ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (325 μ.Χ) ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΉ ΝΙΚΑΙΑ ΤΟΥ 2025 (Α)

 

(Μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των γεγονότων  του οικουμενιστικού θεάτρου στη Νίκαια της Βιθυνίας  τον Νοέμβριο του 2025).

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.

ΜΕΡΟΣ -Α-

Εισαγωγικά

Ό,τι γράφεται στη συνέχεια είναι μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των γεγονότων που συνέβησαν στη Νίκαια της Βιθυνίας τον Νοέμβριο του 2025. Εννοείται, ότι ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΕΝΟΜΕΝΑ (συμπροσευχές κ.λ.π). Όμως, επειδή ακατήχητα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, σε συνεργασία με την οικουμενιστική αρθρογραφία των ημερών, έγραψαν  και είπαν αντορθόδοξα και παρασέρνουν πολλούς από το ποίμνιο, αναγκαζόμαστε να συντάξουμε το παρακάτω κείμενο ως απάντηση σε όλα τα «τσογλάνια του Πάπα» (σύμφωνα με την έκφραση του Μακρυγιάννη), που βάλθηκαν να μας αλλάξουν την Ορθόδοξη πίστη. Να ξεκαθαρίσουμε ότι η Σύνοδος στη  Νίκαια του 325 μ.Χ ήταν μια Σύνοδος που διακήρυξε την ενότητα της πίστης σε μια ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ  Εκκλησία και την καταδίκη της αίρεσης, ενώ η Νίκαια του 2025 ήταν μια οικουμενιστική  συνάντηση ουνιτικού τύπου, που επιδίωξε την ενότητα αιρετικών και ορθοδόξων, καταστρατηγώντας πλήρως το ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 325 μ.Χ.  

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια (325 μ.Χ.)

Η Α΄Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια (325 μ.Χ.) είναι θεμέλιο της Ορθόδοξης πίστης, όπου οι Άγιοι Πατέρες διατύπωσαν την ομολογία ότι ο Υιός είναι ὁμοούσιος τῷ Πατρί, θεμελιώνοντας το Σύμβολο της Πίστεως.

Οι Άγιοι Πατέρες τονίζουν ότι η αλήθεια της πίστεως δεν αλλάζει: Ὁ Μ. Ἀθανάσιος γράφει πως «ἡ πίστις τῆς Ἐκκλησίας οὐ μεταβάλλεται», ενώ ο  Ἅγιος Βασίλειος διδάσκει ότι «τὸ φυλάξαι ἀκέραιον τὸ παράδοτον» είναι καθήκον κάθε πιστού.

Η Ιστορία του Συμβόλου της Πίστεως.

Το Σύμβολο της Πίστεως (ή «Πιστεύω») έχει μια πλούσια ιστορία που συνδέεται άμεσα με τις πρώτες Οικουμενικές Συνόδους και την ανάγκη της Εκκλησίας να οριοθετήσει την αλήθεια της πίστης απέναντι σε αιρετικές διδασκαλίες. 

Η ιστορία του διαμορφώθηκε σε δύο κύριες φάσεις:

1. Η Α΄Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας (325 μ.Χ.)

Το αρχικό Σύμβολο συντάχθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας, με πρωτοβουλία του Αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο κύριος λόγος ήταν η αντιμετώπιση της αίρεσης του Αρείου (Αρειανισμός), ο οποίος αμφισβητούσε τη θεότητα του Ιησού Χριστού, διδάσκοντας ότι ο Υιός είναι δημιούργημα του Πατέρα και όχι ομοούσιος με Αυτόν. 

Αποτέλεσμα: Η Σύνοδος καταδίκασε τον Αρειανισμό και θέσπισε τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου, διακηρύσσοντας ρητά ότι ο Υιός είναι «ομοούσιος τω Πατρί». Δηλαδή, το πρώτο μέρος εστίασε στον Πατέρα και τον Υιό, καθορίζοντας το δόγμα της Τριαδικότητας. 

2. Η Β΄Οικουμενική Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης (381 μ.Χ.)

Παρά το Σύμβολο της Νίκαιας, οι θεολογικές διαμάχες συνεχίστηκαν. Νέες αιρέσεις, όπως οι Πνευματομάχοι, αμφισβητούσαν τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος. 

Αποτέλεσμα: Η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης επικύρωσε το Σύμβολο της Νίκαιας και πρόσθεσε τα τελευταία πέντε άρθρα (από το «Πιστεύω εις το Πνεύμα το Άγιον» και μετά), ολοκληρώνοντας τη διδασκαλία για το Άγιο Πνεύμα, την Εκκλησία, το Βάπτισμα, την Ανάσταση και τη μέλλουσα ζωή.

Η τελική μορφή: Αυτό το ολοκληρωμένο κείμενο είναι το «Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως».

  Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος στην Έφεσο (431 μ.Χ.) διευκρίνισε με ρητό κανόνα ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε προσθήκη ή αλλαγή στο κείμενο του Συμβόλου. 

Ωστόσο, αργότερα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πρόσθεσε τη φράση «και εκ του Υιού» (Filioque) στο άρθρο για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, μια κίνηση που αποτέλεσε μία από τις κύριες θεολογικές αιτίες του Μεγάλου Σχίσματος του 1054 μ.Χ. μεταξύ Ανατολής και Δύσης. 

Η γλώσσα του Συμβόλου της Πίστεως.

Το Σύμβολο της Πίστεως (το «Πιστεύω») γράφτηκε αρχικά στην  Ελληνική γλώσσα.

Αυτό συνέβη επειδή:

1. Η Ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας, όπου έλαβαν χώρα και οι δύο Οικουμενικές Σύνοδοι (Νίκαια το 325 μ.Χ. και Κωνσταντινούπολη το 381 μ.Χ.).
2. Ήταν η κοινή γλώσσα (Κοινή Ελληνική) του μεγαλύτερου μέρους του χριστιανικού κόσμου εκείνη την εποχή, ιδίως στην Ανατολή, όπου αναπτύχθηκε η πρώιμη χριστιανική θεολογία.
3. Οι θεολογικοί όροι που χρησιμοποιήθηκαν, όπως ο κρίσιμος όρος «ομοούσιος» (homoousios) –που σημαίνει της ίδιας ουσίας–, ήταν ελληνικοί και διατυπώθηκαν για να εκφράσουν με ακρίβεια τα δόγματα της Αγίας Τριάδας και της θεότητας του Χριστού.

Από την ελληνική γλώσσα μεταφράστηκε αργότερα στα λατινικά (Credo) και σε όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου.

Το Σύμβολο της Πίστεως διαβάστηκε στην Νίκαια στ ΑΓΓΛΙΚΑ. Άλλη μία κρυμμένη οικουμενιστική πρακτική.

Το Σύμβολο της Πίστεως διαβάστηκε (ή ψάλθηκε) στα Αγγλικά στη Νίκαια της Βιθυνίας το 2025, που όπως ισχυρίζονται οι Οικουμενιστές, για λόγους  πρακτικότητας, οικουμενικότητας και επικοινωνίας (;;;;;!!!!!!).  Η τελετή ήταν μια οικουμενιστική συνάντηση, με στόχο την ενότητα των χριστιανών, ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι η  Β΄ Βατικανή Σύνοδος ενθάρρυνε τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας και τη χρήση τοπικών γλωσσών. Η χρήση των Αγγλικών αντανακλά αυτήν την προσέγγιση, καθιστώντας τα ιερά κείμενα πιο προσιτά στους σύγχρονους πιστούs, για την εξυπηρέτηση των οικουμενιστικών πρακτικών. Έτσι, βλέπουμε ότι οι Παπικοί έσυραν τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν την απόφαση της Β Βατικανής Συνόδου.

Διαφωνούμε πλήρως με την άποψη ότι η επιλογή των Αγγλικών ήταν μια πρακτική και συμβολική κίνηση που υπογράμμισε τον παγκόσμιο και οικουμενικό χαρακτήρα της ιστορικής συνάντησης στη Νίκαια, 1700 χρόνια μετά την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, όπου υπήρχαν εκπρόσωποι από όλο το παγκόσμιο θρησκευτικό πάζλ των λεγόμενων χριστιανικών ομολογιών.

Υπάρχουν ισχυροί λόγοι για τους οποίους ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ το Σύνολο της Πίστεως αποκλειστικά ή τουλάχιστον πρωτίστως στα Ελληνικά:

• Ιστορική Αυθεντικότητα: Το Σύμβολο συνετάγη στα Ελληνικά στη Νίκαια και την Κωνσταντινούπολη. Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα των Πατέρων της Εκκλησίας και η γλώσσα που διατύπωσε τους ακριβείς δογματικούς όρους (π.χ., «ομοούσιος»). Η ανάγνωσή του στην αρχική γλώσσα θα προσέδιδε μεγαλύτερη αυθεντικότητα και ιερότητα στην ιστορική συνάντηση.
• Σεβασμός στην Παράδοση: Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, η διατήρηση της λειτουργικής γλώσσας αποτελεί σημαντικό στοιχείο της παράδοσης και της συνέχειας. Ο Πατριάρχης εκπροσωπούσε την παράδοση που διατήρησε το Σύμβολο στην αρχική του μορφή και γλώσσα.
• Συμβολισμός: Η χρήση της ελληνικής γλώσσας στην ίδια τη Νίκαια, 17 αιώνες μετά, θα είχε έναν ισχυρό συμβολισμό επιστροφής στις ρίζες της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και στην καταδίκη των παντοειδών αιρέσεων με πρώτο τον Παπισμό.

Αλλοίωση του Συμβόλου της Πίστεως από τους Παπικούς

Ποιες Σύνοδοι καθόρισαν το Filioque

Η προσθήκη δεν προήλθε από μία ενιαία Παπική Οικουμενική Σύνοδο, αλλά αναπτύχθηκε σταδιακά στη Δύση:

α. Γ΄ Σύνοδος του Τολέδο (589 μ.Χ.): Αυτή η τοπική Σύνοδος στην Ισπανία ήταν η πρώτη που πρόσθεσε επίσημα το Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως, κυρίως για να τονίσει τη θεότητα του Χριστού έναντι του Αρειανισμού.Η πρακτική αυτή διαδόθηκε στη Γαλλία (Φραγκικά βασίλεια) και σε άλλα μέρη της Δύσης μέσω διαφόρων άλλων τοπικών Συνόδων.

β. Ρώμη (1014 μ.Χ.): Ενώ η διδασκαλία γινόταν αποδεκτή στη Ρώμη, η επίσημη λειτουργική χρήση του Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως κατά τη Θεία Λειτουργία στην ίδια τη Ρώμη καθιερώθηκε πολύ αργότερα, μόλις το 1014 μ.Χ., υπό τον Πάπα Βενέδικτο Η΄.

γ. Σύνοδος της Φλωρεντίας (1431-1449 μ.Χ.): Αυτή η Σύνοδος (αναγνωρισμένη από τους Καθολικούς, όχι τους Ορθοδόξους) επιβεβαίωσε τη θεολογική ορθότητα του Filioque, προσπαθώντας να επιτύχει ένωση με την Ανατολική Εκκλησία.

Σημασία της απαγγελίας του Συμβόλου χωρίς Filioque από τον Πάπα στη Νίκαια 2025

Γράφτηκαν τα εξής: Η κίνηση του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄(και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου) να απαγγείλουν από κοινού το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς την προσθήκη του Filioque στη Νίκαια του 2025 έχει τεράστια σημασία:

• Αναγνώριση της Αρχικής Μορφής: Ο Πάπας δήλωσε επίσημα, σε έγγραφο αφιερωμένο στην επέτειο της Α΄ Συνόδου, ότι η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζει το Σύμβολο της Νίκαιας στην αρχική του μορφή, όπως διατυπώθηκε το 325 και ολοκληρώθηκε το 381, δηλαδή, χωρίς το Filioque. Δεν έκανε όμως ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ  Β ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ, που ασχολήθηκε επισταμένως με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ και συμπλήρωσε το ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ.(!!!!!!!).
• Σημαντικό Οικουμενικό Βήμα: Η κοινή ανάγνωση σηματοδοτεί μια προσπάθεια υπέρβασης του κύριου δογματικού εμποδίου που διχάζει τις Εκκλησίες εδώ και αιώνες. Είναι μια κίνηση «καλής θέλησης» και σεβασμού προς την Ορθόδοξη παράδοση και τους ρητούς κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων που απαγόρευαν προσθήκες στο Σύμβολο.(!!!!)
• Διάκριση Θεολογίας και Λειτουργικής Πράξης: Η κίνηση αυτή μπορεί να υποδηλώνει μια διάκριση μεταξύ της (δυτικής) θεολογικής ερμηνείας της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος («και εκ του Υιού») και της απαραβίαστης λειτουργικής διατύπωσης του Συμβόλου της Πίστεως.
• Ελπίδα για Ενότητα: Για πολλούς, αυτή η ιστορική στιγμή είναι ένα ισχυρό μήνυμα ότι η πλήρης κοινωνία μεταξύ Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είναι εφικτή, ξεκινώντας από την επιστροφή στις κοινές δογματικές ρίζες της ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ  Εκκλησίας. 

ΣΧΟΛΙΟ. Η απαγγελία από τον Πάπα του Συμβόλου της Πίστεως είναι ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ. Για να ίσχυαν τα προηγούμενα, έπρεπε ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ  ΑΠΟΚΗΡΥΞΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ που εισήγαγαν το Filioque, γεγονός που ούτε έγινε, ΟΥΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.

 

Περί των Αμφίων Πάπα και Οικουμενικού Πατριάρχη στην Οικουμενιστική φιέστα

Η σημασία των αμφίων που φόρεσαν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ στη Νίκαια της Βιθυνίας το 2025 ήταν, σύμφωνα με τους διοργανωτές, βαθιά συμβολική και εντασσόταν στο ευρύτερο πλαίσιο της οικουμενικής (καλύτερα οικουμενιστικής) τους συνάντησης. Τα άμφια αποτέλεσαν οπτική επιβεβαίωση της κοινής τους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ  αποστολής και της αμοιβαίας αναγνώρισης, ενώ παράλληλα τόνισαν τη διατήρηση των ξεχωριστών παραδόσεων Δυτικών και Ανατολικών.

Το κυριότερο στοιχείο ήταν η αμοιβαία αναγνώριση του εκκλησιαστικού αξιώματος του άλλου μέσω της χρήσης των επίσημων, παραδοσιακών αμφίων.

Κατά τη διάρκεια της κοινής προσευχής και της δοξολογίας, οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν οπτικά την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της εγκυρότητα της ιεροσύνης και των μυστηρίων της άλλης πλευράς. Αυτό απηχεί άμεσα τις αποφάσεις της Β΄ Βατικανής Συνόδου που αναγνώρισε την αποστολική διαδοχή της Ορθοδοξίας. Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουμε τα εξής.

• Ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης στη Νίκαια είχε ΜΟΝΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ (ΧΩΡΙΣ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙΟ ΚΑΙ ΩΜΟΦΟΡΙΟ),κατάλοιπο των αυτοκρατορικών Βυζαντινών ενδυμάτων, (τονίζοντας την ιστορική συνέχεια), ο Πάπας είχε το ΠΑΛΛΙΟ. Το παλλίο  είναι  άμφιο γύρω από τους ώμους, το οποίο είναι σύμβολο της παπικής δικαιοδοσίας. Το γεγονός ότι το φορούσε υπογράμμισε τη διατήρηση του ρωμαιοκαθολικού δόγματος του παπικού πρωτείου, το οποίο παραμένει σημείο θεολογικής διαφοράς με την Ορθοδοξία. 
• Τονίζουμε ότι τα άμφια που φορούσαν οι επίσκοποι στη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά, αλλά η συνέχεια των παραδοσιακών αμφίων ΔΕΝ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕ  την επιστροφή στο κοινό εκείνο «λίκνο» της χριστιανικής πίστης.
• Επίσης, τα διαφορετικά άμφια ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ότι ο οικουμενισμός δεν σημαίνει ομογενοποίηση, αλλά «ενότητα εν τη πολυμορφία».(δηλ.ΟΥΝΙΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΝΩΣΗ)

Συνολικά, η επιλογή και ο τρόπος χρήσης των αμφίων στη Νίκαια του 2025 ήταν μια μελετημένη οπτική δήλωση οικουμενισμού.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ