ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΥΠΕΡΤΑΤΗ.
Αθεωτατος ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:
ΕΚ ΘΕΟΥ ΛΑΜΒΑΝΩ,
ΟΣΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΔΙΑΠΡΑΤΤΩ.
Γράφει ο “Παρακαταθικός”
Τραγικό! Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος από την Ελβετία, εκτός από τα 33 κεράκια των ετών της πατριαρχίας του, «έσβησε» και κάθε ελπίδα μετανοίας
Η είδηση
«O Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, επέστρεψε το βράδυ της Κυριακής, 3 Νοεμβρίου, από την Βασιλεία της Ελβετίας, όπου το πρωί της ίδιας ημέρας χοροστάτησε κατά τη Θεία Λειτουργία στον εκεί Ι. Ναό της του Θεού Σοφίας, για την επέτειο των 20 ετών από τα εγκαίνιά του. Την παραμονή, το βράδυ, ο Πατριάρχης ευλόγησε το επίσημο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του η Ενορία, με την ευκαιρία της 33ης επετείου, την ημέρα εκείνη, από την ενθρόνιση Αυτού.
Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τό ἐπίσημον δεῖπνον ἐν Βασιλείᾳ ἐπί τῇ 33ῃ ἐπετείῳ ἐνθρονίσεώς Του (2 Νοεμβρίου 2024)».
Στην αντιφώνησή του αυτή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είπε πράγματα για οποία είναι να απορεί κανείς. Αναφέρθηκε με καμάρι στις «θεολογικές» σπουδές στην Εσπερία, διαβεβαίωσε πως τα έργα του και όλα τα οικουμενιστικά του ανοίγματα έγιναν «προς δόξαν Θεού». Για άλλη μια φορά διαπιστώθηκε η σχετικοποίηση της αληθείας ως μαρτυρία που δίδει η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως. Εμπεδώθηκε η δική του παγιωμένη κατάσταση αμετανοησίας για την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου και η προσήλωσή του σε μια ένωση άνευ όρων με Σχίσματα και αιρέσεις. Όλα αυτά χώρεσαν σε μια ολιγόλεπτη ομιλία.
Τίποτα δεν είναι δικό μου
«…ἀπό δέ τοῦ ἔτους 1991 διακονοῦμεν, θείᾳ εὐδοκίᾳ, ὡς Οἰκουμενικός Πατριάρχης. Οὐδέν ἐξ ὅσων ἐπράξαμεν εἶναι ἰδικόν μας ἔργον. Ἐκ Θεοῦ ἐλάβομεν τά πάντα…»
Εχουν δημοσιευθεί συγκεντρωμένα με συστηματικό τρόπο τα οικουμενιστικά λεχθέντα και πραχθέντα του Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίου και στη συνέχεια στηλιτεύονται μέσω μαχητικής δημοσιογραφίας όλες του οι οικουμενιστικές εκτροπές. Είναι εφάμαρτο να ισχυρίζεται και από πάνω πως τίποτα από όλα ετούτα δεν είναι δικό του και πως όλα τα κάνει προς Δόξαν Θεού!
Δυστυχώς για τον ίδιο, τα επίχειρα της νέας εκκλησιολογίας, που προσπαθεί να επιβάλει συνοδικά με την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, είναι το νέο σχίσμα στην Ορθοδοξία, η βία και τα μαρτύρια των πιστών στην Ουκρανία, που κλιμακώνονται εκτός ελέγχου.
Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως δίδει την καλή μαρτυρία της Εκκλησίας;;;
«Χαιρετίζομεν τήν παρουσίαν εἰς τήν ἀποψινήν σύναξιν καί συνεστίασιν τιμιωτάτων Ἐκπροσώπων ἐκ τῶν ἐν Ἑλβετίᾳ Φίλων «Ἐκκλησιῶν». Τό ἐπερχόμενον ἔτον 2025, κατά τό ὁποῖον τιμᾶται παγχριστιανικῶς ἡ συμπλήρωσις 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ σπουδαίαν εὐκαιρίαν διά προβολήν τῶν κοινῶν ἡμῶν χριστιανικῶν ἀρχετύπων καί τῆς κληρονομίας τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας».
Στην πράξη όμως η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, δια του προκαθημένου της, ονομάζει τους εχθρούς της Θεοτόκου και του Υιού της φίλες «Εκκλησίες». Για να αντιληφθεί και ο πλέον επιφυλακτικός αναγνώστης την έκπτωση στον θεολογικό λόγο και την χαοτική απόσταση που υπάρχει στη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης σήμερα, παραθέτουμε ένα μόνο μικρό απόσπασμα από λόγο που εκφώνησε ο ο Άγιος Ιωσήφ, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ο Ομολογητής, (του οποίου τη μνήμη τιμά η Εκκλησία μας στις 14 του μηνός Ιουλίου [2]), αδερφός με τον άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη. Στην εορτή του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου, ελέγχοντας τον εικονομάχο Άρχοντα είπε:
«Ἀλλ᾽ ἐνταῦθα τοῦ λόγου γενόμενος, τὴν σὴν στηλιτεύσω ἀσέβειαν μισόχριστε καὶ τῷ ὄντι τυραννικώτατε βασιλεῦ, βασιλευόμενε ὑπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ τῇ αὐτοῦ πλάνῃ καὶ ἀπάτῃ κραταιῶς πεπεδημένε! Δεῦρο λοιπόν, δυσσεβέστατε, ἀπόδος σου τῆς βλασφημίας καὶ δαιμονιώδους αἱρέσεως τὸν ἀπόλογον. Σὺ γὰρ εἶ ὁ δεινότατος αἱρεσιάρχης, εἰ καὶ κακῶς τὴν πορφύραν περίκεισαι, ὅθεν σου καὶ πλέον θριαμβευθήσεται ἡ ἀσέβεια, μισόθεε καὶ φιλοπόνηρε. Τί λέγεις, ἐχθρὲ πάσης ἀληθείας; Αρνήσῃ τὰ τοῦ Χριστοῦ πάθη; Πάντως ὅτι καὶ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τὴν παρουσίαν· συναναιροῦσι γὰρ ταῦτα ἀλλήλοις κατὰ τὸ ἀληθές. Ὁ γὰρ ταῦτα μὴ καταδεξάμενος περιγραφὴν τῆς θείας αὐτοῦ εἰκόνος οὐκ ἀναδέχεται».
Η ρητορική του αγίου πόσο εμπαθής, φονταμενταλιστική, ακραία, φανατική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σήμερα από τους ένοικους του Φαναρίου; Ο Άγιος για την αγάπη του Χριστού και για τον λόγο της Αληθείας μετά από εξορίες, φυλακίσεις και μαρτύρια, υπέκυψε, θύμα κι αυτός του διωγμού, την 15η Ιουλίου του 832, σε μία άκρη της Θεσσαλίας. Το σώμα του, εγκαταλειμμένο χωρίς ταφή, βρέθηκε μετά από πολλά χρόνια σε ένα μέρος δασώδες και ελώδες, από τον Άγιο Ναυκράτιο. Δεν έμειναν παρά μερικά ιερά οστά. Τα μάζεψαν με φροντίδα και στις 26 Ιανουαρίου 844 τα μετέφεραν επισήμως στο μοναστήρι του Στουδίου, συγχρόνως με το σώμα του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, που είχε μείνει ανέπαφο, για να τα ενταφιάσουν δίπλα στον Άγιο Πλάτωνα [3].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου