Αὐτὰ διὰ τὰ ὁποῖα δὲν τολμοῦν νὰ ὁμιλήσουν οἱ “ἀπολογηταὶ” τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης

 

 

Αὐτὰ διὰ τὰ ὁποῖα δὲν τολμοῦν νὰ ὁμιλήσουν οἱ “ἀπολογηταὶ” τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης

Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

  Τὸν σκόπελο τοῦ ὀνόματος «ἐκκλησίες» ποὺ προσδόθηκε σὲ αἱρετικὲς κοινότητες, οἱ “ἀπολογητὲς” τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης προσπέρασαν μὲ τὴν διαφυγή, περὶ δῆθεν ὀνομασίας ἡ ὁποία ἔχει διπλωματικὴ χροιά.

  Ὅσα κείμενα ἢ ἄρθρα ἔχουν γραφτεῖ γιὰ τὸ θέμα τοῦτο, περιστρέφονται γύρω ἀπὸ αὐτὴν τὴν εὔκολη δικαιολογία – διαφυγή. Γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι δὲν εἶναι εὔκολο νὰ διαφοροποιηθεῖ ἡ στάση τους. Σ’ ἐκεῖνο ὅμως ποὺ σκοντάφτει ἡ “ἀπολογητική” τους διάθεση, εἶναι οἱ λεγόμενες ἐκκλησιολογικὲς προϋποθέσεις τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο. Ἔχουν προβληθεῖ θεολογικὲς ἐνστάσεις γιὰ τὶς “ἐκκλησιολογικὲς” αὐτὲς στρεβλώσεις, χωρὶς ὅμως νὰ δοθεῖ οὔτε ἀκροθιγῶς ἀπάντηση ἀπὸ αὐτούς.

  Κανένας πανεπιστημιακὸς ἢ ἄλλος “ἀπολογητὴς” τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης δὲν ἔδωσε ἀπάντηση σὲ αὐτὸ τὸ πολὺ σοβαρὸ θέμα. Ἴσως προβληθεῖ ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι δὲν γνώριζε τὴ λεπτομέρεια τῶν “ἐκκλησιολογικῶν” αὐτῶν στρεβλώσεων, καθότι στὸ κείμενο τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, στὸ ὁποῖο παρεισέφρησαν ὡς μὴ ὄφειλαν, ἀναφέρεται γενικόλογα, «ἐκκλησιολογικὲς προϋποθέσεις τῆς Δηλώσεως τοῦ Τορόντο».

  Καμία δικαιολογία ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει, διότι δημοσιοποιήθηκαν ἀρκετὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦσαν θεολογικὲς ἐνστάσεις γιὰ τὶς “ἐκκλησιολογικὲς” αὐτὲς στρεβλώσεις. Οὔτε τολμήθηκε, οὔτε καὶ πρόκειται νὰ τολμηθεῖ ἔστω καὶ ἀκροθιγῶς, ὑποστήριξη τῶν “ἐκκλησιολογικῶν” στρεβλώσεων τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο.

  Ἄλλωστε τί ἔχουν νὰ ποῦν γιὰ παράδειγμα περὶ τῆς ἀναγνώρισης στοιχείων ἀληθοῦς ἐκκλησίας σὲ αἱρετικὲς κοινότητες μέλη τοῦ λεγόμενου Π.Σ.Ε., ὅπως ἀναφέρει σχετικὸ ἄρθρο τῆς Δήλωσης αὐτῆς;

  Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καὶ Μοναδική. Ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε στοιχεῖα ἀληθοῦς Ἐκκλησίας σὲ αἱρετικὲς κοινότητες.

  Ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸ κακόδοξο μίας τέτοιας ἀναγνώρισης καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀγγίξουν ἕνα τέτοιο θέμα, ὑποστηρίζοντας ἕνα τέτοιο ἄτοπο. Δὲν ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὴν αἰτία τῆς σιωπῆς τους.

  Γνωρίζουν πολὺ καλὰ τὸ κακόδοξο μίας τέτοιας στρέβλωσης καὶ ἐπακόλουθα δὲν πρόκειται νὰ προβοῦν σὲ καμιὰ “ἀπολογητική”. Συν­επῶς εἶναι εὐκολότερη, ἡ διὰ τῆς σιωπῆς διαφυγή.