Ομολογία

Ω ΚΑΙΡΟΙ!!! Ω ΗΘΗ!!!!


Kαμαρώστε τους.
Θαυμάστε τους.
Είναι το νέο αίμα της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Το νέο ....Λιαπο-Ιερωνυμικό αίμα και ύφος και ήθος!!!
Οι δυό μοιχεπιβάτες (κατά την απεχθεστάτη Πατερική χαρακτηριστική ορολογία) που κατέλαβαν την μητρόπολι Αττικής και Μεγαρίδος - μαζί με τους άλλους δύο ....μεγαλοκαρχαρίες Μεγάρων και Μεσογαίας - σπεύδουν περιχαρείς στις φιέστες και στα πανηγύρια, όπου αλληλοεπαινούνται και αλληλοκολακεύονται με τους κατά τόπους πανηγυρτζήδες δεσποτάδες, συμφύρονται, συντρώγουν και συνπίνουν σε γεύματα λίαν ελκυστικά, πολυτελή και πλουσιοπάροχα, και ζουν και περνούν αυτοί καλά και εμείς οι δουλικοί παρίες της υποεκκλησίας ....χειρότερα και ....χείριστα !!!


Δεν τους αγγίζει ούτε ο πόνος, ούτε η πείνα του λαού.
Δεν τους απασχολεί ούτε η φτώχεια του, ούτε ο στεναγμός του.
Οπως δεν απασχολεί καθόλου η εξαθλίωσι του λαού και τον ...αχυρένιο "μας", τον παμπόνηρο, άχρηστο και μουγγό ....αχυρένιο μας, που εξευτελίζει την Εκκλησία με την συμπεριφορά του απέναντι στους άθλιους σημερινούς ξενόφερτους κατοχικούς κρατούντες που τους προσφέρει γήν και ύδωρ, χρήματα άφθονα, οικόπεδα και κτήματα εκκλησιαστικά σαν νάναι δικά του ή της περιουσίας του πατέρα του, για τα οποία κάποια μέρα θα λογοδοτήση ενώπιον της δικαιοσύνης.


Και επειδή σπεύδουν στις ονομαστικές γιορτές Χρυσόστομων των νεωτέρων, ας μην ξεχνάμε και τον Χρυσόστομον τον Πρώτον και παλαιότερον, τον Χρυσούν την γλωτταν έχοντα, τι κοσμητικά επίθετα απέδωσε εις αυτούς που κατέλαβαν τον θρόνον του, τους ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΥΣ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ...
ΜΟΙΧΟΝ και ΑΡΠΑΓΑ του θρόνου του, αποκαλούσε τον Αρσάκιον τον "διάδοχόν του" και Αττικόν, τον κακότατον και μοχθηρότατον.
Και ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΝ ΛΥΚΟΝ...
Και αισθάνονταν γιά τα πρόσωπα των ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΩΝ, απέχθεια και συχαμάρα, όπως περίπου αισθανόμεθα και εμείς.
Οχι βέβαια όλοι οι σημερινοί εμείς, αλλά κάποιοι από ημάς.
Γιατί οι άλλοι, θέτουν πάνω από τους Χρυσοστόμους και τους Αθανασίους και τις διδαχές και διδασκαλίες τους, τους πανάθλιους και αναίσχυντους ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ.
Καμαρώστε τους, λοιπόν, τους ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ και αισθανθήτε πολύ ευτυχείς που αυτό το μοιχεπιβατικό αίμα αποτελεί την ελπίδα της ....αναγέννησης των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων!!!
Γι' αυτό και όλα πηγαίνουν από το κακό στο καλό και από το καλό στο...καλύτερο!!!!


Και σείς οι ....πανευτυχισμένοι ιστολόγοι που τους προβάλετε μετά χαράς και αγαλλιάσεως μοναδικής και ανεπαναλήπτου, σπεύσατε όσον τάχιον γιά να τους προσκυνήσετε και να τους πολυχρονήσετε, γιά να δη επιτέλους η Εκκλησία μας μία ....ασπρη μέρα από τις πολλές προηγούμενες μαύρες, μαύρες και άραχνες!!!.

Και μία παρέμβασι του ιατρού Λυκούργου Νάννη

Άξιος μιμητής του ιερού Χρυσοστόμου αναδείχθηκε ο εν αγίοις αναπαυόμενος αοίδιμος π.Αυγουστίνος.
Όπως εκείνος αψηφώντας τη διατήρηση του θρόνου του ελάλησε με παρρησία και ανυπέρβλητο θάρρος και καταδιώχθηκε παντοιοτρόπως απ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής του έτσι κι ο αείμνηστος επίσκοπος Φλωρίνης κινδύνευσε τα μέγιστα να εκπαραθυρωθεί της επισκοπής του επειδή στοιχών στο παράδειγμα του αγίου Ιωάννου δεν τήρησε την αγία σιωπή αλλά ήλεγξε κατά χρέος πατριάρχες,αρχιεπισκόπους,μητροπολίτες,πολιτικούς και δημοτικούς άρχοντες,ασεβείς δημοσιογράφους κι όλο το κακό συναπάντημα.
Τόσο το 1968 όταν ο μακαρίτης Πατίλης ήθελε να τον εξορίσει στο Άγιονόρος όσο και το 1974 και εξής όταν ο αρχιεπίσκοπος των τανκς τον είχε στη λίστα προγραφών μαζί με άλλους άξιους ιεράρχες αλλά τα γεγονότα της Κύπρου επέτρεψαν την καρατόμηση μόνο 12 εξ αυτών εκ των οποίων ο ένας,ο Αττικής Νικόδημος, ζει εξόριστος σ ένα ταπεινό μοναστήρι στον Αυλώνα Αττικής προς αίσχος των ρασοφόρων διωκτών του!!
Και το σημερινό εκκλησιαστικό κατεστημένο,το αρχιερατικό κατά κύριο λόγο,ΔΗΘΕΝ θα τιμήσει το μεγάλο άγιο τη στιγμή που τυγχάνει ομόφρον και ομότροπο με τους διώκτες του.
Διαχρονική θα παραμένει η χρυσοστομική ρήση <<ουδέν δέδοικα ως τους επισκόπους πλην ολίγων>> την οποία αναπαρήγε συχνά ο π.Αυγουστίνος απευθυνόμενος σε συγγενικό προς τον γράφοντα το παρόν πρόσωπο εξ αφορμής των γεγονότων της Λάρισας και του διωγμού του καταλιπόντος φήμη αγίου μακαριστού Λαρίσης Θεολόγου.
Με τους λίγους λοιπόν ας στοιχηθούμε κι εμείς,τους εκλεκτούς κι όχι τους πολλούς,τους λοικοποιμένες!
Μ αυτούς που ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας.
Με τους άλλους η σχέση μας θα πρέπει να είναι τυπική όπως συμβούλεψε τα πνευματικά του παιδιά ο ιερός Χρυσόστομος μόνο και μόνο για να μη σχισθεί η Εκκλησία.
Από κει και πέρα όχι κάτι περισσότερο γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας!