ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΉ ΝΙΚΑΙΑ ΤΟΥ 2025 (Β)

 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

(Μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των πρακτικών του οικουμενιστικού θεάτρου στη Νίκαια  τον  Νοέμβριο του 2025).

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.

 

ΜΕΡΟΣ Β

Κοινά Μηνύματα — Τι ειπώθηκε

 

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Πάπας ΛΕΩΝ ΙΔ

α. Χαρακτήρισε τη Νίκαια «λίκνο της χριστιανικής πίστεως» και τόνισε πως σήμερα, 1700 χρόνια μετά, επιστρέφουν εκεί ως προσκυνητές της ίδιας πίστεως και της αλήθειας. ---------------------------------------------- β. Προέτρεψε τους πιστούς να «αφουγκραστούν όλες τις φωνές των πιστών για ενότητα». -------------------------------------------- γ. Είπε ότι το Σύμβολο της Πίστεως της Νικαίας — το «Πιστεύω» που συντάχθηκε στην Α’ Σύνοδο — δεν είναι «σύμβολο του ελάχιστου», αλλά «σύμβολο του συνόλου», δηλαδή της καθολικής χριστιανικής αλήθειας. ------------------------------------------- δ. Τόνισε πως δεν βρίσκονται εκεί, απλώς, για να τιμήσουν το παρελθόν, αλλά «για να δώσουμε ζωντανή μαρτυρία της ίδιας πίστεως που εξέφρασαν οι Πατέρες της Νίκαιας».

α. Ο Πάπας επεσήμανε τη σημασία της επιστροφής «στο λίκνο της χριστιανικής πίστεως» ως συμβολική κίνηση ενότητας. --------------------------------- β. Σημείωσε πως το μήνυμα της Συνόδου της Νίκαιας, με την ομολογία του «ομοούσιου του Πατρός και του Υιού», αποτελεί κοινό κτήμα όλων των χριστιανών  και ως τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει ως βάση διαλόγου και συμφιλίωσης. ------------------------------------------- γ. Κάλεσε να «ξεπεράσουμε το σκάνδαλο των διαιρέσεων» που χώρισαν τις Εκκλησίες, και να εργασθούμε για ενότητα, με αίσθημα ελπίδας και κοινής πίστης. --------------------------------------- δ. Στο πλαίσιο αυτό, μαζί με τον Πατριάρχη απέδωσαν κοινή τιμή στην κληρονομιά της Α’ Οικουμενικής Συνόδου — άπαντες απήγγειλαν το «Πιστεύω» μαζί.

 

Τι υποδηλώνουν τα μηνύματα

• Αναγνώριση κοινής πίστεως: (που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ)
• Θεολογική και συμβολική χειρονομία: Η κοινή παρουσία στο χώρο της Συνόδου, η κοινή απόδοση τιμής και η από κοινού απαγγελία του «Πιστεύω» σηματοδοτούν μια θετική διάθεση σε σχέση με τον διάλογο και την ενότητα.(Πρόκειται για μια διπλωματική -οικουμενιστική πρακτική)
• Πρόσκληση σε ενότητα και συμφιλίωση: Τα μηνύματα δεν περιορίζονται στον συμβολισμό, αλλά περιλαμβάνουν και κάλεσμα για υπέρβαση των διαιρέσεων — με διάθεση διαλόγου και συνδημόσιας μαρτυρίας πίστεως (Ποιας ΠΊΣΤΕΩΣ;;).

Τα μηνύματα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ στη Νίκαια περιέχουν σαφή οικουμενιστικά στοιχεία. Ο οικουμενισμός, στην εκκλησιαστική του διάσταση, αναφέρεται στις προσπάθειες για την αποκατάσταση της χριστιανικής ενότητας, κάτι που αποτέλεσε τον κεντρικό πυρήνα των μηνυμάτων τους.

Τα κυριότερα οικουμενιστικά στοιχεία είναι:

Κάλεσμα για Ενότητα: Και οι δύο προκαθήμενοι απηύθυναν κοινό κάλεσμα για την αναγκαιότητα της χριστιανικής ενότητας, τονίζοντας την ανάγκη να ξεπεραστούν τα «σκάνδαλα της διαιρέσεως», χωρίς να μας πούνε ποια είναι αυτά.

Κοινή Δήλωση: Υπέγραψαν κοινή δήλωση στην οποία επιβεβαιώνεται η κοινή τους πίστη στο Σύμβολο της Νίκαιας (το Πιστεύω), το οποίο διαμορφώθηκε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο του 325 μ.Χ.. Αυτή η κοινή αναγνώριση του θεμελιώδους αυτού κειμένου αποτελεί σημαντική κίνηση, ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ ΟΠΩΣ ΓΡΑΨΑΜΕ.

Συνεργασία και Διάλογος: Τα μηνύματα υπογράμμισαν τη δέσμευσή τους να συνεχίσουν τον διάλογο και τη συνεργασία μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ακούγοντας τις φωνές των πιστών και επιδιώκοντας την πλήρη κοινωνία.

Συμβολισμός του Τόπου: Η επιλογή της Νίκαιας ως τόπου συνάντησης, εκεί όπου οι Χριστιανοί ήταν ενωμένοι, λειτούργησε ως ισχυρό σύμβολο για την επιστροφή στις κοινές ρίζες και την υπέρβαση των ιστορικών διαχωρισμών.

Παγκόσμια Αδελφοσύνη: Ο Πάπας Λέων, ειδικότερα, μίλησε για την παγκόσμια αδελφοσύνη μεταξύ όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας, απορρίπτοντας τη χρήση της θρησκείας για τη δικαιολόγηση βίας, κάτι που αποτελεί ευρύτερο οικουμενιστικό και διαθρησκειακό μήνυμα.

Συνολικά, τα μηνύματα αυτά ερμηνεύονται από τα μέσα ενημέρωσης και τους αναλυτές ως «οικουμενικά-οικουμενιστικά  μηνύματα» υπέρ της συμφιλίωσης, της ειρήνης και της αγάπης, με σαφή στόχευση στην περαιτέρω σύγκλιση των δύο μεγάλων χριστιανικών δογμάτων, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ.

Επίσης στις ομιλίες  και στην Κοινή Διακήρυξη που υπέγραψαν, οι δύο προκαθήμενοι τόνισαν τα εξής:

 Η κοινή χριστιανική πίστη στο Σύμβολο της Πίστεως της Νίκαιας (το "Πιστεύω") αναδείχθηκε ως θεμέλιο της χριστιανικής ενότητας. Η βάπτιση αποτελεί κοινό τόπο και αφετηρία για τη συμφιλίωση και τη συμπόρευση των δύο Εκκλησιών.( Βαπτισματική Θεολογία)

Θεωρία των Κλάδων: Αν και ο όρος "Θεωρία των Κλάδων" (Branch Theory) δεν αναφέρθηκε ρητά, οι προκαθήμενοι έστειλαν μηνύματα ενότητας και έκαναν λόγο για "νέο κεφάλαιο" στις σχέσεις των δύο Εκκλησιών, καταδικάζοντας τις διαιρέσεις. Η Κοινή Δήλωση υπογράμμισε τα "επόμενα βήματα" προς την πλήρη κοινωνία.

---

Πώς φανερώθηκαν οι Αποφάσεις της Β Βατικανής Συνόδου στην Νίκαια το 2025

Οι αποφάσεις και το πνεύμα της Β΄ Βατικανής Συνόδου φανερώθηκαν στη Νίκαια της Βιθυνίας (το 2025) με τον πλέον  χειροπιαστό και συμβολικό τρόπο, καθώς η συνάντηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ ήταν μια άμεση εφαρμογή της οικουμενικής προσέγγισης που εγκαινίασε η Σύνοδος.

Συγκεκριμένα, το πνεύμα της Β΄ Βατικανής Συνόδου εκφράστηκε με τους εξής τρόπους:

1. Η Συνάντηση ως Πράξη «Διαλόγου της Αγάπης»

Η ίδια η πραγματοποίηση της συνάντησης και του κοινού προσκυνήματος είναι η επιτομή του «διαλόγου της αγάπης» (dialogue of charity), τον οποίο προώθησε η Β΄ Βατικανή Σύνοδος. Αντί για απομόνωση και αμοιβαίες καταδίκες (όπως συνέβαινε πριν τη Σύνοδο), οι δύο προκαθήμενοι συναντήθηκαν ως «αδελφοί» με αμοιβαίο σεβασμό, ακριβώς, όπως προέβλεπε το διάταγμα Unitatis Redintegratio.

2. Αναγνώριση Κοινού Θεμελίου Πίστης

Η κοινή δήλωση που υπογράφηκε, η οποία αναγνωρίζει το Σύμβολο της Νίκαιας ως κοινό θεμέλιο πίστης, είναι ευθυγραμμισμένη με τη θέση της Β΄ Βατικανής Συνόδου: αναγνωρίζει τα «στοιχεία αγιασμού και αλήθειας» που υπάρχουν και στις δύο Εκκλησίες. Η Σύνοδος αναγνώρισε την εγκυρότητα της Ορθόδοξης πίστης και μυστηρίων, και η δήλωση της Νίκαιας το επιβεβαίωσε στην πράξη.

3. Σεβασμός στην Ανατολική Παράδοση

Η επιλογή της Νίκαιας, μιας αρχαίας έδρας της Ανατολικής Εκκλησίας, και η κοινή προσευχή με σεβασμό στα τυπικά της Ορθόδοξης παράδοσης (όπως φαίνεται στις αναφορές για τη χρήση της ίδιας διατύπωσης για το Άγιο Πνεύμα, πιθανώς χωρίς το Filioque, αν και αυτό απαιτείται έλεγχος) φανερώνει τον σεβασμό της Καθολικής πλευράς προς την Ανατολική Παράδοση, κάτι που ζήτησε ρητά η Sacrosanctum Concilium και άλλα συνοδικά κείμενα.

4. Επιδίωξη Πλήρους Κοινωνίας

Το πνεύμα της Συνόδου ήταν η προσπάθεια για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας (full communion). Τα μηνύματα στη Νίκαια ήταν γεμάτα οικουμενιστικές αναφορές στην ενότητα, τη συμφιλίωση και τη δέσμευση για συνέχιση του θεολογικού διαλόγου. Η δήλωση για το κοινό Πάσχα αποτελεί συγκεκριμένο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, ακριβώς όπως προέβλεπε το παράρτημα της Sacrosanctum Concilium.

Συμπερασματικά, η συνάντηση του 2025 στη Νίκαια δεν ήταν μια τυχαία διπλωματική πράξη, αλλά μια συνειδητή και δημόσια εκδήλωση της οικουμενιστικής στρατηγικής που χάραξε η Β΄ Βατικανή Σύνοδος πριν από δεκαετίες.

Η Β' Βατικανή Σύνοδος για το Πάσχα

Η Β΄ Βατικανή Σύνοδος (1962-1965) εξέφρασε την  ανοικτότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην ιδέα μιας κοινής, σταθερής ημερομηνίας για τον εορτασμό του Πάσχα, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει συμφωνία και από τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες. Αυτή η θέση περιλαμβάνεται σε ένα παράρτημα του Συντάγματος για την Ιερή Λειτουργία, με τίτλο «Sacrosanctum Concilium», που δημοσιεύτηκε το 1963. 

Πιο συγκεκριμένα:

Η θέση της Β΄ Βατικανής Συνόδου

• Ανοιχτή σε σταθερή ημερομηνία: Η Σύνοδος δήλωσε ότι «δεν θα είχε αντίρρηση να οριστεί η εορτή του Πάσχα σε μια συγκεκριμένη Κυριακή του Γρηγοριανού ημερολογίου».
• Απαραίτητη η συναίνεση των άλλων Εκκλησιών: Η πρόταση αυτή συνοδεύεται από την κρίσιμη προϋπόθεση ότι θα δοθεί η συγκατάθεση από «εκείνους που ενδιαφέρονται, ιδιαίτερα τους αδελφούς που δεν βρίσκονται σε κοινωνία με την Αποστολική Έδρα» (δηλαδή, τις άλλες χριστιανικές ομολογίες, κυρίως τις Ορθόδοξες Εκκλησίες).
• Κίνητρο για την ενότητα: Η θέση αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο οικουμενιστικό κό πνεύμα της Συνόδου, η οποία αναγνώρισε τις διαιρέσεις μεταξύ των χριστιανών ως σκάνδαλο και υποστήριξε ενεργά τον διάλογο για την αποκατάσταση της ενότητας, όπως αποτυπώνεται στο Διάταγμα περί Οικουμενισμού «Unitatis Redintegratio». 

Πιθανή επιλογή ημερομηνίας

Αν και η Σύνοδος δεν όρισε συγκεκριμένη ημερομηνία, οι συζητήσεις που ακολούθησαν συχνά αναφέρονταν στη δεύτερη ή τρίτη Κυριακή του Απριλίου ως πιθανές επιλογές. 

Από τη Β΄ Βατικανή Σύνοδο και μετά, η θέση αυτή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας έχει επιβεβαιωθεί επανειλημμένα από τους διαδόχους Πάπες, όπως ο Πάπας Φραγκίσκος. Η προϋπόθεση όμως της συναίνεσης από τις άλλες Εκκλησίες παραμένει, εξηγώντας γιατί το ζήτημα δεν έχει ακόμη επιλυθεί.

Τι ειπώθηκε  για το Πάσχα στη Νίκαια

Στη συνάντηση της Νίκαιας το 2025, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ δεν έλαβαν μια οριστική, δεσμευτική απόφαση για τον σταθερό κοινό εορτασμό του Πάσχα, αλλά υπέγραψαν κοινή δήλωση με την οποία δεσμεύονται να συνεχίσουν τις προσπάθειες για την επίλυση του ζητήματος. 

Τα κύρια σημεία σχετικά με το Πάσχα ήταν:

• Κοινή Επιθυμία: Στην κοινή τους δήλωση αναφέρεται ρητά: «Είναι η κοινή μας επιθυμία να συνεχίσουμε τη διαδικασία διερεύνησης μιας πιθανής λύσης για τον κοινό εορτασμό της Εορτής των Εορτών κάθε χρόνο».
• Συμβολισμός της Σύμπτωσης του 2025: Το γεγονός ότι το 2025 (καθώς και το 2028) το Ορθόδοξο και το Καθολικό Πάσχα συνέπεσαν (στις 20 Απριλίου) λειτούργησε ως έμπνευση και υπενθύμιση της ενότητας, τονίζοντας την επίκαιρη ανάγκη επιστροφής στην αρχική πρακτική της Α' Οικουμενικής Συνόδου.
• Αναγνώριση του προβλήματος: Και οι δύο ηγέτες αναγνώρισαν ότι η διαφορετική ημερομηνία αποτελεί «σκανδάλο διαιρέσεως» και σημαντικό ποιμαντικό πρόβλημα, ιδίως για τις μικτές οικογένειες.
• Δέσμευση για Διάλογο: Η απόφαση ήταν ουσιαστικά η δέσμευση για συνέχιση του θεολογικού διαλόγου και των διαβουλεύσεων, με στόχο να βρεθεί μια μόνιμη λύση στο μέλλον, βασισμένη στην αστρονομική ακρίβεια και τον κανόνα της Νίκαιας. 

Συνεπώς, η συνάντηση αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, αλλά η τελική απόφαση για μια σταθερή κοινή ημερομηνία παραμένει αντικείμενο μελλοντικών συζητήσεων και απαιτεί την ευρεία συναίνεση όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Επίλογος

Ελπίζω όσοι είμαστε συνεπείς στην πίστη μας να μην πέσουμε θύματα αυτής της παραπλάνησης. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο σκοπός τους και τι επιδιώκουν. Ένας εν Χριστώ αδελφός έγραψε σχετικά.

"Κάποια εκκλησιαστικά sites (ο Θεός να τα κάνει) πανηγυρίζουν, επειδή δήθεν ο Πάπας Λέων αναγνώρισε το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς την αιρετική προσθήκη του Filioque. Πραγματικά αναρωτιέμαι, εάν αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς ή εάν τα λένε όλα αυτά μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσουν και να πάρουν κάποια κλικ παραπάνω. Είναι δυνατόν κάποιος συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός να μην καταλαβαίνει την ΠΑΓΙΔΑ που κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις φιλοφρονήσεις και τους εναγκαλισμούς μεταξύ Πάπα και Πατριάρχη; Ακόμη και παιδί του Δημοτικού αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά γίνονται για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό της πανθρησκείας, έτσι ακριβώς, όπως την οραματίζεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων, και πρώτος σταθμός για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η πλήρης ΥΠΟΤΑΓΗ της Ορθοδοξίας στον Παπισμό. Ξεκάθαρα πράγματα τα οποία δεν απαιτούν και πολλή σκέψη για να τα κατανοήσει κανείς. Ούτε πρόκειται βέβαια για ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας, αφού όλα γίνονται μπροστά στα μάτια μας με τις προθέσεις των ενορχηστρωτών τους να είναι επισήμως διακηρυγμένες και γνωστές.

Ο Πάπας ΔΕΝ ενδιαφέρεται καν για το Filioque. Σκοπός του δεν είναι η δογματική ακρίβεια (όπως την κατανοούν οι παπικοί θεολόγοι), αλλά η υποταγή όλων των χριστιανικών ομολογιών με εκείνον επικεφαλής. Άλλωστε είναι σε πλήρη κοινωνία με τους λεγόμενους Βυζαντινούς Καθολικούς οι οποίοι δεν απαγγέλλουν το Filioque στο Σύμβολο, αλλά αναγνωρίζουν ως κεφαλή τους τον Πάπα. Δηλαδή, σύμφωνα με τον παπισμό, δεν έχει σημασία τι λέει το Πιστεύω, το υπ' αριθμόν ένα δογματικό κείμενο του Χριστιανισμού, αλλά το εάν αναγνωρίζει κάποιος ως κεφαλή του τον Πάπα!

Και φυσικά, ο προκάτοχός του, ο Φραγκίσκος, ανακήρυξε ως Αγίους 21 Κόπτες που σκοτώθηκαν από το Ισλαμικό Κράτος, δηλαδή αναγνώρισε ως Αγίους κάποιους αιρετικούς, οι οποίοι δεν πίστευαν καν στις δύο φύσεις του Χριστού! Για να μη μιλήσω για την περιβόητη Β' Βατικανή Σύνοδο κατά την οποία αναγνωρίστηκε ότι οι μουσουλμάνοι λατρεύουν τον Ένα και αληθινό Θεό. 

Δηλαδή, οι Πάπες αναγνώρισαν ΕΠΙΣΗΜΑ ότι ο Αλλάχ (ήτοι ο δαίμονας εκείνος που διέταζε μέσα από τον ψευτοπροφήτη της Μέκκας σφαγές, βιασμούς και γενοκτονίες) είναι ο αληθινός Θεός! Ναι με αυτούς θέλουν μερικοί να ενωθούμε! Με αυτούς θέλουν κάποιοι να γίνουμε "μία Εκκλησία"! Λες και τώρα δεν είμαστε η Μία Εκκλησία του Χριστού, αλλά έχουμε ανάγκη από τους αιρεσιάρχες, που μέσα στον διάβα των αιώνων μόνο δεινά προξένησαν στην Ορθοδοξία. Το μόνο που θα καταφέρουν με αυτές τις ξεδιάντροπες οικουμενιστικές κινήσεις είναι να πληγώσουν ακόμη περισσότερο το ορθόδοξο ποίμνιο".

Μην ξεχνάμε και τι είπε ο Πατριρχ.Βαρθολομαίος παλιότερα (1998) σχετικά με το θέμα του Παπισμού και τις σχέσεις που πρέπει να έχουμε μαζί τους.

«Ἡ μετάνοια ἡμῶν διὰ τὸ παρελθὸν εἶναι ἀπαραίτητος. Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν τὸν χρόνον εἰς ἀναζήτησιν εὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χείρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»,(*) (!!!)

 Εμείς θα τους απάνταμε πάντα με το ρητό του Ιωσήφ Βρυέννιου:

 "Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σε πατροπάραδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα".