Ομολογία

Εδώ ο Κόχ με τον ...αχυρένιο της Σερβίας.
Που δήλωσε απροκάλυπτα και αναιδέστατα ότι είναι βέρος Οικουμενιστής!
ΑΝΑΘΕΜΑ στον εσχατόγερο, ΑΝΑΘΕΜΑ, τρίς ΑΝΑΘΕΜΑ...
Οι ανά τον κόσμον "ορθόδοξοι επίσκοποι" γιατί το βούλωσαν το στόμα τους και τον ανέχονται και δεν τον ΑΠΟΚΗΡΥΞΑΝ;
Μήπως οφείλουμε - το επιτάσσουν οι Ιεροί Κανόνες - να τους ΑΠΟΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ εμείς και να ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΟΥΜΕ;

ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ

Από τον περασμένο Ιούνιο τη θέση του Βάλτερ Κάσπερ καταλαμβάνει ο 60χρονος καρδινάλιος Κούρτ Κόχ.

Όπως φαίνεται, ο 77χρονος Κάσπερ κουράστηκε στα 11 χρόνια διαλόγου και παραιτήθηκε.

Δεν αποκλείεται να συνέβαλαν σ’ αυτό και τα γεγονότα της Κύπρου, όπου έγινε για τελευταία φορά η συνάντηση της λεγομένης επιτροπής για την ένωση των παπικών με τους Ορθοδόξους και αποδοκιμάστηκε από τους αγωνιστές Ορθοδόξους.

Ο νέος παπικός «κληρικός» που τον διαδέχεται δήλωσε ότι θα συνεχίσει το έργο του προκατόχου του Κάσπερ, δηλαδή θα συνεχίσει το διάλογο υποταγής της ορθοδόξου ελληνικής εκκλησίας στον πάπα.

Διότι, κακά τα ψέματα, αυτός είναι ο σκοπός του λεγομένου διαλόγου.

Ο Κάσπερ υπήρξε σκληρός διαπραγματευτής των παπικών αξιώσεων και παραλογισμών και οι προσπάθειές του δεν πήγαν χαμένες, αφού στις μέρες του η παπική πλευρά κέρδισε αλλεπάλληλες νίκες. Απομένει να δούμε τι θα μας βγει ο αντικαταστάτης του. Πάντως, ότι και να βγει , δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει βήματα προς τα πίσω.

Όλοι οι διαλεγόμενοι του παπισμού προχωρούν μόνο προς νέες κατακτήσεις έναντι μιας υποτονικής και ανύπαρκτης ορθοδόξου πλευράς υπό τον Ιωάννη Ζηζιούλα, του οποίου τα ορθόδοξα φρονήματα είναι υπό πάγια αμφισβήτηση.

Με την ευκαιρία θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η συζήτηση των θεμάτων πίστεως από δύο ουσιαστικά άτομα, ένα από τη μεριά του παπισμού και ένα από τη μεριά της ορθοδόξου εκκλησίας, είναι ιστορικώς και εκκλησιολογικώς απαράδεκτη, διότι πρώτον προσβάλλεται βάναυσα το συνοδικό πνεύμα της εκκλησίας , και δεύτερον υποτιμάται εκ προοιμίου η έννοια της Μιας εκκλησίας του συμβόλου της Νικαίας.

Εφ’ όσον η Εκκλησία είναι Μία, οφείλουν αυτοί που αποσπάστηκαν να επιστρέψουν εν μετανοία.

Δεν νοείται διάλογος μεταξύ του πατέρα και του ασώτου υιού.

Νοείται μόνο η επιστροφή του ασώτου, που γίνεται δεκτός , εφ’ όσον έχει μετανοήσει και αποδοκιμάσει την προτέρα του συμπεριφορά.

Το ίδιο ισχύει και για τους παπικούς.

Δεν νοείται διάλογος μαζί τους, που από σχισματικοί με τον καιρό κατάντησαν αιρετικοί και μάλιστα αδιάλλακτοι.

Αν τους ενδιαφέρει πράγματι η ενότητα, ας πατάξουν τον παπικό εγωισμό και ας επιστρέψουν στη μητέρα εκκλησία.

Και αν πάντοτε έπρεπε να ισχύει αυτό πολύ περισσότερο τώρα που ο παπισμός στην πραγματικότητα είναι διαλυμένος και κατά χιλιάδες οι άνθρωποι φεύγουν από την καταδυναστεία του συστήματος και προσχωρούν στην Ορθοδοξία.

Σήμερα που έχουν βγει στη δημοσιότητα σκάνδαλα των κληρικών-σατύρων του παπισμού και έχουν προκαλέσει την γενική αγανάχτηση και τον δημόσιο αποτροπιασμό, θα έπρεπε να σταματήσει κάθε επικοινωνία με το ως το μεδούλι διεφθαρμένο σύστημα του παπισμού, και να ληφθεί παγία απόφαση να μην ξαναγίνει εκ μέρους της ορθοδόξου εκκλησίας προσέγγιση με το συγκρότημα των απίστων και αιρετικών και της σεξουαλικής ανωμαλίας.

Είναι ανεξήγητη λογικώς η σπουδή της ορθοδόξου πλευράς για τη συνέχιση του διαλόγου.

Επί τέλους να σταματήσει αυτή η κοροϊδία.

Ο κ. Βαρθολομαίος δεν φαίνεται κουτός, αλλά στο ζήτημα αυτό αποδεικνύεται ηττοπαθής και μειονεκτικός.

Με ποιους να ενωθεί η εκκλησία;

Με τους παπικούς;

Ας ενωθεί ο παπισμός πρώτα με τα κομμάτια που έφυγαν διαμαρτυρόμενοι, και τότε ας προσέλθει.

Αλλ’ όταν οι αυθαιρεσίες και η διαφθορά των παπών και των καρδιναλίων ανάγκασαν το Λούθηρο ν’ αποχωρήσει, εμείς τι δουλειά έχουμε μαζί τους;

Ο προτεσταντισμός δεν έχει καμμιά διάθεση να βάλει το κεφάλι πάλι στο ζυγό της δουλείας, και θέλει η ορθοδοξία να δηλώσει υποταγή στον αντίχριστο πάπα;

Αυτό λοιπόν δεν θα γίνει.

Η συνείδηση του ορθοδόξου λαού επαναστατεί.

Και προπαντός σε μια εποχή που ο παπισμός πνέει τα λοίσθια.

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ Οκτωβρίου 2010