Ομολογία

ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΨΕΥΤΟΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ: ΚΑΘΑΙΡΕΤΕΟΣ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΝΙΚΗΤΑΣ.

Γράφει ο Mandatoras

Τραγικά επίμονοι στον Οικουμενισμό των αντικανονικών συμπροσευχών για την ειρήνη

Η είδηση

Τη Δευτέρα, 24 Φεβρουαρίου 2025, ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων Νικήτας συμμετείχε σε Διαθρησκειακή Προσευχητική Ακολουθία για την Ειρήνη στην Ουκρανία, μαζί με θρησκευτικούς ηγέτες, αξιωματούχους και μέλη διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων.

Οικουμενιστικός στρουθοκαμηλισμός

Ενώ η ζυγαριά των γεωπολιτικών συμφερόντων γέρνει εις βάρος της Ουκρανίας, μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στις ΗΠΑ, τα στελέχη του Πατριαρχείου Κων/πόλεως εκτίθενται διαρκώς, επιδεικνύοντας μια αδικαιολόγητη επιμονή στο αφήγημα του αντικανονικώς χορηγηθέντος τόμου Αυτοκεφαλίας, δήθεν περί σεβασμού του δικαιώματος του ουκρανικού λαού στην αυτοδιάθεση.

Τρία χρόνια μετά με τον φόρο αίματος δύο ομόδοξων λαών να είναι αβάσταχτος και τα δισεκατομμύρια των πολεμικών εξοπλισμών να ζαλίζουν, όποιος δεν βλέπει πως η Δύση εκβίασε τη Μόσχα και χρησιμοποίησε τον κωμικό ηθοποιό Ζελένσκι για ίδια συμφέροντα, δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα. Όσοι βιάστηκαν να συνταχθούν με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» κινδυνεύουν τώρα με διασυρμό.

Ακόμα χειρότερα τραυματίζει κάθε ορθόδοξη συνείδηση ο ρόλος του Φαναρίου, καθώς άναψε το φυτίλι του διχασμού, αποδίδοντας αντικανονικώς την αχρείαστη Αυτοκεφαλία σε αχειροτόνητους και αυτοχειροτόνητους σχισματικούς, οι οποίοι αποδείχτηκαν όχι μόνο ανίκανοι για την αποστολή τους αλλά και συνεργοί του αδίστακτου καθεστώτος Ζελένσκι στο διωγμό των ευλαβών Ορθοδόξων της χώρας.

Η επιμονή των στελεχών του Φαναρίου στη δαιμονική πρακτική των αντικανονικών συμπροσευχών, δήθεν για την ειρήνη την οποία πρώτο το Φανάρι δεν διαφύλαξε ως κόρη οφθαλμού, συνιστά κοροϊδία προς τον πιστό λαό και μέγιστη βλασφημία ενώπιον του Θεού.

Το παράδειγμα του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων δεν είναι ούτε μοναδικό, ούτε το τελευταίο. Αποτελεί όμως μια καλή ακτινογραφία της ποιότητας των εκκλησιαστικών ταγών του Φαναρίου, οι οποίοι, δυστυχώς όπως  φαίνεται από τα έργα τους, είναι εντελώς ξένοι της Αγιοπνευματικής μας Παραδόσεως. Δίχως ορθόδοξο βίωμα είναι δυνατό ο χοϊκός άνθρωπος να ξεχωρίσει τον Χριστό από τον χρυσό; 

Ενώ η κατάσταση μοιάζει απελπιστική και ο κατήφορος που έχει πάρει η εκκλησιαστική διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι απότομος και επικίνδυνος, η ελπίδα της αφύπνισης κλήρου και λαού δεν θα σβήσει. Θα παραμείνουμε στη θέση της Ορθόδοξης ομολογίας, απομακρυνόμενοι από τους Οικουμενιστές Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, Επισκόπους, κληρικούς και Ιερομόναχους. 

Δεν ομολογούμε την ίδια πίστη με όσους καταπατούν την Αγία Γραφή και τους Ιερούς Κανόνες, με πρόσχημα μια δαιμονική αγάπη, δίχως αλήθεια.