Πρέπει να τεθή εις διάλογον με τον Παπισμόν το θέμα του Εορτολογίου

 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Ένα θέμα το οποίο έπρεπε να απασχολήσει την Εκκλησία στο διάλογο με τον Παπισμό, είναι και το θέμα ότι, δεν θα πρέπει ούτε κατ’ οικονομία, να γίνει αποδοχή των ‘’αγιοποιηθέντων’’ Ρωμαιοκαθολικών από τους Πάπες της εκπεσούσας Ρώμης.  Αυτό φυσικά ισχύει και για τους διαλόγους με άλλες αιρετικές κοινότητες. 

Για μας η μοναδικότητα της εκκλησίας είναι αναμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη. Η Εκκλησία είναι Μία και ως εκ τούτου, τα περί ‘’αδελφής εκκλησίας’’ δια τον Παπισμόν, δεν είναι σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Η αγιοκατάταξη λοιπόν αφορά την Εκκλησία και τα μέλη της Εκκλησίας τα οποία έζησαν  αγιασμένο βίο.

 Όσο δύσκολο κι αν είναι να τεθεί ένα τέτοιο θέμα, επιβάλλεται να συζητηθεί στο διάλογο.  Στον Παπισμό έχουν κάνει φανερές τις προθέσεις τους.  Αν προστρέξει κανείς για παράδειγμα στο οικουμενιστικό ‘’εορτολόγιο – μαρτυρολόγιο’’ της συγκρητιστικής οικουμενιστικής κοινότητας του Bose, το καλούμενο ‘’Monastero di Bose’’, το οποίο λειτουργεί κάτω από το Βατικανό, θα παρατηρήσει ότι για παράδειγμα κατά τις 30 Ιουλίου, η οικουμενιστική αυτή κοινότητα εορτάζει κάποιον Αγγλικανό ‘’άγιο’’ William Wilbeforce (κοινωνικό μεταρρυθμιστή), τους Λουθηρανούς William Penn και Augast Vilmar, τον μονοφυσίτη Gregory bar Herbraeus κλπ, κατά τις 31 Ιουλίου, τον Λουθηρανό Bartolomé de Las Casas, τον  μονοφυσίτη Slemun κλπ. 

 Παρατηρούμε ότι οι Έλληνες Ορθόδοξοι Άγιοι στο λεγόμενο ‘’εορτολόγιο – μαρτυρολόγιο’’ της συγκρητιστικής οικουμενιστικής κοινότητας του Bose, συμπεριλαμβάνονται στην ίδια ‘’ενότητα’’ με τους Ουνίτες, οι οποίοι αναφέρονται ως ‘’Ελληνες Καθολικοί’’, η οποία  ενότητα τιτλοφορείται ‘’Ορθόδοξοι και Έλληνες – καθολικοί’’ (Ortodossi e Greco – cattolici) και γίνεται εύκολα αντιληπτή η σκοπιμότητα της ομαδοποίησης.  Θα πρέπει να παρατηρήσομε ότι για τους Παπικούς γίνεται ενιαία αναφορά με την ονομασία ‘’Δυτικών Ρωμαιοκαθολικών’’. 

 Oι Παπικοί επίσης πρόβαλαν και προβάλουν  τον καλούμενο από αυτούς ‘’οικουμενισμό αίματος’’.  Αυτό γίνεται στα πλαίσια όπως ισχυρίζονται, του διαχριστιανικού οικουμενισμού.  Να θυμίσουμε αυτό το οποίο ανεφέρετο στις 12 Οκτωβρίου 2016 στο διαδικτυακό ιστότοπο www.va (Vatican Radio), όπου ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε για ‘’οικουμενισμό αίματος’’.

Αν εμείς ως Ορθόδοξοι, αποδεχθούμε αυτό το παπικό ολίσθημα, αποτελεί σχετικοποίηση της δογματικής ακρίβειας της Εκκλησίας.  Οι παπικοί κάνουν αναφορά στον ‘’οικουμενισμό αίματος’’. 

 Τον ‘’οικουμενισμό αίματος’’ παπικοί πρόβαλαν και το έτος 2016 στο ‘’Διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας’’ στο Bose.  Να θυμίσουμε ότι προηγήθηκε παρόμοιος χαρακτηρισμός από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄, ο οποίος αναφέρθηκε σε ‘’κοινωνία μαρτύρων’’. 

 Ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρθηκε σε ‘’οικουμενισμό αίματος’’  παλαιότερα, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε ‘’ως προφητεία της κοινωνίας, η οποία θέλουμε να οδηγήσει στον Κύριο των εκκλησιών’’.   Φοβερή κακοδοξία είναι αυτή, η οποία δεν θεωρεί τον Χριστό κεφαλή της Εκκλησίας, αλλά Κύριο των ‘’εκκλησιών’’.  

 Αυτό αποτελεί διαχριστιανική συγκρητιστική εκκλησιολογική στρέβλωση.  Και μόνη η αναφορά σε ‘’Κύριο των εκκλησιών’’, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του ολισθήματος.  Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, στον διαχριστιανικό συγκρητισμό του σαρωτικού Οικουμενισμού, αναφέρεται (άπαγε της βλασφημίας) ως ‘’Κύριος των εκκλησιών’’ από τον Πάπα Φραγκίσκο;

 Το έτος 2016 στο ‘’Διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας’’, στο οικουμενιστικό συνοθύλευμα του Bose, έγινε λόγος για «εμπειρία των μαρτύρων του εικοστού αιώνα  η οποία είναι μια πολύτιμη κληρονομιά για όλες τις ευαγγελικές εκκλησίες και το σύνολο της ανθρωπότητας».  Δεν είναι τυχαίο ότι στην οικουμενιστική κοινότητα του Bose, συνέταξαν ένα συγκρητιστικό οικουμενιστικό ‘’εορτολόγιο - μαρτυρολόγιο’’, το οποίο απεκάλεσαν μάλιστα ‘’οικουμενικό μαρτυρολόγιο’’, το οποίο τιτλοφορείται στη σχετική ιστοσελίδα του Bose  «Εκκλησίες  θυμηθείτε». 

 Aφορμούνται όπως ισχυρίζονται, από την εορτή των Αγίων Πάντων, αν είναι δυνατό, η οποία θεσπίστηκε τον 4ον αιώνα στην Αντιόχεια, λησμονώντας ότι στους Αγίους Πάντες δεν συμπεριλαμβάνοντο οι αιρετικοί. Θα μπορούσε η Εκκλησία να δεχθεί το διαχριστιανικό συγκρητιστικό ολίσθημα του καλούμενου από τους παπικούς ‘’οικουμενισμού αίματος’’;

 

Ο διαχριστιανικός συγκρητισμός του καλούμενου από τους παπικούς ‘’οικουμενισμού αίματος’’, σχετικοποιεί τις δογματικές αλήθειες της Εκκλησίας, καθότι μπορεί  να αναφέρεται σε μάρτυρες Αγγλικανούς, Παπικούς, Λουθηρανούς, Μαρωνίτες, Κόπτες της Αιθιοπίας, Ορθοδόξους, Ουνίτες, της λεγόμενης ‘’Ασσυριακής εκκλησίας’’, της λεγόμενης ‘’Συριακής καθολικής εκκλησίας’’ κλπ. 

 

Ως εκ τούτου είναι εύκολη η αναφορά σε ‘’εκκλησίες’’ και κατά το παπικό ατόπημα σε ‘’Κύριο των εκκλησιών’’.  Δεν προβληματίζει τους θιασώτες του Οικουμενισμού ο διαχριστιανικός συγκρητισμός του ‘’οικουμενισμού αίματος’’; 

 Το συγκρητιστικό ‘’μαρτυρολόγιο’’ το οποίο προβάλλουν στο Bose, τιτλοφορείται ‘’οικουμενικό μαρτυρολόγιο’’ (martirologio ecumenico).  Στο λεγόμενο ‘’εορτολόγιο’’ του Bose, το οποίο τιτλοφορείται «Εκκλησίες θυμηθείτε», τις οποίες καλούν σκοπίμως «διάφορες παραδόσεις», αναφέρεται  ποιός ‘’εορτάζει’’ κατ’ εκείνη την ημέρα, Αγγλικανός, Κόπτης, Λουθηρανός κλπ. Τούτο διαφαίνεται φυσικά και από τα τραγούδια-προσευχές των.

 Ως πρόφαση πήραν λένε την  Εορτή των Αγίων Πάντων, η οποία θεσπίστηκε τον 4^ο αιώνα στην Αντιόχεια, λησμονώντας ότι στους Αγίους Πάντες δεν συμπεριλαμβάνοντο οι αιρετικοί.  Αυτό αποτελεί μεγίστη στρέβλωση της Εορτής των Αγίων Πάντων.

 Όταν ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, στις ομιλίες του στην Νίσιβη και την Έδεσσα, αναφέρθηκε ‘’εις μνήμην των Μαρτύρων όλης της οικουμένης’’, εννοούσε τους μάρτυρες της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δηλαδή της Ορθόδοξης  Εκκλησίας.

 Εις την Λιτή της Εορτής των Αγίων Πάντων ψάλλουμε,  ‘’Χαίρετε Μαρτύρων ο δήμος, οι εκ περάτων συναθροισθέντες εις μίαν πίστιν…’’.  Το ‘’εις μίαν Πίστιν’’, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Ποια ‘’Πίστεως συμφωνία’’ υπάρχει;   Πως μπορούν να ‘’συνεορτάζονται’’ Ορθόδοξοι, Παπικοί, Παπικοί Ουνίτες και Παπικοί Μαρωνίτες κλπ; 

 ‘’Οι εκ περάτων συναθροισθέντες εις μίαν πίστιν’’, όπως αναφέρει με ορθόδοξη ακρίβεια το Ιδιόμελο αυτό της Εορτής των Αγίων Πάντων, τους Αγίους της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δηλαδή της Ορθόδοξης Εκκλησίας εννοεί.  Αποτελεί λοιπόν σπίλωση της Εορτής των Αγίων Πάντων, η αποδοχή ενός  κοινού εορτολογίου.

 Στο Συνοδικό της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται ότι «η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν», καταδεικνύοντας πως ορίζεται Ορθοδόξως η Οικουμένη.  Εις την Λιτή της Εορτής των Αγίων Πάντων ψάλλομε : ‘’Πίστεως συμφωνία, την κοσμικήν πανήγυριν, των απ’ αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων…’’.   Αυτό καταδεικνύει ότι αιρετικοί, δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνονται στην Εορτή των Αγίων Πάντων.

 Συνεπώς θα πρέπει να απασχολήσει την Εκκλησία στο διάλογο με τον Παπισμό, το θέμα του Εορτολογίου.  Είναι αλήθεια πολύ δύσκολο να συζητηθεί κάτι τέτοιο, αλλά πρέπει να γίνει.  Η αποδοχή των ‘’αγιοποιηθέντων’’ Ρωμαιοκαθολικών από τους Πάπες της εκπεσούσας Ρώμης, δεν θα γίνει αποδεκτή από το πλήρωμα της Εκκλησίας.  Ούτε κατ’ οικονομία δεν μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό.