Oικουμενιστικές αντιλήψεις και πλάνες.Η αίρεση του Περγάμου Ι.Ζηζιούλα για την "διαβάθμηση " στην Αγία Τριάδα

Στις 23 Φεβρουαρίου 2008 στην Ακαδημία του Βόλου ο κ. Ζηζιούλας, ερωτώμενος για το Μυστή¬ριο της Ιεραρχίας, δεν διστάζει να συγκρίνει τα ασύγκριτα· τολμά να εισάγει την «ειδωλολατρική» έννοια της αναλογίας μεταξύ της Ιεραρχίας και της Αγίας Τριάδος· και θεολογεί περί της Αγίας Τριάδος με εφόδιο όχι τον θείο φωτισμό, αλλά τους φαυλεπίφαυλους ορθολογιστικούς συλλογισμούς, που ανέκαθεν εξάγουν τα βατικάνεια, προτεσταντικά και οικουμενιστικά εργαστήρια. Και όλα αυτά τα κάνει με ποια σκοπιμότητα; Για να δικαιολογήσει το Πρωτείο του Πάπα! Μας διδάσκει, λοιπόν, την κακόδοξη θεωρία ότι μέσα στην Αγία Τριάδα έχουμε «διαβάθμηση»! Μας λέγει, «ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο Κύριος είναι δεύτερος Θεός». Ας ακούσουμε τους κακόδοξους λόγους του:

«Ο πρώτος λοιπόν αυτομάτως γεννά την Ιεραρχία. Οντολογικά η Ιεραρχία υπάρχει και στην Αγία Τριάδα. Η πηγή, η Αρχή, είναι ο Πατήρ, από ’κεί πηγάζουν τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Στην Αγία Τριάδα, λοιπόν, έχουμε μία διαβάθμιση, δεν έχουμε αυτόματη συνύπαρξη, αλλά έχουμε ύπαρξη η οποία μεταφέρεται από τον έναν στον άλλον. Εάν βάλουμε τα πρόσωπα να εμφανίζονται έτσι ταυτόχρονα, τότε καταργούμε την έννοια της αιτιότητος. Η αιτιότητα δεν είναι κάτι που μπορούμε να παραβλέψουμε. Η αιτιότητα είναι βασικό στοιχείο της Ετερότητος. Η Ετερότητα στην Αγία Τριάδα δεν αναδύεται έτσι φυσικά, αυτομάτως. Υπάρχει ένα πρόσωπο, πρέπει να προέρχεται ελεύθερα. Από τη στιγμή όμως που εισάγουμε αυτό το πρόσωπο, αυτή την αιτιότητα, εισάγουμε Ιεραρχία».

Σταματώ εδώ για να παραθέσω λίγες φράσεις των δύο εκ των θεοφώτιστων θεολόγων της Εκκλησίας, των αγίων Γρηγορίου και Συμεών του νέου θεολόγου, που κάνουν σκόνη τους αφώτιστους συλλογισμούς του κ. Ζηζιούλα:

Γράφει ο αγ. γρηγόριος: «Το αίτιον –γράφει– δεν είναι αρχαιότερον από εκείνα των οποίων είναι αίτιον. Διότι ούτε ο ήλιος είναι αρχαιότερος από το Φως».

Από τον αγ. Συμεών παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα, μια μικρή ένδειξη του πως θεολογούν οι Άγιοι και πως αιρετίζει ο κ. Ζηζιούλας, και ακόμα πως αντιμετώπιζαν οι Άγιοι τους κακόδοξους της εποχής τους. (Καλό είναι, όσοι θέλουν να εξακριβώσουν την «τερατώδη αίρεση» του κ. Ζηζιούλα, να ανατρέξουν στον άγιο Συμεών).

«…ο και μάλλον λυπεί με και εν αδημονία ποιεί, εννοούντα το φρικτόν του εγχειρήματος και το τοις τολμητίαις αποκείμενον κρίμα. Οία δε φασι των θείων κατατολμώντες! Κατά τούτο, φησί, μόνον μείζων ο Πατήρ του Υιού, καθ' ο αίτιός εστι της υπάρξεως του Υιού. Και η ανθυποφορά· μείζονα του Υιού τον Πατέρα πως φης; Ότι δη, φησί, μείζων ο Πατήρ του Υιού – λέγω δε αντί του πρώτος-· εκ του Πατρός γαρ. 

Ταύτα της καινής κενοφωνίας αυτών και ασυνέτου θεολογίας, την αιτίαν… Ει αδιαίρετος ην, ω ούτοι, και έστι και έσται αεί η παναγία Τριάς, η το παν εκ του μη όντος παραγαγούσα, τις εδίδαξε, τις ενενόησε μέτρα και βαθμούς, πρώτον και δεύτερον, μείζον και έλαττον εν αυτή;

Τις τοις αθεάτοις και αγνώστοις και πάντη ανερμηνεύτοις και ακατανοήτοις ταύτα εξέθετο; 

Τα γαρ αεί ηνωμένα και αεί ωσαύτως όντα, αλλήλων πρώτα είναι ου δύνανται. Ει δε πρώτον βούλει συ τον Πατέρα ειπείν του Υιού, ως εξ αυτού γεννηθέντος, και κατά τούτο μάλλον και μείζονα, λέγω σοι καγώ πρώτον είναι του Πατρός τον Υιόν· ει μη γαρ ούτος εγεννήθη, ουκ αν πατήρ ο Πατήρ ωνομάζετο. Ει δε προτάσσεις όλως του Υιού τον Πατέρα και πρώτον αυτόν ως αίτιον της του Υιού γεννήσεως ονομάζεις, και το είναι του Υιού αίτιον αποβάλλομαι». (Π.Σ).