Που διασώζεται σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία;;;Ένας διαδικτυακός διάλογος με αρκετό ενδιαφέρον.

 

Επιμέλεια κειμένου: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Εισαγωγικά

Σε  μία από  τις δημοσιεύσεις του ιστολογίου στις 19 Ιουλίου 2024 (που αφορούσε την  Μονή Εσφιγμένου) , άρχισε ένας διάλογος με αρκετό ενδιαφέρον μεταξύ του γράφοντος (π.Δ.Α) και ενός  σχολιαστή (στην συνέχεια θα αναφέρεται ως Επιφάνιος, όπως μας πρότεινεο ίδιος).

Επειδή το θέμα της  συγκεκριμένης  ανάρτησης  έχει μέχρι  38 σχόλια σε διάφορα θέματα  και είναι δύσκολο να παρακολουθούν οι ενδιαφερόμενοι την συγκεκριμένη συζήτηση , μεταφέρω το θέμα της συζήτησης σε ξεχωριστή ανάρτηση ώστε να συμμετέχουν και όσοι άλλοι επιθυμούν.

Το θέμα του διαλόγου

Το θέμα το οποίο διερευνάμε είναι το παρακάτω.

«Σήμερα πιστεύετε ότι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία είναι
1.Το Πατριαρχείο Κων/πόλεως και οι δικαιοδοσίες του
2.Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
3.Το Πατριαρχείο Αντιοχείας
4.Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
5.Το Πατριαρχείο Ρωσίας
6.Το Πατριαρχείο Ρουμανίας
7.Το Πατριαρχείο Γεωργίας
8.Το Πατριαρχείο Σερβίας
9.Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας
10.Η Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας
11.Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος
12.Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου;
13.Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Πολωνίας;
14.Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Τσεχίας -Σλοβακίας»;;;;;

 

Επιφάνιος :Ναι, πιστεύω ότι ο κλήρος και ο λαός που ακολουθούν τις Συνόδους αυτές και πιστεύουν Ορθόδοξα και αντιμάχονται τον οικουμενισμό και τις αιρέσεις, είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και κυρίως αυτοί που είναι λαμπροί στο Ορθόδοξο δόγμα και το ήθος.
Μέσα στις Συνόδους μπορεί να υπάρχουν και σίγουρα υπάρχουν πολλοί οικουμενιστές, και αιρετικά πιστεύοντες, άξιοι για καθαίρεση , όπως και γενικά πολλά σάπια μέλη που χρειάζονται μετάνοια σε πίστη και έργα.
Χρειάζεται όλοι, κλήρος και λαός να αγωνίζονται και να φυλάσσουν την Ορθόδοξη πίστη ακέραιη και να νικούν τα πάθη μέσα τους, για να μην γίνονται άρρωστα μέλη της Εκκλησίας.

                                                         ----------------

π.Δ.Α.

 Το πρόβλημα που τέθηκε από την αρχή είχε αυτό τον σκοπό. Να δούμε αν αυτές οι Σύνοδοι είναι Ορθόδοξες σε επίπεδο ηγεσίας.; Οι Σύνοδοι αυτές αποφάνθηκαν και για την Κολυμπάριο Σύνοδο 2016 και τις αποφάσεις Balamand, Ραββένας, Πουσάν κ.α. Πολλές απο τις τοπικές Εκκλησίες των Συνόδων αυτών συμμετέχουν και στο Π.Σ.Ε. Πως αντιμάχονται τον Οικουμενισμο΄;

                                                     -------------------

Επιφάνιος:

 Έχω την εντύπωση ότι τα έχετε μπερδέψει αρκετά, γιατί πράγματι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ξεκάθαρα.
α. Μπορεί οι ηγεσίες να είναι στην πλειοψηφία τους ανάξιες, αλλά τα υγιή μέλη της Εκκλησίας, σε κλήρο, ιεραρχία και λαό και οι άγιοι που υπάρχουν και σήμερα, αυτοί εκπροσωπούν την πραγματική Εκκλησία, αλλά και δείχνουν ότι δεν είναι υποχρεωτική προς το παρόν η αποτείχιση από τους ανάξιους.
β. Δεν είπαμε ότι οι ηγεσίες και μάλιστα η πλειοψηφία των ηγεσιών τους, αντιμάχονται τον Οικουμενισμό.
γ. Στις ντροπιαστικές οικουμενιστικές αποφάσεις Balamand, Ραββένας, Πουσάν, κάποιοι αντιπρόσωποι υπέγραψαν, χωρίς να εγκρίνονται αυτά που υπέγραψαν από το ολόκληρο Σώμα της Ιεραρχίας, ούτε πήραν τέτοιες εντολές να υπογράψουν.
δ. Στην Σύνοδο του Κολυμπαρίου που υπέγραψαν οι αντιπροσωπίες, υπήρχε διγλωσσία και αυτό μπέρδεψε και ιεράρχες με καλή θέληση αλλά με αφέλεια. Στην Σύνοδο του Κολυμπαρίου μίλησαν για την Ορθοδοξία ως Μία Εκκλησία. Άρα δεν είναι οικουμενιστές οι ιεράρχες που δέχτηκαν την Κολυμπάρια Σύνοδο με αφέλεια γιατί στηρίχτηκαν στην ομολογία της ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία Εκκλησία. Χρειάζεται οποσδήποτε καταδίκη της Κολυμπάριας Συνόδου, αλλά πριν από αυτό διαφώτιση των ιεραρχών που με αφέλεια την δέχτηκαν.
ε. Η συμμετοχή στο Π.Σ.Ε. πράγματι είναι πολύ μεγάλο κακό και πρέπει να εξαλειφθεί με την αποχώρηση από το αιρετικό αχταρμά του Π.Σ.Ε. όλων των τοπικών Συνόδων της Εκκλησίας.

Στο ερώτημα σας: "Πως αντιμάχονται τον Οικουμενισμό  η απάντηση είναι :
Όχι οι Σύνοδοι, αλλά ο κλήρος και ο λαός, που ακολουθούν τις Συνόδους αυτές αντιμάχονται τον οικουμενισμό.
Π.χ. ο π. Γεώργιος Μεταλληνός αν και ακολουθούσε την Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος μέχρι την κοίμηση του, είναι από τους πιο περιφανείς και καλούς και μεγάλους αντιοικουμενιστές και ολοφάνερα αντιμαχόταν τον οικουμενισμό. Και τον π. Γεώργιο Μεταλληνό ακολουθούσαν και εμπιστεύονταν πλήθος κλήρου και λαού με αντιοικουμενιστικό, ορθόδοξο πνεύμα. Έτσι υπάρχουν και άλλοι αρκετοί αφανείς και φανεροί Ορθόδοξοι που αντιμάχονται τον οικουμενισμό, αλλά και άγιοι, και αυτοί είναι οι αληθινοί εκπρόσωποι της Εκκλησίας , με πνευματική υγεία.

                                                       --------------------------

π.Δ.Α

Το πρώτο λάθος  που κάνετε στην  παραπάνω άποψη  είναι η πνευματική αποσύνδεση της κάθε Συνόδου με το ποίμνιο που ποιμαίνει. Σύμφωνα με τη  ορθόδοξη θεολογία  ένας επίσκοπος ή πρεσβύτερος χειροτονείται για συγκεκριμένη επισκοπή ή για συγκεκριμένη ενορία δηλ. για συγκεκριμένο ποίμνιο, διαφορετικά η χειροτονίες θεωρούνται ΑΚΥΡΕΣ (Απολελλυμένες).

Αυτόματα επομένως δημιουργείται μία άρρηκτη πνευματική σχέση ποιμένα και ποιμνίου. Ιδιαίτερα η σχέση ποιμνίου- επισκόπου φαίνεται στην Θεία Λειτουργία, όπου μνημονεύεται ο επίσκοπος.

Η μνημόνευση  του επισκόπου κατά τη Θεία Λειτουργία δηλώνει την ταυτότητα πίστεως επισκόπου και λαού, άρα σε περίπτωση αιρετικού επισκόπου  δηλώνει συμμετοχή στην αίρεση. Δεν είναι δυνατόν να μνημονεύεται εκείνος  που είναι εχθρός προς τον Θεό. Δεν είναι δυνατό να ομολογείται δημόσια ότι ο αιρετικός ορθοτομεί τον λόγο της Αληθείας.

Ο μέγας πατήρ και ομολογητής όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέγει ότι «μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, ουκ αν ορθόδοξος είη ο αναφέρων», δηλ. «μολυσμό έχει η κοινωνία και μόνο, που αναφέρει (τον αιρεσιάρχη), παρ’όλο που μπορεί αυτός, που τον αναφέρει, να είναι ορθόδοξος».

Διαπιστώνουμε, επίσης, ότι ο Όσιος κάνει λόγο για μολυσμό, ο οποίος εννοείται ως η εκκλησιαστική κοινωνία, που προέρχεται από την μνημόνευση του ονόματος του αιρετικού ή αιρετίζοντος, οικουμενιστού, σχισματοαιρετικού ή φιλοσχισματικού και μη ορθοτομούντος τον λόγον της αληθείας του Χριστού Πατριάρχου ή Μητροπολίτου ή Επισκόπου ή της μη ορθοτομούσης τον λόγον της αληθείας του Χριστού Ιεράς Συνόδου, στις ιερές Ακολουθίες και την Θεία Λειτουργία.

Επομένως η εκκλησιαστική κοινωνία και η μνημόνευση αιρετικού (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΉ)  επισκόπου προκαλεί ΜΟΛΥΣΜΟ ΠΙΣΤΕΩΣ και την πρακτική του ορθοδόξου ποιμνίου σε αυτή την περίπτωση την καθορίζει ο 31^ος Αποστολικός κανόνας και ο ΙΕ της ΑΒ Συνόδου που τον επεξηγεί αναλυτικότερα.

Για αυτό μας ξεκαθαρίζει ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

«Το γαρ κοινωνείν παρά αιρετικού η προφανώς διαβεβλημένου κατά τον βίον αλλοτριά Θεού και προσοικειοί τω Διαβόλω».(Θεοδώρου Στουδίτου, PG 99, c. 1668C) .  Δηλ.ΣΕ ΒΓΑΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Ισχυρίζεσθε ότι η διγλωσσία των κειμένων της Κρήτης μπέρδεψε τους αφελείς Ιεράρχες και υπέγραψαν. Ξεχνάτε όμως ορισμένα βασικά γεγονότα. Τα κείμενα που υπέγραψαν στην Κολυμπάρια Σύνοδο  είχαν δημοσιευτεί πολύ καιρό πριν και μάλιστα οι Σύνοδοι των τοπικών Εκκλησιών τα επεξεργάστηκαν και αποφάνθηκαν σχετικά.

 Η Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας υπέβαλλε ΄΄ένα αξιόλογο υπόμνημα προτεινόμενων διορθωτικών αλλαγών στα κείμενα, ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΣΥΝΟΛΙΚΑ.

Όσοι Ιεράρχες δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της Κολυμπαρίου, υπέγραψαν αντί γι΄αυτούς οι Αρχιεπίσκοποι των Συνόδων τους.

Μετά την Σύνοδο της Κρήτης οι Σύνοδοι των τοπικών Εκκλησιών ξανασυζήτησαν το θέμα και συμφώνησασαν ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Ακόμα και οι διαφωνούντες υπέγραψαν.

Όσον αφορά τη  άποψή σας ότι «Στις ντροπιαστικές οικουμενιστικές αποφάσεις Balamand, Ραββένας, Πουσάν, κάποιοι αντιπρόσωποι υπέγραψαν, χωρίς να εγκρίνονται αυτά που υπέγραψαν από το ολόκληρο Σώμα της Ιεραρχίας, ούτε πήραν τέτοιες εντολές να υπογράψουν» σας θυμίζω ότι.

-Οι αντιπρόσωποι που υπέγραψαν τα παραπάνω κείμενα είχαν εξουσιοδοτηθεί σχετικά από τις Συνόδους που εκπροσωπούσαν περί του πρακτέου.

- Το Κολυμπάρι επικύρωσε τις αιρέσεις των Συνάξεων Πόρτο Αλέγκρε, Πουσάν, Μπαλαμάντ κ.α. Μέσω του   κειμένου («Σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικό κόσμο …»),  επαινεί τους μέχρι τώρα θεολογικούς διαλόγους Ορθοδόξων και αιρετικών, διότι λ.χ. «εκτιμά θετικώς τα θεολογικά κείμενα που εκδόθηκαν από αυτήν [τη σχετική Επιτροπή του ΠΣΕ…], τα οποία αποτελούν αξιόλογο βήμα στην Οικουμενική Κίνηση για την προσέγγιση των Χριστιανών» (παρ. §21).

Στο επίμαχο κείμενο του Κολυμπαρίου («Σχέσεις…») αναφέρεται ονομαστικά και επαινετικά η «Δήλωση του Τορόντο», ένα κείμενο που συμφωνήθηκε το 1950 από τους Ορθοδόξους και τα υπόλοιπα μέλη του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (του ΠΣΕ, που ιδρύθηκε το 1948, όπου συμμετέχουν Ορθόδοξοι, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες). Λέγεται στο κείμενο του Κολυμπαρίου (παρ. §19) ότι:

«Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες-μέλη […] έχουν βαθειά την πεποίθηση ότι οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις της Δηλώσεως του Toronto […] είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την Ορθόδοξη συμμετοχή στο Συμβούλιο», δηλ. στο ΠΣΕ.

Στη «Δήλωση του Τορόντο», μολονότι γίνονται και κάποιες ορθές εκκλησιολογικές διευκρινίσεις, ωστόσο λέγεται μεταξύ άλλων πλανών, ότι: «Οι Εκκλησίες-μέλη αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος μέλος της Εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί μέλος της δικής του Εκκλησίας» (κεφ. 4, §3). Συνεπώς, η «Εκκλησία του Χριστού» δήθεν δεν περιορίζεται εντός της Ορθοδοξίας, αλλά υπάρχει Εκκλησία (δηλ. σωτηρία) και εκτός Ορθοδοξίας, στον χώρο της αιρέσεως, σύμφωνα με τη «Δήλωση του Τορόντο».

(περισσότερα υπάρχουν και σε άλλα σχετικά άρθρα του ιστολογίου και του γράφοντος).

Γράφετε ότι   «Όχι οι Σύνοδοι, αλλά ο κλήρος και ο λαός, που ακολουθούν τις Συνόδους αυτές αντιμάχονται τον οικουμενισμό.
Π.χ. ο π. Γεώργιος Μεταλληνός αν και ακολουθούσε την Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος μέχρι την κοίμηση του, είναι από τους πιο περιφανείς και καλούς και μεγάλους αντιοικουμενιστές και ολοφάνερα αντιμαχόταν τον οικουμενισμό. Και τον π. Γεώργιο Μεταλληνό ακολουθούσαν και εμπιστεύονταν πλήθος κλήρου και λαού με αντιοικουμενιστικό, ορθόδοξο πνεύμα. Έτσι υπάρχουν και άλλοι αρκετοί αφανείς και φανεροί Ορθόδοξοι που αντιμάχονται τον οικουμενισμό, αλλά και άγιοι, και αυτοί είναι οι αληθινοί εκπρόσωποι της Εκκλησίας , με πνευματική υγεία».

Δηλ. με απλά λόγια πιστεύετε ότι έχοντας εκκλησιαστική κοινωνία με μια Οικουμενιστική Σύνοδο μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον Οικουμενισμό. Είναι σαν να λέτε ότι θα καταπολεμήσουμε μια ασθένεια χωρίς να προφυλαχτούμε από τα μικρόβια που προκαλούν την ασθένεια, αλλά καλλιεργώντας ποικιλοτρόπως αυτά αυξάνοντας τον μολυσμό.

Η άποψη αυτή θεολογικά δεν τεκμηριώνεται με όσα ανέφερα προηγουμένως. Η εκκλησιαστική ιστορία μας διδάσκει ότι όταν υπήρχαν αιρετικοί επίσκοποι και Σύνοδοι το εκκλησιαστικό σώμα διέκοπτε την εκκλησιαστική κοινωνία με απώτερο σκοπό την σύγκληση ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ για την καταδίκη της αίρεσης και των αιρετικών.

---------------------------------------

Επιφάνιος

  Σωστά κάνω και αποσυνδέω τις Συνόδους με τον κλήρο και λαό που δεν συμφωνεί με τα κακώς πραχθέντα απο τις Συνόδους...
Δεν συμμετέχει ο κλήρος και ο λαός τις κακές πράξεις ή και προδοσίες των Συνόδων, όταν τις αποδοκιμάζει.

Γράφετε: "Επομένως η εκκλησιαστική κοινωνία και η μνημόνευση αιρετικού (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΉ) επισκόπου προκαλεί ΜΟΛΥΣΜΟ ΠΙΣΤΕΩΣ ..." Αν ήταν έτσι όπως τα λέτε και όπως απομονώνετε και εστιάζετε μόνο σε κάποιους λόγους τους αγίου Θεόδωρου Στουδίτου περι μολυσμού, τότε οι σύγχρονοι άγιοι που οι περισσότεροι δεν αποτειχίστηκαν και όλοι σχεδόν έφυγαν με κοινωνία με την Εκκλησία, είχαν "ΜΟΛΥΣΜΟ ΠΙΣΤΕΩΣ"!!!
Κάνετε μεγάλο λάθος σ΄ αυτή την ερμηνεία και μονόπλευρη εστίαση σε κάποιους λόγους του αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου.
Αν συνέβαινε "ΜΟΛΥΣΜΟΣ ΠΙΣΤΕΩΣ" όπως γράφετε και όπως πιστεύετε, οι σύγχρονοι άγιοι θα ήταν οι πρώτοι που θα αποτειχίζονταν και θα προέτρεπαν σε αποτείχιση στον κόσμο. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΟΜΩΣ , ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Φυσικά και μπορούμε να καταπολεμούμε μια αίρεση, χωρίς να αποτειχιστούμε. Δεν είναι η αποτείχιση (η σωστή και όχι η λάθος αποτείχιση και σχισματική) η μόνη οδός αντιμετώπισης μιας αίρεσης.
Υπάρχει και χώρος και χρόνος οικονομίας. Και αυτό μας έδειξαν και οι σύγχρονοι άγιοι. Μάλιστα οι μεγαλύτεροι και σωστότεροι αντιοικουμενιστές βρίσκονται όχι στον χώρο των αποτειχισμένων, αλλά στον χωρο των μη αποτειχισμένων Ορθόδοξων.

Μην νομίζετε ότι τις οικουμενιστικές δηλώσεις Τορόντο έχουν εγκύψει και μελετήσει οι ιεράρχες που υπέγραψαν και αποδέχτηκαν την Κολυμπάρια Συνόδο. Όπως σας είπα, έκριναν πολλοί μη-οικουμενιστές, με αφέλεια, αν βάλετε μέσα και τον παράγοντα των γηρατειών, καταλαβαίνετε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με οικουμενιστές οπωσδήποτε.

Η εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει ότι υπήρχαν και περίοδοι οικονομίας, πριν την διακοπή με αιρετικούς επισκόπους.

Τα όσα έγραψα παραπάνω αντικρούοντας την άποψη σας για “ΜΟΛΥΣΜΟ ΠΙΣΤΕΩΣ” αναφέροντας συγχρόνους αγίους, ισχύουν και για την άποψη σας ότι “ Δηλ.ΣΕ ΒΓΑΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ερμηνεύοντας και εστιάζοντας μονόπλευρα σε λόγο του αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου.
Αν συνέβαινε ότι “ Δηλ.ΣΕ ΒΓΑΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” όπως γράφετε και όπως πιστεύετε, τότε οι σύγχρονοι άγιοι θα ήταν οι πρώτοι που θα αποτειχίζονταν και θα προέτρεπαν σε αποτείχιση στον κόσμο. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΟΜΩΣ , ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.
Όχι μόνο δεν μολύνει την Πίστη, όχι μόνο δεν σε βγάζει εκτός Εκκλησίας, αλλά μπορεί να φθάσεις και στον ΑΓΙΑΣΜΟ, και χωρίς να αποτειχιστείς, αν τηρείς την Ορθόδοξη πίστη και ενεργείς ορθόδοξα και ζείς ζωή αγία. Αυτό κατέδειξε ο Θεός μέσω των συγχρόνων αγίων.