Ἐστάλη ἕνα σχόλιο ἀπὸ Ἀνώνυμο ποὺ ἀφορὰ τὴν προηγουμένη ἀνάρτηση:
http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_30.html
Τὸ σχόλιο δημοσιεύτηκε στὸ ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση». Λέγει τὰ ἑξῆς:
«Ολα αυτά συνέβαιναν πριν
1700 έως 600 χρόνια, με τελείως διαφορετικές περιστάσεις.
Οι λόγοι των Πατέρων
ισχύουν, ως παραδείγματα για κάθε εποχή, αλλά οι ιστορικές, κοινωνικές συνθήκες
κάθε εποχής είναι διαφορετικές, και το πηδάλιο της Εκκλησίας στρέφεται κάθε
φορά αναλόγως με τις σύγχρονες δυσκολίες και περιστάσεις».
Αὐτὴ ἡ τοποθέτηση-νοοτροπία τοῦ Ἀνώνυμου, δείχνει ἀκριβῶς, κατὰ τὴν γνώμη μου, τὴν ἀλλοίωση τῶν συνειδήσεων ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Τοῦ Ἀνώνυμου ἐδῶ, ἄλλου πιστοῦ σὲ ἄλλα θέματα, ἐμένα σὲ κάποια ἄλλα. Ὅλοι μας ἔχουμε ἐπηρεασθεῖ (ἔστω κι ἂν νομίζουμε πὼς εἴμαστε ἀνεπηρέαστοι) καὶ τὸ καταλαβαίνουμε, ὅταν κάποιος μᾶς τὸ ὑποδείξει καὶ ἔχουμε τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὴν ταπείνωση νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε.
Αὐτὸς εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, αὐτὸς εἶναι ὁ ἐπηρεασμὸς ἀπὸ τὴν μετα-πατερικὴ θεολογία, ποὺ μᾶς τὴν ἐπιβάλλουν κι ἐμεῖς τὴν δεχόμαστε «ἀνεπαισθήτως», παρότι στὶς μέρες μας ἀκούγονται ὄχι ἁπλῶς διαδόσεις, ψίθυροι, κάποιοι κρότοι, ὄχι κανονιές, ἀλλὰ ἐκκωφαντικὲς δορυφορικὲς ἐκρήξεις.
Καιρὸς νὰ κλάψουμε τὴν κατάντια μας καὶ νὰ ξανασκεφτοῦμε τὰ λόγια ποὺ γιὰ ἄλλους λόγους εἶπε ὁ Καβάφης στὸ ποίημά του «Τὰ Τείχη»:
Χωρὶς περίσκεψιν, χωρὶς λύπην, χωρὶς
αἰδῶ
μεγάλα κ' ὑψηλὰ τριγύρω μου ἔκτισαν
τείχη...
Ἂ ὅταν ἔκτιζαν τὰ τείχη πῶς νὰ μὴν προσέξω...
Ἀλλὰ δὲν ἄκουσα ποτὲ κρότον κτιστῶν ἢ
ἦχον.
Ἀνεπαισθήτως μ' ἔκλεισαν ἀπὸ τὸν
κόσμον ἔξω».
Νὰ λοιπόν, γιατί ἡ Ἀποτείχιση ἀπὸ τὰ διάφορα αἱρετικὰ «Τείχη» εἶναι ἀναγκαία.
Καὶ τὸ ἐρώτημα ἔρχεται αὐθόρμητο: Μὰ κι ὁ Χριστὸς ὄχι «πρὶν 1700 ἕως 600 χρόνια», ἀλλὰ πρὶν 2000 ἕως 5000 χρόνια μας ἔδωσε τὶς Ἐντολές Του.
Μήπως δὲν ἰσχύουν οἱ Ἐντολὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σήμερα;
Μήπως δὲν ἰσχύουν οἱ νέες Ἐντολὲς τῆς Καινῆς Διαθήκης;
Ἀσφαλῶς γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο πιστὸ ἰσχύουν. Κι ἂν ἀδυνατοῦμε νὰ τὶς ἐφαρμόσουμε, προσπαθοῦμε. Μὲ ταπείνωση σκύβουμε τὸ κεφάλι καὶ ζητᾶμε τὸ ἔλεός Του, ἀλλὰ δὲν τὶς μεταβάλλουμε, δὲν τὶς ἀπορρίπτουμε.
Βεβαίως καὶ «οἱ ἱστορικές, κοινωνικὲς συνθῆκες κάθε ἐποχῆς εἶναι διαφορετικές». Ἀλλὰ τί ἐμποδίζει τοὺς συγχρόνους Ποιμένες νὰ διακόψουν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς;
Ἴσα-ἴσα, σήμερα (πρὸς τὸ παρὸν) εἶναι πιὸ εὔκολα τὰ πράγματα. Δὲν παίρνει ἀκόμα κεφάλια ὁ Βαρθολομαῖος κι ὁ Ἱερώνυμος, καὶ δὲν φυλακίζει καὶ βασανίζει, ὅπως ὁ Καλέκας, ὁ Βέκκος κ.ἄ. Τί φοβοῦνται οἱ Ἐπίσκοποι; Τί φοβοῦνται οἱ Ἁγιορεῖτες; Γιατί δὲν ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων; Γιατί δὲν γίνονται «τύπος τῶν πιστῶν»; (1Τιμ. 4, 12).
Ἂς θυμήσουμε καὶ πάλι τὴν ἀπάντηση τοῦ Φλωρίνης Θεοκλήτου, ἀντιπροσωπευτική, ποὺ ἐκφράζει τὴν βούληση τῶν περισσοτέρων Ἐπισκόπων, ὅταν ρωτήθηκε ἀπὸ καθηγητὴ Πανεπιστημίου ἢ σὲ ἄλλη περίπτωση ἀπὸ κάποιο ἱερωμένο (τὸ ἔχουμε ξαναναφέρει σὲ σχετικὸ ἄρθρο):
—Γιατί δὲν διαμαρτύρεσθε, Σεβασμιώτατε;
—Φλωρίνης Θεόκλητος: «Φοβοῦμαι, ὅτι ἂν διαμαρτυρηθοῦμε (σ.σ. ποῦ νὰ τολμήσουν νὰ Διακόψουν τὸ Μνημόσυνο;) θὰ μᾶς καθαιρέσει ὁ Πατριάρχης»!!!
Ἀναγνωρίζει τὸ πρόβλημα ὁ Φλωρίνης Θεόκλητος, δὲν τολμάει νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι δὲν πρέπει νὰ διακόψουμε τὸ Μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη, γιατί ἤξερε ὅτι καὶ οἱ δύο ἱερωμένοι εἶχαν γραπτὰ καὶ μὲ ἐπιχειρήματα διατυπώσει τὴν διαχρονικὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Ἀποτειχίσεως. Γι’ αὐτό, δὲν ἔχει νὰ ἀντιπαραθέσει Θεολογικὰ ἢ Πατερικὰ ἐπιχειρήματα, ἀλλὰ τί λέει: Φοβούμαστε ὅτι θὰ μᾶς καθαιρέσουν!
Παρόμοια συλλογιστικὴ ἔχουν καὶ ἄλλοι «συντηρητικοὶ» Ἐπίσκοποι. Ἄκουσα νὰ λέγει θεολόγος ποὺ ἐπισκέφτηκε Μητροπολίτη τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Πατριάρχης θὰ ἐρχόταν στὴν Πάτρα, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ μὴν παραστεῖ στὴν ὑποδοχή, ὅτι τοῦ ἀπάντησε ὁ ἐν λόγῳ Ἱεράρχης:
—Δὲν μπορῶ νὰ μὴν πάω. Ὄχι ὅτι φοβᾶμαι τὸ θρόνο μου! Ἀλλὰ νά, αὐτὰ εἶναι τυπικά!
Κάτι τέτοιο, ὅμως, δὲν ἰσχύει καὶ γιὰ ἄλλους Ἐπισκόπους, ὅπως ὁ Γόρτυνος, ὁ Πειραιῶς, ὁ Αἰτωλοακαρνανίας; Διανθισμένο, βέβαια, μὲ ἄλλες δικαιολογίες τοῦ τύπου:
—Θὰ κάνουμε σχίσμα; Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξει. Ὄχι. Θὰ μείνουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ ἐκεῖ θὰ παλαίψουμε! Ἕως νὰ φτάσουν στὸ κόκκινο σημεῖο, τὸ «κοινὸ ποτήριο»!
Λὲς καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς περίμεναν τὸ «κοινὸ ποτήριο» γιὰ νὰ ἀντιδράσουν ἤ, ὅταν διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο Πατριαρχῶν, βρέθηκαν ἐκτὸς Ἐκκλησίας!
Σημάτης Παναγιώτης
Μήπως δεν ισχύουν οι εντολές της Παλαιάς Διαθήκης σήμερα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια ισχύουν, αλλά για τους ανθρώπους του παλαιού Ισραήλ (Εβραίους). Για τους ανθρώπους του νέου Ισραήλ (Χριστιανούς) ισχύουν ελάχιστες (Δεκάλογος κ,λπ), ενώ πρέπει να ισχύουν πλήρως οι εντολές της Καινής Διαθήκης.
Όταν θέλει να τηρεί κάποιος τις εντολές της Π.Δ. πρέπει να σοτώνει τα παιδιά του εχθρού, όπως κάνουν τώρα οι Εβραίοι στους Παλαιστίνιους, αφού το επιτάσσει ο Προφητάναξ Δαβίδ: "μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν" (Ψ. 136) και κατά τον Τρεμπέλα: "Μακάριος είναι εκείνος ο οποίος θα αρπάση δυνατά εις τας χείρας του και θα συντρίψει τα νήπιά σου εκσφενδονίζων αυτά επί των πετρών". Δηλαδή, θα πάει στον Παράδεισο, όποιος Εβραίος αρπάξει τα παιδιά του εχθρού και τους σπάσει τα κρανία στα βράχια! Αυτό κάνουν και οι Εβραίοι στους Παλαιστίνιους, υπακούοντας στις εντολές της Π.Δ. Το ίδιο κάνουν και οι Μουσουλμάνοι, που ακολουθούν το Κοράνι, εφαρμόζοντας το "μισείτε τους εχθρούς υμών", γι' αυτό πάνε στον Παράδεισο σκοτώνοντας τον εχθρό.
Αλλά και η επίθεση κατά των Παλαιστινίων γίνεται με εντολή του Θεού: "θα βάλει ο Κύριος τέλος στην εθνική κυριαρχία των Φιλισταίων, που γι' αυτήν τόσο καμάρωναν. Θα πάρει μέσα από το στόμα τους το κρέας που ακόμη στάζει αίμα, κι από τα δόντια τους τις βδελυρές τροφές. Τότε, όσοι Φιλισταίοι απομείνουν θα ανήκουν στο Θεό μας και θ΄αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του λαού του Ιούδα" (Ζαχ. 9. 6-7). Παραπλήσιο κείμενο υπάρχει και στον Ιερεμία (47. 4).
Αλλά και την επικράτεια του Ισραήλ, ο ίδιος ο Θεός την καθορίζει: "Και θήσω τα όριά σου από της ερυθράς θαλάσσης έως της θαλάσσης της Φιλιστίμ (Μεσογείου) και από της ερήμου έως του μεγάλου ποταμού Ευφράτου. Και παραδώσω εις τας χείρας υμών τους εγκαθημένους εν τη γη και εκβαλώ αυτούς από σου" (Έξ. 23. 31). Υπάρχει μέλλον λοιπόν μέχρι τον Ευφράτη!
Αλλά μήπως για τον ατέλειωτο πόλεμο Εβραίων - Παλαιστινίων φταίει και ο Αβραάμ, ο γεννήτορας όλων μας, Εβραίων, Μουσουλμάνων, Χριστιανών, αλλά και των αρχαίων ημών προγόνων; Δεν έκανε παιδιά με τη Σάρα, του έδωσε την Άγαρ (εξ ου Αγαρηνοί), έκανε τον Ισμαήλ (εξ ου Ισμαηλίτες) και όταν έκανε με τη Σάρα τον Ισαάκ, θεώρησε καλά να διώξει τη δούλα με το πρωτότοκο παιδί του. Από τότε ξεκινάει η διαμάχη, ποιός είναι ο πρωτότοκος, ο Ισμαήλ ή ο Ισαάκ; Ιδού η άλυτη μέχρι σήμερα απορία. Καλά λέγει ο μακαριστός Φουντούλης στη Λειτουργική του, ότι θα πρέπει να απαλείψουμε από τις ευχές του γάμου, τα ζευγάρια: Αβραάμ-Σάρα, Ισαάκ-Ρεβέκκα, Ιακώβ-Ραχήλ, γιατί όλοι αυτοί είχαν και παλλακίδες και δεν είναι πρότυπα χριστιανικού ζευγαριού. Υπάρχουν τόσα άγια ζευγάρια (π.χ. Εσπέρου και Ζωής, Τιμοθέου και Μαύρας και τόσα άλλα)..
Όσον αφορά τους αρχαίους Έλληνες, ο αρχαιολάτρης Άδωνις "βγάζει καντήλες", όταν διαβάζει, ότι οι Έλληνες είναι απόγονοι του Αβραάμ, γι΄ αυτό πετάει στα σκουπίδια την Π.Δ.: "Ο Άρειος, βασιλειάς των Σπαρτιατών, στέλνει χαιρετισμούς στον αρχιερέα Ονία. Βρέθηκε γραμμένο για τους Σπαρτιάτες και τους Ιουδαίους ότι είναι αδελφοί λαοί και κατάγονται και οι δυο λαοί από τον Αβραάμ. Τώρα λοιπόν που το ανακαλύψαμε αυτό, γράψτε μας, παρακαλούμε, σχετικά με την ευημερία σας" (Μακκ. Α΄, 12. 20-22).
Αυτά για την ιστορία και ο Θεός βοηθός.
ΙΚ
Απορώ, ΙΚ. Αυτό είναι το θέμα της ανάρτησης; Τι ισχύει και τι δεν ισχύει από την Π. Διαθήκη; Στο τέλος θα μας κατηγορήσεις ότι περιμένουμε (μαζί με τους Εβραίους) την εκπλήρωση των προφητειών περί Μεσσία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Εντολὲς, λοιπόν, της Π.Δ. ισχύουν, όπως ερμηνεύθηκαν από τον Κύριο και τους Αγίους μας. Και ισχύει και για μας, τους ανθρώπους της Κ.Δ., γιατί ο Κύριος έδωσε τις Εντολές και στην Π.Δ. Ασφαλώς και ο Ιησούς Χριστός συμπλήρωσε τον Νόμο.
Στο θέμα μας όμως, από το οποίο ξεφεύγεις, και ο Κύριος, και ο απόστολος Παύλος επανέλαβαν συμπληρωμένο το "εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε" και μάλιστα το εστίασαν στους αιρετικούς, όπως το εξηγούν οι Πατέρες. Αυτό είναι το ζητούμενο. Τα άλλα είναι επίδειξη πνεύματος και αποπροσανατολισμός.
Π.Σ.
Αγαπητέ κ. Π.Σ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια αυτό δεν είναι το θέμα της ανάρτησης, αλλά από πότε δεν μπορεί να σχολιάσει κάποιος μια πρόταση, την οποίαν θεωρεί και ως προτροπή;
Από το σχόλιό μου φαίνεται καθαρά, ότι δεν κατηγορώ κανέναν και ότι δεν εμπλέκω Εβραίους και Χριστιανούς, αλλά ότι δεν θα πρέπει οι Χριστιανοί να εκτελούν όλες τις εντολές της Π.Δ., αλλά μόνον εκείνες που προσδιόρισε ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος ήρθε "του πληρώσαι", δηλ. του συμπληρώσαι ή εκπληρώσαι. Παραδείγματα, που ασφαλώς δεν μπορούμε να τηρήσουμε:
Η ακαθαρσία της λεχώνας για 40 ημέρες, όταν γεννήσει αγόρι και 80 όταν γεννήσει κορίτσι (Λευτ. 12. 1-5).
Η μη απαγόρευση συνέρευσης γυναίκας με τον πατέρα ή το θείο της (Λευτ. 18. 1-30).
"Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος" (Δευτ. 19. 21).
Η υποχρέωση του αδελφού να συνευρεθεί με τη χήρα του αδελφού του (Γεν. 38. 9-10).
Ο λιθοβολισμός σε περίπτωση λατρείας άλλου θεού (Δευτ. 13. 7-12).
Η δοκιμασία μιας γυναίκας με πικρό νερό (Αρ. 11-13).
Ορκομωσία με επίθεση της χειρός στα γεννητικά όργανα άρρενος, που θεωρούντο το πιο ιερό σημείο του σώματος (Γεν. 24. 2-3 κ΄ 47. 29-30). Εξ ου και οι "ποδίτσες" των μασσόνων.
Η κόρη ιερέα που ατιμάζεται με πορνεία καίγεται ζωντανή (Λευ. 21. 9).
Η εργασία του Σαββάτου τιμωρείται με θάνατο (Εξ. 31. 15).
Η μάγισσα πρέπει να θανατώνεται (Εξ. 22. 17) και πολλά παρόμοια.
Η παράθεση των ανωτέρω δεν αποτελεί επίδειξη γνώσεων, και αποπροσανατολισμού, αλλά παράθεση ιστορικών στοιχείων, που πολλοί (ακόμη και θεολόγοι) αγνοούν, γιατί δεν κάθονται να μελετήσουν την Π.Δ.
Θα μου επιτρέψετε όμως να κατηγορήσω πολλούς, οι οποίοι θέλουν να κρίνουν αλλόθρησκους σύμφωνα με τον ευαγγελικό λόγο και κλαίνε και οδύρονται, γιατί οι Εβραίοι κτυπάνε τα παιδάκια των Παλαιστινίων. Έτσι όμως τους προστάζει ο Θεός τους και αυτό τηρούν με ευλάβεια. Πως να το κάνουμε δηλαδή; Να τους πούμε να μην εκετελούν τις εντολές; Ή να τους κατηγορούμε για την επεκτατικότητά τους ή το διώξιμο των Παλαιστινίων (Φιλισταίων) από τη γη τους; Μα, αφού το λέει ο Θεός τους να το κάνουν, εμείς θα τους πούμε, μην υπακούετε; Η θα τους υποχρεώσουμε με το ζόρι να παραδεχτούν, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός Θεού και Θεός;
Ως προς το κύριο θέμα, δεν ξεφεύγω καθόλου. Πολλάκις έχω εκφραστεί, ότι στο θέμα της αποτείχισης ακολουθώ πιστά τις προτροπές του (πλανεμένου) π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου και όχι εκείνες του (απλανούς) π. Ευθύμιου Τρικαμηνά.
ΙΚ
Ο Χριστός απαντά στο ερώτημα πως πρέπει να κατανοούμε τον Νόμο του και τις Εντολές του στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη:
ΔιαγραφήΚαινή Διαθήκη, Κατά Μάρκον, στίχοι: 1 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος· καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· 2 καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς λέγων· 3 Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 4 μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. 5 μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. 6 μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. 7 μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. 8 μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. 9 μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. 10 μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 11 μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· 12 χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν. 13 Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. 14 Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ' ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16 οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι. 18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. 19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ' ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 20 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 21 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ φονεύσεις· ὃς δ' ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει. 22 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῇ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ' ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, Ρακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ' ἂν εἴπῃ, Μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 23 ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, 24 ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου. 25 ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ' αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ, καὶ ὁ κριτὴς σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ· 26 ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην. 27 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ μοιχεύσεις. 28 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. 29 εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. 30 καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. 31 Ἐρρέθη δέ· Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότω αὐτῇ ἀποστάσιον. 32 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ μοιχᾶται.
33 Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδώσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου. 34 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶν τοῦ Θεοῦ· 35 μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι. 37 ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. 38 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· 40 καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· 41 καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ' αὐτοῦ δύο. 42 τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς. 43 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. 44 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, 45 ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. 46 ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; 47 καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν; 48 Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.
Διαγραφή1 Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 2 Ὅταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ῥύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, 4 ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 5 Καὶ ὅταν προσεύχῃ, οὐκ ἔσῃ ὡς οἱ ὑποκριταί· ὅτι φιλοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς γωνίαις τῶν πλατειῶν ἑστῶτες προσεύχεσθαι, ὅπως ἄν φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 6 σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 7 Προσευχόμενοι δὲ μὴ βαττολογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί, δοκοῦσι γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται. 8 μὴ οὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖς· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαι αὐτόν. 9 Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· 10 ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. 11 τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· 12 καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· 13 καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 16 Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. 17 σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν· 20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. 22 Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός. ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; 26 ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28 καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· 29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 31 μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα; 32 πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς.
Διαγραφή1 Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· 2 ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. 3 τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; 4 ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, Ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ; 5 ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου. 6 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. 7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. 9 ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; 10 καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; 11 εἰ οὖν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν; 12 Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται. 13 Εἰσέλθατε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς· 14 τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν! 15 Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες. 16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς· μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; 17 οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ· 18 οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. 19 πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 20 ἄρα γε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. 24 Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτοὺς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν· 25 καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. 26 καὶ πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον· 27 καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσεν, καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη. 28 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους, ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· 29 ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς.
ΔιαγραφήΔυστυχως αγαπητε ΙΚ πεφτεις και εσυ στο ιδιο κριμα με τους Σιγονταροοικουμενιστες ζησηδες και αλλους που ΣΙΩΠΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΤΙΚΟΤΑΤΑ.
ΔιαγραφήΠοιθεσαι απο καπποιον γεροντα που δεν εχει στα συγγραμματα του ουτε ενα Πατερικο χωριο και πειθαρχεις στα τυφλα εις αυτον, λες και παραβλεπεις περιφρονωντας τους Πατερες.
Ομως εμεις οι Ορθοδοξοι πιστευουμε και ζουμε την Ορθοδοξια των Αγιων Πατερων και οχι απλα εναν Χριστιανισμο σαν τους Αθεωτατους Λατινους ή τους Ανερματιστους Προτεσταντες.
Λοιπον;
Οπερ εδει δειξαι.
Ας μην ισχυριζομαστε οτι ειμαστε Ορθοδοξοι αλλλα εθελοορθοδοξοι κατα το εθελοθρησκεια.
Οτι θελει κανει και λεει ο καθενας.
Οχι ομως την Ορθοδοξη γραμμη των Αγιων Πατερων.
Λες και κατηγορεις αδικα και συκοφαντικα τον πατερα Ευθυμιο ως απλανη.
Κουβεντα που δεν την ειπε ποτε ο ιδιος.
Ο π. Ευθυμιος μας υποκινει και μας διδασκει να ακολουθουμε την γραμμη των Αγιων Πατερων.
Αλλα και ο ιδιος αν παψη να την ακολουθει να τον αποκηρυξουμε.
Λοιπον ΙΚ;
Μην υπερφρονεις υπερ ων δει φρονεις, αλλα να σωφρονεις.
Αγαπητέ Οδυσσέα
ΔιαγραφήΔεν με ενδιαφέρει τι πράττουν οι άλλοι, αλλά τι θεωρώ εγώ ως το σωστό.
Ο κάποιος γέροντας από τον οποίον πείθομαι έχει όνομα και λέγεται Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Αυτός λοιπόν (που πιστεύω να ήξερε τα σχετικά πατερικά κείμενα) έχει την άποψη, ότι η διακοπή μνημοσύνου είναι πράξη δυνητική και την πραγματοποιεί εκείνος που σκανδαλίζεται και όχι υποχρεωτική.
Την ακριβώς αντίθετη άποψη έχει ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, που θεωρεί τη διακοπή υποχρεωτική, άσχετα με το αν σκανδαλίζεται κάποιος ή όχι.
Επομένως, οι δυο θέσεις είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο π. Επιφάνιος έχει χαρακτηριστεί για την άποψή του αυτή, από το ιστολόγιο αυτό, ως πλανεμένος. Όποιος λοιπόν έχει την αντίθετη άποψη, ως προς το συγκεκριμένο θέμα δεν θεωρείται απλανής, μιας και το απλανής είναι αντίθετο του πλανεμένος; Δηλ. αν έλεγα μη πλανεμένος τι θα άλλαζε; Ο μη πλανεμένος δεν είναι συνώνυμο του απλανής; Που λοιπόν υπάρχει η κατηγορία της συκοφαντίας; Αλίμονο δε στον π. Ευθύμιο, αν έλεγε, για τον εαυτό του, ότι "εγώ είμαι απλανής"! Τότε πράγματι θα ήταν πλανεμένος!
Αφού λοιπόν ο π. Ευθύμιος (ο μη πλανεμένος, ως προς τη διακοπή μνημοσύνου) σας διδάσκει να ακολουθείτε τη γραμμή των αγίων Πατέρων, οφείλετε να την ακολουθήσετε. Εγώ ακολουθώ τη διδασκαλία του π. Επιφάνιου (του πλανεμένου), που δεν ακολουθεί τη γραμμή των αγίων Πατέρων, αλλά του πάτρωνά του, του Σατανά.
ΙΚ
Αγαπητέ ανώνυμε αδελφέ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν ανάγκη να μας αραδειάσει κείμενα της Κ.Δ. όπου ο Χριστός μας λέγει, πως πρέπει να κατανοούμε το Νόμο και τις εντολές.
Αυτά, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οφείλουμε να τα γνωρίζουμε και τα γνωρίζουμε και ακόμη οφείλουμε να τα εφαρμόζουμε.
Προσπάθησε όμως να πεις στον ισραηλινό στρατιώτη, που σκοτώνει τα παιδάκια των Παλαιστινίων, ότι αυτά που εντέλλονται ο Μωϋσής και ο Δαβίδ δεν είναι τα σωστά και δεν συμφωνούν με τον ευαγγελικό λόγο του Χριστού, που είναι το εντελώς αντίθετο.
Αν σε ακούσει και κατφέρεις να τον πείσεις, τότε άξιος ο μισθός σου και .......... "αφέονταί σου αι αμαρτίαι".
Πλην όμως, μην προσπαθείς να πείσεις εμάς, γιατί εμείς έχουμε πεισθεί και έχουμε βαπτιστεί στο όνομα του Χριστού και σε κάθε λειτουργία.......... τον τρώμε και θεωνόμαστε. Αυτά, για τον Ισραηλινό, είναι "σκάνδαλο" και "μωρία".
ΙΚ