Αξιόλογα ερωτήματα για την αποτείχιση και τα μυστήρια των Οικουμενιστών,

 

Από αποτειχισμένο εν Χριστώ  αδελφό  τέθηκαν τα παρακάτω ερωτήματα.

Σε ομιλία του  π. Αθανασίου Μυτηλιναίου (π.Α.Μ)  που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=yafg3jXj3tU, ο μακαριστός γέροντας λέει τα εξής:

«…το Πνεύμα το Άγιο τελετουργεί , βάζει τη σφραγίδα στα μυστήρια (Βάπτισμα ,Ιερωσύνη, Θεία κοινωνία ,εξομολόγηση)  και ως εκ τούτου και ο ιερέας όταν είναι "πονηρός" δεν έχει έγκυρο μυστήριο αλλά προς χάριν των πιστών το μυστήριο επενεργεί ???   Άρα αν καταλαβαίνω σωστά σήμερα οι "πονηροί" οικουμενιστές Επίσκοποι και ιερείς δεν έχουν έγκυρα μυστήρια και Ιερωσύνη και ο κόσμος σωστά τους ακολουθεί !  κι εμείς που αποτειχιστήκαμε κάναμε σχίσμα ?  και το ίδιο ισχύει και για τον πιστό όταν είναι κι αυτός "πονηρός" , κατάκριμα , δεν εχει βάπτισμα αν και βαπτίστηκε !  Τότε τα σχετικά με τον μολυσμό  των μυστηρίων δεν είναι σωστά;

 

Απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.

Προκειμένου να απαντήσω στις απορίες σου πρέπει αρχικά να εξετάσουμε , πότε ένα μυστήριο είναι ΕΓΚΥΡΟ.

Πότε ένα Μυστήριο είναι έγκυρο;

Η Αποστολική Παράδοση και οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς δίδαξαν ότι για να είναι έγκυρο και «κανονικό» ένα Μυστήριο θα πρέπει να πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

α. Ο τελετουργός να είναι «κανονικά» χειροτονημένος (ιερέας ή Επίσκοπος), και δεν διατελούν υπό ποινή που να τους απαγορεύει την τέλεση αγιαστικών πράξεων, δηλαδή με στέρηση μέρους ή όλης της ιερατικής τους εξουσίας.

β. Να υπάρχουν τα αισθητά σημεία, η ύλη του Μυστηρίου, η οποία για κάθε Μυστήριο είναι διαφορετική (π.χ. αλεύρι για Ευχέλαιο, πρόσφορο για Θεία Λειτουργία κ.ά.),

γ. Να τηρείται η ειδική Ιερολογία, δηλαδή τα «ειδικά» λόγια για κάθε Μυστήριο, όπως μάς τα παρέδωσαν οι Πατέρες στο διάβα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και της Θείας Λατρείας. Σε αυτή την τρίτη προϋπόθεση, μόνο υπό κανονικές συνθήκες (και όχι, για παράδειγμα, εν καιρώ πολέμου), πρέπει να τηρείται και η «κανονικότητα» ως προς τη χρήση των ιερών αμφίων από την πλευρά του λειτουργού, ανάλογα πάντα με το βαθμό της ιεροσύνης του.

--------------------------------------------------------------------

Υπάρχει μια αντιφατικότητα  στα  λόγια του  π.Α.Μ.  Αφενός μεν έχουμε έχουμε ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΛΟΓΩ ΑΙΡΕΣΗΣ, αφετέρου η Χάρις (;;) ενεργεί προς χάρη των πιστών. Αυτό φυσικά δεν τεκμηριώνεται πουθενά.

Κάθε αιρετικός που διαστρέφει τα ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΔΟΓΜΑΤΑ της Εκκλησίας είναι καταδικασμένος, με την έννοια ότι αυτοκαταδικάζεται, έχει χάσει την Θ. Χάρη για τον εαυτό του, όχι όμως και την εξουσία να τελεί μυστήρια χάριν του λαού, έως ότου αυτήν την εξουσία του την πάρει η Σύνοδος, η οποία του την έδωσε, διά των χειρών των Επισκόπων που τον χειροτόνησαν.

Είναι σαφής η θέση των Πατέρων. Απομάκρυνση από τους αιρετικούς, μας λένε, όταν καταλάβουμε την κακόδοξη διδασκαλία τους. Δεν μας λένε ότι έχουμε αρμοδιότητα να τους αφαιρέσουμε εμείς το δικαίωμα να ιερουργούν, παρότι μας προτρέπουν να τους αναθεματίζουμε, είτε είμαστε λαικοί, είτε κληρικοί. Την καθαίρεση την πραγματοποιεί Σύνοδος. Και δεν θεωρούν, βέβαια, οι Άγιοι που θέσπισαν τους Ι. Κανόνες, ως απομάκρυνση, την απομάκρυνσή μας από εκείνους τους αιρετικούς που έχουν συνοδικά καταδικαστεί (όπως οι σήμερα είναι οι Παπικοί, οι Αντιχαλκηδόνιοι, οι Κόπτες κ.λπ.), γιατί με αυτούς είναι αυτονόητο ότι δεν έχουμε κοινωνία, αφού ανήκουν σε άλλη ψευδή «εκκλησία». Η απομάκρυνση-αποτείχιση γίνεται από τους δικούς μας λειτουργούς, τους ψευδεπισκόπους και ψευδο-διδασκάλους, που όμως διά της αιρέσεως παύουν να είναι δικοί μας! Όταν αυτοί καθαιρεθούν, δεν μιλάμε για αποτείχιση. Δεν λέμε, π.χ., αποτειχιστείτε από τους Παπικούς! Αυτοί δεν είναι δικοί μας, ήδη αποτελούν άλλη «εκκλησία»!

Στο αν έχει ο ίδιος την Θ. Χάρη, αν κολάζεται προσθέτοντας στην αίρεση  και την υποκρισία, λοιπόν, οι Πατέρες διδάσκουν ότι ναί, ο ίδιος κολάζεται προσωπικά, αφού είναι ψευδεπίσκοπος και ψευδοποιμένας. Ταυτόχρονα όμως δέχονται ότι έχει κανονική ιερωσύνη, ισχύουν τα μυστήρια που τελεί, όσο δεν έχει καθαιρεθεί, και τούτο εξ  αιτίας της χειροτονίας που έλαβε από τον Θεό διά των χειροτονησάντων αυτόν Επισκόπων, και προς ωφέλεια η κρίση των πιστών, κι αφού τα μυστήρια τα τελεί ο Ίδιος ο Θεός.

Στην εμφάνιση κάθε κακοδοξίας παρατηρούμε σε πρώτο μεν στάδιο αντιδρούν οι κάποιοι πιστοί (κληρικοί η λαικοί, αδιάφορο) και καταδεικνύουν την κακοδοξία, και απομακρύνονται αυτοί, ειδοποιούν για τη φωτιά που άναψε και καίει, και για το φίδι που κυκλοφορεί ελεύθερα στην Εκκλησία και σκορπά το δηλητήριό του δαγκώνοντας τους πιστούς. Αυτοί παρακινούν ταυτόχρονα τους άλλους πιστούς (όχι μόνο ως διαμαρτυρία, όπως κάποιοι ισχυρίζονται) να απομακρυνθούν, για να μη μολυνθούν κι αυτοί από τις μολυσματικές αιρετικές ιδέες, να μη γίνουν συνειδητά μέτοχοι και συμμέτοχοι στην κακοδοξία με την ανοχή τους· στην συνέχεια δε η ορθοφρονούσα-ορθοδοξούσα Σύνοδος, καταδικάζει τις κακόδοξες θέσεις και αίρει την δοθείσα Χάρη, οπότε πλέον τα μυστήρια είναι άκυρα, αφού τελούνται από τον καταδικασμένο πλέον αιρετικό, που δεν έχει την τελετουργική Χάρη.

Και επί πλέον, όσοι γνωρίζουν την αθεΐα-αίρεσή τους, μεταλαμβάνοντας απ’ αυτούς, είναι –κατά περίπτωση– αμφίβολο αν παίρνουν Θ. Χάρη και φωτισμό, ή, αποβαίνουν γι’ αυτούς, ακριβώς επειδή είναι έγκυρα, κρίμα και κατάκριμα, εφ’ όσον γνωρίζουν. Είναι θέμα δηλαδή, προθέσεως καλής-ομολογιακής η κακής προθέσεως.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.Ο π.Α.Μ δεν αντιμετωπίζει το όλο θέμα και από την άποψη του ΜΟΛΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, που ένας τρόπος ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΟΛΥΣΜΟΥ είναι η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΩΝ. Δέχεται την αυτόματη απώλεια της Χάριτος της Ιερωσύνης, ενώ αυτό γίνεται μόνο ΑΠΟ ΣΥΝΟΔΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.

Ο  ΙΕ ΚΑΝΌΝΑΣ ΤΗΣ ΑΒ ΣΥΝΟΔΟΥ μιλαει για ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΨΕΥΤΟ-ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ. Αφαιρεί δηλ.το δικαίωμα από τους αιρετικούς επισκόπους του ΠΟΙΜΑΝΕΙΝ και ΔΙΔΑΣΚΕΙΝ ΜΟΝΟ.

Αυτό έχει σαν συνέπεια τα μυστήρια να είναι μεν ΕΓΚΥΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ (μέχρι καταδίκης), όμως ΛΌΓΩ ΤΟΥ ΜΟΛΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΜΑ.

Η αιτία της συμβουλής-διδασκαλίας  των Αγίων για την απομάκρυνση από τους μη καταδικασμένους αιρετικούς, είναι η διαφορετική πίστη τους, η οποία ΜΟΛΥΝΕΙ, κι όχι διότι, τάχα, τα μυστήρια που αυτοί τελούν, είναι άκυρα. Διότι εν τέλει, από άκυρα μυστήρια δεν βλάπτεται κανείς· τα άκυρα μυστήρια, αυτά καθεαυτά, ως άκυρα, δεν μολύνουν, μολύνει όμως η κοινωνία με αυτούς που τα τελούν, με αιρετικούς, εχθρούς του Θεού!

Το κριτήριο για να χαρακτηριστεί ΣΧΙΣΜΑ μια εκκλησιαστική κατάσταση, είναι η ΥΠΑΡΞΗ ΣΥΝΟΔΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.Υπάρχει σήμερα αυτή ;;

Η  ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑ, επειδή ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΌΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΥΣ.

π.Δημήτριος Αθανασίου.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.

Παρακαλούμε για μια ακόμα φορά τους αναγνώστες που θέλουν να σχολιάσουν άρθρα μας να χρησιμοποιούν κάποιο διακριτικό του ονόματός τους, όπως π.χ. τα αρχικά του ονόματος και του επωνύμου τους, για να διευκολύνουν τις απαντήσεις. Σχόλια που έχουν σκοπό να τρολάρουν την συζήτηση και δεν έχουν θεολογική βάση ή επιχειρήματα δεν θα δημοσιεύονται.