Ομολογία

Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ι Κ Ο

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ κ. ΔΗΜ. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΚΑΡΤΑΣ

Στο παρελθόν με τον καθηγητή της Θεολογικής σχολής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδη ήλθαμε σε τηλεφωνική σύγκρουσι για το ζήτημα «των ταυτοτήτων» αφου οι απόψεις του ήταν ταυτισμένες με τις απόψεις των τότε Συνωμοσιολόγων και Εσχατολόγων των ημερών μας.

Πρίν από λίγες μέρες ο κ. καθηγητής κυκλοφόρησε ένα κείμενο που και πάλι μας δημιούργησε τα ίδια σχεδόν αισθήματα.

Όμως, αυτές τις μέρες ο κ. καθηγητής, μετά από έρευνα και εξέτασι του ζητήματος και απευθυνόμενος σε πιστούς και σε ευλαβείς Ειδήμονας Καθηγητάς γνώστας του συστήματος της Καρτας του Πολίτη, τοποθετήθηκε σωστά.

Εχουμε επιφυλάξεις για κάποια άλλα σημεία των θέσεων του κ. καθηγητού με τις οποίες θα ασχοληθούμε αργότερα.

Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε τον κ. καθηγητή να διαπραγματεύεται το θέμα περί της Ηλεκτρονικής Κάρτας σε ένα τηλεοπτικό σταθμό. Παρόμοιες θέσεις ανέπτυξε και σε ένα μικρότερο κύκλο ακροατών.

Επειδή το θέμα είναι στην επικαιρότητα, παρουσιάζουμε περιληπτικά τις νηφάλιες θέσεις που ανέπτυξε ο κ. καθηγητής, πιστεύοντας ότι αποδίδουμε επακριβώς τις τοποθετήσεις του και περιμένουμε την δημοσίευση των διαφωτιστικών αυτών θέσεών του, ώστε να κυκλοφορήσουν ευρύτερα και να διαλύσουν την σύγχυση που επικρατεί στο θέμα.

Θα κάνω κάποιες τοποθετήσεις στο θέμα της κάρτας, που προκύπτουν από πραγματικά δεδομένα, αλλά θέλω να κάνω μια εκκλησιολογική τοποθέτηση. Δεν μπορούμε να ενεργούμε, όπως οι προτεστάντες και να προτάσουμε τις προσωπικές μας απόψεις: εγώ νομίζω…, εγώ πιστεύω αυτό. Όσους με ρωτούν τους προτρέπω να στραφούν προς την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας. Η εκκλησιαστική ηγεσία οφείλει να κάνει μια αποτίμηση της καταστάσεως.

Υπάρχει μια πραγματική κατάσταση και επειδή συμβαίνει (στην προκειμένη περίπτωση) να γίνεται η αρχή της υλοποίησης στο μέρος το ηλεκτρονικό, που θα περιορίζει την ανθρώπινη ελευθερία (το λιγότερο), μέχρι το περισσότερο, που θα είναι η δουλεία και η τυραννία του αντιχρίστου, θα πρέπει ως πραγματική ηγεσία να βρίσκεται προ των γεγονότων και να μας εξηγήσει αυτά τα σημεία των καιρών. Εγώ προσωπικά θέτω κάποιες σκέψεις στην κρίση σας, δεν αποφαίνομαι, θα σας πω την προσωπική μου αίσθηση, που βγαίνει από την πατερική σκέψη.

Αυτό το οποίο αντιλαμβάνομαι σε πνευματικό επίπεδο και θέτω στην κρίση σας είναι το εξής: Τόσο ο απόστολος Παύλος, όσο και ο ευαγγελιστής Ιωάννης θέτει το θέμα της ανομίας και το θέμα της αποστασίας, ως ένα προ-στάδιο, απαραίτητο εντελώς, προκειμένου να έρθει ο αντίχριστος, γιατί βλέπουμε μέσα από την Κ.Δ., ότι ο Θεός έδωσε αυτό το χάρισμα της ελευθερίας. Ενώ αυτό το σέβεται ο ίδιος ο Θεός, στην περίπτωση του αντιχρίστου, βλέπομε ότι, όταν θα έρθει, θα έρθει με απάτη ως ευλογημένος, θα είναι ευπρόσδεκτος, δεν θα επιβληθεί δια της βίας. Άρα το αυτεξούσιο παίζει καίριο ρόλο. Και το θέμα είναι ότι πνευματικά θα δημιουργηθεί μία κατάσταση στην οποία θα γίνει αποδεκτός. Στην πολιτική κατάσταση δεν θέλω να ασχοληθώ, την καταλαβαίνει ο καθένας, προετοιμάζουν κάπως το έδαφος: τα τεχνολογικά, τα οικονομικά, όλα αυτά συμβαδίζουν.

Αλλά θέλω να μείνω στο πρώτο που έθεσα, ως απαραίτητη προϋπόθεση: χωρίς την αποστασία δεν γίνεται να έρθει ο αντίχριστος. Ούτε χωρίς την ανομία. Έχουμε, λοιπόν, σήμερα ανομία και αποστασία;

Νομίζω, όσο κανείς και αν δεν βλέπει όπως εγώ, τα πράγματα βγάζουν μάτι. Η δε ελλαδική πραγματικότητα είναι πολύ χαρακτηριστική. Έχουμε -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους-, έχουμε πρωτεύσει, δυστυχώς, έχουμε πάρει χρυσά μετάλλια στους δείκτες κακότητας. Από την ίδια μας την οικογένεια, από τον χώρο τον εκκλησιαστικό και τον εργασιακό μας χώρο, όπως επίσης και από τον χώρο της διοίκησης στην Εκκλησία, βλέπουμε σαφή δείγματα ότι έχει αμβλυνθεί η συνείδηση, η ευαισθησία στην τήρηση του θελήματος του Θεού. Επομένως, αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας, βλέπουμε και την ανομία, όχι μόνο την ανομία σε σχέση με τον Νόμο του Θεού, αλλά την ανομία σε πολιτικό επίπεδο κ.λπ., ότι υπάρχει. Αποτέλεσμα η τρομοκρατία που το επιβεβαιώνει, την οποία χρειάζονται και χρησιμοποιούν για περιστολή. Και η περιστολή δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει ένας έλεγχος. Και ο έλεγχος θα είναι, στην προκειμένη περίπτωση, τεχνολογικά ηλεκτρονικός.

Αν δε, λάβουμε υπ’ όψιν την συγκεκριμένη συγκυρία, υπήρχε ένας νόμος. Πήρε η ελληνική κυβέρνηση νόμο για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες. Αντέδρασε ο ελληνικός λαός, και ο νόμος μπήκε στο ψυγείο. Έρχεται το πράγμα στη συνέχεια το 97-98 και από την Εκκλησία συντάχτηκε μια Εγκύκλιος. Τα μηνύματα και ο αντίλαλος αυτών των ενεργειών πήγαν στην Ευρώπη. Αυτό το πράγμα πρέπει να το λαμβάνουμε πάντοτε υπ’ όψιν. Ό,τι γίνεται εδώ, και ξέρουμε πολύ καλά τη δύναμη και τις αδυναμίες της ελλαδικής Εκκλησίας, του ελληνικού λαού που είναι συμπαγής, λίγο ή πολύ το υπολογίζουν.

Και ερχόμαστε τώρα στην Κάρτα του Πολίτη. Ανέφερα ότι ο Θεός δεν επιτρέπει κάτι στον πονηρό να κάνει κάτι δια της βίας. Θα πρέπει να το θελήσουμε εμείς. Δεν είναι λοιπόν τυχαία, κατά τη δική μου άποψη, που κατά διαστήματα μας έρχεται ξανά το θέμα, όχι εξ ουρανού, π.χ. η οικονομική κρίση, το αντιλαμβάνομαι, δεν είναι τυχαία. Δηλαδή ποια χώρα αντέδρασε το 97-98; Η Ελλάς. Μήπως και η Πορτογαλία. Ναι. Για δικούς της λόγους για θέματα επίσης θρησκευτικά.

Τι θέλω να πώ: για να αποδεχθούμε αυτό το πράγμα, πάντα εκουσίως, εν κρυπτώ, φαίνεται ότι μας το σερβίρουν με τέτοιο τρόπο, αφού πρώτα μας ταπεινώσουν. Αφού μας κάνουν υλιστές, όπου μπορούν, μετά μας αφαιρούν το χαλί κάτω από τα πόδια μας.

Για μένα, η δική μου αποτίμηση είναι, ότι η ηλεκτρονική ταυτότητα (η κάρτα του πολίτη είναι μια μορφή ηλεκτρονικής ταυτότητας με κομψή διατύπωση και σκόπιμη) δεν είναι στο τελικό στάδιο. Από πληροφορίες που έχω από πρώτο χέρι, αυτή είναι το προστάδιο και θα είναι σχετικώς αθώα. Εκεί δηλαδή που εμείς φοβόμαστε, θα μας πουν: τι φωνάζετε; δεν έχουμε το 666. Και οι διαμαρτυρίες θα πέσουν στο κενό. Και έχω υπεύθυνη πληροφόρηση, ότι δεν θα το έχει αυτή η κάρτα το 666. Ισως θα την έχει όμως η άλλη, που ετοιμάζουν για όλη την Ευρώπη.

Αυτή η δεύτερη, με τις ραδιοσυχνότητες μπορεί να επαναπρογραμματίζεται, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί, αυτό που τώρα δεν θα φαίνεται ότι το περιέχει, να περιέχεται στη συνέχεια.

Ένα ερώτημα καίριο είναι: τι θα υπογράψουμε όταν θα πάρουμε την κάρτα του πολίτη; Υπογράφουμε αυτό που βλέπουμε. Δεν υπογράφουμε αόρατα πράγματα. Είμαστε πολίτες συντεταγμένης πολιτείας, που μπορούμε να το διεκδικήσουμε αυτό το πράγμα. Δηλ. τώρα τι θέλω να πω; Υπάρχει ένα θέμα για μένα ελευθερίας, περιστολής για την ακρίβεια των ελευθεριών μας, αλλά να πω και την προσωπική μου αποτίμηση (δέχομαι την κριτική σας): Έχω την αίσθηση ότι η αποστασία για την οποία μίλησα προηγουμένως και η ανομία, έχει ως επιτίμιο, κατά την εκτίμηση τη δική μου, τον περιορισμό των ελευθεριών. Και έρχεται και σου λέει, για το καλό σας, για την τρομοκρατία, για την φοροδιαφυγή.

Η αλήθεια είναι, από πρώτο χέρι μου λένε, ότι δεν χρειάζεται η κάρτα του πολίτη. Όλα αυτά που έχει η κάρτα του πολίτη μπορούν να έχουμε, και με το όνομα, και με το ΑΦΜ του, και με το ΑΜΚΑ και με τον αριθμό ταυτότητας και όσες άλλες δυνατότητες υπάρχουν. Τότε γιατί γίνεται αυτό; Τεχνολογικά είναι πιο απλό. Πατάει ένα κουμπί και του έρχονται όλα μπροστά. Επομένως, θα φανούμε να αντιδρούμε για κάτι το οποίο ήδη υφίσταται. Δηλαδή, το ότι είμαστε φακελωμένοι, είμαστε. Εμείς δεν φοβόμαστε το φακέλωμα, γιατί δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε. Οπότε μας λένε για το καλό σου κάνε αυτό το πράγμα. Έχουμε μία περιστολή, σαφώς, των ελευθεριών.

Μήπως όμως, αίτιοι είμαστε και εμείς γι’ αυτό το πράγμα; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Τη στιγμή αυτή κατά την οποία έχουμε δείξει τέτοια αποξένωση από το θέλημά του Θεού, έρχονται όλα αυτά ως περιστολή των ελευθεριών μας. Εγώ δεν συμφωνώ ότι θα πρέπει να τα αποδεχθούμε αυτά χωρίς αντίδραση, αλλά θα πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη, να έχουμε και το κεφάλι μας λίγο κάτω, να πούμε δηλ. ότι αμαρτάνουμε και για τις αμαρτίες ημών, ενδεχομένως λέω, επιτρέπει ο Θεός αυτά, που αφορούν τα προσωπικά μας δεδομένα.

Έρχομαι τώρα στο δια ταύτα, τι μπορούμε να αξιώσουμε πρακτικώς δια μέσου της Ιεραρχία της Εκκλησίας μας (στην οποία πρωτίστως έχω υποβάλλει τις σκέψεις μου). Το να ζητήσουμε το νόμο που καθορίζει τις προδιαγραφές αυτής της κάρτας είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, όχι μεμονωμένα κάποιος πολίτης. Ένα θεσμικό όργανο να το ζητήσει από την πολιτεία: Υπάρχει νόμος για την κάρτα, ή ο καθένας ό,τι νομίζει λέγει, και μας κάνει να ψαρεύουμε στα θολά νερά; Λοιπόν ζητάμε τις προδιαγραφές τις νομικές, ζητάμε την ανάλυση του συστήματος του λογισμικού. Αυτά τα πράγματα θα πρέπει τεκμηριωμένα με ένα τεχνικό (και υπάρχουν τεχνικοί που πονάνε για την Εκκλησία και ενδιαφέρονται) εγώ προσωπικά γνωρίζω και μπορώ να προτείνω κάποια ονόματα. Ένα ερώτημα, λοιπόν, είναι, βάσει ποιου νόμου θέλουν να κάνουν αυτά που θα κάνουν.

Το δεύτερο είναι το καίριο που μας απασχολεί σωτηριολογικώς κατ’ εξοχήν, γιατί κατά την γνώμη μου με όλα τα άλλα δεν κινδυνεύουμε σωτηριολογικώς. Π.χ. λένε ότι γίνουμε δούλοι, γιατί και εκεί για κάποια μορφή δουλείας πρόκειται, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, ο οποίος κατοικούσε ανάμεσα στα ζώα. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε από την επικοινωνία του με τον άκτιστο Θεό. Αυτά αφορούν την εδώ παρουσία μας για την οποία όμως, ως πολίτες μπορούμε να αξιώσουμε από την συντεταγμένη πολιτεία τα δικαιώματά μας.

Έρχομαι, λοιπόν, στο βασικότερο, που αφορά τις συνέπειες αυτής της δουλείας να ρωτήσω: ποιος νόμος δίνει το δικαίωμα να τεθεί στην ηλεκτρονική μας ταυτότητα ως ενιαίος κωδικός αριθμός το 666; Δεν υπάρχει τέτοιος νόμος. Αλλά θα το θέσω και αντίστροφα. Ποιος νόμος υπάρχει για να μη τεθεί αυτός ο ενιαίος αριθμός; Κανείς νόμος. Ούτε στο ένα υπάρχει νόμος, ούτε στο άλλο.

Στο δεύτερο που έθεσα έχει αναφορά η επιστολή που έστειλα στην Σύνοδο. Δηλαδή αφού δεν υπάρχει, και είναι κατάλληλο χρονικό αυτό το διάστημα, να το προκαλέσουμε εμείς τώρα, για να μη τρέχουμε μετά από πίσω όταν θεσπισθεί. Και μάλιστα σε μη αναθεωρήσιμο άρθρο ―κάποιος μου είπε: γιατί μιλάς για το ευρωπαϊκό σύνταγμα το οποίο ανεστάλη κ.τ.λ. Δεν έχει σημασία αν λέγεται έτσι, μπορείτε να μου το πείτε ότι μπαίνει με μια συνθήκη, αφού με την αντίδραση των λαών δεν ψηφίστηκε το ευρωπαϊκό σύνταγμα, σου λέει θα το φέρουμε από μια άλλη οδό, όπου μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη αυτή η επιτροπή, τρέχα γύρευε δηλαδή, η οποία ορίζει αυτά τα πράγματα, αλλά εκεί δεν είναι μη αναθεωρήσιμα τα άρθρα. Δεν έχει σημασία.

Θέλησα να εξετάσω ποια είναι η βούλησή μας. Η βούλησή μας είναι ότι εμείς δεν το συζητάμε. Άρα ζητάμε μη αναθεωρήσιμο άρθρο. Τι ζητάμε δηλ., για όσους δεν το γνωρίζουν; Ζητάμε να μη επιτρέπεται η ευρωπαϊκή ένωση, αλλά και κράτος μέλος της, καλή ώρα η Ελλάδα, να νομοθετήσει και να προωθήσει και να επιβάλλει σε οποιοδήποτε έγγραφο, κάρτα, μικροτσίπ, ηλεκτρονικό σύστημα συναλλαγών κάποιον αριθμό. Και κατονομάζω π.χ. αυτό που μας καίει, τον δυσώνυμο αριθμό του 666, όνομα, ή σύμβολο, ή χάραγμα, όπως θέλουμε ας το πούμε, το οποίο προσβάλλει τη θρησκευτική μας συνείδηση, και δεν υπάρχει αντίρρηση επ’ αυτού εκ μέρους των Πατέρων, ότι αυτός είναι ο αριθμός. Επομένως, και εν καιρώ θα αποκαλυφθεί από τα πράγματα το όνομά του.

Λοιπόν, όχι μόνο όμως η χριστιανική συνείδηση των χριστιανών, απλώς, αλλά και των οπαδών οποιασδήποτε άλλης θρησκείας. Διότι εμείς σεβόμαστε και τους άλλους, οι οποίοι έχουν άλλα θρησκευτικά Σύμβολα και δεν θέλουνε να εμπαίζονται. Αυτό σημαίνει στην πράξη, ότι εάν η Εκκλησία της Ελλάδος προβεί σ’ ένα τέτοιο αίτημα, θα έχει την στήριξη και άλλων λαών, όχι μόνον ορθοδόξων.

Τώρα θα μου πείτε, καλά χαζοί είναι αυτοί να κάνουνε τέτοιο άρθρο που να μας κατοχυρώνουν εμάς; Πώς θα έρθει τότε, αφού το σύστημα, όπως έμαθα, λειτουργεί με αυτό τον τρόπο; Έτσι και αλλιώς, η κάρτα του πολίτη δεν είναι συμβατή, ούτε και το σύστημα των Τραπεζών. Οπότε σ’ αυτή την περίπτωση γιατί το κάνουν;

Το κάνουν και θα γίνει, για να προκληθεί θόρυβος και να πέσουν στο κενό οι αιτιάσεις που θέλουν να κρύβει η κάρτα το 666. Γιατί απλούστατα, σ’ αυτή τη φάση δεν υπάρχει τέτοιο κακό μέσα στην κάρτα. Έτσι θα εμφανίσουν αυτό το πράγμα, οπότε θα αδειάσει μεν τους αντιδρώντες, θα εθίσει όποιους την παραλάβουν, με αποτέλεσμα όταν θα έρθει το άλλο που θα το έχει μέσα (η σκοπιμότητα είναι απ’ ό,τι μπορώ να γνωρίζω, ότι τώρα δεν θα υπάρχει. Υπάρχουν κάποιοι χάκερς επιστήμονες, οι οποίοι σπάζουν το σύστημα, μπαίνουν μέσα και το ερευνούν. Υπάρχει πρόθεση να μη είναι, δηλ. να το σπάσει κάποιος, να δει ότι πράγματι δεν υπάρχει.

Αλλά ποιο είναι το χοντρό, κι εδώ θυμάμαι την Αποκάλυψη και τον Απόστολο Παύλο που μιλάει για απάτη και ψεύδος κλπ.: ότι αφού είναι επαναπρογραμματιζόμενο και μάλιστα εξ αποστάσεως, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να μπεί, θα είναι βέβαια, ερήμην ημών (και είναι ένα ερώτημα αυτό). Το σημαντικό, όμως, από πλευράς δεσμεύσεως των ελευθεριών είναι ότι, δεν θα χρειάζεται η ανάγνωση μέσω συγκεκριμένου μηχανήματος, να βρεθεί μπροστά σε ένα τερματικό δηλ. για να σου τα διαβάσει, τα διαβάζει εξ αποστάσεως, δηλ. μέσω δορυφόρου. Και το ερώτημα είναι τώρα, αυτό που θέτουν οι της πληροφορικής: αφού κάθε πληροφορία είναι επικίνδυνη στον διαχειριστή της, όταν δεν είναι εγγυημένο το πρόσιμο, γεννάται τώρα το ερώτημα, ποιοι είναι αυτοί που θα είναι υπεράνω πάσης υποψίας, οι οποίοι θα διαχειριστούν τα στοιχεία αυτά, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση προσθαφαιρούνται, χωρίς να έχουμε εμείς πρόσβαση διαπιστωτική σε αυτή την πράξη. Δηλαδή αυτό ηχεί φρικαλέα.

Θέλω να πω απλώς, ότι εγώ αυτά τα πληροφορήθηκα από κορυφαίο άνθρωπο και από τους καλύτερους γνώστες της πληροφορικής.

Αναφέρεται από πολλούς, ότι όταν τελικώς θα έρθει το χάραγμα στο χέρι θα είναι καρκινογόνο. Αυτό είναι το λιγότερο, γιατί αφορά την βιολογική μας ζωή. Το περισσότερο είναι, ότι μπορούν να εμβάλλουν με την ψυχοκυβερνητική επιθυμίες και συναισθήματα συγκεκριμένα, τα οποία επηρεάζουν το ηγεμονικό.

Βέβαια εσείς θα μου πείτε, πως εμείς με τη νήψη κ.τ.λ., με το άκτιστο, το Άγιο Πνεύμα, μπορούμε φυσικά να τα μπλοκάρουμε. Ποιοι όμως; Αυτοί που έχουν φτάσει στη νοερά προσευχή, όπως διαβάζουμε στα Συναξάρια, όπου ένα αόρατο τείχος χωρίζει τους ανθρώπους από αυτά τα πράγματα. Το κτιστό δηλ. σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπερνικήσει το άκτιστο. Οι άλλοι, όμως, που δεν έχουν φτάσει εκεί;

Αυτοί θα γίνονται κάτι σαν κλώνοι (όπως εγώ το καταλαβαίνω) που θα προσδιορίζονται από κάποιους για το πώς θα ενεργούν, και αυτά θα αφορούν, φυσικά, όχι προτιμήσεις απλώς της αγορά, για την κατανάλωση, αλλά και για άλλα πράγματα αγνώστων διαστάσεων.

Ενώ έτσι φαίνεται να έχουν τα πράγματα, ανησυχώ ειλικρινά από το γεγονός ότι, κάποιοι χωρίς να το έχουν πιστοποιήσει, να έχουν δει το αριθμό αυτό, πιθανολογούν ότι υπάρχει το 666, και το παρουσιάζουν ως δεδομένο. Τους ρωτώ: γιατί δεν τα πάτε στην Ιεραρχία; Γιατί η Ιεραρχία, λένε, δεν κάνει τίποτα… Και σεις, λέω, τι κάνατε τώρα την αντικαθιστάτε;

Μπορεί, λένε, να το έχει και να μη φαίνεται. Ας έρθει η Επιτροπή να μας το πιστοποιήσει. Ρωτώ: Έχετε το νόμο; Ξέρετε τις προδιαγραφές; Όχι λένε. Αφού, λοιπόν, δεν το ξέρετε, πώς τα λέτε αυτά; Θα χάσετε την αξιοπιστία και αύριο που θάρθει εκείνη η κάρτα που πραγματικά θα το έχει, τότε δεν θα το πιστεύει κανένας. Θα παρατηρηθεί εδώ, ότι και στο μύθο: φώναζε λύκος, λύκος, λύκος και λύκος δεν υπήρχε. Και μετά όταν θα έρθει ο πραγματικός ο λύκος, δεν θα ξεσηκωθεί κανένας.