Ομολογία

ΑΥΤΟΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΚΑΙ ΑΥΤΟΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ

του μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Ἡ σύγχρονη πραξικοπηματική ἐπανεκμετάλλευση (γιά πολλοστή φορά καί γιά ἐκ νέου διασυρμό τῆς ἐπισκοπικῆς, Συνοδικῆς ἀξιοπρέπειας) τοῦ τραγικοῦ καί ἀπορριμένου «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» μέ ἀναγκάζει νά ἀνασύρω καί πάλι στήν ἐπικαιρότητα μιά λησμονημένη σελίδα σκοταδισμοῦ καί ἀφόρητης δυσοσμίας. Ἡ σελίδα αὐτή διασώζει τή μακρά σειρά τῶν θλιβερῶν γεγονότων, πού ὑπερπλήρωσαν τήν ἐκκλησιαστική χωματερή τοῦ 1994.

Εἶναι πολλά καί ἀποκαρδιωτικά τά στίγματα τῆς ἐκτροπῆς, πού ἀλλοίωσαν τό ἁγιοπνευματικό, ἀποστολικό κάλος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ κολλεγίου καί ἔσυραν τήν ὑπόληψή του στό πεζοδρόμιο τῆς περιφρόνησης. Τά ντοκουμέντα, πού διασώθηκαν, ἱστοροῦν τή φρενήρη ἰσοπέδωση τῶν πυλώνων τῆς ἐκλησιαστικῆς εὐταξίας, τή μεταποίηση τῶν χώρων λειτουργίας τῆς ἐπισκοπικῆς ὑπευθυνότητας σέ ρίνγκ ἀναμέτρησης τῶν ἀκόρεστων φιλοδοξιῶν, τό βίαιο ἐξανδραποδισμό τῆς χαρισματικῆς Συνοδικότητας, τήν κατάφωρη παραβίαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Πολιτειακῶν Νόμων. Στό σύνολό τους συνθέτουν τό ζοφερό κλίμα τῆς ἔσχατης κατάπτωσης. Τῆς πνευματικῆς ἀλλοτρίωσης, πού προκάλεσε σειρά πύρινων ἀντιδράσεων ἀπό τήν ὀρθοφρονοῦσα πτέρυγα τῆς Συνοδικῆς ὁμήγυρης καί ἀπό τή λαοθάλασσα τοῦ προδομένου ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.

Στά δυό προηγούμενα τεύχη τῆς Ἐλεύθερης Πληροφόρησης κατεχώρησα κείμενα καυτά-ἀναφορές Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν πρός τόν τότε προκαθήμενο Σεραφείμ καί πρός τούς ἀδελφούς Συνοδικούς, πού ἀποκαλύπτουν τό σχεδιασμό μιᾶς ἀνταρσίας, μέ στόχο τή μετάλλαξη τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» (πού δέν ἐπηρεάζει καί δέν ἀλλοιώνει τή διοικητική ὑπευθυνότητα τοῦ Μητροπολίτη) σέ πράξη σφαγῆς καί ἐξόντωσης. Καί αὐτό, γιά νά θεωρηθεῖ κενή ἡ Μητρόπολη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος καί νά χρησιμοποιηθεῖ, ἀπό ἕνα τιτουλάριο Μητροπολίτη, ὡς ἐφαλτήριο στήν κούρσα του γιά τό΄θρόνο τῶν Ἀθηνῶν.

Μέ διαπιστωμένο τό γεγονός, ὅτι ἡ παρερμηνεία τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» λειτούργησε καί λειτουργεῖ ἀκόμα, ὡς ἅμαξα τῆς ἰδιοτέλειας καί τῆς ἁμαρτωλῆς σκοπιμότητας, καί μέ ὁλοφάνερη τήν πρακτική ὅτι ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος τό χρησιμοποίησε καί τό χρησιμοποιεῖ, γιά νά πετύχει τή δική μου, ὁριστική ἐξόντωση, θά ἐπικαλεστῶ μερικά περιστατικά καί μερικά ἀποσπάσματα ἀπό τά κείμενα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γιά νά ἀποδείξω τή δολιότητα τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος.

* * *

Ποιό ἦταν τό θέμα, πού προκάλεσε τήν κρίση τοῦ 1994;

Ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, μέ τή συνοδεία τῶν ὑποτακτικῶν του Μητροπολιτῶν, ἐπέβαλε στούς τρεῖς Μητροπολίτες, στόν Λαρίσης Θεολόγο, στόν Φαναριοφερσάλων Κωνσταντῖνο καί στόν Ἀττικῆς Νικόδημο, τό ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας. Δηλαδή διέκοψε τήν «καλημέρα» καί τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μαζί τους. Ἡ πράξη αὐτή ἦταν ἁπλῶς θεαματική. Γιατί ἀπό τή στιγμή, πού ὁ Σεραφείμ ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος, ὄχι μόνο ἀρνήθηκε τήν ἐπικοινωνία μέ τούς Μητροπολίτες αὐτούς, ἀλλά καί κήρυξε διωγμό ἐναντίον τους.

Μετά τήν ἐπιβολή τοῦ ἐπιτιμίου, ὁ τότε τιτουλάριος Μητροπολίτης Δωδώνης (καί νῦν Ζακύνθου) Χρυσόστομος, ὁραματίστηκε νά ἐξοβελίσει τούς τρεῖς ἀπό τίς Μητροπολιτικές τους ἔδρες, γιά νά πετύχει τή δική του ἐγκατάσταση στή Μητρόπολη τῆς Ἀττικῆς καί, μετά, ἀπό τήν Ἀττική νά ἐκστρατεύσει γιά τήν κατάληψη τοῦ θρόνου τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ ἀσθένεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ σηματοδοτοῦσε τό ἐνδεχόμενο τῆς χηρείας τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς καθέδρας καί ὁ κ. Χρυσόστομος δέν ἐπέτρεπε στόν ἑαυτό του νά περιφρονήσει τήν εὐκαιρία.

Ὡστόσο, δέν ἦταν μόνο ὁ Χρυσόστομος, πού εἶχε στοχεύσει τά ὁράματά του στό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ ὁμάδα τῶν δελφίνων, ὁ τότε Δημητριάδος Χριστόδουλος, ὁ τότε Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος καί ὁ τότε Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμος παρακολουθοῦσαν, μέ ἰδιαίτερη προσοχή καί μέ καυτές τίς φιλοδοξίες τους, τήν ἐξέλιξη τῆς ἀσθένειας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ καί τίς δημόσιες ἤ ὑπόγειες κινήσεις τοῦ Δωδώνης Χρυσόστομου. Σ᾿ αὐτό τό κλίμα καί στήν ἔνταση αὐτῆς τῆς ἀντιμαχίας, εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητας τά κείμενα, πού διαβάσατε στά προηγούμενα φύλλα τῆς «Ἐλεύθερης Πληροφόρησης καί πολλά ἄλλα, πού γεμίζουν τό ντοσιέ τῆς ἀφυπνισμένης ἀντίδρασης.

Πρόθεσή μου, κατά τίς στιγμές, πού χαράσσω αὐτές τίς γραμμές, εἶναι νά παρουσιάσω τίς συγκεκριμένες ἐκτιμήσεις τῶν Συνοδικῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, πού ἀκριβοζυγίζουν τή στενή ἐμβέλεια τοῦ «ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας» καί στιγματίζουν ὅλους τούς πονηρούς σχεδιασμούς καί ὅλες τίς ἐξευτελιστικές ἴντριγκες, πού χρησιμοποιήθηκαν γιά τή μετονομασία τοῦ ἐπιτίμιου σέ βαρύτατη ποινή, ἀρκετή νά ἐπιβάλει τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Μητροπολίτη ἀπό τό θρόνο του.

* * *

Τό τόλμημα τοῦ Δωδώνης Χρυσόστομου ξεσήκωσε σάλο. Ἀναστάτωσε τούς δελφίνους, πού ἔβλεπαν τή θρασύτατη παρέμβαση νά πνίγει τά ὄνειρά τους καί νά τούς φράσει τό δρόμο. Ἀλλά, παράλληλα, διέγειραν σέ δυναμική ἀντίδραση τή συντριπτική΄πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μεταφέρω μικρό, ἀντιπροσωπευτικό μέρος, ἀπό τόν ὄγκο τῶν κειμένων, πού ἀναστάτωσαν τή Συνοδική ὁμήγυρη καί πού προκάλεσαν τό ὠστικό κύμα τῆς ἀντίδρασης καί τῆς διαμαρτυρίας σέ μεγάλες ὁμάδες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.

Ὁ Δημητριάδος Χριστόδουλος (ἀργότερα Ἀρχιεπίσκοπος) στίς 8 Ἀπριλίου 1994 γράφοντας στόν τότε Ὑφυπουργό Τύπου Εὐάγγελο Βενιζέλο, ἀναφέρεται σέ συγκεκριμένη διαπλοκή παράγοντα ἤ παραγόντων τῆς Ἐκκλησίας, πού κατ᾿ ἐκείνη τή στιγμή ἐπιδίωκαν τήν ἅλωση τῶν δυό Μητροπόλεων, Ἀττικῆς καί Λαρίσης, μέ ὅραμα περαιτέρω προώθησης τῶν φιλοδοξιῶν τους:

«...Δέν θά πρέπει ἀσφαλῶς νά ἀγνοῆτε, ὅτι ἡ κίνησίς σας αὐτή ἐντάσσεται εἰς ἐπιμελῶς ἐξυφανθέν σχέδιον ἁλώσεως τῶν πλασματικῶς θεωρουμένων ὡς ἐν χηρείᾳ διατελουσῶν Μητροπόλεων Ἀττικῆς καί Λαρίσης, προκειμένου νά καταλάβουν αὐτάς ὕποπτα πρόσωπα, κινούμενα εἰς τό ἐκκλησιαστικόν παρασκήνιον, καί ἐνδιαφερόμενα νά προωθήσουν τίς προσωπικές των φιλοδοξίες...».

Ἡ ἐφημερίδα «Ἑστία» τῆς 8ης Ἀπριλίου 1994, μεταξύ ἄλλων, γράφει:

«...Οἱ Μητροπολῖται Πειραιῶς κ. Καλλίνικος καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, ἔθεσαν εὐθαρσῶς τό θέμα καί ἐτόνισαν μεταξύ ἄλλων ὅτι τήν Δ.Ι.Σ. οὐδείς ἐκπροσωπεῖ παρά μόνον ὅποιον ὁρίζει ἡ Δ.Ι.Σ. Κατά συνέπειαν ἀναρμοδίως συνηντήθη ὁ Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος μέ τόν Πρωθυπουργόν κ. Ἀ. Παπανδρέου καί ἐζήτησαν νά ἐπιτιμηθῆ δι᾿ ἐγγράφου».

Σύμφωνα μέ τό ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδας «Ἑστία» τῆς 8ης Ἀπριλίου 1994, ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος ἔστειλε τηλεγράφημα στόν τότε Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλή καί, μεταξύ ἄλλων, ὑπογραμμίζει:

«Ὁ τιτουλάριος Μητροπολίτης Δωδώνης οὐδέποτε ἔλαβεν ἐξουσιοδότησιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἵνα συζητήση μετά τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος ἤ ἄλλων Κυβερνητικῶν παραγόντων θέματα μείζονος σημασίας καί σπουδαιότητος, ὡς π.χ. τό περί τρόπου ἐκλογῆς Ἀρχιερέων, τό ἐκκλησιαστικό ζήτημα, τήν Ἔκδοσιν Νόμων ἐπί ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων κ.λ.π. Παρακαλοῦμεν νά τόν ἀγνοήσετε».

Ἡ τολμηρή αὐτή διαμαρτυρία ὑπογραμμίζει-μέ τόνο πικρίας καί ἀπογοήτευσης-ὅτι ἡ ὑποχθόνια δραστηριότητα τοῦ τότε Δωδώνης, ὄχι μόνο ἔστηνε προσκόμματα στήν ἀκριβοδίκαιη, Συνοδική διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά ἀπεργαζόταν καί τόν εὐτελισμό τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καί τήν ἀπαξίωση τοῦ ποιμαντικοῦ μόχθου.

Μετά ἀπό ἕνα περίπου μήνα, λίγες μέρες μετά τό Πάσχα, ὅταν οἱ μεθοδεύσεις τοῦ Δωδώνης Χρυσόστομου εἶχαν καταντήσει κοινό ἀνάγνωσμα καί πανελλήνια χλεύη, ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος, φορτισμένος καί ἀπογοητευμένος, συνέταξε «Ἐγκύκλια ἀναφορά» καί τήν ἀπηύθυνε πρός τή Σύνοδο, πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί πρός ὅλους τούς Μητροπολίτες. Μέ ὕφος αὐστηρό καί ἐναγώνιο, ἐπισημαίνει τίς ἐκτροπές καί καταγγέλλει τούς ἐνόχους:

«Καταγγέλλω ἐνώπιον Ὑμῶν, Ἀδελφοί, ὅτι λειτουργοῦν ἤδη ἐρήμην τῆς Ἱεραρχίας λίαν ἀποδοτικῶς, ἀλλά καί λιαν ἐπικινδύνως, ἐργαστήρια τοῦ σκότους, ἐντός τῶν ὁποίων ἐξυφαίνονται σχέδια διά τήν ἅλωσιν τῆς Ἐκκλησίας ἐκ τῶν ἔνδον!...

Διά τοῦ ὡς ἄνω συνοπτικῶς περιγραφομένου ἐκκλησιαστικοῦ πραξικοπήματος ρυθμιστής τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων θά ἀνεδεικνύετο ὁ Μητροπολίτης Δωδώνης, ἔπειτα βεβαίως καί ἀπό τήν ἐκλογήν του εἰς τήν ἕδραν τῆς Ἀττικῆς!

Ἡ τροποποίησις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καί ἡ ἔκδοσις τῶν Διαταγμάτων ἐκπτώσεως τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν θά συνέπιπτον χρονικῶς, ὥστε πρό τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα διά συνοπτικῶν διαδικασιῶν νά εἶχον ὁλοκληρωθῆ αἱ ἀποφάσεις τῶν μέν καί ἐκλογῆς τῶν δέ!».

Τό κείμενο τοῦ Καλαβρύτων ἦταν σαφές καί ἀποδεικτικό. Ὡστόσο, ἡ παγερή ἀτμόσφαιρα τοῦ Συνοδικοῦ Μεγάρου, πού τό ὑποδέχτηκε ἀδιάφορα καί τό ἔσπρωξε στό ἀρχεῖο, ἔδινε τό στίγμα, ὅτι ὁ «ἀναρρώσας» Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν μεμυημένος στό «κολασμένο» σχέδιο καί δέν εἶχε τή΄διάθεση νά ἀσχοληθεῖ μέ τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀντιφρονούντων.

Τά ὑπομνήματα διαμαρτυρίας τῶν Μητροπολιτῶν, τά καθημερινά δημοσιεύματα τῶν ἐφημερίδων, οἱ ψίθυροι τῶν Συνοδικῶν διαδρόμων, τῶν σαλονιῶν, ἀκόμα καί τῶν πεζοδρομίων, ἀναμασοῦσαν τήν εἴδηση, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ καί ὁ συνεργός του, τιτουλάριος Μητροπολίτης Δωδώνης, εἶχαν δρομολογήσει, μέ πεῖσμα καί μέ φόρτιση ἀδιαλλαξίας, τό σκοτεινό σχέδιό τους νά ἐξοντωθοῦν, ἔστω καί ἀντικανονικά καί βαρβαρικά οἱ τρεῖς Μητροπολίτες, πού πρίν ἕνα χρόνο τούς εἶχαν τιμήσει μέ πρόσθετο διωγμό και΄μέ ἀφόρητες περιπέτειες καί νά προωθηθεῖ ἡ πολυτάλαντη(!!!) καί πολυσχολιασμένη προσωπικότητα τοῦ Δωδώνης στό πλατύσκαλο τῆς Μητρόπολης Ἀττικῆς, γιά νά μπορέσει, «ἐν καιρῷ εὐθέτῳ», νά ἐπιχειρήσει τό τελικό του ἅλμα, πού θά τόν ἔφερνε στό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν.

* * *

Ἀπό ντοσιέ τῶν διαμαρτυριῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης θά ἀνασύρω καί ἕνα κείμενο, πού προέρχεται ἀπό τήν ἐνοχλημένη συνείδηση καί ἀπό τή γραφίδα τοῦ τότε Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας καί σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, τοῦ κ. Ἱερώνυμου.

Τό κείμενο αὐτό ἔχει μιά διαφορετική χρειά. Ὁ Ἱερώνυμος ἐπισημαίνει τή δραματικότητα τῶν καιρῶν, ἀλλά δέ δανείζεται ὕφος σκληρό, γιά νά μή λυπήσει, «καθ᾿ ὑπερβολή», στενούς φίλους καί γιά νά μή φανεῖ ἀχάριστος στόν προκαθήμενο εὐεργέτη του.

Στέλνει τήν ἐπιστολή του στό στενό φίλο καί συνοδοιπόρο Μητροπολίτη Ἰωαννίνων Θεόκλητο. Ἱστορεῖ τό χάος. Τόν ἱκετεύει νά δραστηριοποιηθοῦν, ἀπό κοινοῦ, γιά νά πείσουν τό «Γέροντα» (τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ), νά κινηθεῖ θετικά καί δυναμικά, γιά νά ἀποσοβηθεῖ «τό ἐκκλησιαστικό πραξικόπημα» καί νά διασωθεῖ-κατά τό τελευταῖο κομμάτι τῆς ἡγετικῆς διαδρομῆς του-τό ἀρχιεπισκοπικό του γόητρο.

Αὐτή ἡ ἁβρότητα καί ἡ συναδελφική διασύνδεση προβάλλει μέ τήν πρώτη ἀνάγνωση τοῦ κειμένου τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἱερώνυμου. Ὑπάρχει, ὅμως καί μιά ἄλλη χροιά, πού ἔστω καί διακριτικά, διαχέεται στό γραπτό του μήνυμα. Ὁ Θηβῶν Ἱερώνυμος, ἤδη ἀπό ἐκείνη τήν ἐποχή, εἶχε στηλώσει τό βλέμμα καί τούς πόθους τῆς καρδιᾶς του στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Ἡ ἀνάρρησή του ἐκεῖ, ἦταν τό ὄνειρό του καί τό «βραβεῖο» τοῦ ἀθλήματός του. Ἡ αἰφνιδιαστική εἰσπήδηση τοῦ τιτουλάριου Μητροπολίτη στό στάδιο τοῦ ἀγώνα του, ἦταν φυσικό νά διεγείρει τό φόβο καί νά προκαλέσει πανικό. Τό προσωπικό του γράμμα στόν ἀδελφό του Θεόκλητο, μπορεῖ νά διαποτίζεται καί ἀπό αὐτό τό φόβο, ἀλλά εἶναι διατυπωμένο τόσο διακριτικά, πού δέν ἀφήνει σχισμές διαφυγῆς τῶν φόβων του.

Μόνο, πού στό τέλος, ζητάει, ὡς χάρη, ἡ ἐπιστολή του αὐτή νά μή διολισθήσει σέ ξένα χέρια, ἀλλά νά μείνει ὡς μνημεῖο ἀδελφικοῦ διαλόγου.

Τή μεταφέρω ὁλόκληρη:

Λειβαδιά 12-4-1994

Ἀγαπητέ ἀδελφέ Θεόκλητε,

Ἔφυγα χθές βράδυ πολύ σκεπτικός ἀπ᾿ τό Ψυχικό ἀφ᾿ ἑνός μέν γιά τήν ὅλη δημιουργούμενη ἐκκλησιαστική κατάσταση ἀφ᾿ ἑτέρου δέ γιά ὅσα συζητήσαμε μπροστά στό Γέροντα, φοβούμενος μάλιστα ὅτι εἶπα περισσότερα ἀπ᾿ ὅ,τι ἔπρεπε. Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σοῦ μιλήσω μέσα ἀπ᾿ τήν καρδιά μου.

Ἐκεῖ πού ὁδηγοῦνται τά πράγματα πιστεύω ὅτι καί τήν ὑγεία καί κατάσταση τοῦ Γέροντα θά ἐπιβαρύνουν καί τά ἐκκλησιαστικά θά ἐπιπλέξουν περισσσότερο. Θυμᾶσαι τήν πρότασή μου, τήν ὁποία ἀπέρριψες ἀμέσως. Θά τήν ἐπαναλάβω. Ὁ ἀκολουθούμενος δρόμος δέν ὁδηγεῖ πουθενά. Πρότεινα, αὐτήν τήν ὥρα καί λόγῳ τῶν ἡμερῶν, πού διανύουμε καί λόγῳ τῆς ὑγείας τοῦ Γέροντα νά ἀνασταλοῦν ὅλες οἱ ἐνέργειες ἀπό κάθε πλευρά. Μετά τίς ἑορτές τοῦ Πάσχα, ἀφοῦ ἡ ὑγεία τοῦ Μακαριωτάτου βελτιωθῆ, ὅπως πιστεύουμε, καί ἀφοῦ εἶναι δυνατόν, νά συγκληθῆ ἡ Ἱεραρχία μέ θέμα τήν ἐξέταση τῆς δημιουργημένης καταστάσεως καί τήν τοποθέτηση τοῦ καθενός μας ὑπευθύνως.

Ἤσουν ἀπόλυτα ἀρνητικός καί μάλιστα ὀξύς. Εἶπες ὅτι ἡ Ἱεραρχία ἀπεφάσισε, ἐπέβαλε τό ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας καί προσπάθησες νά στηρίξεις αὐτές τίς θέσεις.

Τά εἶπα καί παλαιότερα καί τά ἔγραψα στόν Γέροντα. Κέντρον τῆς ζωῆς μας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς πρέπει ἐπιτέλους νά εἶναι τό ὅλο σῶμα τῆς Ἱεραρχίας βουλευόμενο ὅμως ἐλεύθερα, ἀλλιῶς πρέπει νά πάψουμε νά μιλᾶμε γιά «αὐτοδιοίκητο» γιά πολιτειακές ἐπεμβάσεις ἤ Σ.τ.Ε. κ.ἄ.

Πιό συγκεκριμένα, ἀδελφέ: Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἐπιβάλλει τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας ἤ ὅπως ἀκόμη ἐγράφη τῆς στερήσεως πάσης τιμῆς. Δέν ἐπιμένω σ᾿ αὐτά. Αὑτά εἶναι τά φαινόμενα, προχωρῶ στό βάθος. Ἐκλήθη ἡ Ἱεραρχία νά ἐπικυρώσει τό ἐπιτίμιον ἤ ὅπως χαρακτηριστικῶς ὑπεστηρίχθη νά «ἀποκοποῦν ἀπ᾿ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας» ἤ «ἔθεσαν ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας».

Θυμᾶσαι ἀσφαλῶς τίς συζητήσεις καί τό ξάφνιασμα τῆς προτάσεως γιά ἐκλογή τους εἰς προσωποπαγεῖς Μητροπόλεις. Διερωτῶμαι ἀδελφέ μου «οἱ ἐν ἀκοινωνησίᾳ» καί «ἐν ἀποκοπῇ» εὑρισκόμενοι πῶς ἐκλέγονται Μητροπολίτες; Μετά τήν ἐκλογή τους, τήν ὁποίαν δέν ἀπεδέχθησαν, δέν κρίνω συμπεριφορές, πῶς ξαναθυμούμεθα «τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας»; Μά εἶναι ὅλα αὐτά σοβαρές τοποθετήσεις; Καί θά ὑπάρξουν ἄνθρωποι ἁπλοί ὄχι κἄν ἱστορικοί οἱ ὁποῖοι δέν θά γελάσουν μέ τά καμώματά μας;

Ἀσφαλῶς συνειρμικά σκέπτεσαι καί δικαιολογημένα ὅτι ἀγωνίζομαι αὐτήν τήν ὥρα γιά τούς τρεῖς Μητροπολίτες. Πίστεψέ με, ἀδελφέ ἐξομολογητικά στό λέω, δέν ὑπηρετῶ οὔτε ἀγωνίζομαι γιά πρόσωπα, αὐτά θά παρέλθουν, ἀλλά γιά τήν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία θά μείνει.

Εὑρισκόμενος κοντά στό Γέροντα, μπορεῖς νά προσφέρεις μεγάλη ὑπηρεσία καί στόν ἴδιο καί στήν Ἐκκλησία. Καί ἡ ὥρα αὐτή εἶναι ἡ καταλληλότερη καί ἡ πλέον κρίσιμη.

Ἀνακεφαλαιώνοντας σοῦ ὑπογραμμίζω καί πάλι τήν πρόταση καί εἰσήγησή μου.

1. Νά ἀνασταλοῦν ἀπ᾿ ὅλες τίς πλευρές οἱ κάθε εἴδους διαδικασίες καί ἐνέργειες.

2. Νά περάσουν οἱ ἡμέρες τοῦ Πάσχα τοὐλάχιστον ἤρεμα.

3. Μετά τίς γιορτές καί ἀφοῦ συνέλθει ὁ Γέροντας νά κληθῆ ἡ Ἱεραρχία μέ μόνο θέμα τήν δημιουργημένη κατάσταση. Ἐκεῖ νά τοποθετηθοῦμε ὅλοι ὑπεύθυνα, πρός Θεοῦ ὅμως χωρίς παρασκήνια καί μεθοδεύσεις. Στίς προτάσεις πού θά διαμορφωθοῦν νά γίνει ψηφοφορία, μυστική ὅμως, διότι ὁ ἄλλος τρόπος μᾶς ἔχει ὁδηγήσει στά σημερινά ἀδιέξοδα.

Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ψηφοφορίας νά εἶναι ἡ γραμμη πλεύσεως τοῦ Μακαριωτάτου καί τήν ὁποιαδήποτε εὐθύνη νά ἐναποθέσει στό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας. Αὐτό γιά μένα εἶναι τό Αὐτοδιοίκητον.

Παίδεψε σέ παρακαλῶ τίς σκέψεις μου μακρυά ὅμως ἀπό προκαταλήψεις. Πιστεύω ὅτι αὐτήν τήν ὥρα εἶσαι ὁ μόνος πού μπορεῖς νά βγάλης ἀπό τό ἀδιέξοδο τόν Γέροντα καί τήν Ἐκκλησία. Ἀλλιῶς ἀκολουθοῦν πολύ δύσκολες μέρες. Ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Γέροντα δέν πρέπει νά ἐξαντληθῆ στήν ὁποιαδήποτε ἰατρική φροντίδα ἤ ἀγωγή (καί ὁμολογῶ ὅτι ἡ προσφορά σου μ᾿ ἔχει συγκινήσει καί ἔχει ἀνεβάσει τήν ἐκτίμηση στό πρόσωπό σου) ἀλλά πρό πάντων στήν διαφύλαξη τῆς ἀξιοπρέπειάς του γιατί ὁ Γέροντας δέν πρέπει νά τελειώσει, ὅποτε τελειώσει τήν διακονία του, μέ τέτοιου εἴδους ἐκφυλιστικά φαινόμενα.

Πάντοτε μέ ἀγάπη καί ἐκτίμηση.

+Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμος

(Παρακαλῶ τό κείμενο αὐτό νά μείνει μόνο μεταξύ μας.)

* * *

Τά γεγονότα, πού δρομολογήθηκαν, μετά τίς ὑπόγειες διαβουλεύσεις τοῦ Δωδώνης Χρυσόστομου καί τίς δυναμικές ἀντιδράσεις σημαντικῆς μερίδας ἐκ τῶν Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν, ἀποκάλυψαν καί δημοσιοποίησαν τούς κρυφούς σχεδιασμούς. Ὁ πρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας Σεραφείμ ἦταν πεισματικά ἑδραιωμένος στήν ἀπόφαση νά ἀνυψώσει τόν «ἐκλεκτό του» τιτουλάριο Δωδώνης στό θρόνο τῆς Μητρόπολης Ἀττικῆς, ἀδιαφορώντας γιά τίς ἀντιγνωμίες τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας καί γιά τήν κατακραυγή τοῦ διογκωμένου ἐκκλησιαστικοῦ πλήθους.

Στά μέσα Μαΐου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπισημοποίησε τήν ἀπόφασή του καί κάλεσε τήν Ἱεραρχία, γιά τίς 25 Μαΐου, μέ ἀποκλειστικό θέμα τή διενέργεια ἐκλογῶν καί τήν πλήρωση τῶν«ἐν χηρείᾳ» Μητροπολιτικῶν θρόνων.

Ἡ ἀναγγελία αὐτή ἀνέβασε καινούργια καταιγίδα. Ἀλλά ὁ Σεραφείμ καί ὁ τιτουλάριος προστατευόμενός του δέν πτοήθηκαν. Ἔμειναν σταθεροί στούς σχεδιασμούς τους. Κάλεσαν τό «λόχο», νά εὐθυγραμμιστεῖ μέ τίς ἐντολές.

Ὁ λόχος, ὅμως, δέν ἀποδείχτηκε πειθήνιος. Οἱ διαδοχικοί ἀναβρασμοί εἶχαν σπάσει τή συνοχή. Καί οἱ ἐπώνυμες ὁμάδες κήρυξαν ἀντάρτικο. Τήν τελευταία στιγμή φάνηκε πώς ἔδεσε ὁ συνασπισμός. Ὁ κύκλος τῶν δελφίνων, πού παρακολουθοῦσε μέ τρόμο τίς μυστικές καί τίς δημόσιες κινήσεις τοῦ Δωδώνης, βρῆκε τόν τρόπο νά συνεργαστεῖ μέ τό κύκλωμα τοῦ τάγματος Φωστίνη, γιά νά προτείνουν, ὡς κοινό ὑποψήφιο, τόν τελευταῖο γόνο τοῦ ἁμαρτωλοῦ τάγματος, τόν Ζακύνθου Παντελεήμονα. Ὁ ἴδιος τό ἤθελε καί τό ἐπιδίωκε, σάν τήν πραγμάτωση τοῦ μεγάλου ὀνείρου του. Τά λίγα, ἀλλά δυναμικά στελέχη τῆς Σχολῆς Φωστίνη, μέ ὄλες τίς ἰδιοτυπίες τους καί μέ τίς σταθερές διασυνδέσεις τους, προσφέρθηκαν νά ὑποστηρίξουν τήν ὑποψηφιότητά του καί νά τοῦ ἐξασφαλίσουν ψήφους. Οἱ ὁμόψυχοι καί ὁμότροποι δεσποτάδες, μέ πολλή ἄνεση εἶπαν τό «ναί» καί ὑποσχέθηκαν ὅτι θά΄συνεργήσουν στήν τιμητική ἀναβάθμιση τοῦ Παντελεήμονα Μπεζενίτη.

Καί τό θαῦμα (ὄχι τό θαῦμα, ἀλλά τό τραῦμα) ἔγινε. Ὁ Παντελεήμονας Μπεζενίτης, ὁ γνωστός πλέον καί μή ἐξαιρετέος, μάζεψε τίς ἀποσκευές του καί μετανάστευσε στήν Ἀττική, γιά νά γράψει τίς δοξασμένες(!!!) σελίδες τῆς ἰστορίας του.

Στά πρακτικά αὐτῆς τῆς τραγικῆς Συνοδικῆς Συνεδρίασης διαβάζουμε τήν κατάθεση τοῦ παραπόνου τοῦ Σεραφείμ, γιά τό ὅτι δέν ἔγινε ἀποδεκτή ἡ ἐπιθυμία του νά δοθεῖ ὁ θρόνος τῆς Ἀττικῆς στόν Δωδώνης καί τήν εὔστροφη κίνησή του νά καταθέσει, ἀμέσως, δεύτερη πρόταση, γιά τήν προαγωγή του σέ Μητροπολίτη Ζακύνθου.

Προσφωνώντας τό Χρυσόστομο, μετά τήν ἐκλογή του, εἶπε: «Σεβασμιώτατε ἐψηφισμένε ἅγιε Ζακύνθου κ. Χρυσόστομε, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι σᾶς πρότεινα διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἀττικῆς εἰς τήν ὁποίαν ἐπί ἀρκετόν διάστημα διηκονήσατε καί κατορθώσατε πολλά, ὥστε νά ἔχετε τήν ἀγάπην τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἄλλως ὅμως ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Θεῷ...».

Εἶναι χαρακτηριστική, ἀλλά ἴσαμε τούτη τήν ὥρα «μή ἀναμεταδοθεῖσα» καί μιά κουβέντα, ἕνα ἐρωτηματικό, πού ἔθεσε ὁ πικραμμένος καί θυμωμένος, τότε, Σεραφείμ, στόν τότε Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο. Καί ἄν ἡ κουβέντα δέν ἀνακοινώθηκε, ἐπαληθεύτηκε ἀπό τά γεγονότα, πού ἀκολούθησαν.

Ὁ Παντελεήμονας πῆγε στήν Κηφισιά, ἀλλά καί ὁ Δωδώνης δέν ὁδηγήθηκε στόν κάδο τῆς ἀπόρριψης. Εἰσέπραξε τό ἀντίδωρο τῆς παρηγοριᾶς. Ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή τοῦ Μπεζενίτη, ὡς Μητροπολίτη Ἀττικῆς, ὁ τιτουλάριος Δωδώνης ἀνυψώθηκε σέ ποιμενάρχη τῆς ἀγαπημένης του πατρίδας, τῆς Ζακύνθου. Καί, μέ δόξες καί τιμές, μέ πολεμικό καράβι, πού διατέθηκε ἀπό τίς ἐπίσημες ἀρχές, τῆς πατρίδας μας, ἐμφανίστηκε στό ποίμνιό του.

* * *

Χάραξα μέ ἁδρές γραμμές, ὅλη αὐτή τήν ἱστορική διαδρομή, γιά νά προσεγγίσω καί νά κάνω κατανοητές καί τίς πρόσφατες ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις, πού ἀναπτύχτηκαν καί ἀναπτύσσονται ὄχι μέ Ἀρχιεπίσκοπο τόν Σεραφείμ καί μέ εὐνοούμενό του τόν τιτουλάριο Μητροπολίτη Δωδώνης Χρυσόστομο, ἀλλά μέ συμβατικό προκαθήμενο τόν ἀπό Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμο καί μέ παράγοντα, ἐπίσημα ἀρχιεπισκοπεύοντα καί διαχειριζόμενο ὅλα τά κλειδιά τοῦ Συνοδικοῦ μηχανισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν Ζακύνθου Χρυσόστομο.

Από το περιοδικό ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΙ 16ης Οκτωβρίου