Ομολογία

Αρβανίτη

κύριε Ιερώνυμε Λιάπη

πάψε επιτέλους

να μιλάς υποκριτικά.

Σε μπουχτίσαμε.


«Το μυστικό είναι πως θα μάθουμε να ξεπερνάμε αυτές τις κρίσεις, και αυτές οι προσπάθειες που γίνονται σήμερα είναι σε λανθασμένο δρόμο. Διότι εάν δεν γίνει η διάγνωση σε έναν άρρωστο σωστή, και δεν βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο δεν έχουμε θεραπεία, έχουμε μπάλωμα».

«Έτσι λοιπόν και η σημερινή κρίσις, όπως και να αντιμετωπιστεί με οποιονδήποτε τρόπο μακριά από τον τρόπο της ενδυναμώσεως της ψυχής μας, της καλλιέργειας του ανθρώπου ώστε να δει τον εαυτό του και να ζήσει την μετάνοια, δεν γίνεται τίποτα».

«Χρειάζεται ο τόπος να κάνει αλλαγή νοοτροπίας, ο άνθρωπος να κάνει αλλαγή τρόπου ζωής, διότι αν δεν γίνουν αυτά, τότε η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί για λίγο και μετά να ξανάρθει».


Αυτά είπες στην πανηγυρική....φιέστα στον Κάλαμο Αττικής, έτσι όπως ήσουνα κυκλωμένος, από όλα τα άλλα....λουλούδια γύρω σου!!!
Το έμαθες πολύ καλά το μαθηματάκι σου, Αρβανίτη Ιερώνυμε, και μας το ...τσαμπουνάς συνέχεια.
"Δάσκαλε που δίδασκες και νόμον δεν εκράτεις".
Πολύ καλά τα λές.
Τα ίδια ακριβώς ....εφαρμόζεις και εσύ!!!
"Το μυστικό που ξεπερνάς τις κρίσεις", το γνωρίζουμε ποιό είναι.
Οχι η "μετάνοια", όπως μας λές, αλλά οι πραξικοπηματικές παρανομίες, η καταπάτησι του δικαίου, η άρνησι εφαρμογής των Ιερών Κανόνων και των αποφάσεων των δικαστηρίων, το τσαλαπάτημα των ανεπιθυμήτων, οι συνεχείς ανταρσίες, και οι συνεχείς ανίερες συμμαχίες με το σάπιο κυβερνητικό κατεστημένο των ...Αμερικανοτσολιάδων που ...ξεζούμισε τον λαό, και που του πίνει καθημερινά το αίμα του...
Οχι "αλλαγή νοοτροπίας ή αλλαγή τρόπου ζωής ή μετάνοια", αλλά "μπαλώματα".
Πάντα διαλέγεις τον "λανθασμένο δρόμο και δεν παίρνεις το κατάλληλο φάρμακο, αλλά τα ...μπαλώματα".
Δηλαδή και σε μάς τον απλοϊκό λαό, αυτά συνιστάς ουσιαστικά να εφαρμόζουμε, δηλαδή όλα αυτά που εσύ εφαρμόζεις μέσα στον εκκλησιαστκό μας χώρο δηλαδη να καταπατάς ασύστολα το άγιο Ευαγγέλιο και τους Ιερούς Κανόνες και το δίκαιο;

Η ιστορία σου καταγράφηκε, Αρβανίτη.
Και είναι όπως ακριβώς την περιγράφουμε.
Και δεν είναι καθόλου διαφορετική.
Είναι γεμάτη από μαύρες σελίδες.
Και με αυτές θα αναχωρήσης, θάττον ή βράδυον.
Και εν τω Αδη ουκ έστι μετάνοια.
Ουαί Υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί.