Περί των Αγιοκατατάξεων (Β)

 επιμέλεια κειμένων: πρωτοπρεσβύτερος Δημ.Αθανασίου

Περὶ τῆς Ἁγιοκατάταξης τῶν Ἑλλήνων Γερόντων τοῦ τελευταίου αἰῶνα. (Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)

 

Θὰ ξεκινήσουμε μὲ τὸν ἅγιο Παΐσιο. Ὁ ἅγιος γέροντας Παΐσιος μᾶς ἄφησε πλήθος σοφοὺς λόγους, συμβουλὲς καὶ προφητείες, ἐνῶ μὲ τὶς προσευχές του βοήθησε χιλιάδες ἀνθρώπους καὶ ὅταν ἦταν ἐν ζωή, καὶ ἀκόμα βοηθάει ἀπὸ τὸν οὐρανό, καὶ ἄς κατηγορήθηκε γιὰ πολλὰ καὶ διάφορα ἀπὸ διάφορους, καὶ ἐν ζωὴ καὶ μετὰ θάνατον, ὅπως γιὰ ὑπερβολὲς στὰ λεγόμενά του ἤ γιὰ μὴ ἔγγυρες προφητείες. Χρειάζεται προσοχὴ ὅμως, γιατὶ ὅντως κυκλοφοροὺν καὶ ὑπερβολικοὶ λογοὶ καὶ μὴ ἔγγυρες προφητείες, ποὺ φέρονται νὰ ἀνηκοῦν στὸν ἅγιο Παΐσιο, ἐνῶ εἶναι δημιουργήματα κάποιων ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὸ ὄνομά του. Προσοχὴ λοιπὸν στὶς πηγὲς πρὶν πιστέψουμε κάτι ὅτι εἶπε ὁ Ἅγιος. 

Ὄχι βέβαια καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἁγιότητά του κρίνεται καὶ τὸ ἀλάνθαστό του, ὅμως καὶ κάτι λάθος ἤ ὑπερβολικὸ νὰ εἶχε πεῖ, δὲν θὰ ἔπαυε νὰ εἶναι Ἅγιος, κρίνοντας ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ὅσων εἶπε καὶ τὸ παράδειγμα τῆς ἀκέραιας βιοτῆς του, ἔχοντας ὀρθόδοξο φρόνημα λόγω καὶ ἔργω, ὅπου τὸ ἀσκητικὸ καὶ φιλόπονο, θυσιαστικὸ πνεῦμα του τὸ συνόδευε καὶ τὸ πλήθος τῶν θαυμάτων, ποὺ ὁ Θεὸς ἐπιτελοῦσε μέσω τοῦ Ἁγίου του ποὺ Τὸν εὐαρεστοῦσε, ἀλλὰ καὶ ἀκόμα μέσω αὐτοῦ ἐπιτελεῖ.     

………………………………………………………………………….

Ὅμοιες εἶναι οἱ περιπτώσεις γιὰ τὸν ἅγιο Πορφύριο τὸν Καυσοκαλυβίτη καὶ γιὰ τὸν ἅγιο Ἰάκωβο Τσαλίκη, ποὺ ἔζησαν μέσα στὸν κόσμο, βοηθῶντας καὶ χαροποιῶντας ὅλους ὅσους πρόστρεχαν στὸ πετραχήλι τους, ἐνῶ ταυτόχρονα οἱ ἴδιοι ἔφεραν τὸ βάρος τῶν δικῶν τους σοβαρῶν ἀσθενειῶν. Τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελέσαν ἦταν πολλὰ καὶ ἐν ζωή, καὶ ἀκόμα περισσότερα μετὰ θάνατον.  Ὁ ἅγιος Πορφύριος μᾶς ἄφησε καὶ τὸ νέο μοναστήρι Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτήρος, ποὺ ἔκτισε μὲ πολλοὺς κόπους, στὸ Μήλεσι.

 

 

Πως θεωρείται κάποιος Άγιος; - Ποιες είναι οι προϋποθέσεις αγιοκατάταξης;

Ὅσο γιὰ τὸν ἅγιο Ἀμφιλόχιο Μακρὴ τῆς Πάτμου διακρίθηκε ὡς λύχνος ἐπὶ τὴν λυχνίαν γιὰ τὴν προσφορά του μὲ θεῖο ζήλο καὶ μοναχικὸ φρόνημα ὡς πνευματικὸς πατέρας ποὺ δίδασκε τὴν νοερὰ προσευχή, ὅπως τὴν εἶχε μάθει ἀπὸ τὸν ἅγιο Νεκτάριο καὶ ἄλλους ἡσυχαστὲς καὶ ὡς ἱεραπόστολος στὰ Δωδεκάνησα κατὰ τοῦ ἰταλικοῦ προσηλυτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ. Ζώντας ὀρθόδοξα ὡς τὸ τέλος μέσα ἀπὸ σταθερὸ ἀσκητικὸ ἀγώνα καὶ θυσιαστικὴ ἀφιέρωση στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ἀφήνοντας πίσω του πλήθος πιστῶν ποτισμένων μὲ τὰ νάματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἐνισχυμένων μὲ πλήθος πνευματικῶν ἐφοδίων.

Αὐτὸ ἄξιζε καὶ ὁ ἅγιος Δανιήλ ὁ Κατουνακιώτης, ὁ ἀπλανῆς, διακριτικός, σοφὸς πνευματικὸς ὁδηγὸς ποὺ ἵδρυσε τὸ ἡσυχαστήριο τῆς ὅμώνυμης ἁγιορείτικης ἀδελφότητας καὶ ἔδειξε σὲ πλήθος ἀνθρώπων τὴν ὀρθόδοξη ὁδὸ καὶ συμβούλεψε, παρηγόρησε καὶ στήριξε πολλοὺς μὲ τὶς ἐπιστολὲς καὶ τὶς πραγμάτειές του, ἐνῶ καθοδήγησε ἀπλανῶς μὲ τὴν ἀσκητικὴ ἐμπειρία του καὶ τὸν φωτισμένο νοῦ του, μετέπειτα ἁγίες μορφές, ὅμως τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἡσυχαστή, διατηρώντας βαθιὰ πνευματικὴ ἐπικοινωνία μὲ σύγχρονά του πνευματικὰ ἀναστήματα, ὅπως ὁ ἅγιος Νεκτάριος, καὶ δικαίως λοιπὸν ἁγιοκατάχθηκε.

Ὁ ἅγιος Ἱωσήφ ἀμφισβητήθηκε ὡς πρὸς τοὺς ἡσυχαστικοὺς τρόπους του, ὅπως καὶ τὶς ἐπιλογές του ἐν καιρῶ κινδυνευούσης τῆς πίστεως. Ὅμως τὰ ὁράματά του καὶ τὰ θεία μηνύματα ποὺ τὸν κράτησαν σὲ κοινωνία μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, πληροφορώντας τον ὅτι «ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὴν Κωνσταντινούπολη» ἔχουν ἀποδειχθεῖ μέσα στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου καὶ μὲ τὴν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων γνήσια καὶ οἱ ἐπιλογές του ἀπλανεῖς καὶ ὀρθές. Πῶς λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἁγιοκαταταχθεῖ αὐτὸς ὁ γνήσιος ἀσκητῆς καὶ ἐφάμιλλος τῶν ἁγίων μεγάλων ἀσκητῶν τοῦ παρελθόντος, ποὺ χάρη στὴν πνευματική του καθοδήγηση ἀναδείχθηκαν μετέπειτα πνευματικὰ ἀναστήματα, ποὺ συνέβαλλαν καθοριστικὰ στὴν σύγχρονη ἀναγέννηση τοῦ μοναχισμοῦ;

Δὲν ἦταν λοιπὸν ἐπόμενο τὸ πνευματικό παιδί του, ὁ ἅγιος Ἐφραῖμ ὁ Κατουνακιώτης, ποὺ ἀναδειχθηκε γνήσιο τέκνο τῆς θεομίμητης θυσιαστικῆς ὑπακοῆς, ποὺ τὸν κατέστησε μοναχικὸ ὑπόδειγμα, ἀλλὰ καὶ μιμητῆς τοῦ ἅγιου γέροντος Ἰωσὴφ στὴν ἡσυχαστικὴ ζωή, νὰ καταταγεῖ καὶ αὐτὸς μεταξὺ τῶν Ἁγιορειτῶν Ἁγίων;  

Σχετικὰ μὲ τὸν ἅγιο Ἱερώνυμο τὸν Σιμωνοπετρίτη, δὲν ἦταν τόσο ὁ ἀσκητικὸς ζήλος, μὲ τὴν λιτὴ δίαιτα καὶ τὸν ὕπνο σὲ καθιστὴ θέση, ὅσο τὸ ὅτι ὑπέμεινε σιωπηλὰ μὲ ταπείνωση καὶ προσευχὴ τὶς συκοφαντίες ἐναντίων του γιὰ κακὴ οἰκονομικὴ διαχείριση, ποὺ εἶχαν ἀποτέλεσμα τὴν ἄδικη ἐκδίωξή του ἀπὸ τὸν ἡγουμενικὸ θρόνο, ὅπως καὶ ἐπίσης καὶ ἡ μετέπειτα φιλανθρωπικὴ προσφορὰ του πρὸς τὸν πλησίον καὶ ἡ πνευματικὴ στήριξη πλήθος πιστῶν μὲ αὐταπάρνηση καὶ ἀγάπη γιὰ περισσότερο τῶν δυόμιση δεκαετιῶν μέχρι τέλους στὸ μετόχι τῆς Ἀναλήψεως, ποὺ τὸν κατέστησε ἐφάμιλλο τῶν Ἁγίων.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ