Ομολογία

ΜΙΑ ΑΔΙΚΗ ΜΟΜΦΗ

του Θεολόγου κ. Παν. Σημάτη

Λυπάμαι που πρέπει να κάνω ένα μικρό σχόλιο σε χθεσινό άρθρο που δημοσίευσε ο κ. Τελεβάντος, με τίτλο «Μια άδικη μομφή», γιατί με τα όσα άστοχα και δυσφημιστικά γράφει, αποδίδει στο κείμενό μου προεκτάσεις και προθέσεις που δεν είχα, φέρνοντάς με μάλιστα ηθελημένα ή αθέλητα (όπως πιστεύω) σε αντιπαράθεση με σεβαστά μου πρόσωπα.

Παρερμηνεύει, επίσης, και τον ΙΕ΄ Ιερό Κανόνα της ΑΒ Συνόδου, παρά την μικρή μελέτη περί αποτειχίσεως που έγραψα και του έστειλα, αποδεικνύοντας εκεί «τουλάχιστον» την δυνατότητα χρήσεως του Ιερού κανόνα.

Στην μελέτη αυτή ακόμα δεν απάντησε (όπως είχε υποσχεθεί). Αντίθετα κατά καιρούς, γράφει απόλυτες προσωπικές απόψεις, τις οποίες παραθέτει, και χωρίς να έχει ανατρέψει την μελέτη εκείνη, και χωρίς να τις στηρίζει σε πατερικά κείμενα, όπως είναι παράδοση να κάνουμε στην ορθόδοξη Εκκλησία.

Ακόμα και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, στον οποίο στηρίζεται, αποδέχεται την για λόγους σκανδαλισμού της συνειδήσεως αποτείχιση.

Η μικρή αυτή απάντηση δεν απευθύνεται στον ίδιο, γιατί δεν έχει πλέον κανένα νόημα, με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το διάλογο. Απαντώ, όμως, γιατί θέλω να προλάβω τα σπέρματα του διχασμού που έσπειρε με το άρθρο του.

Προς χάριν δηλαδή των συναδέλφων μου θεολόγων και του π. Σαράντη Σαράντου, του οποίου τα θεολογικά κείμενα παρακολουθώ και τον οποίο κατά διαστήματα συναντώ, αφού είναι από τους πρώτους που ξεκίνησαν και συνεχίζουν τον αντι-οικουμενιστικό αγώνα, έστω κι αν υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις σε θέματα τακτικής.

Υπέγραψα κι εγώ, εδώ και μήνες, το κείμενο που ο π. Σαράντης συνέταξε και κυκλοφόρησε κατά της παραλαβής της Κάρτας, επειδή:

με αυτή καταστρατηγούνται προσωπικές ελευθερίες των πολιτών και ακόμα, η όλη φιλοσοφία της Κάρτας και των επόμενων βημάτων (εκείνων που την προωθούν), μας παραπέμπει ολοκάθαρα στο γνωστό 13^ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως που γράφει «ίνα μη τις δύναται αγοράσαι ή πωλήσαι».

Η ίδια Αποκάλυψη δε, μας προτρέπει να δείξουμε σύνεση: «ώδε η σοφία εστίν· ο έχων νουν ψηφισάτω».

Επίσης, συμπαρατάσσομαι στον αγώνα που η Π.Ε.Θ. και οι κατά τόπους σύλλογοι των θεολόγων κάνουν υπέρ του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο οι τελευταίες κυβερνήσεις υποβιβάζουν και η διοίκηση της Εκκλησίας, με την μέχρι σήμερα ατολμία της, έρχεται αρωγός στην υποβάθμιση αυτή.

Το ελεγχόμενο κείμενο που δημοσίευσα με τίτλο, «Η Κάρτα του Πολίτη και ο Οικουμενισμός», εγράφη με αφορμή την μεγάλη κινητοποίηση και αγωνιστικότητα που παρατηρείται για την Κάρτα.

Με αυτό δε στόχευα (χωρίς να υποτιμώ τον παραπάνω διμέτωπο αγώνα, αλλά αξιολογώντας τις προτεραιότητες) να επισημάνω πόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η κινητοποίηση κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ο οποίος αποτελεί το κατ΄ εξοχήν σύγχρονο θέμα Πίστεως, αφού συνεχώς επεκτείνεται, αλλοιώνει το ορθόδοξο φρόνημα και απονευρώνει την αγωνιστικότητα των πιστών, οι οποίοι δεν γνωρίζουν από ποιους να φυλαχτούν.

Κανείς δεν τους απαντά, αν είναι πράγματι αρχηγοί της αιρέσεως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Περγάμου Ιωάννης, ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, κ.ά., ή αν η αίρεση αυτή είναι ακέφαλη και αόριστη.

Έγραψα επίσης το κείμενο, επειδή πιστεύω, πως θα είχε άλλη δυναμική ο αγώνας κατά της Κάρτας και της υποβαθμίσεως (ή και της καταργήσεως του μαθήματος των θρησκευτικών), αν η λαίλαπα του Οικουμενισμού δεν είχε παραλύσει το κεντρικό διοικητικό σύστημα της Εκκλησίας (στη θεσμική του μορφή), δηλαδή τα περισσότερα ηγετικά στελέχη της, και αν, ως εκ τούτου, δεν είχε υποβαθμιστεί το ηρωϊκό και ανδρείο φρόνημα και η ζέση της Πίστεως που διέκρινε τους Αγίους Πατέρες μας, των οποίων παραθέτουμε τα χωρία, αλλά δεν μιμούμεθα το παράδειγμα.