ελληνομάχοι!!!
Αντίληψη, που ήταν κυρίαρχη στην μωαμεθανική και εβραϊκή θρησκεία. Στις οποίες η απεικόνιση του θείου ήταν αυστηρά απαγορευμένη. Και των οποίων τα θρησκευτικά ενδιαιτήματα στερούνται, εξαιρουμένων των διακοσμητικών στοιχείων, πάσης φύσεως απεικονίσεων.
Ο αντίλογος των ορθοδόξων, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και ομοίωση» δική του.
Κι ακόμη πως ο ίδιος ο Θεός, στο πρόσωπο του Χριστού, έγινε άνθρωπος. Και συνεπώς η άρνηση της απεικόνισής του συνεπαγόταν άρνηση παραδοχής της ενανθρώπισής του. Και, κατά συνέπεια, της θέωσης και της σωτηρίας του ανθρώπου.
Στη διαμάχη αυτή επικράτησαν, τελικά, οι ορθόδοξοι. Που σημαίνει ότι, απέναντι στην περί Θεού, ανεικονική αντίληψη των Εβραίων και των Μουσουλμάνων, επικράτησε η εικονοπλαστική παράσταση του θείου. Που ήταν σύμφωνη με την ορθόδοξη πίστη, αλλά και με την ανθρωπομορφική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων. Όμως…
Όπως είναι γνωστό και στις μέρες μας φαίνεται πως και πάλι αναβιώνει η εικονομαχία.
Δεδομένου ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποιοι ντόπιοι εικονομάχοι φαίνονται να ενοχλούνται απ’ την παρουσία των εικόνων (στις αίθουσες των σχολείων, των δικαστηρίων, κλπ). Ενόχληση, που, κατά τη γνώμη μου, δεν οφείλεται σε λόγους θρησκευτικούς, αλλά ηθικούς.
Γιατί ο σταυρός και οι εικόνες θυμίζουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση της νομιμότητας και της πολιτικής και της παιδείας είναι η δικαιοσύνη. Αφού, όπως θαυμάσια υπογράμμισε ο Πλάτων, «πάσα επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται»!
Και, όπως η πραγματικότητα φωνάζει, οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι έχουν αναγάγει σε ύψιστο δόγμα την πανουργία. Γι’ αυτό θέλουν να εξαφανίσουν οτιδήποτε θυμίζει τη δικαιοσύνη. Και δεν διστάζουν, προκειμένου να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη να συνταιριάζουν την πανουργία τους ακόμη και με τα ανθρώπινα δικαιώματα…
Ωστόσο περνώντας απ’ την κυριολεξία της εικονομαχίας στις μεταφορικές της αντιστοιχίες, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και του χριστιανικού κατεστημένου. Δεδομένου ότι, ενώ δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, για την υπεράσπιση των εικονικών παραστάσεων του Θεού, δεν δείχνουν τον ανάλογο ζήλο και για την υπεράσπιση των ζωντανών εικόνων του, που είναι οι άνθρωποι…
Κι όχι μόνο δεν είναι υπερασπιστές του λαού οι χριστιανοί, αλλά γίνονται, συχνά, και συμμέτοχοι στην εκμετάλλευση και στις καταπιέσεις σε βάρος του. Τόσο δε μεγάλες ήταν οι καταχρήσεις αυτές, στα χρόνια του Βυζαντίου,ώστε μεγάλες περιοχές της ανατολής, δέχτηκαν την κατάκτησή τους απ’ τους αλλόθρησκους Άραβες ως απολύτρωση απ’ τον καταθλιπτικό ζυγό των βυζαντινών. Και πρόθυμα δέχτηκαν να αλλαξοπιστήσουν και να εξισλαμιστούν.
Πραγματικότητα, που βέβαια συνεχίστηκε και στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με την επιβολή της τουρκισίας (=της αδικίας), όπως συνήθιζε να λέει, για την μετά την απελευθέρωση, ελληνική πραγματικότητα, ο Κοραής. Γεγονός που σημαίνει ότι το θρησκευτικό κατεστημένο ήταν και παραμένει το ανήθικο ηθικό στήριγμα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου σε βάρος του λαού.
Γεγονός, που ισχύει πολύ περισσότερο, για το χώρο των οπαδών του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Που έχουν αναγάγει τη ληστρική αφαίμαξη και καταπίεση των φτωχών λαών, περίπου, σε δόγμα πίστεως. Και υποστηρίζουν αναφανδόν ακόμη και τους άδικους πολέμους. Όπως εναντίον του Ιράκ, του Αφγανιστάν, των Σέρβων, των Κυπρίων, των Λίβυων. Και διαχρονικά των Παλαιστινίων…
Και η αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά και πραγματικότητα φωνάζει ότι οι, λεγόμενοι, χριστιανοί είμαστε οι χειρότεροι των εικονομάχων. Γεγονός που δείχνει ότι έχουμε πρώτοι απ’ όλους εμείς ανάγκη εκχριστιανισμού.
Μέχρις ότου καταλάβουμε ότι πρωταρχικό μας καθήκον είναι, πριν απ’ τις εικονικές παραστάσεις του Θεού, να αναστηλώσουμε τις ζωντανές του εικόνες:
Τους ποικιλοτρόπως καταπιεζόμενους και καταληστευόμενους «ελάχιστους αδελφούς» του Χριστού…
Αυτό ισχύει περισσότερο για την Ελλάδα. Γιατί τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε έξαρση το φαινόμενο της, θα μπορούσαμε να πούμε, Ελληνομαχίας. Της με κάθε τρόπο, δηλαδή, εξαφάνισης των Ελλήνων. Ως φυλετικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής οντότητας.
Λέγεται πως η δικτατορία είχε ελάχιστα χρέη. Τα οποία αυξήθηκαν, με οργιώδεις ρυθμούς, κατά την Μεταπολίτευση. Ιδιαίτερα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια: Με πολλές και διάφορες μεθοδεύσεις, που όλες συντελούν στην φτωχοποίηση και την πολύμορφη χρεοκοπία της χώρας και του λαού.
Έτσι μια χώρα πάμπλουτη και πανέμορφη κατάφεραν να την καταντήσουν πάμπτωχη και αποκρουστική. Με αποτέλεσμα οι νέοι άνθρωποι να αναγκάζονται να αυτοεξορίζονται σε ξένες χώρες, προκειμένου να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβημα, αλλά και να δημιουργήσουν βιώσιμη οικογένεια. Πράγμα σχεδόν αδύνατο στην Ελλάδα. Όπου ακόμη και τα παιδιά συνιστούν φορολογητέο περιουσιακό στοιχείο. Οι ξεδιάντροποι!.
Τα Τέμπη έχουν γίνει σύμβολο της ελληνικής πραγματικότητας. Η σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία παραπέμπει στη σύγκρουση του λαού με μια εγκληματική πολιτική συμμορία. Και η κραυγή αγωνίας «δεν έχω οξυγόνο» είναι η κραυγή ολοκλήρου του λαού. Που ασφυκτιά και φωνάζει:
Δεν έχουμε οξυγόνο ελευθερίας και δικαιοσύνης. Δεν έχουμε οξυγόνο υγειονομικής περίθαλψης. Ασφυκτιούμε κάτω απ’ τη μπότα των γερμανοτσολιάδων του 4ου Ράιχ. Που υποτίθεται ότι μας «κυβερνούν. Ενώ στην πραγματικότητα μας αντιμετωπίζουν με περισσή αναίδεια.
Όπως την Παρασκευή (28-2-25), στα συλλαλητήρια. Οπότε, δίνοντας ρεσιτάλ αλητείας, κατ’ εντολήν των διεστραμμένων αφεντικών τους, μας αποκρίθηκαν:
Δεν εχετε οξυγόνο; Πάρτε, για να ‘χετε, ασφυξιογόνα!
τηλ. 698 08 9999 3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου