυχονευρωτικού χαρακτήρα του Κάσπερ, τον οποίο προσπαθούσε να κρύβει επιμελώς στις συναντήσεις του διαλόγου τόσα χρόνια και να εμφανίζεται ήπιος ευγενικός και υπομονητικός. Αλλά τώρα που απαλλάχτηκε από τα καθήκοντα αυτά, αμέσως εξεδήλωσε το χαρακτήρα του. Αυτός είναι ο κ. Κάσπερ, ο διασπορέας μισαλλοδοξίας και εχρθικότητας, ο κατά τα άλλα ενοποιός των διισταμένων μερών!

Απο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Οκτωβρίου 2010